جمع بندی آیا واسط انجام گناه، معصیت کار است؟!

تب‌های اولیه

5 پستها / 0 جدید
آخرین ارسال
آیا واسط انجام گناه، معصیت کار است؟!

با سلام

گاهی اوقات فردی واسطه رسیدن دو نفر به یکدیگر می شود. در اکثر مواقع هنگامی که این دو نفر به یکدیگر می رسند غیبت (دیگران را) می کنند. آیا فرد واسط که بطور ناخواسته آن دو نفر را به یکدیگر می رساند معصیت کار است؟

با تشکر

با نام و یاد دوست





کارشناس بحث: استاد نسیم رحمت

مترصد;811167 نوشت:
با سلام

گاهی اوقات فردی واسطه رسیدن دو نفر به یکدیگر می شود. در اکثر مواقع هنگامی که این دو نفر به یکدیگر می رسند غیبت (دیگران را) می کنند. آیا فرد واسط که بطور ناخواسته آن دو نفر را به یکدیگر می رساند معصیت کار است؟

با تشکر



ابتدا لازم است به دو نکته توجه کنید:
1- به طور کلی، در سنت های الهی این گونه نیست که شخصی به جهت گناه دیگری عقوبت شود. قرآن کریم به صراحت می فرماید: «و لا تزر وازرة وزر اخری». (1)
بنابراین نتیجه اعمال انسان به طور مستقیم متوجه او خواهد بود. اوست که باید پاسخگوی اعمال خویش باشد و تبعات منفی آن را تحمل کند و كسي غریزه جنسی خود را از راه نامشروع پاسخ دهد و یا به گناه بیفتد، گناهش بر گردن دیگری نیست.
اگر چه در شرایطی خاص ـ مثل ترک نهی از منکر ـ دامنه این تبعات منفی و عقوبت های الهی به افراد وابسته به انسان هم سرایت می­ کند تا فرد نتیجه رفتار خود را در قالب­ های مختلفی ببیند و متنبه شود.
البته به این معنا نیست که دیگران در فراهم کردن زمینه گناه غیر، مجازات نشوند؛ بلکه ایشان نیز به جهت قصور در انجام وظیفه، عقاب می شوند؛ اما نه به دلیل گناه دیگران.

2- بی تردید عوامل محیطی اگرچه زمینۀ مناسبی را براى پرورش فضایل یا رذایل اخلاقى فراهم مى­کند، اما درحقیقت اراده انسان بر عوامل محیطی غلبه دارد. افراد نسبت به تمام اعمال خود در هر حال مسئولیت کامل داشته و دارند. انسان در هر محیطی که زندگی نماید ، زمینه هدایت و ضلالت در او وجود دارد و با اختیار خود می‌تواند راه صحیح یا فساد را انتخاب کند. قرآن می‌فرماید: «انا هدیناه السبیل امّا شاکراً و امّا کفوراً».(2)

پی نوشت ها :
1.علامه مجلسى، بحار الأنوار، مؤسسة الوفاء بيروت - لبنان، 1404 ه. ق، ج5 ، ص198.
2. نمل (16)، آیه 93.

با توجه به دو نکته در پست قبل در پاسخ به سوال عرض می کنم :
در فرض سوال شما اگر فرد واسطه انجام گناه توسط باشد، مثل این که عكس هاي غير اخلاقي را در محيط اينترنت پخش نمايد از این جهت که زمینه گناه برای دیگران فراهم کرده است، مقصر هست و وظیفه دارد به نحوی ایشان را نسبت به اشتباهشان هوشیار سازد.
اگر حقیقت را برای ایشان بیان کرد و آنها هم چنان به گناه خویش ادامه دهند و به تذکرات گوش ندهند، وظیفه ای بیشتر ندارد.
ایشان به جهت انسان بودنش از ساختار و ویژگی خاصی برخوردار است كه موجب تاثيرگذاري اعمال و اخلاق و عقاید انسان برسرنوشت خود مي شود. یعنی مکانیزم وجود آدمی به صورتی است که به دلیل وجود آگاهی، انتخاب، آزادی و اراده در آدمی، وي می تواند به رغم قرار گرفتن در یک فشار مستقیم از عوامل مادی و فرامادی، مقاومت کرده و روند اثرگذاری آن ها را خنثی نماید و از آن ها متأثر نگردد، بلکه جلوی روند تأثیرگذاری آن ها را بگیرد. و این به معنای آن است که رشته هدایت و ضلالت انسان مطلقا به دست ديگري نیست و خود تصمیم گیرنده است.
قرآن می فرماید:
«
ما أَصابَكَ مِنْ حَسَنَةٍ فَمِنَ اللَّهِ وَ ما أَصابَكَ مِنْ سَيِّئَةٍ فَمِنْ نَفْسِكَ (1)[اى انسان!] آنچه از نيكى به تو رسد، از سوى خداست و آنچه از بدى به تو رسد، از سوى خود توست.

