جمع بندی آیا قطع ارتباط با دوست دختر و شکستن دل او حق الناس است؟

تب‌های اولیه

34 پستها / 0 جدید
آخرین ارسال
آیا قطع ارتباط با دوست دختر و شکستن دل او حق الناس است؟


با سلام

با توجه به موضوعات دوستی با جنس مخالف در دوران قبل ازدواج، که منجر به ازدواج نمیشه ، که اخیرا در این انجمن مطالعه کردم ، چند سوال خواستم مطرح کنم :

فرضا دختر و پسری از دو شهر مختلف ، از طریق اینترنت و چت و فضای مجازی ، با همدیگه اشنا میشن ، و کم کم دلبستگی ها و وابستگی ها شروع میشه و دل دادن و قلوه گرفتن ها و..... این دو نفر هنوز چهره همدیگه رو ندیدن و فقط از همدیگه یک چهره خیالی ساختن و حتی اخلاقی که از همدیگه متصور هستند ، هم ، یک اخلاق غیر واقعی و ساخته ذهن همدیگه هست ، چون قطعا از روی نوشته ها و در فضای مجازی ، امکان شناخت اخلاق و رفتار و حجب و حیای طرفین امکان پذیر نیست و غالب اوقات با خطای ذهنی همراه هست....

خلاصه این دختر و پسر داستان ما ، بعد از یکسال که شبانه روز از طریق فضای مجازی با هم در ارتباط بودند و کلی بهم وابسته شده اند ، تصمیم میگیرند از نزدیک همدیگه رو ملاقات کنن تا کم کم همه چیز رو رسمی کنن و به خانواده ها اطلاع بدن.....

اما روز ملاقات ، یک روز فاجعه بار برای یکی از طرفین هست .. مثلا دختر خانم یا اقا پسر ، میبینه اصلا این چهره طرفش اون چیزی نیست که فکرش رو میکرده و اصلا نمیتونه با این چهره کنار بیاد، یا مثلا بعد از دیدار ، یکی از طرفین به فکر فرو میره و با خودش میگه ایا این طرف من ، ارزش این رو داره که بخاطرش ازدواج راه دور و سختی هاش رو تحمل کنم و مواردی از این دست..... و به این شکل یکی از طرفین کلا از این اشنایی ناخرسند هست و حالا که کم کم داغی بدنش ، از بین میره ، میفهمه عجب اشتباهی کرده که این مسیر مه الود رو برای ازدواج انتخاب کرده.... حال فرد نادم دو راه در پیش داره....

یا بخاطر رودربایستی و عذاب وجدان و مسائلی از این دست ، به این ازدواج تن بده ، که خدا اخر و عاقبت این ازدواج رو ختم به خیر کنه!
یا هم اینکه به صورت مستقیم یا غیر مستقیم ، رابطه رو بهم بزنه و همه چیز رو تموم کنه ....

ما فرض کنیم فرد نادم ، گزینه دوم رو انتخاب کنه و رابطه رو بهم بزنه و نزاره به ازدواج ختم بشه...

حال سوالاتی که پیش میاد :

سوال اول : آیا این فرد با اینکه صلاح طرفین در ازدواج نکردن بوده ، بخاطر شکستن دل طرف مقابلش ، خطا کار هست؟ ایا حق الناس به گردنش هست؟ چطور میتونه این حق الناس رو جبران کنه و در همین دنیا همه چیز رو ختم به خیر کنه؟

سوال دوم اینکه : این فرد نادم ، اگر در اینده با فرد دیگری ازدواج کرد ، با توجه به اینکه رابطه اولش ، یک رابطه مجازی بوده و خیلی از خصوصیات اخلاقی و رفتاری طرف اول ، که از او جدا شده ، واقعیت نداشته ، بلکه عموما ، ایده ال هایی بوده که ساخته و پرداخته ذهن خودش بوده ، اما این فرد چه کند که در ازدواجش با نفر دوم ، دچار قیاس همسرش با نفر اول و خصوصیات خیالی نفر اول نشود؟

سوال سوم اینکه : اگر مثلا دلشکسته ی این ماجرا ، دختر خانم بوده باشه ، که بخاطر چهره اش ، از طرف پسر رد شده باشد ، ایا این دختر اگر در اینده ازدواج کرد ، و هنوز به فکر دوست پسرش بود ، و ناخوداگاه همسرش رو همیشه با دوست پسرش قیاس میکرد ، ایا بر گردن پسر که این رابطه رو بهم زده ، گناهی هست؟ اگر هست چه باید کرد؟

کلا صورت مساله اینه که اگر یکی از طرفین ، در وسط کار دوستی، فهمیدند راهی که رفته اند ، خطا بوده ، چه کنند ، که هم این راه به ازدواج ختم نشه که حالت یک ازدواج از روی جبر و اجبار و رودربایستی بوده باشه و هم چگونه رابطه رو تمام کنند که بعد از بهم زدن رابطه ، دچار گناهان از جنس حق الناس که در بالا توضیح داده شد نشوند؟ معمولا در این روابط چون احساسات طرفین به شدت درگیر میشه ، تمام کردن رابطه به خوبی و خوشی معمولا امکان پذیر نیست .

با نام و یاد دوست





کارشناسان بحث: استاد نور و استاد امین

مولکول 68;746704 نوشت:
سوال اول : آیا این فرد با اینکه صلاح طرفین در ازدواج نکردن بوده ، بخاطر شکستن دل طرف مقابلش ، خطا کار هست؟ ایا حق الناس به گردنش هست؟ چطور میتونه این حق الناس رو جبران کنه و در همین دنیا همه چیز رو ختم به خیر کنه؟

با سلام و احترام

از نظر شرعی بخاطر روابط حرام باید استغفار نماید و حقی برگردن ندارد.

مولکول 68;746704 نوشت:
سوال دوم اینکه : این فرد نادم ، اگر در اینده با فرد دیگری ازدواج کرد ، با توجه به اینکه رابطه اولش ، یک رابطه مجازی بوده و خیلی از خصوصیات اخلاقی و رفتاری طرف اول ، که از او جدا شده ، واقعیت نداشته ، بلکه عموما ، ایده ال هایی بوده که ساخته و پرداخته ذهن خودش بوده ، اما این فرد چه کند که در ازدواجش با نفر دوم ، دچار قیاس همسرش با نفر اول و خصوصیات خیالی نفر اول نشود؟

دراین مورد ان شاالله مشاوره راهنمایی می کنند.

مولکول 68;746704 نوشت:
سوال سوم اینکه : اگر مثلا دلشکسته ی این ماجرا ، دختر خانم بوده باشه ، که بخاطر چهره اش ، از طرف پسر رد شده باشد ، ایا این دختر اگر در اینده ازدواج کرد ، و هنوز به فکر دوست پسرش بود ، و ناخوداگاه همسرش رو همیشه با دوست پسرش قیاس میکرد ، ایا بر گردن پسر که این رابطه رو بهم زده ، گناهی هست؟ اگر هست چه باید کرد؟

گناهی برعهده پسر از این جهت نیست ولی نسبت به رابطه حرامش باید استغفار نماید.

موفق و موید باشید

مولکول 68;746704 نوشت:
سوال دوم اینکه : این فرد نادم ، اگر در اینده با فرد دیگری ازدواج کرد ، با توجه به اینکه رابطه اولش ، یک رابطه مجازی بوده و خیلی از خصوصیات اخلاقی و رفتاری طرف اول ، که از او جدا شده ، واقعیت نداشته ، بلکه عموما ، ایده ال هایی بوده که ساخته و پرداخته ذهن خودش بوده ، اما این فرد چه کند که در ازدواجش با نفر دوم ، دچار قیاس همسرش با نفر اول و خصوصیات خیالی نفر اول نشود؟

مولکول 68;746704 نوشت:

کلا صورت مساله اینه که اگر یکی از طرفین ، در وسط کار دوستی، فهمیدند راهی که رفته اند ، خطا بوده ، چه کنند ، که هم این راه به ازدواج ختم نشه که حالت یک ازدواج از روی جبر و اجبار و رودربایستی بوده باشه و هم چگونه رابطه رو تمام کنند که بعد از بهم زدن رابطه ، دچار گناهان از جنس حق الناس که در بالا توضیح داده شد نشوند؟ معمولا در این روابط چون احساسات طرفین به شدت درگیر میشه ، تمام کردن رابطه به خوبی و خوشی معمولا امکان پذیر نیست .

