مژده به زوّار اربعین ... ( اگر زیارتتان عارفا بحقه باشد ...)

تب‌های اولیه

24 پستها / 0 جدید
آخرین ارسال
مژده به زوّار اربعین ... ( اگر زیارتتان عارفا بحقه باشد ...)

بسم الله الرحمن الرحیم



سلام علیکم

خدمت برادران و خواهران بزرگوار اسک دین عرض ادب و احترام دارم، با توجّه به اینکه اربعین حسینی نزدیک است بالطبع خیل عظیمی از مردم راهی کربلا خواهند شد تا عهد و پیمانی دوباره با حضرت اباعبد الله الحسین علیه السلام داشته باشند ... چه بهتر که این زیارت توأم با شناخت و معرفت باشد تا از عنایات خاصّه ابا عبد الله الحسین (علیه السلام) بی نصیب نشویم ...

در روایات زیادی از معصومان (علیهم السلام) آمده است که:

«مَن زَار الحُسَین علیه السلام عارفَا بحَقِّه، غَفَرَ الله لَهُ ما تَقَدَّمَ مِن ذَنبّه وَ مَا تَأَخَّر» [1] هر کس امام حسین علیه السلام را با شناخت حقّ او زیارت کند، خداوند گناهان گذشته و آینده اش را می آمرزد.

با مطالعه این روایت شریف پرسشی به ذهن انسان می رسد و آن اینکه:
«مغرفت ما تقدّم و ما تأخّر» چیست؟ مغفرت ما تقدّم به قرینه روایات [2] بخشیده شدن گناهان گذشته فرد می‌باشد اما مغفرت و بخشیدن گناهان آینده به چه معنی است آیا مغفرت به معنی مغفرت از گناه است؟

پاسخی که حقیر برای این پرسش از منابع اخذ کردم این است:
به قرینه آیات قرآن کریم که به مغفرت در بهشت اشاره فرموده اند [3] منظور از مغرفت «ماتأخّر» در این روایت شریف، مغفرتِ از گناه نیست زیرا گناهکار را در بهشت جایی نیست تا مغفرت، شامل حال او گردد.
بنابراین باید مغفرت در این آیات شریفه، معنای دیگری داشته باشد. ممکن است مراد، همان برداشته شدن حجاب های میان بنده و خداوند است که در این عالم و عالم آخرت، مانع از مشاهده جمال و جلال حقّ سبحانه بوده است.

به این ترتیب:
هر کس سید‌الشهدا علیه السلام را با شناخت مقام و منزلت ایشان (عارفا بحقّه) زیارت کند خداوند، نه تنها مغفرت خود را شامل حال گناهان گذشته‌ی آن زائر می‌کند و آثار آن ها را بر می‌دارد؛ بلکه مغفرتی را که در بهشت به بندگانش عطا می‌نماید، در این عالم به زائر آن حضرت عنایت می‌فرماید و در نتیجه، حجاب های میان او و پروردگار برداشته می‌شود و به قرب و وصل خدای سبحان نائل می‌گردد و حضرت حق را با دیده‌ی دل، مشاهده می‌کند.

شاهد بر این معنی روایات زیادی است که از معصومین علیهم‌السلام رسیده است که برای نمونه به یکی روایت بسنده می‌شود:

از امام صادق علیه السلام نقل شده است که فرمود:
«انَّ اللهَ تَبَارک وَ تعالی یَتَجَلّی لِزُوّار الحُسَین عَلیه السَّلام قَبلَ اَهلِ العَرَفات و...» خداوند تبارک و تعالی برای زائران مزار امام حسین علیه السلام پیش از اهل عرفات تجلّی می‌نماید . [4]

برای مطالعه بیشتر در این زمینه ر.ک: «فروغ شهادت آیت الله سعادت پرور»

اگر بردران و خواهران اسک دینی پاسخ بهتری دارند تقاضا می‌کنم پاسخ را ارائه فرمایند ان شاء الله بهره‌مند خواهم شد.

پی‌نوشت:

[1]. کامل الزیارات، ص138،باب54
[2]. «انَّّ الرَجُلَ لَیَخرُجُ الی قَبرِ الحُسَینِ علیه السلام فَلَهُ اِذا خَرَجَ من اهلِهِ بِاوَّلِ خُطوَه مَغفِرَهُ ذُنُوبِه ...» هنگامی که شخص از بین خانواده اش، به سوی مزار امام حسین علیه السلام خارج شد، در برابر اولین قدم آمرزش گناهانش می باشد ...
[3]. «اُولئِکَ هُمُ الْمُؤْمِنُونَ حَقًّا لَهُمْ دَرَجاتٌ عِنْدَ رَبِّهِمْ وَ مَغْفِرَةٌ وَ رِزْقٌ کَريمٌ» (انفال/4) اینانند مؤمنان راستین که در حدّ ایمانشان درجاتى نزد پروردگارشان دارند و براى آنان آمرزش و رزقى نیکوست که در بهشت نصیبشان خواهد شد.
[4]. کامل الزیارات،ص 170،باب 70 روایت4

هادی;755878 نوشت:
بسم الله الرحمن الرحیم



سلام علیکم

خدمت برادران و خواهران بزرگوار اسک دین عرض ادب و احترام دارم، با توجّه به اینکه اربعین حسینی نزدیک است بالطبع خیل عظیمی از مردم راهی کربلا خواهند شد تا عهد و پیمانی دوباره با حضرت اباعبد الله الحسین علیه السلام داشته باشند ... چه بهتر که این زیارت توأم با شناخت و معرفت باشد تا از عنایات خاصّه ابا عبد الله الحسین (علیه السلام) بی نصیب نشویم ...

در روایات زیادی از معصومان (علیهم السلام) آمده است که:

«مَن زَار الحُسَین علیه السلام عارفَا بحَقِّه، غَفَرَ الله لَهُ ما تَقَدَّمَ مِن ذَنبّه وَ مَا تَأَخَّر» [1] هر کس امام حسین علیه السلام را با شناخت حقّ او زیارت کند، خداوند گناهان گذشته و آینده اش را می آمرزد.

با مطالعه این روایت شریف پرسشی به ذهن انسان می رسد و آن اینکه:
«مغرفت ما تقدّم و ما تأخّر» چیست؟ مغفرت ما تقدّم به قرینه روایات [2] بخشیده شدن گناهان گذشته فرد می‌باشد اما مغفرت و بخشیدن گناهان آینده به چه معنی است آیا مغفرت به معنی مغفرت از گناه است؟

پاسخی که حقیر برای این پرسش از منابع اخذ کردم این است:
به قرینه آیات قرآن کریم که به مغفرت در بهشت اشاره فرموده اند [3] منظور از مغرفت «ماتأخّر» در این روایت شریف، مغفرتِ از گناه نیست زیرا گناهکار را در بهشت جایی نیست تا مغفرت، شامل حال او گردد.
بنابراین باید مغفرت در این آیات شریفه، معنای دیگری داشته باشد. ممکن است مراد، همان برداشته شدن حجاب های میان بنده و خداوند است که در این عالم و عالم آخرت، مانع از مشاهده جمال و کمال حقّ سبحانه بوده است.

