جمع بندی خدا تا چه حدی می تونه ببخشه؟

تب‌های اولیه

7 پستها / 0 جدید
آخرین ارسال
خدا تا چه حدی می تونه ببخشه؟

سلام.کسی که از 9 سالگی تا 20 سالگی بیشتر از صدبار گناه کبیره انجام داده و هر دفعه هم توبه کرده ولی اخرش نتونسته الان طرف میخواد توبه نصوح واقعی کنه
سوال اینجاست که خدا درسته بخشنده هست ولی تا چه حدی میتونه طرف را ببخشه ؟

اصلا برای این فرد هنوز راهی وجود داره که توبه کنه و خدا ببخشدش؟

ذکرهایی که باعث میشه این گناهش بخشیده بشه چه ذکرهایی هستند؟

باتشکر

برچسب: 

با نام و یاد دوست





کارشناس بحث: استاد حنیف

setayesh95;877224 نوشت:
سلام.کسی که از 9 سالگی تا 20 سالگی بیشتر از صدبار گناه کبیره انجام داده و هر دفعه هم توبه کرده ولی اخرش نتونسته الان طرف میخواد توبه نصوح واقعی کنه
سوال اینجاست که خدا درسته بخشنده هست ولی تا چه حدی میتونه طرف را ببخشه ؟

اصلا برای این فرد هنوز راهی وجود داره که توبه کنه و خدا ببخشدش؟

ذکرهایی که باعث میشه این گناهش بخشیده بشه چه ذکرهایی هستند؟

بسم الله الرحمن الرحیم

عرض سلام و احترام خدمت حضرتعالی

همانطور که فرمودید، خداوند بسیار بخشنده و مهربان و عذرپذیر است.

گناه هر چقدر هم بزرگ باشد، از لطف و مهربانی خداوند بزرگتر نیست و آسمان و زمین و تمام هستی، در ید قدرت اوست.

پس نباید ناامید بود که این خود از بدترین و بزرگترین گناهان است.

اصولا اگر خدا انسان را نبخشد، پس از چه کسی می توان چنین انتظاری داشت؟

قرآن کریم این مطلب را به صراحت بیان کرده و فرموده:

أَلَمْ يَعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ هُوَ يَقْبَلُ التَّوْبَةَ عَنْ عِبَادِهِ وَيَأْخُذُ الصَّدَقَاتِ وَأَنَّ اللَّهَ هُوَ التَّوَّابُ الرَّحِيمُ

آيا ندانسته اند كه تنها خداست كه از بندگانش توبه را مى پذيرد و صدقات را مى گيرد و خداست كه خود توبه پذير مهربان است.۱

در تاریخ آمده است که شخصی خدمت پیامبر آمده و در مورد کسی سوال کرد که گناه بزرگی مرتکب شده بود و پرسید که آیا برای او توبه است؟ حضرت فرمود: «قسم به خدایى که جان محمّد در قبضه قدرت او است، اگر آن زن هفتاد پیامبر را کشته باشد و پشیمان شود و توبه نماید و خداى تعالى صدق و راستى او را بداند که دیگر هیچ گناهى انجام نمى دهد، توبه اش را قبول مى فرماید و از گناهانش مى گذرد»۲

و توجه بفرمایید که در این حدیث شریف، بر پشیمانی و صدق آن، و همچنین عدم تکرار گناه تاکید شده است.

یعنی بیشترین نگرانی ما باید در باب توبه حقیقی مان باشد و نه توانایی پروردگار بر بخشش.

به فرموده علامه طباطبائی رحمه الله علیه خداى تعالى چون بر اين علم داشت، و مى دانست كه نزديك شدنِ بشر به منزلگاه كرامت و استقرارش در مستقر سعادت، موقوف بر اين است كه از آنچه او را به خطرهاى نامبرده مى افكند منصرف شود، و اگر هم مبتلا بدان شده، از آن دل بر كند، و بسوى پروردگارش رجوع كند، به همين جهت خداى سبحان باب توبه را فتح نمود.۳

یعنی خداوند خودش میدانست که اگر بشر را به حال خود واگذارد، و راهی را برای بازگشت و جبران خطاها به رویش نگشاید، حتما به شقاوت و مصیبت دچار خواهد شد؛ پس باب رحمت و توبه پذیری را به رویش گشود و به صراحت اعلام داشت:

«قُلْ يَا عِبَادِىَ الَّذِينَ أَسْرَفُواْ عَلَى أَنفُسِهِمْ لَا تَقْنَطُواْ مِن رَّحْمَةِ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ يَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَمِيعاً إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِيمُ؛