سلام

ممنون و سپاس از استاد نور بابت پاسخگویی به این سوال

در پاسخ این سوال و اینکه به طور کلی دختر و پسر در این شرایط باید چه کنند تا کمترین آسیب را ببینند، باید عرض کنم آنچه که مسلم است این است که چنین فردی قطعا با کسی که هیچ گونه رابطه ای نداشته متفاوت خواهد بود و این انتظار که بشود کاری کرد که او هم مثل یک فرد عادی شود چندان بجا نیست. وقتی روی یک دیوار میخی زده می شود، حتی با کندن آن میخ، باز هم جای آن روی دیوار خواهد بود. اینکه نگاه به نامحرم به تیری از شیطان به قلب مومن توصیف شده است، ناظر به همین مسئله هم هست. کسی که برای مدتی با یک جنس مخالف در ارتباط است، خواه ناخواه چیزهایی از او در ذهن دارد که برای همیشه باقی می ماند و این مسئله، موجبات مقایسه و در نتیجه مشکلات بعدی را فراهم می آورد. لذا بهترین حالت این است که قبل از چنین اتفاقی جلوی آن را بگیریم.

با این حال کسی که به چنین چاله ای افتاده، اولا نباید خود را درگیر مسائلی چون چرا دلش را شکستم یا حق الناس می شود یا من باعث بدبختی او شدم یا ... کند (البته در صورتی که به نادرست بودن چنین ازدواجی یقین داشته باشد)؛ چون اینها ابزاری است که شیطان از آن برای تداوم این اشتباه و به عبارتی از چاله به چاه انداختن فرد استفاده می کند؛ مثلا کسی که وارد یک زمین غصبی شده، وظیفه اش این است که باید از آن زمین خارج شود؛ هر چند خارج شدن او هم همراه با پا گذاشتن بیشتر در آن زمین است و نمی تواند بگوید من برای اینکه در این زمین بیشتر از این راه نروم همینجا می مانم و حرکت نمی کنم! بنابراین دختر و پسری که در شرایط سوال شده قرار گرفته اند، باید بدون در نظر گرفتن هیچ کدام از اینها رابطه را یکدفعه و به طور کامل قطع کنند؛ مگر اینکه شرایط خاص باشد که این نیاز به مشاوره شخصی دارد.

ثانیا بعد از جدایی از فرد مذکور باید فکر و احساسات خود را مدیریت کند تا از عوارض ذهنیاتی که در این مدت به دست آورده تا حد امکان جلوگیری کند. راهش هم این است که اولا در تقویت ایمان خود بکوشد؛ چون اگر ایمان فردی ضعیف باشد هیج کاری نمی تواند انجام دهد ثانیا نقاط منفی فرد مذکور را پررنگ و نقاط مثبتش را کمرنگ کند تا بتواند او را فراموش کند ثالثا افکار واقع بینانه را در خود تقویت کند. مثلا چنین شخصی باید این را بپذیرد که ارتباط دختر و پسر در دوران دوستی با ارتباط زن و شوهر خیلی فرق می کند. نوع توجه؛ میزان توجه؛ خوب نشان دادن خود؛ پنهان کردی بدی ها؛ مخالفت نکردن با نظرات؛ تعریف و تمجید های زیاد؛ ابراز علاقه های مکرر و شدید و کاذب و ... از خصوصیات طبیعیه دوران دوستی است؛ چون در این دوران هدف از رابطه چیز دیگری است و طرف برای به دست آوردن آن حاضر است هر کاری بکند. از طرفی رابطه ها محدود است و همین باعث ایجاد عشق های آتشین و کاذب می شود؛ در حالی که اگر همین عشق و علاقه به زندگی مشترک کشیده شود، مطمئنا دیر یا زود فروکش خواهد کرد و حتی به دلیل هیجانی بودن آن از عشق های عادی هم کمرنگتر خواهد شد. لذا اگر زمانی از همسر خود یک بداخلاقی دید نباید با خود بگوید کاش همسر همان فرد می شدم و ...؛ بلکه باید بگوید این بداخلاقی در هر شرایطی به وجود می آید و اگر او هم بود ممکن بود همین رفتار را و شاید برتر از آن را انجام می داد. رابعادر هیچ شرایطی نباید خوبی ها و نقاط مثبت همسرش را نادیده بگیرد.

بنابراین بهترین راه مقابله با این مقایسه ها، تقویت نگاه واقع بینانه در خود است. البته همه اینها زمانی اثر بخش خواهد بود که فرد به اشتباه بودن کار خود پی برده باشد و از آن توبه کرده باشد.

پیروز و سربلند

مولکول 68;746704 نوشت:
آیا این فرد با اینکه صلاح طرفین در ازدواج نکردن بوده ، بخاطر شکستن دل طرف مقابلش ، خطا کار هست؟
خوب دیگه هر ازدواج و خواستگاری یا جواش مثبته یا منفی...خوب ممکنه پدر و مادر شون هم اگر متوجه میشدن مخالفت میکردن و ازدواجی سر نمی گرفت....پس فکر نمیکنم دل شکستن و گناه و حق الناس محسوب بشه....
مولکول 68;746704 نوشت:
این فرد نادم ، اگر در اینده با فرد دیگری ازدواج کرد ، با توجه به اینکه رابطه اولش ، یک رابطه مجازی بوده و خیلی از خصوصیات اخلاقی و رفتاری طرف اول ، که از او جدا شده ، واقعیت نداشته ، بلکه عموما ، ایده ال هایی بوده که ساخته و پرداخته ذهن خودش بوده ، اما این فرد چه کند که در ازدواجش با نفر دوم ، دچار قیاس همسرش با نفر اول و خصوصیات خیالی نفر اول نشود؟
به نظر من فقط فرصت کافی برای از ذهن بردن مورد قبلی،مشاوره رفتن و مطالعه در مورد ازدواج
امین;750021 نوشت:
اولا نباید خود را درگیر مسائلی چون چرا دلش را شکستم یا حق الناس می شود یا من باعث بدبختی او شدم یا ... کند (البته در صورتی که به نادرست بودن چنین ازدواجی یقین داشته باشه)؛ چون اینها ابزاری است که شیطان از آن برای تداوم این اشتباه و به عبارتی از چاله به چاه انداختن فرد استفاده می کند؛ مثلا کسی که وارد یک زمین غصبی شده، وظیفه اش این است که باید از آن زمین خارج شود؛ هر چند خارج شدن او هم همراه با پا گذاشتن بیشتر در آن زمین است و نمی تواند بگوید من برای اینکه در این زمین بیشتر از این راه نروم همینجا می مانم و حرکت نمی کنم! بنابراین دختر و پسری که در شرایط سوال شده قرار گرفته اند، باید بدون در نظر گرفتن هیچ کدام از اینها رابطه را یکدفعه و به طور کامل قطع کنند؛ مگر اینکه شرایط خاص باشد که این نیاز به مشاوره شخصی دارد.
نمونه این مورد رو در همین تاپیک های اخیر داشتیم....و همچنین نمونه این مورد پایینی رو:
امین;750021 نوشت:
ارتباط دختر و پسر در دوران دوستی با ارتباط زن و شوهر خیلی فرق می کند. نوع توجه؛ میزان توجه؛ خوب نشان دادن خود؛ پنهان کردی بدی ها؛ مخالفت نکردن با نظرات؛ تعریف و تمجید های زیاد؛ ابراز علاقه های مکرر و شدید و کاذب و ... از خصوصیات طبیعیه دوران دوستی است؛ چون در این دوران هدف از رابطه چیز دیگری است و طرف برای به دست آوردن آن حاضر است هر کاری بکند. از طرفی رابطه ها محدود است و همین باعث ایجاد عشق های آتشین و کاذب می شود؛ در حالی که اگر همین عشق و علاقه به زندگی مشترک کشیده شود، مطمئنا دیر یا زود فروکش خواهد کرد
دوستانی که در تاپیک ها شرکت میکنن و نظر میدن یادشون میاد حتما....

با سلام

این نوع دوستی ها تنها باعث می شود که جوانها به ادامه چنین ارتباط هایی وابسته شوند و از یکدیگر شخصیتی مجازی که با واقعیت فاصله زیادی دارد، بسازند. صرف اینکه یک فرد بتواند به خوبی و زیبایی سخن بگوید دلیل مناسبی برای آن نیست که او بتواند همسر خوبی نیز در زندگی باشد."

خانواده ها باید همواره به این نکته توجه داشته باشند که فرزندان به ویژه دختران نیاز به حمایت عاطفی داشته و این حمایت باید در چارچوب خانواده تامین شود و در غیر این صورت دختران به محیط خارج از خانه پناه برده و نیازهای عاطفی خود را تامین می کنند که این شروع زمینه انحراف در جوانان خواهد بود."