به این ترتیب:
هر کس سید‌الشهدا علیه السلام را با شناخت مقام و منزلت ایشان (عارفا بحقّه) زیارت کند خداوند، نه تنها مغفرت خود را شامل حال گناهان گذشته‌ی آن زائر می‌کند و آثار آن ها را بر می‌دارد؛ بلکه مغفرتی را که در بهشت به بندگانش عطا می‌نماید، در این عالم به زائر آن حضرت عنایت می‌فرماید و در نتیجه، حجاب های میان او و پروردگار برداشته می‌شود و به قرب و وصل خدای سبحان نائل می‌گردد و حضرت حق را با دیده‌ی دل، مشاهده می‌کند.

شاهد بر این معنی روایات زیادی است که از معصومین علیهم‌السلام رسیده است که برای نمونه به یکی روایت بسنده می‌شود:

از امام صادق علیه السلام نقل شده است که فرمود:
«انَّ اللهَ تَبَارک وَ تعالی یَتَجَلّی لِزُوّار الحُسَین عَلیه السَّلام قَبلَ اَهلِ العَرَفات و...» خداوند تبارک و تعالی برای زائران مزار امام حسین علیه السلام پیش از اهل عرفات تجلّی می‌نماید . [4]

برای مطالعه بیشتر در این زمینه ر.ک: «فروغ شهادت آیت الله سعادت پرور»

اگر بردران و خواهران اسک دینی پاسخ بهتری دارند تقاضا می‌کنم پاسخ را ارائه فرمایند ان شاء الله بهره‌مند خواهم شد.

پی‌نوشت:

[1]. کامل الزیارات، ص138،باب54
[2]. «انَّّ الرَجُلَ لَیَخرُجُ الی قَبرِ الحُسَینِ علیه السلام فَلَهُ اِذا خَرَجَ من اهلِهِ بِاوَّلِ خُطوَه مَغفِرَهُ ذُنُوبِه ...» هنگامی که شخص از بین خانواده اش، به سوی مزار امام حسین علیه السلام خارج شد، در برابر اولین قدم آمرزش گناهانش می باشد ...
[3]. «اُولئِکَ هُمُ الْمُؤْمِنُونَ حَقًّا لَهُمْ دَرَجاتٌ عِنْدَ رَبِّهِمْ وَ مَغْفِرَةٌ وَ رِزْقٌ کَريمٌ» (انفال/4) اینانند مؤمنان راستین که در حدّ ایمانشان درجاتى نزد پروردگارشان دارند و براى آنان آمرزش و رزقى نیکوست که در بهشت نصیبشان خواهد شد.
[4]. کامل الزیارات،ص 170،باب 70 روایت4


هادی ما گل نگاری کره اید
اسکدین را چون قناری کرده اید
آفرین بر طرح و بر فکر شما
آفرین بر شرح وبر ذکر شما
چون فرات واربعین یاد آوری
اسکدینان را به فریاد آوری
طرح تان یادآور سودای عشق
شرح تان طوفان نماید در دمشق

صادق;755897 نوشت:

هادی ما گل نگاری کره اید
اسکدین را چون قناری کرده اید
آفرین بر طرح و بر فکر شما
آفرین بر شرح وبر ذکر شما
چون فرات واربعین یاد آوری
اسکدینان را به فریاد آوری
طرح تان یادآور سودای عشق
شرح تان طوفان نماید در دمشق


با سلام

ضمن تشکر از حضور استاد بزرگوار جناب صادق از شعر زیبایتان که در وصف این پست سروده اید تقدیر و تشکر می کنم.

ان شاء الله از فرمایشات حضرت عالی هم بهره مند خواهیم شد.

هادی;755878 نوشت:
به قرینه آیات قرآن کریم که به مغفرت در بهشت اشاره فرموده اند [3] منظور از مغرفت «ماتأخّر» در این روایت شریف، مغفرتِ از گناه نیست زیرا گناهکار را در بهشت جایی نیست تا مغفرت، شامل حال او گردد.

سلام و عرض ادب
مطلب بسیار عمیقی است.
استاد گرامی آیا مغفرت فقط در بهشت است؟
مغفرت به معنای آمرزش است.آیا این آمرزش فقط در بهشت است؟در دنیا ممکن نیست انسان آمرزیده شود؟در برزخ؟ در جهنم؟
با سپاس

هادی;755878 نوشت:
«مَن زَار الحُسَین علیه السلام عارفَا بحَقِّه، غَفَرَ الله لَهُ ما تَقَدَّمَ مِن ذَنبّه وَ مَا تَأَخَّر» [1] هر کس امام حسین علیه السلام را با شناخت حقّ او زیارت کند، خداوند گناهان گذشته و آینده اش را می آمرزد.

هو الغفّار

با سلام و عرض ادب و تشکر از ایجاد این موضوع با برکت و نورانی

بـسـم اللّه الرّحمن الرّحيم انا فتحنا لك فتحا مبينا (1)

ليغفر لك اللّه ما تقدم من ذنبك و ما تـاخـر و يتم نعمته عليك و يهديك صراطا مستقيما (2)

و ينصرك اللّه نصرا عزيزا (3)

کسی که موفق به معرفت ولایتِ عین الله الناظره علیه السلام شد،مورد نظر خاص قرار می گیرد

آنان که خاک را به نظر کیمیا کنند//آیا بود که گوشه ی چشمی به ما کنند

کسی که به معرفت اهل بیت (ع) نائل و با چنین معرفتی زائر شد مورد نظر خاص ولایی

حضرات معصومین علیهم السلام خاصه ابا عبدالل الحسین علیه السلام

قرار گرفته،همه ی وجودش خیر می شود به شهادت:

پیامبر اکرم (ص) دربارۀ زیارت همراه با معرفت فرمودند: «خداوند هرکس را به شناخت و ولایت اهل بیت من موفق سازد

همانا تمامی خیر را برایش فراهم کرده است.»

از وجودی که خیر است شرّی صادر نمی شود،آنچه مربوط به گذشته است پرده پوشی شده و در آینده هم گناهی باقی نمی ماند.(الله اعلم)

یکی دیگه.;756050 نوشت:
سلام و عرض ادب
مطلب بسیار عمیقی است.
استاد گرامی آیا مغفرت فقط در بهشت است؟
مغفرت به معنای آمرزش است.آیا این آمرزش فقط در بهشت است؟در دنیا ممکن نیست انسان آمرزیده شود؟در برزخ؟ در جهنم؟
با سپاس


سلام علیکم
ضمن تقدیر و تشکر از حضور حضرت عالی از پرسش خوبی که مطرح فرمودید سپاسگذارم.