اى بندگان من كه بر نفس خویش اسراف (و ستم) كرده اید! از رحمت خداوند مأیوس نشوید، همانا خداوند همه ى گناهان را مى بخشد، زیرا كه او بسیار آمرزنده و مهربان است.»۴

در این آیه ی شریفه خداوند سبحان رحمت و توبه پذیری خود را، بدون هیچگونه تخصیص و استثنائی، اعلام داشته و بندگان را از نومیدی برحذر می دارد و آمرزش همه ی گناهان را وعده می دهد؛ چرا که رحمت رحیمیه الهی اقتضای به کمال رساندن بندگانش را داشته و شقاوتشان را نمی پسندد.

اگر ما به تکلیف و وظیفه خودمان به خوبی و درستی عمل کنیم، قطعا خداوند ستار و جبار (بسیار جبران کننده) است.

ضمنا در این رابطه می توانید لینک های زیر را هم ملاحظه بفرمایید:

http://www.askdin.com/showthread.php?t=55862

http://www.askdin.com/showthread.php?t=38027

http://www.askdin.com/showthread.php?t=54013


۱. سوره توبه، آیه ۱۰۴

۲. مستدرك الوسائل 12/131
۳. ترجمه تفسیر المیزان، ج۴، ص۳۸۶
۴. سوره مبارکه زمر، آیه ۵۳

[="Tahoma"][="Navy"]

setayesh95;877224 نوشت:
سلام.کسی که از 9 سالگی تا 20 سالگی بیشتر از صدبار گناه کبیره انجام داده و هر دفعه هم توبه کرده ولی اخرش نتونسته الان طرف میخواد توبه نصوح واقعی کنه
سوال اینجاست که خدا درسته بخشنده هست ولی تا چه حدی میتونه طرف را ببخشه ؟

اصلا برای این فرد هنوز راهی وجود داره که توبه کنه و خدا ببخشدش؟

ذکرهایی که باعث میشه این گناهش بخشیده بشه چه ذکرهایی هستند؟

باتشکر


سلام
هرچقدر توبه کار صادقتر باشه بخشایش خدای تعالی بیشتره و این صدق از نیت و عمل فهمیده می شه
یا علیم[/]

[="Tahoma"][="Navy"]

setayesh95;877224 نوشت:
سلام.کسی که از 9 سالگی تا 20 سالگی بیشتر از صدبار گناه کبیره انجام داده و هر دفعه هم توبه کرده ولی اخرش نتونسته الان طرف میخواد توبه نصوح واقعی کنه
سوال اینجاست که خدا درسته بخشنده هست ولی تا چه حدی میتونه طرف را ببخشه ؟

اصلا برای این فرد هنوز راهی وجود داره که توبه کنه و خدا ببخشدش؟

ذکرهایی که باعث میشه این گناهش بخشیده بشه چه ذکرهایی هستند؟

باتشکر


سلام
هرچقدر توبه کار صادقتر باشه بخشایش خدای تعالی بیشتره و این صدق از نیت و عمل فهمیده می شه
یا علیم[/]

سلام با تشکر از پاسخ ها. انشالله همه به راه راست هدایت شوند

سوال:
کسی که مدت طولانی و به مقدار زیاد گناه کبیره انجام داده و توبه کرده و مجددا توبه شکنی کرده، اگر توبه نصوح واقعی کنه، آیا برای این فرد هنوز راهی وجود داره که توبه کنه و خدا ببخشدش؟
خدا درسته بخشنده هست ولی تا چه حدی میتونه طرف را ببخشه ؟
ذکرهایی که باعث میشه این گناهش بخشیده بشه چه ذکرهایی هستند؟

پاسخ:
همانطور که فرمودید، خداوند بسیار بخشنده و مهربان و عذرپذیر است.

گناه هر چقدر هم بزرگ باشد، از لطف و مهربانی خداوند بزرگتر نیست و آسمان و زمین و تمام هستی، در ید قدرت اوست.

پس نباید ناامید بود که این خود از بدترین و بزرگترین گناهان است.