95 درصد پسران‌ و مرداني‌ كه‌ در پي‌ ارتباطات‌ اينترنتي‌ هستند به‌ رابطه‌هاي‌ فيزيكي‌ فكر مي‌كنند. برعكس‌ آنها، دختران‌ در پي‌ نياز احساسي‌ هستند. نياز به‌ سرگرمي‌ و كاستن‌ از فشارهاي‌ روحي‌ حتي‌ افراد متاهل‌ را هم‌ به‌ سوي‌ دوست‌ يابي‌هايي‌ اينترنتي‌ كشانده‌ و پس‌ از مدتي‌ همه‌ آنها كه‌ نيازمند احساس‌ اطمينان‌ و امنيتند به‌ صداي‌ فراسوي‌ خود جواب‌ مثبت‌ مي‌دهند. علي‌رغم‌ اينكه‌ مي‌دانند درصد بالايي‌ از صحبت‌ها و قرارها واهي‌ است‌. افراد بعد از مدتي‌ به‌ هم‌ عادت‌ مي‌كنند و اطمينان‌شان‌ به‌ هم‌ جلب‌ مي‌شوند. ( موفق باشید )

نور;748816 نوشت:
با سلام و احترام

از نظر شرعی بخاطر روابط حرام باید استغفار نماید و حقی برگردن ندارد.


امین;750021 نوشت:
با این حال کسی که به چنین چاله ای افتاده، اولا نباید خود را درگیر مسائلی چون چرا دلش را شکستم یا حق الناس می شود یا من باعث بدبختی او شدم یا ... کند

با سلام و تشکر از گرامیان بزرگوار
جناب امین و جناب نور

من بخشی از سوالاتی که طرح کردم بخاطر تاپیکهایی بود که در اینجا دیدم و سخنرانی بود که شنیده بودم

فایل زیر رو لطفا تماشا کنید
سخنرانی استاد پناهیان
مخصوصا یک دقیقه پایانی
نظر ایشون در ارتباط با مدیون شدن و حق الناس ایجاد شدن در اینگونه روابط ، تقریبا خلاف فرمایش شما عزیزان هست
اگر ممکنه در مورد فایل زیر نظر خودتون رو بفرمایید.

http://www.aparat.com/v/zniCt/%D8%A7%D8%B3%D8%AA%D8%A7%D8%AF_%D9%BE%D9%86%D8%A7%D9%87%DB%8C%D8%A7%D9%86-%D8%B1%D8%A7%D8%A8%D8%B7%D9%87_%D8%AF%D8%AE%D8%AA%D8%B1_%D9%88_%D9%BE%D8%B3%D8%B1

mehrant;750025 نوشت:
خوب دیگه هر ازدواج و خواستگاری یا جواش مثبته یا منفی...خوب ممکنه پدر و مادر شون هم اگر متوجه میشدن مخالفت میکردن و ازدواجی سر نمی گرفت....پس فکر نمیکنم دل شکستن و گناه و حق الناس محسوب بشه....

دکتر سلام!

نه دیگه ، این مدل ارتباطات با خواستگاری ، خیلی فرق داره ، شما خودت تجربه خواستگاری رفتن داری که ، این همه خواستگاری رفتی ، ایا برای شما دلبستگی ایجاد شده؟ ایا با طرف قول و قرار ازدواج گذاشتید و بعد نتونستید اون وعده رو عملی کنید؟ ایا وقت و انرژی طرفتون رو بیهوده و به بطالت تلف کردید؟ ایا از ظرف احساسات و عواطف طرفتون برداشت کردید؟ ایا تصویرتون رو در ذهن و قلب طرفتون حکاکی کردید؟ و....
ولی غالب این اتفاقات در ارتباطات و دوستیهای نامشروع حادث میشه.

[="Purple"]واقعاکه ....
چه جوری دل شکستن حق الناس نیست؟؟؟؟
جناب امین سرکار خانم نور و بقیه افرادی که میگن چنین شخصی گناهی مرتکب نشده ... خودتونو بزارین جای اون دختر که بااحساسش بیشتر از اون زندگیش بازی شده و راحت قراره فراموش بشه ...
دل شکستن گناه نیست؟؟؟؟حق الناس نیست؟؟ پس چی هست؟؟؟؟
بعضیا بعدش افسردگی میگیرن ... زندگیشون نابود میشه اونوقت حق الناس نیست؟؟؟
حق الناس میدونین چیه؟
حق الناس چراغ دلی رو روشن کردن بدون اینکه به بعدش فکر کنی هست
حق الناس وعده ای دادن و عمل نکردنه
وقتی پسری حرفی میزنه به دنبالش رابطه ای ایجادمیکنه و وابسته میکنه طرفو، اون هم حسابی روش بازمیکنه و قولی میده به دلش ووقتی عملی نشه...
[/]

♥♥♥ تــــــــرگل ♥♥♥;750051 نوشت:
بعضیا بعدش افسردگی میگیرن ... زندگیشون نابود میشه اونوقت حق الناس نیست؟؟؟

با سلام و تشکر از شرکت شما

اگر نمونه عینی از این عبارت نقل قولی دارید ، ممنون میشم بعنوان سند مرتبط با موضوع درج بفرمایید.

راستی اون عکسی که گذاشتید و اون جمله مرتبط به عکس مستند و مستدله؟ خیلی نمیشه به هر عکس و نوشته ای در اینترنت اعتماد کرد مگر اینکه از طرف یک کارشناس متخصص اون موضوع تایید بشه

♥♥♥ تــــــــرگل ♥♥♥;750051 نوشت:
واقعاکه ....
چه جوری دل شکستن حق الناس نیست؟؟؟؟
جناب امین سرکار خانم نور و بقیه افرادی که میگن چنین شخصی گناهی مرتکب نشده ... خودتونو بزارین جای اون دختر که بااحساسش بیشتر از اون زندگیش بازی شده و راحت قراره فراموش بشه ...
دل شکستن گناه نیست؟؟؟؟حق الناس نیست؟؟ پس چی هست؟؟؟؟
بعضیا بعدش افسردگی میگیرن ... زندگیشون نابود میشه اونوقت حق الناس نیست؟؟؟
حق الناس میدونین چیه؟
حق الناس چراغ دلی رو روشن کردن بدون اینکه به بعدش فکر کنی هست
حق الناس وعده ای دادن و عمل نکردنه
وقتی پسری حرفی میزنه به دنبالش رابطه ای ایجادمیکنه و وابسته میکنه طرفو، اون هم حسابی روش بازمیکنه و قولی میده به دلش ووقتی عملی نشه...

سلام علیکم
چنانچه در میان گفتگوی دختر و پسر - هر چند این گفتگو در اصل حرام باشد - قولی داده شود این قول وجوب وفاء دارد و عدم وفاء به آن در صورتی که دلیل موجهی نداشته باشد موجب حق الناس می گردد خصوصا اگر اصل گفتگو برای ازدواج و آشنایی صورت گرفته باشد و نتیجه این آشنایی هم قولی باشد که یکی به دیگری داده باشد!

اگه ادم دل شخصی رو بشکنه مسلما تو همین دنیا تقاصشو میبینه برا همین این نوع ارتباطات کلا اشتباه محضه

روح بخش;750068 نوشت:
سلام علیکم
چنانچه در میان گفتگوی دختر و پسر - هر چند این گفتگو در اصل حرام باشد - قولی داده شود این قول وجوب وفاء دارد و عدم وفاء به آن در صورتی که دلیل موجهی نداشته باشد موجب حق الناس می گردد خصوصا اگر اصل گفتگو برای ازدواج و آشنایی صورت گرفته باشد و نتیجه این آشنایی هم قولی باشد که یکی به دیگری داده باشد!

سلام روح بخش عزیز
اگر دختر یا پسر ، اول راه با هم قول و قرار گذاشتند ، اما در میانه راه همدیگه رو دیدن و یکی ظاهر طرفش رو نپسندید ، اگر یکی بعد از مدتی از سختی های دوری راه تازه مطلع شد و هوشیار شد ، و مسائلی از این دست ... ایا اینها رو باید نادید گرفت و این عیوب نه چندان سطحی رو فدای قول و قرار اول کرد و به عهد تحت هر شرایطی پایبند بود؟
اگر پسری ، بعد از دیدن دختر ، مثلا از ظاهر دختر خوشش نیاد ولی با این حال مردانگی کنه و به وعده خودش عمل کنه و ازدواج کنه ، ولی بعد ازدواج یکسره حسرت خوشگلی زنهای تو کوچه و خیابون تو دلش باشه و همسرش رو با اونها قیاس کنه ، ایا اولین کسی که توی زندگی ضرر میکنه همین دختر خانم نیست ؟ ایا باید بخاطر وفای به عهد تا اخر مسیر رفت ولو با اطلاع از اشتباه بودن کار ؟

حق الناس خیلییییییی مهمه تاجاییکه خداهم گفته ازحقم میگذرم اما ازحق الناسوبنده ی خدابایدبگذره.
اگه مثلادلیل جدایی راه دورباشه .خب ازهمون اول که میدونسته راه دوره واین جدایی به دلیل دوری راه حتماحق الناسه ودل شکستنه.

