جمع بندی سعادتمندان در بهشت می مانند و شقاوتمندان در جهنم، تا زمانی که آسمانها و زمین برپاست

تب‌های اولیه

3 پستها / 0 جدید
آخرین ارسال
سعادتمندان در بهشت می مانند و شقاوتمندان در جهنم، تا زمانی که آسمانها و زمین برپاست

السلام علیکم و رحمةالله و برکاته

پرسش من در مورد آیات کریمه ی صدوسوم تا صدوهشتم سوره ی مبارکه ی هود است:

نقل قول:
إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَآيَةً لِّمَنْ خَافَ عَذَابَ الْآخِرَةِ ۚ ذَٰلِكَ يَوْمٌ مَّجْمُوعٌ لَّهُ النَّاسُ وَذَٰلِكَ يَوْمٌ مَّشْهُودٌ ﴿١٠٣﴾ وَمَا نُؤَخِّرُهُ إِلَّا لِأَجَلٍ مَّعْدُودٍ ﴿١٠٤﴾ يَوْمَ يَأْتِ لَا تَكَلَّمُ نَفْسٌ إِلَّا بِإِذْنِهِ ۚ فَمِنْهُمْ شَقِيٌّ وَسَعِيدٌ ﴿١٠٥﴾ فَأَمَّا الَّذِينَ شَقُوا فَفِي النَّارِ لَهُمْ فِيهَا زَفِيرٌ وَشَهِيقٌ ﴿١٠٦خَالِدِينَ فِيهَا مَا دَامَتِ السَّمَاوَاتُ وَالْأَرْضُ إِلَّا مَا شَاءَ رَبُّكَ ۚ إِنَّ رَبَّكَ فَعَّالٌ لِّمَا يُرِيدُ ﴿١٠٧﴾ وَأَمَّا الَّذِينَ سُعِدُوا فَفِي الْجَنَّةِ خَالِدِينَ فِيهَا مَا دَامَتِ السَّمَاوَاتُ وَالْأَرْضُ إِلَّا مَا شَاءَ رَبُّكَ ۖ عَطَاءً غَيْرَ مَجْذُوذٍ ﴿١٠٨

در این، نشانه‌ای است برای کسی که از عذاب آخرت می‌ترسد؛ همان روزی است که مردم در آن جمع می‌شوند، و روزی که همه آن را مشاهده می‌کنند. (۱۰۳) و ما آن (مجازات) را، جز تا زمان محدودی، تأخیر نمی‌اندازیم! (۱۰۴) آن روز که (قیامت و زمان مجازات) فرا رسد، هیچ کس جز به اجازه او سخن نمی‌گوید؛ گروهی بدبختند و گروهی خوشبخت! (۱۰۵) امّا آنها که بدبخت شدند، در آتشند؛ و برای آنان در آنجا، «زفیر» و «شهیق» [= ناله‌های طولانی دم و بازدم‌] است... (۱۰۶) جاودانه در آن خواهند ماند، تا آسمانها و زمین برپاست؛ مگر آنچه پروردگارت بخواهد! پروردگارت هر چه را بخواهد انجام می‌دهد! (۱۰۷) امّا آنها که خوشبخت و سعادتمند شدند، جاودانه در بهشت خواهند ماند، تا آسمانها و زمین برپاست، مگر آنچه پروردگارت بخواهد! بخششی است قطع نشدنی! (۱۰۸)

در این آیات گفته شده که بهشتیان و جهنمیان تا زمانی که آسمانها و زمین برپاست، در بهشت و جهنم خواهند ماند!!!

درحالی که در بسیاری از آیات قرآن از نابودشدن و تغییر شکل دادن زمین و آسمان در هنگام برپایی قیامت و هنگام نفخ صور و هنگام سیحه خبر می دهد!
این آیات کریمه ی سوره مبارکه ی هود هم بیانگر بهشت و جهنم برزخی نیست که بتوان چنین توجیهی برای آن آورد و قطعاً در مورد قیامت سخن می گوید.

