جمع بندی چند سوال از سوره ی آل عمران
تبهای اولیه
با سلام
1 _ بنابر آیات 38 تا 41 سوره ی آل عمران ، چرا حضرت زکریا (ع) از خداوند نشانه ای برای تایید وعده ی خداوند می خواهد در حالی که ایمان دارد که خداوند خلاف وعده نمی کند ؟
2_ در آیه 56 سوره ی آل عمران (و در آیات دیگر) خداوند می فرمایند که کافران را هم در دنیا و هم در آخرت عذاب می دهد ، منظور خداوند از عذاب دنیوی چیست
در حالی که خداوند به کافران نیز نعمت می دهد و بعضی از آنان دارای حیات دنیوی خوبی هستند
و آیا آیه ای داریم که در آن خداوند می فرماید که به آنان (کافران ) در دنیا نعمت می بخشیم و لی در آخرت هیچ بهره ای نیست ؟
با سلام و احترام
قرآن در مورد فرزند دار شدن حضرت زکریا(علیه السلام) می فرماید:«هُنالِكَ دَعا زَكَرِيَّا رَبَّهُ قالَ رَبِّ هَبْ لي مِنْ لَدُنْكَ ذُرِّيَّةً طَيِّبَةً إِنَّكَ سَميعُ الدُّعاءِ فَنادَتْهُ الْمَلائِكَةُ وَ هُوَ قائِمٌ يُصَلِّي فِي الْمِحْرابِ أَنَّ اللَّهَ يُبَشِّرُكَ بِيَحْيى مُصَدِّقاً بِكَلِمَةٍ مِنَ اللَّهِ وَ سَيِّداً وَ حَصُوراً وَ نَبِيًّا مِنَ الصَّالِحينَ قالَ رَبِّ أَنَّى يَكُونُ لي غُلامٌ وَ قَدْ بَلَغَنِيَ الْكِبَرُ وَ امْرَأَتي عاقِرٌ قالَ كَذلِكَ اللَّهُ يَفْعَلُ ما يَشاءُ قالَ رَبِّ اجْعَلْ لي آيَةً قالَ آيَتُكَ أَلاَّ تُكَلِّمَ النَّاسَ ثَلاثَةَ أَيَّامٍ إِلاَّ رَمْزاً وَ اذْكُرْ رَبَّكَ كَثيراً وَ سَبِّحْ بِالْعَشِيِّ وَ الْإِبْكارِ»[1]
)
در آنجا بود كه زكريا [با ديدن كرامت و عظمت مريم] پروردگار خود را خواند، گفت: پروردگارا! مرا از سوى خود فرزندى پاك و پاكيزه عطا كن، يقيناً تو شنواى دعايى.
پس فرشتگان، او را در حالى كه در محراب عبادت به نماز ايستاده بود، ندا دادند كه: خدا تو را به يحيى بشارت مىدهد، كه تصديق كننده كلمه اى از سوى خدا [يعنى مسيح] است و سرور و پيشوا، و [از روى زهد و حيا] نگاهدار خود از مُشتهيات نفسانى، و پيامبرى از شايستگان است.
گفت: پروردگارا! چگونه براى من پسرى خواهد بود، در حالى كه پيرى به من رسيده و همسرم نازاست؟ خدا فرمود: چنين است [كه مىگويى، ولى كار خدا مُقيّد به علل و اسباب نيست] خدا هر چه را بخواهد [با مشيّت مطلقه خود] انجام مىدهد.
گفت: پروردگارا! براى من نشانه اى [جهت الهى بودن اين بشارت] قرار ده. گفت: نشانه تو اين است كه سه روز نتوانى با مردم جز با رمز و اشاره سخن گويى، و پروردگارت را بسيار ياد كن و [او را] شام گاه و بامداد تسبيح گوى(.
