جمع بندی نقش خدا در ظلمی که یک ظالم انجام می دهد

باسلام .
اولا - تمثیل تان ما را به یاد سخن مولوی انداخت که گفته است :
از قیاسش خنده آمد خلق را
چون که خود پنداشت صاحب دلق را
در ثانی -خداوند جهان هستی را بر اساس سنّت هایی آفریده و بر اساس سنّت‏ها و قوانین الهی، جهان هستی و از جمله انسان‏ها اداره می‏شوند. این سنّت‏ها همان گونه که خداوند در قرآن فرموده است، قابل تغییر و تبدیل نیست.
یکی از سنت‏های الهی برای جامعه انسانی آن است که: "خداوند سرنوشت هیچ گروهی را تغییر نمی‏دهد، مگر آن که سرنوشت خویش را تغییر دهند".(1) بر اساس این سنت الهی، انسان‏های نیک کردار و پیروان ادیان الهی اگر بخواهند مغلوب ستمگران واقع نشوند و حاکمان زمین بوده و زیر سلطه انسان‏های نابکار قرار نگیرند، باید خود بخواهند و پس از خواستن و اراده، گام‏های عملی برای رسیدن به این هدف را بردارند و شرایط رسیدن به آن را فراهم کرده و موانع را از بین ببرند.
خداوند انسان را موجودی صاحب اراده و اختیار آفریده و او را د رمقابل آن مسئول قرار داده است ، حال اگر عده ای با استفاده از سوء اختیار بر طغیان و ستمگری اقدام می کنند ، خداوند نمی تواند به اراده تکوینی آنها را از این کار باز دارد ، زیرا در این صورت اراده و اختیار معنا نداشت.
اما در تحلیل فلسفی وجود شردر جهان به طور کلی باید گفت :
شر در مقابل خیر است و خیر در مورد ما انسان‏ها به چیزی گفته می شود که با وجود ما هماهنگ بوده و مایه پیشرفت و تکامل است.
شر چیزی است که ناهماهنگ با وجود ما باشد و مایه عقب ماندگی و انحطاط گردد.
خیر و شر بر سه گونه است:
أ) خیر مطلق که هیچ گونه بدی در آن راه ندارد، مانند خداوند که خیر مطلق است.
ب) شر مطلق که هیچ گونه جهت مثبتی در آن وجود ندارد، که چنین چیزی در دار هستی نمی‏تواند وجود داشته باشد.
ج) خیر و شر نسبی که بین دو قسم بالا است.
از دیدگاه موحّد و خدا پرست، دو قسم امکان وجود دارد:
خیر مطلق و دیگر آنچه خیرش بیشتر باشد اما آنچه شرّ محض یا شرش بیشتر است، امکان وجود آن از سوی خداوند نیست.
شرّ و بدی امری عدمی است، نه وجودی، بدین معنا: کسی که مریض است، مریضی در او عدم سلامتی است؛ دروغ گویی همان راست نگفتن است؛ مرگ، عدم زندگی و حیات است وگرنه شر به معنای چیزی که در خارج وجود داشته باشد، بی معنا است. بنابراین شر چیزی نیست تا مخلوق باشد و نیاز به خالق داشته باشد.(2)
از طرف دیگر شرور «نسبی» هستند، یعنی به خودی خود بد نیستند، بلکه وقتی نسبت به چیزی سنجیده می شوند، شر است، به طور مثال گرگ ذاتاً حیوان خوبی است که دارای خلقتی عجیب و یکی از مخلوقات الهی است که باعث تعادل چرخه طبیعت می شود. آن نسبت به ذات خود و مجموع نظام هستی مفید و خیر است. اگر گرگ به درختان، گیاهان و سنگ‏ها سنجیده شود، نسبت به آن‏ها هیچ گونه بدی ندارد، اما نسبت به گوسفند یا انسان شر است.
نیز عقرب و مارهای گزنده که نیش آن‏ها برای جانداران مضر است، ولی برای خودش لازم است. مولوی می گوید:
پس بد مطلق نباشد در جهان
بد به نسبت باشد، این راهم بدان
زهر مار آن مار را باشد حیات
نسبتش با آدمی باشد ممات
پس در عالم، شر و بدی مطلق وجود ندارد. آن چه شر نسبی است، به خودی خود خیر است ، اما این که چرا خداوند آن‏ها را آفریده است. مصالح و فواید بسیاری می تواند داشته باشد. باید در مجموع جهان هستی سنجیده شود. در نسبت به انسان‏ها می توان گفت هدف این بوده که انسان دلبسته و اسیر زَرق و برق جهان نباشد و آن را جاودانه نپندارد، زیرا دلبستگی مانع تکامل انسان می باشد.
برخی از این شرور و مصائب ،شکننده تفاخر و غرور انسان‏ها هستند. گذشته از این که شرور دارای آثار تربیتی فراوانی است، مانند شکوفایی استعداهای نهفته، زیرا انسان در پرتو مصائب و مشکلات، قوای ادراکی خود را به کار می اندازد و به قله‏ های مرتفع علم و آگاهی می رسد.
اگر سختی‏ها و محرومیت‏ها نبود، هرگز بشر از نردبان علم بالا نمی‏رفت. شرور در انسان روح مقاومت و پایداری را تقویت می کند و او را در برابر حوادث، صبور و بردبار بار می آورد. طوفان حوادث نمی‏تواند درخت و جود او را از جا کند. نیز زندگی او را از یکنواختی بیرون می بَرد و او را از غفلت بیدار می کند.(3)
پی نوشت‏ها:
1. انفال(8) آیه 53.
2. عدل الهی، ج 19، ص 216.
3. برای اطلاع بیشتر به پیام قرآن، استاد مکارم شیرازی، ج چهارم، همچنین تفسیر نمونه مراجع نمایید.

بسم الله الرحمن الرحیم
بحث امروزمان بحث ظلم است. چون بچه و بزرگ، زن و مرد باسواد و بی سواد و هر كدام از ما به یك نحوی گرفتار ظلم هستیم. گاهی ظلم میكنیم و گاهی مورد ظلم قرار می گیریم و در قرآن هم چند مرتبه در مورد بحث ظلم و ظالمین سخن به میان آمده است. می خواهیم بحث ظلم را داشته باشیم و بعد به یك نتیجه هایی برسیم. خدا كند این بحث ما مفید و موثر باشد، هم برای دنیا فایده داشته باشد و هم ذخیره قیامت ما باشد. 1- سیمای ظالمان در قرآن

