طهارت با آب قلیل در زمانهای قدیم

تب‌های اولیه

29 پستها / 0 جدید
آخرین ارسال
طهارت با آب قلیل در زمانهای قدیم

بسم الله الرحمن الرحیم
با سلام

با توجه به اینکه در 99% موارد وقتی از آب قلیل استفاده بشود
بعد از ریخته شدن روی جسم یا محل مورد نظر، قطره هایی از آن به اطراف پراکنده میشود
در زمانهای قدیم وقتی داخل شهر، روستا و ..... آب جاری نبوده
مردم چطور طهارت میکردند؟

واقعاً این احکام آب قلیل قابل اجراست؟

و یا ما از نحو اجرای آنها در قدیم اطلاع نداریم؟

با تشکر

با نام و یاد دوست





کارشناس بحث: استاد شفا

s_f;828108 نوشت:
بسم الله الرحمن الرحیم
با سلام

با توجه به اینکه در 99% موارد وقتی از آب قلیل استفاده بشود
بعد از ریخته شدن روی جسم یا محل مورد نظر، قطره هایی از آن به اطراف پراکنده میشود
در زمانهای قدیم وقتی داخل شهر، روستا و ..... آب جاری نبوده
مردم چطور طهارت میکردند؟

واقعاً این احکام آب قلیل قابل اجراست؟

و یا ما از نحو اجرای آنها در قدیم اطلاع نداریم؟

با تشکر

سلام علیکم

آنچه در مورد تطهیر با آب قلیل ذکر شده ، روش معمولی بوده که مردم انجام می دهند و انجام می دادند ومشکل خاصی هم پیش نمی آید .

واما اینکه در قدیم چگونه انجام می شده بحثی تاریخی است که باید از کارشناسان تاریخ در این زمنیه سوال کنید ، ولی از عصر ائمه علیهم السلام و تا بحال روش تطهیر با آب قلیل از جهت شرعی تفاوتی نکرده است، و حکم همان طور می باشدکه قبلا بوده است.

با سلام مجدد

شفا;828288 نوشت:
سلام علیکم

آنچه در مورد تطهیر با آب قلیل ذکر شده ، روش معمولی بوده که مردم انجام می دهند و انجام می دادند ومشکل خاصی هم پیش نمی آید .

واما اینکه در قدیم چگونه انجام می شده بحثی تاریخی است که باید از کارشناسان تاریخ در این زمنیه سوال کنید ، ولی از عصر ائمه علیهم السلام و تا بحال روش تطهیر با آب قلیل از جهت شرعی تفاوتی نکرده است، و حکم همان طور می باشدکه قبلا بوده است.

تشکر از بابت پاسخگویی

اگر به صورت زیر بحث را مطرح کنم، سوال فقهی هست یا نیست؟:

- ریختن آب قلیل (با فاصله) روی اشیاء نجس صددرصد، همراه با پخش شدن قطراتی از آب به اطراف هست
- قطرات ریخته شده آب قلیل روی اشیاء نجس، خودشان نجس هستند و اشیاء دیگر را هم نجس میکنند
- اشیاء نجس شده دیگر را هم باید پاک کرد و ....
- در جایی که آب جاری یا کر نباشد، باید از آب قلیل استفاده کرد
- در زمانهای قدیم آب جاری یا کر، در همه خانه ها و داخل همه روستاها و شهرها و ... نبوده
- پس امکان ندارد که در زمانهای قدیم این سلسله شستن به جایی قطع میشد
- روش ائمه(ع) برای خلاصی از این سلسله شستشوها چه بوده است؟
- آیا اهمیت نمیدادند؟
-آیا قطرات حد خاصی داشتند؟
-آیا قبل از شستشو ، قطره قطره های آب پاک به محیط اطراف می پاشاندند تا دیگر به این موضوع فکر نکنند
- واقعاً چه میکردند .......
- اصلاً خود شما و بزرگواران وقتی آب قلیل داشته باشید، در این موارد چه میکنید؟
(لباس میشویید و قطراتی به این طرف و آن طرف می پاشد، دوباره این طرف و آن طرف را می شویید؟ دوباره قطراتی به این طرف و آن طرف می پاشد و ...)
- حد توقف کجاست؟

بخشی از وسواسهای افراد ناشی از همین ابهام در نحوه عمل هست، به نظرم اگر آموزش درستی در کتب فقهی در مورد این مطلب ذکر شود، مشکلات درصد بسیار بسیار زیادی از جامعه و افرادی که با آنها در ارتباط هستند، کاسته میشود

با تشکر دوباره

بسمه الله تعالی

اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم

سلام بر شما


s_f;828108 نوشت:
با سلام

مسأله ى 37ـ آن چه آب است هر جا و هر اندازه و به هرگونه كه باشد برحسب نص دو آيه ى قرآنى هم پاك و هم پاك كننده است كه «وَ أنْزَلْنا مِنَ السَماءِ ماءً طَهُورا»(سوره ى فرقان، آيه ى 48)«لِيُطَهِّرَ كُمْ بِهِ»(سوره ى انفال، آيه ى 11)«از آسمان آبِ طهور كه ناپاك ها و ناپاكيزگى ها را با آن پاك كند فرستاديم» و چون تقريبا تمامى آب هاى زمين از همان آبِ طهور آسمانى است كه«وَ أَنْزَلْنا مِنَ السَّماءِ ماءً بِقَدَرٍ فَأَسْكَنّاهُ فِى الاْرضِ وَ إنّا عَلى ذَهابٍ بِه لَقادِرُونَ»(سوره ى مؤمنون، آيه ى 18) «و از آسمان آبى فرو فرستاديم و در زمين ساكنش كرديم و اگر بخواهيم آن را باز پس مى بريم» كه نه «كُرّ» بودن در پاكى و پاك كردن و متنجس نشدن شرط است، و نه هر شرط ديگر، و تنها آب بودن در پاكى و پاك كنندگى و انفعال ناپذيرى كافى است و ديگر هيچ، زيرا «آب» برحسب اصل آفرينش «طهور»: پاك و پاك كننده است.

