جمع بندی آیا پیاده روی اربعین استحباب دارد؟

تب‌های اولیه

12 پستها / 0 جدید
آخرین ارسال
آیا پیاده روی اربعین استحباب دارد؟

سلام آیا پیاده روی برای اربعین استحباب دارد؟

با نام و یاد دوست





کارشناس بحث: استاد آلاء

[=arial black]بسم الله الرحمن الرحيم

عرض ادب و سلام خدمت شما دوست گرامي؛

محدثه83;888164 نوشت:
سلام آیا پیاده روی برای اربعین استحباب دارد؟

روایات متعددی درباره پیاده رفتن (ماشیاً) به زیارت امام حسین(ع) وجود دارد و جالب آنکه این رسم از همان بدو وقوع واقعه عاشورا مرسوم شده که زیارت جابر و عطیه کوفی و بعد کاروان اسراء با حضور امام سجاد و حضرت زینب، شاهدی است بر این مدعا. بنابراین، بزرگداشت پیاده‌روی اربعین، هم توسط امام معصوم (امام سجاد)، تقریر شده است و هم به نوعی به عنوان شعائر الهی در میان شیعه و اصحاب معصومین (جابر بن عبدالله انصاری و عطیه)، مرسوم می‌باشد همچنانکه سیره علماء و فقهاء شیعه بر این امر، تاکنون و در طی قرن ها بر این مساله، مستمر بوده است. چنانکه در آداب تعلیمی امام صادق به شیعیان، زیارت روز اربعین، سفارش شده است.
ادر ادامه و در چندين پست آتي به بيان روايات وارده در اين موضوع خواهم پرداخت، اما نکته اي که بايد در پاسخ سوال شما دوست گرامي عرض کنم اين است که اين استحباب که در روايات به آن اشاره شده است به شکل کلي براي همه زيارات حضرت است و مقيد به زمان خاصي مثل اربعين نشده است؛ اما از آنجا که زيارت اربعين در رواياتي که به آن اشاره خواهم نمود از علامات مومن شناخته شده است؛ جمع بين اين دو امر ما را به استحباب زيارت اربعين نيز مي رساند. توضيحات تکميلي بيشتر را پس از بيان تمامي روايات فوق ارائه خواهم نمود:

عالم بزرگوار شيعه؛ شيخ حر عاملي در کتاب شريف وسائل الشيعه در جلد 14؛ بابي تحت عنوان «استحباب المشي الي زيارة الحسين عليه السلام و غيره » دارد که در اين باب رواياتي در موضوع استحباب پياده روي زيارت امام حسين عليه السلام بيان مي دارد؛از جمله روايات زير :

روايت اول:
مُحَمَّدُ بْنُ الْحَسَنِ بِإِسْنَادِهِ عَنْ سَعْدِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ وَ مُحَمَّدِ بْنِ يَحْيَى وَ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ جَعْفَرٍ وَ أَحْمَدَ بْنِ إِدْرِيسَ جَمِيعاً عَنِ الْحُسَيْنِ بْنِ عُبَيْدِ اللَّهِ عَنِ الْحَسَنِ بْنِ عَلِيِّ بْنِ أَبِي عُثْمَانَ عَنْ عَبْدِ الْجَبَّارِ النَّهَاوَنْدِيِّ عَنْ أَبِي إِسْمَاعِيلَ عَنِ الْحُسَيْنِ بْنِ عَلِيِّ بْنِ ثُوَيْرِ بْنِ أَبِي فَاخِتَةَ قَالَ: قَالَ لِي أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع‏ يَا حُسَيْنُ مَنْ خَرَجَ مِنْ مَنْزِلِهِ يُرِيدُ زِيَارَةَ الْحُسَيْنِ بْنِ عَلِيِّ بْنِ أَبِي طَالِبٍ ع- إِنْ كَانَ مَاشِياً كَتَبَ اللَّهُ لَهُ بِكُلِّ خُطْوَةٍ حَسَنَةً وَ حَطَّ بِهَا عَنْهُ سَيِّئَةً (وَ إِنْ كَانَ رَاكِباً كَتَبَ اللَّهُ لَهُ بِكُلِّ حَافِرٍ حَسَنَةً وَ حَطَّ عَنْهُ بِهَا سَيِّئَةً) حَتَّى إِذَا صَارَ بِالْحَائِرِ كَتَبَهُ اللَّهُ مِنَ الصَّالِحِينَ‏- وَ إِذَا قَضَى مَنَاسِكَهُ كَتَبَهُ اللَّهُ مِنَ الْفَائِزِينَ حَتَّى إِذَا أَرَادَ الِانْصِرَافَ أَتَاهُ مَلَكٌ فَقَالَ لَهُ أَنَا رَسُولُ اللَّهِ رَبُّكَ يُقْرِئُكَ السَّلَامَ وَ يَقُولُ لَكَ اسْتَأْنِفْ فَقَدْ غُفِرَ لَكَ مَا مَضَى. (1).

روايت دوم:
وَ عَنْ عَلِيِّ بْنِ الْحُسَيْنِ بْنِ بَابَوَيْهِ وَ جَمَاعَةٍ عَنْ سَعْدِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ عَنِ الْحَسَنِ بْنِ عَلِيِّ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ الْمُغِيرَةِ عَنِ الْعَبَّاسِ بْنِ عَامِرٍ عَنْ جَابِرٍ الْمَكْفُوفِ عَنْ أَبِي الصَّامِتِ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ ع وَ هُوَ يَقُولُ‏ مَنْ أَتَى قَبْرَ الْحُسَيْنِ مَاشِياً كَتَبَ اللَّهُ لَهُ بِكُلِّ خُطْوَةٍ أَلْفَ حَسَنَةٍ وَ مَحَا عَنْهُ أَلْفَ سَيِّئَةٍ وَ رَفَعَ لَهُ أَلْفَ دَرَجَةٍ فَإِذَا أَتَيْتَ الْفُرَاتَ فَاغْتَسِلْ وَ عَلِّقْ نَعْلَيْكَ وَ امْشِ حَافِياً وَ امْشِ مَشْيَ الْعَبْدِ الذَّلِيلِ فَإِذَا أَتَيْتَ بَابَ الْحَائِرِ فَكَبِّرْ أَرْبَعاً ثُمَّ امْشِ قَلِيلًا ثُمَّ كَبِّرْ أَرْبَعاً ثُمَّ ائْتِ رَأْسَهُ فَقِفْ عَلَيْهِ فَكَبِّرْ أَرْبَعاً وَ صَلِّ عِنْدَهُ وَ سَلِ اللَّهَ حَاجَتَكَ. (2).