زهرا73;750074 نوشت:
حق الناس خیلییییییی مهمه تاجاییکه خداهم گفته ازحقم میگذرم اما ازحق الناسوبنده ی خدابایدبگذره.
اگه مثلادلیل جدایی راه دورباشه .خب ازهمون اول که میدونسته راه دوره واین جدایی به دلیل دوری راه حتماحق الناسه ودل شکستنه.

سلام
میخوایم توی این تاپیک بدون دخالت احساسات این موضوع بررسی بشه
درسته حق الناس خیلی مهمه ، اما اول باید دید این موضوع حق الناس هست یا خیر؟

مثلا در مورد همین دوری راه...
دوری راه چیزی نیست که فقط به پسر یا فقط به دختر فشار بیاره ، قطعا برای هر دو نفر در زندگی مشترک ، بعد از اینکه عطش عشق فروکش کرد ، برای طرفین هویدا میشه ....

حالا اگر مثلا دختر خانم ، در دوران دوستی، در اوج احساسات باشه و پسر مثلا کمی غیر احساسی فکر کرده باشه و به این نتیجه رسیده باشه ، راه دور سخته ، و تصمیم به جدایی بگیره ، درسته این تصمیم به ظاهر ظلمی در حق دختر هست ، اما در نهایت ، مثلا برای ده سال دیگه این دختر ، این موضوع منفعت نیست؟ حال چه باید کرد؟ پسر حالا که داره منطقی فکر میکنه ، اسیر احساسات دختر باشه همچنان و بخاطر نرفتن زیر بار دین حق الناس ، این ازدواج رو به سرانجام برسونه ، یا اینکه بخاطر در مشقت نیفتادن هم خودش هم اون دختر خانم ، قید ادامه مسیر رو بزنه...

البته ما با این فرض داریم این مسله رو پیش میبریم که این دختر و پسر برای ازدواج هم کفو و مناسب هم هستند .. در صورتیکه بسیاری از کارشناسان ، به پایداری ازدواجهای این مدلی زیاد امیدوار نیستند و قائل هستند چون در این نوع ازدواجها ، جنبه احساسات ، غالب بر منطق هست ، این نوع ازدواجها پرریسک و با خطای شناختی زیادی معمولا همراه هست.

مولکول 68;750078 نوشت:
مثلا برای ده سال دیگه این دختر ، این موضوع منفعت نیست؟

سلام.نه.چون دوری راه که ازاول دیدن.اگه قرارباشه همه چی روبرای اینده فکرکنیم که پس ازدواجم نکنیم شاید10سال بعدطرف رفت زن گرفت یاطلاق دادو....من حرفم برسر دوری راهه.همیشه سختی هاوجودداره.

زهرا73;750083 نوشت:
سلام.نه.چون دوری راه که ازاول دیدن

سلام و تشکر

اتفاقا مشکل اینجاست که طرفین کور میشن و قادر به دیدن چیزی نیستند

حدیثی از معصوم داریم که ::« حب الشيء يغمي و يصم؛ حب هر چيزي عاشق را كور و كر مي‌كند»

دختر و پسری که عاشق همدیگه میشن ، خیلی از عیبهای همدیگه رو نمیبینن و خیلی از مشکلات اینده زندگی رو نمیتونن ببیینن و بپذیرین ، چون عشقشون کورشون کرده... اما وقتی یکی از طرفین در میانه کار ، کمی از عشق فاصله میگیره و کمی قادر به دیدن حقایق میشه ، ایا باز هم خودش رو به ندیدن بزنه و چشم روی همه چیز ببنده و بگه چون طرفم هنوز قادر به دیدن نیست پس من هم به مسلک او پیش برم؟

مولکول 68;750072 نوشت:
سلام روح بخش عزیز
اگر دختر یا پسر ، اول راه با هم قول و قرار گذاشتند ، اما در میانه راه همدیگه رو دیدن و یکی ظاهر طرفش رو نپسندید ، اگر یکی بعد از مدتی از سختی های دوری راه تازه مطلع شد و هوشیار شد ، و مسائلی از این دست ... ایا اینها رو باید نادید گرفت و این عیوب نه چندان سطحی رو فدای قول و قرار اول کرد و به عهد تحت هر شرایطی پایبند بود؟
اگر پسری ، بعد از دیدن دختر ، مثلا از ظاهر دختر خوشش نیاد ولی با این حال مردانگی کنه و به وعده خودش عمل کنه و ازدواج کنه ، ولی بعد ازدواج یکسره حسرت خوشگلی زنهای تو کوچه و خیابون تو دلش باشه و همسرش رو با اونها قیاس کنه ، ایا اولین کسی که توی زندگی ضرر میکنه همین دختر خانم نیست ؟ ایا باید بخاطر وفای به عهد تا اخر مسیر رفت ولو با اطلاع از اشتباه بودن کار ؟

من عرض کردم اگر عذر موجهی برای تخلف از قول نباشد ولی با این حال خلاف تعهدش عمل کند این موجب حق الناس است!
حالا این مسائلی که شما گفتید جای بحث دارد که آیا عذر موجه هست یا نیست!

[="Purple"]ﻣﮕﺮ ﻣﯿﺸﻮﺩ ﺑﺮﺍﯼ ﺗﺨﺮﯾﺐ ﺭﻭﺡ ﻭ ﻗﻠﺐﻭ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﻭ ﺩﻧﯿﺎﯼ ﯾﮏ ﺍﻧﺴﺎﻥ ،
ﺗﻨﻬﺎ ﯾﮏ ﮐﻠﻤﻪ ﺑﮕﻮﯾﯿﻢ :
" ﺑﺒﺨﺸﯿﺪ "
[/]

جان هرکی دوست دارین اگه قصد ازدواج ندارین با احساس هم بازی نکنید مثل بچه ادم همون اول بگید قصدم ازدواج نیست،تو این رابطه ها هم پسر هم دختر لطمه میبینن ولی خب دخترا بیشترین لطمه رو میبینن وخدا نکنه اتفاق بیافته، ضربه های روحی که این رابطه ها بوجود میاره منظورم زمانی که بعد یه مدت دوستی وقرار ازدواج پسر یا دختر واکثر پسرا میزنن زیر قولشون ودختر که همه چیزش رو و با ارزش ترینش یعنی ناموسش رو در اختیار این پسره قرار میده چنان دچار افسردگی واضطراب میشه که حدی نداره،ولی حب دخترا هم بی تقصیر نیستن خب به پسره بگید اگه قصدت ازدواح هستش با خونوادت بیا اگه قصد هوس هستش اون بحثش جداست

روح بخش;750098 نوشت:
من عرض کردم اگر عذر موجهی برای تخلف از قول نباشد ولی با این حال خلاف تعهدش عمل کند این موجب حق الناس است!
حالا این مسائلی که شما گفتید جای بحث دارد که آیا عذر موجه هست یا نیست!
با سلام

ولی جناب استاد نور مگه نگفتند این چیزا شامل حق الناس نمیشن

mehrant;750025 نوشت:
خوب دیگه هر ازدواج و خواستگاری یا جواش مثبته یا منفی...خوب ممکنه پدر و مادر شون هم اگر متوجه میشدن مخالفت میکردن و ازدواجی سر نمی گرفت....پس فکر نمیکنم دل شکستن و گناه و حق الناس محسوب بشه
شدیدا حرفتون رو محکوم میکنم وباهاش مخالفت شدیدی میکنم، از زندگی فهمیدم هیچ وقت با احساس یه دختر بازی نکنم چون هیچ وقت

پسر زمستان;750360 نوشت:
شدیدا حرفتون رو محکوم میکنم وباهاش مخالفت شدیدی میکنم، از زندگی فهمیدم هیچ وقت با احساس یه دختر بازی نکنم چون هیچ وقت

خوب ارتباطی به چیزی که من گفتم نداره
من نمیگم بازی کردن با احساس دختر کار درستیه
من میگم اگه پسری فهمید رابطش با دختری اشتباهه و گناهه نباید بگه اگه رابطه رو قطع کنم حق الناسه پس دیگه ارتباطمون رو نباید قطع کنم

مولکول 68;750039 نوشت:
با سلام و تشکر از گرامیان بزرگوار
جناب امین و جناب نور

من بخشی از سوالاتی که طرح کردم بخاطر تاپیکهایی بود که در اینجا دیدم و سخنرانی بود که شنیده بودم

