نماد ایثارگری کردستان

تب‌های اولیه

1 پست / 0 جدید
نماد ایثارگری کردستان

[h=2]28 دی ماه 65 نماد ایثارگری و مقاومت مردم سنندج است. در 28 دی 65 هواپیماهای رژیم بعث نقاطی از شهر سنندج را بمباران کردند که در آن 220 نفر از مردم بی گناه این شهر به فیض شهادت نائل آمدند.[/h]

شهادت مزد مجاهدان راه خداست و این شهدای گران قدر به زیبایی مزد کار و خدمت خود را از خدای خود گرفتند. فرهنگ ایثار و شهادت را فرهنگی برگرفته از واقعه کربلا باید دانست و این فرهنگ، ملت ایران را در برابر هجمه های دشمنان دین و انقلاب بیمه کرده است.
دشمن که در میدان های رزم توانش را از دست داده بود، مردم بی دفاع در شهرها را به خاک و خون کشید.
مردم کردستان در طول هشت سال جنگ تحمیلی و حتی قبل از آن با تقدیم جان و مال خود مانع از تحقق اهداف شوم دشمنان شدند. بمباران شهر سنندج در این روز سند محکم جنایت صدام حسین علیه بشریت است و مردم مرزدار و غیور استان کردستان به ویژه سنندج علیرغم تمامی این جنایت های رژیم عراق در زمان جنگ با تمام توان از نظام اسلامی دفاع کردند.
هرچند که شاید امروز باگذشت زمان، اندکی از زخم های بمباران 28 دی ماه 65 التیام یافته باشد اما هنوز کوچه پس کوچه های شهر سنندج صدای ضجه مادران و در خون غلتیدن جوانان در روز 28 دی ماه را از یاد نبرده و همچنان یادگارهای آن روز سنندج بر چهره شهر خودنمایی می کند.
عقربه های ساعت به 10 صبح رسیده بودند که به ناگاه دیوار صوتی شهر شکسته شد. فضای رعب و وحشت همه جا را فراگرفت همه به گمان اینکه هواپیماهای جنگی هستند و از آسمان این شهر عبور می کنند تا حدودی بی خیال از کنار موضوع عبور کردند و عده ای هم به دنبال پناهگاه بودند؛ این بار قضیه کمی فرق می کرد و پنج هواپیمای بمب افکن عراق در آسمان شهر سنندج هویدا شدند و دیوار صوتی شهر را شکستند.
هیچ کس فکرش را نمی کرد که این هواپیماهای بمب افکن قصد بمباران شهر و مناطق مسکونی را دارند. آژیرها نواخته شد و به یک باره صدای اولین انفجار به گوش رسید و کاشانه های میدان شهرداری سنندج به خود لرزیدند و صدای ناله و شیون به آسمان رسید.

[h=2]از فجیع ترین جنایات صدام[/h] هرچند که هدف اصلی صدام حسین از بمباران مناطق مسکونی کشور به ویژه شهرهای استان کردستان ایجاد موج نارضایتی مردم علیه نظام بود اما قضیه به کلی فرق کرد

اولین بمب به شلوغ ترین منطقه مسکونی شهر سنندج برخورد کرد. آن روزها در این کاشانه ها که امروز نیز هنوز یادگارهای جنگ را بر پیشانی خود دارند بالغ بر 600 خانوار زندگی می کردند.
اولین بمب در یک کاشانه مسکونی و در نزدیکی یک مدرسه ابتدایی فرود آمد و هنوز صدای انفجار اول به پایان نرسیده بود که صداهای بعدی هم شروع شد و این بار محله چهارباغ و بعد خیابان انقلاب و در نهایت خیابان های اکباتان و میدان لشکر هدف بمب افکن های رژیم بعث عراق قرار گرفتند.
این پایان راه نبود ظاهرا هواپیماهای بعثی قصد داشتند سنندج را به خاک و خون بکشند زیرا به شلوغ ترین محله سنندج هم رحم نکردند و با بمباران محله «پیرمحمد» باعث خلق یکی از فجیع ترین جنایت های بشری در تاریخ شدند و دست آخر هم به مجتمع مسکونی لشکر واقع در پادگان سنندج یورش برده و آنجا را با خاک یکسان کردند.
سکوت و آرامش شهر شکست و 18 نقطه سنندج در فاصله کمتر از پنج دقیقه توسط پنج بمب افکن های رژیم بعث عراق موردحمله ای ناجوانمردانه قرار گرفت که هنوز هم آثار آن در کوچه پس کوچه های شهر خودنمایی می کند.
در 28 دی ماه 1365، 220 نفر از مردمان کرد سنندج براثر بمباران هوایی حکومت بعث عراق به شهادت رسیدند که از این تعداد 90 نفر از آنان زنان و دختران سنندجی بودند، این روز به عنوان یکی از نمونه های مقاومت مردم ایران در تاریخ این مرزوبوم ثبت شده است.
[h=2]چندی از شهدای این روز[/h] «شهید چنور مشیری» کلاس اول ابتدایی بود و درحالی که فقط هفت بهار از زندگی اش را سپری کرده بود به همراه مادر و خواهر و برادر خردسال خود، براثر اصابت ترکش بمب و راکت، شربت شهادت نوشیده و با بدن های قطعه قطعه به دیدار معبود شتافتند.
«شهید شهناز وکیلی تجره» دختری عفیف و پاک دامن و پایبند به انجام فرایض دینی بود که در سال 1363 به عقد آقای غلامعلی زارعی درآمد. اولین فرزند آن ها در تاریخ 4/5/64 پا به عرصه وجود نهاد و پایه های زندگی مشترک آن ها را مستحکم تر کرد. سرانجام یک سال بعد در تاریخ 28/10/65 در جریان بمباران هوایی شهر سنندج توسط هواپیمای رژیم بعث عراق به همراه مادرش سعادت، خواهرش شیوا و فرزند خردسالش نینا هدف ترکش بمب قرار گرفتند و به درجه رفیع شهادت نائل آمدند.

