جمع بندی آیا تمرین دادن از کودکی ممنوع است؟ چرا افراط؟
تب‌های اولیه
[="]بسم الله الرّحمن الرّحیم[/]
[="]و افوّضُ امری الی الله انّ الله بصیرٌ بالعِباد[/]
[="]چرا برای هر نوع آموزشی اعمّ از ؛ علم ، ورزش ، مهارت های زندگی ، و... سنّ و سال مهم نیست!!!
[/]
[="]امّا وقتی به فراگیری علوم دینی و احکام آن میرسیم ، سن مطرح می شود؟
[/]
[="]چرا به آموزش حجاب که می رسیم یا امر به نماز که می رسیم ، می گوئیم افراط ممنوع؟[/]
سلام عليكم
سلام و عرض ادب خدمت همه خوانندگان اين سطور و شما پرسشگر محترم
خب، حس من با تجارب روان شناختي ام از اين سؤال چيزي مي گويد و عبارات چيز ديگر.
در واقع شما نگران تندرويي ها و گيردادن هاي افراد مذهبي ها هستيد
مسلما شما به عنوان يك فرد اهل دقت منظورتان عبارات بالا نبايد باشد چرا كه در هر رشته علمي كه وارد شويم با ظرافت هاي همان رشته وارد مي شويم و زحمات انديشمندان را در آن مباحث مي بينيم.
بسياري از ما حال نداريم پژوهش هاي اين انديشمندان را كه سال ها برايش زحمت كشيده اند حتي در رشته خودمان دنبال كنيم. مثلا پياژه سال ها با ظرافت روي كودكان كار علمي كردند و حاصل پژوهش هاي شناختي را به جامعه هديه كرده اند.
در ورزش نيز متخصصان ورزش براي سنين مختلف حركات مخصوص و متناسب با اندام ها، عضلات، انعطاف پذيري، تحولات رشدي حسي حركتي و...برنامه نرمش و ورزشي دارند.
هميشه تند رويي و افراط بد است
نكته ديگر كه توجه بدان لازم است اين است كه بدانيم دين سه حوزه دارد و همگي نياز به فهم عميق دارد:
فقه اكبر ( عقايد)
فقه اوسط( اخلاق)
فقه اصغر (فقه)
اگر كسي در مرحله شناختي به اين نتيجه نرسد كه زندگي هدفي دارد و ما خالقي داريم و رها نيستيم و براي رشد ما وحي نازل شده است رفتارهاي ديني نيز دنبالش پديد مي آيد. البته
هر چه باورهاي عقلي رنگ عاطفي و عرفاني بگيرد ضمانت عملي و اجرايي اش بيشتر مي شود و هماهنگ بين دل و ذهن و زبان و رفتار پيش مي آيد و شخصيت ما توحيد يافته و متفرد مي شود. و سلامت روان و ذهن ما نيز تأمين مي شود.
الحاصل اين كه
خودمان را كمتر از يك محقق ندانيم راضي نشويم پاي هر سخنراني بنشينيم راضي نشويم هر كتابي را بخوانيم و هر فيلم را ببينيم. سخنان غيرتخصصي افراد را در حوزه تخصص هاي ديگر قبول نكنيم
و براي هر رشته علمي و ديني سراغ كارشناس همان فن برويم كه حاذق و برجسته است. با اين نگاه اگر سراغ كارشناسان برجسته دين برويم مي بينيم ايشان هم براي تربيت ديني و معنايي كودكان متناسب با رشد شناختي و هيجاني و اجتماعي آنها توصيه هاي ديني را مطرح مي كنند
براي مطالعه بيشتر رجوع كنيد :
. پرسش های امروز جوانان، حجاب، تهاجم فرهنگی، بحران هویت،پدیدآورنده؛محمدرضا سنگری، ناصر نادری،محمدرضاشرفی، ناشر؛ سازمان پژوهش و برنامه ریزی آموزشی، کمک آموزشی.
[=B Mitra]. نسیم مهر (1): پرسش و پاسخ تربیت کودک و نوجوان(گفت و گوی رادیویی)، پدیدآورنده؛حسین دهنوی، ناشر؛ خادم الرضا.
[=B Mitra]. نسیم مهر (2): پرسش و پاسخ تربیت کودک و نوجوان(شبکه رادیویی معارف)، پدیدآورنده؛حسین دهنوی،ناشر؛ خادم الرضا.
[=B Mitra]. نسیم مهر (3): پرسش و پاسخ تربیت کودک و نوجوان(شبکه رادیویی معارف)، پدیدآورنده؛حسین دهنوی،ناشر؛ خادم الرضا.
[=B Mitra]. مشکلات تربیتی را چگونه حل کنیم؟ "بررسی و بازشناسی دشواری‌های تعلیم و تربیت و راه حل آنها"پاسخ به سوالات والدین، معلمان، مربیان و مشاوران،پدیدآورنده؛محمدرضاشرفی،ناشر؛ تزکیه.[=B Mitra]
. پرورش مذهبي و اخلاقي كودكان، پدیدآورنده؛ علي قائمي، نشر اميري، تهران.
. شیوه های ترغیب و جذب به نماز در دوره های کودکی، نوجوانی وجوانی، پدیدآورنده؛علی نقی فقیهی، ناشر؛ مهر تابان، تهران.
[=B Mitra].روش‌های کاربردی امر به معروف و نهی از منکر: با تاکید بر زمینه های روانشناختی و جامعه شناختی،پدیدآورنده؛محمدرضاشرفی،ناشر؛ پیام آزادی.
[=B Mitra]. روش‌های پرورش احساس مذهبی "نماز"در کودکان و نوجوانان،پدیدآورنده؛غلامعلی افروز،ناشر؛انجمن اولیاء و مربیان.
[=B Mitra]تذكر: نويسندگان بالا از كارشناسان درجه يك دين يعني مراجع و مجتهدان نيستند ولي از كتب و سخنراني ها و يافته هاي آنها بهره برده اند.
[="Arial"][="Navy"]بنام خدا.
باسلام.
چرا برای هر نوع آموزشی اعمّ از ؛ علم ، ورزش ، مهارت های زندگی ، و... سنّ و سال مهم نیست!!!امّا وقتی به فراگیری علوم دینی و احکام آن میرسیم ، سن مطرح می شود؟
چرا به آموزش حجاب که می رسیم یا امر به نماز که می رسیم ، می گوئیم افراط ممنوع؟
ضمن تشکر اولا که من خودم از این نوع سوال بظاهر ضدونقیض دار شما بزرگوار سردرگم شدم.بهرحال شما مخالف سن و سال برای شرع هستید یا موافق ان؟
باری ، اما اصل سوالتان که اگر درست متوجه شده باشم یک مثال میزنم.
الان چندقرن است که علم از کشورهای سفیدپوست و مسیحی مذهب اغاز گردیده و دامنه اختراعات و اکتشافات یا خیر و برکت انها به همه مردم دنیا نیز رسیده تا جاییکه اگر همین الان خود ما تصمیم بگیریم همه انها را یکباره به کناری بگذاریم انگار خود یا زندگیه خود را فلج نموده ایم اما از حجاب کدام مسلمانی همه مردم دنیا حیر و برکت دیده اند که اگر انرا به کناری بگذارند روزگار خود را سیاه نموده اند؟
بنابراین باید بدنبال اقداماتی بود که مردم دنیا را تحت تاثیر ابعاد مثبت خود قرار دهیم که اگر اراده نمایند بما بگویند نه انگار خود و زندگیه خود را فلج نموده اند.
بحث حجاب و نماز بحثهای شخصی و فردی ست یا باید باشند اما متاسفانه به شکلی تحمیلی و همگانی در امده اند که همینها خود باعث فتنه و شکاف میان یک ملت یا خود ما و مردم ما با حاکمان خود شده است که اگر با همین وضعیت هم پیش میرفت یا برود غیر از تباهی و سقوط برای حکومت انتظار دیگری نمیتوان داشت چون راه یا روش کاملا اشتباه بوده و اتفاقا الان داره بسمت درست خودش پیش میرود که نباید مانع ان شد.
در گذشته توهین به یک خانم جوان در امر حجاب بدون انکه کالبد شکافی یا ریشه یابی شود انجام میپذیرفت که این خود ندانسته توهین بزرگی میشد به نهال مقدس خانواده که در نهایت میشد جامعه چون بهرحال این خانم نوجوان یا جوان فردا ازدواج مینمود و پس فردا صاحب فرزند میشد و پسون فردا هم صاحب فرزندان جوان و رشید که بخاطر یک توهین کوچک یا بزرگ از طرف ایادی حکومت اوقده ای بزرگ در دل خود نگاه داشته و انرا ابتدا به همسر و سپس به فرزندان و درنهایت هم به یک جامعه بزرگ همفکر و هم رای منتقل نموده یا مینمود.اما دراین بین اگر روی این مسائل کمی دقت و کنجکاوی و تحقیق میشد و از راه درستش پیش رفته بودیم یا رفته بودید هیچگاه شاهد اینهمه مخالف نبودید یا نبودیم{بهرحال اتشی هم اگر بیاید تر و خشک همه با هم میسوزیم بنابراین چه فرقی میکند بودیم یا بودید}[/]
سلام عليكم
سلام و عرض ادب خدمت همه خوانندگان اين سطور و شما پرسشگر محترم
خب، حس من با تجارب روان شناختي ام از اين سؤال چيزي مي گويد و عبارات چيز ديگر.
در واقع شما نگران تندرويي ها و گيردادن هاي افراد مذهبي ها هستيدنكته ديگر كه توجه بدان لازم است اين است كه بدانيم دين سه حوزه دارد و همگي نياز به فهم عميق دارد:
فقه اكبر ( عقايد)
فقه اوسط( اخلاق)
فقه اصغر (فقه)اگر كسي در مرحله شناختي به اين نتيجه نرسد كه زندگي هدفي دارد و ما خالقي داريم و رها نيستيم و براي رشد ما وحي نازل شده است رفتارهاي ديني نيز دنبالش پديد مي آيد.
[=B Mitra]
سلام ، تشکّر از شما کارشناس گرامی
عنوان کردم آموزش ، فرا گیری علوم دینی و احکام ، آموزش حجاب و امر به نماز
همۀ اینها در غالب ِ آموزش و تمرین مطرحه .
همه می دونیم که تربیتِ فرزندان بهتر است از سنّ خاصی آغاز شود چه تربیتِ دینی ، چه اخلاقی و چه علمی و چه فرهنگی و ...
این درست ، ولی می دونیم به این معنا نیست که کلّاً هیچ آموزش و تمرینی قبل از اون سن، در این امور صورت نگیره .