«مغفرت» از غفران و غفر می آید، به معنای پوشاندن و محو اثرى كه گناه در نفس به جاى گذاشته؛ مغفرت به این معنی فقط در دنیا وجود دارد، همان طور که در پست ابتدایی روایات این باب به عرض رسید زیارت حضرت ابا عبد الله الحسین علیه السلام موجب مغرفت و آمرزش گناهان می‌شود.
گناهان علاوه بر این که استحقاق عذاب می‌آورند، آثار دیگری هم به‌همراه خود دارند، مثل اینکه گناهان مانع ظهور آثار و برکات اعمال صالح می‌شوند، وقتی با غفران خدا این اثر مانعی از بین رفت، آثار مثبت اعمال صالح ظهور می‌کند که نتیجه آن فیض و برکت در دنیا و نعمت و پاداش عظیم در آخرت است. زائر امام حسین علیه السلام اگر عارفا‌بحقّه باشد به این فیض نائل خواهد آمد.
صحبت سر این است که چطور ممکن است گناهان آینده زائر اباعبید الله الحسین مورد غفران و بخشش خداوند قرار بگیرد، گناهانی که هنوز مرتکب نشده! (روایت می فرماید « هر کس امام حسین علیه السلام را با شناخت حقّ او زیارت کند، خداوند گناهان گذشته و آینده‌اش را می آمرزد»)

در پست ابتدایی به قرینه آیات و روایات بیان کردیم که منظور از مغفرت در این روایت برداشته شدن حجاب‌های میان بنده و خداوند است که در این عالم و عالم آخرت، مانع از مشاهده جمال و جلال حقّ سبحانه بوده است.

حبیبه;756056 نوشت:
هو الغفّار

با سلام و عرض ادب و تشکر از ایجاد این موضوع با برکت و نورانی

بـسـم اللّه الرّحمن الرّحيم انا فتحنا لك فتحا مبينا (1)

ليغفر لك اللّه ما تقدم من ذنبك و ما تـاخـر و يتم نعمته عليك و يهديك صراطا مستقيما (2)

و ينصرك اللّه نصرا عزيزا (3)

کسی که موفق به معرفت ولایتِ عین الله الناظره علیه السلام شد،مورد نظر خاص قرار می گیرد

آنان که خاک را به نظر کیمیا کنند//آیا بود که گوشه ی چشمی به ما کنند

کسی که به معرفت اهل بیت (ع) نائل و با چنین معرفتی زائر شد مورد نظر خاص ولایی

حضرات معصومین علیهم السلام خاصه ابا عبدالل الحسین علیه السلام

قرار گرفته،همه ی وجودش خیر می شود به شهادت:

پیامبر اکرم (ص) دربارۀ زیارت همراه با معرفت فرمودند: «خداوند هرکس را به شناخت و ولایت اهل بیت من موفق سازد

همانا تمامی خیر را برایش فراهم کرده است.»

از وجودی که خیر است شرّی صادر نمی شود،آنچه مربوط به گذشته است پرده پوشی شده و در آینده هم گناهی باقی نمی ماند.(الله اعلم)

سلام علیکم

از حضور گرم حضرت عالی در این تاپیک تقدیر و تشکر می کنم
به نظر حضرتعالی روایتی که از رسول خدا صلی الله علیه و آله نقل فرمودید«خداوند هرکس را به شناخت و ولایت اهل بیت من موفق سازد
همانا تمامی خیر را برایش فراهم کرده است.» در تأیید عرایض ما نیست؟
به نظر قاصر حقیر منظور از «کل خیر» هر آنچیزی است که ائمه معصومین علیهم السلام داشتند به غیر از مقام امامت که احدی غیر از ذوات مقدس این بزرگواران دارای این مقام نیست، چنانکه در ادعیه مأثوره نیز از خداوند سبحان «تمام خیر» را می خواهیم. در دعای قنوت نماز عید فطر از خداوند مسئلت می کنیم: «وَاَنْ تُدْخِلَنى فى کُلِّ‌خَیْرٍ اَدْخَلْتَ فیهِ مُحَمَّداً وَ الَ مُحَمَّدٍ» و درآورى مرا در هر خیرى که درآوردى در آن خیر محمد و آل محمد را.
و می خوانیم: «اَللّهُمَّ اِنّى اَسْئَلُکَ خَیْرَ ما سَئَلَکَ مِنْهُ عِبادُکَ الصّالِحُونَ» خدایا از تو خواهم بهترین چیزى را که درخواست کردند از تو بندگان شایسته‌ات

هادی;756109 نوشت:
همانا تمامی خیر را برایش فراهم کرده است.» در تأیید عرایض ما نیست؟

بسمه المجیب

با سلام و ادب

فرمایشات حضرتعالی بسیار عالمانه و تخصصی و مؤیَد به کلام دررّ بار حضرت امام صادق علیه السلام بود

و نیازی به تأئید دیگری نداشت.

منتهی حقیر از زاویه ی دیگری به موضوع پرداختم،خرق حجب ظلمانی و نورانی مورد اشاره شما

همان خیر کثیری است که در اثر معرفت ولایت و سیر و سلوک در مراتب آن تحصیل می گردد.

بنابراین همانطور که جنابعالی می فرمائید تضادی در عرایض بنده با فرمایشات شما نیست.

بسم الله الرحمن الرحیم
اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم
سلام علیکم

ای کاش امام حسین سلام الله علیه را همانگونه که هست بدون غلو و اغراق و افراط و تفریط به مردم و جهان بشناسانیم!
نه با قمه زنی و شور های بدون شعور یا حتی کم شعور!

جالب است بدانید که هیچ کس به اندازه امام حسین نامش و ایام عزاداری اش در میان شیعیان مشهور و مطرح نیست!
اما به قول مرحوم قابل اهل فن بهتر میدانند :

در کدام بحث فقهی سخن امام حسین مطرح است؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟ ؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟ ؟؟
در کدام بحث اخلاقی سخن امام حسین مطرح است؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟ ؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟ ؟
در کدام بحث عقیدتی سخن امام حسین مطرح است؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟ ؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟ ؟

آخر دین یا عقیده است یا احکام یا اخلاق! درهیچ کدام سخن امام حسین مطرح نیست!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

دوستان به کتب حدیثی نگاه کنند! ببینند چند حدیث از امام حسین وجود دارد؟؟؟؟؟؟؟؟!!!!!!
از همه ائمه کمترین میزان حدیث از امام حسین مطرح شده(تا آنجا که بنده میدانم اگر غیر از این است دوستان و شما بفرمایید)

آِیا این جفای به امام حسین نیست؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟ ؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟ ؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟

چند نفر از ما خطبه مختصر امام در باب توحید را که در کتاب تحف العقول است دیده و خوانده ایم؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟ ؟؟؟؟؟

بنده از همه دوستان تقاضا دارم حتما کتاب شریف حدیثی تحف العقول شیخ حرانی را مطالعه کنند و سخنان اندکی که از امام حسین در آنجا موجود است که در بخشی مجزا مرحوم حرانی جمع آوری کرده را ببینند!

