آثار و برکات روحی و روانی گریه بر مصائب اهل البیت علیهم السلام

تب‌های اولیه

7 پستها / 0 جدید
آخرین ارسال
آثار و برکات روحی و روانی گریه بر مصائب اهل البیت علیهم السلام

سلام علیکم.
احتمالا شاید شما زیاد درمورد اجر و ثواب گریه کردن در مصائب اهل بیت شنیدید یا خوندید.
بخشی که شاید کمتر بهش پرداخته شده یا اصلا بهش پرداخته نشد(آثار و برکات روحی و روانی گریه بر مصائب اهل بیت)است.

از اساتید بخش مشاوره مخصوصا استاد نشاط و حامی میخواستم اثار روحی و روانی که بر اثر گریه بر مصائب اهل بیت مخصوصا حضرت امام حسین دارد رو بگن.
از دوستان نیز دعوت میشود در این موضوع همکاری کنند و تجارب و اطلاعات خود را به اشتراک بگذارند.

با نام و یاد دوست




کارشناس بحث: استاد حامی

[="Tahoma"][="DarkGreen"]سلام بر شما پرسشگر محترم
بحث بسيار خوبي است و البته درباره اين موضوع به طور كلي كتاب هايي نوشته شده است ولي به عنوان مقدمه و پيش نياز بحث بايد يك نكته مهم را يادآوري كنم.
انسان يك مثلث با سه ضلع بدن، ذهن و روح است. اين سه بر هم تأثير دارند و از هم تأثير مي پذيرند.
در مباحث اخلاقي - عرفاني و روان شناختي بايد دقت كنيم كه بين ذهن و روان و روح تفاوت قائل شويم.
وقتي در اخلاق از قلب و جان، نفس و روان سخن به ميان مي آيد منظور روح است.
در روان شناسي وقتي سخن از روان مي شود مقصور ذهن و فرايندهاي ذهني است.
بنابراين با توجه به اين تفاوت ها بايد سراغ سؤال بالا برويم و آثار و بركات گريه بر مصائب اهل بيت را از منظر علم اخلاق و علم روان شناسي بررسيم كنيم.
با اين مقدمه كوتاه از دوستان در خواست مي كنم
بدون كپي پيست كردن مطالب نكات و يافته هاي خود را بيان كنند و چه بهتر كه اين يافته ها و نكات مستند به كتب و منابع علمي و ديني معتبر باشد
[/]

هو أبکی

با سلام

گریه حاصل انقلاب روح و شکستگی دل است،حدیث قدسی"أنا عند منکسرة قلوبهم"

من نزد دلهای شکسته ام.و در روایتی از امام صادق علیه السلام نقل شده است:

«مَنْ ذُكِرَ الْحُسَیْنُ -علیه‌السلام- عِنْدَهُ، فَخَرَجَ مِنْ عَیْنِهِ [عَیْنَیْهِ‏] مِنَ الدُّمُوعِ مِقْدَارُ جَنَاحِ ذُبَابٍ كَانَ

ثَوَابُهُ عَلَى اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ لَمْ یَرْضَ لَهُ بِدُونِ الْجَنَّةِ؛ كسى كه یادى از حضرت حسین بن على -علیهما السّلام-

نزدش بشود و از چشمش به مقدار بال مگسی اشک خارج شود، اجر او بر خدا است و حق‌تعالی به كمتر از بهشت

براى او راضى نیست»وقتی علت این انفعال روحی و دگرگونی قلب انسان یک غم متعالی و بلکه متعالی ترین غم عالم

(غم ثارالله علیه السلام)باشد،چنین ثوابی برای آن دور از ذهن نخواهد بود،در واقع چنین قلبی ظرفیت پذیرش حبّ ولی اللّه را یافته است

و قلب او به قلب قطب عالم امکان متصل شده و به این واسطه ارزشمند شده است،و ذکر ثوابهای عظیم برای گریه

بر ابا عبدالله علیه السلام در واقع بیانگر رفعت و تعالی روحی است که در شعاع روح مطهر حضرت قرار گرفته و از او کسب

فیض نموده است،خیلی ها در مجالس عزای امام حسین(ع) متحول شده اند.

به نام خدا
با سلام و عرض ادب

حامی;776660 نوشت:
انسان يك مثلث با سه ضلع بدن، ذهن و روح است.

حامی;776660 نوشت:
وقتي در اخلاق از قلب و جان، نفس و روان سخن به ميان مي آيد منظور روح است.
در روان شناسي وقتي سخن از روان مي شود مقصور ذهن و فرايندهاي ذهني است.

