جمع بندی حقیقت تجربیات تناسخی!

تب‌های اولیه

3 پستها / 0 جدید
آخرین ارسال
حقیقت تجربیات تناسخی!

بسم الله الرحمن الرحیم

اللهم صل علی محمد وآل محمد و عجل فرجهم

با سلام

یکی از مواردی که افرادی که وارد عرفان ها بودایی و شبیه آن میشوند مبحث تناسخ هست
و این ادعای خود را با تجربیات هیپنوتیزمی ثابت میکنند و به عنوان زندگی های پیشین !
و همچنین در ادیان ابراهیمی مساله تناسخ در زمین با ادله کافی رد میشود (مثلا اثبات با آیات قرآن و احادیث و تجربه عرفا از عالم برزخ)

اما کسی را که این تجربیات هیپنوتیزمی را تجربه کرده وعلی الظاهر به اصطلاح خود به زندگی های قبلی خود سرک کشیده را نمی توان با آیات و روایات و چهار داستان از عرفای به نام مجاب کرد
و آن قدر تعداد افراد تجربه کننده که تجربیات خود را بیان میکنند زیاد شده است که هر کسی را نسبت به وجود چنین رخدادی در عالم هیپنوتیزم (هر چند غلط) از شک بیرون می آورد. و نمی توان تجربه آنها را انکار کرد!

پس حقیقتا این افراد چه چیزی مشاهده میکنند؟
و چه چیزی موجب مشتبه شدن این مطلب میشود؟
پاسخ عرفای معاصر به این مطلب و این گونه تجربیات چیست؟ (جدا از نقل داستان های با واسطه!!)

آیا اینها شمه ای از عالم ذر را که طی کرده اند می بینند؟
آیا ادعای تناسخ انسان قبل از عالم ماده یعنی در عالم ذر میتواند درست باشد؟آیا حدیثی متضمن این امر هست؟

مثلا در زیارت حضرت زهرا (س) در روز یکشنبه در مفاتیح الجنان اشاره شده که خدا قبل از خلقت مادی حضرت ،ایشان را مورد امتحان قرار داده
یا مثلا حضرت رسول (ص) ، برگزیده شدند (مصطفی) به رسالت در بنی آدم قبل از خلقت آدم
پس قبل از برگزیده شدن ایشان باید حتما زمانی بوده باشد که حضرت در حال امتحان شدن بوده وگرنه برگزیده شدن معنایی نمیده!

والسلام علی من اتبع الهدی

با نام و یاد دوست





کارشناس بحث: استاد سمیع

پرسش:
کسی که تجربیات هیپنوتیزمی را تجربه کرده و علی الظاهر به اصطلاح خود به زندگی های قبلی خود سرک کشیده را نمی توان با آیات و روایات و چهار داستان از عرفای به نام مجاب کرد
پاسخ عرفای معاصر به این مطلب و این گونه تجربیات چیست؟

پاسخ:
در مورد مشاهدات و یا کارهای خارق العاده ای که در عرفان های غیر اسلامی ادعا می شود باید عرض کنم این امر چیز جدید و شگرفی نیست و چه بسا حقیقت هم دارد. زیرا هر انسانی از نفس و بدن تشکیل شده است نفس اگر قوی شد کارهای خارق العاده انجام می دهد ولکن باید بین تقویت نفس و تزکیه نفس فرق قائل شد ممکن است انسان با انجام بعضی از امور و ریاضت ها نفسش را قوی کند و کارهای خارق العاده ای انجام دهد، مشاهداتی داشته باشد لکن این دلالتی بر طهارت نفس او و قربش به حق تعالی ندارد چنانکه مرتاضان هندی و بعضی از مدعیان عرفان که تعبدی به احکام شریعت ندارند این چنینند.
در واقع هر قوتی دلالت بر طهارت ندارد برای مثال می توان گفت هم گاو حیوان قوی است وهم خوک لکن گاو علاوه بر قوت، طهارت هم دارد و حلال گوشت است و قابل ذبح شرعی و گوشتش قابل استفاده است. ولی خوک در کنار قوتش ، نجس العین است.
البته تزکیه نفس تقویت نفس را در پی دارد لکن عکسش درست نیست یعنی اگر کسی در مسیر بندگی خداوندقرار گرفت علاوه بر اینکه نفسش و جانش طهارت پیدا می کند می تواند کارهای خارق العاده هم انجام دهد ولی کسی که در مسیر بندگی نیست ممکن است بتواند کارهای خارق العاده انجام دهد ولکن دیگر طهارت نفس ندارد.
لذا حق‌تعالی در سوره «الشمس» بعد از یازده بار قسمی که یاد می‌کند، و قرار است مطلب بسیار مهمی ذکر شود، می‌فرماید: «قَدْ أَفْلَحَ مَنْ زَكَّاها (شمس/9) به ترديد كسى كه نفس را [از آلودگى پاك كرد و] رشد داد، رستگار شد» یا در بیان دیگر می‌فرماید: «قَدْ أَفْلَحَ مَنْ تَزَكَّی(2) حقّا فلاح و رستگارى يافت آن كسى‌كه تزكيه نفس كرد.» و نمی‌فرماید: «قَدْ أَفْلَحَ مَنْ اقواها» و یا «قَدْ أَفْلَحَ مَنْ تَقَوَّی» در واقع رستگاری در گرو تزکیه نفس و طهارت نفس است، نه تقویت نفس.بنابراین، آن‌چه مهم جلوه می‌کند، تزکیه و طهارت نفس است، که آن‌هم در گرو تعبد و تقید به دستورات شریعت و احکام دین به دست ‌می‌آید و به فرموده علامه طباطبایی(ره): «بزرگترین ریاضت دینداری است. لذا کاری‌که مرتاضان هندی انجام می‌دهند و بعضی قوایشان را نابود می‌کنند، این هنر نیست! هنر آن است‌که شهوت و غضب و سایر قوا باشند اما تحت کنترل دستورات دین و عقل قرار بگیرند.»[1]
و یا در یک مثال دیگر. دو ظرف را در نظر بگیرید که در یکی آب سرچشمه دامنه البرز و در دیگری (با عرض معذرت) ادرار باشد. هر دو تصویر انسان را نشان می دهد. ولی اولی علاوه بر آن کارایی، پاک و قابل خوردن است ولی دومی فقط تصویر را نشان می دهد و کلا نجس می باشد و حتی اگر سر سوزنی به بدن و لباس انسان اصابت کند. آن را نجس خواهد کرد.
پس صرف مشاهداتی داشتن، کارهای خارق العاده انجام دادن، ملاک حقانیت نیست. عمده پاکی و طهارت جان است که به برکت عبودیت و عمل به شریعت حاصل می گردد و به راحتی انسان آن مشاهدات و ... را هم خواهد داشت.
پی نوشت:
1.شمس/9.
2.اعلی/14.
2.محیطی،علی،صراط سلوک،ص131،انتشارات قائم آل محمد (صلی الله علیه و آله و سلم)

موضوع قفل شده است