اصولا اگر خدا انسان را نبخشد، پس از چه کسی می توان چنین انتظاری داشت؟

قرآن کریم این مطلب را به صراحت بیان کرده و فرموده:

أَلَمْ يَعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ هُوَ يَقْبَلُ التَّوْبَةَ عَنْ عِبَادِهِ وَيَأْخُذُ الصَّدَقَاتِ وَأَنَّ اللَّهَ هُوَ التَّوَّابُ الرَّحِيمُ

آيا ندانسته اند كه تنها خداست كه از بندگانش توبه را مى پذيرد و صدقات را مى گيرد و خداست كه خود توبه پذير مهربان است.۱

در مستدرک الوسائل آمده است که شخصی خدمت پیامبر آمده و در مورد کسی سوال کرد که گناه بزرگی مرتکب شده بود و پرسید که آیا برای او توبه است؟ حضرت فرمود: «قسم به خدایى که جان محمّد در قبضه قدرت او است، اگر آن زن هفتاد پیامبر را کشته باشد و پشیمان شود و توبه نماید و خداى تعالى صدق و راستى او را بداند که دیگر هیچ گناهى انجام نمى دهد، توبه اش را قبول مى فرماید و از گناهانش مى گذرد، به درستی که باب توبه بین مشرق و مغرب باز است و کسی که از گناهی توبه کند مانند کسی ست که اصلا گناه نکرده.»۲

عن جابر بن عبدالله الانصاری قال: جاءت امراه الی النبی صلی الله علیه و اله و سلم، فقالت یا نبی الله، امراه قتلت ولدها، هل لها من توبه؟ فقال صلی الله علیه و آله و سلم لها: "والذی نفس محمد بیده، لو انها قتلت سبعین نبیا، ثم تابت و ندمت، و یعرف الله من قلبها انها لا ترجع الی المعصیه ابدا، لقبل الله توبتها و عفا عنها، فان باب التوبه مفتوح ما بین المشرق و المغرب، و ان التائب من الذنب، کمن لا ذنب له."

و توجه بفرمایید که در این حدیث شریف، بر پشیمانی و صدق آن، و همچنین عدم تکرار گناه تاکید شده است.

یعنی بیشترین نگرانی ما باید در باب توبه حقیقی مان باشد و نه توانایی پروردگار بر بخشش.

به فرموده علامه طباطبائی رحمه الله علیه خداى تعالى چون بر اين علم داشت، و مى دانست كه نزديك شدنِ بشر به منزلگاه كرامت و استقرارش در مستقر سعادت، موقوف بر اين است كه از آنچه او را به خطرهاى نامبرده مى افكند منصرف شود، و اگر هم مبتلا بدان شده، از آن دل بر كند، و بسوى پروردگارش رجوع كند، به همين جهت خداى سبحان باب توبه را فتح نمود.۳

یعنی خداوند خودش میدانست که اگر بشر را به حال خود واگذارد، و راهی را برای بازگشت و جبران خطاها به رویش نگشاید، حتما به شقاوت و مصیبت دچار خواهد شد؛ پس باب رحمت و توبه پذیری را به رویش گشود و به صراحت اعلام داشت:

«قُلْ يَا عِبَادِىَ الَّذِينَ أَسْرَفُواْ عَلَى أَنفُسِهِمْ لَا تَقْنَطُواْ مِن رَّحْمَةِ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ يَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَمِيعاً إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِيمُ؛

اى بندگان من كه بر نفس خویش اسراف (و ستم) كرده اید! از رحمت خداوند مأیوس نشوید، همانا خداوند همه ى گناهان را مى بخشد، زیرا كه او بسیار آمرزنده و مهربان است.»۴

در این آیه ی شریفه خداوند سبحان رحمت و توبه پذیری خود را، بدون هیچگونه تخصیص و استثنائی، اعلام داشته و بندگان را از نومیدی برحذر می دارد و آمرزش همه ی گناهان را وعده می دهد؛ چرا که رحمت رحیمیه الهی اقتضای به کمال رساندن بندگانش را داشته و شقاوتشان را نمی پسندد.

اگر ما به تکلیف و وظیفه خودمان به خوبی و درستی عمل کنیم، قطعا خداوند ستار و جبار (بسیار جبران کننده) است.

ضمنا در این رابطه می توانید لینک های زیر را هم ملاحظه بفرمایید:

http://www.askdin.com/showthread.php?t=55862

http://www.askdin.com/showthread.php?t=38027

http://www.askdin.com/showthread.php?t=54013


۱. سوره توبه، آیه ۱۰۴
۲. حسین بن محمد تقی نوری، مستدرك الوسائل 12/131
۳. علامه محمد حسین طباطبائی، ترجمه تفسیر المیزان، ج۴، ص۳۸۶
۴. سوره مبارکه زمر، آیه ۵۳

موضوع قفل شده است