درخواست نشانه از جانب حضرت زکریا(علیه السلام) به معنی شک داشتن یا ایمان نداشتن به خداوند نبود، بلکه بخاطر اطمینان خاطر و مطمئن شدن از اجابت دعایش بود.[2] این درخواست مانند درخواست حضرت ابراهیم(علیه السلام) است که از خداوند خواست تا زنده شدن مردگان را به او نشان دهد تا قلبش مطمئن شود:« وَ إِذْ قالَ إِبْراهيمُ رَبِّ أَرِني كَيْفَ تُحْيِ الْمَوْتى قالَ أَ وَ لَمْ تُؤْمِنْ قالَ بَلى وَ لكِنْ لِيَطْمَئِنَّ قَلْبي»[3] (و (به خاطر بياور) هنگامى را كه ابراهيم گفت: «خدايا! به من نشان بده چگونه مردگان را زنده مىكنى؟» فرمود: «مگر ايمان نياورده اى؟!» عرض كرد: «آرى، ولى مىخواهم قلبم آرامش يابد).
[/HR]1- آل عمران/38-41.
3- بقره/260.
2_ در آیه 56 سوره ی آل عمران (و در آیات دیگر) خداوند می فرمایند که کافران را هم در دنیا و هم در آخرت عذاب می دهد ، منظور خداوند از عذاب دنیوی چیست
در حالی که خداوند به کافران نیز نعمت می دهد و بعضی از آنان دارای حیات دنیوی خوبی هستند
بسم الله الرحمن الرحیم
«فَأَمَّا الَّذِينَ كَفَرُوا فَأُعَذِّبُهُمْ عَذاباً شَدِيداً فِي الدُّنْيا وَ الْآخِرَةِ وَ ما لَهُمْ مِنْ ناصِرِينَ»[1] (امّا آنها كه كافر شدند، (و پس از شناختن حق، آن را انكار كردند،) در دنيا و آخرت، آنان را مجازات دردناكى خواهم كرد؛ و براى آنها، ياورانى نيست).
عذابهای دنیایی کافران متعدد است، یکی از این عذابها نزول بلاهای آسمانی است مانند آنچه در آیه ذیل بیان شد:« إِنَّا أَرْسَلْنا عَلَيْهِمْن رِيحاً صَرْصَراً فِي يَوْمِ نَحْسٍ مُسْتَمِر»[2](ما تندباد وحشتناك و سردى را در يك روز شوم مستمر بر آنان فرستاديم).
و آیه «وَ جاوَزْنا بِبَنِي إِسْرائِيلَ الْبَحْرَ فَأَتْبَعَهُمْ فِرْعَوْنُ وَ جُنُودُهُ بَغْياً وَ عَدْواً»[3] ((سرانجام) بنى اسرائيل را از دريا [رود عظيم نيل] عبور داديم؛ و فرعون و لشكرش از سر ظلم و تجاوز، به دنبال آنها رفتند؛ هنگامى كه غرقاب دامن او را گرفت).
و یا اینکه خداوند در همین دنیا به دست مومنین، کافران را مجازات می کند:« قُلْ عَسى أَنْ يَكُونَ رَدِفَ لَكُمْ بَعْضُ الَّذِي تَسْتَعْجِلُون»[4] (بگو: «شايد پارهاى از آنچه درباره آن شتاب مىكنيد، نزديك و در كنار شما باشد).
در اينكه منظور از اين عذاب چه بوده؟ بعضى مىگويند همان ضربه شديدى است كه بر پيكر اين مجرمان لجوج در جنگ بدر، نخستين پيكار مسلمانان با كفار وارد شد، هفتاد نفر از سردمداران آنها به خاك افتادند و هفتاد نفر اسير شدند.[5]
[/HR]- آل عمران/56.[1]
- قمر/19.[2]
- یونس/90.[3]
- نمل/72.[4]
5- مکارم شیرازی،تفسير نمونه، ج15، ص: 532.