منظور من اینه که وقتی فرزندِ دو سالۀ ما حرفِ ناخوشایندی میگه یا عمل نامناسبی انجام میده ، او رو باز می داریم ( نهی می کنیم )
هم چنین وقتی کار مناسب و حرف مقبولی میزنه او رو به هر نحوی تشویق می کنیم و مواقعی امر می کنیم
این تشویق ها و تمرین ها از همان آغاز زندگی کودک ، جلوه داره . هیچ کس نسبت به رفتار و اعمال کودکش بی تفاوت نیست .
همه به نوعی برای رشد بهتر فرزندشون تلاش می کنند و با جرأت میگم هیچ پدر و مادری کم نمیزاره .
پس با اطمینانِ نسبی ، کسی در امرِ تمرین وآموزش فرزندش کوتاهی و به عبارتی تفریط نمی کنه .
نتیجه اینکه در امر و نهی فرزندانمون به طور نا محسوس از همان ابتدا دست به کار میشیم .
این حرف خوبی نیست . این کار خوبیه ، بیا با هم مسواک بزنیم ، بیا ورزش کنیم ، بریم پارک
این اسباب بازی مال تو ، این جمله رو بگو ، این کار رو نکن ،
موضوع مطرح اینه :
اگر این تمرین و آموزش در جهتِ اعمالِ دینی باشه مثلاً از همان ابتدای کودکی ، فرزندمون رو به حجاب تشویق کنیم
یا نماز خوندن رو جزء برنامه های مهمّ ِ آموزشی قرار بدیم و یا یادگیری احکام رو به فرزندمون تمرین بدیم
زمزمه هایی میشه که :سخت نگیر و افراط نکن
چون بحث فقط در مورد کودکان هست ، این حیطه رو بازش نمی کنم .
حال چه جوابی باید داد به آن هایی که آموزش شعر و موسیقی برای کودک را بلامانع می دانند
ولی آموزش حجاب و نماز رو افراط؟ ( به عنوان نمونه عرض کردم )
بیشتر این موضوع را عنوان کردم تا به نکات مهم و کلیدی در این زمینه برسم .
و از معرّفی کتابها از شما ممنونم ان شاءالله در اولین فرصت تهیّه و در حدّ توان مطالعه می کنم
بنام خدا.
باسلام.ضمن تشکر اولا که من خودم از این نوع سوال بظاهر ضدونقیض دار شما بزرگوار سردرگم شدم.بهرحال شما مخالف سن و سال برای شرع هستید یا موافق ان؟
سلام . تشکّر از شما
منظورم رو در پُست بالا بیان کردم .
[="Arial"][="Navy"]بنام خدا.
باسلام.
سلام . تشکّر از شمامنظورم رو در پُست بالا بیان کردم .
ضمن تشکر انشاا... در زمان مناسب تر مطالعه و درصورت نیاز و ضرورت ، مشارکت و همفکری خواهم نمود؟باتشکر.[/]
چرا به آموزش حجاب که می رسیم یا امر به نماز که می رسیم ، می گوئیم افراط ممنوع؟
سلام
چون معنای افراط و تفریط را درست نفهمیده ایم!
افراط زمانی رخ می دهد که قبل از سن مناسب شروع به آموزش او کنیم
اما معنایش این نیست که بگذاریم از سن مورد نظر بگذرد
همه می دونیم که تربیتِ فرزندان بهتر است از سنّ خاصی آغاز شود چه تربیتِ دینی ، چه اخلاقی و چه علمی و چه فرهنگی و ...
این درست ، ولی می دونیم به این معنا نیست که کلّاً هیچ آموزش و تمرینی قبل از اون سن، در این امور صورت نگیره
خب نمیشود این فرمایش شما را بطور قطع رد یا تایید کرد. بلکه باید دید مصادیق مد نظر شما چیست؟
گاهی ظاهر دو حرف شبیه به هم هست ، اما معنای متفاوتی دارند مثلاً بنده میگویم: قبل از از اینکه کودک به سنِ مناسب برای شروع تربیت برسد ، بهتر است زمینه های تربیتی را در او آماده کنیم
شما هم میگوئید: قبل از از اینکه کودک به سنِ مناسب برای شروع تربیت برسد ، بهتر است زمینه های تربیتی را در او آماده کنیم هر دو جمله یکی هستند ، اما:
1 - سن مناسب تربیت از نظر من و شما چقدر است؟
2 - قبل از از این سن ، یعنی دقیقاً چقدر قبل؟ یک ما؟ یک سال؟ دو سال؟
3 - منظور از آمادگی چیست؟ چه زمینه هایی را باید ایجاد کنیم؟
4 - اهمیت این موضوع چقدر است؟ آیا باید در حد اندک هم کودک آشنا بشود کافی است یا آنکه باید در حد واجبات سخت گیری کنیم؟
چه جوابی باید داد به آن هایی که آموزش شعر و موسیقی برای کودک را بلامانع می دانند
ولی آموزش حجاب و نماز رو افراط؟ ( به عنوان نمونه عرض کردم )
یا ادعای افراط از سوی این اشخاص صحیح است ، یا نیست حالت اول ، ادعای ناصحیح:
عده ای هستند که به اصل حجاب و یا سایر امور دینی کلاً قید و بند چندانی ندارند (اعم از اینکه خودشان رعایت کنند یا نه) لذا دغدغه ای هم برای اینکه فرزندشان به این قیود پایبند باشد ندارند. عده ای هم فکر می کنند روح انسان مثل یک دستگاه است که هر وقت دکمه اش را بزنی عمل کند! درحالیکه همانطور که شما فرمودید ، یک کودک همراه با رشد کردن ، شخصیتش شکل می گیرد. پس باید تربیت را حتی پیش از تولد آغاز کنیم حالت دوم ، ادعای صحیح:
اول اینکه اینطور هم نیست که این تذکرها فقط به مسائل دینی داده شود (گر چه در مسائل دینی متاسفانه بیشتر است). مثلاً همان مثال موسیقی که گفتید ، یا آموزش زبان خارجی ، یا کلاس نقاشی و..... بارها و بارها کارشناسانی را دیده ام که به والدین در رابطه با عدم تناسب سنِ کودک با این آموزش ها هشدار داده اند. نه فقط درمورد سن ، که درمورد تناسب آموزش با روحیات و استعداد فرزند نیز هشدار می دهند. در ثانی این احتمال را هم باید در نظر گرفت که ممکن است در مسائل مذهبی هم واقعاً عمل ما افراط باشد. برای مثال ، اجبار یک دختر 2 ساله برای چادر زدن ، قطعاً مصداق افراط است و چه بسا بجای تمایل ، در او ایجاد دلزدگی از حجاب بشود
وقتی می گوئیم زور و اجبار در نهادینه کردن حجاب و نماز و دیگر احکامِ عملیِ دینی ، بی اثر هست .
بنابراین به نظرم بهترین زمان برای آماده سازی و زمینه های تربیتی از همون بدو تولّد کودک بهتره صورت بگیره .
وقتی دختران ما از همون ابتدا در اجتماع و در مقابل نامحرم ، پوشش مناسب داشته باشن و یا از همون آغازین روزهای زندگی
با الفاظ و ارکان نماز او را آشنا کنیم به طوری که مهم جلوه کنه این طوری کم کم حکم واجب رو هم براش پیدا میکنه .
اموری مانند شعر و موسیقی و ... جزو یادگیری ها و آموزش های مهم و تکلیفی نیست .
اما دختر خانم نُه ساله رعایتِ احکام شرعی که با آن مواجه هست ، برایش واجبه .
حال آیا افراط بی معنی نیست ؟
وقتی دختران ما از همون ابتدا در اجتماع و در مقابل نامحرم ، پوشش مناسب داشته باشن و یا از همون آغازین روزهای زندگیبا الفاظ و ارکان نماز او را آشنا کنیم به طوری که مهم جلوه کنه این طوری کم کم حکم واجب رو هم براش پیدا میکنه .
سلام
کاملا درست است کودکان از ابتدا باید در شرایطی باشند که از آن ها بعدا انتظار خواهند داشت،
ولی ابتدا با داشتن الگوی عملی که از طریق رفتار و عمل توسط والدین در کودک شکل خواهد گرفت،
مثلا دختر دوساله را نمی توان و نباید وارد پوشش کامل کرد، او با دیدن مادر و خانم های اطرافش به مرور با شیوه پوشش مناسب آشنا می شود و بتدریج که به سن بلوغ نزدیک می شود باید او را مجهز به حجاب شرعی کرد، و او نیز جهت همانند سازی با مادر خود همکاری بهتری خواهد کرد.
چرا نباید و نمیشه یک دخترِ دوساله و یا کوچکتر رو با پوشش کامل وارد اجتماع کرد؟
هنگامی که مادر در حضور نامحرم و در اجتماع میره میتونه دخترش رو هم پوشش کامل بده . به نظرم تمرینِ خوبیه
یا مثلاً زمانی که میخواد نماز بخونه ، او رو وضو بده و سجاده ای براش پهن میکنه .(البته پدر یا مادر )
برای یک دختری که خیلی زود به بلوغ میرسه هرتمرینی هر چه زودتر انجام بگیره تأثیرش بیشتره خُب .
خصوصاً بحث بر سر تکلیف و شرع هست و زمان برای آموزش بسیار محدود هست ،
ولی برای آموزشِ کلاسیک و برنامه های عرفی همیشه وقت هست .
بسم الله الرّحمن الرّحیم
و افوّضُ امری الی الله انّ الله بصیرٌ بالعِبادچرا برای هر نوع آموزشی اعمّ از ؛ علم ، ورزش ، مهارت های زندگی ، و... سنّ و سال مهم نیست!!!
امّا وقتی به فراگیری علوم دینی و احکام آن میرسیم ، سن مطرح می شود؟
چرا به آموزش حجاب که می رسیم یا امر به نماز که می رسیم ، می گوئیم افراط ممنوع؟
سلام
اگر به تفاوت دو کلمه "فطرت" و "طبیعت" توجه کنیم شاید پاسخ در آن باشد.
مثال این تفاوت:
خوردن ، طبیعت انسان است.
اما روزه گرفتن ، گر چه جزء دین است و دین هم مطابق "فطرت" است ، اما روزه ( چندین ساعت گرسنگی کشیدن) خلاف "طبیعت" است.
نگاه به نامحرم جمیل ، جزء طبیعت است.
اما غمض عین ، که مطابق با فطرت است ، خلاف این طبیعت است.
شاید چون نماز و مسایل دینی ، اموری هستند که مطابق "طبیعت" انسان نیست ، لذا باید جوری به کودک تعلیم داده شود که زدگی ایجاد نکند.
اما بقیه مسایلی که فرمودید چون موافق طبیعت است یا جزء محسوسات هستند و کودک راحتتر آنها را درک می کند ، لذا سن و سال ( = سطح درک و فهم ) در آنها زیاد اثری ندارد.