مسأله ى 38ـ اين سه حالت پاكى و پاك كنندگى و تأثيرناپذيرى كه از حالات ذاتى آب است هرگز زوال پذير نيست مگر آن كه يا از آب بودن بيرون رود مثل گِلْ آب يا گُلاب، و يا آن كه رنگ يا بو و يا طعم نجاست را به خود گيرد كه ديگر آبش ننامند، چنان كه در حديث مشهور بين شيعه و سنى از پيامبر بزرگوار آمده است كه «خلق اللّه الماءَ طَهُورا لا يُنَجِّسُهُ شَىٌ إلّاما غَيَّرَ لَوْنَهُ أوْ طَعْمَهُ أوْ رِيحَهُ»كه نجس شدن آب در انحصار اين گونه تغيير ـ رنگ، مزه و بو ـ است و ديگر هيچ .

مسأله ى 39ـ در برابر اين دو آيه كه آب را تنها براى آب بودن پاك و پاك كننده و تأثيرناپذير معرفى كرده، و نيز حديث پيامبر صلى الله عليه و آله وسلم كه متنجس شدنش را در انحصار يكى از سه دگرگونى به نجاست خوانده است، تنها حديثى معتبر و مسلّم كه خودنمايى مى كند حديث «إذا بَلَغَ الماءُ قَدرَ كُرٍّ لَمْ يُنَجِّسْهُ شىٌ»مى باشد: «هنگامى كه آب به اندازه ى كُر رسد چيزى آن را نجس نمى كند» كه مفهومش «اگر به اندازه ى كر نرسد چيزى آن را نجس مى كند» است، اين حديث مورد استدلال كسانى است كه «كُر» بودن آب را شرط متنجس نشدنش دانسته اند.

و اين مفهوم ـ و نه منطوق صريح ـ اگر هم شموليت داشت در برابر اين آيات، و روايات مسلّم پيامبر صلى الله عليه و آله وسلم موقعيتى نداشت، و حداقّل اين است كه اين دو حديث كه با يكديگر معارضند با عرض بر قرآن دومى ساقط و اوّلى با موافقت قرآن هم چنان به قوّت خود باقى مى ماند، و روايات ديگرى هم كه اين دو نوع دلالت را دارند به همين سرنوشت گرفتارند.

ادامه...

ولى با دقت در حديث «كر» جايى براى اين معارضه ى خيالى هم نمى ماند كه شايد و بايد «شيىٌ» در حديث «كر» نجاستى باشد كه آب را دگرگون كند، و بسيار روشن و عادى است كه در سرزمينى هم چون حجاز داغِ كم آب هرگز كسى در آب «كرّ» يعنى معمولاً زياد، به آن اندازه اى نجاست نمى افكند كه دگرگونش كند، و اين دو «شيىٌ» كه هر دو به معنى نجاست است با يكديگر هم آهنگ هستند كه "لا يُنَجِّسُهُ شيىٌ" در حديث پيامبر هر نجاستى است چه كم و چه زياد، مگر آن كه «غيَّر...» رنگ يا طعم يا بويش را دگرگون كند،

و «لَمْ يُنَجِّسُهُ شيىٌ»در حديث ديگر هم به معنى همان نجاست دگرگون كننده است كه در چنان جو و موقعيتى از قحطى آب، و بلكه هيچ گاه چنان اتفاقى هم نمى افتد كه به اندازه اى نجاست در آب زياد بريزند كه دگرگون شود مگر در فاضلاب هاى حمامات و يا چاه هاى مستراح ها و امثال آن ها، و بالاخره مفهوم حديث «لاينجسه شىٌ» اين است كه اگر آب زياد نباشد چيزى آن را نجس مى كند، و اين چيز در ظاهر مجهول است، ولى با بررسى گذشته اين همان نجاست تغييردهنده ى آب است. و در احاديثى هم كه از رسول گرامى صلى الله عليه و آله وسلم نقل شده لفظ كرّ چندان نمودى ندارد، و در هر صورت كرّ در لغت به معنى زياد است كه به مناسبت هاى مختلف، گوناگون است.

اختلاف اندازه ى «كرّ» هم از نظر وزن و هم از نظر مساحت در روايات، خود نيز گواه براين است كه «كرّ» اندازه معينّى ندارد، و تنها به معنى آب زياد است در مقايسه با نجاستى كه با آن تماس گرفته و مخلوط با آن شده است، به عنوان مثال يك سطل آب در مقابل دو يا سه قطره خون يا بول كرّ است، و يك كيلو خون در يك حوض آب، كه رنگ و طعم و بويش را عوض نكند آن حوض آب كرّ است و هكذا. كه فقط نجاستى زياد نسبت به آب قليل به طورى كه بتواند بو يا رنگ يا طعم آن را عوض كند، مى تواند آن آب قليل را دگرگون و متَنَجِّس سازد و اين هم طبعا كم تر وجود خارجى دارد.

در هر صورت برحسب نص دو آيه، و حديث پيامبر صلى الله عليه و آله وسلم هيچ نجسى هيچ آبى را متنجس نمى كند مگر آن كه به يكى از سه تغيير دگرگونش كند.
و مگر ممكن است كه كر بودن شرط اصلى متنجس نشدن باشد و براى بيان چنان قاعده ى مهمى تنها با مفهوم: «اگر آب به اندازه ى كر نباشد چيزى آن را نجس مى كند» اكتفا شود كه اين چيز اولاً بر تمامى چيزهاى نجس دلالت ندارد، و ثانيا چنان كه گذشت تنها آن يك چيز نجس مخصوصى را كه نجس كننده و تغيير دهنده است نمودار مى كند و بس.