روايت سوم:
وَ عَنْ عَلِيِّ بْنِ الْحُسَيْنِ بْنِ بَابَوَيْهِ وَ جَمَاعَةٍ عَنْ سَعْدِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ عَنِ الْحَسَنِ بْنِ عَلِيِّ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ الْمُغِيرَةِ عَنِ الْعَبَّاسِ بْنِ عَامِرٍ عَنْ جَابِرٍ الْمَكْفُوفِ عَنْ أَبِي الصَّامِتِ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ ع وَ هُوَ يَقُولُ‏ مَنْ أَتَى قَبْرَ الْحُسَيْنِ مَاشِياً كَتَبَ اللَّهُ لَهُ بِكُلِّ خُطْوَةٍ أَلْفَ حَسَنَةٍ وَ مَحَا عَنْهُ أَلْفَ سَيِّئَةٍ وَ رَفَعَ لَهُ أَلْفَ دَرَجَةٍ فَإِذَا أَتَيْتَ الْفُرَاتَ فَاغْتَسِلْ وَ عَلِّقْ نَعْلَيْكَ وَ امْشِ حَافِياً وَ امْشِ مَشْيَ الْعَبْدِ الذَّلِيلِ فَإِذَا أَتَيْتَ بَابَ الْحَائِرِ فَكَبِّرْ أَرْبَعاً ثُمَّ امْشِ قَلِيلًا ثُمَّ كَبِّرْ أَرْبَعاً ثُمَّ ائْتِ رَأْسَهُ فَقِفْ عَلَيْهِ فَكَبِّرْ أَرْبَعاً وَ صَلِّ عِنْدَهُ وَ سَلِ اللَّهَ حَاجَتَكَ. (3).

روايت چهارم :
وَ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ جَعْفَرٍ الرَّزَّازِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ الْحُسَيْنِ بْنِ أَبِي الْخَطَّابِ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ بَشِيرٍ عَنْ أَبِي سَعِيدٍ الْقَاضِي قَالَ: دَخَلْتُ عَلَى أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع فِي غُرْفَةٍ لَهُ فَسَمِعْتُهُ يَقُولُ مَنْ أَتَى قَبْرَ الْحُسَيْنِ مَاشِياً كَتَبَ اللَّهُ لَهُ بِكُلِّ خُطْوَةٍ وَ بِكُلِّ قَدَمٍ يَرْفَعُهَا وَ يَضَعُهَا عِتْقَ رَقَبَةٍ مِنْ وُلْدِ إِسْمَاعِيلَ الْحَدِيثَ. (4)

منابع:
(1)- شيخ حر عاملى، محمد بن حسن، وسائل الشيعة - قم، چاپ: اول، 1409 ق،‌ ج14، ص439؛ شيخ صدوق، ثواب الاعمال، باب 37، ح 28.
(2) - شيخ حر عاملى، محمد بن حسن، وسائل الشيعة،‌ج 14، ص440.
(3)- همان،ص440.
(4)- همان، ص 441.

با توجه به اینکه در این روایات پیاده رفتن و سواره رفتن آمده است باید گفت:

از این روایات مستحب بودن پیاده روی به زیارت هم استفاده می شود و امام می خواهد بگوید اگر مرکب هم نداری پیاده برو.

روایات ثواب پیاده به زیارت رفتن را می گوید و اشاره ای به زیارت اربعین ندارد اما با توجه به مقید نبودن زیارت رفتن به روز خاصی در این روایات، می توان زیارت اربعین را هم مصداق این روایات دانست و به یقین خدا به پیاده های زائران اربعین همان ثواب ها را خواهد داد.

به روایاتی که پیاده رفتن را بهتر از سواره رفتن می داند، هم اشاره شود مانند پیاده رفتن امام حسن مجتبی به مکه و برای حج با اینکه توان سواره رفتن را داشتند.

التماس دعا از همه زائران

[=arial narrow]بسم الله الرحمن الرحيم

عرض ادب و سلام ،

محدثه83;888164 نوشت:
سلام آیا پیاده روی برای اربعین استحباب دارد؟

به جز روايات بيان شده ؛‌روايات ديگري نيز در فضيلت پياده روي براي زيارت امام حسين بيان شده است که اکثر اين روايات در مضمون روايات فوق مي باشند که به آدرس برخي از اين روايات که در کتب حديثي معتبر شيعه نقل شده است اشاره مي شود:

کتاب مزار از شيخ مفيد ؛ ص 30.
کتاب تهذيب الاحکام شيخ صدوق، ج6، ص43.
کتاب جامع الاخبار شعيري، ص25.
کتاب وافي از فيض کاشاني، ج 14،‌ص 1467.
کتاب وسائل الشيعه،‌شيخ حر عاملي،‌ج14، ص439.
کتاب هداية الامة الي احکام الائمه اثر شيخ حر عاملي، ج5، ص 479.
کتاب ملاذ الاخبار في فهم تهذيب اثر علامه محمد باقر مجلسي الاخبار ج9، ص 112.

اما در بيان اهميت زيارت اربعين ؛ روايات زيادي رسيده است که بيان مي دارد يکي از علائم مومن خواندن زيارت اربعين است مانند اين روايت :

««عَلَامَاتُ الْمُؤْمِنِ خَمْسٌ صَلَاةُ الْخَمْسِینَ وَ زِیارَةُ الْأَرْبَعِینَ وَ التَّخَتُّمُ فِی الْیمِینِ وَ تَعْفِیرُ الْجَبِینِ وَ الْجَهْرُ بِبِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیم» ؛‌علامت مؤمن پنج چیز است: 51 رکعت نماز واجب و مستحب؛ زیارت اربعین؛ انگشتر به دست راست کردن؛ پیشانی بر خاک سودن (مهر) و بلند گفتن بسم الله الرحمن الرحیم.(1)

به نظر مي رسد از ضميمه نمودن اين دو دسته روايات ؛ مي توان به استحباب قطعي زيارت امام حسين عليه اسلام با پاي پياده در روز اربعين رسيد.