چرا نباید و نمیشه یک دخترِ دوساله و یا کوچکتر رو با پوشش کامل وارد اجتماع کرد؟
به قول مقام معظم رهبری ، اگر عملی "باید" داشت ، به آن می گفتند واجب!
پوشش کامل برای دختر دو ساله حتی بعید می دانم مستحب هم باشد ، چه برسد به واجب
البته منظورم این نیست که دختر دو ساله را با سر و وضع بد بیرون بیاوریم! خیر به هیچ وجه
از طرفی به شخصه جایی نگفتم:
"نباید"به صحبت من دقت بفرمائید خواهر گرامی:
برای مثال ، اجبار یک دختر 2 ساله برای چادر زدن ، قطعاً مصداق افراط است و چه بسا بجای تمایل ، در او ایجاد دلزدگی از حجاب بشود
شاید شمای مادر ، قصدتان صرفاً ایجاد آمادگی در فرزند باشد ، اما شما باید میزان پذیرش از جانب کودک را هم در نظر بگیرید
اجازه بدهید مثالی برای شما بزنم از بهترین منبع برای مسلمانان ، یعنی قرآن
به سیرِ حرام شدن شراب نگاه کنید:
مرحلهء اول - سوره نحل ، آیه 67:
و من ثمرات النخیل و الاعناب تتخذون منه سکرا و رزقا حسنا
و میوه های درخت خرما و انگور ، از نعمت هایی است که شما از آن شراب و رزق پاکیزه می گیرید
(در این آیه خداوند از شراب در مقابل رزق نیکو نام برد تا از نیکو نبودن آن به طور غیر مستقیم یاد کند)
در مرحلهء دوم - سوره نساء ، آیه 42:
لا تقربوا الصلوة و انتم سکاری
با حال مستی ، به نماز نزدیک نشوید
مرحلهء سوم - سوره بقره ، آیه 219:
و یسالونک عن الخمر و المیسر قل فیهما اثم کبیر و منافع للناس و اثمهما اکبر من نفعهما
از تو در باره خمر و قمار می پرسند. بگو: در آن دو ، گناه بزرگ است و منفعت هایی (هم دارند) و گناهش بیش از منافع آن است
مرحلهء چهام - سوره مائده ، آیه 91:
یا ایها الذین آمنوا انما الخمر و المیسر و الانصاب و الازلام رجس من عمل الشیطان فاجتنبوه لعلکم تفلحون انما یرید الشیطان ان یوقع بینکم العداوة و البغضاء فی الخمر و المیسر و یصدکم عن ذکر الله و عن الصلوة فهل انتم منتهون
ای کسانی که ایمان آورده اید ، شراب و قمار و انصاب و ازلام ، پلیدی و از عمل شیطان است. باید که از آن اجتناب کنید ، امید که رستگار شوید. تنها هدف شیطان این است که با شراب و قمار ، بین شما کینه و دشمنی بیندازد و شما را از راه خدا و نماز بازدارد. آیا از آن ها دست بردار می شوید؟
می بینید که خداوند هم در تربیت انسانها با مدیریت و مدارا عمل می کند و مراحل تربیت را قدم به قدم انجام میدهد
ادامه در پست بعد.....
هر چه زودتر انجام بگیره تأثیرش بیشتره خُب
لزوماً خیر!
حاج آقا هاشمی نژاد مثال زیبایی دارند. ایشان میگویند ، اگر به شما بگویند نقشهء گنجی را بردار تا گنجی را پیدا کنی چه می کنی؟
اگر در نقشه گفته باشد 100 قدم به جلو ، 127 قدم به چپ و 83 قدم به سمت کوه بردارید ، شما عیناً همان را انجام خواهید داد
چون می دانید اگر یک قدم بالاتر یا پایین تر بردارید ، به محل اشتباه خاهید رسید ایشان سپس می فرمایند: آیا معقول است کسی بگوید من می خواهم نماز صبح را بجای دو رکعت ، یک رکعت یا سه رکعت بخوانم؟
احکام دین نیز همینگونه هستند. باید هر کدام را به اندازهئ صحیحش انجام داد. یک قدم کمتر یا بیشتر ، یعنی به همان اندازه فاصله گرفتن از مقصود
پس خواهر گرامی اینکه هر چه زودتر انجام شود بهتر است ، شاید جملهئ درستی نباشد
بهتر است اینطور بگوئیم: تربیت فرزند ، هر چه در زمان مناسب انجام شود بهتر است
حاج آقا دانشمند هم مثال قشنگی دارند که جای تفکر دارد
ایشان میگویند ، آیا خداوند قادر بر این نیست که یک دانهء کوچک را در یک لحظه به درختی تنومند تبدیل کند؟ قطعاً قادر است
اما می بینیم که برای تبدیل شدن یک دانهء کوچک به یک درخت بزرگ ، گاهی سال ها زمان نیاز است
باید ابتدا دانه را بکاری ، به آن آب و مواد غذایی برسانی ، نور به آن بتاید ، باید آفت های خاک را از بین ببری
تازه بعدش یک نهال نرم و نازک از دل خاک بیرون میاید که با هر نسیمی ممکن است بشکند
باید آنقدر از این نهال مراقبت کنی و به آن برسی تا بتواند به درخت تبدیل شود
در این موضوع حکمت های زیادی نهفته است که یکی از آنها این است که یاد بگیریم: "پرورش = صبر و حوصله و مدارا و تلاش"
شما در مقابل یک کودک یک ساله یک کتابِ مصوّر قرار بدید و هر روز این کار رو تکرار کنید .
در دو سالگی میتونید مداد و خودکار به دستش بدید
از همون روز اول تولّدش می تونید براش کتاب بخونید
در سه سالگی می تونید کتاب رو در مقابل کودک گذاشته ، خط ببرید و براش بخونید در حالی که انگشتانتون بر روی خطوط قرار داره .
در چهار سالگی می تونید خواندن رو به او آموزش بدید .
حال اگر این آموزه ها دینی باشد چطور ؟
از همون ابتدا ، وقتی در اجتماع می بریم روسری سرش کنیم
چه مشکلی برای کودک ایجاد میکنه . کودک در هر صورت تحت تعالیم ما قرار داره و اون رو می پذیره .
و بر همون مبنا رشد می کنه . ما کاری فوق توان کودک انجام ندادیم .
چرا نباید و نمیشه یک دخترِ دوساله و یا کوچکتر رو با پوشش کامل وارد اجتماع کرد؟
سلام
با تشکر از آقایان رضا-دی و طوفان خورشیدی پاسخ های خوبی برای این پرسش داشتند.
پوشش کامل را می پذیریم چون دستور دین است، دستور دین را می پذیریم چون به سلامت جسم و روان توجه کرده است،
بنابراین توجه بدون تردید به آموزه های دینی پیامد و بازدهی مثبت خواهد داشت.
از نظر شرعی سن تکلیف مشخص شده است و شرایط این سن نیز تعریف شده است، منتهی همانطور که قبلا هم عرض کردم قبل از بلوغ بتدریج باید کودک را به شرایط بعد از بلوغ اشنا کرد (با الگو دهی) و یکدفعه نمی شود از کودک 9 ساله بخواهیم منبعد باید حجابت کامل باشد، اینگونه نتیجه نخواهد داد و یا به زحمت می شود.
بعضی موارد مثل استفاده از لاک برای دختران خب چه اشکالی دارد دختر (غیر مکلف) از لاک استفاده کند ولی طبق شرایط مقررات خانه خود و گذاشتن محدودیت های قابل قبول برای او، تا با این وسیله در بیرون از خانه بیگانه نباشد و دستورالعمل آن را از دیگری و بیگانه نگیرد بلکه آشنا به موارد استفاده آن باشد.
ما کاری فوق توان کودک انجام ندادیم .
سلام مجدد
عقل، معیار تکلیف شرعی است، نه هوش ...
پس فوق توان کودک است ، کودک هوشش خوب است قدرت درک و شناخت را دارد ولی قدرت تمیز و تشخیص را ندارد، بنابراین نمی تواند بین خوب و بد و یا زشت و زیبا فرق بگذارد،
شما نمی توانید با شناختی که او از هوشش کسب کرده به او از معایب ناخن مصنوعی رنگاوارنگ جذاب بگویید چون قدرت تشخیص ندارد، پذیرش ندارد و موقتی می پذیرد ولی مجددا درخواستش را تکرار می کند.
سلام
با تشکر از آقایان رضا-دی و طوفان خورشیدی پاسخ های خوبی برای این پرسش داشتند.پوشش کامل را می پذیریم چون دستور دین است، دستور دین را می پذیریم چون به سلامت جسم و روان توجه کرده است،
بنابراین توجه بدون تردید به آموزه های دینی پیامد و بازدهی مثبت خواهد داشت.از نظر شرعی سن تکلیف مشخص شده است و شرایط این سن نیز تعریف شده است، منتهی همانطور که قبلا هم عرض کردم قبل از بلوغ بتدریج باید کودک را به شرایط بعد از بلوغ اشنا کرد (با الگو دهی) و یکدفعه نمی شود از کودک 9 ساله بخواهیم منبعد باید حجابت کامل باشد، اینگونه نتیجه نخواهد داد و یا به زحمت می شود.
بعضی موارد مثل استفاده از لاک برای دختران خب چه اشکالی دارد دختر (غیر مکلف) از لاک استفاده کند ولی طبق شرایط مقررات خانه خود و گذاشتن محدودیت های قابل قبول برای او، تا با این وسیله در بیرون از خانه بیگانه نباشد و دستورالعمل آن را از دیگری و بیگانه نگیرد بلکه آشنا به موارد استفاده آن باشد.
سلام
ببینید منظور تمرین و آموزش است نه تکلیف .
صحبت اینه ما که نمیگیم بر کودک تکلیف کنیم . میگیم تمرین بدیم . از بدو تولّد .
به نظرم شما هم با این موافق باشید . چه اشکالی داره ؟
به نظرم شما هم با این موافق باشید . چه اشکالی داره ؟صحبت اینه ما که نمیگیم بر کودک تکلیف کنیم . میگیم تمرین بدیم . از بدو تولّد .
بسم الله الرحمن الرحیم
اللهم عجل لولیک الفرج
سلام علیکم ورحمه الله وبرکاته
توجه شما را به یک مقاله جلب می کنم:
گذری بر مراحل سه گانه تربیت فرزند
فرزند از ابتدای تولد تا 21 سالگی، یعنی هنگامی که به لحاظ تربیتی از محیط خانواده دور می شود و از نظر رشد جسمی و اخلاقی ـ تربیتی به بلوغ نسبی می رسد، مراحل به هم پیوسته رشد و تربیت را پشت سر می گذارد. بر اساس تغییرات روحی، جسمی و عقلی که در انسان رخ می دهد، سه دوره تربیتی برای او نیاز است که پرورش وی نیز باید با شناخت ویژگی های هر دوره صورت پذیرد.