آب قليل، هم در برابر كر و زياد است، و اين چه حكمى است كه در عين مورد بلوا بودنش كه شب و روز مورد نياز مكلفان است، به ويژه در جو قحطى آب حجاز و آن هم در زمان نزول وحى كه شدت قحطى آب ـ در محيط وحى ـ به مراتب از الآن بيشتر بوده، چنان حكمى اين گونه مجمل و نامفهوم يا با چنان مفهومى نارسا بيان گردد؟ در صورتى كه در اين گونه احكام حتما بايستى به وسيله ى ادله ى قطعى كه از دو نظر سند و دلالت براى همه قطعيت داشته باشد در دسترس همگان قرار گيرد.

منبع:http://www.olumquran.com/fa/publication/farsi-books/item/resale-novin

s_f;828289 نوشت:
با سلام مجدد

تشکر از بابت پاسخگویی

اگر به صورت زیر بحث را مطرح کنم، سوال فقهی هست یا نیست؟:

- ریختن آب قلیل (با فاصله) روی اشیاء نجس صددرصد، همراه با پخش شدن قطراتی از آب به اطراف هست
- قطرات ریخته شده آب قلیل روی اشیاء نجس، خودشان نجس هستند و اشیاء دیگر را هم نجس میکنند
- اشیاء نجس شده دیگر را هم باید پاک کرد و ....
- در جایی که آب جاری یا کر نباشد، باید از آب قلیل استفاده کرد
- در زمانهای قدیم آب جاری یا کر، در همه خانه ها و داخل همه روستاها و شهرها و ... نبوده
- پس امکان ندارد که در زمانهای قدیم این سلسله شستن به جایی قطع میشد
- روش ائمه(ع) برای خلاصی از این سلسله شستشوها چه بوده است؟
- آیا اهمیت نمیدادند؟
-آیا قطرات حد خاصی داشتند؟
-آیا قبل از شستشو ، قطره قطره های آب پاک به محیط اطراف می پاشاندند تا دیگر به این موضوع فکر نکنند
- واقعاً چه میکردند .......
- اصلاً خود شما و بزرگواران وقتی آب قلیل داشته باشید، در این موارد چه میکنید؟
(لباس میشویید و قطراتی به این طرف و آن طرف می پاشد، دوباره این طرف و آن طرف را می شویید؟ دوباره قطراتی به این طرف و آن طرف می پاشد و ...)
- حد توقف کجاست؟

بخشی از وسواسهای افراد ناشی از همین ابهام در نحوه عمل هست، به نظرم اگر آموزش درستی در کتب فقهی در مورد این مطلب ذکر شود، مشکلات درصد بسیار بسیار زیادی از جامعه و افرادی که با آنها در ارتباط هستند، کاسته میشود

با تشکر دوباره

سلام علیکم

طبق نظر رهبری :

برای تطهیر اشیاء نجس با آب قلیل:

بعد از بر طرف کردن عین نجاست ، مثلا اگر لباس خونی شده بعد از اینکه خون را از روی لباس شستید تا عین نجاست بر طرف شود ، یک مرتبه روی ان آب قلیل ریخته و فشار می دهید(البته اگر نجاست بول باشد این کار دو مرتبه انجام می شود) ، این لباس دیگر پاک است ، برا ی اینکه غساله آب قلیل هم نجس است این کار را اگر به آرامی انجام دهید ، به جایی چیزی سرایت نخواهد کرد.

و اگر این شی نجس مثلا سرامیک کف ساختمان باشد ، ابتدا خون را با یک دستمال پاک می کنید،و بعد با یک لیوان آب به آرامی ،آب را به صورتی می ریزیم که روی آن جریان پیدا کرده و در قسمت دیگر که از قبل دستمالی گذاشته ایم جمع می کنم(آبی که داخل دستمال جمع می شود نجس است فلذا از قبل ظرفی می گذاریم و دستمال را روی آن قرار می دهیم ، تا بجایی سرایت نکند)، و بعد محل جمع شدن آب ها را یک مرتبه آب ریخته با یک دستمال پاک، جمع می کنیم در این صورت محل پاک میشود.(اگر نجاست بول باشد این کار دو مرتبه انجام می شود)

شفا;828643 نوشت:
بعد از بر طرف کردن عین نجاست....

سلام و عرض ادب
برادر عزیز و گرامی ، پرسش استارتر محترم چیز دیگری بود. با اجازه توضیحی عرض می کنم

عین نجاست را معمولاً با آب پاک می کنند. مثلاً اگر در محلی ادرار ریخته باشد ، نمی شود آن را برداشت یا با دستمال جمع کرد و برای برطرف کردن ادرار ، باید آن را با آب شست. در این حالت اگر آب قلیل را روی ادرار بریزیم ، خواه ناخواه قطراتی از آن پخش خواهد شد

این که این کار را به آرامی انجام دهیم هم راه حل مناسبی نیست. تست تمرکز حواس نیست که برادر عزیز!
هر قدر هم که دقت کنیم ، هر لحظه امکان دارد قطراتی به اطرف پاشیده شود

Reza-D;829657 نوشت:
سلام و عرض ادب
برادر عزیز و گرامی ، پرسش استارتر محترم چیز دیگری بود. با اجازه توضیحی عرض می کنم

عین نجاست را معمولاً با آب پاک می کنند. مثلاً اگر در محلی ادرار ریخته باشد ، نمی شود آن را برداشت یا با دستمال جمع کرد و برای برطرف کردن ادرار ، باید آن را با آب شست. در این حالت اگر آب قلیل را روی ادرار بریزیم ، خواه ناخواه قطراتی از آن پخش خواهد شد

این که این کار را به آرامی انجام دهیم هم راه حل مناسبی نیست. تست تمرکز حواس نیست که برادر عزیز!
هر قدر هم که دقت کنیم ، هر لحظه امکان دارد قطراتی به اطرف پاشیده شود

سلام علیکم

به هر حال برای تطهیر شئ نجس ابتدا باید عین نجاست را برطرف کرد و الا با وجود عین نجاست محل پاک نمی شود؛

و در مرحله بعد برای تطهیر با آب قلیل باید به همین صورت عمل شود.

