جمع بندی تفاوت نماز اهل سنت و نماز شیعه

تب‌های اولیه

3 پستها / 0 جدید
آخرین ارسال
تفاوت نماز اهل سنت و نماز شیعه

با سلام خدمت دوستان یه سوال داشتم ممنون میشم راهنمایی کنین.
من اهل تسنن هستم و وضو را به روش سنی میگیریم و در نماز دست میبندم اما در نماز تشهد و سلام را به روش شیعه میگویم.ایا نمازم اشکال دارد؟

با نام و یاد دوست





کارشناس بحث: استاد صدرا

سوال:
من اهل تسنن هستم و وضو را به روش سنی میگیریم و در نماز دست میبندم اما در نماز تشهد و سلام را به روش شیعه میگویم.
ایا نمازم اشکال دارد؟

پاسخ:

با سلام و عرض ادب

1) از نظر فقه شیعه نمازی صحیح است که اجزا و شرایط آن بر اساس تعلیم اهل بیت(علیهم السلام) که برگرفته از قرآن و سنت نبوی(صلی الله علیه وآله) است انجام گیرد؛ لذا یکی از شرایط صحت نماز که طهارت حاصل از وضو است، باید بر اساس تعلیم قرآن و فقه اهل بیت(علیهم السلام) صورت پذیرد.

قرآن کریم صورت کلی وضو را در دو شستن و دو مسح کردن بیان فرموده، بر این اساس در فقه شیعه شستن پا امری است که موجب بطلان وضو می گردد. همچنین بر اساس فقه شیعه نماز گزار باید بعد از قرائت سوره ی حمد، یکی از سوره های قرآن را به شکل کامل بخواند، براین اساس قرائت بعضی از سوره مجزی نمی باشد.

همچنین تکتف و دست بسته نماز خواندن نماز در فقه شیعه عملی بدعی و حرام دانسته شده که انجام آن موجب بطلان نماز است. در فقه شیعه خواندن تشهد به نحوه ی اهل سنت موجب بطلان نماز است؛ زیرا در تشهد اهل سنت الفاظ سلام نیز قرائت می گردد که چنین امری به منزله ی انقطاع نماز در اثنای آن خواهد بود.[1]

2) در مقابل در فقه اهل سنت در وضو شستن پاها واجب دانسته شده؛ هر چند که چنین فتوایی مخالف با قواعد بلاغت در قرآن کریم وروایات بیانگر حکم مسح از طرق اهل سنت می باشد. اهل سنت همچنین دست بسته خواندن نماز را عملی مستحب دانسته و در قرائت تشهد و سلام بنابر روایاتی که از برخی صحابه رسیده است عمل می کنند. از نظر احناف و حنابله بهترين تشهد، تشهدی است که رسول خدا(صلی الله علیه وآله) به ابن مسعود آموزش داد و آن عبارت است از گفتن: «التَّحِيَّاتُ لِلَّهِ، وَالصَّلَوَاتُ وَالطَّيِّبَاتُ، السَّلاَمُ عَلَيْكَ أَيُّهَا النَّبِيُّ وَرَحْمَةُ اللَّهِ وَبَرَكَاتُهُ، السَّلاَمُ عَلَيْنَا وَعَلَى عِبَادِ اللَّهِ الصَّالِحِينَ، أَشْهَدُ أَنْ لا إِلَهَ إِلاَّ اللَّهُ ، وَأَشْهَدُ أَنَّ مُحَمَّدًا عَبْدُهُ وَرَسُولُهُ».[2]

مالکیه نیز معتقدند: بهترين تشهد، تشهد عمر بن خطاب است که به این صورت است: «َالتَّحیّاتُ لِلّهِ، الزّاکِیاتُ لِلّهِ ، اَلصَّلَواتُ لِلّهِ، اَلطیِّباتُ لِلّه،اَلسَّلامُ عَلَیْکَ اَیُّهَا النَّبِىُّ وَ رَحْمَةُ اللّهِ وَ بَرَکاتُهُ، اَلسَّلامُ عَلَیْنا وَ عَلى عِبادِ اللّهِ الصّالحینَ، اَشْهَدُ اَنْ لا اِلهَ اِلاَّ اللّهُ وَ اَشْهَدُ اَنَّ مُحَمَّداً عَبْدُهُ وَ رَسُولُهُ».[3]

از نظر شافعیان نیز بهترین تشهد آن است که از ابن عباس روایت شده، از وی نقل شده: رسول خدا(صلى الله علیه وآله) تشهد را به ما مى آموخت، آنگونه که قرآن مى آموخت و مى فرمود: «اَلتَّحیّاتُ الْمبارَکاتُ، اَلصَّلَواتُ الَطیِّباتُ لِلّهِ، اَلسّلامُ عَلَیْکَ اَیُّهَا النَّبِىُّ وَ رَحْمَةُ اللهِ وَ بَرَکاتُهُ، اَلسَّلامُ عَلَینا وَ عَلى عِبادِ اللهِ الصالِحینَ، اَشْهَدُ اَنْ لا اِلهَ اِلاَّ اِللهُ الْخَلاّقُ وَ اَشْهَدُ اَنَّ مُحَمَداً عَبْدُهُ وَ رَسُولُهُ».[4]

از نظر فقهای مذاهب اهل سنت، قرائت هر يک از صورت های صیغه ی تشهد در نماز مجزی(کافی) است و اختلاف تنها در افضليت هر کدام از اذکار فوق است[5]که هر يک از مذاهب، قول خود را افضل اقوال دانسته اند.