از دیدگاه دین، کودک تا هفت سال اول زندگی سید و سرور است و تعبیر رسول گرامی اسلام صلی الله علیه و آله هم از این مرحله تربیتی «سیادت کودک» است. هفت سال دوم، سن تعلیم پذیری، اطاعت و فرمان برداری است و هفت سال سوم، سن نظرخواهی و مشورت. تقسیم مراحل تربیت از نگاه روان شناسان با نظر پیامبر متفاوت است. معمولا دوره های تربیت را شامل دوره کودکی اول، یعنی از تولد تا شش سالگی، دوره دوم کودکی را از 6 تا 12 سالگی و دوره نوجوانی را از 12 تا 18 سالگی می دانند.
پیام متن:
توجه به مراحل سه گانه تربیت فرزند، از تولد تا 21 سالگی.
دوره اول تربیت: از تولد تا هفت سالگی؛ دوران سیادت
این دوره که سن خوشی و بازی کودک است، از زمان تولد شروع می شود. فرزند در اوان کودکی هنوز دنیای خود را نمی شناسد و به طور کامل با آن در ارتباط نیست. او نمی تواند کارهای شخصی خود را انجام دهد و از این جهت به سن رفع نیازها هم تعبیر می شود. روان شناسان به دوره (تولد تا 2 سالگی)، سن حسی ـ حرکتی می گویند. از دو سالگی جست وخیز کودک اوج می گیرد و تمایل او به بازی ها بیشتر می شود. او در این سن، از تمرکز طولانی در مسائل گریزان است و فوق العاده به دنبال تنوع طلبی و آزادی خواهی است. از دو تا سه سالگی، ارتباط کامل تری با محیط پیرامون خود پیدا می کند و کم کم قدرت تشخیص در او نمایان می شود، ولی همچنان از تصمیم گیری عاجز و به والدین متکی است.
اهمیت تربیت در سن سیادت، به این علت است که شخصیت فرد در 5 سال اول زندگی شکل می گیرد. گزل روان شناس مشهور می گوید: «کودک در 5 و 6 سالگی، نسخه کوچکی از جوانی است که بعدها خواهد شد». به عقیده آلپورت روان شناسان معروف:
در حدود چهار ماهگی رشد و تقویت یادگیری کودک به حدی رسیده است که می تواند عادت سازشی و صفات اکتسابی داشته باشد. ارتباطش با محیط بیشتر می شود، تفاوت های کم و بیش تدریجی در الگوی شخصیت او پدید می آید و صفات تازه ای کسب می کند. هر چه سن کمتر باشد، اثر عوامل محیطی در ذهن پا برجاتر و استوارتر است.
ناگفته نماند، آزادی کودک در هفت سال اول زندگی به معنی رها کردن او، دادن اجازه انجام اعمال مخاطره آمیز یا خلاف ادب و بی تفاوتی نسبت به رفتارهای نادرست نسیت، بلکه یعنی نباید او را تحت فشار قرار داد یا کاری را که از توانش خارج است، به او سپرد. باید با ساماندهی اموری که می تواند انجام دهد، آزادی او را با کنترل منطقی همراه ساخت.
منبع:نگاهی به مراحل تربیت کودک از منظر دین
برای ادامه مطالب مقاله می توانید به لینک منبع رجوع کنید که از پایگاه اطلاع رسانی حوزه است.
همان طور که می بینید 7 سال ابتدای زنگی سیادت و تحت فشار قرار ندادن کودک است.
بنظرتون مجبور کردن او به پوشیدن چادر تحت فشار قرار دادن نیست؟
یک نکته
بعضی کودکان به صورت خودجوش چادر را دوست دارند اینجا بنظر بشود با سهل گیری اجازه استفاده داد(البته با حفظ شرایط ایمنی برای عدم آسیب رسیدن کودک مثل زیر پا گیر کردن چادر، خفگی و...)
اما اجبار خیر
یک مسئله مهم در دین ما تحقیقی بودن اصول و عقاید دین و مذهب ما است پس بنظر من بهتر است کودک را با منطق و آزاد و صاحب انتخاب هوشمندانه و صحیح کرد و به جای تحکم عقاید او را یک محقق درست بار آورد تا در تحقیقات انتخاب درست انجام دهد.ان شاء الله
البته محقق بار آوردن بنظر به مفهوم رها کردن کودک نیست بلکه مجبور نکردن او و اهل تعقل بار آوردن او است.
(در بخشی از همان مقاله در لینک منبع تربیت مذهبی رو بیان کرده)
یا علی(ع)@};-
بحث فقط بر سر آموزش دینی و پیش زمینه هاست . ما در مورد سنّ تکلیف و تربیتِ اصولی برای مکلّفین بحثی نداریم .
مسئله این است که ما می توانیم از بدو تولّد کودک را به انجام اعمال دینی ، تمرین بدهیم بدون کوچک ترین اجبار
یا فشار روحی و جسمی .
این امر امکان پذیره و افراط نیست .
تمرین آموزه های دینی علی الخصوص برای دختران از همون ابتدا ضروریه . چون محدودیت زمانی کمتری دارند .
می دونیم که نمیشه دختر نُه ساله رو بدون پیش زمینه ، محجبه یا نماز خون و یا روزه بگیر کرد .
این اتفاق در اکثر خونواده ها مشاهده میشه و براشون یک معزله .
حال اگر این پیش زمینه و آمادگی زودتر انجام بشه ، نتیجۀ بهتری خواهد داشت .
کودکی که در چنین محیطی پرورش داده میشه ، ثبات معنوی بیشتری خواهد داشت
تا کودکی که در فاصلۀ زمانی کم ، به انجام تکالیف ترغیب و تشویق میشه .
باز هم عرض میکنم بحث پیش زمینه ست و آمادگی برای تکالیف شرعی .
شما می فرمائید : بعضی کودکان به صورت خودجوش چادر را دوست دارند
خوب این خودجوشی فطری ست یا آموزشی و دارا بودن پیش زمینه از طرف والدینش ؟
و هم چنین این مطلب : بهتر است کودک را با منطق و آزاد و صاحب انتخاب هوشمندانه و صحیح کرد
وقتی به مرحلۀ انتخاب میرسه ، چگونه این امر امکان داره ؟
آیا نیاز به آمادگی ذهنی و روحی کودک نداره ؟ تا بهترین رو انتخاب کنه؟
خوب این خودجوشی فطری ست یا آموزشی و دارا بودن پیش زمینه از طرف والدینش ؟شما می فرمائید : بعضی کودکان به صورت خودجوش چادر را دوست دارند
بسم الله الرحمن الرحیم
اللهم عجل لولیک الفرج
سلام علیکم و رحمه الله وبرکاته
شاید اینگونه صحیح باشد که بگوییم فطری تربیتی است که در تربیت در این سنین ابتدایی آن طور که مشاهده میشود تقلیدی از پدر و مادر است(کودک چادر سر کردن مادر را می بیند و تمایل پیدا میکند.)
اما با در نظر گرفتن حیا در دختران فطری بودن این هم دور از ذهن نیست.
و هم چنین این مطلب : بهتر است کودک را با منطق و آزاد و صاحب انتخاب هوشمندانه و صحیح کرد
مثلا در بازی ها فرماندهی بازی به عهده خود کودک باشد
و این انتخاب شیوه بازی را بر عهده او بگذارید و در جایی که حطر حتمی وجود داره یا انحراف هست در قالبی کودکانه و بازی، به او بفهمانید که کارش اشتباه است و به اختیار خودش خوب و بد را تشخیص دهد(شاید مشاهده کرده باشید که وقتی به کودک چیزی را می گوید مثلا حرف جهنمی است چیز هایی که برایش مجهول یا شبیه به آن است را هم جهنمی می داند!، فکر می کند جهنمی است )
وقتی به مرحلۀ انتخاب میرسه ، چگونه این امر امکان داره ؟آیا نیاز به آمادگی ذهنی و روحی کودک نداره ؟ تا بهترین رو انتخاب کنه؟
پیش زمینه را ایجاد کردن با اینکه تحمیل کردن انتخاب فرق دارد.
این دوره سخت گیری نباید باشد بلکه در قالب بازی و تفریح و خوشی و طوری که سیادت کودک لطمه نخورد خوب و بد و نحوه انتخاب هوشمندانه صحیح(بدون جانب گیری که هر چی من می گم همان است! )را یاد بگیرد.
احترام به کودک گذاشتن زمینه احترام را در فصل انتخاب ایجاد می کند.
در سنین تربیت پذیری هم که در مقاله توضیح داده شده است.
آمادگی ذهنی با آشنایی بار روش صحیح انتخاب محقق می شود این بنظرم مهمه چون خواه، نا خواه دوره ایی از زندگی او مجبور است انتخاب کند و واجب است که تحقیق کند و با توجه به کوتاه بودن سن انتخاب در خانم ها(بنا بر قول 9 سال قمری) توجه به نحوه انتخاب و شیوه صحیح(در هر سن متناسب با آن) بنظر جزء ملزومات است.
یا علی(ع)@};-
سلام
بله ، درسته هم فطرتِ کودک و هم آموزه های والدین در اعمال کودک مؤثّره .
و البته نباید به صرف فطری بودن اکتفا کرد . وظیفۀ ما فراهم کردن پیش زمینه هاست
آماده سازیِ کودک بر عهدۀ والدینه و استعداد ذاتی و فطری از جانب خداوند هست .
هم چنین در انتخابِ آزاد کودک حرفی نیست در مثال شما و بازی کودکانه، اختیار باید باشه
همونطور که از همون ابتدا در مواجهه با خطرات و اتفاقات به کودکمون هشدار های ظاهری و مادی میدیم
هشدارهای دینی هم امکان پذیره چون در امور دینی هم کودک نیاز به راهنمائی داره و نه تنها اختیار
با در نظر گرفتن این مطالب :
[="]اگر به فرايند تربيت، كه امرى پيوسته و هميشگى است، از دوران كودكى و حتى پيش از آن توجه شود،
نتايج فردى و اجتماعى فراوانى به دست مىآيد.[="]
و[="]اصل «محبت و تكريم» به عنوان زمينه اى براى برقرارى ارتباط با كودكان، آنان را در مقابل آموزه هاى اخلاقى و دينى
تسليم پذيرتر مىكند و از اصول مهم در تربيت به شمار مىرود.
در مورد تفاوت تربیتی دختر و پسر این حدیث رو یادآور میشم :
[="]امام باقر(علیه السّلام ) می فرماید
:
«[="]الجاریة اذا بلغت تسع سنین ذهب عنها الیتم وزوجت واقیمت علیها الحدود التامة علیها و لها....»
«[="]وسائل الشیعه »، ج 1/43; ج 28/20; «فروع کافی »، ج 7/198.