شفا;829713 نوشت:
به هر حال برای تطهیر شئ نجس ابتدا باید عین نجاست را برطرف کرد و الا با وجود عین نجاست محل پاک نمی شود؛

و در مرحله بعد برای تطهیر با آب قلیل باید به همین صورت عمل شود.

بسم الله الرحمن الرحیم
اللهم عجل لولیک الفرج
سلام علیکم و رحمه الله وبرکاته
در مورد نجاساتی که آثاری از ان ممکن است نماند مثل نجاست به منی چطور عمل باید کرد؟ یا نجاست به ادرار که ممکنه بعد از خشک شدن اثری از آن باقی نماند
در مورد سوال آغاز کننده موضوع
می شود گفت اگر میزان ان کمتر از میزانی که(اگر درست یادم باشد کمتر از 1 درهم) گفته شده باشد بود دیگر حکم به طهارت دارد؟

اگر لباس نجس را مقداری زیر دوش آب ببگیریم پاک است و زمین حمام چه می شود؟ و دست چطور؟
با تشکر@};-

رستگاران;829724 نوشت:

بسم الله الرحمن الرحیم
اللهم عجل لولیک الفرج
سلام علیکم و رحمه الله وبرکاته
در مورد نجاساتی که آثاری از ان ممکن است نماند مثل نجاست به منی چطور عمل باید کرد؟ یا نجاست به ادرار که ممکنه بعد از خشک شدن اثری از آن باقی نماند
در مورد سوال آغاز کننده موضوع
می شود گفت اگر میزان ان کمتر از میزانی که(اگر درست یادم باشد کمتر از 1 درهم) گفته شده باشد بود دیگر حکم به طهارت دارد؟

اگر لباس نجس را مقداری زیر دوش آب ببگیریم پاک است و زمین حمام چه می شود؟ و دست چطور؟
با تشکر@};-

سلام علیکم

طبق نظر رهبری:

1-مواردی مثل بول به مقدار کم که با تبخیر شدنش عملا چیزی از آن باقی نمی ماند ، دیگر برطرف کردن عین نجاست در آن لازم نیست و عین نجاست با تبخیر شده از بین رفته است ، و بقیه مراحل تطهیر را انجام می دهیم.
2-اگر مقدار نجاست کم (حتی به اندازه خیلی کم)هم باشد، باز نجس است و باید برای آن حکم نجس را پیاده کرد.
3-اگر لباس نجس بعد از برطرف کردن عین نجاست را زیر شیر آب گرفتیم ، و آب داخل آن شد و خارج شد یا آب داخل آن جا بجا شد، پاک می شود.

بسمه الله تعالی

اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم

سلام بر شما


s_f;828108 نوشت:
با سلام

Reza-D;829657 نوشت:
سلام


از میان فقهای شیعه ابن ابی عقیل - عمانی - فیض کاشانی - فیض قمی - شیخ طوسی در مبسوط - محقق حلی در نافع و بنا بر برخی نقل ها شیخ مفید معتقدند که آب قلیل

بدون تغیر یافتن به نجاست متنجس نیست!

منبع: http://www.ghbook.ir/index.php?option=com_mtree&task=viewlink&link_id=1124&lang=fa#

http://ghbook.ir/index.php?option=com_mtree&task=viewlink&link_id=16585&lang=fa

http://www.hawzah.net/fa/Article/View/87754/%D8%B4%DB%8C%D8%AE-%D9%85%D9%81%DB%8C%D8%AF-%D9%88-%D9%86%D9%88%D8%B3%D8%A7%D8%B2%DB%8C-%D9%81%D9%82%D9%87-%D8%B4%DB%8C%D8%B9%D9%87

پاورقی همین رساله http://www.olumquran.com/fa/publicat...m/resale-novin

سلام

قرآن حکیم;830081 نوشت:
بسمه الله تعالی

اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم

سلام بر شما



از میان فقهای شیعه ابن ابی عقیل - عمانی - فیض کاشانی - فیض قمی - شیخ طوسی در مبسوط - محقق حلی در نافع و بنا بر برخی نقل ها شیخ مفید معتقدند که آب قلیل

بدون تغیر یافتن به نجاست متنجس نیست!

منبع: http://www.ghbook.ir/index.php?option=com_mtree&task=viewlink&link_id=1124&lang=fa#

http://ghbook.ir/index.php?option=com_mtree&task=viewlink&link_id=16585&lang=fa

http://www.hawzah.net/fa/Article/View/87754/%D8%B4%DB%8C%D8%AE-%D9%85%D9%81%DB%8C%D8%AF-%D9%88-%D9%86%D9%88%D8%B3%D8%A7%D8%B2%DB%8C-%D9%81%D9%82%D9%87-%D8%B4%DB%8C%D8%B9%D9%87

پاورقی همین رساله http://www.olumquran.com/fa/publicat...m/resale-novin

جا دارد که کارشناس محترم در مورد علمایی که نام بردید، نظرشان را مطرح کنند

دوست داشتم بزرگان خودشان یک تشت آب بردارند و یک لباس نجس داخل آن بشویند، یک لباس آلوده به خون را بشویند، طوری که عین نجاست برطرف شود
و بفرمایند، آیا قطرات نجاست به اطراف پخش میشود یا خیر؟
بنده میگویم امکان ندارد شما لباس خونی را با آب قلیل بشویید و مثلاً شلوار و لباس خودتان یا محیط اطراف نجس نشود
پس لابد آن شلوار و لباس را هم باید دوباره آب بکشید!
شلوار را آب کشیدید، در و دیوار را هم باید آب بکشید؟
بنده امتحان کردم، هر چقدر هم که به آرامی آب ریختم، باز قطراتی به اطراف پخش میشد!!!!

