جمع بندی دیدار با خانواده و همسر در برزخ و یا بهشت

تب‌های اولیه

9 پستها / 0 جدید
آخرین ارسال
دیدار با خانواده و همسر در برزخ و یا بهشت

سلام ، وقت بخیر

یه سوال برام پیش اومده ، نمیدونستم کجا بپرسم ، انقد انجمن ها زیاده که باید فقط نیم ساعت بگردی ببینی تو کدوم انجمن باید ارسال کنی :bastan:

امروز یه سوال برام پیش اومد ، میخواستم بیبنم اگه کسی بمیره، در برزخ خانواده ی خودش رو میشناسه ؟ و میتونه با اونها دیدار کنه ؟
و اینکه مثلا اگه به بهشت بره چی ؟ ( نگفتم جهنم چون اونجا دیگه مهم نیست کی باشه کی نباشه )
به عنوان مثال اگه کسی به بهشت بره و همسرش به جهنم ! در این صورت تکلیف چیه ؟
و اگه هر دو در بهشت باشن، ایا اونجا هم زن و شوهرن و اصلا همدیگه رو میشناسن ؟

چندتا سوال شد ولی یهویی پیش اومد ، گفتم تا یادم نرفته بپرسم !!

با نام و یاد دوست





کارشناس بحث: استاد محراب

[=arial]با سلام
عرض ادب و احترام

ricardo;746376 نوشت:
یه سوال برام پیش اومده ، نمیدونستم کجا بپرسم ، انقد انجمن ها زیاده که باید فقط نیم ساعت بگردی ببینی تو کدوم انجمن باید ارسال کنی

بزرگوار
ببخشید که معطل شدید ولی می توانید این مطلب را با مدیرفنی در میان بگذارید

ricardo;746376 نوشت:
امروز یه سوال برام پیش اومد ، میخواستم بیبنم اگه کسی بمیره، در برزخ خانواده ی خودش رو میشناسه ؟ و میتونه با اونها دیدار کنه ؟

باید گفت هم از نظر عقلی و هم با نظر در آیات و روایات این مطلب به دست می‌آید که هم امید دیدار عزیزان هست و هم نسبت‌های که در این دنیا بوده بر قرار است؛ لکن شرطی دارد که در آخر اشاره می‌کنیم.
از نظر عقلی با توجه به این که انسان دارای دو بعد است، جسم و روح و انسانیت انسان به روح اوست نه به جسمش و روح یک امر جاویدان و خالد است و همین روح است که از دنیا به آخرت منتقل می‌شود.

چون ارواح در آخرت همان روح‌های دنیائی است پس همان نسبت‌ها بر قرار است. قران کریم می‌فرماید: « یوم یفر المرء من اخیه و امه و ابیه و صاحبته و بنیه» (1) یعنی روزی که انسان (بخاطر هول و وحشت محشر و یا بخاطر حقوقی که نزدیکان ممکن است بر گردن او داشته باشند) از برادر و مادر و پدر و دوست و فرزندانش فرار می‌کند. که آیه شریفه دلالت دارد که این نسبت‌ها بر قرار است گرچه از آن ها فرار می‌کند.
ظاهر آیه این است که این خویشاوندی‌ها بر قرار است و امکان دیدن هم هست؛ اما روایات متعددی ذکر شده که دلالت دارد که مؤمنان در برزخ و قیامت یک دیگر را می‌بینند و می‌شناسند که به چند ایه و روایت اشاره می‌کنیم.

در قرآن كريم آمده: «كساني كه ايمان آوردند و فرزندان شان به پيروي از آنها ايمان اختيار كردند ما فرزندانشان را در بهشت به آنها ملحق مي كنيم، بي آنكه از عمل آنها چيزي بكاهيم». (2)

در روايت ابن عباس از پيامبر گرامي (ص) نقل شده است: «هنگامي كه انسان وارد بهشت مي شود سراغ پدر و مادر و همسر و فرزندانش را مي گيرد، به او مي گويند: آنها به درجه و مقام و عمل تو نرسيده اند، عرض مي كند پروردگارا! من براي خودم و آنها عمل كردم، در اين جا دستور داده مي شود كه آنها را به او ملحق كنيد».