در بحث ظلم اول سراغ قرآن برویم و هشدارهایی كه قرآن به ظالم داده است مطرح كنیم. آیات زیادی در این زمینه وجود دارد و من به طور خلاصه می گویم. «لا یَهْدِی الْقَوْمَ الظَّالِمینَ» (بقره/258)افرادی كه ظلم می كنند خدا لطفش را از آنها برمی دارد. هدایتشان نمی كند. راه حق را پیدا نمی كنند و در باطل گم می شوند. «إِنَّهُ لا یُفْلِحُ الظَّالِمُونَ» (انعام/21)افرادی كه ظلم می كنند رستگار نمیشوند «لَنُهْلِكَنَّ الظَّالِمینَ» (ابراهیم/13)قرآن میگوید: پدر ظالم را در میآوریم. «أَلا لَعْنَه یُ اللَّهِ عَلَی الظَّالِمینَ» (هود/18) «بُعْداً لِلْقَوْمِ الظَّالِمینَ» (هود/44) «وَ ما لِلظَّالِمینَ مِنْ أَنْصارٍ» (بقره/270)روز قیامت ظالم یار و یاور ندارد. «وَ سَیَعْلَمُ الَّذینَ ظَلَمُواای مُنْقَلَبٍ یَنْقَلِبُونَ» (شعراء/227)به ظالمها خواهم گفت كه چه عاقبت تلخی خواهند داشت. «ما لِلظَّالِمینَ مِنْ حَمیمٍ وَ لا شَفیعٍ یُطاعُ» (غافر/18)افرادی كه ظلم میكنند ممكن است اینجا یك باندی باشند و كمك هم كنند، ولی روز قیامت دوست صمیمی و حمیمی نیست. «حَمیمٍ» یعنی رفیق دلسوز. «حمیم» یعنی داغ داغ. حمام میگویند چون در حمام آب داغ است. «حَمیمٍ» یعنی رفیق داغ. آنوقت آنجا میگوید در قیامت رفیقهایی كه در دنیا خیلی رفیق داغ داغ بودند، آنجا یخ یخ میشوند. «ما لِلظَّالِمینَ مِنْ حَمیمٍ» . «فَوَیْلٌ لِلَّذینَ ظَلَمُوا مِنْ عَذابِ یَوْمٍ أَلیمٍ» (زخرف/65)وای بر ظالمین. «وَ أَمَّا الْقاسِطُونَ فَكانُوا لِجَهَنَّمَ حَطَباً» (جن/15)آتش گرفته و در دوزخند. «تَرَی الظَّالِمینَ مُشْفِقینَ مِمَّا كَسَبُوا» (شوری/22)روز قیامت كه پرونده باز میشود، ظالم سرش را پایین میاندازد و شرمنده است. تعبیرات: خدا ظالم را هدایت نمی كند. ظالم روی رستگاری را نخواهد دید. ظالم تحت تعقیب قهر خداست، ظالم قیامت یار نخواهد داشت. وای بر ظالم. ظالم آتش زننده دوزخ است، پرونده ظالم وقتی كه روز قیامت باز می شود «مُشْفِقینَ مِمَّا كَسَبُوا» شرمنده است. این ها هشدارهای قرآن نسبت به ظالم است. افرادی كه ظلم می كنند لذت نبرند از اینكه مثلاً كسی را چاپیدیم، كلاه سرش گذاشتیم، احتكار كردیم، رشوه گرفتیم، اذیتش كردیم، حقش را خوردیم، خوشی نكنند. چون «لَا خَیْرَ فِی لَذَّه یٍ مِنْ بَعْدِهَا النَّارُ» (أمالی صدوق، ص 498)امیرالمومنین (ع) می فرماید: «لَا خَیْرَ فِی لَذَّه یٍ» خیر نیست در لذت هایی كه «مِنْ بَعْدِهَا النَّارُ» بعدش باید انسان گرفتار آتش شود. آن كیفی كه بعدش آتش است، كیف نیست «لَا خَیْرَ فِی لَذَّه یٍ

اکبر چاقو رو میده دست زید ...
زید با چاقو اصغر رو میکشه ...

با اینکه اکبر میدونسته ممکن هست زید از چاقو سو استفاده کنه ... آیا اکبر در این امر مقصر هست یا خیر ؟؟؟؟

مثلا اگر من هر کاری بکنم ... نمیتونم 1 سانت رویه قدم بزارم ... این پورت برای من بسته شده ...
چرا خداوند پورت مردم آزاری و شکنجه رو نبسته ؟؟؟ مثلا خدا میتونست کاری کنه که انسانها مرگ اختیاری داشته باشند ؟؟؟ تا مورد شکنجه قرار نگیرند !!!

سلام

یه نکته! اگه اشتباه نکنم قران گفته که خدا جهانو(یا حداقل بگیم سیاره ی زمین) برای انسان بوجود آورده! و نباید در این مورد از نظر علمی حرف بزنیم، بلکه فقط وضعیت اون عوامل برای انسانو بیان کنیم!

مثلا موقع گفتن، فقط راست و دروغ مطرحه!؟ هر کی که راست نگفت دروغ گفته!؟ و برعکس!؟ کسی که حرف نزده جزو کدومه!؟
آیا اینطور نمیشه گفت جهنم وجود نداره و جهنم جاییه که بهشت نیست!؟؟