100 نفر از بزرگان در این تست شرکت کنند و نتیجه را به ما بدهند که هر کدام چند دست لباس عوض کردند، چند بار محیط اطراف را شستند تا بتوانیم یک میانگین و معیار برای تعیین وسواس پیدا کنیم.

سلام.
بنظر من هم ما دچار افراط تو زمینه شستشو و طهارتیم و اصلا نمیشه تصورش رو هم کرد تو صدر اسلام و اون امکانات و شرایط اینجوری عمل میکردن.
بعضی وقتها فکرم اینه اسلام دین راحتیه و ما الان با این امکانات تو سختی هستیم...قطعا یجای کار میلنگه.باید اینو قبول کنیم و بپذیریم.

قبلا گفتم ان کس که روایت بخواند با دین متفاوتی روبرو خواهد شد...این مسئله برای من نیز سوال بود...
در مورد اب کر ابهاماتی برای من پیش امد که جوابی برایش پیدا نکزدم و هنوز هم پیدا نکردم الان دیگر یادم رفته از بس سوال و ابهام وجود دارد... این یکی بین انها گم شده....

مثلا یک نمونه ( درست و غلطش را کار ندارم)
یکی گفت همه میگویند محل بول را دوبار بشویید بعد از دفع ادرار
اما در واقع به میزان دو برابر ادرار ان محل باید اب استفاده کرد.
که این دوبرابری تبدیل شده به دوبار....
و روایات شاهد بر مطلب...
شاید این موضوع نیز شبیه به این باشد...
اب کر و اب قلیل و نجاست و...
یک برداشت اشتباه و انحراف هزارساله...

بسمه الله تعالی

اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم

سلام بر شما


و طاها;879631 نوشت:
مثلا یک نمونه ( درست و غلطش را کار ندارم)
یکی گفت همه میگویند محل بول را دوبار بشویید بعد از دفع ادرار
اما در واقع به میزان دو برابر ادرار ان محل باید اب استفاده کرد.
که این دوبرابری تبدیل شده به دوبار....
و روایات شاهد بر مطلب...

مسأله ى 45ـ براى تطهير مَخْرَجِ غايِط و مدفوع كافى است يا آن را بشويى و يا با چيزى كه آن را برطرف مى سازد پاك كنى، ولى براى تطهير محلّ ادرار در هر صورت تنها آب است كه برحسب حديث معتبر «مِثْلَىْ ما عَلَى الْحَشَفَةِ مِن الْبلَلِ» مى باشد، يعنى دو برابر ادرارى كه بر سر عورت مانده، كه اگر يك قطره است دو قطره آب براى تطهيرش كافى است و بالاخره مقصود غلبه ى آب است بر ادرار كه دست كم با دو برابر بودن آب حاصل مى شود.

و مى بينيم كه اين جا «مثلى ما على الَحَشَفْه» به زير دقت ها و سليقه ها و مصلحت انديشى هاى به اصطلاح علمايى و حوزوى احيانا معنى دو بار شستن را به خود گرفته، و حال آن كه دو برابر رطوبتى كه بر سر عورت مانده در هيچ لغتى به معنى دو مرتبه شستن نيست، بلكه در اين جا كمّيت مراد است و نه تعداد و كيفيت، كه تنها دو برابر رطوبت باقى مانده ى بول اگر آب بر رويش بريزى پاك است.

منبع: http://www.olumquran.com/fa/publicat...m/resale-novin

قرآن حکیم;879676 نوشت:
بسمه الله تعالی

اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم

سلام بر شما

مسأله ى 45ـ براى تطهير مَخْرَجِ غايِط و مدفوع كافى است يا آن را بشويى و يا با چيزى كه آن را برطرف مى سازد پاك كنى، ولى براى تطهير محلّ ادرار در هر صورت تنها آب است كه برحسب حديث معتبر «مِثْلَىْ ما عَلَى الْحَشَفَةِ مِن الْبلَلِ» مى باشد، يعنى دو برابر ادرارى كه بر سر عورت مانده، كه اگر يك قطره است دو قطره آب براى تطهيرش كافى است و بالاخره مقصود غلبه ى آب است بر ادرار كه دست كم با دو برابر بودن آب حاصل مى شود.

و مى بينيم كه اين جا «مثلى ما على الَحَشَفْه» به زير دقت ها و سليقه ها و مصلحت انديشى هاى به اصطلاح علمايى و حوزوى احيانا معنى دو بار شستن را به خود گرفته، و حال آن كه دو برابر رطوبتى كه بر سر عورت مانده در هيچ لغتى به معنى دو مرتبه شستن نيست، بلكه در اين جا كمّيت مراد است و نه تعداد و كيفيت، كه تنها دو برابر رطوبت باقى مانده ى بول اگر آب بر رويش بريزى پاك است.

منبع: http://www.olumquran.com/fa/publicat...m/resale-novin

سلام علیکم

استخراج حکم از آیات و روایات نیاز به تخصص دارد ، و این گونه نیست که هرکسی به آیات یا روایات نگاه بیندازد بتواند ، حکم شرعی را استخراج کند، چون برای استخراج حکم شرعی علوم زیادی از جمله ادبیات ، لغت ، اصول ، رجال، و.....(چون در روایات روایات جعلی و ضعیف السند و همچنین روایات معارض و همچنین فقه الحدیث و....خیلی موارد دیگر وجود دارد که در این جا فقط یک متخصص متبحر می تواند اظهار نظر کند ) و در عین حال ممارست در این امر که خود یک امر بسیار مهم است لازم می باشد ، تا شخص نحوه استنباط حکم را یاد بگیرد ، بله اگر کسی این مراحل را گذراند می تواند ، در این امر اظهار نظر کند .

