جمع بندی اثرات تهمت زدن به زن شوهر دار

یکی از مسائلی که در قرآن کریم و روایات ما بسیار برآن تأکید شده و گناهی بسیار بزرگ به حساب آورده شده است، تهمت زدن خصوصاَ تهمت زدن به زنان عفیفه است:
تهمت زدن به بى گناه از زشت ترین كارهایى است كه اسلام آن را به شدت محكوم ساخته است.
«إِنَّ الَّذینَ یَرْمُونَ الْمُحْصَناتِ الْغافِلاتِ الْمُؤْمِناتِ لُعِنُوا فِی الدُّنْیا وَ اْلآخِرَةِ وَ لَهُمْ عَذابٌ عَظیمٌ»؛ « کسانی که زنان پاکدامن و بی ‏خبر (از هرگونه آلودگی) و مؤمن را متهم می ‏سازند، در دنیا و آخرت از رحمت الهی بدورند و عذاب بزرگی برای آنهاست.(1)
خداوند در قرآن می فرماید: «وَ الَّذینَ یَرْمُونَ الْمُحْصَناتِ ثُمَّ لَمْ یَأْتُوا بِأَرْبَعَةِ شُهَداءَ فَاجْلِدُوهُمْ ثَمانینَ جَلْدَةً وَ لا تَقْبَلُوا لَهُمْ شَهادَةً أَبَدًا وَ أُولئِکَ هُمُ الْفاسِقُونَ إِلاَّ الَّذینَ تابُوا مِنْ بَعْدِ ذلِکَ وَ أَصْلَحُوا فَإِنَّ اللّهَ غَفُورٌ رَحیمٌ»؛ «و کسانی که آنان پاکدامن را متهمّ می ‏کنند، سپس چهار شاهد(بر مدّعای خود) نمی ‏آورند، آنها را هشتاد تازیانه بزنید و شهادتشان را هرگز نپذیرید؛ و آنها همان فاسقانند، مگر کسانی که بعد از آن توبه کنند و جبران نمایند (که خداوند آنها را می ‏بخشد)؛ زیرا خداوند آمرزنده و مهربان است.»(2)
از آنجا كه درآیات فوق، مجازات شدیدى براى زن و مرد زناكار بیان شده بود و ممكن است این موضوع براى افراد مغرض و بى تقوا دستاویزى شود كه ازاین طریق افراد پاك را مورد اتهام قراردهند، بلافاصله بعد از بیان مجازات شدید زناكاران، مجازات شدید تهمت زنندگان را كه در صدد سوء استفاده از این حكم هستند، بیان مى كند تا حیثیت و حرمت خانواده هاى پاكدامن از خطر این گونه اشخاص مصون بماند و كسى جرات تعرض به آبروى مردم پیدا نكند.
نخست مى گوید: كسانى كه زنان پاكدامن را متهم به عمل منافى عفت مى كنند، باید براى اثبات این ادعا چهار شاهد(عادل) بیاورند و اگر نیاورند، هر یك از آنها را هشتاد تازیانه بزنید. به دنبال این مجازات شدید، دو حكم دیگر نیز اضافه مى كند: و هرگز شهادت آنها را نپذیرید و آنها فاسقانند.
به این ترتیب نه تنها این گونه افراد را تحت مجازات شدید قرار مى دهد؛ بلكه در دراز مدت نیز سخن و شهادتشان را از ارزش و اعتبار مى اندازد، تا نتوانند حیثیت پاكان را لكه دار كنند. همچنین داغ فسق بر پیشانیشان مى نهد و در جامعه رسوایشان مى كند. این سختگیرى در مورد حفظ حیثیت مردم پاكدامن، منحصر به اینجا نیست؛ در بسیارى از تعلیمات اسلام منعكس است و همگى از ارزش فوق العاده اى كه اسلام براى حیثیت زن و مرد با ایمان و پاكدامن قائل شده است، حكایت مى كند.