ان شا الله که بتوانیم در راه آن حضرت که همان راه قرآن کریم است قدم برداریم! با تشکر از شما

سلام علیکم
طبق روایتی که در تفسیر قمی (ج: 1 ص: 70) آمده است منظور از آمرزش گناهان گذشته و آینده، آزادی فرد از آتش دوزخ است!
پس تعبیر «آمرزش گناهان گذشته و آینده» درست مثل تعبیر «رهایی از آتش دوزخ» است زیرا وقتی گفته می شود فلان عمل، فرد را از آتش دوزخ می رهاند یعنی گناهان آینده او هم بخشیده می شود و الا به صرف بخشده شده گناهان گذشته که فرد از آتش رهایی نمی یابد!
وقتی ما دعا می کنیم: «قنا من عذاب النار! ما را از آتش دوزخ نگه دار!» یعنی گناهان آینده ما را هم ببخش! و وقتی این دعا مستجاب می شود یعنی گناهان آینده نیز بخشیده شده است!
حال جای این سؤال است:
آیا این وعده آمرزش گناهان آینده فرد را نسبت به انجام گناهان جری و گستاخ نمی سازد؟ یا این که فرد دارای نیروی عصمت می شود و اصلا در آینده گناه نمی کند؟
در قرآن آیات زیادی است که به مؤمنینی که اعمال صالح انجام می دهند وعده بهشت و نجات از دوزخ داده شده است. وعده بهشت یعنی آمرزش گناهان. که البته شامل گناهان آینده نیز می شود. ولی این وعده دلیل نمی شود فرد بخاطر گناهانش دچار مشکلاتی در دنیا و یا هنگام مرگ و یا در برزخ و یا در صحرای محشر نشود.
با این مقدمه پاسخ نخست برای سؤال فوق اینگونه داده می شود که:
اصولا شیعیان بخاطر درستی مبانی اعتقادیشان به دوزخ نمی روند ولی عذابهای قبل از دوزخ را می چشند. لذا امام صادق علیه السلام فرموده است که ما شما را روز قیامت شفاعت می کنیم ولی باید کاری برای رهایی از عذاب برزختان بکنید! بنابرین مؤمن با این که وعده آمرزش گناهان آینده او داده شده است ولی باید از تبعات دنیوی و برزخی گناهان خود در هراس باشد.
البته ممکن است اصرار در گناهان به مرور مؤمن را در اعتقادات درستش متزلزل کند و وعده آمرزش گناهان آینده و حتی گذشته نیز تحقق پیدا نکند.
پاسخ دوم به سؤال فوق این است که وقتی در ارزشمندی عملی مثل زیارت امام حسین علیه السلام گفته می شود گناهان آینده فرد نیز آمرزیده می شود به این معناست که اثر این عمل در صورتی که با معرفت صورت گیرد و مورد قبولی خداوند قرار گیرد، آنقدر زیاد است که یا در آینده گناهی نمی کند و یا گناهان آینده فرد را همراه با ندامت و پشیمانی و توبه می کند در نتیجه زمینه آمرزش گناهان آینده او نیز مهیا می شود!

رضا ثقلین;756203 نوشت:
بنده از همه دوستان تقاضا دارم حتما کتاب شریف حدیثی تحف العقول شیخ حرانی را مطالعه کنند و سخنان اندکی که از امام حسین در آنجا موجود است که در بخشی مجزا مرحوم حرانی جمع آوری کرده را ببینند!

سلام علیکم
کتاب تحف العقول یکی از منابع حدیثی شیعه است و لذا نمی تواند منبعی آماری برای میزان احادیث نقل شده از ائمه معصومین علیهم السلام باشد!
برای اطلاع از احادیث امام حسین علیه السلام به کتاب موسوعة کلمات الحسین علیه السلام مراجعه کنید. در این کتاب احادیثی بسیاری را از حضرت خواهید یافت که تنها 165 حدیث در مووضعات فقهی از آن حضرت نقل شده است!
و نیز توجه به این تکته لازم است که امامان قبل از امام باقر مؤموریت اصلی آنها نشر علوم اهل البیت علیهم السلام نبوده است بلکمه مأمویتهای دیگری بر عهده داشتد. زیرا که زمانه آنها کشش این علوم را به طور گسترده نداشته است!
البته من نمی دانم کاربر محترم با ایجا این پست می خواسته است چه بگوید؟ آیا به علمای شیعه خرده بگیرد که سخنان امام حسین علیه السلام را جمع آوری نکرده اند؟ که توضیح داده شد این ایراد به علما وارد نیست و یا به مردم زمان حضرت خرده بگیرد که چرا از خرمن وجودی حضرت بهره نبرده اند که البته این مطلب درستی است ولی این اختصاص به امام حسین علیه السلام نداشته است بلکه شامل همه انبیاء و اوصیاء و حتی علمای بزرگوار هم میشود و اصولا انسانها کمتر خود را نیازمند علوم وحیانی می دانند و سر خود را با بافته های دیگران گرم می کنند!

هادی;755878 نوشت:
به قرینه آیات قرآن کریم که به مغفرت در بهشت اشاره فرموده اند [3] منظور از مغرفت «ماتأخّر» در این روایت شریف، مغفرتِ از گناه نیست زیرا گناهکار را در بهشت جایی نیست تا مغفرت، شامل حال او گردد.

سلام علیکم
مغفرت در آیه مورد استشهاد «اُولئِکَ هُمُ الْمُؤْمِنُونَ حَقًّا لَهُمْ دَرَجاتٌ عِنْدَ رَبِّهِمْ وَ مَغْفِرَةٌ وَ رِزْقٌ کَريمٌ» (انفال/4) ظهوری و یا لااقل تصریحی در مغرفت در بهشت ندارد. بلکه می فرماید آنها که به حق مؤمن هستند از درجاتی نزد خداوند برخوردار هستند و نیز آمرزش الهی شامل حالشان می شود و همچنین رزق کریم که می تواند همان نعمات بهشتی باشد نیز به آنها داده می شود. اعمال صالح آنها درجاتشان را بالا می برد و مغفرت نیز گناهانشان را از بین می برد. در نتیجه زمینه ورود به بهشت برایشان آماده می شود.
خب این مغرفت در بهشت از کجای این آیه برداشت می شود؟

روح بخش;756571 نوشت:
کتاب تحف العقول یکی از منابع حدیثی شیعه است و لذا نمی تواند منبعی آماری برای میزان احادیث نقل شده از ائمه معصومین علیهم السلام باشد!

بسم الله الرحمن الرحیم
اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم
سلام علیکم
با تشکر از پاسخی که فرمودید

در باب جمله فوق که فرمودید متوجه نشدم یعنی چون تحف العقول یک منبع حدیثی شیعه است قابل توجه برای منبع آماری نیست؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟!!
یعنی اگر سنی بود میشد؟؟؟؟ آن وقت مگر چند حدیث در منابع اهل سنت از ائمه معصومین وارد است که قابل توجه باشد؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟!!

به هر حال بنده متوجه نشدم لطفا توضیح بفرمایید!

