جمع بندی داشتن دوستانی که اسلام را قبول ندارند
تبهای اولیه
با سلام
جوانی 21 ساله هستم که به شدت از رحمت خدا ناامید بودم و واجبات دینی را انجام نمیدادم, حتی تا چند قدمی مرگ هم رفتم و از نمردن خود تا حدودی ناراحت بودم.
اما بعد از اتفاقاتی که برای من در طی چند روز اخیر روی داد مقداری تحقیق کردم و به این نتیجه رسیدم که دارم راه را کج میروم و به گونه ای سعی کردم که به راه راست برگردم و با گناهان و جزای آنها آشنا بشم تا از گناهان خود بکاهم. وهمچنین به انجام دادن واجبات دینی روی بیاورم.
اما سوال اصلی من این است که آیا دوستی با کسانی که خدا را قبول دارند ولی اسلام را دینی مربوط به گذشته و قدیمی می دانند گناه دارد ؟ اگه دارد کبیره است ؟ (حتی یکی دوبار یکی از آنها دین را دشنام دادند) ( چون یکجا خواندم که دوستی با کافران و هم پیمان شدن! با این افراد باعث میشود که در آتش جهنم جاودانه شویم ؟)
و در آخر آیا میتوانم سعی کنم دید این افراد به اسلام را عوض کنم ؟ (باز تاکید کنم به خدا اعتقاد دارند)
اما سوال اصلی من این است که آیا دوستی با کسانی که خدا را قبول دارند ولی اسلام را دینی مربوط به گذشته و قدیمی می دانند گناه دارد ؟ اگه دارد کبیره است ؟ (حتی یکی دوبار یکی از آنها دین را دشنام دادند) ( چون یکجا خواندم که دوستی با کافران و هم پیمان شدن! با این افراد باعث میشود که در آتش جهنم جاودانه شویم ؟)
حضورتان در جمع دوستان اسک دین را تبریک عرض می کنم و امیدوارم بتوانید بهره کافی را از این فضا ببرید. در پاسخ به سوالتون باید عرض کنم :
بیتردید، عامل سازنده شخصیت انسان ـ بعد از اراده و خواست او ـ امور مختلفی است که مهم ترین آن ها همنشین و دوست میباشد. خداوند درباره عاقبت دوستی با افراد گمراه و ناباب میفرماید:
«وَ یوْمَ یعَضُّ الظَّالِمُ عَلَیَ یدَیهِ یقُولُ یـَـلَیتَنِی اتَّخَذْتُ مَعَ الرَّسُولِ سَبِیلاً یـَاوَیلَتَیَ لَیتَنِی لَمْ أَتَّخِذْ فُلاَ نًا خَلِیلاً لَّقَدْ أَضَلَّنِی عَنِ الذِّکرِ بَعْدَ إِذْ جَآءَنِی وَ کانَ الشَّیطَانُ لِلاْنسَانِ خَذُولاً؛ (1)
و به خاطر بیاور روزی را که ظالم دست خویش را از شدت حسرت به دندان میگزد و میگوید: ای کاش با رسول خدا راهی برگزیده بودم! ای وای بر من، کاش فلان [شخص گمراه] را دوست خود انتخاب نکرده بودم! او مرا از یاد حق گمراه ساخت، بعد از آن که آگاهی به سراغ من آمده بود، و شیطان همیشه خوار کننده انسان بوده است».
همچنین قرآن میفرماید که در روز قیامت دوستان (ناباب)، دشمن انسان خواهند شد:
«الاْخِلآ ّءُ یوْمَئذٍ بَعْضُهُمْ لِبَعْضٍ عَدُوُّ إِلآ الْمُتَّقِینَ؛ (2) دوستان در آن روز، دشمن یکدیگرند، مگر پرهیزکاران».
افرادی که از نظر اعتقادی ضعف دارند و علاوه بر این که خود به دنبال حل شبهات شان نیست اند سبب ایجاد شبهه برای شما و دیگران می شوند دوستان خوبی نیستند و بهتر است شما از این گونه دوستان فاصله بگیرید تا مبادا دچار تزلزل در اعتقادات نشوید. در دوره سنی شما دوستان از موثرترین افراد در افکار و اعتقادات انسان هستند.
پی نوشت ها:
1. فرقان (25) آیه 27 ـ 29.
2. زخرف (43) آیه 67.