دنیا برای‌انسان‌خانه‌عمل‌است‌، نه‌خانه‌مجازات‌. انسان‌برای‌این‌آفریده‌شد که‌با استفاده‌از هدایت‌الهی‌و راهنمایی‌پیامبران‌و به‌کارگیری‌عقل‌و هوش‌خود، راه‌تکامل‌را پیموده‌و به‌خوش‌بخشی‌و سعادت‌همیشگی‌رسیده‌و از نعمت‌های‌لذت‌بخش‌و جاویدان‌بهشتی‌بهره‌مند شود.
اعمال‌انسان‌وقتی‌ثمر بخش‌است‌و او را به‌کمال‌می‌رساند که‌اختیاری‌باشد، یعنی‌اگر انسان‌با اختیار خود، کار خوب‌را انجام‌داد، اثر انسانی‌و تربیتی‌دارد و به‌او ثواب‌داده‌می‌شود. وقتی‌فردی‌از مال‌خودش‌احسان‌می‌دهد و به‌فقیران رسیدگی‌می‌کند و مدرسه‌می‌سازد و به‌مسجد کمک‌می‌نماید، هم‌اثر روحی‌و تربیتی‌دارد و هم‌پاداش‌عظیم‌از طرف‌خداوند به‌چنین‌شخصی‌داده‌می‌شود، لیکن‌چنان‌چه‌از همین‌شخص‌به‌زور پول‌گرفته‌و به‌مصرف‌خیریه‌رسانده‌ شود، اثر روحی‌و تربیتی‌ندارد و ثواب‌احسان‌داده‌نمی‌شود. کسی‌که‌با خلوص‌نیت‌و با اراده‌خود نماز بخواند و روزه‌بگیرد، به‌پاداش‌بهشتی‌این‌اعمال‌می‌رسد، ولی‌اگر با نیت‌ریایی‌یا سبب‌اجبار اعمالش‌را انجام ‌دهد، پاداش‌و ثوابی‌نخواهد داشت‌.
در جنایات‌و گناهان‌هم‌اگر خداوند هر گناه‌کار را بلافاصله‌بعد از ارتکاب‌گناه‌مجازات‌می‌گرد دیگر ترک‌گناه‌اختیاری‌نمی‌شد، بلکه‌به‌خاطر ترس‌از مجازات‌دنیوی‌ترک‌می‌شد، مثلا اگر به‌محض‌گفتن‌دروغ‌خار در زبان‌فرو می‌رفت‌و بوی‌گند همه‌جا را می‌گرفت‌و مشخص‌می‌شد طرف‌دروغ‌می‌گوید، کسی‌دروغ‌نمی‌گفت‌، که‌این‌اثر تربیتی‌نداشت‌و موجب‌تکامل‌انسان‌نمی‌شد.
انسان‌مؤمن‌و با تقوا دست‌به‌دزدی‌نمی‌زند، چون‌این‌عمل‌را برخلاف‌مقررات‌الهی‌می‌داند. دزد به‌زندان‌افتاده
هم‌دزدی‌نمی‌کند، اما نه‌به‌این‌خاطر که‌دزدی‌حرام‌است‌، بلکه‌از این‌جهت‌که‌در بند است‌و قدرت‌بر دزدی‌ندارد.
پس‌این‌که‌خداوند در دنیا گناه‌کاران‌را بلافاصله‌مجازات‌نمی‌کند، نه‌از این‌جهت‌است‌که‌عادل‌نیست‌و با قدرت‌بر مجازات‌جانیان‌ندارد یا بر بندگانش‌رحم‌نمی‌کند، بلکه‌بدین‌خاطر است‌است‌که‌بشر باید دردنیا آزاد باشد و با اختیار خود کارها را انتخاب ‌کند و در غیر این‌صورت‌به‌هدف‌خلقتش‌که‌رسیده‌به‌کمال‌و قرب‌الهی‌است‌، نایل‌نمی‌گردد.
هدف‌از خلقت‌انسان‌به‌کمال‌رسیدن‌از راه‌اختیار و انتخاب‌است‌خدا در قرآن‌می‌فرماید: «من‌جن‌و انس‌را نیافریدم‌جز برای‌این‌که‌عبادتم‌کنند (و از این‌راه‌تکامل‌یابند و به‌من‌نزدیک ‌شوند.»(1) و فرمود: «ما راه‌را به‌او (انسان‌) نشان‌دادیم‌، خواه‌شاکر باشد و با اختیار خود پذیرا گردم‌ناسپاس.» پس‌رمز عدم‌مجازات‌متخلفین‌در دنیا این‌است‌که‌دنیا سرای‌تکلیف‌و عمل‌است‌، نه‌محل‌ثواب‌و عقاب‌. از طرف‌دیگر خدای مهربان‌، سرانجام داد مظلوم‌را از ظالم‌خواهد گرفت‌. این‌گونه‌نیست‌که‌مجرم‌مجازات‌نشود. هنگامی‌که‌قیامت‌بر پا شد، به‌حساب‌همه‌رسیدگی‌می‌شود و ظالمان‌و جانیان‌چنان‌مجازات‌می‌‌گردند که‌تصورش‌را نمی‌‌کردند.
قرآن‌می‌فرماید: «آن‌ها که‌ستم‌کردند، به‌زودی‌می‌دانند که‌بازگشت‌شان‌به‌کجا است‌.»(2) «ما ترازوهای‌عدل‌را در روز قیامت‌بر پا می‌کنیم‌. پس‌به‌هیچ‌کس‌کم‌ترین‌ستمی‌نمی‌شودو اگر به‌مقدار یک‌دانه‌خردل‌، کار نیک‌و بد باشد، ما آن‌را حاضر می‌کنیم‌.»(3)«روزی‌که‌ ستمکار از شدت‌حسرت‌) دست‌خود را به‌دندان‌می‌‌گیرد و می‌گوید: ای‌کاش‌با رسول‌خدا راهی‌برگزیده‌بودم‌.»(4)
از سوی‌دیگر در دنیا تحقق‌عدل‌کامل‌در مقام‌پاداش‌و کیفر امکان‌پذیر نیست‌، زیرا سرنوشت‌پاکان‌و مجرمان‌به‌هم‌گره‌خورده‌و از یکدیگر تفکیک‌پذیر نیست‌، نیز دنیا گنجایش‌پاداش‌و کیفر برخی‌را ندارد. چگونه‌ممکن‌است‌کسی‌را که‌حق‌جویان‌و بی‌گناهان‌بی‌شماری‌را نابود ساخته‌، در این‌جهان‌کیفر داد، در حالی‌که‌جای‌یک‌جان‌بیش‌تر ندارد و با یک‌تیر می‌میرد؟! این‌گونه‌افراد باید در قیامت‌و جهان‌آخرت‌که‌مرگ‌ندارد و پایان‌نمی‌پذیرد، مجازات‌شوند. در این‌جا به‌مسئله‌دیگری‌باید توجه‌داشت‌و آن‌این‌که‌در زندگی‌مصائب‌زیادی‌دامن‌انسان‌را می‌گیرد که‌عامل‌اصلیش‌خود او است‌، منتها بسیاری‌از افراد برای‌این‌که‌خود را تبرئه‌کنند، و ندانم‌کاری‌و تنبلی‌ها و سستی‌های‌خود را نادیده‌بگیرند و به‌گردن‌عوامل‌دیگر بیندازند، همه‌این‌ها را به‌حساب‌خدا می‌گذارند و عدالت‌خدا را زیر سؤال‌می‌برند، در حال‌که‌اگر درست‌بنگریم‌، فرد یا جامعه‌عامل‌اصلی‌و مقصر واقعی‌هستند.
گرفتاری‌هایی‌که‌از سوی‌حکومت‌های‌جبار دامن‌مردم‌را می‌گیرد، معمولاً از این‌قبیل‌است‌، چرا که‌ظالمان‌افراد معدودی‌هستند. این‌سکوت‌و تسلیم‌بی‌دلیل‌و گاه‌همکاری‌مردم‌با آن‌ها است‌که‌به‌آنان‌نیرو و توان‌می‌بخشد که‌بر گُرده مردم‌سوارشوند و هزار گونه‌بدبختی‌برای‌آن‌بیافرینند.(5) خدا به‌مردم‌دستور داده‌زیر بار ظلم‌نروید تا آقا باشید، ولی‌مردم‌گوش‌نمی‌دهند و به‌جای‌شجاعت‌و اعتراض‌و قیام‌، ترس‌و سستی‌و تسلیم‌را پیشه‌می‌کنند و ظلم‌را تحمل‌می‌کنند. قرآن‌مجید خوش‌بختی‌و بدبختی‌جامعه‌ها را به‌عنوان‌سنت‌تغییرناپذیر به‌دست‌جامعه‌می‌داند: «خداوند وضع‌هیچ‌ملتی‌را عوض‌نمی‌کند تا که‌خودشان‌تغییری‌ایجاد کنند.» (6) «فساد در خشکی‌و دریا به‌خاطر کارهایی‌که‌مردم‌انجام‌داده‌اند، آشکار شده‌است‌.
خدا می‌خواهد نتیجه‌بعضی‌از اعمال‌شان‌را به‌آنان‌بچشاند، شاید (به‌سوی‌حق‌) بازگردند. (7) رسول‌گرامی‌اسلام‌فرمود: «هیچ‌نکبتی‌دامن‌گیر شخص‌ نمی‌شود مگر به‌واسطة‌گناهی‌که‌مرتکب‌شده‌است‌.» (8)
علی‌(ع) فرمود: «بنده هیچ‌کس‌مباش‌، خداوند تو را آزاد آفریده‌است‌». حضرت‌در خطبه جهاد می‌فرماید: «مردمی‌که‌از جهاد روی‌برگردانند، خداوند لباس‌ذلت‌بر تن‌آنان‌می‌پوشاند و بلا به‌آنانی‌هجوم‌می‌آورد، حقیر و ذلیل‌می‌شوند، عقل‌و فهم‌شان‌تباه‌می‌گردد و به‌خاطر تضیع‌جهاد، حق‌آن‌ها پایمال‌می‌شود.» (9)
نتیجه‌: خدا عادل‌است‌و به‌احدی ظلم‌نمی‌کند و دنیا محل‌عمل‌است‌، نه‌پاداش‌و جزا در آخرت‌ظالمان‌و تضییع‌کنندگان‌حقوق‌مجازات‌می‌شوند و حق‌مظلوم‌از ظالم‌گرفته‌می‌شود. از طرف‌دیگر منشأ بسیاری‌ از ستم‌ها خود مردم‌! که‌ظلم‌را می‌پذیرند و جهاد و مبارزه‌را رها می‌کنند. سنت‌همیشگی‌خدا این‌است‌که‌فرد و جامعه‌با توکل‌
به‌خدا، خود باید تغییر وضعیت‌بدهند و خود را با وضعیت‌مطلوب‌اداره‌کنند و جلوی‌جنایات‌را بگیرند.

پی­نوشت­ها:
1. ذاریات‌(51) آیه‌56.
2. شعرا (26) آیه‌227.
3. انبیاء (21) آیه‌47.
4. فرقان‌(25) آیه‌27.
5. آیت‌الله‌فاضل‌مکارم‌شیرازی‌، پیام‌قرآن‌، ج‌2 ص‌456.
6. رعد (13) آیه‌11.
7. روم‌(30) آیه‌41.
8. محمد تقی‌فلسفی‌، کودک‌، ج‌1، ص‌15 (اصول‌کافی‌، ج‌2، ص‌269.
9. نهج‌البلاغه‌فیض‌الاسلام‌.