لکن اگر آن فرد نقشی در گناه آنها نداشته باشند مثل مورد سوال که مثلا آن دو نفر به هم برخورد می کنند و به اختیار خود غیبت می کنند، این ربطی به فردی که این دو فرد را به هم رسانده ندارد واو گناهی ندارد.

پی نوشت :
1.نساء (4)، آیه 79.

پرسش:
گاهی اوقات فردی واسطه رسیدن دو نفر به یکدیگر می شود. در اکثر مواقع هنگامی که این دو نفر به یکدیگر می رسند غیبت (دیگران را) می کنند. آیا فرد واسط که بطور ناخواسته آن دو نفر را به یکدیگر می رساند معصیت کار است؟

پاسخ :
ابتدا لازم است به دو نکته توجه کنید:
1- به طور کلی، در سنت های الهی این گونه نیست که شخصی به جهت گناه دیگری عقوبت شود. قرآن کریم به صراحت می فرماید: «و لا تزر وازرة وزر اخری». (1)

بنابراین نتیجه اعمال انسان به طور مستقیم متوجه او خواهد بود. اوست که باید پاسخگوی اعمال خویش باشد و تبعات منفی آن را تحمل کند و كسي غریزه جنسی خود را از راه نامشروع پاسخ دهد و یا به گناه بیفتد، گناهش بر گردن دیگری نیست.

اگر چه در شرایطی خاص ـ مثل ترک نهی از منکر ـ دامنه این تبعات منفی و عقوبت های الهی به افراد وابسته به انسان هم سرایت می­ کند تا فرد نتیجه رفتار خود را در قالب­ های مختلفی ببیند و متنبه شود.
البته به این معنا نیست که دیگران در فراهم کردن زمینه گناه غیر، مجازات نشوند؛ بلکه ایشان نیز به جهت قصور در انجام وظیفه، عقاب می شوند؛ اما نه به دلیل گناه دیگران.

2- بی تردید عوامل محیطی اگرچه زمینۀ مناسبی را براى پرورش فضایل یا رذایل اخلاقى فراهم مى­کند، اما درحقیقت اراده انسان بر عوامل محیطی غلبه دارد. افراد نسبت به تمام اعمال خود در هر حال مسئولیت کامل داشته و دارند. انسان در هر محیطی که زندگی نماید ، زمینه هدایت و ضلالت در او وجود دارد و با اختیار خود می‌تواند راه صحیح یا فساد را انتخاب کند. قرآن می‌فرماید: «انا هدیناه السبیل امّا شاکراً و امّا کفوراً».(2)
با توجه به دو نکته در پاسخ به سوال عرض می کنم :

در فرض سوال شما اگر فرد واسطه انجام گناه توسط باشد، مثل این که عكس هاي غير اخلاقي را در محيط اينترنت پخش نمايد از این جهت که زمینه گناه برای دیگران فراهم کرده است، مقصر هست و وظیفه دارد به نحوی ایشان را نسبت به اشتباهشان هوشیار سازد.
اگر حقیقت را برای ایشان بیان کرد و آنها هم چنان به گناه خویش ادامه دهند و به تذکرات گوش ندهند، وظیفه ای بیشتر ندارد.
ایشان به جهت انسان بودنش از ساختار و ویژگی خاصی برخوردار است كه موجب تاثيرگذاري اعمال و اخلاق و عقاید انسان برسرنوشت خود مي شود. یعنی مکانیزم وجود آدمی به صورتی است که به دلیل وجود آگاهی، انتخاب، آزادی و اراده در آدمی، وي می تواند به رغم قرار گرفتن در یک فشار مستقیم از عوامل مادی و فرامادی، مقاومت کرده و روند اثرگذاری آن ها را خنثی نماید و از آن ها متأثر نگردد، بلکه جلوی روند تأثیرگذاری آن ها را بگیرد. و این به معنای آن است که رشته هدایت و ضلالت انسان مطلقا به دست ديگري نیست و خود تصمیم گیرنده است.

قرآن می فرماید:
«ما أَصابَكَ مِنْ حَسَنَةٍ فَمِنَ اللَّهِ وَ ما أَصابَكَ مِنْ سَيِّئَةٍ فَمِنْ نَفْسِكَ (3)[اى انسان!] آنچه از نيكى به تو رسد، از سوى خداست و آنچه از بدى به تو رسد، از سوى خود توست.
لکن اگر آن فرد نقشی در گناه آنها نداشته باشند مثل مورد سوال که مثلا آن دو نفر به هم برخورد می کنند و به اختیار خود غیبت می کنند، این ربطی به فردی که این دو فرد را به هم رسانده ندارد واو گناهی ندارد.

پی نوشت ها :
1.علامه مجلسى، بحار الأنوار، مؤسسة الوفاء بيروت - لبنان، 1404 ه. ق، ج5 ، ص198.
2. نمل (16)، آیه 93.
3.نساء (4)، آیه 79.

موضوع قفل شده است