منابع :
(1)- شیخ حرّ عاملی، وسائل‌الشیعه، ج14، ص 478.

آلاء;889191 نوشت:
[=arial black]بسم الله الرحمن الرحيم

عرض ادب و سلام خدمت شما دوست گرامي؛

روایات متعددی درباره پیاده رفتن (ماشیاً) به زیارت امام حسین(ع) وجود دارد و جالب آنکه این رسم از همان بدو وقوع واقعه عاشورا مرسوم شده که زیارت جابر و عطیه کوفی و بعد کاروان اسراء با حضور امام سجاد و حضرت زینب، شاهدی است بر این مدعا. بنابراین، بزرگداشت پیاده‌روی اربعین، هم توسط امام معصوم (امام سجاد)، تقریر شده است و هم به نوعی به عنوان شعائر الهی در میان شیعه و اصحاب معصومین (جابر بن عبدالله انصاری و عطیه)، مرسوم می‌باشد همچنانکه سیره علماء و فقهاء شیعه بر این امر، تاکنون و در طی قرن ها بر این مساله، مستمر بوده است. چنانکه در آداب تعلیمی امام صادق به شیعیان، زیارت روز اربعین، سفارش شده است.
ادر ادامه و در چندين پست آتي به بيان روايات وارده در اين موضوع خواهم پرداخت، اما نکته اي که بايد در پاسخ سوال شما دوست گرامي عرض کنم اين است که اين استحباب که در روايات به آن اشاره شده است به شکل کلي براي همه زيارات حضرت است و مقيد به زمان خاصي مثل اربعين نشده است؛ اما از آنجا که زيارت اربعين در رواياتي که به آن اشاره خواهم نمود از علامات مومن شناخته شده است؛ جمع بين اين دو امر ما را به استحباب زيارت اربعين نيز مي رساند. توضيحات تکميلي بيشتر را پس از بيان تمامي روايات فوق ارائه خواهم نمود:

عالم بزرگوار شيعه؛ شيخ حر عاملي در کتاب شريف وسائل الشيعه در جلد 14؛ بابي تحت عنوان «استحباب المشي الي زيارة الحسين عليه السلام و غيره » دارد که در اين باب رواياتي در موضوع استحباب پياده روي زيارت امام حسين عليه السلام بيان مي دارد؛از جمله روايات زير :

روايت اول:
مُحَمَّدُ بْنُ الْحَسَنِ بِإِسْنَادِهِ عَنْ سَعْدِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ وَ مُحَمَّدِ بْنِ يَحْيَى وَ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ جَعْفَرٍ وَ أَحْمَدَ بْنِ إِدْرِيسَ جَمِيعاً عَنِ الْحُسَيْنِ بْنِ عُبَيْدِ اللَّهِ عَنِ الْحَسَنِ بْنِ عَلِيِّ بْنِ أَبِي عُثْمَانَ عَنْ عَبْدِ الْجَبَّارِ النَّهَاوَنْدِيِّ عَنْ أَبِي إِسْمَاعِيلَ عَنِ الْحُسَيْنِ بْنِ عَلِيِّ بْنِ ثُوَيْرِ بْنِ أَبِي فَاخِتَةَ قَالَ: قَالَ لِي أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع‏ يَا حُسَيْنُ مَنْ خَرَجَ مِنْ مَنْزِلِهِ يُرِيدُ زِيَارَةَ الْحُسَيْنِ بْنِ عَلِيِّ بْنِ أَبِي طَالِبٍ ع- إِنْ كَانَ مَاشِياً كَتَبَ اللَّهُ لَهُ بِكُلِّ خُطْوَةٍ حَسَنَةً وَ حَطَّ بِهَا عَنْهُ سَيِّئَةً (وَ إِنْ كَانَ رَاكِباً كَتَبَ اللَّهُ لَهُ بِكُلِّ حَافِرٍ حَسَنَةً وَ حَطَّ عَنْهُ بِهَا سَيِّئَةً) حَتَّى إِذَا صَارَ بِالْحَائِرِ كَتَبَهُ اللَّهُ مِنَ الصَّالِحِينَ‏- وَ إِذَا قَضَى مَنَاسِكَهُ كَتَبَهُ اللَّهُ مِنَ الْفَائِزِينَ حَتَّى إِذَا أَرَادَ الِانْصِرَافَ أَتَاهُ مَلَكٌ فَقَالَ لَهُ أَنَا رَسُولُ اللَّهِ رَبُّكَ يُقْرِئُكَ السَّلَامَ وَ يَقُولُ لَكَ اسْتَأْنِفْ فَقَدْ غُفِرَ لَكَ مَا مَضَى. (1).

روايت دوم:
وَ عَنْ عَلِيِّ بْنِ الْحُسَيْنِ بْنِ بَابَوَيْهِ وَ جَمَاعَةٍ عَنْ سَعْدِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ عَنِ الْحَسَنِ بْنِ عَلِيِّ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ الْمُغِيرَةِ عَنِ الْعَبَّاسِ بْنِ عَامِرٍ عَنْ جَابِرٍ الْمَكْفُوفِ عَنْ أَبِي الصَّامِتِ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ ع وَ هُوَ يَقُولُ‏ مَنْ أَتَى قَبْرَ الْحُسَيْنِ مَاشِياً كَتَبَ اللَّهُ لَهُ بِكُلِّ خُطْوَةٍ أَلْفَ حَسَنَةٍ وَ مَحَا عَنْهُ أَلْفَ سَيِّئَةٍ وَ رَفَعَ لَهُ أَلْفَ دَرَجَةٍ فَإِذَا أَتَيْتَ الْفُرَاتَ فَاغْتَسِلْ وَ عَلِّقْ نَعْلَيْكَ وَ امْشِ حَافِياً وَ امْشِ مَشْيَ الْعَبْدِ الذَّلِيلِ فَإِذَا أَتَيْتَ بَابَ الْحَائِرِ فَكَبِّرْ أَرْبَعاً ثُمَّ امْشِ قَلِيلًا ثُمَّ كَبِّرْ أَرْبَعاً ثُمَّ ائْتِ رَأْسَهُ فَقِفْ عَلَيْهِ فَكَبِّرْ أَرْبَعاً وَ صَلِّ عِنْدَهُ وَ سَلِ اللَّهَ حَاجَتَكَ. (2).