این مساله ای هم که مطرح فرمودند : اختلافی است بعضی از مراجع تقلید از جمله مرحوم امام، حضرت آیت الله سیستانی و آیت الله خامنه ای : می فرمایند برای مردها یک مرتبه شستن کافی است .

بسمه الله تعالی

اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم

سلام بر شما


شفا;879978 نوشت:
استخراج حکم از آیات و روایات نیاز به تخصص دارد ، و این گونه نیست که هرکسی به آیات یا روایات نگاه بیندازد بتواند ، حکم شرعی را استخراج کند، چون برای استخراج حکم شرعی علوم زیادی از جمله ادبیات ، لغت ، اصول ، رجال، و.....(چون در روایات روایات جعلی و ضعیف السند و همچنین روایات معارض و همچنین فقه الحدیث و....خیلی موارد دیگر وجود دارد که در این جا فقط یک متخصص متبحر می تواند اظهار نظر کند ) و در عین حال ممارست در این امر که خود یک امر بسیار مهم است لازم می باشد ، تا شخص نحوه استنباط حکم را یاد بگیرد ، بله اگر کسی این مراحل را گذراند می تواند ، در این امر اظهار نظر کند .

استاد گرامی بنده از مطلب فوق را از یکی از رساله های عملیه مراجع تقلید نقل کردم و آدرس هم دادم اگر به منبع مراجعه بفرمایید مشاهده خواهید کرد

هرچند که از آیات و روایات در بحث استخراج احکام استفاده میشود اما قطعا به آن اندازه که اجماع در فقه برش و تاثیر دارد قرآن ندارد!!!!!

یعنی اگر یک حکمی از قرآن برداشت شود و حکمی مورد اجماع علما باشد اجماع مقدم میشود!!!!!!!!! نمونه های آن هم فراوان است در فقه شیعه و سنی!

آقایان معتقدند که آیات الاحکام حدود 500 آیه است اما آیات احکام حدود 2 برابر یعنی 1000 آیه شریفه است اما متاسفانه به دلایل مختلف دیده و گفته نشده!!


چه زیبا فرمود علامه طباطبایی:«علوم حوزوی به گونه ای تنظیم شده اند که به هیچ وجه به قرآن احتیاج ندارند، به طوری که شخص متعلم می تواند تمام این علوم را از صرف، نحو، بیان، لغت، حدیث، رجال، درایه، فقه و اصول فرا گرفته و به آخر برسد و آنگاه متخصص در آنها بشود و ماهر شده در آنها اجتهاد کند ولی اساساً قرآن نخواند و جلدش را هم دست نزند!

در حقیقت برای قرآن جز تلاوت کردنش برای کسب ثواب و یا بازوبندی فرزندان که از حوادث روزگار حفظشان کند چیزی نمانده، اگر اهل عبرتی عبرت بگیر!»

المیزان (ترجمه فارسی 20 جلدی) ج5 ص 450


امام خمینی:
«مع الاسف به دست دشمنان توطئه گر و دوستان جاهل، قرآن این کتاب سرنوشت ساز نقشی جز در گورستان ها و مجلس مردگان نداشته و ندارد!» وصیت نامه صفحه ۲.

به این منبع: http://ahdallah.blog.ir/tag/%D9%81%D...A7%D9%86%DB%8C

با تشکر

قرآن حکیم;880001 نوشت:
بسمه الله تعالی

اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم

سلام بر شما

استاد گرامی بنده از مطلب فوق را از یکی از رساله های عملیه مراجع تقلید نقل کردم و آدرس هم دادم اگر به منبع مراجعه بفرمایید مشاهده خواهید کرد

هرچند که از آیات و روایات در بحث استخراج احکام استفاده میشود اما قطعا به آن اندازه که اجماع در فقه برش و تاثیر دارد قرآن ندارد!!!!!

یعنی اگر یک حکمی از قرآن برداشت شود و حکمی مورد اجماع علما باشد اجماع مقدم میشود!!!!!!!!! نمونه های آن هم فراوان است در فقه شیعه و سنی!

آقایان معتقدند که آیات الاحکام حدود 500 آیه است اما آیات احکام حدود 2 برابر یعنی 1000 آیه شریفه است اما متاسفانه به دلایل مختلف دیده و گفته نشده!!


چه زیبا فرمود علامه طباطبایی:«علوم حوزوی به گونه ای تنظیم شده اند که به هیچ وجه به قرآن احتیاج ندارند، به طوری که شخص متعلم می تواند تمام این علوم را از صرف، نحو، بیان، لغت، حدیث، رجال، درایه، فقه و اصول فرا گرفته و به آخر برسد و آنگاه متخصص در آنها بشود و ماهر شده در آنها اجتهاد کند ولی اساساً قرآن نخواند و جلدش را هم دست نزند!

در حقیقت برای قرآن جز تلاوت کردنش برای کسب ثواب و یا بازوبندی فرزندان که از حوادث روزگار حفظشان کند چیزی نمانده، اگر اهل عبرتی عبرت بگیر!»

المیزان (ترجمه فارسی 20 جلدی) ج5 ص 450


امام خمینی:
«مع الاسف به دست دشمنان توطئه گر و دوستان جاهل، قرآن این کتاب سرنوشت ساز نقشی جز در گورستان ها و مجلس مردگان نداشته و ندارد!» وصیت نامه صفحه ۲.

به این منبع: http://ahdallah.blog.ir/tag/%D9%81%D...A7%D9%86%DB%8C

با تشکر

سلام علیکم

به هر حال این مطالبی که فرمودید ربطی به این مساله ندارد ، که استخراج حکم شرعی از آیات و روایات ، کار یک متخصص ، که همان مجتهد است می باشد ، نه اینکه هر کسی خودش بتواند حکم شرعی را از آیات قرآن و روایات بدست بیاورد.