3) از دیدگاه مذاهب اهل سنت کم یا زیاد نمودن تشهد احکامی دارد. از نظر فقه حنفی زياد يا کم کردن الفاظ تشهد حرام است.[6] مالکيه فقط زياد کردن آن را حرام می داند اما در جواز کم کردن الفاظ تشهد، اختلاف نظر دارند.[7]

شافعي ها در اين مساله قائل به تفصيل اند به اين صورت که گفتن الفاظ: «الْمُبَارَكَاتِ؛ وَالصَّلَوَاتِ؛ وَالطَّيِّبَاتِ؛ وَالزَّاكِيَاتِ» را سنت شمرده به طوری که اگر کسی همه ی اين الفاظ را در تشهد نگويد ولی باقی آن را بگويد(التهیات لله السلام علیک ایها النبی ...) کفايت مي کند ونمازش صحيح است. ولی از طرفي گفتن: «السَّلاَمُ عَلَيْكَ أَيُّهَا النَّبِيُّ وَرَحْمَةُ اللَّهِ وَبَرَكَاتُهُ ، السَّلاَمُ عَلَيْنَا وَعَلَى عِبَادِ اللَّهِ الصَّالِحِينَ ، أَشْهَدُ أَنْ لاَ إِلَهَ إِلاَّ اللَّهُ ، وَأَشْهَدُ أَنَّ مُحَمَّدًا رَسُول اللَّهِ» را واجب دانسته اند؛ گرچه در جواز يا عدم جواز حذف «وَرَحْمَةُ اللَّهِ وَبَرَكَاتُهُ» اختلاف نظر دارند.[8]

حنابله نیز قائلند: نمازگزار مي تواند الفاظی را که در برخی از تشهدها ی مروی از رسول خدا(صلی الله علیه و آله) نيامده را نگويد، گرچه در نقل غير مشهور، حتي حذف يک حرف از تشهد را موجب بطلان نماز دانسته اند.[9]

4) در باب سلام ما به نقل نووی اکتفا می نمائیم. وی در کتاب«الاذکار النوویة» بیان می دارد: بدان که سلام برای خارج شدن از نماز، رکنی از ارکان نماز، و فرضی از فروض نماز می باشد که نماز بدون آن صحیح نمی باشد. این مذهب شافعی و مالک بن انس و احمد بن حنبل و جماهیر سلف و خلف می باشد، که احادیث صحیحه ی مشهوره صراحت به آن دارند. وی سپس بیان می دارد: بدان که اکمل در سلام این است که بگوید:«السلام علیکم و رحمة الله».(نمازگزار این سلام را دو مرتبه می گوید یک بار به هنگامی که به سمت راست خود توجه دارد سلام می دهد و بار دیگر در حالی که به سمت چپ خود توجه دارد سلام می دهد). در اینکه آیا مستحب است بعد از«و رحمة الله»؛ «و برکاته»، نیز گفته شود میان علمای اهل سنت اختلاف است. هر چند که که در روایات صحیح و برکاته نیز وارد شده است.[10]

5) در هر حال از نظر شیعه نماز خواندن با چنین کیفیتی باطل است. از نظر اهل سنت نیز عمل مخالف فتوای آنان باطل است؛‌ بنابراین وظیفه مقلد آن است که عمل خود را مطابق مذهب مورد تبعیت خویش بجای آورد. اگر شخصی که تابع مذهب اهل سنت بوده بر اساس تحقیق به حقانیت مذهب تشیع رسید،‌ تبعا باید عبادات خویش را بر طبق مذهب شیعه انجام دهد. در این صورت اگر شرایط انجام تکلیف به شکل شیعه میسّر نبود باید از فقیه اعلم شیعه کسب تکلیف نماید.

موفق باشید.


[/HR] [1] . من لا يحضره الفقيه ؛ ج‏1 ؛ ص401: «وَ قَالَ الصَّادِقُ(علیه السلام‏) أَفْسَدَ ابْنُ‏ مَسْعُودٍ عَلَى النَّاسِ صَلَاتَهُمْ بِشَيْئَيْنِ... وَ بِقَوْلِهِ السَّلَامُ عَلَيْنَا وَ عَلَى عِبَادِ اللَّهِ الصَّالِحِينَ».