روايت سوم:
وَ عَنْ عَلِيِّ بْنِ الْحُسَيْنِ بْنِ بَابَوَيْهِ وَ جَمَاعَةٍ عَنْ سَعْدِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ عَنِ الْحَسَنِ بْنِ عَلِيِّ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ الْمُغِيرَةِ عَنِ الْعَبَّاسِ بْنِ عَامِرٍ عَنْ جَابِرٍ الْمَكْفُوفِ عَنْ أَبِي الصَّامِتِ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ ع وَ هُوَ يَقُولُ‏ مَنْ أَتَى قَبْرَ الْحُسَيْنِ مَاشِياً كَتَبَ اللَّهُ لَهُ بِكُلِّ خُطْوَةٍ أَلْفَ حَسَنَةٍ وَ مَحَا عَنْهُ أَلْفَ سَيِّئَةٍ وَ رَفَعَ لَهُ أَلْفَ دَرَجَةٍ فَإِذَا أَتَيْتَ الْفُرَاتَ فَاغْتَسِلْ وَ عَلِّقْ نَعْلَيْكَ وَ امْشِ حَافِياً وَ امْشِ مَشْيَ الْعَبْدِ الذَّلِيلِ فَإِذَا أَتَيْتَ بَابَ الْحَائِرِ فَكَبِّرْ أَرْبَعاً ثُمَّ امْشِ قَلِيلًا ثُمَّ كَبِّرْ أَرْبَعاً ثُمَّ ائْتِ رَأْسَهُ فَقِفْ عَلَيْهِ فَكَبِّرْ أَرْبَعاً وَ صَلِّ عِنْدَهُ وَ سَلِ اللَّهَ حَاجَتَكَ. (3).

روايت چهارم :
وَ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ جَعْفَرٍ الرَّزَّازِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ الْحُسَيْنِ بْنِ أَبِي الْخَطَّابِ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ بَشِيرٍ عَنْ أَبِي سَعِيدٍ الْقَاضِي قَالَ: دَخَلْتُ عَلَى أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع فِي غُرْفَةٍ لَهُ فَسَمِعْتُهُ يَقُولُ مَنْ أَتَى قَبْرَ الْحُسَيْنِ مَاشِياً كَتَبَ اللَّهُ لَهُ بِكُلِّ خُطْوَةٍ وَ بِكُلِّ قَدَمٍ يَرْفَعُهَا وَ يَضَعُهَا عِتْقَ رَقَبَةٍ مِنْ وُلْدِ إِسْمَاعِيلَ الْحَدِيثَ. (4)

منابع:
(1)- شيخ حر عاملى، محمد بن حسن، وسائل الشيعة - قم، چاپ: اول، 1409 ق،‌ ج14، ص439؛ شيخ صدوق، ثواب الاعمال، باب 37، ح 28.
(2) - شيخ حر عاملى، محمد بن حسن، وسائل الشيعة،‌ج 14، ص440.
(3)- همان،ص440.
(4)- همان، ص 441.


سلام می شود ترجمه این روایات را نیز بیان کنید؟

نقل قول:
سلام می شود ترجمه این روایات را نیز بیان کنید؟

سند آن‌ها هم بررسی شود سپاسگزار خواهیم بود.

با سلام.ببینید در روایاتی که آوردید گفته اگر کسی پیاده بره فلان ثواب رو داره و اگر با مرکب بره فلان ثواب رو.در اون دوران چون برای برخی افراد زیارت با مرکب ممکن نبوده به دلیل نداری،امام ها چون این کار فضیلت بالای داشته تشویق به پیاده روی میکردن.اما آیا با داشتن مرکب باز هم باید پیاده رفت؟به نظر من که خیر روایات نگفته که این زیادت اگر به صورت پیاده باشه ثواب بالاتری داره(البته به غیر روایت چهارم که به نظر میرسه روایت کاملتر از این در روایت اول اومده و اونجا هم به زیارت با مرکب اشاره شده).و مساله ی دوم این که پیاده روی از کجا تا کجا؟از نجف تا کربلا یا از اول کربلا تا حرم؟یا از تگزاس تا کربلا؟ یا از اول حرم تا قبر مبارک؟
در کل به نظر من در صورتی که مرکب برای مسافرت وجود داره نیاز و فضیلتی برای پیاده رفتن اون هم به اون مدت طولانی در حال حاضر(نه چند سال پیش) وجود نداره.اما در اصل زیادت اربعین شکی نیست.
خوشحال میشم من رو ز اشتباه در بیارین.

نالان;892925 نوشت:
با سلام.ببینید در روایاتی که آوردید گفته اگر کسی پیاده بره فلان ثواب رو داره و اگر با مرکب بره فلان ثواب رو.در اون دوران چون برای برخی افراد زیارت با مرکب ممکن نبوده به دلیل نداری،امام ها چون این کار فضیلت بالای داشته تشویق به پیاده روی میکردن.اما آیا با داشتن مرکب باز هم باید پیاده رفت؟به نظر من که خیر روایات نگفته که این زیادت اگر به صورت پیاده باشه ثواب بالاتری داره(البته به غیر روایت چهارم که به نظر میرسه روایت کاملتر از این در روایت اول اومده و اونجا هم به زیارت با مرکب اشاره شده).و مساله ی دوم این که پیاده روی از کجا تا کجا؟از نجف تا کربلا یا از اول کربلا تا حرم؟یا از تگزاس تا کربلا؟ یا از اول حرم تا قبر مبارک؟
در کل به نظر من در صورتی که مرکب برای مسافرت وجود داره نیاز و فضیلتی برای پیاده رفتن اون هم به اون مدت طولانی در حال حاضر(نه چند سال پیش) وجود نداره.اما در اصل زیادت اربعین شکی نیست.
خوشحال میشم من رو ز اشتباه در بیارین.