با سلام

این حرف رو که قبول دارید :

هیچ فردی ظالم متولد نمی شود ==> یعنی بدو تولد برنامه ظلم بر کودک نصب نیست

.

مثال فیزیکی میزنم :

من از بازار یه گوشی اکبند میخرم ===> هیچ برنامه خلافی در گوشی نصب نیست==> بقولی گوشی معصوم هست

حالا بنده میارم و یه برنامه خلافی روی گوشی نصب میکنم و شروع به استفاده خلاف

ایا شرکت تولیدی گوشی مقصر هست ؟

مسلما خیر

_________________

میگید که خداوند چرا شرایط رو برای اون فرد ظالم محیا کرده ====> خب خیر و شر از ویژگی ها دنیای مادی هست ===> یعنی خلاف این بود اختیار معنایی نداشت

یعنی انسان مثل یه رباتی ===> فقط برنامه خیر روش نصب میشد

زندگی جبری

_____________________

نکته دیگر دیگر اینکه :

دید ما محدود هست به عقل و احساسات و نگرش انسانی خودمون و قیاس هایی که میکنیم هم ناشی از این ها .

هیچ موقع ما بعنوان یه فرد عادی نمی تونیم دیدی که یه مثلا رییس جمهور داره به امورات داشته باشیم
چون در اون موقعیت نیستیم

چه برسد به اینکه در مورد مسائل هستی قضاوتی کنیم با محدودیت انسانی خودمون!

سلام.
تفاوت در اینجاست که خدا میدونه شخص از اختیاراتش چطور استفاده خواهد کرد. در مثال شما مثل این میمونه که کمپانی سازنده گوشی رو به کسایی بفروش که شرکت میدونه اونها ازش سواستفاده خواهند کرد.
آیا در این حالت شرکت مقصر نیست؟
قطعا هست.

===================
به عنوان مثال، در کشورهایی که سلاح فروخته میشه، فروشنده ها حق ندارند به افرادی که دارای سوابق روانی بوده اند سلاح بفروشند، چون احتمال میدهند که این افراد از سلاح سو استفاده کنند.

در اینجا خدا به یقین میدونه که شخص چه خواهد کرد. اما تنها نظاره گره

باسلام
استاد میدونه دانشجوش درس نخونده ( استفاده از اختیار در راه نادرست ) آیا ازش امتحان نمیگیرد ؟
چرا ازش امتحان میگیره میدونه که اون برای نتیجه تلاش نکرده
خدا در هر انسان توان انجام خیر رو قرار داده حال اون علاقه به شر داره دیگه خودش انتخاب کرده به همان میزان که شر شده می تونست خیر باشه

هو الله

با سلام

مفاهیم عالی وجود طوری بهم پیوسته و متصلند که با حذف یک مفهوم سلسله ی زنجیر واری از مفاهیم از صحنه ی هستی حذف خواهند شد

و این همان ارتباط و یکپارچگی است که میان اجزای هستی مشاهده می گردد،هم در فلسفه و متافیزیک و هم در فیزیک.

هایدگر یک فیلسوف آلمانی است که بعضی او را ملحد و برخی مکتب فکری او را شبیه مکتب وحدت وجودی ملا صدرا می دانند،راجع به این شباهت

و یا افتراق باید تحقیق بیشتری انجام شود امّا یکی از آراء او را بسیار عمیق می دانم،او شیئ را گردهمایی یک جهان تلقی می کند،یعنی مفهوم یک

شیء منوط به چیزی است که آن را گرد هم می آورد،در واقع بخشی که ظاهر شده و بخشی که پنهان مانده است.

در مورد سؤال شما موضوع را از زاویه ی دیگری ببینیم،از آن زاویه ای که کل هستی را یک کلّ واحدِ در برگیرنده ی مفاهیم متعدد و در عین حال یکپارچه

نشان می دهد.

به فرض اینکه هیچ ظلمی در جهان رخ ندهد،یک حلقه از این زنجیره ی متوالی در میان پدیده های هستی مفقود می گردد،حلقه ای که حلقات دیگری را با

خویش می برد مثل عدالت،چرا که عدل به ضد آن که ظلم است ادراک و شناخته می شود و یا به عبارتی نمود می یابد.

ظلم و عدالت مفقود می گردند و در نتیجه اراده و اختیار نیز مفقود می شوند،چرا که اختیار ظالم و یا عادل بودن با شماست.

و چون ظلم و عدالت نباشد و یا بعکس آن دیگری هم نخواهد بود،این حلقه را هم از صحنه ی هستی حذف فرمائید.

عدل-ظلم-اختیار-اراده،اراده که نباشد قدرت هم از میان می رود و قدرت که برود،حلقات دیگری هم حذف خواهند شد و به همین ترتیب.

همه ی ارکان و اجزاء هستی بهم وابسته و پیوسته اند.

خب این نکته برای شرکت اشکار هست که تکنولوژی مثل یک چاقو هست

یعنی در ان واحد یه نفری ممکن هست استفاده مثبت و نفر دیگر استفاده منفی کند !

اگر جنبه منفی رو در نظر بگیریم باید تولید رو متوقف کنیم !

.

چون نیاز هست به تولید و تکنولوژی ===> میگیم ما به تولید ادامه میدیم و هر کسی عقل داره و اختیار و اگر کسی استفاده منفی کرد باید خودش تاوان بدهد

شرکت در یه بروشوری اگاهی های امنیتی رو منتشر میکنه و خبررسانی در کنار محصول انجام میده ===> غیر این اگر مشکلی پیش امد و استفاده منفی شد دیگه به مشتری ربط داره

_________________

همه میگن که ظلم بد هست

معتاد شدن زندگی رو به فلاکت میکشونه
.

ظلم رو اصلا عقل هم رد میکنه با کمی تفکر و نگرش انسانی
.

حالا اگر کسی امد و بیراه رفت و ظالم شد ، معتاد شد ؟ ( قطعا آگاهی سازی شده و هیچ موقع آگاهی صفر نیست )

ایا باز هم خدارو مقصر میدونید ؟

____________

اگر خداوند به طور مستقیم ظالم رو حذف می کرد و نابود میکرد ؟ به نظرتون دنیا چه شکلی میشد ؟

اون موقع هم یه عده بهانه میاوردن که ما اصلا دوس داریم ظالم باشیم و خدایا اختیاری که به ما دادی چه شد ؟

____________

چون محور سوالات پرسشگر در همین راستا هست این مطلب نقل قول های استارتر رو هم شامل میشود

با سلام

نظم در هستی به حدّ اتم و اکمل آن وجود دارد،اصلا آنچه که هست فقط نظم است

امّا وقتی پای افعال اختیاری وجودات مکدّر و به دور از نظم عقلایی و اخلاقی

به میان می آید در عالم واقع بی نظمی و اختلال ظهور می کند،این حاصل فعل شماست(نوعی)

نه فعل خداوندی که وجودش از هر نقص و کاستی مبراست.

ظلم نباید باشد اما هست و شما به آنچه هست معرفت می یابید نه آنچه نیست.البته این

هستی که می گویم نمودِ نقص در عدالت نداشته ی برخی انسانهاست.که شما هم فرمودید.