و آیا آیه ای داریم که در آن خداوند می فرماید که به آنان (کافران ) در دنیا نعمت می بخشیم و لی در آخرت هیچ بهره ای نیست ؟
بسم الله الرحمن الرحیم
افرادی که فقط به فکر زندگی دنیایی هستند و تمام تلاش و امکانات خود را صرف آن می کنند و نسبت به زندگی آخرت بی توجه هستند و هیچ توشه ای برای آن ذخیره ای نمی کنند، خداوند از نعمت های دنیایی به آنها می دهد ولی از نعمت آخرت بی بهره اند، قرآن مجید در این رابطه می فرماید:« مَنْ كانَ يُريدُ حَرْثَ الْآخِرَةِ نَزِدْ لَهُ في حَرْثِهِ وَ مَنْ كانَ يُريدُ حَرْثَ الدُّنْيا نُؤْتِهِ مِنْها وَ ما لَهُ فِي الْآخِرَةِ مِنْ نَصيب»[1] (كسى كه زراعت آخرت را بخواهد، بر زراعتش مىافزاييم و كسى كه زراعت دنيا را بخواهد، اندكى از آن را به او مىدهيم، ولى او را در آخرت هيچ بهره و نصيبى نيست).
[/HR][1] - شوری/20.
بسم الله الرحمن الرحیمبا سلام
1 _ بنابر آیات 38 تا 41 سوره ی آل عمران ، چرا حضرت زکریا (ع) از خداوند نشانه ای برای تایید وعده ی خداوند می خواهد در حالی که ایمان دارد که خداوند خلاف وعده نمی کند ؟2_ در آیه 56 سوره ی آل عمران (و در آیات دیگر) خداوند می فرمایند که کافران را هم در دنیا و هم در آخرت عذاب می دهد ، منظور خداوند از عذاب دنیوی چیست
در حالی که خداوند به کافران نیز نعمت می دهد و بعضی از آنان دارای حیات دنیوی خوبی هستندو آیا آیه ای داریم که در آن خداوند می فرماید که به آنان (کافران ) در دنیا نعمت می بخشیم و لی در آخرت هیچ بهره ای نیست ؟
با سلام و احترام
به تفسیر ایت الله جوادی مراجعه کنید.
درخواست نشانه برای تشخیص الهی بودن یا اینها نبوده است.
ایشان میخواسته نشانه ای برای خودش داشته باشد تا بداند کی وعده تحقق یافته و صاحب فرزند میشود...
نه قرار بوده معجزه ای رخ بدهد و برای کسی چیزی اثبات شود و نه پیامبر شکی در الهی بودن ان داشته اند و نه شکی در تحقق وعده....
2_ در آیه 56 سوره ی آل عمران (و در آیات دیگر) خداوند می فرمایند که کافران را هم در دنیا و هم در آخرت عذاب می دهد ، منظور خداوند از عذاب دنیوی چیست
در حالی که خداوند به کافران نیز نعمت می دهد و بعضی از آنان دارای حیات دنیوی خوبی هستند
سلام
چرا فکر میکنید کافران ثروتمند حیات دنیوی خوبی دارن ؟ باور کن این بدترین عذاب خداست اون ها هیچوقت به کمال نمیرسن (خدا فرصتش رو از اونها گرفته و اونا فقط دارن وقت خودشونو تلف میکنن)
من که هیچوقت دلم نمیخواست یه پولدار احمق باشم خیلی معذرت میخوام عین عرب های شکم پرور اونا هیچوقت نمیفهمن فقر چیه .
خودم توی قران خوندم که خدا میگه اکثرا نمیفهمید .
با التماس از خدا میخوام که جزو اون دسته نباشم .crying
سلام
چرا فکر میکنید کافران ثروتمند حیات دنیوی خوبی دارن ؟ باور کن این بدترین عذاب خداست اون ها هیچوقت به کمال نمیرسن (خدا فرصتش رو از اونها گرفته و اونا فقط دارن وقت خودشونو تلف میکنن)
من که هیچوقت دلم نمیخواست یه پولدار احمق باشم خیلی معذرت میخوام عین عرب های شکم پرور اونا هیچوقت نمیفهمن فقر چیه .