روح بخش;756571 نوشت:
برای اطلاع از احادیث امام حسین علیه السلام به کتاب موسوعة کلمات الحسین علیه السلام مراجعه کنید. در این کتاب احادیثی بسیاری را از حضرت خواهید یافت که تنها 165 حدیث در مووضعات فقهی از آن حضرت نقل شده است!

برادر محترم!
اولا بفرمایید چند روایت در کتب اربعه و وسائل الشیعه(که مجموع کتب اربعه شیعه است) از امام حسین موجود است؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟!!!
بهتری است حتما سری به لیست هایی که برخی علما ارائه کرده اند و به راحتی میتوان در اینترنت با یک جستجو ساده دید و حتی یک تحقیق کوچک فقط در کافی مرحوم کلینی کرد تا متوجه عمق فاجعه شد!!!!!

ثانیا اگر به مطلب بنده دقت میکردید بنده از مرحوم قابل که خود مجتهد بودند و در یک سخنرانی این مطلب را فرمودند نقل قول کردم(میتوانید سخنرانی تصویری ایشان را در اینترنت ببینید) پس کسی این حرف را زده که خود روایات را دیده(همچنین میتوانید به نقل قول علامه طباطبایی در باب روایات اندک منقول از امام حسین مراجعه بفرمایید)

روح بخش;756571 نوشت:
و نیز توجه به این تکته لازم است که امامان قبل از امام باقر مؤموریت اصلی آنها نشر علوم اهل البیت علیهم السلام نبوده است بلکمه مأمویتهای دیگری بر عهده داشتد. زیرا که زمانه آنها کشش این علوم را به طور گسترده نداشته است!

برادر گرامی! بهتر است مقداری در باب تاریخ امام علی و امام سجاد بیشتر تحقیق بفرمایید(توصیه میکنم کتاب امام شناسی علامه طهرانی را مطالعه کنید) در زمان این دو امام همام بسیاری از علوم اسلامی و حوزوی و سایر علوم پایه گذاری و تدریس شد!

به عنوان مثال میتوانید به جلد 12کتاب امام شناسی علامه طهرانی ص 254 به بعد مراجعه کنید و ببینید که حضرت امیر سلام الله علیه علومی چون:

تفسیر-فقه-روایت-جدل و کلام-نحو و ادبیات عرب-لغت و اشتقاق-وعظ و اندرز-فلسفه و حکمت-هندسه و ریاضی-نجوم-حساب و کیمیا-طب و ...

سر آمد بوده برخی را تدریس و تنظیم کرده است و... پس آنگونه که شما ادعا میکنید نیست!

در کل ایراد هم به برخی علما و هم به مردم کاملا وارد است!

البته این مطلب فقط منحصر به امام حسین سلام الله علیه بلکه از آن بالاتر و بدتر در باب قرآن کریم اتفاق افتاده که 100 ها سال است که در حوزه ها و میان عموم علما محجور بوده و به آن بی توجهی شده که اگر مایل بودید نمونه های فراوانی را در زمینه های مختلف علوم اسلامی خصوصا فقه میتوان نام برد!

با تشکر از شما

روح بخش;756575 نوشت:
سلام علیکم
مغفرت در آیه مورد استشهاد «اُولئِکَ هُمُ الْمُؤْمِنُونَ حَقًّا لَهُمْ دَرَجاتٌ عِنْدَ رَبِّهِمْ وَ مَغْفِرَةٌ وَ رِزْقٌ کَريمٌ» (انفال/4) ظهوری و یا لااقل تصریحی در مغرفت در بهشت ندارد. بلکه می فرماید آنها که به حق مؤمن هستند از درجاتی نزد خداوند برخوردار هستند و نیز آمرزش الهی شامل حالشان می شود و همچنین رزق کریم که می تواند همان نعمات بهشتی باشد نیز به آنها داده می شود. اعمال صالح آنها درجاتشان را بالا می برد و مغفرت نیز گناهانشان را از بین می برد. در نتیجه زمینه ورود به بهشت برایشان آماده می شود.
خب این مغرفت در بهشت از کجای این آیه برداشت می شود؟


علیکم السلام

خدمت شما برادر عزیز و ارجمند عرض ادب و احترام دارم و از حضورتون در این تاپیک تشکر می کنم.
اگر بتوان «مغفره» را به جمله « لَهُمْ دَرَجاتٌ عِنْدَ رَبِّهِمْ » عطف کرد، یعنی « لَهُمْ مَغْفِرَةٌ عِنْدَ رَبِّهِمْ ، لَهُمْ رِزْقٌ عِنْدَ رَبِّهِمْ » می توان گفت که این آیه تصریح در مغفرت در بهشت دارد.
آیات دیگری هم وجود دارد که تصریح به این مطلب دارند و مغفرت در بهشت را اثبات می کنند ماننده آیه 15 سوره مبارکه محمد (صلی الله علیه و آله و سلّم):
«مَثَلُ الْجَنَّةِ الَّتِي وُعِدَ الْمُتَّقُونَ فِيهَا أَنْهَارٌ مِّن مَّاء غَيْرِ آسِنٍ وَأَنْهَارٌ مِن لَّبَنٍ لَّمْ يَتَغَيَّرْ طَعْمُهُ وَأَنْهَارٌ مِّنْ خَمْرٍ لَّذَّةٍ لِّلشَّارِبِينَ وَأَنْهَارٌ مِّنْ عَسَلٍ مُّصَفًّى وَلَهُمْ فِيهَا مِن كُلِّ الثَّمَرَاتِ وَمَغْفِرَةٌ مِّن رَّبِّهِمْ » (محمد/15)
مثل بهشتى كه به پرهيزگاران وعده داده شده [چون باغى است كه] در آن نهرهايى است از آبى كه [رنگ و بو و طعمش] برنگشته و جويهايى از شيرى كه مزه‏اش دگرگون نشود و رودهايى از باده‏اى كه براى نوشندگان لذتى است و جويبارهايى از انگبين ناب و در آنجا از هر گونه ميوه براى آنان [فراهم] است و [از همه بالاتر] آمرزش پروردگار آنهاست [آيا چنين كسى در چنين باغى دل‏انگيز]
در این آیه شریفه صحبت از نعمات بهشتی است که در انتهای آیه می فرماید: « وَلَهُمْ فِيهَا مِن كُلِّ الثَّمَرَاتِ وَمَغْفِرَةٌ مِّن رَّبِّهِمْ» که با عطف جمله «مَغْفِرَةٌ مِّن رَّبِّهِمْ» به جمله قبلی اینگونه خواهد بود: « وَلَهُمْ فِيهَا مَغْفِرَةٌ مِّن رَّبِّهِمْ» و برای آنان فراهم است (در بهشت) مغفرت پروردگار.