در حدیثى از امام صادق علیه السلام مى خوانیم: «اِذَا اتَّهَمَ المُؤُمِنُ اَخاهُ اِنماثَ الایمانُ مِن قَلبِهِ كَما یَنماثُ المِلحُ فِى الماءِ هرگاه مؤمن به برادر [دینى] خود تهمت بزند، ایمان در قلب او از میان مى‏رود، همچنان كه نمك در آب، ذوب مى‏شود.» 6ولى از آنجا كه اسلام هرگز راه بازگشت را بر كسى نمى بندد؛ بلكه در هر فرصتى آلودگان را تشویق به پاكسازى خویش و جبران اشتباهات گذشته مى كند، در آیه بعد مى فرماید: مگر كسانى كه بعدا از این عمل توبه كنند و به اصلاح و جبران پردازند كه خداوند آنها را مشمول عفو و بخشش خود قرار مى دهد، خدا غفور و رحیم است.
پی نوشت ها :
1. نور: 23.
2. نور: 4 و 5.

در پایپک بالا برخی آثار را ذکر کردم . اینجا این روایت را ذکر می کنم :
رسولُ اللّه ِ (صلى الله عليه و آله):
قَذفُ مُحصَنَةٍ يُحبِطُ عِبادَةَ مِئةِ سَنةٍ ؛ (1) پيامبر خدا (صلى الله عليه و آله) : تهمت زدن به زن شوهردار (پاكدامن)، عبادت صد ساله را بر باد مى دهد.
پی نوشت ها :
1. میزان الحکمه ، ری شهری ، ج 9 ، ذیل موضوع بهتان

پرسش :
میخواستم ببینم این کلام پیامبر خدا (صلی الله علیه وآله)
در اثرات تهمت زدن به زن شوهر دارحقیقت دارد یا نه :
تهمت زدن به زن شوهردار(پاکدامن)عبادت صدساله را برباد می دهد
راستش این جریمه بسیار سنگین است و من یادم نمیاد این کارو کردم یا نه؟
پاسخ :
یکی از مسائلی که در قرآن کریم و روایات ما بسیار برآن تأکید شده و گناهی بسیار بزرگ به حساب آورده شده است، تهمت زدن خصوصاَ تهمت زدن به زنان عفیفه است:
تهمت زدن به بى گناه از زشت ترین كارهایى است كه اسلام آن را به شدت محكوم ساخته است.
«إِنَّ الَّذینَ یَرْمُونَ الْمُحْصَناتِ الْغافِلاتِ الْمُؤْمِناتِ لُعِنُوا فِی الدُّنْیا وَ اْلآخِرَةِ وَ لَهُمْ عَذابٌ عَظیمٌ»؛ « کسانی که زنان پاکدامن و بی ‏خبر (از هرگونه آلودگی) و مؤمن را متهم می ‏سازند، در دنیا و آخرت از رحمت الهی بدورند و عذاب بزرگی برای آنهاست.(1)
خداوند در قرآن می فرماید: «وَ الَّذینَ یَرْمُونَ الْمُحْصَناتِ ثُمَّ لَمْ یَأْتُوا بِأَرْبَعَةِ شُهَداءَ فَاجْلِدُوهُمْ ثَمانینَ جَلْدَةً وَ لا تَقْبَلُوا لَهُمْ شَهادَةً أَبَدًا وَ أُولئِکَ هُمُ الْفاسِقُونَ إِلاَّ الَّذینَ تابُوا مِنْ بَعْدِ ذلِکَ وَ أَصْلَحُوا فَإِنَّ اللّهَ غَفُورٌ رَحیمٌ»؛ «و کسانی که آنان پاکدامن را متهمّ می ‏کنند، سپس چهار شاهد(بر مدّعای خود) نمی ‏آورند، آنها را هشتاد تازیانه بزنید و شهادتشان را هرگز نپذیرید؛ و آنها همان فاسقانند، مگر کسانی که بعد از آن توبه کنند و جبران نمایند (که خداوند آنها را می ‏بخشد)؛ زیرا خداوند آمرزنده و مهربان است.»(2)
از آنجا كه درآیات فوق، مجازات شدیدى براى زن و مرد زناكار بیان شده بود و ممكن است این موضوع براى افراد مغرض و بى تقوا دستاویزى شود كه ازاین طریق افراد پاك را مورد اتهام قراردهند، بلافاصله بعد از بیان مجازات شدید زناكاران، مجازات شدید تهمت زنندگان را كه در صدد سوء استفاده از این حكم هستند، بیان مى كند تا حیثیت و حرمت خانواده هاى پاكدامن از خطر این گونه اشخاص مصون بماند و كسى جرات تعرض به آبروى مردم پیدا نكند.