مگر انسان موجودی دو بعدی نیست؟ تفاوت روح و ذهن در چیست؟ :Gig:

من متاسفانه آشنایی زیادی با علم اخلاق و روانشناسی ندارم
بنابراین تنها نظر شخصی (غیر علمی ) و احساسم رو بیان میکنم:

[="#0000FF"]وقتی که از ابعاد مختلف (فردی - اجتماعی -خانوادگی - به خصوص علمی و...) به ایمه نگاه میکنم، می تونم بگم
که ایمه قران ناطق هستن و نمونه های کامل انسانیت
که پیروی از این بزرگواران (ع) بهینه ترین، مطمین ترین و بی خطا ترین راه رسیدن به کمال انسانی هست.
این رسیدن موجب آرامش هست.[/]

[="#ADD8E6"]ارتباط با انسانهای کامل همواره یک حس افتخار و ارامش به همراه خواهد داشت.به نظرم با شرکت در مجالس مذهبی ما با امامان بزرگوار ارتباط برقرار میکنیم.
خوب از اونجایی که انسان به ایین دوستش هست یا شبیه اون چیزی میشه که طلب میکنه
با شرکت در این مجالس، دلبستگیهای دنیایی کمرنگتر میشه، و از اونجایی که بخش زیادی از مشکلات از همین دلبستگیهای مادی هست، ارامش حاصل میشه[/]

[="#DDA0DD"]علاوه براین یاد مصایب اهل بیت، مارا در تحمل سختی ها مصمم تر میکنه
ولی سوالی که همیشه برام پیش اومده این هست که مثلا چرا باید بر امام حسین ع گریست؟
امام حسین ع که نمونه ی کامل انسانیت هست..و منی که گناهکار هستم برای بهترین بنده ی خدا گریه کنم؟!
من خودم حسی رو که نسبت به این مجالس و صاحبان آن دارم این هست که باید به آنها افتخار کرد و
اگر هم گریه می کنم به خاطر این هست که با وجود اینکه ادعا دارم از پیروان آنها هستم ولی خیلی از غافله عقبم.
چون واقعا خودم رو در حدی نمیبینم که برای ایمه گریه کنم؟! نمی دونم منظورم رو رسوندم یانه.[/]

[="#EE82EE"]خوب ما وقتی جسممون بیمار باشه به پزشک مراجعه میکنیم و درمان میشیم ،
برای روح بیمار هم باید به طبیب مراجعه کرد. طبیبی که داروش حتی درصدی هم خطا نداره و حتما جواب میده[/]

[="#800080"]یه چیز دیگه هم توی مجالس عزاداری این هست که اونجا همه عزادار هستن
پس تو به خاطر گریه کردن مورد سوال قرار نمیگیری
به خاطر مشکلاتت تحقیر نمیشی
و خیلی راحت و بدون دغدغه ، با بهترینهای عالم درد دل میکنی و سبک میشی همین...
[/]
و خیلی چیزهای دیگه ...

[="Blue"]

کربلایی حیدر;774718 نوشت:
آثار و برکات روحی و روانی گریه بر مصائب اهل بیت

سلام
گریه بر اهل بیت موجب میشه راحتتر از گناه دست بکشیم
تحمل مصائب و سختی های خودمون راحتتر میشه
احساس نزدیکی به آن بزرگواران می کنیم
گریه بر اهل بیت می تونه یکم آتشی که بر دلمون زده شده( توسط دشمنان اهل بیت) رو ضعیف تر کنه!

من مدیون اشکم
آری مدیون اشک

آنگاه که قلبم از داغ اهل بیت سوزشش شدت گرفته و از فشار ناراحتی در حال انفجار است، آنجا به کمکم می آید و دست نوازش بر قلب بی نوایم می کشد و تحمل آن داغ را برایم راحتتر میکند

[/]