فایل زیر رو لطفا تماشا کنید
سخنرانی استاد پناهیان
مخصوصا یک دقیقه پایانی
نظر ایشون در ارتباط با مدیون شدن و حق الناس ایجاد شدن در اینگونه روابط ، تقریبا خلاف فرمایش شما عزیزان هست
اگر ممکنه در مورد فایل زیر نظر خودتون رو بفرمایید.

http://www.aparat.com/v/zniCt/%D8%A7%D8%B3%D8%AA%D8%A7%D8%AF_%D9%BE%D9%86%D8%A7%D9%87%DB%8C%D8%A7%D9%86-%D8%B1%D8%A7%D8%A8%D8%B7%D9%87_%D8%AF%D8%AE%D8%AA%D8%B1_%D9%88_%D9%BE%D8%B3%D8%B1

♥♥♥ تــــــــرگل ♥♥♥;750051 نوشت:
واقعاکه ....
چه جوری دل شکستن حق الناس نیست؟؟؟؟
جناب امین سرکار خانم نور و بقیه افرادی که میگن چنین شخصی گناهی مرتکب نشده ... خودتونو بزارین جای اون دختر که بااحساسش بیشتر از اون زندگیش بازی شده و راحت قراره فراموش بشه ...
دل شکستن گناه نیست؟؟؟؟حق الناس نیست؟؟ پس چی هست؟؟؟؟
بعضیا بعدش افسردگی میگیرن ... زندگیشون نابود میشه اونوقت حق الناس نیست؟؟؟
حق الناس میدونین چیه؟
حق الناس چراغ دلی رو روشن کردن بدون اینکه به بعدش فکر کنی هست
حق الناس وعده ای دادن و عمل نکردنه
وقتی پسری حرفی میزنه به دنبالش رابطه ای ایجادمیکنه و وابسته میکنه طرفو، اون هم حسابی روش بازمیکنه و قولی میده به دلش ووقتی عملی نشه...


سلام

من عرضی در مورد گناه بودن یا نبودن چنین کاری نداشتم؛ چون یک بحث فقهیه که استاد نور خودشون توضیحات بیشتر رو خواهند داد. عرض بنده فقط ناظر به اینه که اگه کسی در چنین شرایطی قرار گرفت؛ یعنی بین دل شکستن و ازدواج ناموفق؛ بهتره که دل شکستن رو انتخاب کنه؛ چون خسارتش کمتر از ازدواج ناموفقه.

البته اگه از جنبه صرفا عقلی هم به مسئله نگاه کنیم، می تونیم به این نتیجه برسیم که هیچ کدام از طرفین نمی تونن دل شکستنشون رو به گردن اون یکی بندازن. مثل این میمونه که من به شما بگم بیا با هم بریم دزدی. ایا شما اون دنیا می تونی در جواب خدا بگی که ایشون من رو اغفال کرد؟ نمونه این مسئله رو در مورد شیطان هم داریم که اون دنیا مدعی میشه من کاره ای نبودم و هر کاری کرده خود شخص انجام داده. من فقط بهش گفتم چنین چیزی هم هست و اون با اختیار خودش این کار رو انجام داده. طرفی هم که عاشق میشه، خودش برای عاشق شدن پا پیش گذاشته و اگه این عشق به سرانجام نرسه، قبل از اینکه یقۀ دیگران رو بگیره، باید خودش رو ملامت کنه که چرا از عقلش استفاده نکرده و خلاف راهی رو رفته که خدا گفته. البته این به معنای این نیست که فردِ اغفال کننده عقوبتی نخواهد داشت. حساب اون با خداست؛ ولی کار اون، اشتباه فردی که این وسط ضرر کرده رو توجیح نمیکنه.

مولکول 68;750039 نوشت:
با سلام و تشکر از گرامیان بزرگوار
جناب امین و جناب نور

من بخشی از سوالاتی که طرح کردم بخاطر تاپیکهایی بود که در اینجا دیدم و سخنرانی بود که شنیده بودم

فایل زیر رو لطفا تماشا کنید
سخنرانی استاد پناهیان
مخصوصا یک دقیقه پایانی
نظر ایشون در ارتباط با مدیون شدن و حق الناس ایجاد شدن در اینگونه روابط ، تقریبا خلاف فرمایش شما عزیزان هست
اگر ممکنه در مورد فایل زیر نظر خودتون رو بفرمایید.

با سلام و عرض ادب

بزرگوار همانطور که بیان شد از نظر شرعی حق الناس محسوب نمی شود جهت استفتای کتبی نام مرجع تقلیدتان را بفرمایید.

همواره به سلامت باشید

نور;750440 نوشت:
با سلام و عرض ادببزرگوار همانطور که بیان شد از نظر شرعی حق الناس محسوب نمی شود جهت استفتای کتبی نام مرجع تقلیدتان را بفرمایید.همواره به سلامت باشید
جناب استاد نور بنظر من حق ناس هستش

امین;750402 نوشت:

سلام

من عرضی در مورد گناه بودن یا نبودن چنین کاری نداشتم؛ چون یک بحث فقهیه که استاد نور خودشون توضیحات بیشتر رو خواهند داد. عرض بنده فقط ناظر به اینه که اگه کسی در چنین شرایطی قرار گرفت؛ یعنی بین دل شکستن و ازدواج ناموفق؛ بهتره که دل شکستن رو انتخاب کنه؛ چون خسارتش کمتر از ازدواج ناموفقه.

البته اگه از جنبه صرفا عقلی هم به مسئله نگاه کنیم، می تونیم به این نتیجه برسیم که هیچ کدام از طرفین نمی تونن دل شکستنشون رو به گردن اون یکی بندازن. مثل این میمونه که من به شما بگم بیا با هم بریم دزدی. ایا شما اون دنیا می تونی در جواب خدا بگی که ایشون من رو اغفال کرد؟ نمونه این مسئله رو در مورد شیطان هم داریم که اون دنیا مدعی میشه من کاره ای نبودم و هر کاری کرده خود شخص انجام داده. من فقط بهش گفتم چنین چیزی هم هست و اون با اختیار خودش این کار رو انجام داده. طرفی هم که عاشق میشه، خودش برای عاشق شدن پا پیش گذاشته و اگه این عشق به سرانجام نرسه، قبل از اینکه یقۀ دیگران رو بگیره، باید خودش رو ملامت کنه که چرا از عقلش استفاده نکرده و خلاف راهی رو رفته که خدا گفته. البته این به معنای این نیست که فردِ اغفال کننده عقوبتی نخواهد داشت. حساب اون با خداست؛ ولی کار اون، اشتباه فردی که این وسط ضرر کرده رو توجیح نمیکنه.

نور;750440 نوشت:
با سلام و عرض ادب

بزرگوار همانطور که بیان شد از نظر شرعی حق الناس محسوب نمی شود جهت استفتای کتبی نام مرجع تقلیدتان را بفرمایید.

همواره به سلامت باشید

با سلام و تشکر از شما عزیزان بابت پاسخگویی

هدف من از طرح سوالات پست اول این نبود که این موضوع صرفا از جنبه احکامی و شرعی و حلال و حرامی بحث شود.

در دین ما شراب حرام است ، اما همین دین به فرد اجازه داده ، زمانی که در بیابان از تشنگی در حال هلاکت بود ، و تنها شراب در اختیار داشت ، به اندازه ای که از هلاکت نجات یابد ، از ان شراب بنوشد ... این شراب همان شراب حرام است که در این حالت مباح میشود... اما ایا این حلال شدن باعث میشود که از اثر مست کنندگی شراب کاسته شود؟ قطعا خیر ... چه شراب در یک پارتی مختلط مصرف شود و چه در بیابان در حال مرگ نوشیده شود ، در هر دو حالت فرد را مست میکند گرچه یکی مستی حرام است و دیگری مستی حلال... و شراب در هر حال اثر خود را میگذارد

من دختر پسرهای زیادی رو دیدم که بخاطر عذاب وجدان و ترس از دل شکستن و ترس از اینده و اه نفرین طرف مقابل ، حاضر به جدایی نیستند....حال بحث ما زیاد اینجا به این مرتبط نیست که قطع این ارتباطی که این دختر و پسر با هم داشته اند ، از لحاظ شرعی حکمش چیست.. سوال مهمتر این است که ایا این قطع ارتباط ، از لحاظ ماورایی ، اثری در زندگی اینده دنیوی و اخروی این دو نفر و یا حداقل فرد بیشتر مقصر دارد؟ (همونطور که استاد پناهیان اشاره میکنند و زندگی به ظاهر سیاهی برای اینده این دختر و پسرها ترسیم میکنند )، ایا طرف بخاطر ترس از اینده باید به این ازدواج تن درهد؟ ایا راهکاری برای جبران وجود دارد؟

در این نوع روابط به نظر میرسد اگر نیاز به حلالیت گرفتن از طرف مقابل باشد کاری دشوار باشد چون احساسات طرف مغموم ، این اجازه را ممکن است ندهد...