خودم توی قران خوندم که خدا میگه اکثرا نمیفهمید .
با التماس از خدا میخوام که جزو اون دسته نباشم .crying
هم مثل شما فکر می کنم و قطعا کافر ها تو ی گمراهی آشکار هستند یه بار بایکی حرف می زدم این همه دلیل براش آوردم قبول نکرد بعد گفتم تو هم دلیل بیار گفت دلایل من برای خودمه . به آیه 171 سوره ی بقره هم نگاهی کنیم می بینیم که منشا گمراهی کافران عدم تفکر هست .
اما در این مورد که کافران نعمت ها یی دنیای ندارد باید به سوره ی شوری آیه 20 نگاه کنیم که که خداوند می فرمایند به کافران هم انکی نمعت داده می شود ، حتی برخی نه همه نعمت داده می شود البته نعمت که چه عرض کنم از راه ها نامشروع پول در میارند ...... .
بسم الله الرحمن الرحیم
سلامی دوباره ممنون از جوابتون بیش تر ممنون می شم اگر کمی کامل تر باشه اما یه سوال دیگر
در مقایسه آیات 62 سوره ی و 55 سوره ی آل عمران با آیه 85 سوره ی آل عمران می شه توضیح بدین ، امروزه که با پیش رفت امکانات آدم راحت می شه در مورد ادیان تحقیق کرد بنابراین این بهانه خوبی برای پیروان سایر ادایان الهی نیست که بگویند چون نمی دونستند دین های پیشین که متناسب با عقل انسان ها پیشین و همچنین تحریف شده هستند پذیریفته اند و اسلام را انتخاب نکردند ، آیا آن ها نیز وارد بهشت خواهند شد .
بسم الله الرحمن الرحیم
«ما كانَ إِبْراهِيمُ يَهُودِيًّا وَ لا نَصْرانِيًّا وَ لكِنْ كانَ حَنِيفاً مُسْلِما»[2] (ابراهيم نه يهودى بود و نه نصرانى؛ بلكه موحّدى خالص و مسلمان بود؛ و هرگز از مشركان نبود).
«وَ مَنْ يَبْتَغِ غَيْرَ الْإِسْلامِ دِيناً فَلَنْ يُقْبَلَ مِنْهُ وَ هُوَ فِي الْآخِرَةِ مِنَ الْخاسِرِين»[3](و هر كس جز اسلام (و تسليم در برابر فرمان حق،) آيينى براى خود انتخاب كند، از او پذيرفته نخواهد شد؛ و او در آخرت، از زيانكاران است).
در میان انبیاء(علیهم السلام)، حضرت ابراهیم(علیه السلام) از ویژگی خاصی برخوردار است. با توجه به اینکه تمام انبیاء بعدی از نسل دو فرزند ایشان، اسحاق(علیه السلام) و اسماعیل(علیه السلام) هستند، برای تمامی ادیان محترم و مورد توجه است. یهودیان و مسیحیان می خواهند بگویند ابراهیم(علیه السلام) هم دین و هم کیش آنان بود، در حالیکه وی بسیار قبل از بوجود آمدن دین یهود و مسیحیت زندگی می کرد.
واژه" حنيفا" از ماده" حنف" (بر وزن انف) به معنى شخصى يا چيزى است كه تمايل به سويى پيدا كرده و در زبان قرآن به كسى گفته مىشود كه از آئينهاى باطل به سوى آئين حق متمايل شده است.
در اينجا خداوند ابراهيم (علیه السلام) را به عنوان حنيف توصيف نموده، زيرا او بود كه پرده هاى تقليد و تعصب را دريد، و در زمان و محيطى كه غرق بت پرستى بود هرگز در برابر بت سجده نكرد.