[h=2]یک بازمانده تنها[/h] «منصور دانیانی» تنها بازمانده 6 شهید بمباران هوایی 28 دی ماه 1365 است که 5 فرزند و همسرش را در این بمباران از دست داد وی خاطرات آن روز را این چنین بیان می کند:
مشغول مسافرکشی بودم که ناگهان صدای آژیر خطر را از رادیوی تاکسی شنیدم، فوراٌ تاکسی را کنار زدم و تمامی مسافرها و خودم از ماشین پیاده شده و به گوشه ای از خیابان پناه بردیم چند هواپیمای دشمن بعثی را بالای سرم مشاهده کردم دیگر خودم را فراموش کردم، وجودم برایم هیچ شده بود اما همه جا جلوی چشمانم با بمب های بعثی خراب می شد می خواستم فریاد بزنم اما با دیدن صحنه های بمباران شده نفسی برایم نمانده بود.
با اندوه و ترس فراوان راه خانه را پیش گرفتم اما این ترس دیگر ترسی نبود که در وجودم فراموش شدنی باشد نمی دانم چگونه با ماشین خودم را به خانه رساندم چون واقعاٌ احساس می کردم در پشت ماشین خودم نیستم اما علاقه به خانواده ام این نیرو و توان را به من داده بود که بتوانم خود را به خانه برسانم، آمدم گفتم خدایا، پروردگارا فرزندانم و همسرم را حفظ کن، اما وقتی به منزل نزدیک شدم صحنه دل خراشی وجودم را لرزاند چون خانه دیگر خانه نبود ویرانه بود، انگار اصلاٌ خانه ای در آنجا نبوده. خروارها خاک بر روی هم انباشته شده بود فریاد زدم، از اعماق وجودم دوست داشتم با فریادم یکی از فرزندان دلبندم و یا همسرم جوابم را بدهند اما سکوت، سکوت، دوباره فریاد زدم حبیبه، فرشاد، فرانک، فرید تنم لرزید دوباره فریاد زدم فرامرز، فؤاد، اما هیچ صدایی نشنیدم، در آن لحظه از خدا می خواستم که وجود من را با نبود هرکدام از آن ها از زمین بردارد.
[h=2]روایت کارکنان بیمارستان[/h] یکی از کارکنان بیمارستان توحید سنندج در شرح ماجرای آن روز می گوید: ما کار عادی خود را آغاز کرده بودیم که به ناگاه سیل افراد و مراجعان ما زیاد شد و شهدا و مصدومان فراوانی را به این بیمارستان انتقال دادند وضعیت به گونه ای بود که تمامی راهروهای بیمارستان مملو از افراد مجروحی بود که هرکدام با جراحتی در انتظار کمک بودند.
[h=2]هدف غلط صدام[/h] هرچند که هدف اصلی صدام حسین از بمباران مناطق مسکونی کشور به ویژه شهرهای استان کردستان ایجاد موج نارضایتی مردم علیه نظام بود اما قضیه به کلی فرق کرد و مردم نه تنها علیه نظام جمهوری اسلامی شعار نداند بلکه چند ساعت بعد از تشییع پیکر پاک شهیدان 28 دی ماه به خیابان ها ریختند و با شعارهای مرگ بر آمریکا و مرگ بر صدام بار دیگر سیاست های جنگ طلبانه رژیم های استعمارگر و غربی را محکوم کردند.
گفتنی است که استان کردستان در جریان بمباران های مختلف مناطق مسکونی در طول هشت سال جنگ تحمیلی بالغ بر 935 شهید و بیش از 600 جانباز تقدیم انقلاب اسلامی کرده است و علیرغم تمامی این موارد همچنان مردم کردستان باصلابت و اقتدار از نظام اسلامی و دستاوردهای آن دفاع کرده اند.


[/HR] منابع: آفتاب دل/ خبرگزاری مهر/شبکه اطلاع رسانی دانا