حال ممکن است مثلا دختری که با پسری در ارتباط بوده ، بعد از یکسال به خود بیاید ببینید چقدر خواستگارهای سنتی بهتری از این دوست پسر خود دارد و این دوست پسرش چقدر اشکال و ایراد دارد و یا پسر به خود بیاید ببیند مثلا با ظاهر طرف نمیتواند کنار بیاید... در هر حال یکی از طرفین قصد بهم زدن این رابطه را دارد....

حال ممکن است اگر فرد برهم زننده ، فردی باشد که مثلا اخلاقگرا یا دینگرا باشد ، و به فکر چه دنیا و چه اخرت خود باشد و وقتی بفهمد ، بعد از بهم زدن این رابطه ، چه عواقبی بخاطر دل شکستن طرف مقابل، گریبانگیرش است ، با خود اینگونه فکر کند که مثلا بهتر است این رابطه را به سرانجام برساند و مثل جام زهری به تدریج این زهر را بنوشد و این ازدواج و طرف مقابل را در زندگی تحمل کند و از زندگی خود لذت نبرد تا از عواقب دنیوی و اخروی این ماجرا در امان باشد (همان اتفاق رایجی که معمولا حادث میشه و خیلی از دخترها و پسرها بخاطر عذاب وجدان قادر به بهم زدن رابطه نیستند و این رابطه را به سرانجام ازدواج میرسانند ) ایا این اندیشه صحیح است؟ راهکار صحیح چیست؟

مولکول 68;750710 نوشت:

من دختر پسرهای زیادی رو دیدم که بخاطر عذاب وجدان و ترس از دل شکستن و ترس از اینده و اه نفرین طرف مقابل ، حاضر به جدایی نیستند....حال بحث ما زیاد اینجا به این مرتبط نیست که قطع این ارتباطی که این دختر و پسر با هم داشته اند ، از لحاظ شرعی حکمش چیست.. سوال مهمتر این است که ایا این قطع ارتباط ، از لحاظ ماورایی ، اثری در زندگی اینده دنیوی و اخروی این دو نفر و یا حداقل فرد بیشتر مقصر دارد؟

سلام

قطعا بی تاثیر نیست؛ چون طرف پاشو در مسیری گذاشته که خدا از اون نهی کرده. ما نمود دنیوی اون رو می تونیم بگیم چون چیزیه که قابل تجربست؛ اما در مورد آثار ماورایی اون نمیشه نظر داد؛ مگر اینکه روایت خاص وجود داشته باشه و یا اینکه روایات مشابه رو به این مسئله هم تعمیم بدیم که تخصص بنده در این زمینه نیست.

مولکول 68;750710 نوشت:
ایا طرف بخاطر ترس از اینده باید به این ازدواج تن درهد؟ ایا راهکاری برای جبران وجود دارد؟

مولکول 68;750710 نوشت:
حال ممکن است مثلا دختری که با پسری در ارتباط بوده ، بعد از یکسال به خود بیاید ببینید چقدر خواستگارهای سنتی بهتری از این دوست پسر خود دارد و این دوست پسرش چقدر اشکال و ایراد دارد و یا پسر به خود بیاید ببیند مثلا با ظاهر طرف نمیتواند کنار بیاید... در هر حال یکی از طرفین قصد بهم زدن این رابطه را دارد....

حال ممکن است اگر فرد برهم زننده ، فردی باشد که مثلا اخلاقگرا یا دینگرا باشد ، و به فکر چه دنیا و چه اخرت خود باشد و وقتی بفهمد ، بعد از بهم زدن این رابطه ، چه عواقبی بخاطر دل شکستن طرف مقابل، گریبانگیرش است ، با خود اینگونه فکر کند که مثلا بهتر است این رابطه را به سرانجام برساند و مثل جام زهری به تدریج این زهر را بنوشد و این ازدواج و طرف مقابل را در زندگی تحمل کند و از زندگی خود لذت نبرد تا از عواقب دنیوی و اخروی این ماجرا در امان باشد (همان اتفاق رایجی که معمولا حادث میشه و خیلی از دخترها و پسرها بخاطر عذاب وجدان قادر به بهم زدن رابطه نیستند و این رابطه را به سرانجام ازدواج میرسانند ) ایا این اندیشه صحیح است؟ راهکار صحیح چیست؟

انتخاب در این شرایط، انتخاب بین بد و بدتره. حالت ایده ال اینه که این رابطه به ازدواجی با سرانجام خوب برسه؛ منتها مسئله اینجاست که با وجود چنین مشکلاتی مثل عدم پسند ظاهری یا هر چیز دیگه ممکنه فرد توانایی این رو نداشته باشه که سرانجام خوبی برای این ازدواج رقم بزنه که در اون صورت به مراتب خسارت بیشتری به طرف وارد خواهد کرد.

لذا اگه کسی از این چهت به خودش ایمان داشته باشه که میتونه تحت هر شرایطی حتی با وجود عدم علاقه و ... زندگی خوبی رو برای طرف رقم بزنه، قطعا این کار خوب و مورد قبوله؛ چنانچه ما برای بعد از ازدواج توصیه به صبر و تحمل رو داریم؛ یعنی کسی که ازدواج کرده و بعدا با اخلاق بد همسرش یا هر چیز دیگه مواجه شده، بهش توصیه شده که صبر کنه و اجر زیادی هم برای این صبر در نظر گرفته شده؛ منتها نمود این مسئله در مورد علاقۀ قبل از ازدواج کمتره؛ چون عواقب جدایی به مراتب کمتر از بعد از ازدواجه. با این حال اصل مسئله در این باره هم صدق می کنه. منتها اگه فرد در این حد به خودش ایمان نداره و مطمئن نیست که بتونه چنین تحمل و صبری داشته باشه، راه بهتر اینه که با این ازدواج طرف رو از چاله به چاه نندازه و گناه خودش رو سنگین تر نکنه.

امین;750978 نوشت:
قطعا بی تاثیر نیست؛ چون طرف پاشو در مسیری گذاشته که خدا از اون نهی کرده. ما نمود دنیوی اون رو می تونیم بگیم چون چیزیه که قابل تجربست؛ اما در مورد آثار ماورایی اون نمیشه نظر داد؛ مگر اینکه روایت خاص وجود داشته باشه و یا اینکه روایات مشابه رو به این مسئله هم تعمیم بدیم که تخصص بنده در این زمینه نیست.

با سلام

جناب امین، اگر دختر یا پسری ، در میانه راه ، متوجه مسیر اشتباهی که رفته ، شد و در این میانه راه ، تصمیم بگیرد جدا شود و از انطرف هم بخواهد هم با طرف مقابلش و هم با خداوند تسویه کند که نه دچار عقوبت دنیوی شود و نه دچار عقوبت اخروی، ایا راهی وجود داره؟ اگر طبق فرمایش خودتون این موضوع احیانا زیاد مرتبط به حوزه تخصصی جنابعالی نیست ، با توجه به اهمیت و فراوانی موضوع در جامعه امروز،چون نیاز به یک پاسخ شفاف ، احساس میشه ، اگر امکان داره لطفا به همکارانتون ارجاع دهید. ممنونم.

مولکول 68;754775 نوشت:
با سلام

جناب امین، اگر دختر یا پسری ، در میانه راه ، متوجه مسیر اشتباهی که رفته ، شد و در این میانه راه ، تصمیم بگیرد جدا شود و از انطرف هم بخواهد هم با طرف مقابلش و هم با خداوند تسویه کند که نه دچار عقوبت دنیوی شود و نه دچار عقوبت اخروی، ایا راهی وجود داره؟ اگر طبق فرمایش خودتون این موضوع احیانا زیاد مرتبط به حوزه تخصصی جنابعالی نیست ، با توجه به اهمیت و فراوانی موضوع در جامعه امروز،چون نیاز به یک پاسخ شفاف ، احساس میشه ، اگر امکان داره لطفا به همکارانتون ارجاع دهید. ممنونم.