با توجه به نوع روایاتی که در خصوص زیارت امام حسین علیه السلام هست که در اونها اشاره به ثواب زیارت با پای پیاده شده نمیشه گفت ثواب پیاده رفتن مخصوص کسی است که مرکب ندارد بلکه خود پیاده رفتن استحباب و خصوصیت داره مویدش هم اشاره به استحباب پیاده رفتن توسط علمای بزرگ شیعه است که در کتبشون به همین روایات استنباط کردند:

شیخ صدوق رحمة الله علیه
شیخ صدوق رحمة الله علیه در کتاب «ثواب الأعمال» زیارت امام حسین علیه السلام را از جمله کارهای مستحبی بر می شمرد و دو روایت «مَنْ خَرَجَ مِنْ مَنْزِلِهِ يرِيدُ زِيارَةَ قَبْرِ الْحُسَينِ بْنِ عَلِي عليه السلام إِنْ كَانَ مَاشِياً ...» و روایت « إِنَّ الرَّجُلَ لَيَخْرُجُ إِلَى قَبْرِ الْحُسَيْنِ ع فَلَهُ إِذَا خَرَجَ مِنْ أَهْلِهِ بِأَوَّلِ خُطْوَةٍ ...» را لابلای مجموعه روایات این قسمت می آورد.
صدوق، ابو جعفر القمي، متوفاي (381)، ثواب الأعمال، ص 91، تحقيق : تقديم : السيد محمد مهدي السيد حسن الخرسان، ناشر : منشورات الشريف الرضي – قم.

شیخ مفید رحمة الله علیه
شیخ مفید رحمة الله علیه در کتاب «المزار» روایت « مَن خَرَجَ مِنْ مَنْزِلِهِ يُرِيدُ زِيَارَةَ الْحُسَيْنِ بْنِ عَلِيٍّ ص إِنْ كَانَ مَاشِياً ... » را ضمن مجموعه روایات پیشین آورده است.
الشيخ المفيد، محمد بن محمد بن النعمان ابن المعلم أبي عبد الله العكبري البغدادي (متوفاى413 هـ)، كتاب المزار ص 30، تحقيق آية الله السيد محمد باقر الأبطحي، ناشر : دار المفيد للطباعة والنشر والتوزيع ـ بيروت، الطبعة: الثانية، 1414هـ ـ 1993م

شیخ طوسی رحمة الله علیه
شیخ طوسی رحمة الله علیه در کتاب فقهی «تهذیب الاحکام» همین روایت را در باب «فضل زيارة الحسین عليه السلام» آورده است.
الطوسي، الشيخ ابوجعفر، محمد بن الحسن بن علي بن الحسن (متوفاى460هـ)، تهذيب الأحكام، ج 6 ص 43، تحقيق: السيد حسن الموسوي الخرسان، ناشر: دار الكتب الإسلامية ـ طهران، الطبعة الرابعة،‌1365 ش .

شیخ حر عاملی رحمة الله علیه
صاحب وسائل از مجموع روايات ائمه علیهم السلام، استحباب پياده روي براي زيارت امام حسين عليه السلام را استفاده مي کند و باب مستقلي را تحت عنوان « بَابُ اسْتِحْبَابِ الْمَشْي إِلَى زِيارَةِ الْحُسَين‏ عليه السلام» مي گشايد.
الحر العاملي، محمد بن الحسن (متوفاى1104هـ)، تفصيل وسائل الشيعة إلي تحصيل مسائل الشريعة، ج 14 ص 439، تحقيق و نشر: مؤسسة آل البيت عليهم السلام لإحياء التراث، الطبعة: الثانية، 1414هـ.


بسم الله الرحمن الرحیم

عرض ادب و سلام

مدیر فرهنگی;892972 نوشت:
ستحباب پیاده رفتن توسط علمای بزرگ شیعه است که در کتبشون به همین روایات استنباط کردند:

شیخ صدوق رحمة الله علیه
شیخ صدوق رحمة الله علیه در کتاب «ثواب الأعمال» زیارت امام حسین علیه السلام را از جمله کارهای مستحبی بر می شمرد و دو روایت «مَنْ خَرَجَ مِنْ مَنْزِلِهِ يرِيدُ زِيارَةَ قَبْرِ الْحُسَينِ بْنِ عَلِي عليه السلام إِنْ كَانَ مَاشِياً ...» و روایت « إِنَّ الرَّجُلَ لَيَخْرُجُ إِلَى قَبْرِ الْحُسَيْنِ ع فَلَهُ إِذَا خَرَجَ مِنْ أَهْلِهِ بِأَوَّلِ خُطْوَةٍ ...» را لابلای مجموعه روایات این قسمت می آورد.
صدوق، ابو جعفر القمي، متوفاي (381)، ثواب الأعمال، ص 91، تحقيق : تقديم : السيد محمد مهدي السيد حسن الخرسان، ناشر : منشورات الشريف الرضي – قم.

شیخ مفید رحمة الله علیه
شیخ مفید رحمة الله علیه در کتاب «المزار» روایت « مَن خَرَجَ مِنْ مَنْزِلِهِ يُرِيدُ زِيَارَةَ الْحُسَيْنِ بْنِ عَلِيٍّ ص إِنْ كَانَ مَاشِياً ... » را ضمن مجموعه روایات پیشین آورده است.
الشيخ المفيد، محمد بن محمد بن النعمان ابن المعلم أبي عبد الله العكبري البغدادي (متوفاى413 هـ)، كتاب المزار ص 30، تحقيق آية الله السيد محمد باقر الأبطحي، ناشر : دار المفيد للطباعة والنشر والتوزيع ـ بيروت، الطبعة: الثانية، 1414هـ ـ 1993م

شیخ طوسی رحمة الله علیه
شیخ طوسی رحمة الله علیه در کتاب فقهی «تهذیب الاحکام» همین روایت را در باب «فضل زيارة الحسین عليه السلام» آورده است.
الطوسي، الشيخ ابوجعفر، محمد بن الحسن بن علي بن الحسن (متوفاى460هـ)، تهذيب الأحكام، ج 6 ص 43، تحقيق: السيد حسن الموسوي الخرسان، ناشر: دار الكتب الإسلامية ـ طهران، الطبعة الرابعة،‌1365 ش .

شیخ حر عاملی رحمة الله علیه
صاحب وسائل از مجموع روايات ائمه علیهم السلام، استحباب پياده روي براي زيارت امام حسين عليه السلام را استفاده مي کند و باب مستقلي را تحت عنوان « بَابُ اسْتِحْبَابِ الْمَشْي إِلَى زِيارَةِ الْحُسَين‏ عليه السلام» مي گشايد.
الحر العاملي، محمد بن الحسن (متوفاى1104هـ)، تفصيل وسائل الشيعة إلي تحصيل مسائل الشريعة، ج 14 ص 439، تحقيق و نشر: مؤسسة آل البيت عليهم السلام لإحياء التراث، الطبعة: الثانية، 1414هـ.