بسمه الله تعالی

اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم

سلام مجدد بر شما

شفا;880483 نوشت:
به هر حال این مطالبی که فرمودید ربطی به این مساله ندارد ، که استخراج حکم شرعی از آیات و روایات ، کار یک متخصص ، که همان مجتهد است می باشد ، نه اینکه هر کسی خودش بتواند حکم شرعی را از آیات قرآن و روایات بدست بیاورد.

برادر گرامی بنده مطالب نقل شده از رساله یکی از مراجع تقلید نقل کردم از خودم نبود!!

وانگهی مطلب باید با برهان و دلیل عقلانی و منطقی باشد بنده از رساله فوق درباره آب قلیل مطالبی را از آیات و روایات و نظر علمای گذشته نقل کردم دوستان و خوانندگان محترم خدا را شکر اهل تدبر و تفکر هستند و متوجه میشوند که آیا حکم صحیح همان حکم مشهوری است که امروزه وجود دارد (که دارای اشکال عقلی و نقلی است) یا مطالبی که بنده از رساله نقل کردم!!

اما اینکه فرمودید ربطی ندارد اتفاقا مربوط است چون وقتی حکم قرآن ظنی الدلاله باشد و از اعتبار ساقط و با هزاران تحمیل پوشیده شود و بیان نشود خوب بهتر از این هم نمیشود که احکام و نظرات فقهی و دینی و اسلامی خلاف عقل و وجدان و منطق است و وضعیت امت اسلامی این چنین میشود!! بزرگ مردانی چون حضرت امام خمینی و حضرت علامه طباطبایی رضوان الله علیهما به خوبی این مطلب را درک کرده اند و در مطالبی که نقل کرده ام به صراحت بیان شده!

به امید ظهور حضرت ولی امر علیه السلام و بر پایی دولت اسلامی قرآنی در سراسر جهان! ان شاء الله

به نام خدا
من فهمیدم اب خونمون قلیل است . استفتا کردم که باید به همسرم بگم یا نه . با یک سری شرط و شروط گفتند نیاز نیست
قسمتی از پاسخ استفتا :
ج2) اطلاع دادن به دیگران بر شما واجب نیست و لکن اگر یقین دارید که چیز نجسی چون با آب قلیل تطهیر شده و رعایت شرائط آن نشده ، پاک نشده است، شما نمى‌توانيد آثار طهارت را بر آن بار کنید.
به مدیر ساختمان گفتم اینطوری اب ساختمان را کر کنیم . با اینکه اهل مسجد و جلسه و قران رفتن هست محل نگذاشت .

اما این که نمیشه . با بچه ی شیر خوار .
راهی نمی مانه جز بی خیالی طی کردن.
به ذهنم نرسیده بود اینجا موضوع رو مطرح کنم . چه باید کرد ؟

سلم بر دوستان.
من زمان زیادی به بررسی طهارت با آب قلیل پرداختم چون متاسفانه این سختگیری در طهارت با آب قلیل داشت به زندگیم آسیب میزد.
از شنیدن جمله معروف وسواس نباش توسط روحانیون حالم به هم میخوره.
برادران روحانی اگه راست میگید شما در بیان وحکام وسواس به خرج ندید(بنا بر اقوی،بنا بر احتیاط و.....)
اتفاقا در مرحله اجرا بایو وسواس بود.
به طور خلاصه غساله آب قلیل نمیتواند نجس باشد (این نظر بسیاری از بزرگان است)ضمنا اگر هم بخواهیم احتیاط به خرج بدیم نهایتا غساله آب قلیلی که باهاش عین نجاست برطرف میشه نجس است(بسیاری از علمای امروزی که مطرح هستند هم احتیاط واجب داده اند یعنی براشون مسجل نشده که نجس است.بماند که خیلی از علمای بی نام و نشان اما گاه باسوادتر حکم به طهارت داده اند)
و.....
خلاصه ماها به دلیل وسواس برخی علما اینچنین از دین زده شدیم در حالی که حکم دین مطلقا سخت و موجب وهم نخواهد بود.

حکم فقهی

از دیدگاه همه فقها غسالۀ آب کثیر پاک است؛ آنچه محل اختلاف است، غساله آب قلیل است. برخی از دیدگاه‌ها در این زمینه عبارت است از:

نجاست: برخی از فقیهان، غساله را نجس دانسته و بر این باورند تا زمانی که چیزی پاک نشده، آبی که از آن جدا می‌شود نیز نجس است.[۴] نظر بیشتر فقها همین است.[۵]
طهارت: محقق کرکی این دیدگاه را به سید مرتضی، ابن ادریس و شیخ طوسی نسبت داده و گفته است بیشتر فقیهان متقدم این دیدگاه را داشتند؛[۶] صاحب جواهر نیز آن را قوی دانسته است.[۷]
تفصیل: برخی از فقیهان بین آبی که با آن عین نجاست برطرف شده و آبی که با آن عین نجاست برطرف نشده تفصیل داده‌اند: در صورت اول، غساله نجس و در صورت دوم احتیاط در دوری کردن از آن است. سید یزدی این نظریه را پذیرفته است.[۸]

خیلی علما امروزی احتیاط داده اند پس به علمای دیگر رجوع نمایید مثل آیت الله شاهرودی و شیخ ریاحی نبی و .....
در ثانی برخی علما معتقدا در مسایلی که ربطی به زمان و مکان نداره میتوان به نظر علمای فوت شده عمل نمود(که این منطقی است)علمای قدیم هم که گفته اند مطلقا نجس نیست.
خلاصه دین سخت نیست مطلقا فقط کمی شجاعت میخاهد از شر افکاری که سالها به ذهنمون قالب شده خلاص بشیم.
خیلی هم دوست دارم یکی از علما بیاد خودش لباس خونیش را تطهیر کنه.
خیلی علما امروزی احتیاط داده اند پس به علمای دیگر رجوع نمایید مثل آیت الله شاهرودی و شیخ ریاحی نبی و .....
در ثانی برخی علما معتقدا در مسایلی که ربطی به زمان و مکان نداره میتوان به نظر علمای فوت شده عمل نمود(که این منطقی است)علمای قدیم هم که گفته اند مطلقا نجس نیست.
خلاصه دین سخت نیست مطلقا فقط کمی شجاعت میخاهد از شر افکاری که سالها به ذهنمون قالب شده خلاص بشیم.
خیلی هم دوست دارم یکی از علما بیاد خودش لباس خونیش را تطهیر کنه