با تشکر

رضا ثقلین;756203 نوشت:
ان شا الله که بتوانیم در راه آن حضرت که همان راه قرآن کریم است قدم برداریم! با تشکر از شما

با سلام و عرض ادب

ضمن تقدیر و تشکر از حضور شما از دغدغه مبارک حضرت عالی خوشحال و مسرور هستم ان شاء الله حقیقت قرآن واهلبیت در همه ماظهور کند که البته لازمه آن تبعیت کامل از فرمایشات این انوار مقدّسه است .
یا حق

هادی;756680 نوشت:
اگر بتوان «مغفره» را به جمله « لَهُمْ دَرَجاتٌ عِنْدَ رَبِّهِمْ » عطف کرد، یعنی « لَهُمْ مَغْفِرَةٌ عِنْدَ رَبِّهِمْ ، لَهُمْ رِزْقٌ عِنْدَ رَبِّهِمْ » می توان گفت که این آیه تصریح در مغفرت در بهشت دارد.

سلام علیکم
باز هم نفهمیدم با این عطف کردنها کجای آیه تصریح دارد در این که در بهشت مغفرت است! درجه و مغفرت و رزق به عنوان سه نعمت دنبال هم است! این چه ربطی دارد به این که مغفرت در بهشت است؟
هادی;756680 نوشت:
در این آیه شریفه صحبت از نعمات بهشتی است که در انتهای آیه می فرماید: « وَلَهُمْ فِيهَا مِن كُلِّ الثَّمَرَاتِ وَمَغْفِرَةٌ مِّن رَّبِّهِمْ» که با عطف جمله «مَغْفِرَةٌ مِّن رَّبِّهِمْ» به جمله قبلی اینگونه خواهد بود: « وَلَهُمْ فِيهَا مَغْفِرَةٌ مِّن رَّبِّهِمْ» و برای آنان فراهم است (در بهشت) مغفرت پروردگار.

شما چرا مغفره را عطف به «لهم» نمی گیرید؟ برای آنها بهشت و برای آنها مغفرت است!
البته علامه طبرسی در کجمع البیان عطف به فیها گرفته است و بعد توضیح داده است که مغفرت در بهشت بخاطر این است که آنها اگر گناهانشان پوشیده نمی شد بخاطر شرم از گناهانشان نمی توانستند از نعمتهای بهشتی استفاده کنند!
ولی این تفسیر در صورتی درست است که مغفرت در معنایی کلی پوشاندن باشد یعنی حتی پوشاندن از حافظه. که در این صورت مشکلی که پیدا می کند این است که فرد بهشتی با فراموش کردن گناهانش، نمی تواند اذعان به این حقیقت داشته باشد که خداوند او را مورد لطف خودش قرار داده است و در نتیجه بدرستی از او سپاسگزاری نخواهد کرد.
و نیز اگر مغفرت به معنای فراموشاندن حافظه باشد منافات دارد با این توصیه که مؤمن همیشه گناهان خویش را پیش روی خود دارد و کارهای خوبش را فراموش می کند.
در مجموع به نظر نمی رسد آیه ای صراحت و حتی ظهور در بودن مغفرت در بهشت داشته باشد که بعد ما مجبور شویم دست به تأویلاتی بزنیم که مشکل را بیتشر کند!
موفق باشید!

رضا ثقلین;756643 نوشت:

در باب جمله فوق که فرمودید متوجه نشدم یعنی چون تحف العقول یک منبع حدیثی شیعه است قابل توجه برای منبع آماری نیست؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟!!
یعنی اگر سنی بود میشد؟؟؟؟ آن وقت مگر چند حدیث در منابع اهل سنت از ائمه معصومین وارد است که قابل توجه باشد؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟!!


سلام علیکم
منظور من این است تحف العقول یک منبع از منابع مختلف روایی شیعه است لذا نمی تواند با آمار گرفتن پی کمی احادیث امام حسین علیه السلام برد! همچنان که کتبه اربعه نیز منابعی منحصر نیستند و نیز وسائل الشیعه نیز بیشتر حاوی احادیث فقهی است!
مجموعه منابع شیعه و غیز سیعه را می توان در کتاب موسوعه کلکات الحسین علیه السلام دید!
این که از امام علی علیه السلام احادیث بسیاری در موضوعات مختلف علوم اسلامی رسیده است چای شکی نیست ولی منکر این معنا نیستید که باقر علم النبیین امام باقر و بعد امام صادق علیهما السلام بودند. می دانید که باقر یعنی شکافنده. از همین تعبیر می علوم می شود علوم اهل البیت و حتی انبیاء قبل قبلا شکافته نشده بود و الا لقب «باقر» برای امام محمد باقر علیه السلام معنی نداشت!
و نیز علمای شیعه تا توانسته اند تلاش داشته اند منابع موجود را حفظ کنند خصوصا علامه بزرگوار مجلسی لذا بر علمای شیعه هیچ خرده ای نمی توان گرفت!

روح بخش;756696 نوشت:
سلام علیکم

روح بخش;756696 نوشت:
منظور من این است تحف العقول یک منبع از منابع مختلف روایی شیعه است لذا نمی تواند با آمار گرفتن پی کمی احادیث امام حسین علیه السلام برد! همچنان که کتبه اربعه نیز منابعی منحصر نیستند و نیز وسائل الشیعه نیز بیشتر حاوی احادیث فقهی است!

بسم الله الرحمن الرحیم
اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم
سلام علیکم
با تشکر از پاسخی که فرمودید

برادر محترم بنده منظورم این بود که مرحوم حرانی با جمع کردن روایات امام حسین در یک بخش مجزا کار خوبی انجام داده اند و خواستم دوستان حتما با سخنان حضرتش بیشتر آشنا شوند
بنده هم میدانم کتب اربعه منابع منحصر به فرد نیستند بلکه منابع دیگری هم موجود است اما جای سوال است که در 4 کتاب اصلی شیعه که مسلما مهمترین کتب حدیثی و قدیمی ترین منابع هستند چه تعداد روایت از امام حسین است؟؟؟؟؟؟؟!!! خوب برای چه باید در اصلی ترین کتب شیعه این همه امام حسین مظلوم باشد؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

وانگهی شما فرمودید که Sad تنها 165 حدیث در مووضعات فقهی از آن حضرت نقل شده است! )) و سپس فرمودید:(( وسائل الشیعه نیز بیشتر حاوی احادیث فقهی است! )) بنده 1 سوال دارم:

در کتاب وسائل الشیعه که بدون شک مهمترین مجموعه حدیثی فقهی شیعه است چند روایت فقهی از امام حسین وجود دارد؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟!!!!!!!!!

روح بخش;756696 نوشت:
مجموعه منابع شیعه و غیز سیعه را می توان در کتاب موسوعه کلکات الحسین علیه السلام دید!

بر فرض که در منابع غیر شیعی روایت هایی از امام حسین باشد! که هست! حالا:

اولا آنها بیشتر از امام حسین روایت نقل کردند یا شیعه؟؟؟ اگر آنها که هیچ دیگر سخنی نمی ماند مظلومیت امام حسین کاملا واضح است!!!!!
و اگر شیعه که خوب وضع شیعه مشخص است میزان اندک روایت های منقول از امام حسین واضح است پس مسلما آنها که از ما کمترند عملا هیچند!!!!!!