سلام

در مقابل خدا که راهش توبه است. در مقابل فرد مورد نظر هم اگر حکم شرعی بر عدم حق الناس باشد که نیاز به هیچ اقدامی نیست و فرد در آن دنیا معذور است. اما اگر حق الناس بود، در این صورت راهش جلب رضایت طرف است؛ منتها باید دید آیا امکان جلب رضایت طرف وجود دارد یا خیر که شرایط متفاوت است. در شرایطی ممکن است همینکه فرد طلب حلالیت کند، طرف بپذیرد و حلال کند. در شرایطی هم ممکن است طرف به صرف این مسئله رضایت ندهد و مثلا فقط به ازدواج راضی شود یا حلالیت گرفتن ملازم باشد با کار حرامی مثل ادامه دوستی و ... ، در این صورت راه جبرانش استغفار به درگاه خداوند است و نباید برای درست کردن ابرو، چشم را کور کرد.

مولکول 68;746704 نوشت:
با سلام


سلام علیکم

مولکول 68;746704 نوشت:
فرضا دختر و پسری از دو شهر مختلف ، از طریق اینترنت و چت و فضای مجازی ، با همدیگه اشنا میشن


فضای مجازی یعنی جایی که خیلی از اشخاص اون چیزی که دوست دارن رو به دیگران نشون میدن
پس وقتی پا گذاشتیم توش احساست تعطیل ..فقط عقل شروع به فعالیت کنه

مولکول 68;746704 نوشت:
مثلا دختر خانم یا اقا پسر ، میبینه اصلا این چهره طرفش اون چیزی نیست که فکرش رو میکرده و اصلا نمیتونه با این چهره کنار بیاد

اگه واقعا قصد این دو نفر ازدواج باشه چطوری ممکن هست که عکس های خودشون رو با حجاب کامل حداقل به هم نشون ندن ؟تا چهره ای خیالی برای هم نسازند؟..یه عکس سه در چهار سیاه سفید هم میتونست این معضل رو حل کنه
پس هر دو مقصر هستند

مولکول 68;746704 نوشت:
سوال اول : آیا این فرد با اینکه صلاح طرفین در ازدواج نکردن بوده ، بخاطر شکستن دل طرف مقابلش ، خطا کار هست؟ ایا حق الناس به گردنش هست؟ چطور میتونه این حق الناس رو جبران کنه و در همین دنیا همه چیز رو ختم به خیر کنه؟


دلیل انصراف بعد از یک سال چی هست؟مهمه مثلا صرف ظاهر باشه ؟بله حق الناس به گردنش هست با همچین چیزی دل طرف رو بشکنه که من از قیافت خوشم نمیاد:Moteajeb!:

مولکول 68;746704 نوشت:
، دچار قیاس همسرش با نفر اول و خصوصیات خیالی نفر اول نشود؟

خیر همچین اتفاقی نمیفته و قیاسی نخواهد بود چرا که معیارهای اون شخص بوده که تخیل کرده در دیگری هست و انسان سالم فرق تخیل رو میدونه با حقیقت

مولکول 68;746704 نوشت:
سوال سوم اینکه : اگر مثلا دلشکسته ی این ماجرا ، دختر خانم بوده باشه ، که بخاطر چهره اش ، از طرف پسر رد شده باشد ، ایا این دختر اگر در اینده ازدواج کرد ، و هنوز به فکر دوست پسرش بود ، و ناخوداگاه همسرش رو همیشه با دوست پسرش قیاس میکرد ، ایا بر گردن پسر که این رابطه رو بهم زده ، گناهی هست؟ اگر هست چه باید کرد؟

در این مثال بله دختر یک شرایط سخت رو خواهد داشت چرا که مهم ترین مسئله برای یک دختر زیبایی اون هست و اگه تنها دلیل رد شدن توسط شخصی که بهش وابسته بوده باشه چهره باشه خیلی خیلی ناراحت و غمگین خواهد شد و یک ضربه ی احساسی رو میخوره و این خوب نیست و دلشکسته میشه و همین دلشکستی باعث میشه که گاهی نبخشه طرف رو....
. همش این نگرانی رو خواهد داشت که خواستگارهای دیگه هم اون رو به خاطر ظاهرش رد میکنند یا نه؟
و این ترس همیشه با دختر هست کسی که بعد از یکسال دوستی به خاطر چهره ردش کرد ..ممکنه همسرش هم بعد از چند سال زندگی همچین کاری رو انجام بده؟

بلا;755382 نوشت:

سلام علیکم

در این مثال بله دختر یک شرایط سخت رو خواهد داشت چرا که مهم ترین مسئله برای یک دختر زیبایی اون هست و اگه تنها دلیل رد شدن توسط شخصی که بهش وابسته بوده باشه چهره باشه خیلی خیلی ناراحت و غمگین خواهد شد و یک ضربه ی احساسی رو میخوره و این خوب نیست و دلشکسته میشه و همین دلشکستی باعث میشه که گاهی نبخشه طرف رو....
. همش این نگرانی رو خواهد داشت که خواستگارهای دیگه هم اون رو به خاطر ظاهرش رد میکنند یا نه؟
و این ترس همیشه با دختر هست کسی که بعد از یکسال دوستی به خاطر چهره ردش کرد ..ممکنه همسرش هم بعد از چند سال زندگی همچین کاری رو انجام بده؟

سلام

البته این رو هم نباید نادیده گرفت که این آشی بوده که خود دختر برای خودش پخته. اگه از همون اول به وعده و وعیده های الکی دل خوش نمی کرد و بهش دل نمی بست، به چنین مشکلی هم دچار نمی شد. قرار نیست اگه یکی گفت بیا بپریم تو چاه ما هم بریم و بعد یقیه طرف رو بگیریم بگیم چرا گفتی بپر؟؟؟ پس عقل کجا رفته؟؟؟

امین;755657 نوشت:
این آشی بوده که خود دختر برای خودش پخته.

بله
این رو همون ابتدا اعلام کردم ...
اصلا نباید برای عشق و غیره می اومد مجازی...باید احساسات رو تعطیل میکردو کلا بیخیال همچین تخیلی که میتونه نیمه ی گمشده ی خودش رو تو اینترنت و با ارتباطات مجازی پیدا کنه..
هر دو مقصر هستند و هر دو گناهکار به نظر من

عنوان: آیا قطع ارتباط با دوست دختر یا دوست پسر و شکستن دل او حق الناس است؟

خلاصه سوال:
اگر دختری و پسری با هم ارتباط برقرار کنند و بعدا به هر دلیلی یکی از طرفین از ازدواج با دیگری منصرف شود، در این صورت:
1) آیا این فرد به خاطر شکستن دل طرف مقابلش گرفتار حق الناس شده؟ چه باید بکند؟
2) به خاطر این رابطه، هر کدام از اینها بعدا همسرشان را با فرد دیگری مقایسه خواهند کرد. برای جلوگیری از مقایسه چه باید کرد؟ به طور کلی فردی که در این شرایط قرار گرفته چه باید بکند که کمترین آسیب را ببیند؟ چگونه باید رابطه را قطع کند و ...؟
3) اگر به خاطر این رابطه طرف مقابل در آینده گرفتار گناه شد مثلا دائم به فکر دوست پسر یا دوست دختر سابقش بود، آیا آن فرد هم در این گناه شریک است؟

