جمع بندی چند سوال درباره عاشورا

تب‌های اولیه

5 پستها / 0 جدید
آخرین ارسال
چند سوال درباره عاشورا

با سلام. متاسفانه یکی از دوستان سوالاتی را در مورد واقعه عاشورا پرسیدند که من نتونستم جوابی برای آنها بیابم.شما کمک کنید. 1-زمانی که آب را بر روی یاران امام حسین بستند با توجه به اینکه اطراف اون منطقه دارای آب دجله و فرات بود . چرا یاران ایشان زمین را نکندند تا چاه بزنن؟ 2- چرا برای امام حسین گریه میکنیم ولی در مورد فاجعه هایی که در مورد سوریه و یمن اتفاق می افته اینقدر بی تفاوت هستیم؟ با توجه به اینکه جنایات توی این مناطق شاید بدتر از واقعه عاشورا باشد. 3-گفته می شود امام حسین برای داشتن آب به دشمنان خود التماس کرد . آیا این جمله صحت دارد؟

با نام و یاد دوست





کارشناس بحث: استاد مقداد

شایان21;881559 نوشت:
1-زمانی که آب را بر روی یاران امام حسین بستند با توجه به اینکه اطراف اون منطقه دارای آب دجله و فرات بود . چرا یاران ایشان زمین را نکندند تا چاه بزنن؟

با عرض سلام و ادب
کربلا به رغم اینکه در کنار رود فرات بود، با این رود فاصله داشت، از این رو بیابان بود. بعضی جغرافی‌دانان نیز همین عقیده را دارند. یاقوت حموی در ذیل واژه کربلا می‌نویسد: اما مبدأ اشتقاق این کلمه (کربلا) یا کربله به معنای سستی پا است. یا از «کربلت الحنطه» یعنی گندم از کاه و کثافات پاک کردم، می‌باشد؛ بدین مناسبت که آن زمین از ریگ‌های درشت و درخت پاک بوده است. (1) در فرهنگ معین می‌خوانیم: کربلا یکی از شهرهایی است که در کنار رودخانه فرات قرار داشت و در سال 61 هجری بیابان بود. (2) لغت‌شناسان دیگر نیز تصریح میکنند که کربلا در سال 61 بیابان بوده است. این که گفته میشود کربلا سرزمین بدون علف و بیابانی بوده، معنایش این است که در سال 61 در آن جا کسی زندگی نمیکرد و این سرزمین خالی از سکنه بود، نه این که در آن سرزمین آب وجود نداشته است. معنای عدم وجود آب در کربلا آن است که آب را به روی اهل بیت و یاران امام بستند و تهیه آب برای امام مشکل بودو از روز هفتم ماه محرم تا بعد از ظهر عاشورا، امام حسین(ع) و یارانش با مشکل آب مواجه شدند! منابع و مآخذ تاریخی و روایی به روشنی اثبات می کند که نیروهای عمر بن سعد مأموریت یافتند که حسین بن علی و یارانش را در مضیقه قرار بدهند و مانع آوردن آب به خیمه ها شوند و نیروهایی را در اطراف فرات مستقر کردند تا اصحاب امام حسین(ع) نتوانند از فرات آب بیاورند. در غیر روز عاشورا امام و یارانش به سختی آب تهیه می کردند. ولی روز عاشورا مشکل آب بسیار جدی شد و حتی امام حسین(ع) وقتی که خود را به آب رسانید و خواست آب بخورد ، در همان لحظه حصین بن نمیر به سوی آن حضرت تیر پرتاب کرد و در نتیجه نتوانست آب بخورد و امام حسین و یارانش روز عاشورا همه با لب تشنه به شهادت رسیدند . (3) در ضمن در این امر تردیدی نیست که امام و یاران اودر آن روزها آب تهیه می کردند. چنین نبود که در آن سه روز کسی آب نخورده باشد. اگر در آن سه روز و در آن هوایی گرم کسی سه روز اصلا آب نخورده بود، نمی توانست زنده بماند. روز عاشورا امام حسین و ابوالفضل با هم برای آوردن آب سوی فرات رفتند. ولی نیروهای عمر بن سعد مانع شدند و آنان نتوانستد آب بیاورند. (4) امام و یاران حضرت تلاش می کردند که در روز عاشورا نیز آب تهیه کنند، ولی در آن روز که آتش جنگ شعله ور بود ، فرصت چاه کندن را نداشتند. افزون برآن این امر نیاز به ابزار و امکانات داشت که آن هم فراهم نبود و دشمن نیز اجازه حفر چاه را نمی داد؛ آنان که با بهره گیری از همه اهرم ها آب را بروی امام بسته بودند ، به یقین اجازه چاه کندن را نیز نمی دادند. در برخی گزارش ها آمده است: امام حسین (ع) در روز عاشورا در محدوده اردوگاه خود اقدام به حفر چاه نمود؛ اما وقتی گزارش آن به ابن زیاد رسید، او دستور شدت عمل بیش تر و ممانعت از آن را به عمر سعد ابلاغ نمود و مانع حفر چاه شدند. (5)