بسیار استفاده کرده ایم از توضیحات استاد گرامی و مدیر محترم فرهنگی .

مدیر فرهنگی;892972 نوشت:
با توجه به نوع روایاتی که در خصوص زیارت امام حسین علیه السلام هست که در اونها اشاره به ثواب زیارت با پای پیاده شده نمیشه گفت ثواب پیاده رفتن مخصوص کسی است که مرکب ندارد بلکه خود پیاده رفتن استحباب و خصوصیت داره مویدش هم اشاره به استحباب پیاده رفتن توسط علمای بزرگ شیعه است که در کتبشون به همین روایات استنباط کردند:

شیخ صدوق رحمة الله علیه
شیخ صدوق رحمة الله علیه در کتاب «ثواب الأعمال» زیارت امام حسین علیه السلام را از جمله کارهای مستحبی بر می شمرد و دو روایت «مَنْ خَرَجَ مِنْ مَنْزِلِهِ يرِيدُ زِيارَةَ قَبْرِ الْحُسَينِ بْنِ عَلِي عليه السلام إِنْ كَانَ مَاشِياً ...» و روایت « إِنَّ الرَّجُلَ لَيَخْرُجُ إِلَى قَبْرِ الْحُسَيْنِ ع فَلَهُ إِذَا خَرَجَ مِنْ أَهْلِهِ بِأَوَّلِ خُطْوَةٍ ...» را لابلای مجموعه روایات این قسمت می آورد.
صدوق، ابو جعفر القمي، متوفاي (381)، ثواب الأعمال، ص 91، تحقيق : تقديم : السيد محمد مهدي السيد حسن الخرسان، ناشر : منشورات الشريف الرضي – قم.

شیخ مفید رحمة الله علیه
شیخ مفید رحمة الله علیه در کتاب «المزار» روایت « مَن خَرَجَ مِنْ مَنْزِلِهِ يُرِيدُ زِيَارَةَ الْحُسَيْنِ بْنِ عَلِيٍّ ص إِنْ كَانَ مَاشِياً ... » را ضمن مجموعه روایات پیشین آورده است.
الشيخ المفيد، محمد بن محمد بن النعمان ابن المعلم أبي عبد الله العكبري البغدادي (متوفاى413 هـ)، كتاب المزار ص 30، تحقيق آية الله السيد محمد باقر الأبطحي، ناشر : دار المفيد للطباعة والنشر والتوزيع ـ بيروت، الطبعة: الثانية، 1414هـ ـ 1993م

شیخ طوسی رحمة الله علیه
شیخ طوسی رحمة الله علیه در کتاب فقهی «تهذیب الاحکام» همین روایت را در باب «فضل زيارة الحسین عليه السلام» آورده است.
الطوسي، الشيخ ابوجعفر، محمد بن الحسن بن علي بن الحسن (متوفاى460هـ)، تهذيب الأحكام، ج 6 ص 43، تحقيق: السيد حسن الموسوي الخرسان، ناشر: دار الكتب الإسلامية ـ طهران، الطبعة الرابعة،‌1365 ش .

شیخ حر عاملی رحمة الله علیه
صاحب وسائل از مجموع روايات ائمه علیهم السلام، استحباب پياده روي براي زيارت امام حسين عليه السلام را استفاده مي کند و باب مستقلي را تحت عنوان « بَابُ اسْتِحْبَابِ الْمَشْي إِلَى زِيارَةِ الْحُسَين‏ عليه السلام» مي گشايد.
الحر العاملي، محمد بن الحسن (متوفاى1104هـ)، تفصيل وسائل الشيعة إلي تحصيل مسائل الشريعة، ج 14 ص 439، تحقيق و نشر: مؤسسة آل البيت عليهم السلام لإحياء التراث، الطبعة: الثانية، 1414هـ.


ببینید اینها نظر خوده علما هستند.شیخ حر با نظر خودش یک باب برای پیاده روی گذاشته.ممکنه این نظر اشتباه باشه.آیا تاکید خاصی از طرف معصومین بوده؟در نوشته ی قبلی گفتم.در صورتی که مرکب نباشه بله باید پیاده رفت.اما جایی که مرکب هست چی؟در ثانی این رو نگفتید حد پیاده روی چقدره؟از کجا تا کجا؟