اصل سوال:
با توجه به موضوعات دوستی با جنس مخالف در دوران قبل ازدواج، که منجر به ازدواج نمی شود که اخیرا در این سایت مطالعه کردم، چند سوال خواستم مطرح کنم:
فرضا دختر و پسری از دو شهر مختلف، از طریق اینترنت و چت و فضای مجازی، با همدیگه اشنا می شوند، و کم کم دلبستگی ها و وابستگی ها شروع می شود و دل دادن و قلوه گرفتن ها. این دو نفر هنوز چهره همدیگر را ندیدند و فقط از همدیگر یک چهره خیالی ساختند و حتی اخلاقی که از همدیگر متصور هستند هم یک اخلاق غیر واقعی و ساخته ذهن همدیگر هست؛ چون قطعا از روی نوشته ها و در فضای مجازی، امکان شناخت اخلاق و رفتار و حجب و حیای طرفین امکان پذیر نیست و غالب اوقات با خطای ذهنی همراه هست.
خلاصه این دختر و پسر داستان ما، بعد از یکسال که شبانه روز از طریق فضای مجازی با هم در ارتباط بودند و کلی بهم وابسته شده اند، تصمیم می گیرند از نزدیک همدیگر را ملاقات کنند تا کم کم همه چیز را رسمی کنند و به خانواده ها اطلاع بدهند.
اما روز ملاقات، یک روز فاجعه بار برای یکی از طرفین هست؛ مثلا دختر خانم یا اقا پسر، می بیند اصلا این چهره طرفش آن چیزی نیست که فکرش را می کرده و اصلا نمی تواند با این چهره کنار بیاید، یا مثلا بعد از دیدار، یکی از طرفین به فکر فرو می رود و با خودش می گوید ایا این طرف من، ارزش این را دارد که بخاطرش ازدواج راه دور و سختی هایش را تحمل کنم و مواردی از این دست. و به این شکل یکی از طرفین کلا از این اشنایی ناخرسند هست و حالا که کم کم داغی بدنش از بین می رود می فهمد عجب اشتباهی کرده که این مسیر مه الود را برای ازدواج انتخاب کرده. حال فرد نادم دو راه در پیش دارد:
1) یا بخاطر رودربایستی و عذاب وجدان و مسائلی از این دست، به این ازدواج تن بدهد، که خدا اخر و عاقبت این ازدواج را ختم به خیر کند!
2) یا اینکه به صورت مستقیم یا غیر مستقیم، رابطه را بهم بزند و همه چیز را تمام کند.
ما فرض کنیم فرد نادم، گزینه دوم را انتخاب کند و رابطه را بهم بزند و نگذارد به ازدواج ختم بشود.
حال سوالاتی که پیش میاد:
سوال اول: آیا این فرد با اینکه صلاح طرفین در ازدواج نکردن بوده، بخاطر شکستن دل طرف مقابلش، خطا کار هست؟ ایا حق الناس به گردنش هست؟ چطور می تواند این حق الناس را جبران کند و در همین دنیا همه چیز را ختم به خیر کند؟
سوال دوم اینکه: این فرد نادم، اگر در اینده با فرد دیگری ازدواج کرد، با توجه به اینکه رابطه اولش، یک رابطه مجازی بوده و خیلی از خصوصیات اخلاقی و رفتاری طرف اول، که از او جدا شده واقعیت نداشته؛ بلکه عموما ایده ال هایی بوده که ساخته و پرداخته ذهن خودش بوده، اما این فرد چه کند که در ازدواجش با نفر دوم، دچار قیاس همسرش با نفر اول و خصوصیات خیالی نفر اول نشود؟
سوال سوم اینکه : اگر مثلا دلشکسته ی این ماجرا، دختر خانم بوده باشد، که بخاطر چهره اش از طرف پسر رد شده باشد، ایا این دختر اگر در اینده ازدواج کرد، و هنوز به فکر دوست پسرش بود، و ناخوداگاه همسرش را همیشه با دوست پسرش قیاس می کرد، ایا بر گردن پسر که این رابطه را بهم زده، گناهی هست؟ اگر هست چه باید کرد؟
کلا صورت مساله این است که اگر یکی از طرفین در وسط کار دوستی فهمیدند راهی که رفته اند خطا بوده، چه کنند که هم این راه به ازدواج ختم نشود که حالت یک ازدواج از روی جبر و اجبار و رودربایستی بوده باشد و هم چگونه رابطه را تمام کنند که بعد از بهم زدن رابطه، دچار گناهان از جنس حق الناس که در بالا توضیح داده شد نشوند؟ معمولا در این روابط چون احساسات طرفین به شدت درگیر می شود، تمام کردن رابطه به خوبی و خوشی معمولا امکان پذیر نیست.

پاسخ:
سوال اول:
طبق پاسخ کاشناس محترم بخش احکام، این فرد از نظر شرعی بخاطر روابط حرام باید استغفار نماید؛ اما حقی برگردن ندارد.
سوال دوم:
در پاسخ این سوال و اینکه به طور کلی دختر و پسر در این شرایط باید چه کنند تا کمترین آسیب را ببینند، باید عرض کنم آنچه که مسلم است این است که چنین فردی قطعا با کسی که هیچ گونه رابطه ای نداشته متفاوت خواهد بود و این انتظار که بشود کاری کرد که او هم مثل یک فرد عادی شود چندان بجا نیست. وقتی روی یک دیوار میخی زده می شود، حتی با کندن آن میخ، باز هم جای آن روی دیوار خواهد بود. اینکه نگاه به نامحرم به تیری از شیطان به قلب مومن توصیف شده است، ناظر به همین مسئله هم هست. کسی که برای مدتی با یک جنس مخالف در ارتباط است، خواه ناخواه چیزهایی از او در ذهن دارد که برای همیشه باقی می ماند و این مسئله، موجبات مقایسه و در نتیجه مشکلات بعدی را فراهم می آورد. لذا بهترین حالت این است که قبل از چنین اتفاقی جلوی آن را بگیریم.
با این حال کسی که به چنین چاله ای افتاده، اولا نباید خود را درگیر مسائلی چون چرا دلش را شکستم یا حق الناس می شود یا من باعث بدبختی او شدم یا ... کند (البته در صورتی که به نادرست بودن چنین ازدواجی یقین داشته باشد)؛ چون اینها ابزاری است که شیطان از آن برای تداوم این اشتباه و به عبارتی از چاله به چاه انداختن فرد استفاده می کند؛ مثلا کسی که وارد یک زمین غصبی شده، وظیفه اش این است که باید از آن زمین خارج شود؛ هر چند خارج شدن او هم همراه با پا گذاشتن بیشتر در آن زمین است و نمی تواند بگوید من برای اینکه در این زمین بیشتر از این راه نروم همینجا می مانم و حرکت نمی کنم! بنابراین دختر و پسری که در شرایط سوال شده قرار گرفته اند، باید بدون در نظر گرفتن هیچ کدام از اینها رابطه را یکدفعه و به طور کامل قطع کنند؛ مگر اینکه شرایط خاص باشد که این نیاز به مشاوره شخصی دارد.
ثانیا بعد از جدایی از فرد مذکور باید فکر و احساسات خود را مدیریت کند تا از عوارض ذهنیاتی که در این مدت به دست آورده تا حد امکان جلوگیری کند. راهش هم این است که اولا در تقویت ایمان خود بکوشد؛ چون اگر ایمان فردی ضعیف باشد هیج کاری نمی تواند انجام دهد ثانیا نقاط منفی فرد مذکور را پررنگ و نقاط مثبتش را کمرنگ کند تا بتواند او را فراموش کند ثالثا افکار واقع بینانه را در خود تقویت کند. مثلا چنین شخصی باید این را بپذیرد که ارتباط دختر و پسر در دوران دوستی با ارتباط زن و شوهر خیلی فرق می کند. نوع توجه؛ میزان توجه؛ خوب نشان دادن خود؛ پنهان کردی بدی ها؛ مخالفت نکردن با نظرات؛ تعریف و تمجید های زیاد؛ ابراز علاقه های مکرر و شدید و کاذب و ... از خصوصیات طبیعیه دوران دوستی است؛ چون در این دوران هدف از رابطه چیز دیگری است و طرف برای به دست آوردن آن حاضر است هر کاری بکند. از طرفی رابطه ها محدود است و همین باعث ایجاد عشق های آتشین و کاذب می شود؛ در حالی که اگر همین عشق و علاقه به زندگی مشترک کشیده شود، مطمئنا دیر یا زود فروکش خواهد کرد و حتی به دلیل هیجانی بودن آن از عشق های عادی هم کمرنگتر خواهد شد. لذا اگر زمانی از همسر خود یک بداخلاقی دید نباید با خود بگوید کاش همسر همان فرد می شدم و ...؛ بلکه باید بگوید این بداخلاقی در هر شرایطی به وجود می آید و اگر او هم بود ممکن بود همین رفتار را و شاید برتر از آن را انجام می داد. رابعادر هیچ شرایطی نباید خوبی ها و نقاط مثبت همسرش را نادیده بگیرد.
بنابراین بهترین راه مقابله با این مقایسه ها، تقویت نگاه واقع بینانه در خود است. البته همه اینها زمانی اثر بخش خواهد بود که فرد به اشتباه بودن کار خود پی برده باشد و از آن توبه کرده باشد.
سوال سوم:
طبق پاسخ کاشناس محترم بخش احکام، گناهی برعهده پسر از این جهت نیست ولی نسبت به رابطه حرامش باید استغفار نماید.

نتیجه:
از لحاظ شرعی حقی بر گردن او نیست؛ ولی به خاطر ارتباط گناه آلودش باید استغفار کند. از لحاظ روانشناختی نیز او با این کار روح و روانش را زحمی کرده و بیشتر در معرض لغزش قرار دارد. برای جلوگیری از عواقب آن باید اولا ایمانش را تقویت کند؛ ثانیا واقع نگر باشد و خیال پردازی نکند و گمان نکند دوست او هیچ نقطه منفی نداشت؛ بلکه او نقاط منفیش را رو نکرده بود ثالثا با استفاده از روش های فراموش کردن، آن فرد را به طور کلی فراموش کند و در نهایت نقاط مثبت همسرش را نادیده نگیرد.(1)

(1) سایت انجمن گفتگوی دینی، انجمن مشاوره، کارشناس: امین، تاریخ: 1395/02/02

موضوع قفل شده است