ثانیا آیا روایت هایی که در منابع حدیثی غیر شیعی آمده در امور فقهی و عقیدتی و حتی اخلاقی مورد استناد و توجه علمای شیعه است؟؟؟؟؟؟؟
اساسا شیعه اصول عقاید و احکام خود را از احادیثی که از عامه نقل شده استنباط میکند یا از منابعی درونی خودش؟؟؟؟!!
جواب کاملا واضح است از خودش!! پس حتی اگر 100 میلیون روایت هم بر فرض از امام حسین در امور فقهی و عقیدتی در منابع عامه داشتیم علمای شیعه از آنها استنباط نمیکردند مگر آنکه دلیلی متقن از درون منابع خودشان داشته باشند!

پس در عمل روایت های غیر شیعی از امام حسین در اساس مطالب و مسائل دینی شیعه مورد استنباط و توجه نیست!(مگر با همان شرط بالا)

روح بخش;756696 نوشت:
ولی منکر این معنا نیستید که باقر علم النبیین امام باقر و بعد امام صادق علیهما السلام بودند. می دانید که باقر یعنی شکافنده. از همین تعبیر می علوم می شود علوم اهل البیت و حتی انبیاء قبل قبلا شکافته نشده بود و الا لقب «باقر» برای امام محمد باقر علیه السلام معنی نداشت!

بله حضرتش در علم سر آمد همه عالم بود در زمان خودش اما این به این معنی نیست که ائمه قبلی کاری نکردند یا معارف اهل بیت را گسترش ندادند!!!
چون شما فرمودید:((
و نیز توجه به این تکته لازم است که امامان قبل از امام باقر مؤموریت اصلی آنها نشر علوم اهل البیت علیهم السلام نبوده است بلکمه مأمویتهای دیگری بر عهده داشتد. زیرا که زمانه آنها کشش این علوم را به طور گسترده نداشته است! )) این با نص تاریخ در تضاد است و دلایل آن را هم در پست شماره 13 عرض کردم

وانگهی اگر شما بحث بر سر لقب حضرت میکنید و آن را مستمسک خود برای مطلب تان میدانید بنده از شما میپرسم با القاب سایر ائمه چه میکنید؟؟؟؟

مثلا اینکه امام جعفر بن محمد معروف به صادق بودند یعنی ائمه قبلی به اندازه ایشان صادق نبودند؟؟؟! یا اینکه حضرت موسی بن جعفر به کاظم مشهور شدند یعنی سایر ائمه هدی اهل کظم غیظ نبودند؟؟؟

نه برادر گرامی! تا آنجا که بنده میدانم(که اگر اشتباه است کارشناس محترم بفرمایند) یکی از دلایل این نام گذاری القاب در هر امامی به این دلیل بوده که آن امام ظهور صفتی که به آن مشهور شدند درشان بیشتر بوده نه اینکه سایرائمه هدی کم داشتند یا نداشتند این هم به خاطر شرایط مختلف زمانی و مکانی بوده

روح بخش;756696 نوشت:
و نیز علمای شیعه تا توانسته اند تلاش داشته اند منابع موجود را حفظ کنند خصوصا علامه بزرگوار مجلسی لذا بر علمای شیعه هیچ خرده ای نمی توان گرفت!

بنده منکر زحمات علمای بزرگ شیعه نیستم اما معتقدم کم کاری ها و ضعف هایی بوده که باید بر طرف شود

وانگهی همانطور که عرض کردم این مطلب فقط منحصر به امام حسین سلام الله علیه بلکه از آن بالاتر و بدتر در باب قرآن کریم اتفاق افتاده که 100 ها سال است که در حوزه ها و میان عموم علما محجور بوده و به آن بی توجهی شده که اگر مایل بودید نمونه های فراوانی را در زمینه های مختلف علوم اسلامی خصوصا فقه میتوان نام برد!

با تشکر از شما

روح بخش;756693 نوشت:
در مجموع به نظر نمی رسد آیه ای صراحت و حتی ظهور در بودن مغفرت در بهشت داشته باشد که بعد ما مجبور شویم دست به تأویلاتی بزنیم که مشکل را بیتشر کند!

با سلام مجدد

آیات را قرآن را تأویل نکردیم، اگر در آیه 15 سوره مبارکه «محمّد» دقت فرمایید این آیه تصریح به این مطلب دارد، لهم فیها یعنی برای آنان است در بهشت مغفرت ....
البته بنده نقدی هم به پست 10 شما دارم ان شاء الله سر فرصت عرض خواهم کرد و توضیحات بیشتری خواهم داد .

[="Tahoma"]

هادی;755878 نوشت:
هر کس سید‌الشهدا علیه السلام را با شناخت مقام و منزلت ایشان (عارفا بحقّه) زیارت کند خداوند، نه تنها مغفرت خود را شامل حال گناهان گذشته‌ی آن زائر می‌کند و آثار آن ها را بر می‌دارد؛ بلکه مغفرتی را که در بهشت به بندگانش عطا می‌نماید، در این عالم به زائر آن حضرت عنایت می‌فرماید و در نتیجه، حجاب های میان او و پروردگار برداشته می‌شود و به قرب و وصل خدای سبحان نائل می‌گردد و حضرت حق را با دیده‌ی دل، مشاهده می‌کند.

با سلام خدمت استاد عزیز:Gol:
آیا زائر در احادیث یعنی کسی که صرفا به بین الحرمین میرود و وارد حرم می شود؟ یا اینکه اگر کسی از راه دور هم عارفا بحقه زیارت نامه بخواند و اعمال را به جا آورد را هم شامل می شود؟ در کل کلمه زائر را کمی برای بنده تشریح کنید.
لطف شما پاینده

صدای عاشقان اربعینی
بگوش آید همی از نازنینی
در این تاپیک که هادی کرده ایجاد
بچینم غنچه ی چون خوشه چینی

مکیال;756897 نوشت:
با سلام خدمت استاد عزیز
آیا زائر در احادیث یعنی کسی که صرفا به بین الحرمین میرود و وارد حرم می شود؟ یا اینکه اگر کسی از راه دور هم عارفا بحقه زیارت نامه بخواند و اعمال را به جا آورد را هم شامل می شود؟ در کل کلمه زائر را کمی برای بنده تشریح کنید.
لطف شما پاینده