این که انسان از همنشینان و دوستان خود اثر نمی پذیرد، گمان درستی نیست؛ زیرا انسان موجودی تأثیرپذیر است . خواه ناخواه در طرز صحبت کردن، راه رفتن لباس پوشیدن، خندیدن و... از دیگران متأثر میگردد. این مطلب، هم از نظر دین و هم از منظر روانشناسی، اثبات شده است . نمیتوان آن را منکر شد.
امیر مؤمنان(ع) فرمود: «با شخص شریر (بدکار) همیار نشو و درنیامیز؛ زیرا سرشت تو، شر و بدی را از سرشت او می دزدد و تو نمیدانی». (1)
تو اوّل بگو با کیان دوستی که تا من بگویم که تو کیستی
سعدی در تأثیر همنشینی میگوید:
گلی خوشبوی در حمام روزی رسید از دست محبوبی به دستم
بدو گفتم که مشکی یا عبیری که از بوی دلآویز تو مستم
بگفتا من گلی ناچیز بودم و لیکن مدتی با گل نشستم
کمال همنشینی در من اثر کرد و گر نه من همان خاکم که هستم
تأثیرپذیری انسانها به همدیگر به تدریج و در طی دوران اتفاق میافتد، نه یک باره تا انسان متوجه شود و جلوی آن را بگیرد. چه بسا انسان اصلاً متوجه تأثیر در خود نشود؛ چون به تدریج صورت گرفته است.
حضرت امام جواد - علیه السلام - میفرماید: «از دوستی و همنشینی بدان بپرهیز که همچو شمشیر برهنهاند؛ ظاهرشان زیبا و اثرشان بسیار زشت است».(2)
پی نوشت ها:
1. صادق احسانبخش، آثار الصادقین، روابط عمومی ستاد نماز جمعه گیلان، ج 10، ص 369، حدیث 29.
2. علامه مجلسي، بحار الانوار، مؤسسة الوفاء، بيروت، لبنان، 1404 ه.ق، ج 71، ص 198.
و در آخر آیا میتوانم سعی کنم دید این افراد به اسلام را عوض کنم ؟ (باز تاکید کنم به خدا اعتقاد دارند)
بستگی داره که اطلاعات خودتان چگونه باشد و این که آیا آنها قابلیت پذیرش حرف شما را دارند یا خیر؟ نمیشه این گونه قضاوت کرد.
این که انسان از همنشینان و دوستان خود اثر نمی پذیرد، گمان درستی نیست؛ زیرا انسان موجودی تأثیرپذیر است . خواه ناخواه در طرز صحبت کردن، راه رفتن لباس پوشیدن، خندیدن و... از دیگران متأثر میگردد. این مطلب، هم از نظر دین و هم از منظر روانشناسی، اثبات شده است . نمیتوان آن را منکر شد. امیر مؤمنان(ع) فرمود: «با شخص شریر (بدکار) همیار نشو و درنیامیز؛ زیرا سرشت تو، شر و بدی را از سرشت او می دزدد و تو نمیدانی». (1) تو اوّل بگو با کیان دوستی که تا من بگویم که تو کیستی سعدی در تأثیر همنشینی میگوید: گلی خوشبوی در حمام روزی رسید از دست محبوبی به دستم بدو گفتم که مشکی یا عبیری که از بوی دلآویز تو مستم بگفتا من گلی ناچیز بودم و لیکن مدتی با گل نشستم کمال همنشینی در من اثر کرد و گر نه من همان خاکم که هستم تأثیرپذیری انسانها به همدیگر به تدریج و در طی دوران اتفاق میافتد، نه یک باره تا انسان متوجه شود و جلوی آن را بگیرد. چه بسا انسان اصلاً متوجه تأثیر در خود نشود؛ چون به تدریج صورت گرفته است. حضرت امام جواد - علیه السلام - میفرماید: «از دوستی و همنشینی بدان بپرهیز که همچو شمشیر برهنهاند؛ ظاهرشان زیبا و اثرشان بسیار زشت است».(2) پی نوشت ها: 1. صادق احسانبخش، آثار الصادقین، روابط عمومی ستاد نماز جمعه گیلان، ج 10، ص 369، حدیث 29. 2. علامه مجلسي، بحار الانوار، مؤسسة الوفاء، بيروت، لبنان، 1404 ه.ق، ج 71، ص 198.
با تشکر از پاسختان
خواهش می کنم انجام وظیفه بوده. امیدوارم که دقایقی خوبی رو در این سایت بگذارنید.