سوال:
سلام آیا پیاده روی برای اربعین استحباب دارد؟

پاسخ:
روایات متعددی درباره پیاده رفتن (ماشیاً) به زیارت امام حسین(علیه السلام) وجود دارد و جالب آنکه این رسم از همان بدو وقوع واقعه عاشورا مرسوم شده که زیارت جابر و عطیه کوفی و بعد کاروان اسراء با حضور امام سجاد و حضرت زینب، شاهدی است بر این مدعا. بنابراین، بزرگداشت پیاده‌روی اربعین، هم توسط امام معصوم (امام سجاد)، تقریر شده است و هم به نوعی به عنوان شعائر الهی در میان شیعه و اصحاب معصومین (جابر بن عبدالله انصاری و عطیه)، مرسوم می‌باشد همچنانکه سیره علماء و فقهاء شیعه بر این امر، تاکنون و در طی قرن ها بر این مساله، مستمر بوده است. چنانکه در آداب تعلیمی امام صادق به شیعیان، زیارت روز اربعین، سفارش شده است.
البته باید دانست که اين استحباب که در روايات به آن اشاره شده است به شکل کلي براي همه زيارات حضرت است و مقيد به زمان خاصي مثل اربعين نشده است؛ اما از آنجا که زيارت اربعين در رواياتي که به آن اشاره خواهم نمود از علامات مومن شناخته شده است؛ جمع بين اين دو روایت ما را به استحباب زيارت اربعين نيز مي رساند.
عالم بزرگوار شيعه؛ شيخ حر عاملي در کتاب شريف وسائل الشيعه در جلد 14؛ بابي تحت عنوان «استحباب المشي الي زيارة الحسين (عليه السلام) و غيره » دارد که در اين باب رواياتي در موضوع استحباب پياده روي زيارت امام حسين (عليه السلام) بيان مي دارد؛از جمله روايات زير :
روايت اول:
مُحَمَّدُ بْنُ الْحَسَنِ بِإِسْنَادِهِ عَنْ سَعْدِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ وَ مُحَمَّدِ بْنِ يَحْيَى وَ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ جَعْفَرٍ وَ أَحْمَدَ بْنِ إِدْرِيسَ جَمِيعاً عَنِ الْحُسَيْنِ بْنِ عُبَيْدِ اللَّهِ عَنِ الْحَسَنِ بْنِ عَلِيِّ بْنِ أَبِي عُثْمَانَ عَنْ عَبْدِ الْجَبَّارِ النَّهَاوَنْدِيِّ عَنْ أَبِي إِسْمَاعِيلَ عَنِ الْحُسَيْنِ بْنِ عَلِيِّ بْنِ ثُوَيْرِ بْنِ أَبِي فَاخِتَةَ قَالَ: قَالَ لِي أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع‏ يَا حُسَيْنُ مَنْ خَرَجَ مِنْ مَنْزِلِهِ يُرِيدُ زِيَارَةَ الْحُسَيْنِ بْنِ عَلِيِّ بْنِ أَبِي طَالِبٍ ع- إِنْ كَانَ مَاشِياً كَتَبَ اللَّهُ لَهُ بِكُلِّ خُطْوَةٍ حَسَنَةً وَ حَطَّ بِهَا عَنْهُ سَيِّئَةً (وَ إِنْ كَانَ رَاكِباً كَتَبَ اللَّهُ لَهُ بِكُلِّ حَافِرٍ حَسَنَةً وَ حَطَّ عَنْهُ بِهَا سَيِّئَةً) حَتَّى إِذَا صَارَ بِالْحَائِرِ كَتَبَهُ اللَّهُ مِنَ الصَّالِحِينَ‏- وَ إِذَا قَضَى مَنَاسِكَهُ كَتَبَهُ اللَّهُ مِنَ الْفَائِزِينَ حَتَّى إِذَا أَرَادَ الِانْصِرَافَ أَتَاهُ مَلَكٌ فَقَالَ لَهُ أَنَا رَسُولُ اللَّهِ رَبُّكَ يُقْرِئُكَ السَّلَامَ وَ يَقُولُ لَكَ اسْتَأْنِفْ فَقَدْ غُفِرَ لَكَ مَا مَضَى. (1).

امام صادق (علیه السلام) به حسین بن علی فرمودند: ای حسین! هر کس از منزل خود به قصد زیارت امام حسین بن علی (علیه السلام) خارج شود؛ خداوند به ازاء هر قدم برای او حسنه ای می نویسد و سیئه ای را از او پاک می کند؛ ( اگر سواره حرکت کند خداوند به ازای هر حافر هزاران حسنه برای او می نویسید و هزاران سیءه را محو می کند)؛ تا زمانی که به نزد حاءر می رسد و خداوند او را جزو صالحان می نویسد و هنگامی که مناسک خود را انجام می دهد خداوند او را در زمره فاءزین می نویسد تا زمانی که بخواهد بازگردد؛ ملکی نزد او می آید و و می گوید: من فرستاده پیامبر خدا هستم؛ پروردگارت به تو سلام می رساند و می فرماید: آرام بگیر همانا منزه شدی همانا خداوند بخشید آنچه از گذشته­ی تو بود.

روايت دوم:
وَ عَنْ عَلِيِّ بْنِ الْحُسَيْنِ بْنِ بَابَوَيْهِ وَ جَمَاعَةٍ عَنْ سَعْدِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ عَنِ الْحَسَنِ بْنِ عَلِيِّ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ الْمُغِيرَةِ عَنِ الْعَبَّاسِ بْنِ عَامِرٍ عَنْ جَابِرٍ الْمَكْفُوفِ عَنْ أَبِي الصَّامِتِ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ ع وَ هُوَ يَقُولُ‏ مَنْ أَتَى قَبْرَ الْحُسَيْنِ مَاشِياً كَتَبَ اللَّهُ لَهُ بِكُلِّ خُطْوَةٍ أَلْفَ حَسَنَةٍ وَ مَحَا عَنْهُ أَلْفَ سَيِّئَةٍ وَ رَفَعَ لَهُ أَلْفَ دَرَجَةٍ فَإِذَا أَتَيْتَ الْفُرَاتَ فَاغْتَسِلْ وَ عَلِّقْ نَعْلَيْكَ وَ امْشِ حَافِياً وَ امْشِ مَشْيَ الْعَبْدِ الذَّلِيلِ فَإِذَا أَتَيْتَ بَابَ الْحَائِرِ فَكَبِّرْ أَرْبَعاً ثُمَّ امْشِ قَلِيلًا ثُمَّ كَبِّرْ أَرْبَعاً ثُمَّ ائْتِ رَأْسَهُ فَقِفْ عَلَيْهِ فَكَبِّرْ أَرْبَعاً وَ صَلِّ عِنْدَهُ وَ سَلِ اللَّهَ حَاجَتَكَ. (2).

ابی صامت از امام صادق (علیه السلام) نقل می کند که از ایشان شنیده است که فرمودند: هر کس به نزد قبر امام حسین (علیه السلام) در حالت ‍پیاده بیاید خداوند به ازاء هر قدم که ‍‍‍پیاده آمده هزار حسنه برای او نوشته و از او هزاران گناه را از او محو می کند و او را هزاران درجه بالا می برد ‍پس هنگامی که نزد فرات می رود برای غسل و کفش های را بیرون می آورد و ‍پیاده به شکل عبد ذلیل حرکت کند هنگامی که به در حاءر رسید باید چهار بار تکبیر بفرسد و در این هنگام سر خود را بالا بیاورد و بعد چهار تکبیر بفرسد و در نزد ایشان نماز گذارد و آنچه از خداوند از حاجات می خواهد بطلبد.