نخست مى گوید: كسانى كه زنان پاكدامن را متهم به عمل منافى عفت مى كنند، باید براى اثبات این ادعا چهار شاهد(عادل) بیاورند و اگر نیاورند، هر یك از آنها را هشتاد تازیانه بزنید. به دنبال این مجازات شدید، دو حكم دیگر نیز اضافه مى كند: و هرگز شهادت آنها را نپذیرید و آنها فاسقانند.
به این ترتیب نه تنها این گونه افراد را تحت مجازات شدید قرار مى دهد؛ بلكه در دراز مدت نیز سخن و شهادتشان را از ارزش و اعتبار مى اندازد، تا نتوانند حیثیت پاكان را لكه دار كنند. همچنین داغ فسق بر پیشانیشان مى نهد و در جامعه رسوایشان مى كند. این سختگیرى در مورد حفظ حیثیت مردم پاكدامن، منحصر به اینجا نیست؛ در بسیارى از تعلیمات اسلام منعكس است و همگى از ارزش فوق العاده اى كه اسلام براى حیثیت زن و مرد با ایمان و پاكدامن قائل شده است، حكایت مى كند.
در حدیثى از امام صادق علیه السلام مى خوانیم: «اِذَا اتَّهَمَ المُؤُمِنُ اَخاهُ اِنماثَ الایمانُ مِن قَلبِهِ كَما یَنماثُ المِلحُ فِى الماءِ هرگاه مؤمن به برادر [دینى] خود تهمت بزند، ایمان در قلب او از میان مى‏رود، همچنان كه نمك در آب، ذوب مى‏شود.» 6ولى از آنجا كه اسلام هرگز راه بازگشت را بر كسى نمى بندد؛ بلكه در هر فرصتى آلودگان را تشویق به پاكسازى خویش و جبران اشتباهات گذشته مى كند، در آیه بعد مى فرماید: مگر كسانى كه بعدا از این عمل توبه كنند و به اصلاح و جبران پردازند كه خداوند آنها را مشمول عفو و بخشش خود قرار مى دهد، خدا غفور و رحیم است.
توجه کنید که :
1- توبه بهترین راهی است که خدا برای انسان گماهکار قرار داده است و شما با این توبه البته واقعی که دوباره گناهتان را تکرار نکنید خدا می بخشد و ناراحت نباشید.
2- در بحث غیبت اگر رفتن به پیش کسی که از او غیبت شده است مقدور نیست و یا باعث آبرو ریزی می شود لازم نیست بلکه با استغفار خداوند خواهد بخشید
اینجا این روایت را ذکر می کنم :
رسولُ اللّه ِ (صلى الله عليه و آله):
قَذفُ مُحصَنَةٍ يُحبِطُ عِبادَةَ مِئةِ سَنةٍ ؛ (3) پيامبر خدا (صلى الله عليه و آله) : تهمت زدن به زن شوهردار (پاكدامن)، عبادت صد ساله را بر باد مى دهد.
پی نوشت ها :
1. نور: 23.
2. نور: 4 و 5.
3. میزان الحکمه ، ری شهری ، ج 9 ، ذیل موضوع بهتان