ولى از آنجا كه بت پرستان زمان جاهليت عرب، نيز خود را بر دين حنيف ابراهيم (علیه السلام) معرفى مىكردند، و اين سخن به قدرى شايع شده بود كه يهود و نصارى آنها را حنفاء مىگفتند (به اين ترتيب حنيف درست معنايى بر ضد معناى اصليش پيدا كرده بود، و با بت پرستى مرادف شده بود) خداوند پس از توصيف ابراهيم (علیه السلام) به عنوان حنيف و مسلم، مىفرمايد:" او هرگز از مشركان نبود" (وَ ما كانَ مِنَ الْمُشْرِكِينَ) تا هر گونه ارتباطى ميان ابراهيم(علیه السلام) و بت پرستان عرب را نفى كند.
سؤال:
در اينجا ممكن است گفته شود: اگر ابراهيم(علیه السلام) را نتوانيم پيرو آئين موسى (علیه السلام) و مسيح(علیه السلام) معرفى كنيم به طريق اولى نمىتوانيم او را مسلمان بدانيم، زيرا او هزاران سال قبل از ظهور اسلام و پيغمبر اكرم ص بوده است؟ پس چرا قرآن او را به عنوان مسلم معرفى كرده است؟
پاسخ اين سؤال از نكته اى كه قبلا نيز به آن اشاره كرده ايم روشن مىشود كه" مسلم" در اصطلاح قرآن به معنى خصوص پيروان پيامبر اسلام(صلی الله علیه و آله و سلم) نيست بلكه اسلام به معنى وسيع كلمه، همان تسليم در برابر فرمان حق و توحيد كامل و خالى از هر گونه شرك و بت پرستى است، كه ابراهيم (علیه السلام) پرچمدار آن بود.[4]
[/HR]1- سوره آل عمران،آیه65.
2-سوره آل عمران،آیه67.
3-سوره آل عمران،آیه85.
4-آیت الله مکارم شیرازی،تفسير نمونه، ج2، ص: 605-606
پرسش:
چرا قرآن مي گويد
پاسخ:
در اخبار اسلامي آمده است كه دانشمندان يهود و مسيحي هاي نجران نزد پيامبر اكرم ـ صلي الله عليه و آله و سلم ـ درباره حضرت ابراهيم ـ عليه السلام ـ به گفتگو و نزاع برخاستند يهودي ها گفتند: ابراهيم يهودي بوده است مسيحي ها مي گفتند: او فقط مسيحي بوده است و هر كدام مدعي بودند كه ايشان از ماست تا امتياز بزرگي براي خود ثابت كنند زيرا ابراهيم ـ عليه السلام ـ پيامبر بزرگ خدا در ميان اديان به عظمت شناخته مي شد و به اين خاطر آيات 68 ـ 65 سوره آل عمران نازل شد و در واقع با اين آيات بيان مي كند كه چگونه مي شود پيامبر پيشين يعني حضرت ابراهيم ـ عليه السلام ـ پيرو آئين هاي بعد از خود مي باشد؟ بنابراين قرآن به يهودي و مسيحي مي گويد چرا درباره چيزي كه آگاهي به آن نداريد بحث و گفتگو مي كنيد.(1)
افزون بر اين خدا ابراهيم را از ايندو نام تنزيه ميكند. زيرا اين دو صفت مذموم است كه قرآن و اجماع بر آن دلالت دارد بلكه حتي موسي هم يهودي نبود و عيسي هم نصراني نبود و دين واقعي در نزد خداوند اسلامست. و يهوديت ملتي هستند كه از شرع موسي منحرف شدهاند و ملت نصرانيت هم از شرع عيسي انحراف جستهاند.(2)
در اينجا همانگونه كه درسوال هم مطرح شده ممكن است گفته شود: اگر ابراهيم را نتوانيم پيرو آئين موسي (ع) و مسيح (ع) معرفي كنيم به طريق اولي نميتوانيم او را مسلمان بدانيم، زيرا او هزاران سال قبل از ظهور اسلام و پيغمبر اكرم ص بوده است؟ پس چرا قرآن او را به عنوان مسلم معرفي كرده است؟
