جمع بندی نزدیکی به خدا

تب‌های اولیه

3 پستها / 0 جدید
آخرین ارسال
نزدیکی به خدا

سلام

وقت همگی بخیر

دوستان مدتیه سوالی در خصوص خودم ذهنمو مشغول کرده که متاسفانه در پیدا کردن جوابش ناتوان موندم ... چند دقیقه قبل ایده مطرح کردش در اینترنت به ذهنم رسید پس با سرچ کردن "مرج سوالات دینی" در گوگل به سایت شما لینک شدم ... امیدوارم بر سر برادر کوچکترتون منت بزارید و منو راهنمایی کنید ... انشاالله که همیشه در پناه خدا باشید

سوال من از این قراره :

زندگی من حد فاصل سال های 89 تا نیمه اول 91 شدیدا" بحران زده بود ، به نحوی که علی رغم موفقیت های سال های قبل و شناخت خودم و اعتماد به نفس بالا از پس مشکلات بوجود اومده بر نمیومدم و کاملا" خود باخته و ناامید شده بودم ، یادمه یه بار با نا امیید تمام با خودم قرار گذاشتم که برای آخرین بار برای حل مشکلاتم تلاش کنم و در غیر اینصورت راه زندگیم رو عوض کنم و همه چی رو از نو شروع کنم ... روزهای اول تلاشم که خیلی هم نا امید بودم شاید بی اختیار به سمت قرآن کشیده شدم و استخاره کردم ناخودآگاه تو ذهنم موضوعی گذشت که " راه حرف زدن با خدا قرآنه " ... کم کم قرآن خوندن و بعد از اون نماز خوندن [ هر دو یواشکی] شد یکی از عادت های زندگیم ... خیلی زود نه فقط مشکلاتم حل شد بلکه به شکل خیلی محسوس و قابل لمسی با سرعت خیلی زیاد شروع به پیشرفت کردم ... به نحوی که طی سال های نیمه دوم 91 تا امروز کاملا" مستقل شدم و روی پای خدم ایستادم و البته تنها زندگی می کنم ... از چند وقت پیش احساس می کنم دیگه ارتباط سابق رو با خدا ندارم ... انگار صدام دیگه شنیده نمیشه ... انگار خدا از من دور شده ، یا بهتره بگم من از خدا دور شدم ... سوالم اینه چطوری می تونم دوباره با خدا باشم ؟ چطوری می تونم دوباره به خدا نزدیک بشم ؟

ممنون میشم راهنماییم کنید

با نام و یاد دوست





کارشناس بحث: استادسمیع

پرسش:
بعد از سالیانی که بوسیله ارتباط با خدا در زندگی موفق بودم اخیرا احساس می کنم مثل سابق نیستم، سوالم این است که چطوری می توانم دوباره با خدا باشم؟ چطوری می توانم دوباره به خدا نزدیک بشوم؟

پاسخ:
«یار نزدیک تر از من به من است/ وین عجب تر که من از وی دورم
چکنم با که توان گفت که دوست/ در کنار من و من مهجورم»(1)
بله قطعا این انسان است که از خدا دور می گردد. برای حل این مشکل و نزدیک شدن به خدا راه هایی باید طی کنید:
الف: با خودتان باید خلوت کنید و ببینید که از آن تاریخ مد نظر، ممکن است چه کار خطایی کرده باشید که این احساس به شما دست داده است.
ب: محاسبه نفس. اصل محاسبه که یکی از ملزومات اخلاقی و از راه‌های مهم مبارزه با نفس اماره قلمداد می‌گردد، اساس تهذیب و تصفیه باطن و در نتیجه قرب به حق تعالی است. انسان تا محاسبه نفس نکند، به عیوب خود پی نمی‌برد، و تا به عیوب خویش آگاه نشود، در صدد اصلاح نفس بر نخواهد آمد.

لذا امیرمؤمنان علی (علیه السلام) در فرمایشی فرمودند: «ثَمَرَةُ الْمُحَاسَبَةِ إِصْلَاحُ النَّفْس‏ (2) میوه و نتیجه حساب گری، اصلاح نفس است.»

امام صادق (علیه السلام) در بیانی طریقه محاسبه نفس را بیان فرموده‌اند:
«يا ابنَ جندب، حَقٌّ على كُلِّ مُسْلِم يَعْرِفُنا أنْ يَعرِضَ عَمَلَهُ في كلِّ يوم و لَيْلَة على نَفْسِهِ فَيَكُونُ محاسِبَ نَفْسِهِ، فَاِنْ رَأى حَسَنةً إِسْتَزادَ مِنْها و إنْ رَأى سَيِّئَةً اسْتَغْفَرَ مِنْها لِئَلاّ يُخُزى يَومَ القيمةِ (3) اى پسر جندب، بر هر مسلمانى كه ما را مى‌شناسد، لازم است كه در هر روز و شب، اعمالش را بر خود عرضه بدارد و از نفس خود حساب بكشد؛ اگر كار خوبى در آنها يافت، بر آن بيفزايد و اگر كار زشتى يافت، طلب بخشايش نمايد تا در قيامت دچار رسوايى نگردد.»

طبق اين روايت، انسان بايد در محاسبه نفس خود توجه داشته باشد، که اگر كار خوبى انجام داده، و از عهده وظایف خویش برآمده، آن‌ را لطفی از جانب خدا بداند، و از او توفيق بخواهد كه آن امور را بيش‌تر انجام دهد، و اگر هم لغزش و خطایی در اعمال خود مشاهده نماید، در صدد توبه و تدارک بر آید. مثلا، اگر عمل واجبی از او فوت شده، قضا نمايد يا اگر حقى از كسى ضايع ساخته، ادا كند و يا چنان‌چه كار زشت ديگرى انجام داده، آن را جبران نمايد.

3- به طور جد، باید در صدد تحقق واجبات و دوری از گناهان باشید. و برای شناخت گناه به کتاب « اخلاق الهی» اثر استاد اخلاق مرحوم مجتبی تهرانی (رحمة الله علیه) و «گناهان کبیره» شهید محراب آیةالله دستغیب (اعلی الله مقامه الشریف) مراجعه بفرمایید.

4- نماز اول وقت را بسیار جدی بگیرید. که آثار و برکاتی فراوان، مانند همین قرب و نزدیکی به خدا را دارد.

5- تلاوت قرآن. هر روز حتی اگر شده یک صفحه قرآن تلاوت کنید. این قران خواندن زنگارها و تیرگی های جان شما را می زداید و باعث قرب به باری تعالی می گردد.

6- نماز شب حتی هفته ای یک بار بسیار موثر است.

7- دوری از دوستان و رفقای ناباب
پی نوشت:
1. سعدی.
2. تميمى آمدى، عبد الواحد بن محمد،غرر الحكم و درر الكلم‏،ص۳۲۹،دار الكتاب الإسلامي‏،قم‏،۱۴۱۰ ق‏.
3. ابن شعبه حرانى، حسن بن على،تحف العقول‏،ص۳۰۱،جامعه مدرسين‏،قم‏،۱۴۰۴ / ۱۳۶۳ ق‏.

موضوع قفل شده است