[="]
[="]هنگامی که دختر نه ساله شد، کودکی او پایان می پذیرد و ازدواج می کند و حدود عمومی علیه او و به سود او جاری می شود
حال همونطور که در تکلیف ملزوم هست، آمادگی و تمرین ِ مطلوب و بدون اجبار ، هم لازم و به نظرم ضروریه ..
صحبت اینه ما که نمیگیم بر کودک تکلیف کنیم . میگیم تمرین بدیم . از بدو تولّد .به نظرم شما هم با این موافق باشید . چه اشکالی داره ؟
سلام
تمرین بطور غیر مستقیم اثر پذیری مثبت خواهد داشت،
وقتی کودک می بیند که مردهای فامیل برای ورود به خانه باهمان یا اللهی که می گویند اجازه می گیرند و تا اجازه ورود نگیرند وارد نمی شوند،
وقتی می بیند مادر هنگام گفت و گو با عمو با حجابی کامل مانند بیرون از منزل روبرو می شود،
و یا دور سفره نامحرم نمی بیند و...
او از طریق یادگیری مشاهده ای می تواند بموقعش این رفتارها را تکرار کند.
اینها همه تمرین است، و در ایام بخصوص کودک مثلا 4 ساله را هم با پوشش کامل به بیرون از منزل ببریم یک تمرین عملی برای خودش است،
می دونیم که نمیشه دختر نُه ساله رو بدون پیش زمینه ، محجبه یا نماز خون و یا روزه بگیر کرد .این اتفاق در اکثر خونواده ها مشاهده میشه و براشون یک معزله .
دقیقا همینطور است نمی شود بدون پیش زمینه موفق بود، در غیر آنصورت هم به بچه و هم به والدین فشار زیادی وارد خواهد شد،
ببینید دین ما دین اعتدال است لذا محدودیت بیش از حد هم معضلاتی در جامعه داشته و شاهدیم که متاسفانه دخترانی از خانواده بسیار مذهبی و موجه بعد از ازدواج انفجاری آرایش می کنند و از منزل می روند!!
البته این حالت خوشبینانه بود که گفتم بعد از ازدواج چه بسا بعضا در دوره نوجوانی (راهنمای و دبیرستان) هم ...
هرچند نمی گویم که حتما همه دختران با خانواده مذهبی که به اینصورت با تضاد روبرو می شوند حتما با محدودیت مواجه بودند بلکه یکی از دلایل مهم می تواند باشد، چرا که بی توجهی والدین بخصوص والد جنس مخالف می تواند تاثیر بسزایی در گرفتن توجه از بیرون از خانه داشته باشد و همچنین تاثیر محیط و...
مراحل رشدی پیاژه را حتما مطالعه کنید تا از واقعیت وجودی فرزند در مراحل رشدی مطلع شوید. 
به ترتیب :
مراحل رشد از نظر اسلام .
عوامل رشد از دیدگاه اسلام.
و هدف رشد از دیدگاه اسلام .
با در نظر گرفتنِ تفاوت های دختر و پسر . بیشتر مدّ نظرم نکات کلیدی و عملی در این مورد بود .
و اینکه میشه بدون افراط ، فرزندانمون رو در جهت رشد دینی از همون ابتدا و آغاز تولّد به انجام امور دینی
و احکام شرعی متمایل کنیم .
اشتباهاً به جای نقل قول ، کلید ویرایش رو زدم و مطالب پاک شد
[="Tahoma"][="DarkGreen"] و بعد تقسیم بندی آن تا بیست و یک سالگی ، در مورد دختران چگونه هست ؟با توجه به فرمودۀ امام باقر علیه السّلاماولین نکته ای که به ذهنم میرسه کلمۀ سیّدو سروری هست که در مورد دختر هم صدق میکنه یا خیر ؟
بسم الله الرحمن الرحیم
اللهم عجل لولیک الفرج
سلام علیکم ورحمه الله وبرکاته
فکر نکنم 7 سال دوم و حدیثی که 9 سالگی رو اتمام کودکی دختر می داند تفاوتی باشد چون اگر دختر 9 سالگی هم ازدواج کند با روحیه اطاعت پذیری او از شوهر تبعیت می کند. و 7 سال بعدی هم 7 سال مشاوره است که اونم یعنی بینش داشتن و توجه به عزت نفس او
اما سیادتو آقایی شاید یک برداشتی که بشه کرد همان لجاجتیه که کودکان زیر 7 سال دارند و خواسته هاشون زیاده و بر آورده نشود زود دلشون می شکند
که اینجا یک برداشتی که می شود در بر خورد با کودکان 7 ساله احترام و توجه به خواسته آنها لازم است
در 7 سال دوم تا 14 سالگی امر و نهی کردن و در راه درست قرار دانشان البته با رعایت احترام و حفظ حرمت
و 7 سال سوم تا 21 سالگی مشاوره و از او نظر خواستم و اهمیت دادن به نظرات او و شریک کردن او در تصمیمات
یا علی(ع)@};-[/]
سلام
تفاوتهای موجود بین پسر و دختر از هنگام تولد و حتی قبل از آن کاملاً مشهوده
و این تفاوتها در رشدشون پایاپای هست و هرمرحله عمیق تر و گسترده تر میشه و در زمان بلوغ به اوج میرسه .
همین تفاوتها باعث متفاوت بودن نقششون در زندگی هست .
از هر لحاظ شما در نظر بگیرید از جسمی تاخلق و خوی و آداب و اعمال ، پسران کاملاً مجزا از دختران هستند .
همه بر این اعتقادیم که یک دختر نُه ساله با یک پسر در همون سن قابل مقایسه نیستند.
خصوصیات زنانه در دختر و خصوصیات مردانه در پسران کاملاً بارزه .
اعم از آموزش و پرورش یا تعلیم و تربیت . تمامی احادیث و روایات دالّ بر این تفاوتهاست .
چطور میشه که در سنّ تکلیف ازهم متمایز باشن ولی در مسائل دیگر در یک رده قرار بگیرن؟
و در مورد نمونه ای که آوردید ، لجاجت دخترانه با لجاجت پسرانه فرق داره
اما در مورد اشتراکات تربیتی عرض کردم بیشتر امور عملی و تکالیفشون هست که اگر از ابتدا
ملکۀ ذهن و جسمشون بشه در نُه یا پانزده سالگی شاهد مخالفتها و سلایق مخالف شرعشون نخواهیم بود .
وآیا این مخالفتها به خاطر اهمیت ندادن و یا کم اهمیت جلوه دادن انجام امور دینی از همون ابتدا نیست ؟
نکته :
در مورد کلمۀ سیّد و سروری توجّه به این هست که ممکنه این حدیث در مورد پسران باشه
والّا دختران به مراتب نیاز بیشتری به توجّه و محبّت دارند با توجه به روایات و خصوصیات دختران
[="Tahoma"][="DarkGreen"]ملکۀ ذهن و جسمشون بشه در نُه یا پانزده سالگی شاهد مخالفتها و سلایق مخالف شرعشون نخواهیم بود .
بسم الله الرحمن الرحیم
اللهم عجل لولیک الفرج
سلام علیکم ورحمه الله و برکاته
من مخالف تربیت و ایجاد پیش زمینه در فرد نیستم
اما یک نکته هست
ما برای تکیه بر واجابت اللهی باید اولینت بندی بکنیم
همین مرجع ما همین احکام شرعی ما پیش زمینه اش انتخاب مرجع تقلید است و قبل از آن شناخت اصول و عقاید است و با توجه به آزادی انتخاب در آستانه تکلیف اینکه می خواهد مسلمان باشد یا نه این رو هم باید در نظر بگیریم
چرا نباید در برنامه تربیتی به این مهم هم توجه کنیم که اگر در اصول بپذیرد که اسلام حق است در انتخاب مرجع هم آزادی عمل دارد. و خودش باید مرجعش را انتخاب کنیم
می بینید؟ دو اصل تحقیقی و انتخابی جلوی پای فرزند هست که درست بودن یا نبودن عملش را تایید یا رد می کند
نتیجه اینکه در 7 سال ابتدایی با توجه به خصوصیات اخلاقی اش که بروز می کند در نقش سیادت می شود برای 7 سال دوم برنامه ریخت
وقتی ما در 7 سال اول کودک را آزاد بگذاریم تا در محدوده خطر* انتخاب کند ویژگی های مثبت و منفی او بروز کند برای 7 سال دوم می توانیم برنامه بریزیم
اگر قول مشهور 9 سال قمری را در نظر بگیریم(در سال تکمیل اختلاف هست، که در صورتی این سال کامل می شود که نشانه های دیگر بلوغ ظهور نکند.) 7 سال سیادت و 2 سال فرصت برای تربیت امر و نهی گونه خب دو سال فرصت کمی نیست
مخصوصا برای حجاب بر تر و رعایت محرم و نا محرم که رعایت این حریم از 7 سالگی توصیه شده(از اساتید و بزرگواران می خواهم اگر حدیث رو به آن برخورد کردند نقل نمایند ممنون) است.
توی 2 سال می شود خرد خورد با احکام او را آشنا کرد و همین طور نحوه انتخاب دین و مرجع تا با افزایش بصیرت کودک فهم اورا عاقلانه و صحیح بار بیاوریم
توجه کنیم
چیزی که اصل است و مهم هست نحوه انتخاب است این یک گلوگاه مهم توی زندگی ما آدم ها است که چگونه انتخاب کنیم، چی را انتخاب کنیم، هدفمان چیست و چه میشود.
این اصل تفاوتی در جنسیت نخواهد داشت .
یا علی(ع)@};-[/]
همین مرجع ما همین احکام شرعی ما پیش زمینه اش انتخاب مرجع تقلید است و قبل از آن شناخت اصول و عقاید است و با توجه به آزادی انتخاب در آستانه تکلیف اینکه می خواهد مسلمان باشد یا نه این رو هم باید در نظر بگیریم
چرا نباید در برنامه تربیتی به این مهم هم توجه کنیم که اگر در اصول بپذیرد که اسلام حق است در انتخاب مرجع هم آزادی عمل دارد. و خودش باید مرجعش را انتخاب کنیم
می بینید؟ دو اصل تحقیقی و انتخابی جلوی پای فرزند هست که درست بودن یا نبودن عملش را تایید یا رد می کند
2 سال فرصت برای تربیت امر و نهی گونه خب دو سال فرصت کمی نیست
یا علی(ع)@};-
حرف همینه . این دو سال فرصت کمی هست
یک دختر نمی تونه در عرض دو سال به اختیار لازم جهت انتخاب مرجع تقلید و انجام درست تکالیفش
برسه . بلکه با توجّه به خصوصیات فطری و ذاتی که داره ، میشه از بدو تولّد و آغازین روزهای زندگیش
او رو تمرین بدیم و آماده کنیم . این استعداد در دختران به وضوح مشاهده میشه
البته منظور من کلّی ست و فقط برای دختران نیست و آماده سازی کودک وقتی به صورت صحیح باشه
به طوری که سیادت کودک رو در هفت سال ابتدائی ، نفی نکنه ، امرِ مطلوبی هست .