روايت سوم:
وَ عَنْ عَلِيِّ بْنِ الْحُسَيْنِ بْنِ بَابَوَيْهِ وَ جَمَاعَةٍ عَنْ سَعْدِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ عَنِ الْحَسَنِ بْنِ عَلِيِّ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ الْمُغِيرَةِ عَنِ الْعَبَّاسِ بْنِ عَامِرٍ عَنْ جَابِرٍ الْمَكْفُوفِ عَنْ أَبِي الصَّامِتِ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ ع وَ هُوَ يَقُولُ‏ مَنْ أَتَى قَبْرَ الْحُسَيْنِ مَاشِياً كَتَبَ اللَّهُ لَهُ بِكُلِّ خُطْوَةٍ أَلْفَ حَسَنَةٍ وَ مَحَا عَنْهُ أَلْفَ سَيِّئَةٍ وَ رَفَعَ لَهُ أَلْفَ دَرَجَةٍ فَإِذَا أَتَيْتَ الْفُرَاتَ فَاغْتَسِلْ وَ عَلِّقْ نَعْلَيْكَ وَ امْشِ حَافِياً وَ امْشِ مَشْيَ الْعَبْدِ الذَّلِيلِ فَإِذَا أَتَيْتَ بَابَ الْحَائِرِ فَكَبِّرْ أَرْبَعاً ثُمَّ امْشِ قَلِيلًا ثُمَّ كَبِّرْ أَرْبَعاً ثُمَّ ائْتِ رَأْسَهُ فَقِفْ عَلَيْهِ فَكَبِّرْ أَرْبَعاً وَ صَلِّ عِنْدَهُ وَ سَلِ اللَّهَ حَاجَتَكَ. (3).

على بن الحسين بن موسى بن بابويه و جماعتى رحمة اللَّه عليهم، از سعد بن عبد اللَّه، از حسن بن علىّ بن عبد اللَّه بن مغيره، از عبّاس بن عامر، از جابر مكفوف، از أبى الصّامت، وى مى‏گويد:از حضرت ابى عبد اللَّه (عليه السّلام) شنيدم كه مى‏فرمودند:
كسى كه پياده به زيارت قبر حضرت امام حسين (عليه السّلام) برود خداوند متعال به هر قدمى كه بر مى‏دارد هزار حسنه برايش ثبت و هزار گناه از وى محو مى‏فرمايد و هزار درجه مرتبه‏اش را بالا مى‏برد سپس فرمودند:وقتى به فرات وارد شدى ابتداء غسل كن و كفش‏هايت را آويزان نما و پاى برهنه راه برو و مانند بنده ذليل راه برو و وقتى به درب حائر رسيدى چهار مرتبه تكبير بگو سپس اندكى حركت كن باز چهار بار تكبير گفته بعد به طرف بالاى سر حضرت برو و در آنجا بايست و سپس چهار مرتبه تكبير بگو و نزد قبر نماز بخوان و از خداوند متعال حاجت خود را بخواه.
روايت چهارم :

وَ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ جَعْفَرٍ الرَّزَّازِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ الْحُسَيْنِ بْنِ أَبِي الْخَطَّابِ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ بَشِيرٍ عَنْ أَبِي سَعِيدٍ الْقَاضِي قَالَ: دَخَلْتُ عَلَى أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع فِي غُرْفَةٍ لَهُ فَسَمِعْتُهُ يَقُولُ مَنْ أَتَى قَبْرَ الْحُسَيْنِ مَاشِياً كَتَبَ اللَّهُ لَهُ بِكُلِّ خُطْوَةٍ وَ بِكُلِّ قَدَمٍ يَرْفَعُهَا وَ يَضَعُهَا عِتْقَ رَقَبَةٍ مِنْ وُلْدِ إِسْمَاعِيلَ الْحَدِيثَ. (4)
احمد بن بشیر نقل می کند که بر امام صادق (علیه السلام) در اتاقی وارد شدم؛ از ایشان شنیدم که فرمود: هر کس به زیارت قبر حسین (علیه السلام) رود در حال پیاده خداوند برای او به ازای هر قدم برای او می نویسید و به ازاء هر قدم او را بالا می برد و به ازای آن برای او یک بنده آزاد شده از فرزندان اسماعیل (علیه السلام) می نویسد.
به جز روايات بيان شده ؛‌روايات ديگري نيز در فضيلت پياده روي براي زيارت امام حسين بيان شده است که اکثر اين روايات در مضمون روايات فوق مي باشند که به آدرس برخي از اين روايات که در کتب حديثي معتبر شيعه نقل شده است اشاره مي شود:
کتاب مزار از شيخ مفيد ؛ ص 30.
کتاب تهذيب الاحکام شيخ صدوق، ج6، ص43.
کتاب جامع الاخبار شعيري، ص25.
کتاب وافي از فيض کاشاني، ج 14،‌ص 1467.
کتاب وسائل الشيعه،‌شيخ حر عاملي،‌ج14، ص439.
کتاب هداية الامة الي احکام الائمه اثر شيخ حر عاملي، ج5، ص 479.
کتاب ملاذ الاخبار في فهم تهذيب اثر علامه محمد باقر مجلسي الاخبار ج9، ص 112.

اما در بيان اهميت زيارت اربعين ؛ روايات زيادي رسيده است که بيان مي دارد يکي از علائم مومن خواندن زيارت اربعين است مانند اين روايت :
«عَلَامَاتُ الْمُؤْمِنِ خَمْسٌ صَلَاةُ الْخَمْسِینَ وَ زِیارَةُ الْأَرْبَعِینَ وَ التَّخَتُّمُ فِی الْیمِینِ وَ تَعْفِیرُ الْجَبِینِ وَ الْجَهْرُ بِبِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیم» ؛‌علامت مؤمن پنج چیز است: 51 رکعت نماز واجب و مستحب؛ زیارت اربعین؛ انگشتر به دست راست کردن؛ پیشانی بر خاک سودن (مهر) و بلند گفتن بسم الله الرحمن الرحیم.(5)
به نظر مي رسد از ضميمه نمودن اين دو دسته روايات ؛ مي توان به استحباب قطعي زيارت امام حسين (عليه السلام) با پاي پياده در روز اربعين رسيد.

منابع:
(1)- شيخ حر عاملى، محمد بن حسن، وسائل الشيعة - قم، چاپ: اول، 1409 ق،‌ ج14، ص439؛ شيخ صدوق، ثواب الاعمال، باب 37، ح 28.
(2) - شيخ حر عاملى، محمد بن حسن، وسائل الشيعة،‌ج 14، ص440.
(3)- همان،ص440.
(4)- همان، ص 441.
(5)- شیخ حرّ عاملی، وسائل‌الشیعه، ج14، ص 478.


موضوع قفل شده است