آیا متن «السلام علیک ایها القائم المنتظر المهدی» درست است؟ و به چه معناست؟

تب‌های اولیه

5 پستها / 0 جدید
آخرین ارسال
آیا متن «السلام علیک ایها القائم المنتظر المهدی» درست است؟ و به چه معناست؟

سلام.
ببخشید می خواستم بدونم که این سلام دادن درسته "السلام علیک ایها القائم المنتظر المهدی"؟
و اگه میشه معنی کنید و اگه توی دعایی اومده ممنون میشم که آدرس هم بدید.
با تشکر

با نام و یاد دوست




کارشناس بحث: استاد پیام

سلام "این سلام به امام زمان(عج) بمعنی:«سلام برتو ای بپا دارنده دین و ای هدایت یافته(وهدایتگر) که منتظر قیام توهستیم»بر گرفته شده از متون دینی است که سلامی بر آن حضرت با صفات حقه آن بزرگوار می باشد
چنانکه امام صادق«ع» فرمود :«اذا توالت ثلاثه اسماء : محمد و على و الحسن، فالرابع القائم. هنگامى که سه اسم محمد و على و حسن دنبال هم آمدند، پس چهارمین آنان قائم است».کمال الدین، ج‏2، ص 333.
ویا امام رضا«ع» نیز فرموده است :«تمام الامر بقائم آل محمد. تمام امر به دست قائم آل محمد«ص» است».
توحید، صدوق، ص 232، ج‏1

یکى دیگر از القاب مشهور امام زمان - که مسلمانان، منجى موعود را به این عنوان مى‏شناسند - «مهدى» است. مهدى به معناى هدایت یافته و هدایت گر است ؛ در واقع او تجلّى واقعى «هدایت و راهنمایى» انسان‏ها در مهم‏ترین برهه از تاریخ بشرى است. آن حضرت، همه انسان‏ها را به اوج کمال و تعالى رسانده و از غرقاب ضلالت و فساد نجات خواهد داد.
در روایتى آمده است :«انّما سمّى القائِمُ مَهدِیاً لأنّه یهدى الى اَمر مضلول عنه.... قائم را بدان جهت مهدى گویند که مردم را به امرى که گم کرده‏اند، هدایت مى‏کند»..»بحار الانوار، ج 51، ص 30.

با سلام

«السّلام علیک یا مولای یا بقیّة اللّه

یا وصیّ الحسن و الخلف الحجّة أیّها القائم المنتظر المهدی، یابن رسول اللّه یا سیّدنا و مولانا،
إنّا توجّهنا و استشفعنا و توسّلنا بک إلی اللّه و قدّمناک بین یدی حاجاتنا، یا وجیهاً عنداللّه، إشفع لنا عنداللّه»


«ای وصی امام حسن عسکری و‌ای جانشین شایستۀ حجت،‌ای قائم منتظر مهدی».
اخبار صحیحه و متواتره دلالت دارند که تنها وصی امام حسن عسکری(عج) و جانشین شایستۀ آن امام، حضرت مهدی(عج) می‌باشد، و نکته جالب اینکه این حقیقت نه تنها نزد شیعۀ دوازده امامی از ضروریات مذهب واز قطعیاتست بلکه در میان علماء اهل سنّت عده‌ای قائل به این حقیقتند بگونه‌ای که حتی در کتابهای خود به آن تصریح نموده‌اند و ما برای نمونه به سه مورد اشاره می‌کنیم:
ابن حجر هیثمی مکّی شافعی متوفای 974 هجری قمری یکی از متعصّب ترین علماء سنّی می‌باشد او در صواعق محرقه بعد از شرح حالات امام حسن عسکری(عج) گوید:


«وَ لَمْ یُخَلَّفْ غَیْرَ وَلَدِهِ اَبِی الْقاسِمِ مُحَمَّدٍ اَلْحُجَّةِ وَ عُمْرُهُ عِنْدَ وَفاتِ اَبیهِ خَمْسَ سِنینَ لکِنْ اَتاهُ اللهُ فیها الْحِکْمَةَ وَ‌ یُسَمَّی الْقائِمُ الْمُنْتَظَرُ لِاَنَّهُ سَتَرَ بِالْمَدینَةِ وَ‌ غابَ فَلَمْ یُعْرَفْ اَیْنَ ذَهَبَ».
«و باقی نماند برای آن حضرت مگر فرزندش ابوالقاسم«م ح م د » حجت، و عمر ایشان در وقت وفات پدرش پنج ساله بوده لکن در همان طفولیّت خداوند او را حکمت داده بود و نامیده شد به: قائم منتظر، برای اینکه آن حضرت غیبت نموده و پنهان شده و شناخته نشده که به کجا رفته است».
نکتۀ جالب در گفتار ابن حجر مکّی اینست که تصریح می‌کند حضرت مهدی(عج) در سنّ 5 سالگی به اذن الهی دارای علم لدنّی یعنی حکمت الهیّه بوده و این خود، دلیل بر حقانیّت شیعۀ اثنی عشریه است.
و نکتۀ دیگر این که تصریح به اسامی ایشان می‌کند که عبارتند از: «ابوالقاسم، «م ح م د»، حجت، قائم، منتظر، و نیز تصریح می‌کند به غائب شدن حضرت و این مطابق است با آنچه علماء شیعه و علماء اهل سنّت به نقل از پیامبر اکرم(ص) واهلبیت ایشان در کتب خود آورده‌اند. برای تفصیل بیشتر در روایات مراجعه کنید به کتاب مهدی آل محمّد در کتب اهل سنت که در باب اول صد بشارت از رسول گرامی، اهلبیت(ع)، و اصحاب رسول الله(ص) به نقل از علماء اهل سنت نقل نمودیم.
2. اَبوالمظفّر، یوسف شمس الدین ملقب به سبط بن جوزی متوفای 654 هجری قمری از علماء اهل تسنن در کتاب تذکرة الخواص می‌نویسد:
هُوَ مُحَمَّدُ بّنُ الْحَسَنِ بْنِ عَلِیِّ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عَلِیِّ بْنِ مُوسَی الرّضا بْنِ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدِبْنِ عَلیِّ بْنِ الحُسَیْنِ بْنِ عَلِیِّ‌بْنِ اَبیطالِبٍ(ع) وَ‌کُنْیَتُهُ اَبُو عَبْدِ اللهِ وَ‌اَبُوالْقاسِمِ وَ هُوَ الْخَلَفُ الْحُجَّةُ صاحِبُ الزَّمانِ اَلْقائِمُ وَ الْمُنْتَظَرُ وَ التّالیَ‌وَ‌آخِرُ الْاَئِمَّةِ، اَخْبَرَنا عَبْدُ الْعَزیزِ بْنِ مَحْمُودِ‌بْنِ الْبَزّازِ،‌عَن اِبْنِ‌ عُمَرَ، قالَ قالَ رَسُولُ اللهِ(ص): یَخْرُجُ فی آخِرِ الزَّمانِ رَجُلٌ مِنْ وُلْدی اِسْمُهُ کَاِسْمی وَ‌کُنْیَتُهُ کَکُنْیَتی یَمْلَأُ الْاَرْضَ‌عَدْلاً کَما مُلِئَتْ جَوْراً فَذلِکَ هُوَ الْمَهدی، وَ ‌هذا ...».حدیثٌ مَشْهُورٌ ... وَ ذِکْرُهُ فی روایاتٍ کَثیرة وَ‌یُقالُ لَهُ ذُوالْاِسْمَیْنِ مُحَمَّدُ وَ‌ اَبُوالْقاسِمِ، قالوُا اُمُّهُ اُمُّ وَلَد یُقالُ لَها صَیْقَلُ...».
او «م ح م د» پسر حسن (عسکری) پسر علی (هادی) پسر محمد(جواد) پسر علی(رضا) پسر موسی(کاظم) پسر جعفر(صادق) پسر محمد(باقر) پسر علی(سجاد) پسر حسین(سیدالشهداء) پسر علی بن ابیطالب(ع) است کنیۀ او ابوعبدالله و ابوالقاسم است، و القابش خلف، حجت، صاحب الزمان، قائم، منتظر، تالی، آخر الائمه می‌باشد، عبدالعزیز بن محمود بزّاز از عبدالله بن عمر روایت کرده که رسول‌خدا(ص) فرمود: در آخر الزمان مردی از فرزندان من خروج می‌کند، اسم او اسم من«م ح م د» و کنیۀ او کنیۀ من «ابوالقاسم» است، زمین را پر از عدل می‌کند کما اینکه پر از ستمگر شده او همان مهدی است، این روایتی که عبدالله عمر از روسل گرامی نقل نمود روایتی مشهور است..... و در روایات فراوانی آمده که مهدی دو اسم دارد«م ح م د » و «ابوالقاسم»، مادرش امّ ولد است که به او صیقل گویند.....

موضوع قفل شده است