نمونه ای عرض میکنم در رابطه با تربیت عملی کودک:
شما تمرین بر مسواک زدن رو از چه سنّی برای کودک، مفید می دونید؟و مواردی از این دست .
این احادیث رو توجّه بفرمائید:
پيامبر خدا صلي الله عليه و آله: اَلْوَلَدُ سَيِّدٌ سَبْعَ سِنينَ وَعَبْدٌ سَبْعَ سِنينَ وَوَزيرٌ سَبْعَ سِنينَ
پيامبر خدا صلي الله عليه و آله: فرزند هفت سال سَروَر است؛ هفت سال بنده [و فرمانبردار] است؛ و هفت سال ياور است
امام اميرمؤمنان على عليه السلام: يُرَبَّى الصَّبِىُّ سَـبْعًا وَ يـُؤَدَّبُ سَـبْعًا وَ يُسْتَخْدَمُ سَـبْعًا
امام اميرمؤمنان على عليه السلام: كودك هفت سال تربيت مى شود؛ هفت سال ادب مى آموزد؛ و هفت سال به كار گرفته مى شود.
منبع: كتاب من لايحضره الفقيه، ج 3، ص 493.
امام صادق عليه السلام: اَلْغُلامُ يَلْعَبُ سَبْعَ سِنينَ وَيَتَعـَلَّمُ الْكِتابَ سَبْعَ سِنينَ وَيَتَعَلَّمُ الْحَلالَ وَالْحَرامَ سَبْعَ سِنينَ
امام صادق عليه السلام: پسر بچه هفت سال بازى مى كند؛ هفت سال نوشتن را فرا مى گيرد؛ و هفت سال حلال و حرام را مى آموزد
. منبع: الكافى، ج 6، ص 47.
.....................................................
سروری ، تربیت ، بازی را میشه یکجا جمع کرد .
زگهواره تا گور دانش بجوی
آیا با عمل همراه باشد بهتر است یا تنها به صورت تئوری؟
آیا علّت عامل نبودن بسیاری از ما ( عموم و خواص ) همین امر مهم و ظریف نیست؟
آیا بهتر نیست کنار مهارتهای علمی به کودک، مهارتهای عملی آموزش داده شود ؟
آیا این افراط است ؟
از گهواره تا گور دانش علمی همراه با عمل باشه . چه مشکلی داره ؟
و نکتۀ دیگر اینکه فکر می کنم تفاوت دختر و پسر در این احادیث روشن شد .
[="Tahoma"][="DarkGreen"]سروری ، تربیت ، بازی را میشه یکجا جمع کرد .
بسم الله الرحمن الرحیم
اللهم عجل لولیک الفرج
سلام علیکم ورحمه الله ورکاته
سروری طبق برداشت من اینه که حرف کودک اصل است و خواست او و محافظ از خطر هم که عقلا رد نمی شود.
اما در مورد دختران قرار نست دختر را مثل خیلی از این خانم ها که عروسکش می کنند میارند بیرون بکنید
بلکه لاسی با وقار و در قالب سروری طرح می شود یعنی اصل در قالب سوری
ببینید یک نکته که بنظر نباید مغفول واقع بشه مسئله نزدیکی قلب ها است.
برای اینکه تاثیر گذاری مطلوبی در امر و نهی باشد بدست آوردن دل مهمه
خب 7 سال زمان گذاشتن برای بدست اوردن دل کودک وقت مناسبی نیست؟
وقتی اصل را بر سیادت کودک بگذارید و کودک مایل نیست روسری سرش کند خب با ترفندی مناسب احترام به خواسته او را نشان دهید تا بفهمه شما به او احترام می گذارید این تاثیر گذاره در فرمانبرداری
که اگر این محبت قوی باشه راحت در مرحله بعد فرمانبردار میشه
البته نباید جوری تربیت شود که در زمانی که تحت کوران شبهات قرار گرفت فکر کنه که دین از طرف خانواده به او تحمیل شده بلکه باید بر اساس انتخاب خودش مسیر و بپیماید و شما مسیر درست رو به او نشان داده و نحوه انتخاب درست رو یاد داد.
شما تمرین بر مسواک زدن رو از چه سنّی برای کودک، مفید می دونید؟و مواردی از این دست .
اگر اصل شست و شوی دهان را ملاک قرار دهیم
مثلا در قالب بازی مضمضه کردن یا قر قره کردن رو به او یاد دهیم تا شست و شوی دهان برای او امری راحت شود. و بعد دست کشیدن به دهان در قالب بازی البته رغبت داشتن یا نداشتنش هم مهم است
البته توجه هب شیری بودن دندان ها در سنین کودکی سختگیری نکردن در این ححین را راحت تر می کند.
ایجاد رغبت و انگیزه و محبت در 7 سال ابتدایی نقش مهمی در 14 سال بعد دارد.
مقدمات خوب با روش خود در اصل موفقیت خوبی را بدست میاورد. ان شاء الله
یا علی(ع)@};-[/]
وقتی فرزندتان خشمگین شد چه میگوئید؟ آیا می گوئید: ساکت باش یا حرف بیخود نزن
تربیتِ کودک هنگامی نمود پیدا می کند که با عمل همراه باشد . و این عمل گرائی افراط نیست .
بلکه آماده سازیِ کودک برای مرحلۀ تعلیم است .
کودکان در سنین مختلف، نیازمند توجه و احترام هستند.
سنّ کودکی، بهترین زمان برای تربیت پذیری است، چرا که دل و جانش، پاک و بی آلایش است
.
بنابراین از همان ابتدا باید آنها را با حدود اختیارات فردی و خانوادگی و اجتماعی آشنا نموده
و به آنها مدیریت هیجانات واحساسات در برخوردهای مختلف را آموزش داد .
اما با محبّت و اصولی نه با گستاخی و بی ادبی .
رسول گرامی اسلام صلی الله علیه و آله ، حسنین علیهماالسلام را بر دوش خود سوار می کرد و به آنها می فرمود:
« خوب مرکبی دارید و شما هم خوب سوارکارانی هستید.«
یکی از آموزه های مهم اسلام، مهرورزی و نشاط بخشی به کودکان است
.
آگاهی های دینی اگر درست و متناسب با نیازها و شرایط روحی کودک در اختیارش قرار بگیرد،
نقش مهمی در سرنوشت او خواهد داشت
این آگاهی ها نباید تنها به صورت تئوری باشد بلکه باید عملی نیز صورت بگیرد .
روزی پیامبر با دیدن تعدادی از کودکان فرمود:
«وای بر فرزندان آخرالزمان از روش ناپسند پدرانشان!» گفتند:
یا رسول اللّه ، از پدران مشرک شان؟ فرمود: «نه! از پدران مسلمانشان که چیزی از احکام دین را به آنان نمی آموزند
و اگر فرزندان بخواهند خود درصدد آموزش مسائل دینی برآیند، آنان را از این کار بازمی دارند و تنها به این دل خوشند
که فرزندانشان بهره ناچیزی از دنیا به دست آورند. من از این قبیل پدران بیزارم و آنان نیز از من بیزارند»
وقتی فرزندتان خشمگین شد چه میگوئید؟ آیا می گوئید: ساکت باش یا حرف بیخود نزن
بسم الله الرحمن الرحیم
اللهم عجل لولیک الفرج
این ساکت باش امر و نهی است
اما در موقع خشم می گویند چیزی نگویید تا فرد آرام شود بعد با او صحبت کنید!
سنّ کودکی، بهترین زمان برای تربیت پذیری است، چرا که دل و جانش، پاک و بی آلایش است
فکر کنم احادیثی که قبل آوردید به روشنی فصل فرمان پذیری را برای 7 سال دوم گفته اند نه از ابتدا!
بنابراین از همان ابتدا باید آنها را با حدود اختیارات فردی و خانوادگی و اجتماعی آشنا نموده
در 7 سال اول رفتار پدر مادر و اطرافیان در شکل گیری نوع برخورد کودک تاثیر می گذارد خصوصا رفتار پدر و مادر و خواهر و برادر
و به آنها مدیریت هیجانات واحساسات در برخوردهای مختلف را آموزش داد .اما با محبّت و اصولی نه با گستاخی و بی ادبی .
رسول گرامی اسلام صلی الله علیه و آله ، حسنین علیهماالسلام را بر دوش خود سوار می کرد و به آنها می فرمود:
« خوب مرکبی دارید و شما هم خوب سوارکارانی هستید.«
یکی از آموزه های مهم اسلام، مهرورزی و نشاط بخشی به کودکان است
.
بله محبت و دوست داشتن رکن مهمیه حتی در سیره مواردی هست که حضرت(ص) در موقع نماز خودشان را با در معامله با کوکان فروختند وآزاد کردند!
اینها در قالب بازی احکام اخلاقی توضیح داده میشه و برای کودک نشاط می آورد!
یا رسول اللّه ، از پدران مشرک شان؟ فرمود: «نه! از پدران مسلمانشان که چیزی از احکام دین را به آنان نمی آموزندو اگر فرزندان بخواهند خود درصدد آموزش مسائل دینی برآیند، آنان را از این کار بازمی دارند و تنها به این دل خوشند
که فرزندانشان بهره ناچیزی از دنیا به دست آورند. من از این قبیل پدران بیزارم و آنان نیز از من بیزارند»
بخش اول احکام در فقه و مرام اصولیون باب تقلید است که بنظر هرکس بخواهد اول تقلید از مرجع را یا مسیر زندگیش را روشن کند(اگر بخواهد مسلمان شیعه امامیه و مکتب فقهی اصولی باشد.) باید این باب را بداند و بخواند و بداند که برای احکام شرعی یا مجتهد باید باشد یا مقلد یا محتاط
و ویژگی های شناخت مرجع
تحقیق در اصول و پذیرش آن بر اساس تحقیق
و مواردی که در این باب مطرح می شود را بداند
آنقدر این باب مهم است که اگر فردی عملی را بر اساس گفتار پدر و مادر انجام دهد و بعد از چند سال از سن تکلیف برود و بفهمد که عملش طبق نظر مرجع اعلم نبوده ممکن است دچار مشکل شود(لطفا به بخش فقه رجوع کنید تا آگاه شوید ان شاء الله.)