اما یک چیز دیگر هم هست وقتی از افق اعلای وجود فاصله می گیرید تا به اسفل السافلین جهان ماده

می رسید لازمه ی طبیعی چنین مرتبه ی محدود و مقیدی از وجود نقصها و کاستی هاست،تضاد و تزاحم

و تدریج است."قال اتجعل فیها من یفسد فیها و یسفک الماء و نحن نسبح بحمدک و نقدس لک"

با سلام

خیر،سؤال شما بر این مبنا است که خداوندی که مانع ظلم نمی شود،ظالم اصلی است(نعوذ بالله)

عرض بنده این است که اختیار ظالم را از او بگیرید،عدالتی هم نخواهد بود چراکه عدالت در عالم واقع در مقابل ظلم است

که نمود می یابد،شما عدالت را چگونه درک کردید؟

اختیار ظلم و یا عدالت نداشته باشید،یعنی قدرت بر انتخاب هم نخواهید داشت،ببینید با حذف اختیار و اراده و قدرت دیگر

چه کمالی برای انسان باقی می ماند؟یا اصلا دیگر هیچ کمالی محقق می گردد؟

همین دلسوزی و رأفت شما نسبت به کودک مظلوم چگونه شکل گرفت؟

اگر خداوند به اراده ی خویش مانع اختیار انسان می شد،صفت رأفت در وجود شما شکل می گرفت؟

عالم طبیعت جنسش این است،طبعش این است،تضاد،تزاحم،محدودیت،نقص ووووووو

شما این اوصاف را از عالم طبیعت بگیرید این مرتبه از هستی را از عالم وجود حذف نموده اید.

در دنیا منافع شما با منافع دیگری ممکن است در تضاد باشد،در این تضاد میان منافع شما چه می کنید؟

می توانید آن را به کلی رفع کنید؟

فکر می کنید دستورات متعالی اخلاقی دین،برای چیست؟

دستور به احسان-عدالت-پرهیزگاری و مبارزه با ظلم؟ برای اینکه انسان مختار با اختیار خودش

به این کمالات نائل شود،وگرنه که اینجا دنیا نبود،ملکوت اعلی بود.

این مثالی که شما مطرح کردید ==> ربات شکنجه گر

با یک انسان مختار کاملا در تضاد هست

یعنی این با یه برنامه از پیش نوشته شده کار میکنه
.
.

انسان با فطرتی پاک به دنیا میاد و با قدرت انتخاب و اختیاری که دارد راهش رو انتخاب میکنه
.

شما چطور نتیجه گیری میکنید که :

انسانی با اختیار خودش ظلم میکنه ====> شما چطور نتیجه گیری میکنید که خالقش ظالم هست ؟

اگر انسانی با جبر مطلق ظلم میکرد ==> نتیجه گیری شما صحیح بود

نکته اینجاست
یه استدلالی که مطرح میشه باید ببینیم چه میزان میتونه درست باشه ؟
چه میزان افکار و خیالات ما درش دخیل هست ؟

و پارامترهای ارزیابی دیگر . . .

به نظرتون برهان نظمی که مطرح شده چه میزان با احساسات و خیالات انسان در ارتباط میتونه باشه ؟
یا این نتیجه گیری بر اساس یه سری قوانین حاکم بر عالم هست ؟

من کلا برداشتم از حرف های شما این هست که :

در دنیا خوبی مطلق حاکم میشد

اینم از یه راهی امکانش بود

انسان یه موجود مجبوری بود که تنها عمل خوب انجام میداد ====> عاری از اختیار ===> چون اختیار باعث میشه دوراه بوجود بیاد ===> انتخاب خوب و انتخاب بد

ولی ارزش زندگی به این هست که ==> با وجود یه سری بدی انسان بره سمت خوبی ها و خودش رو به عنوان یه انسان نشون بده

و با افتخار بگه که من برترین مخلوق هستی هستم چون با وجود بدی در عالم و جاذبه ای که بدی ها دارند رفتم سراغ خوبی

موفق باشید

فرض کنیم سخن افرادی که میگویند بدون اختیار و بدون اینکه ظلمی وجود داشته باشد ...
نمیشد عیار انسانها رو سنجید ... دو تا سوال پیش میاد ...

1. خوب چرا خدا چنین دنیایی رو افرید ؟ خوب نمی افرید .
2. استدلال میکنید که برای تحقق ازمایش الهی میبایست افراد اختار داشته باشند . ولی ایا با چنین سامانه ای که خدا افریده مظلوم اختیار داره ...

فرض کنیم ظالمی چشمان یک شهر را از حدقه در بیاورد ...
انچنانچه در تاریخ این اتفاقات کم نیوفتاده است ...

در اینصورت طبق قانون الهی یک نفر مختار است و هزاران نفر مجبور ....
مجبور به ندیدن .

بنابراین به نطره من اگر خداوند میخواست که دنیایی عادلانه تر درست کند و انسانها مختار باشند ...
باید قوانین علی معلولی را طوری کنار هم میچید که هیتلرها و چرچیل ها به چنان قدرتی نمیرسیدند .... دقیقا بخاطر اینکه اگر چنبین قواعدی را در دنیا حکم فرما میکرد انسانها مختار تر میشدند و راحت تر محک میخوردند .

به نظرم شما سوالو اشتباه در نظر گرفتید!
به عنوان مثال یه ویژگی هست(مثل خوبی و ظلم و...) به نام "البیسش"! کسی الان نمیتونه پیرو ی این ویزگی باشه!! چرا نمیتونه!؟؟ چون اصلا تعریف نشده!! شما وقتی میشنوید "البیسش" چه تصویری تو ذهنتون میاد!؟ چه احساسی در وجودتون ایجاد میشه!؟
پس دنیای بدون ظلم و ظالم هم میتونه مثل دنیایی که "البیسش" نداره، وجود داشته باشه!!

اینکه میفرمایید اگر محرومیت ها نبود بشر بالا نمیرفت سخن تمامی نیست چرا که بر اساس آن میتوان گفت اگر شمر نبود امام حسین ایقدر غزیز نمیشد و این همه به واسطه او بهشتی نمیشدند پس شمر میباست میبود و این یعنی جبر

بسمه البصیر

علیکم السلام

"تعرف الاشیاء باضدادها" در این عالم است که عالم تزاحم و تضاد است در قیامت معرفت درک و شهود حضوری است

در واقع شما در این دنیا برای به فعلیت رسیدن معرفت و شناختتان ابزار گوناگونی دارید یکی از آنها شناخت

و ادراک عقلی است اما نظام آن عالم متفاوت است شما عین علم و عملتان خواهید بود.

بله و این عین عقلانیت است.خب این نوع انتخاب چه منافاتی با عرایض بنده دارد؟

وقتی شما مخیّر به انتخاب بهتر شوید باز هم حدّی از کمال بالاتر را انتخاب فرموده اید که اگر ربّ العالمین مانع انتخابش می شد

شما را از کمالی برتر باز داشته بود!

توجه داشته باشیم که این فعل خداوند تبارک و تعالی نیست فعل یک موجود دور از خداوند و فعل کسی است که ظرف ظهور عدالت حق تعالی نیست.

و مطلبی را که حضرتعالی به عنوان مثال ذکر می فرمائید کلیبت ندارد گرچه دنیا ظرف ظهور اتم و اکمل عدالت حق نیست ولی اینگونه هم نیست که

انسان ظالم به کلی رها شده و اجازه ی ظلم به او تفویض شده باشد،شما امروز (نوعی) قصد می کنید به کسی ظلم کنید و خداوند مانعتان می شود

هر کاری می کنید چهره ی کسی را خراب کنید و خداوند نمی گذارد و بر عکس عزت او را افزون می کند.از امیر کلام علی ابن ابیطالب

علیه السلام پرسیدند:

خدا را چگونه شناختی؟فرمود:"عرفت الله بفسخ العزائم و حلّ العقود و نقض الهمم..."یعنی خدا را به شکست تصمیمها و گشوده شدن گره ها و

نقض اراده ها شناختم"

پس جائی که ظلمی تحقق می یابد اولا فعل خدا نیست ثانیا اگر خدا مانع نمی گردد حکمتی پشت آن است.ثالثا عالم هستی،تنها آن چیزی نیست

که ما می پنداریم بلکه بسیار وسیعتر و قسمتهای ناشناخته و پنهان آن بسی عظیم تر است.

اگر منظور حضرتعالی از باید،باید الزام آوری برای حق باشد خیر.