پرسش:
آیا دوستی با کسانی که خدا را قبول دارند ولی اسلام را دینی مربوط به گذشته و قدیمی می دانند گناه دارد ؟ اگه دارد کبیره است؟ حتی یکی دوبار یکی از آنها دین را دشنام دادند یکجا خواندم که دوستی با کافران و هم پیمان شدن! با این افراد باعث می شود که در آتش جهنم جاودانه شویم ؟
پاسخ:
بیتردید، عامل سازنده شخصیت انسان ـ بعد از اراده و خواست او ـ امور مختلفی است که مهم ترین آن ها همنشین و دوست میباشد. خداوند درباره عاقبت دوستی با افراد گمراه و ناباب میفرماید:
«وَ یوْمَ یعَضُّ الظَّالِمُ عَلَیَ یدَیهِ یقُولُ یـَـلَیتَنِی اتَّخَذْتُ مَعَ الرَّسُولِ سَبِیلاً یـَاوَیلَتَیَ لَیتَنِی لَمْ أَتَّخِذْ فُلاَ نًا خَلِیلاً لَّقَدْ أَضَلَّنِی عَنِ الذِّکرِ بَعْدَ إِذْ جَآءَنِی وَ کانَ الشَّیطَانُ لِلاْنسَانِ خَذُولاً؛ (1)
و به خاطر بیاور روزی را که ظالم دست خویش را از شدت حسرت به دندان میگزد و میگوید: ای کاش با رسول خدا راهی برگزیده بودم! ای وای بر من، کاش فلان [شخص گمراه] را دوست خود انتخاب نکرده بودم! او مرا از یاد حق گمراه ساخت، بعد از آن که آگاهی به سراغ من آمده بود، و شیطان همیشه خوار کننده انسان بوده است».
همچنین قرآن میفرماید که در روز قیامت دوستان (ناباب)، دشمن انسان خواهند شد:
«الاْخِلآ ّءُ یوْمَئذٍ بَعْضُهُمْ لِبَعْضٍ عَدُوُّ إِلآ الْمُتَّقِینَ؛ (2) دوستان در آن روز، دشمن یکدیگرند، مگر پرهیزکاران».
افرادی که از نظر اعتقادی ضعف دارند و علاوه بر این که خود به دنبال حل شبهات شان نیست اند سبب ایجاد شبهه برای شما و دیگران می شوند دوستان خوبی نیستند و بهتر است شما از این گونه دوستان فاصله بگیرید تا مبادا دچار تزلزل در اعتقادات نشوید. در دوره سنی شما دوستان از موثرترین افراد در افکار و اعتقادات انسان هستند.
این که انسان از همنشینان و دوستان خود اثر نمی پذیرد، گمان درستی نیست؛ زیرا انسان موجودی تأثیرپذیر است . خواه ناخواه در طرز صحبت کردن، راه رفتن لباس پوشیدن، خندیدن و... از دیگران متأثر میگردد. این مطلب، هم از نظر دین و هم از منظر روانشناسی، اثبات شده است . نمیتوان آن را منکر شد.
امیر مؤمنان(ع) فرمود: «با شخص شریر (بدکار) همیار نشو و درنیامیز؛ زیرا سرشت تو، شر و بدی را از سرشت او می دزدد و تو نمی دانی». (3)
تو اوّل بگو با کیان دوستی که تا من بگویم که تو کیستی
سعدی در تأثیر همنشینی میگوید:
گلی خوشبوی در حمام روزی رسید از دست محبوبی به دستم
بدو گفتم که مشکی یا عبیری که از بوی دلآویز تو مستم
بگفتا من گلی ناچیز بودم و لیکن مدتی با گل نشستم
کمال همنشینی در من اثر کرد و گر نه من همان خاکم که هستم
تأثیرپذیری انسانها به همدیگر به تدریج و در طی دوران اتفاق میافتد، نه یک باره تا انسان متوجه شود و جلوی آن را بگیرد. چه بسا انسان اصلاً متوجه تأثیر در خود نشود؛ چون به تدریج صورت گرفته است.
حضرت امام جواد - علیه السلام - میفرماید: «از دوستی و همنشینی بدان بپرهیز که همچو شمشیر برهنهاند؛ ظاهرشان زیبا و اثرشان بسیار زشت است».(4)
پی نوشت ها:
1. فرقان (25) آیه 27 ـ 29.
2. زخرف (43) آیه 67.
3. صادق احسانبخش، آثار الصادقین، روابط عمومی ستاد نماز جمعه گیلان، ج 10، ص 369، حدیث 29.
4. علامه مجلسي، بحار الانوار، مؤسسة الوفاء، بيروت، لبنان، 1404 ه.ق، ج 71، ص 198.