پی نوشت ها:
1. ابو عبد الله ياقوت بن عبد الله الحموى ،معجم البلدان، ، بيروت، دار صادر، ط الثانية، 1995، ج4، ص445

2. فرهنگ معین، واژه کربلا.

3. بحار الأنوار، علامة المجلسي ، بيروت ، دار إحياء التراث العربي، 1403 ،ج 46، ص 50 ،

4.همان.

5. أبو محمد أحمد بن اعثم الكوفى، كتاب الفتوح، ، تحقيق على شيرى، بيروت، دارالأضواء، ط الأولى، 1411/1991، ج5،ص91.

شایان21;881559 نوشت:
2- چرا برای امام حسین گریه میکنیم ولی در مورد فاجعه هایی که در مورد سوریه و یمن اتفاق می افته اینقدر بی تفاوت هستیم؟ با توجه به اینکه جنایات توی این مناطق شاید بدتر از واقعه عاشورا باشد.

عرض سلام و ادب

قبل از بیان مطالبی در پاسخ به این سوال شما لازم است عرض کنم:
سکوت و بی تفاوتی در مورد ظلم و ستمی که توسط جنایتکاران و خونخواران مدعیان حقوق بشر در فلسطین و عراق و سوریه و یمن و ... صورت می گیرد،نشانگر دور شدن مدعیان انسانیت از انسانیت است،وگرنه هیچ انسانی نمی تواند نسبت به اینگونه مسائل بی تفاوت باشد و بدون هیچ حس تنفری از مرتکبان این جنایات از این جنایات به راحتی بگذرد.

اما در مورد اینکه چرا عزاداری و ابراز غم و مصیبت در مورد شهدای کربلا تا این حد ممتاز و ویژه می باشد،باید گفت:
قیام کربلا و شهادت امام حسین(علیه السلام) و یارانش ویژگی هایی داشت که در بین ائمه(علیهم السلام) برای هیچ امامی به اندازه امام حسین(علیه السلام) عزاداری و سوگواری نمی شود.

اگر چه همه ائمه علیهم السلام در راه دین نهایت تلاش و فداکاری را نمودند و جان خود را فدا کردند اما در این میان فداکاری امام حسین علیه السلام و تلاشهای او و رنجها و مصیبتهایی که دید از مصائب سائر ائمه علیهم السلام بیشتر بوده است. و بُعد مظلومیت ایشان جلوه ی ویژه‌ای دارد. زیرا آن حضرت علاوه بر اینکه خود در راه خدا شهید شد، یاران و فرزندانشان نیز مظلومانه به شهادت رسیدند و حتی طفل شیر خواره را نیز فدا کردند، آنهم با لب تشنه و بعد از کشته شدن هم بدن آن حضرت مورد تهاجم سم اسبان قرار می‌گیرد و عیالات و خانواده‌اش اسیر می‌شوند و اموال و خیام آن حضرت آتش زده می‌شود و فرزندانش مورد آزار اذیت و اهانت قرار می‌گیرند. پس عمق فاجعه بسیار زیاد است و به همین خاطراست که عزاداری برای آن حضرت هم بسیار مفصل‌تر است، و خدای متعال هم محبت خاصی را در دلهای دوستداران آن حضرت افکنده است علاوه بر این، تمامی ائمه ما نسبت به عزاداری امام حسین (ع) عنایت خاصی داشتند و در هر جای مناسبی، ذکری از مصائب امام حسین (ع) می‌فرمودند.