لطفاً توضیح لازم را در این مورد، مرحمت فرمایید...
تشکر

با نام و یاد دوست




کارشناس بحث: استاد عمار

پرسش:
در آیات 103 تا 108 سوره ی مبارکه هود گفته شده که بهشتیان و جهنمیان تا زمانی که آسمانها و زمین برپاست، در بهشت و جهنم خواهند ماند!!!
درحالی که در بسیاری از آیات قرآن از نابودشدن و تغییر شکل دادن زمین و آسمان در هنگام برپایی قیامت و هنگام نفخ صور و هنگام سیحه خبر می دهد!
این آیات کریمه ی سوره مبارکه ی هود هم بیانگر بهشت و جهنم برزخی نیست که بتوان چنین توجیهی برای آن آورد و قطعاً در مورد قیامت سخن می گوید.
لطفاً توضیح لازم را در این مورد، مرحمت فرمایید

پاسخ:
جواب این سوال را خدای تبارك و تعالی در كلام خود آن جا كه از آسمان ها و زمینی برای قیامت كه غیر از آسمان و زمین دنیا است سخن گفته، داده است: قرآن كریم در این رابطه فرموده است: «یَوْمَ تُبَدَّلُ الْأَرْضُ غَیْرَ الْأَرْضِ وَ السَّماواتُ وَ بَرَزُوا لِلَّهِ الْواحِدِ الْقَهَّارِ» (1) روزی که زمین به غیر این زمین ، و آسمانها [ به غیر این آسمانها ] مبدل گردد ، و [ مردم ] در برابر خدای یگانه قهار ظاهر شوند.

و نیز خدا از اهل بهشت حكایت می كند كه می گویند: «...الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذی صَدَقَنا وَعْدَهُ وَ أَوْرَثَنَا الْأَرْضَ نَتَبَوَّأُ مِنَ الْجَنَّةِ حَیْثُ نَشاءُ ...» (2) ستایش مخصوص خداوندی است كه وعده ی خود را بر ما محقق فرمود و ما را وارث همه ی سرزمین بهشت گردانید تا هر جای آن بخواهیم منزل گزینیم.

پس معلوم می شود برای آخرت نیز آسمان ها و زمینی است، همچنان كه در آن بهشت و دوزخ و برای هر یك سكنه و اهلی است، كه خدای تبارك و تعالی همه ی آن ها را به این وصف توصیف كرده كه نزد اویند، و فرموده: «مَا عِندَكمْ یَنفَدُ وَمَا عِندَ اللّهِ بَاقٍ...» (3). آنچه نزد شماست از بین می رود و آنچه نزد خداست باقی می ماند و به حكم این آیه آسمان و زمین آخرت از بین نمی رود و خلود بهشتیان در بهشت و دوزخیان در دوزخ محدود این آسمان و زمین است نه آسمان و زمین دنیا كه پایان عمرش همان ابتدای قیامت می باشد.
و این كه در آیه ی107 و 108 از سوره ی هود بقای بهشت و دوزخ و اهل آن دو را به مدت بقای آسمان و زمین محدود كرده، از این جهت است كه معنای این دو اسم از حیث آسمان و زمین بودن، هیچ وقت از بین نمی رود، آن كه از بین می رود یك نوع آسمان و زمین است و آن آسمان و زمین دنیایی است كه این نظام مشهود را دارد و امّا آسمان ها و زمینی كه بهشت در آن ها است و به نور پروردگار روشن می شود و به هیچ وجه از بین نمی رود و خلاصه جهان همواره آسمان و زمینی دارد.

با این تفاوت كه در آخرت نظام دنیائیش را از دست می دهد، پس روشن شد كه با این وضع، دیگر هیچ اشكالی باقی نمی ماند كه خلود در بهشت و جهنم را محدود به دوام آسمان و زمین كرده، در حالی كه آخرین اجل آسمان و زمین ابتدای قیامت است و از آن به بعد دیگر آسمان و زمین دنیا وجود نخواهد داشت هر چند آسمان و زمین آخرت باقی است.

از آن جایی كه روز قیامت و حساب با عالم برزخ متفاوت است و ویژگی خاص خودش را دارد و از آن جایی كه در آیات مورد سوال به ویژگی هایی اشاره شده كه از خصوصیات قیامت است، پی می بریم كه این آیات در رابطه به بهشت و جهنم اخروی سخن می گوید نه عالم برزخ. و وحدت سیاق آیات هم می طلبند كه آیه ی107 و 108 نیز مربوط به قیامت و زمین و آسمان اخروی باشد.(4)

این لینک را جهت کسب اطلاعات بیشتر مطالعه نمایید:
http://www.askdin.com/thread8072.html


پی نوشت ها:
1. ابراهیم:48.
2. زمر:74.
3. نحل:96.
4. ترجمه تفسير الميزان‏،طباطبايى، محمدحسين‏،جامعه مدرسين حوزه علميه قم،قم‏، 1374 ه. ش‏،چاپ پنجم.، ص6، 8، 19، 30.

موضوع قفل شده است