پاسخ اين سؤال اينست كه «مسلم» در اصطلاح قرآن به معناي خصوص پيروان پيامبر اسلام (ص) نيست بلكه اسلام به معني وسيع كلمه، همان تسليم در برابر فرمان حق و توحيد كامل و خالي از هر گونه شرك و بت پرستي است، كه ابراهيم (ع) پرچمدار آن بود. پس روشن شد كه پيامبر اكرم ـ صلي الله عليه و آله و سلم ـ با اين آيات نمي خواسته بگويد كه حضرت ابراهيم ـ عليه السلام ـ از پيروان دين اسلام است.(3)
بنا بر آنچه گفته شد معلوم شد كه ابراهيم پيرو هيچ يك از اين آئينها نبوده، تنها چيزي كه در اينجا باقي ميماند اين است كه چه كساني ميتوانند رابطه و پيوند خود را با مكتب ابراهيم (ع) - به عنوان يك سند افتخار- اثبات كنند، قرآن در آخر آيه به اين معني پرداخته و ميگويد: إِنَّ أَوْلَي النَّاسِ بِإِبْراهِيمَ لَلَّذِينَ اتَّبَعُوهُ وَ هذَا النَّبِيُّ وَ الَّذِينَ آمَنُوا(4). «سزاوارترين مردم به ابراهيم آنهايي هستند كه از او پيروي كردند و آنها اين پيامبر (پيامبر اسلام) و كساني كه به او ايمان آوردهاند ميباشند»
[/HR] پاورقی:
1. مکارم شيرازي، ناصر و همکاران، تفسير نمونه، تهران، ناشر دارالکتب الاسلاميه، چاپ چهلم، 1383ش ، ج2، ص: 604.
2. ترجمه مجمع البيان في تفسير القرآن، ج4، ص: 116.
3. تفسير نمونه، تهران، ج2، ص608ـ603.
4. تفسير نمونه، ج2، ص: 607
منبع: نرم افزار پاسخ 2 (مرکز مطالعات و پاسخ گویی به شبهات حوزه علمیه قم)
1 _ بنابر آیات 38 تا 41 سوره ی آل عمران ، چرا حضرت زکریا (ع) از خداوند نشانه ای برای تایید وعده ی خداوند می خواهد در حالی که ایمان دارد که خداوند خلاف وعده نمی کند ؟
2_ در آیه 56 سوره ی آل عمران (و در آیات دیگر) خداوند می فرمایند که کافران را هم در دنیا و هم در آخرت عذاب می دهد ، منظور خداوند از عذاب دنیوی چیست
در حالی که خداوند به کافران نیز نعمت می دهد و بعضی از آنان دارای حیات دنیوی خوبی هستند
و آیا آیه ای داریم که در آن خداوند می فرماید که به آنان (کافران ) در دنیا نعمت می بخشیم و لی در آخرت هیچ بهره ای نیست ؟
تاپیک جمع بندی
بسم الله الرحمن الرحیم
پرسش حضرت زکریا(علیه السلام) بخاطر این نبود که نسبت به وعده خداوند شک داشته باشد، بلکه میخواست در مورد چگونگی تحقق آن و حقیقت امرش سوال کند.
در آیات سوره مریم به این موضوع اشاره می شود و در آنجا سوال استفهامی زکریا(علیه السلام) این گونه بیان می شود:«رَبِّ إِنِّي وَهَنَ الْعَظْمُ مِنِّي وَ اشْتَعَلَ الرَّأْسُ شَيْباً، وَ لَمْ أَكُنْ بِدُعائِكَ رَبِّ شَقِيًّا وَ إِنِّي خِفْتُ الْمَوالِيَ مِنْ وَرائِي، وَ كانَتِ امْرَأَتِي عاقِراً، فَهَبْ لِي مِنْ لَدُنْكَ وَلِيًّا»[1] (پروردگارا استخوانم سست و سرم سفيد شده، ولى هرگز از دعاى تو نوميد نبودم، و من از موالى بعد از خود مىترسم، همسرم نازا است، پس از ناحيه خود وارثى بمن بده).