برای اطلاع بیشتر شما را به مطالعة کتابهایی که در این زمینه تألیف شده است مانند حماسة حسینی شهید مطهری (ره)، قصة کربلا بضمیمه قصة انتقام علی نظر منفرد توصیه می‌کنیم.

شایان21;881559 نوشت:
3-گفته می شود امام حسین برای داشتن آب به دشمنان خود التماس کرد . آیا این جمله صحت دارد؟

با عرض سلام و ادب

از برخی منابع تاریخی و روایی چنین استفاده می شود که امام حسین(ع) در روز عاشورا از دشمن، برای علی اصغر آب طلب کرد.[1] برخی این درخواست را یک نوع نقص برای آن حضرت به حساب می آورند، امّا با توجه به ادلّه ای که ارائه می کنیم روشن می شود که این، نقصی برای آن حضرت محسوب نمی شود. البته ابتدا این را هم بگوییم که ما معتقدیم که امام سرچشمه حیات است(مفاتیح الجنان، شیخ عباس قمی) امام هیچ گاه محتاج خلق نیست بلکه روزی سایر بندگان هم به وجود ایشان وابسته است. اما با این حال دلایل زیر می تواند در مورد علت درخواست امام از دشمن مطرح باشد:

1- با توجه به این که امامان(ع) برای هدایت انسان ها به امامت برانگیخته شدند، آن حضرت می خواست با نمایش تشنگی کودک شیرخوار، حس ترّحم را در دشمن احیا و اسباب هدایت آن ها را فراهم نماید. چون آن امام همام در لحظات آخر هم از هدایت لشگریان ابن زیاد، خودداری نفرمود. از مرحوم آیت الله شاه آبادی استاد امام خمینی نیز نقل شده که ایشان در جواب همین سوال فرموده اند که درخواست امام از دشمن برای این بوده که دست آنها را بگیرد و هدایت کند.

2- حضرت در صدد اتمام حجت بودند، تا در قیامت برای لشگریان ابن سعد در مورد بستن آب، هیچ عذری باقی نماند.

3- امام حسین(ع) می خواست با نمایش فرزند خردسالش به عالم بفهماند که دشمنان آن حضرت خیلی سنگدل بوده و به کودکان شیرخوار هم رحم نکردند.

4- تقاضای آب از دشمن هیچ نقصی را متوجه امام حسین(ع) نمی کند. زیرا که آب های عمومی مثل دریا، رودخانه و نهرهای بزرگ، مالک خصوصی ندارد و به فرمایش امیر المؤمنین، حق و ملک همه انسان ها است و کسی حق جلوگیری از آن را ندارد. محمد بن سنان از حضرت علی(ع) در مورد آب های بیابان سئوال می کند؛ می فرماید: تمام مسلمانان در آب، آتش و علف های بیابان شریک هستند.[2] اگر امام حسین تقاضای آب کردند؛ در اصل حق خدایی خود را مطالبه فرمودند. اگر کسی حق خود را از مردم بستاند؛ آیا موجب تنقیص او می شود؟

پی نوشت:
[1] اللهوف، ص،169، إحقاق الحق، الشوشتری ،ج‏27،ص:206، موسوعة عاشوراء ،ص:328، ترجمه اللهوف ،ص:150.

[2] حر عاملی، وسائل ‏الشیعة، ج 25، ص 417، مُحَمَّدُ بْنُ الْحَسَنِ بِإِسْنَادِهِ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ سِنَانٍ عَنْ أَبِی الْحَسَنِ (ع) قَالَ سَأَلْتُهُ عَنْ مَاءِ الْوَادِی فَقَالَ إِنَّ الْمُسْلِمِینَ شُرَکَاءُ فِی الْمَاءِ وَ النَّارِ وَ الْکَلَإِ.

موضوع قفل شده است