علیکم السلام و رحمه الله
مکیال بزرگوار سوال سختی پرسیدید که همچو منی که از معارف برحقّ اولیای الهی فاصله گرفته سخت است اما سعی می کنم با استمداد از سخنان بزرگان پاسخ مختصری تقدیمتان کنم:
از جناب علامه طباطبایی نقل می کنند که حضرت ابا عبد الله الحسین علیه السلام به همه زوّار یکسان عنایت می کند یعنی اینطور نیست که حضرت فرقی بین زائرین بگذارد برای مثال همان عنایتی که به آیت الله بهجت رضوان الله تعالی علیه می کند به یک انسان گناهکار هم همان عنایت ویژه را می کند منتهی آیت الله بهجت به اندازه سعه «ظرف» وجودی خود این عنایت را دریافت می کند و فرد گناهکار هم به اندازه سعه وجود خود این عنایت را دریافت می کند. (این مطلب را در یکی از کتاب های علامه مطالعه می کردم متاسفانه نام کتاب را فراموش کردم)
زائر اباعبد الله الحسین علیه السلام از دیدگاه روایت کسی که به دنیا و مشتهیات نفسانی خود پشت کرده و رنج سفر را متحمّل شده و برای زیارت سید الشهدا علیه السلام به حرم مطهر مشرّف شود. منتهی آثاری که در این تاپیک بدان پرداخته شد مختصّ کسانی است که حضرت را «عارفا بحقّه» زیارت کنند لذا زائری به مقام شهود می رسد که حضرت را عارفا بحقّه زیارت کرده باشد.
مطلب دیگر اینکه همان طور که از قول علامه طباطبایی عرض شد اینطور نیست که زائر سیدالشهداء بی نصیب و بی بهره باشد حضرت به همه زوّار عنایت ویژه می کند منتهی برخی این عنایت را می گیردند و برخی «با توجّه به کثرت موانع» نمی توانند بگیرند، علامه طباطبایی معتقد هستند کسانی که نمی توانند عنایات را دریافت کنند این عنایات به لطف الهی ذخیره شده و موقع رفع موانع، به زائر برگردانده می شود.
بنابراین زیارت حرم سیدالشّهدا علیه السلام آثار خاصّ منحصر به فرد خودش را دارد چنانکه زیارت اباعبد الله الحسین از راه دور هم آثار دیگری دارد؛ ما در مستندات حدیثی با سه نوع اثر مواجه هستیم. کسی که در روز عاشورا و در حرم امام حسین علیه السلام زیارت را قرائت می کند یک نوع اثری دارد ، کسی که در روز عاشورا ولی از جایی دور از کربلا زیارت می خواند نوع دیگری از اثر و کسی که در ایام غیر عاشورا و به شکل مستمر زیارت عاشورا می خواند نوع دیگری از اثر را دارد.
اگر چه زیارت امام حسین علیه السلام از راه دور نیز فضیلت بسیار دارد چنانچه ابن ابى عمیر از امام صادق(علیه السلام) نقل مى کند که: «هرگاه، راه بعضى از شما دور و از خانه اش تا قبور ما مسافت بسیار باشد، در فضاى باز قرار گیرد و دو رکعت نماز بخواند و با اشاره به سوى قبور ما سلام کند که تحقیقاً به ما مى رسد».(کامل الزیارات، باب 96، صفحه 286، حدیث 1)
اما آثاری که در زیارت سیدا الشهدا در حرم مطهر برای فرد ظهور می کند با آثاری که از زیارت راه دور در فرد ظهور می کند متفاوت است؛ یقینا کسی که متحمّل سختی راه شده و به دنیا و نفس پشت می کند و به زیارت حرم مشرّف می شود متفاوت با کسی است که از راه دور حضرت را زیارت می کند. (البته در روایات آمده است کسی که قدرت بر مسافرت ندارد اگر از راه دور هم حضرت زیارت بخواند و حضرت را زیارت کند همان ثواب را خواهد داشت)

نتیجه:
زائر آن انسان عاشق عارف، مرید وفادار، محاسب متوسل ، مطیع حاضر در صحنه، ایثارگر ذاکر، مهاجر مجاهد، موحد متقى، معترض انقلابى، گرسنه محبت، تشنه ولایت و شیفته امامت است که تمامى جانمایه و سرمایه خویش برگرفته و بر کف اخلاص ‍نهاده و خانه و کاشانه و شهر و دیار ترک گفته و رنج سفر بر خویش هموار نموده، با قلبى مشتاق و جانى امیدوار آمده تا با حضور در محضر امام و مراد و ولى نعمت خویش و درک نور و فیض و کسب توشه و توان، همچنان با بصیرت و قدرت و معرفت، بر صراط مستقیم توحید و با تمسک به کتاب و عترت، راه خویش را تا رسیدن به سرمنزل مقصود که همان کمال انسانى و تقرب الى ا... است، طى نماید.

حال، کسی که قدرت بر سفر نداشته باشد و با وجود سعی و تلاش مداوم نتواند به حرم شربف سید الشهداء علیه السلام مشرّف شود اگر از راه دور هم حضرت را عارفابحقّه زیارت کند ان شاء الله آثار زیارت را بتمامه خواهد داشت.

هادی;756895 نوشت:
البته بنده نقدی هم به پست 10 شما دارم ان شاء الله سر فرصت عرض خواهم کرد و توضیحات بیشتری خواهم داد .

با سلام خدمت کارشناس گرامی
:Gol:
استاد نقدتون رو نفرمودید مشتاقانه منتظریم ....:ok:

بسم الله الرحمن الرحیم

سلام علیکم

چیزی که در خصوص معنای «مغفرت ذنوب ما تأخّر» به ذهن حقیر می رسد و فقط به عنوان احتمال عرض می کنم و نسبت نمی دهم، این است که:

شاید لازم نباشد این بحث را سخت معنا کنیم؛ همین ظاهر روایت به نظرم اگر با ذلیل کردن فهممان در برابر ولایت و امام حسین علیه السلام به روایت نگاه کنیم، متوجه سطحی از معنایش البته در سطح خودمان می شویم: بموالاتکم علمنا الله معالم دیننا

حقیقتاً خداوند مهربان به احترام امام حسین علیه السلام و به خاطر محبت فوق العاده ای که به آن وجود مقدس دارد، زائر ایشان را آن قدر احترام می فرماید و زائر آن امام همام آن قدر برای خداوند ارزشمند می شود که طبق روایتی که آوردید، گناهان گذشته او را می آمرزد؛ و اگر از او در آینده گناهی سر زد - پناه بر خدا - آن را هم می آمرزد؛

و این تشویق و قبح بردن از گناه هم نیست؛ مثل توبه؛ و بشارت های توبه؛ امیدوار کردن و تشویق مؤمنین است.

ضمن این که زائری که شرایط این روایت شریفه را دارد، وقتی زیارت کرد و زائر شد، اولا تا زائر باقی مانده است، و هنوز زائر است - و لو این که جسمش آن جا نیست - گناه و شیطان در ساحتش راهی ندارد؛ و اگر گناهی از او سر بزند - پناه بر خدا - ، دیگر مشمول روایت نیست؛

ضمنا اگر گناهی هم - پناه بر خدا - مرتکب شود، این شخص امکان ندارد از حقیقت وجودش گناه کرده باشد؛ بلکه از لایه های ظاهری تر روحش است که در حقیقتش راهی ندارد و مثل کف دریا راحت پاک می شود؛ چون زائر است و به دریا وصل شده است. به عبارت دیگر این شخص در همان حال گناه هم - اگر پناه بر خدا از او گناهی سر بزند- در حقیقت وجودش از گناهش پشیمان است؛

با تشکر