با سلام

اشک و عشق، سوز دل عشاقی است که در مسیر وصال به مراد خود سر از پا نشناسند و چشمه های بهشت ازچشمانشان می چکد اینان در فراق امام مظلوم خود لباس ماتم بر تن می کنند سرشک غم و اندوه عجب حکایت غریبی است که آنگاه از جان برمی آید و بر دامن می نشیند.
روایاتی از اهل بیت (ع) درباره ارزش اشک در ماتم شهید کربلا را از از کتاب ارزشمند کامل‌الزیارات تقدیم عشاق سیدالشهداء سید جوانان اهل‌ بهشت می‌نماید .
عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع : إِنَّ الْبُکَاءَ وَ الْجَزَعَ مَکْرُوهٌ لِلْعَبْدِ فِی کُلِّ مَا جَزِعَ- مَا خَلَا الْبُکَاءَ وَ الْجَزَعَ عَلَى الْحُسَیْنِ بْنِ عَلِیٍ‏ع فَإِنَّهُ فِیهِ مَأْجُور
حضرت ابى عبد اللَّه علیه السّلام
‏فرمودند:
جزع نمودن و گریستن براى بنده در تمام امور مکروه و ناپسند است مگر گریستن و جزع کردن بر حسین بن علىّ علیهما السّلام زیرا در گریستن بر او اجر و ثواب وجود دارد گریه کننده اجر می برد.
قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع مَنْ ذُکِرَ الْحُسَیْنُ ع عِنْدَهُ فَخَرَجَ مِنْ عَیْنِهِ [عَیْنَیْهِ‏] مِنَ الدُّمُوعِ مِقْدَارُ جَنَاحِ ذُبَابٍ کَانَ ثَوَابُهُ عَلَى اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ لَمْ یَرْضَ لَهُ بِدُونِ الْجَنَّه.
حضرت ابو عبد اللَّه علیه السّلام فرمودند:
اگر در نزد کسى که از حضرت حسین بن على علیهما السّلام یادی بشود و از چشمش به مقدار بال مگس اشک خارج شود اجر او با خدا است و حق تعالى به کمتر از بهشت براى او راضى نخواهد بود.
عَنْ أَبِی عُمَارَةَ الْمُنْشِدِ قَالَ مَا ذُکِرَ الْحُسَیْنُ بْنُ عَلِیٍّ ع عِنْدَ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ ع فِی یَوْمٍ قَطُّ فَرُئِیَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع فِی ذَلِکَ الْیَوْمِ مُتَبَسِّماً قَطُّ إِلَى اللَّیْل.
ابى عماره منشد گفت:
هرگز نشد یادی از حسین بن على علیهما السّلام نزد ابى عبد اللَّه جعفر بن محمّد علیهما السّلام صورت گیرد و آن جناب تا شب متبسّم و خندان دیده شوند.(هرگاه نزد امام صادق ع یادی از امام حسین ع می شد دیگر کسی آن حضرت را تا شب خندان نمی دید.)
عَلِیَّ بْنَ الْحُسَیْنِ ع یَقُولُ مَنْ قَطَرَتْ عَیْنَاهُ فِینَا قَطْرَةً وَ دَمَعَتْ عَیْنَاهُ فِینَا دَمْعَةً بَوَّأَهُ اللَّهُ بِهَا فِی الْجَنَّةِ غُرَفاً یَسْکُنُهَا أَحْقَاباً وَ أَحْقَاباً.
حضرت على بن الحسین علیهما السّلام مى‏فرمودند: کسى که از دو چشمش قطره‏اى اشک در راه ما بیاید خداوند متعال در بهشت غرفه‏اى به او عطاء فرماید که روزگارهای بسیاری در آن سکنا گزیند.
هرگاه یاد قتلگاه می افتم اشک چشمانم را فرا می گیرد.
أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ: بَکَى عَلِیُّ بْنُ الْحُسَیْنِ عَلَى أَبِیهِ حُسَیْنِ بْنِ عَلِیٍّ ص عِشْرِینَ سَنَةً أَوْ أَرْبَعِینَ سَنَةً وَ مَا وُضِعَ بَیْنَ یَدَیْهِ طعاما [طَعَامٌ إِلَّا بَکَى عَلَى الْحُسَیْنِ حَتَّى قَالَ لَهُ مَوْلًى لَهُ جُعِلْتُ فِدَاکَ یَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ إِنِّی أَخَافُ عَلَیْکَ أَنْ تَکُونَ مِنَ الْهَالِکِینَ قَالَ ا‏نَّما أَشْکُوا بَثِّی وَ حُزْنِی إِلَى اللَّهِ وَ أَعْلَمُ مِنَ اللَّهِ ما لا تَعْلَمُونَ‏ إِنِّی لَمْ أَذْکُرْ مَصْرَعَ بَنِی فَاطِمَةَ إِلَّا خَنَقَتْنِی الْعَبْرَةُ لِذَلِک.
ابى عبد اللَّه علیه السّلام
فرمودند:
حضرت على بن الحسین صلوات اللَّه علیهما مدت بیست یا چهل سال بر پدرشان گریستند و طعام و غذائى نبود که در مقابل حضرت بگذارند مگر آنکه آن حضرت به یاد امام حسین علیه السّلام گریه مى‏کردند تا جایى که غلام حضرت محضر مبارکش عرض نمود:
فدایت شوم اى پسر رسول خدا مى‏ترسم که شما هلاک شوید.
حضرت فرمودند:
إِنَّما أَشْکُوا بَثِّی وَ حُزْنِی إِلَى اللَّهِ وَ أَعْلَمُ مِنَ اللَّهِ ما لا تَعْلَمُونَ‏.
تنها درد دل و غم خود را با خدا می گویم و از لطف و کرم بى‏اندازه او چیزى می دانم که شما نمى‏دانید. سپس فرمودند:
هیچ گاه محل کشته شدن فرزندان فاطمه علیها السّلام را به یاد نمى‏آورم مگر آنکه حزن و غصه حلقوم من را مى‏فشارد.

موضوع قفل شده است