اینکه ما بخواهیم ظواهر دین را مستقیم به او نشان دهیم اون هم زمانی که واجب نیست بر او آیا تحمیل اضافه بر توان نیست؟
یا آموزش ورای از تحمیل است؟
شما کلامی از معصوم(ع) دارید که در 7 سال ابتدایی گفته باشند که از نامحرم جدا شوند
حجاب سر کنند
و...؟
اگر سراغ دارید قرار دهید ان شاء الله استفاده کنیم
یا علی(ع)@};-
سلام
پرورش مذهبي در حقيقت از همان روز تولد با گفتن اقامه و اذان در دو گوش كودك آغاز مي شود
رسول اكرم (صلّی الله علیه وآله و سلّم) فرمود: «هر نوزادي با فطرت خدايي به دنيا مي آيد و پرورش مي يابد ،
مگر اين كه پدر و مادر او را به سوي يهودي گري يا مسيحي گري بكشانند.» (بحارالانوار ج 3 ص 281)
و نيز آمده است كه موسي به خدا عرض كرد: «پروردگارا! كداميك از اعمال نزد تو برتر است؟ خطاب رسيد:
محبت به كودكان ؛ چرا كه من فطرت آنها را بر پايه اعتماد به يگانگي خود قرار دادم.» (آيين تربيت ص 381)
تمام اين احاديث نشان مي دهد كه بايد پدر و مادر محيطي مناسب براي كودك فراهم آورند تا حقايقي
يا عقايدي كه ريشه هاي آن در نهاد و فطرت كودك نهفته است ، به منصه ظهور برسد.
چیزی که هر کودکی باید آن را باور کند این است که «من می توانم این کار را انجام دهم» تمامی تلاشی که والدین می توانند
در این زمینه انجام دهند این است که به کودک فرصت دهند و از او حمایت کنند تا بتواند مهارت های تازه را به خوبی یاد بگیرد
از حضرت صادق (علیه السّلام) سوال شد؟ «آيا اگر كودك 5ساله اي بميرد، بايد نماز ميت بر او خواند؟
حضرت فرمود: اگر نماز را فهميد و درك مي كرد، بر او نماز خوانده شود». (وسائل باب 13حديث 4)
به این معنی ست که می توان به کودک آموزش نماز و حجاب داد . و همچنین سایر آموزشهای دینی
فاطمه(سلام الله علیها) خود نیز با فرزندانش هم بازی می شد و در حین بازی با استفاده از الفاظ و حملات مناسب سعی در
ساختن شخصیت کودکانش و ارائه الگویی مناسب در زندگی برای آن ها داشت.
حضرت زهرا(سلام الله علیها) با فرزندش امام مجتبی علیه السّلام بازی می کرد و او را بالا می انداخت و می فرمود
إشبه أباک یا حسَن واخلَع عن الحق الوسن
واعبُد الهاً ذا منن ولاتوالِ ذالاحن
پسرم حسن مانند پدرت باش؛ ریسمان ظلم را از حق بر کن.
خدایی را بپرست که صاحب نعمت های متعدد است و هرگز با صاحبان ظلم و تعدی دوستی مکن.
عجیبه که حضور کارشناس گرامی در این بحث ، کمرنگه
با خوش بینی فکر می کنم که از روال بحث راضی هستن
به ترتیب :
مراحل رشد از نظر اسلام .
عوامل رشد از دیدگاه اسلام.
و هدف رشد از دیدگاه اسلام .
با در نظر گرفتنِ تفاوت های دختر و پسر . بیشتر مدّ نظرم نکات کلیدی و عملی در این زمینه بود .
و اینکه میشه بدون افراط ، فرزندانمون رو در جهت رشد دینی از همون ابتدا و آغاز تولّد به انجام امور دینی
و احکام شرعی متمایل کنیم .
سلام .
امیدوارم خوب و سلامت باشین .
به نظر من موضوعاتی مانند دین و مذهب باید بعد از 18 سالگی به فرزندان ارائه بشن . موضوعاتی مانند دین و مذهب ؛ مسائل مرتبط به روابط جنسی ؛ عرفان و فلسفه و مسائلی از این قبیل؛ مطالبی هستند که شخص میبایست به یک بلوغ فکری برسه و سپس بر اساس اون بلوغ فکری در اون مسیر قدم برداره .
و برعکس مطالبی مانند ( ورزش ؛ یادگیری موسیقی ؛ یادگیری علوم اجتماعی و ریاضی و یادگیری یک زبان خارجی ) مطالبی هستند که باید دقیقا از کودگی به فرزندان آموزش داده بشه .
ببینید ...
در بسیاری از علوم ما با مطالبی برخورد میکنیم که ظاهرا با هم در تناقض هستند . خیلی از مسائل تربیتی و آموزشی هم چنین حالتی رو داره . مثلا برخی به این معتقد هستند که فرزندشون رو اصلا باهاش کار نداشته باشند تا لات بار بیاد و بتونه در درون جامعه گلیم خودش رو از آب بیرون بکشه . و برخی به این اعتقاد دارند که کاری کنند که فرزندشون مبادی آداب باشه و گاها دیده میشه که چنین افرادی ضعیف النفس هستند و نمیتونند گلیمشون رو از آب بیرون بکشند .
یا در درون مسائل دیگری مانند برنامه نویسی و مذاکره و مدیریت هم نوعا به چنین مطالبی برخورد میکنیم ؛ شخصی الگویی رو تعریف میکنه و در درون اون الگو موفق هست و دیگری الگویی دیگر تعریف میکنه و اون شخص هم در درون اون الگو موفق هست ... در حالیکه این دو الگو با هم صد در صد متناقض هستند . خوب علت چی هست ...
علت به نظره من پارامتری به نام زمان هست که در درون مسائلشون دخیل نمیدوننش ...
مثلا اگر من پسری داشته باشم ... من میبایست در سنین نوجوانی بهش در اجتماع بودن و زرنگی کردن و مرد بودن و محکم بودن و توانا و قدرتمند بودن رو یاد بدم ( تا زمانیکه رسید به سن 18 سالگی ) و بعد از اون رو فرزندم کار کنم که ( مبادی آداب باشه ؛ با دیگران مهربان باشه ؛ مراعات دیگران رو بکنه و ... ) حالا اگر جای این دو با هم عوض بشه ... پسر من ضعیف النفس میشه ...
اگر ایشون اول بخواد یادبگیره که مهربان باشه .... و به دیگران کمک کنه و ... و بعد از این بخواد محکم بودن و زرنگی کردن رو یاد بگیره خوب نمیتونه .
مثلا اگر من فرزندم رو همش بخوام بفرستم کلاس و مدرسه و خر خونش کنم و بعدا بخوام اجتماعیش کنم ... خوب نمیشه .ولی اگر در ابتدایه امر رویه اجتماعی شدنش کار کنم ؛ رویه محکم و قدرتمند بودنش کار کنم و بعدا بر رویه مهربان بودنش کار کنم ... خوب این کار شدنی هست .
در مورد دین و خدا و پیغمبر هم نظر من این هستش که اینجور مسائل تا قبل از 18 سالگی نباید به فرزندان ارائه بشن ...
چون اولا باعث میشن که فرزندم ضعیف النفس بشه ( مگر اینکه پارتی داشته باشه یا باباش پولدار باشه یا بره بسیج )
ثانیا ...
ثانیا اینکه معمولا در سنین کودکی و نوجوانی اتفاقی که میوفته این هست که چهارچوب های شخصیتی و فرهنگی شخص شکل میگیره ... و ما بدون چهارچوب شخصیتی و فرهنگی هیچ چیزی نیستیم .
همه ما با فرهنگی که آموختیم و شخصیتی که داریم هویت پیدا میکنیم .
اگر من به فرزندم از دوران کودکی مذهب رو آموزش بدم ؛ و اون رو بخوام مذهبی بار بیارم ...
وقتی به سنین جوانی میرسه و عقل رو بدست میاره ...
و اتفاقهایی که در درون زندگیش افتاده رو با عقلش مورد بررسی قرار میده ... دو حالت براش ممکن هست بوجود بیاد ...
یا اینکه اون اعتقادات و منش و فرهنگ رو درست میدونه ... که به مسیرش ادامه میده .
یا اینکه به این نتیجه میرسه که اون مسیر ( مسیر مذهبی ) درست نبوده ...
در اون صورت فرزند من هیچ اصالت و هیچ پیکر بندی نداره ... چون اصول ذهنیش اصول مذهبی بوده و بدون اونها هیچ هویتی نداره . در اینصورت چنین شخصی فوق العاده خطرناک میشه ... و ممکن هست هر کاری رو بکنه ... مانند این داعش ها یا طالبانی ها که از کودکی در فقه و دین و ... بزرگ شده اند و چون نتوانستند در دوران جوانیشون جوابی برای هزاران بی عدالتی که اطرافشون میبینن پیدا کنند... هم مسلمان باقی مونده اند ( چون بدون اون هویتی ندارند ) و هم راحت آدم میکشند ... چون هیچ اعتقادی به اصولش ندارند و چهارچوب های دینی رو درست نمیدونن و یا اختلاس کنندگان مذهبی خودمون ...
ولی اگر فرزند من بر پایه عقلانیت و فرهنگ و تمدن بزرگ بشه و در 18 سالگی بهش دین رو ارائه کنم ... ممکن هست اون رو بپذیره ... یا نپذیره ... ولی مطمئا هیچ موقع شالوده فکری اون آنچنان به هم نمیریزه ... که بابتش آدم بکشه .... یا از مردمش اختلاص و دزدی بکنه .
به نظر من موضوعاتی مانند دین و مذهب باید بعد از 18 سالگی به فرزندان ارائه بشن . موضوعاتی مانند دین و مذهب ؛ مسائل مرتبط به روابط جنسی ؛ عرفان و فلسفه و مسائلی از این قبیل؛ مطالبی هستند که شخص میبایست به یک بلوغ فکری برسه و سپس بر اساس اون بلوغ فکری در اون مسیر قدم برداره . و برعکس مطالبی مانند ( ورزش ؛ یادگیری موسیقی ؛ یادگیری علوم اجتماعی و ریاضی و یادگیری یک زبان خارجی ) مطالبی هستند که باید دقیقا از کودگی به فرزندان آموزش داده بشه . ببینید ... یا در درون مسائل دیگری مانند برنامه نویسی و مذاکره و مدیریت هم نوعا به چنین مطالبی برخورد میکنیم ؛ شخصی الگویی رو تعریف میکنه و در درون اون الگو موفق هست و دیگری الگویی دیگر تعریف میکنه و اون شخص هم در درون اون الگو موفق هست ... در حالیکه این دو الگو با هم صد در صد متناقض هستند . خوب علت چی هست ... علت به نظره من پارامتری به نام زمان هست که در درون مسائلشون دخیل نمیدوننش ... اگر ایشون اول بخواد یادبگیره که مهربان باشه .... و به دیگران کمک کنه و ... و بعد از این بخواد محکم بودن و زرنگی کردن رو یاد بگیره خوب نمیتونه . مثلا اگر من فرزندم رو همش بخوام بفرستم کلاس و مدرسه و خر خونش کنم و بعدا بخوام اجتماعیش کنم ... خوب نمیشه .ولی اگر در ابتدایه امر رویه اجتماعی شدنش کار کنم ؛ رویه محکم و قدرتمند بودنش کار کنم و بعدا بر رویه مهربان بودنش کار کنم ... خوب این کار شدنی هست . در مورد دین و خدا و پیغمبر هم نظر من این هستش که اینجور مسائل تا قبل از 18 سالگی نباید به فرزندان ارائه بشن ... ثانیا ... اگر من به فرزندم از دوران کودکی مذهب رو آموزش بدم ؛ و اون رو بخوام مذهبی بار بیارم ... و اتفاقهایی که در درون زندگیش افتاده رو با عقلش مورد بررسی قرار میده ... دو حالت براش ممکن هست بوجود بیاد ... یا اینکه به این نتیجه میرسه که اون مسیر ( مسیر مذهبی ) درست نبوده ... ولی اگر فرزند من بر پایه عقلانیت و فرهنگ و تمدن بزرگ بشه و در 18 سالگی بهش دین رو ارائه کنم ... ممکن هست اون رو بپذیره ... یا نپذیره ... ولی مطمئا هیچ موقع شالوده فکری اون آنچنان به هم نمیریزه ... که بابتش آدم بکشه .... یا از مردمش اختلاص و دزدی بکنه .سلام .