شفا;828643 نوشت:
بعد با یک لیوان آب به آرامی ،آب را به صورتی می ریزیم که روی آن جریان پیدا کرده و در قسمت دیگر که از قبل دستمالی گذاشته ایم جمع می کنم(آبی که داخل دستمال جمع می شود نجس است فلذا از قبل ظرفی می گذاریم و دستمال را روی آن قرار می دهیم ، تا بجایی سرایت نکند)، و بعد محل جمع شدن آب ها را یک مرتبه آب ریخته با یک دستمال پاک، جمع می کنیم در این صورت محل پاک میشود.(اگر نجاست بول باشد این کار دو مرتبه انجام می شود)

سلام و عرض ادب

سوال اول : در اینجا ما دو مرتبه آب ریختیم و با 2 دستمال آب را جمع کردیم منظورتون این بود؟

سوال دوم: زمانی که لباس نجسی را با برطرف نمودن عین نجاست در تشت یکبار شستیم و آب تشت را دور ریختیم آیا لباس و تشت هر دو پاک می شوند؟

سوال سوم : اگر عین نجاست وجود داشت و لباس را در تشت شستیم دستمان هم نجس میشود بعد دوباره مجبوریم با دست نجس شیر آب را باز کنیم و آب در تشت بریزیم یا لباس را زیر شیر بگیریم در اینجا آیا شیر آب هم نجس میشود ؟ اگر شیر آب نجس میشود تطهیر آن چگونه است ؟ چون با آب ریختن روی شیر آب غساله آن به زمین میخورد و پخش میشود و تمام لباسهایمان را نجس میکند.

ممنون و سپاس از شما.

[="Tahoma"][="Blue"]

شفا;828643 نوشت:
سلام علیکم

طبق نظر رهبری :

برای تطهیر اشیاء نجس با آب قلیل:

بعد از بر طرف کردن عین نجاست ، مثلا اگر لباس خونی شده بعد از اینکه خون را از روی لباس شستید تا عین نجاست بر طرف شود ، یک مرتبه روی ان آب قلیل ریخته و فشار می دهید(البته اگر نجاست بول باشد این کار دو مرتبه انجام می شود) ، این لباس دیگر پاک است ، برا ی اینکه غساله آب قلیل هم نجس است این کار را اگر به آرامی انجام دهید ، به جایی چیزی سرایت نخواهد کرد.

و اگر این شی نجس مثلا سرامیک کف ساختمان باشد ، ابتدا خون را با یک دستمال پاک می کنید،و بعد با یک لیوان آب به آرامی ،آب را به صورتی می ریزیم که روی آن جریان پیدا کرده و در قسمت دیگر که از قبل دستمالی گذاشته ایم جمع می کنم(آبی که داخل دستمال جمع می شود نجس است فلذا از قبل ظرفی می گذاریم و دستمال را روی آن قرار می دهیم ، تا بجایی سرایت نکند)، و بعد محل جمع شدن آب ها را یک مرتبه آب ریخته با یک دستمال پاک، جمع می کنیم در این صورت محل پاک میشود.(اگر نجاست بول باشد این کار دو مرتبه انجام می شود)


البته نظر اکثر مراجع هم همین است[/]

(رهرو ولایت);983497 نوشت:
[="Tahoma"][="Blue"]
البته نظر اکثر مراجع هم همین است
[/]

الان در قدیم که احتمال زیاد اکثرا آب قلیل داشته اند خب طرف می خواهد لباس رو تطهیر کنه
یه تشت و لگن میزاره که آبش قلیله
اون وقت آب قلیل هم به ملاقات نجس که نجس میشه کلا! ! میشه راه تطهیر رو مطرح کنید؟

[="Tahoma"][="Blue"]

در جستجو حقیقت;983540 نوشت:
الان در قدیم که احتمال زیاد اکثرا آب قلیل داشته اند خب طرف می خواهد لباس رو تطهیر کنه
یه تشت و لگن میزاره که آبش قلیله
اون وقت آب قلیل هم به ملاقات نجس که نجس میشه کلا! ! میشه راه تطهیر رو مطرح کنید؟
با سلام
بعد از آوردن یک ظرف که داخل آن آب قلیل هستش اگر جایی باشه آب درون چاهی می ره شروع می کنه به تطهیر لباسش و آب غساله هم به چاه یا چاله می ره و طبق نجاست مورد نظر (یک یا چند مرتبه شستن)لباس مورد نظر پاک می شه. وچون آب را از بالا می ریزید با این ملاقات آب قلیل نجس نمی شه ولی در پایین که آب به لباس برخورد می کنه در نقطه برخورد فقط آب نجس هستش نه در نقطه بالاتر از آن و در فواره ها هم همین طور هستش در برخورد چیز متنجس با فواره آب قلیل نقطه برخورد و آبی که از نقطه برخورد به آن طرف طر پرت می شه نجس هستش نه نقطه پایین آب فواره. در واقع فکر کنم طرز تفکر شما اینه که وقتی تشتی آوردید در مرحله اول حتما باید لباس نجس را وارد تشت بکنید .نه این چنین نیست لباس یا هر چیز متنجس با وارد شدن در داخل آب قلیل پاک نمی شه بلکه با آب کشی با آب قلیل و برطرف شدن عین نجاست پاک می شه (که یک یا چند بار شستن در نجاستها متفاوته)[/]

موضوع قفل شده است