ولی اگر منظور بایدی لازمه ی فیضان وجود باشد بله.

باز ملا نطق نو آغاز کرد
نقد واشکال خودش را ساز کرد
آنچه گفتم گوشه ی از راز بود
نه تمام سرّ آن آواز بود
خداوند متعال عالم، قادر مطلق و عادل محض است؛ پس نظام جهان هستي را به بهترين وجه خلق كرده، نظام جهان احسن و نيكوترين نظام ممكن است. اگر شر با اين نظام منافات داشت، آفريده نمي‌شد، چون منشأ چنين شر و ظلمي جهل يا عجز و يا نياز است. هيچ كدام از اين ها در خداوند متعال راه ندارد. در دعاهاي مأثور از معصومين رسيده است: «و قد علمت انه ليس في حكمك ظلم... و انما يحتاج الي الظلم الضعيف و قد تعاليت يا الهي عن ذلك علواً كبيرا».(1)
2. پاسخ تفصيلي:
الف) شر امر عدمي:
بر جهان خير محض و ناب حاكم است. اموري كه آن ها را شر مي‌دانيم، اگرچه واقعيت دارند اما واقعاً شر نيستند.در نگاه نخست اين پاسخ ممكن است با راه حل اول يكسان انگاشته شود، ولي تفاوت ظريفي بين اين دو راه وجود دارد. معنا و مفهوم گزاره اول نفي مطلق شر در جهان از باب سالبه به انتفاي موضوع است؛ يعني هيچ گونه وجودي حتي سايه‌اي و عدمي براي شر نمي‌توان تصور كرد. ما انسان‌ها مانند افراد مريض هستيم كه خيال مي‌كنيم شرور وجود دارد ، ولي واقعيتي ندارد و اين برخلاف بداهت عقل است، چون هر انساني در طول زندگي خويش با شرور دست و پنچه نرم مي‌كند. اما مفاد گزارة دوم اعتراف به شر دارد ، هرچند از نوع
عدمي و سايه‌اي باشد. شأن و منزلت هستي، خير و كمال است اما شرور همان عدم وجود كمال است ، مانند سايه ـ كه هر چند واقعيت دارد ـ عبارت است از عدم روشنايي، نه اينكه سايه خود در مقابل نور و روشنايي وجود مستقل داشته باشد.(2)
ب) شر از لوازم وجود خير:
خاستگاه اوليه اين نظريه به انديشه‌هاي ارسطو باز مي‌گردد. بر اساس تفسيري كه در فلسفة اسلامي از اين نظريه شده است موجودات امكاني از پنج حالت بيرون نيستند:
الف) آنچه كه خير محض و ناب است؛
ب) آنچه كه خيرش بيش تر از شرش است؛
ج) آنچه كه خير و شرش مساوي است؛
د) آنچه كه شرش بيش تر از خيرش است؛
هـ) آنچه كه شر محض است.
ابتدا اين مطلب به اثبات مي‌رسد كه از ميان احتمالات پنجگانه، تنها احتمال اول و دوم به واقعيت پيوسته است. سپس روشن مي‌گردد كه وجود اين دو قسم در جهان، امري ضروري است. قسم اول كه روشن است اما در مورد قسم دوم گفته مي‌شود كه اگر خداوند از اين قسم از موجودات را به دليل شر ‌اندك نيافريند، خير فراواني كه ملازم با اين شر است، محقق نمي‌گردد، حال آن كه ترك خير كثير، خود شر بزرگي است كه در مقايسه با شر اندك، به مراتب عظيم‌تر است، بنابراين، خودداري خداوند از آفرينش اين قسم، از آن رو كه مقتضي تحقق شر بزرگتري است، روا نخواهد بود.(3)
اين تقسيم‌بندي بر اساس حصر عقلي است. قسم ديگري بر اين پنج قسم مذكور نمي‌توان يافت. البته در جهان آفرينش فقط قسم اول و دوم است كه لباس تحقق مي‌پوشند.
ج) ماده منشأ شر:
خداوند متعال جهان آفرينش را بر اساس سنن، قوانين و شيوه‌هاي معيني اداره مي‌كند كه در آن ها هيچ گونه تغيير و تبدلي رخ نخواهد داد. از سوي ديگر عالم (تجرد، مثال و ماده) آفريده است كه بر اساس سنخيت اين عوالم و مرتبه وجوديشان در نظام هستي، هر يك داراي قوانين و سنن مخصوص به خودند؛ يعني در عالم ماده احكام و آثار است كه در عالم مثال و تجرد نيست. نيز در عالم مثال و تجرد سنني است كه در جهان ماده نمي‌باشد. پس اگر عالم ماده باشد، ولي اثري از احكام و سنن حاكم بر آن نباشد، عالم ماده ديگر عالم ماده نخواهد بود. در اين عالم ـ برخلاف عالم تجرد كه تنها خير محض است ـ تضاد، تزاحم، محدوديت، زوال و بطلان، غم و شادي و رنج و اميد و بالاخره خير و شر وجود دارد.(4)
د) شر معلول اختيار آدمي:
كمال آدمي در گرو اختيار است. اختيار منشأ پيدايش خير و شر مي‌باشد: «انا هدينا، السبيل اما شاكراً و اما كفوراً (5)». البته جهان با موجودات مختار از جهان خالي از آنها به مراتب كامل‌تر و برتر است.(6)
ه) نسبي بودن شر و قضاوت محدود ما:
وقتي كه بارش برف و باران زندگي و رفت و آمد را سخت مي‌كند و هنگامي كه ساختمان فرسوده‌اي براي نوسازي ويران مي‌كنند و براي رهگذران غير از گرد و غبار منفعتي به بار نمي‌آورد، بسياري از مردمان اين امور را شر و بلا مي‌دانند؛ وقتي اثر آن برف و باران حياتبخش در نظر بگيريم، يا به جاي آن بناي فرسوده، بناي عظيمي را كه احتمالاً يك بيمارستان عام المنفعه است، مشاهد كنيم، تصديق خواهيم كرد كه حوادث كه در يك بررسي كوتاه شر مطلق به نظر مي رسيد، خير است.
به علاوه شرور صرفا درد و مصيبت نيست و داراي فوايد فراواني است نظير:
1. مصايب سازنده روح آدمي:
مصايب را در خوشبختي‌ها است، زيرا بسياري از خوبي‌ها از بدي‌ها زاييده مي‌شوند. زشتي‌ها و رنج‌ها مقدمه و پديدآورنده زيبايي‌ها است: فان مع العسر يسرا، ان مع العسر يسرا.(7)
2. ادراك خير از راه شر:
اگر در جهان شرور وجود نمي‌داشت، به دليل عدم مقايسه و مقارنه، خير، حسن و زيبايي عالم هستي درك نمي‌شد. مثل مورچه‌هاي سيا و يا زرد از يك نوع و اندازه؛ آيا مي‌توان گفت يكي از آن ها زيباتر از بقيه است؟(8)
3. بيدارگري:
طبق روايت «اگر بيماري، فقر و مرض نبود، چيزي سر آدمي را خم نمي كرد ، ولي با اين حال او خيلي بي‌پروا است».(9) يكي از مهم‌ترين دستاوردهاي بلايا آن است كه آدمي را از خواب غفلتي كه بر اثر فرو غلتيدن در نعمت‌هاي دنيوي بدان دچار شده ، بيدار كرده، مسئوليت‌هاي خطير او را در برابر خداي خويش يادآور مي‌شوند. استكبارش را به فروتني و خضوع مبدل مي‌سازند. قرآن كريم با اشارة به اين مطلب بيان مي‌دارد كه همواره اقوام پيامبران با انواع سختي‌ها رو به رو بودند، تا مگر از سركشي دست كشيده، در مقابل حق تسليم شوند(10) :«و در هيچ شهري پيامبري نفرستاديم مگر آن كه مردمش را به سختي و رنج دچار كرديم تا مگر به زاري در آيند.»(11)
از ديدگاه اسلام خداوند در مقابل رنج‌ها، دردها و مصائبي ـ كه بعضي از انسان‌ها ناخواسته دچار آنند، مانند كري و كوري و فلج مادرزادي كه از آن به شرور طبيعي ياد كرديم ـ در عالم ديگر (قيامت) جزاي برتري اعطا مي‌فرمايد.
امام صادق ـ عليه السّلام ـ (در توجيه نقص‌هاي بدني مانند نابينايي و ناشنوايي) تأكيد مي‌فرمايد كه خداوند در آخرت به چنين اشخاصي در صورت بردباري و صبر، چنان پاداش اعطا مي‌كند كه اگر ميان بازگشت به دنيا و تحمل دوبارة همين مسايل و باقي ماندن در آخرت مخير باشند، بازگشت به بلايا را انتخاب مي‌كنند تا اجرشان افزوده گردد.(12)
منظور از اجر، ثواب كلامي نيست ، چون ثواب چيزي است كه همراه با تعظيم و تجليل باشد. مراد اين است كه مصيبت با عوض شايسته جبران خواهد شد كه طبعاً عوض مانند ثواب همراه با تعظيم و گرامیداشت نخواهد بود.(13)