[2]. الموسوعة الفقهية الكويتية، الطبعة الأولى ، مطابع دار الصفوة – مصر، ج12،ص35:« يَرَى الْحَنَفِيَّةُ وَالْحَنَابِلَةُ أَنَّ أَفْضَل التَّشَهُّدِ ، التَّشَهُّدُ الَّذِي عَلَّمَهُ النَّبِيُّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ لِعَبْدِ اللَّهِ بْنِ مَسْعُودٍ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُمَا ، وَهُوَ : التَّحِيَّاتُ لِلَّهِ ، وَالصَّلَوَاتُ وَالطَّيِّبَاتُ ، السَّلاَمُ عَلَيْكَ أَيُّهَا النَّبِيُّ وَرَحْمَةُ اللَّهِ وَبَرَكَاتُهُ ، السَّلاَمُ عَلَيْنَا وَعَلَى عِبَادِ اللَّهِ الصَّالِحِينَ ، أَشْهَدُ أَنْ لا إِلَهَ إِلاَّ اللَّهُ ، وَأَشْهَدُ أَنَّ مُحَمَّدًا عَبْدُهُ وَرَسُولُهُ».

[3]. همان؛ حاشية الدسوقي، ج1،ص 251 ،ط دار الفكر ؛ وجواهر الإكليل ج1،ص52 دار المعرفة:« وَيَرَى الْمَالِكِيَّةُ أَنَّ أَفْضَل التَّشَهُّدِ تَشَهُّدُ عُمَرَ بْنِ الْخَطَّابِ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُ وَهُوَ : التَّحِيَّاتُ لِلَّهِ ، الزَّاكِيَاتُ لِلَّهِ ، الطَّيِّبَاتُ الصَّلَوَاتُ لِلَّهِ ، السَّلاَمُ عَلَيْكَ أَيُّهَا النَّبِيُّ وَرَحْمَةُ اللَّهِ وَبَرَكَاتُهُ ، السَّلاَمُ عَلَيْنَا وَعَلَى عِبَادِ اللَّهِ الصَّالِحِينَ ، أَشْهَدُ أَنْ لاَ إِلَهَ إِلاَّ اللَّهُ وَحْدَهُ لاَ شَرِيكَ لَهُ ، وَأَشْهَدُ أَنَّ مُحَمَّدًا عَبْدُهُ وَرَسُولُهُ .وَهَذَا لأِنَّ عُمَرَ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُ قَالَهُ عَلَى الْمِنْبَرِ ، فَلَمْ يُنْكِرُوهُ ، فَجَرَى مَجْرَى الْخَبَرِ الْمُتَوَاتِرِ ، وَكَانَ أَيْضًا إِجْمَاعًا».

[4]. همان؛ الأذكار ،ص61 ، 62 ؛ وروضة الطالبين، ج 1، ص263 :« وَأَمَّا الشَّافِعِيَّةُ فَأَفْضَل التَّشَهُّدِ عِنْدَهُمْ مَا رُوِيَ عَنْ ابْنِ عَبَّاسٍ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُمَا قَال : كَانَ رَسُول اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ يُعَلِّمُنَا التَّشَهُّدَ ، كَمَا يُعَلِّمُنَا السُّورَةَ مِنَ الْقُرْآنِ ، فَيَقُول : قُولُوا : التَّحِيَّاتُ الْمُبَارَكَاتُ ،الصَّلَوَاتُ الطَّيِّبَاتُ لِلَّهِ ، السَّلاَمُ عَلَيْكَ أَيُّهَا النَّبِيُّ وَرَحْمَةُ اللَّهِ وَبَرَكَاتُهُ ، السَّلاَمُ عَلَيْنَا وَعَلَى عِبَادِ اللَّهِ الصَّالِحِينَ ، أَشْهَدُ أَنْ لاَ إِلَهَ إِلاَّ اللَّهُ ، وَأَشْهَدُ أَنَّ مُحَمَّدًا رَسُول اللَّهِ . أَخْرَجَهُ مُسْلِمٌ وَالتِّرْمِذِيُّ ، إِلاَّ أَنَّهُ فِي رِوَايَةِ مُسْلِمٍ وَأَشْهَدُ أَنَّ مُحَمَّدًا عَبْدُهُ وَرَسُولُهُ».

[5]. همان؛ ردالمحتار على الدر المختار، ابن عابدين،ج 1 ،ص313؛ حاشية الدسوقي، ج1 ،ص 251؛ المغني،ج 1،ص 536.

[6]. حاشية رد المختار على الدر المختار،ابن عابدين،ج1،ص510، دار الفكر للطباعة والنشر.«قال أبو حنيفة ولو نقص من تشهده أوزاد فيه كان مكروها لأن أذكار الصلاة محصورة فلا يزاد عليها».

[7] . شرح الزرقاني،ج 1،ص 205، 216؛ المغني،ج 1،ص 545.

[8]. الأذكارالنوویة، النووی، ص73، دارالفکر.

[9]. المغني، ابن قدامة، ج1، 537 ، 538 .

[=Noor_Nazli][10]. الاذکار النوویة، ص76.

موضوع قفل شده است