امیدوارم خوب و سلامت باشین .
در بسیاری از علوم ما با مطالبی برخورد میکنیم که ظاهرا با هم در تناقض هستند . خیلی از مسائل تربیتی و آموزشی هم چنین حالتی رو داره . مثلا برخی به این معتقد هستند که فرزندشون رو اصلا باهاش کار نداشته باشند تا لات بار بیاد و بتونه در درون جامعه گلیم خودش رو از آب بیرون بکشه . و برخی به این اعتقاد دارند که کاری کنند که فرزندشون مبادی آداب باشه و گاها دیده میشه که چنین افرادی ضعیف النفس هستند و نمیتونند گلیمشون رو از آب بیرون بکشند .
مثلا اگر من پسری داشته باشم ... من میبایست در سنین نوجوانی بهش در اجتماع بودن و زرنگی کردن و مرد بودن و محکم بودن و توانا و قدرتمند بودن رو یاد بدم ( تا زمانیکه رسید به سن 18 سالگی ) و بعد از اون رو فرزندم کار کنم که ( مبادی آداب باشه ؛ با دیگران مهربان باشه ؛ مراعات دیگران رو بکنه و ... ) حالا اگر جای این دو با هم عوض بشه ... پسر من ضعیف النفس میشه ...
چون اولا باعث میشن که فرزندم ضعیف النفس بشه ( مگر اینکه پارتی داشته باشه یا باباش پولدار باشه یا بره بسیج )
ثانیا اینکه معمولا در سنین کودکی و نوجوانی اتفاقی که میوفته این هست که چهارچوب های شخصیتی و فرهنگی شخص شکل میگیره ... و ما بدون چهارچوب شخصیتی و فرهنگی هیچ چیزی نیستیم .
همه ما با فرهنگی که آموختیم و شخصیتی که داریم هویت پیدا میکنیم .
وقتی به سنین جوانی میرسه و عقل رو بدست میاره ...
یا اینکه اون اعتقادات و منش و فرهنگ رو درست میدونه ... که به مسیرش ادامه میده .
در اون صورت فرزند من هیچ اصالت و هیچ پیکر بندی نداره ... چون اصول ذهنیش اصول مذهبی بوده و بدون اونها هیچ هویتی نداره . در اینصورت چنین شخصی فوق العاده خطرناک میشه ... و ممکن هست هر کاری رو بکنه ... مانند این داعش ها یا طالبانی ها که از کودکی در فقه و دین و ... بزرگ شده اند و چون نتوانستند در دوران جوانیشون جوابی برای هزاران بی عدالتی که اطرافشون میبینن پیدا کنند... هم مسلمان باقی مونده اند ( چون بدون اون هویتی ندارند ) و هم راحت آدم میکشند ... چون هیچ اعتقادی به اصولش ندارند و چهارچوب های دینی رو درست نمیدونن و یا اختلاس کنندگان مذهبی خودمون ...
از كجا معلوم تو سن هجده سالگي به بلوغ برسه؟ بعضيها تا چهل پنجاه سالگي هم به بلوغ نميرسن
دقيقا مثل همونهايي كه اختلاص كردن!
بعدم تشخيص شما هجده تشخيص يه نفر ديگه يه سن ديگست هيچ مبنا و معيار دقيقي نيست
ولي وقتي اسلام سن خاصي رو مطرح ميكنه همه جوانب رو سنجيده بهتره نظر شخصي نديم در مورد اين مسائل
[="Tahoma"][="DarkGreen"][="]تمرین دادن کودکی
[="]پرسش
[="] چرا برای هر نوع آموزشی اعمّ از ؛ علم ، ورزش ، مهارت های زندگی ، و... سنّ و سال مهم نیست!!! امّا وقتی به فراگیری علوم دینی و احکام آن میرسیم ، سن مطرح می شود؟[="]
[="] چرا به آموزش حجاب که می رسیم یا امر به نماز که می رسیم ، می گوئیم افراط ممنوع؟[="]
[="]پاسخ:
[="]سلام عليكم[="]
[="]سلام و عرض ادب خدمت همه خوانندگان اين سطور و شما پرسشگر محترم[="]
[="]خب، حس من با تجارب روان شناختي ام از اين سؤال چيزي مي گويد و عبارات چيز ديگر.[="]
[="]در واقع شما نگران تندرويي ها و گيردادن هاي افراد مذهبي ها هستيد[="]
[="]مسلما شما به عنوان يك فرد اهل دقت منظورتان عبارات بالا نبايد باشد چرا كه در هر رشته علمي كه وارد شويم با ظرافت هاي همان رشته وارد مي شويم و زحمات انديشمندان را در آن مباحث مي بينيم.[="]
[="]بسياري از ما حال نداريم پژوهش هاي اين انديشمندان را كه سال ها برايش زحمت كشيده اند حتي در رشته خودمان دنبال كنيم. مثلا پياژه سال ها با ظرافت روي كودكان كار علمي كردند و حاصل پژوهش هاي شناختي را به جامعه هديه كرده اند.[="]
[="]در ورزش نيز متخصصان ورزش براي سنين مختلف حركات مخصوص و متناسب با اندام ها، عضلات، انعطاف پذيري، تحولات رشدي حسي حركتي و...برنامه نرمش و ورزشي دارند.[="]
[="]هميشه تند رويي و افراط بد است[="]
[="]نكته ديگر كه توجه بدان لازم است اين است كه بدانيم دين سه حوزه دارد و همگي نياز به فهم عميق دارد:[="]
[="]فقه اكبر ( عقايد)[="]
[="]فقه اوسط( اخلاق)[="]
[="]فقه اصغر (فقه)[="]
[="]
[="]اگر كسي در مرحله شناختي به اين نتيجه نرسد كه زندگي هدفي دارد و ما خالقي داريم و رها نيستيم و براي رشد ما وحي نازل شده است رفتارهاي ديني نيز دنبالش پديد مي آيد. البته[="]
[="]هر چه باورهاي عقلي رنگ عاطفي و عرفاني بگيرد ضمانت عملي و اجرايي اش بيشتر مي شود و هماهنگ بين دل و ذهن و زبان و رفتار پيش مي آيد و شخصيت ما توحيد يافته و متفرد مي شود. و سلامت روان و ذهن ما نيز تأمين مي شود.[="]
[="]
[="]الحاصل اين كه[="]
[="]خودمان را كمتر از يك محقق ندانيم راضي نشويم پاي هر سخنراني بنشينيم راضي نشويم هر كتابي را بخوانيم و هر فيلم را ببينيم. سخنان غيرتخصصي افراد را در حوزه تخصص هاي ديگر قبول نكنيم[="]
[="]و براي هر رشته علمي و ديني سراغ كارشناس همان فن برويم كه حاذق و برجسته است. با اين نگاه اگر سراغ كارشناسان برجسته دين برويم مي بينيم ايشان هم براي تربيت ديني و معنايي كودكان متناسب با رشد شناختي و هيجاني و اجتماعي آنها توصيه هاي ديني را مطرح مي كنند[="]
[="]براي مطالعه بيشتر رجوع كنيد :[="]
[="]. پرسش های امروز جوانان، حجاب، تهاجم فرهنگی، بحران هویت،پدیدآورنده؛محمدرضا سنگری، ناصر نادری،محمدرضاشرفی، ناشر؛ سازمان پژوهش و برنامه ریزی آموزشی، کمک آموزشی.[="]
[="]. نسیم مهر (1): پرسش و پاسخ تربیت کودک و نوجوان(گفت و گوی رادیویی)، پدیدآورنده؛حسین دهنوی، ناشر؛ خادم الرضا.[="]
[="]. نسیم مهر (2): پرسش و پاسخ تربیت کودک و نوجوان(شبکه رادیویی معارف)، پدیدآورنده؛حسین دهنوی،ناشر؛ خادم الرضا.[="]
[="]. نسیم مهر (3): پرسش و پاسخ تربیت کودک و نوجوان(شبکه رادیویی معارف)، پدیدآورنده؛حسین دهنوی،ناشر؛ خادم الرضا.[="]
[="]. مشکلات تربیتی را چگونه حل کنیم؟ "بررسی و بازشناسی دشواری‌های تعلیم و تربیت و راه حل آنها"پاسخ به سوالات والدین، معلمان، مربیان و مشاوران،پدیدآورنده؛محمدرضاشرفی،نا شر؛ تزکیه.[="]
[="]. پرورش مذهبي و اخلاقي كودكان، پدیدآورنده؛ علي قائمي، نشر اميري، تهران.[="]
[="]. شیوه های ترغیب و جذب به نماز در دوره های کودکی، نوجوانی وجوانی، پدیدآورنده؛علی نقی فقیهی، ناشر؛ مهر تابان، تهران.[="]
[="].روش‌های کاربردی امر به معروف و نهی از منکر: با تاکید بر زمینه های روانشناختی و جامعه شناختی،پدیدآورنده؛محمدرضاشرفی،ناشر؛ پیام آزادی.[="]
[="]. روش‌های پرورش احساس مذهبی "نماز"در کودکان و نوجوانان،پدیدآورنده؛غلامعلی افروز،ناشر؛انجمن اولیاء و مربیان.[="]
[="]
[="]تذكر: نويسندگان بالا از كارشناسان درجه يك دين يعني مراجع و مجتهدان نيستند ولي از كتب و سخنراني ها و يافته هاي آنها بهره برده اند.
................
منبع: انجمن گفتگوي ديني، بخش مشاوره، كارشناس حامي 1395/12/20
[/]