پي نوشت ها:
1. شيخ طوسي، مصباح المتهجدين، ص188، چاپ اول.
2. محمدحسن قدردان ملكي، خدا و مساله شر، قم، دفتر تبليغات اسلامي، 1377، ص42، 43.
3. الوين پلانتينجا، فلسفه دين، ص202.
4. محمدرضا كاشفي، پرسش‌ها و پاسخ‌ها، (دفتر اول، خداشناسي و فرجام شناسي) دفتر نشر معارف قم، بهار 81، ص58ـ55.
5. دهر/3.
6. فلسفه دين، ص205.
7. مرتضي مطهري، عدل الهي، تهران، صدار، پاييز 76، ص175ـ173.
8. عبدالحسين خسروپناه، كلام جديد، ص81.
9. لولا ثلث في ابن آدم ما طأطأ رأسه شيء المرض، الفقر و الموت و كلهم فيه و انه معهم لوثاب (محمد كليني، بحارالانوار، ج5، ص316، روايت 12، باب 5)
10. محمد سعيدي مهمر و امير ديواني، معارف اسلامي(1)، انتشارات معارف، قم، پاييز 79، ص83.
11. اعراف(7)آیه94.
12. محمد كليني، بحارالانوار، ج3، ص71.
13. علامه حلي، كشف المراد، نشر اسلامي جامعه مدرسين قم، قم، محرم 1415، چاپ پنجم، ص332.

سلام علیکم

نفرمودید آن کودکی که رنج دید و از بین رفت و از این بحث ها به دور بود به چه درک و کمالی رسید؟
با سخنان شما نهایتا بتوان عدالت به نوع مخلوقات یا نوع انسان را ثابت کرد..نه فرد انسان را

اما اگر میخواهید بفرمایید خدا برای آن کودک در آخرت جبران میکند ..باید پرسید چه را جبران میکند و چگونه ؟؟!!این هم لازمه اش این است که مبانی دیگر را نقض کنیم
مگر کمال و رشد در دنیا محقق نمیشود؟؟ مگر این هم سنت الهی نیست که مزرعه آخرت دنیاست؟؟؟

بسمه العلیم

با سلام

خیر گرامی قوانین و نظامات اخروی با نظام دنیا به کلی متفاوت است و این نکته در قران کریم به صراحت بیان شده است:

"يَوْمَ تُبَدَّلُ الأَرْضُ غَيْرَ الأَرْضِ وَالسَّمَاوَاتُ وَبَرَزُواْ للّهِ الْوَاحِدِ الْقَهَّارِ"هنگامی که زمین به غیر زمین و آسمانها به غیر این آسمانها بدل گردند......

این به لحاظ نقل.اما دلایل عقلی آن هم در جای خویش محفوظ است.

خوب و خوبتر متضمن انتخاب درجات کمال است که به اختیار خود انسان تعیین می گردد،امّا بعضی از مردم به بدیها متمایلند و اصلا گرد خوبیها نمی گردند

و خداوند بنا ندارد مانع سوء اختیار آنها شود.

جناب چالشگر،خداوند جهانی پر از ظلم را نیافریده است در حکمت ثابت است که مجعول بالذات وجود است

که سراسر خیر است(صادر حقیقی) آنچه به عنوان شرّ از جمله ظلم در عالم ظهور می کند

از حدود و قیود و نواقص(ماهیات) سر چشمه می گیرد که جنبه ی عدمی دارند نه وجودی.

بسمه الربّ

با سلام

سر این موضوع بحثهای زیادی شده است،شخصا قول صدرالمتالهین را در این باب ترجیح می دهم،

جسم اخروی مناسب با شرایط و اقتضائات عوالم عقلی و یا اخروی است و محذور تضاد و تزاحم هم

رفع می گردد،گرچه درک آن بسیار سخت است.

احسنت بر شما
این بهترین جواب و مثال بود برای نفی سخن دوستانی که شر و ظلم را لازمه حیات دنیا میدانند

بله میدانیم
اما هر دفعه که ازتون خواستم این جسم مورد نظر ملاصدرا را شرح دهید به نوعی طفره رفتید
اینکه درآخرت جسم هست ولی درکش سخته که نشد پاسخ گرامی! این یعنی اینکه خودتون هم هنوز درکش نکردید
اونوقت چطوری میگید که شخصا قول ملاصدرا را قبول دارم؟!

بنده در مورد قول ملاصدرا تحقیق کرده ام
قول صریح و اعتقاد مبنایی او در مورد انسان این است:
انسان جسمانیت الحدوث و روحانیت البقاست

و اما سخن ایشان در مورد معاد جسمانی حقیقتا در مورد جسم نیست چراکه با مبانی خود ایشان سازگاری ندارد بلکه سخن ایشان در مورد ادراکات جزئی برزخی است درست مثل موجودات خواب که روحانی اند و حقیقتی خارج از ادراک ما ندارند..تازه این هم مربوط به برزخ است و با قیامت که آغاز عالم عقلی است ادراکات کلی میشوند

امیدوارم متوجه مطلب شده باشید

سلام بر شما.

درک یعنی رسیدن و تا به چیزی نرسی درک بی معنی است،کسی که در جهان دو بعدی زندگی میکند درکی از ارتفاع ندارد،هر چی هم مثال بیاورید نمی توان نفس مطلب را رساند،مگر اینکه موجود دو بعدی طی تحولات و تبدیلاتی به موجود سه بعدی تبدیل گردد.....مطلب این است تا با واقع چیزی اتصال نباشد درک صورت نمیگیرد،مانند عالم ماده که اتصال واقعی حواس پنج گانه با ان میباشد....

"طفره در نظام هستی محال است"

بنده بی تقصیرم وقتی حضرتعالی هنوز سر بدایات بحثهای اصولی دارید چطور می شود

سر نهایات بحث کرد؟!

مگر سخن ایشان چیست؟

می شود دقیقا بفرمائید؟

سلام دوست عزیزم
به نظر بنده شما این دنیا رو از دم اشتباه فرض می کنید!
توصیه میکنم بیشتر قرآن رو مطالعه کنید ...
به قول قران دنیا محل آزمایشه و انسان هم با اختیار خودش سر صحنه ی امتحان قرار داره!

تا زمانی که مرگ فرا برسه و دیگه برگه ها بالا !!!