ظاهرا هنگامی که زکریا(علیه السلام) از مشاهده وضع حضرت مريم(سلام الله علیها) منقلب شده، بياد فرزند نداشتن خود افتاده، و غير از درخواست فرزند به ياد هيچ چيز ديگر نبوده، و در دعاى خود نام آن عاملى را كه سهم زيادى در تاثرش داشته بوده است، يكى پيرى، و دوم نازايى همسرش، ذکر می کند. بعد از آنكه از ناحيه خدا بشارت يافت كه صاحب فرزند خواهد شد، گويا به خود آمد و متعجب شد، كه بعد از پيرى، و از زنى نازا فرزند دار مىشود، خلاصه بشارت الهى وضعش را از ياس و اندوه به تعجبى آميخته با خوشحالی تبدیل کرد.[2]
درخواست نشانه از جانب حضرت زکریا(علیه السلام) به معنی شک داشتن یا ایمان نداشتن به خداوند نبود، بلکه بخاطر اطمینان خاطر و مطمئن شدن از اجابت دعایش بود.[3] این درخواست مانند درخواست حضرت ابراهیم(علیه السلام) است که از خداوند خواست تا زنده شدن مردگان را به او نشان دهد تا قلبش مطمئن شود:« وَ إِذْ قالَ إِبْراهيمُ رَبِّ أَرِني كَيْفَ تُحْيِ الْمَوْتى قالَ أَ وَ لَمْ تُؤْمِنْ قالَ بَلى وَ لكِنْ لِيَطْمَئِنَّ قَلْبي[4]» (و (به خاطر بياور) هنگامى را كه ابراهيم گفت: «خدايا! به من نشان بده چگونه مردگان را زنده مىكنى؟» فرمود: «مگر ايمان نياورده اى؟!» عرض كرد: «آرى، ولى مىخواهم قلبم آرامش يابد)
و آیا آیه ای داریم که در آن خداوند می فرماید که به آنان (کافران ) در دنیا نعمت می بخشیم و لی در آخرت هیچ بهره ای نیست ؟
نعمت های خداوند در دنیا شامل حال مومنان و کافران می شود، رحمانیت خداوند اقتضاء می کند به همه موجودات لطف و رحمت داشته باشد اعم اعمز انسان و حیوان، مومن و کافر؛ « " وَ ما مِنْ دَابَّةٍ فِي الْأَرْضِ إِلَّا عَلَى اللَّهِ رِزْقُها»[5] (و هيچ جنبدهاى در زمين نيست مگر اينكه روزىِ او برخداست).
پاداش در آخرت مشروط به ایمان و انجام برای رضای خداوند است و افرادی که در اعمال شان رضایت الهی را مد نظر نداشته باشند اعمالشان مورد قبول واقع نمی شود و در آخرت اجر و پاداشی ندارند(مگر تخفیف عذاب)« َ إِنَّما يَتَقَبَّلُ اللَّهُ مِنَ الْمُتَّقِين»[6] (خدا فقط از پرهيزكاران مىپذيرد).
خداوند به صراحت می فرماید که کافران در آخرت از لطف و محبت الهی بهره مند نمی شوند « وَ مَنْ كانَ يُرِيدُ حَرْثَ الدُّنْيا نُؤْتِهِ مِنْها وَ ما لَهُ فِي الْآخِرَةِ مِنْ نَصِيب»[7] [=Traditional Arabic] (كسى كه زراعت دنيا را بخواهد، اندكى از آن را به او مىدهيم، ولى او را در آخرت هيچ بهره و نصيبى نيست).
[/HR]1- مریم/5.
2-الميزان فى تفسير القرآن، ج3، ص: 177
3-مکارم شیرازی،تفسير نمونه، ج2، ص: 538
4-بقره/260.
5-هود/6.
6.مائده/27.
7.شوری/20.