فلسفه‌ی حرمت نگاه به نامحرم

خدا اين همه قوانين شيميايی خلق نموده كه با آن‌ها می‌توان موادّ مخدّر توليد كرد. حالا چرا من موادّ مخدّر توليد نكنم؟ تو چرا به همسر و فرزندانت اجازه نمی‌دهی كه از موادّ مخدّر استفاده بكنند؟ چرا نمی‌گذاری آن‌ها از چيزی كه خدا خلق نموده استفاده بكنند؟ شكّی نيست كه استفاده از موادّ مخدّر لذّت دارد، درست مثل نگاه كردن به نامحرم. پس چرا خودت را از اين لذّتی كه خدا خلق نموده محروم می‌كنی؟ چرا اهل و عيالت را تشويقشان نمی‌كنی كه از اين لذّتی كه خدا خلق نموده استفاده بكنند؟
خدايی كه این امور را خلق نموده، قانون استفاده از آن‌ها را هم فرستاده است. اگر تو به قانون خدا اعتقاد نداری، و معتقدی كه هر چه خدا خلق نموده بايد از آن استفاده كرد، استفاده كنيد ببينيم سر از كجا در می‌آوری؟! هروئين و ترياك و حشيش و شيشه و كراك و ... را هم خدا خلق نموده است. استفاده از اين‌ها هم مثل نگاه به نامحرم، لذّت دارد. اگر خوب است از اين‌ها هم استفاده كن! چرا خودت را محدود می‌كنی؟!

حاصل سخن اینکه:

رعایت حجاب و کنترل چشم، به خاطر مصالح دنیایی و همچنین مصالح اخروی است، شکّی وجود ندارد که اگر آزادی مطلق بود و محدودیّتی از نظر نگاه به نامحرم وجود نداشت، اولا: انسان به زیبایی مطلق نمی‌رسید و ثانیا: همه مجاز بودند از مال و ناموس یکدیگر استفاده کنند، همه مجاز بودند ناموس خود را در اختیار دیگران قرار دهند تا از زیبایی آن، دیگران نیز لذت ببرند؛ همه مجاز بودند از اموال و دارایی‌های دیگران استفاده کنند و ... یقینا چنین آزادی را هیچ عاقلی نمی‌پذیرد.