چرا خدا باید در این دنیا جلوی ظلم رو بگیره؟؟؟! اگه میخواست اینکارو کنه چرا به انسان دیگه اختیار داد؟؟؟ پس کشور هایی مثل امریکا و عربستان و ... که خیلی راحت میتونن جلوی ظلم و فقر جهانی رو بگیرن چرا اینکارو نمی کنن؟؟ این برای اون ها هم یک آزمایشه!

آیا اگه شما وسط امتحان یه سوال رو غلط جواب بدید و معلم بیاد بالا سرتون و ببینه شما غلط جواب دادید! غلط شمارو تصحیح میکنه؟؟؟
خیر! تصحیح مال بعد از امتحانه! نه وسط امتحان !
و داوری و اجرای عدالت مال این دنیا نیست!
اصلا این دنیا ظرفیت اجرای عدالت رو نداره!
شاید شما این حرف رو شانه خالی کردن از پاسخ دادن بدونید! ولی با یک مثال فکر کنم نظرتون تغییر کنه!
مثلا اگه شخصی مثل هیتلر زنده بود و اونو میدادن دست شما! و از شما میخواستن که هیتلرو به سزای اعمالش برسونید
شما چه جور تنبیه و مجازاتی برای هیتلر در نظر می گرفتید؟؟؟ چی کار میتونید کنید که حقش باشه؟؟؟ شما هرکاری کنید بازم کمه!
شخصی که ملیون ها انسان بی گناه رو زنده زنده آتیش زده رو چه طوردر این دنیا مجازات میکنید؟؟؟
همچنین شخصی که جان ملیون ها انسان رو نجات میده رو چه طور میشه در این دنیا بهش پاداش داد؟؟؟

میشه این طور نتیجه گرفت که این دنیا مناسب برای برپایی عدالت نیست! این دنیا با این نظامش مناسب برای امتحانه!

عدالت را نظامی دیگر شاید!

درود بر شما

خوب شما یکی از مصداق های آزمایش رو حذف کردید!
فرمودید که خدا می تونست دنیایی خلق کنه که آزمایش صورت بگیره ولی کودکی مورد ظلم قرار نگیره! ( یا به طور کل ظلمی وجود نداشته باشه! )

ولی این که نمیشه!

پس منم میگم: خدا می تونست ادمارو آزمایش کنه طوری که دزدی ای هم صورت نگیره و حق کسی خورده نشه!
فردا یکی دیگه میاد میگه : خب خدا می تونه آزمایش کنه ولی فحشا و فسادی هم در کار نباشه! کسی منحرف نشه!
و ...

می بینید؟؟

کم کم همه چی داره از صحنه آزمایش حذف میشه !!
پس دیگه شخصی که میخواد بره سمت زشتی ها و خطاها چه خطایی باید انجام بده؟؟؟
دیگه خطایی نمی مونه که!

خب آدم و حوا هم به خودشون ظلم کردن! و روح خودشونو شکنجه کردن!
مگه غیر از اینه !؟

تا جایی که من متوجه شدم شما این قضیه رو دارید از دیدگاه اون کودک نگاه می کنید!

و به نظرم زمانی این اشتباه به وجود میاد که ما اون دنیا رو ندید بگیریم! ( خودمم این اشتباهو یه مدت می کردم )
درسته که به اون کودک هم ظلم میشه! ( نمی خوام بگم توی این ظلم صلاح هست! )
ولی حتی اگه صلاحی هم توش نباشه و دلیلش کثیفیه دیدگاه جهانیان باشه! بازم خداوند یکی از صفاتش جباره! جبار یعنی جبران کننده یعنی در دنیای پس از مرگ برای اون کودک جبران خواهد شد! طوری که خودش میگه خدارو شکر که به من ظلم کردن !!!!

ولی اگه از دیدگاه برون دینی بخواید اینو بررسی کنید به نتیجه ای نمیرسید!
چرا که در دیدگاه برون دینی جهان دیگه ای وجود نداره و این دیدگاه عدالت رو در همین دنیا میخواد!
که خب غیر ممکنه!

هو الله

با سلام

مشکل از آنجایی آغاز می گردد که شما خداوند را خالق نواقص و شرور و کاستی ها می دانید.

از خیر مطلق چگونه شرّ صادر می شود؟

این مشکل قبل از مباحثی که شما مطرح فرمودید اگر حل شود باقی هم حل می گردد.

گربه ... موش رو برای خوردن شکار نمیکنتش برای شکنجه کردن شکارش میکنه .
تمام گربه ها هم اینجوری هستند . طبق برنامه ای که در درون مغزشون پر شده رفتار میکنند ؟

به نظر شما چه کسی چنین برنامه ای رو در درون مغز گربه پر کرده ؟

اگه این دنیا یک صحنه آزمایش باشه!

انسان همواره سره چندین هزار راهی ها قرار داره!‍ که راه درست فقط یک راه هست!
و بقیه راه ها همگی اشتباه هستن!

حالا ظلم به اون کودک هم یکی از این چندین هزار راه هست! که شما مشکلتون با همین یک راه هست! ( تا جایی که من متوجه شدم ) ...

شاید تاثیر ظلم ظالمان تاریخ تا ابد پابرجا باشه!
ولی من درباره زمانی صحبت می کنم که قیامت برقرار شده! اون موقع دیگه این دنیا وجود نداره
و همه انسان ها در پیشگاه خدای خودشون حاضر میشن! و اونجاست که حق اون کودک از ظالم گرفته میشه!

و ظلمی باقی نمی مونه!

شاید اون کودک به بدترین شکل ممکن در این دنیا شکنجه و کشته شده باشه ولی خدای جبار پس از مرگ براش به بهترین شکل ممکن جبران خواهد کرد .. البته این به این معنی نیست که سایر مردم دست روی دست بزارن و بگن بزار اون کودکو شکنجه کنن! خدا جباره!

نه خیر! سایر افراد هم به دلیل سکوت دربرابر ظلمی که به اون کودک شده مورد بازخواست قرار خواهند گرفت! چرا که سکوت به نوعی تایید کردن ماجراس!
و اما اون ظالم هم به سزای اعمالش میرسه ...

خب الان مشکل چیه؟؟؟

کودک که راضی شد!
ظالمم که به سزای اعمالش رسید!
سایر مردمم که با سکوتشون به نوعی به اون کودک ظلم کردن هم به سزای اعمالشون رسیدن!

هر بحثی جای خودش ! قرار نیست از این تاپیک پاسخ تاپیک دیگر را گفت

کافی است قبل از معادشناسی ایشان با مبانی فلسفیشان آشنا شوید..مقاله های بسیاری در فضای وب وجود دارد
از مبانی صریح و غیرقابل انکار صدرا این است:
که انسان جسمانیت الحدوث و روحانیت البقا میباشد لذا منظور ایشان از جسم ، جسم فیزیکی نیست
این بزرگوار مفهوم جدیدی را برای خود از جسم اعتبار کرده و منظورشان از معاد جسمانی آن است

لپ کلام: ایشان اجسامی را که در خواب می بینیم را اثبات کرده که ورای درک و درون ما هیچ واقعیت خارجی ندارند
در واقع ایشان میگویند همانطور که ما در خواب می بینیم و راه میرویم و ادراکات جزئی داریم بعد از مرگ هم همه اینها را(بصورت قوی تر) داریم بدون دخالت ماده
چرا؟
چون اینها مربوط به قوه خیال است و قوه خیال مادی نیست و بامرگ فانی نمیشود لذا با نفس میماند و طبق ملکات نفس فعالیت میکند

خیلی از علما هم با اطلاق چنین چیزی به معاد جسمانی مخالفند
مثلا علامه محمد تقی آملی فرموده:
حقیقتا آنچه را که صدرا میگوید همان معاد روحانی است در لفافه جسمانیت

حالا شما بفرمایید آیا انصافا تصاویری را که قوه خیال در خواب و بیداری میسازد جسم است؟؟؟ یاجسم نما