در هر صورت اين احترامي است كه خداوند براي پدران صالح قائل مي شود كه اگر افراد او از نظر عمل كوتاهي و تقصيري داشته باشند مي بخشد و ترفيع مقام مي دهد و به درجه آنها مي رساند. و اين موهبت براي افراداي است كه در مسير پدران گام بر مي دارند در ايمان از انها پيروي مي كنند و از نظر مكتبي به آنها ملحق مي شوند. (3)

حفص بن بختري از امام صادق (ع) روايت مي كند كه فرمود: «مومن، اهل خود را مي بيند و آن چه را كه موجب محبت او است مشاهده مي نمايد، ليكن چيزهائي كه موجب كراهت او مي گردد از نظر او پوشيده مي شود». نيز فرمود: بعضي از مومنان در هر هفته يك بار، روز جمعه به زيارت و ملاقات اهل خود مي آيند، بعضي ديگر بر حسب مقدار عمل خود مي توانند آنان را ملاقات و زيارت كنند. (4)
ابو بصير نيز از آن حضرت نقل مي كند: هيچ روح مومني نيست مگر آن كه در هنگام ظهر به ديدار اهل خود مي رود، اگر ديد اهلش به اعمال نيك مشغول است، حمد و سپاس خداي را بر اين نعمت به جاي مي آورد. (5)

پی نوشت:
1-عبس آیه 34 و 35
2-سوره طور، آيه 21
3-تفسير نمونه، ج 22، ص 428 تا 430
4-بحارالانوار، ج 6، ص 256
5-بحارالانوار، ج 6، ص 256

محراب;747682 نوشت:
[=arial]با سلام
عرض ادب و احترام

باید گفت هم از نظر عقلی و هم با نظر در آیات و روایات این مطلب به دست می‌آید که هم امید دیدار عزیزان هست و هم نسبت‌های که در این دنیا بوده بر قرار است؛ لکن شرطی دارد که در آخر اشاره می‌کنیم.
از نظر عقلی با توجه به این که انسان دارای دو بعد است، جسم و روح و انسانیت انسان به روح اوست نه به جسمش و روح یک امر جاویدان و خالد است و همین روح است که از دنیا به آخرت منتقل می‌شود.

چون ارواح در آخرت همان روح‌های دنیائی است پس همان نسبت‌ها بر قرار است. قران کریم می‌فرماید: « یوم یفر المرء من اخیه و امه و ابیه و صاحبته و بنیه» (1) یعنی روزی که انسان (بخاطر هول و وحشت محشر و یا بخاطر حقوقی که نزدیکان ممکن است بر گردن او داشته باشند) از برادر و مادر و پدر و دوست و فرزندانش فرار می‌کند. که آیه شریفه دلالت دارد که این نسبت‌ها بر قرار است گرچه از آن ها فرار می‌کند.
ظاهر آیه این است که این خویشاوندی‌ها بر قرار است و امکان دیدن هم هست؛ اما روایات متعددی ذکر شده که دلالت دارد که مؤمنان در برزخ و قیامت یک دیگر را می‌بینند و می‌شناسند که به چند ایه و روایت اشاره می‌کنیم.

در قرآن كريم آمده: «كساني كه ايمان آوردند و فرزندان شان به پيروي از آنها ايمان اختيار كردند ما فرزندانشان را در بهشت به آنها ملحق مي كنيم، بي آنكه از عمل آنها چيزي بكاهيم». (2)

در روايت ابن عباس از پيامبر گرامي (ص) نقل شده است: «هنگامي كه انسان وارد بهشت مي شود سراغ پدر و مادر و همسر و فرزندانش را مي گيرد، به او مي گويند: آنها به درجه و مقام و عمل تو نرسيده اند، عرض مي كند پروردگارا! من براي خودم و آنها عمل كردم، در اين جا دستور داده مي شود كه آنها را به او ملحق كنيد».


در هر صورت اين احترامي است كه خداوند براي پدران صالح قائل مي شود كه اگر افراد او از نظر عمل كوتاهي و تقصيري داشته باشند مي بخشد و ترفيع مقام مي دهد و به درجه آنها مي رساند. و اين موهبت براي افراداي است كه در مسير پدران گام بر مي دارند در ايمان از انها پيروي مي كنند و از نظر مكتبي به آنها ملحق مي شوند. (3)

حفص بن بختري از امام صادق (ع) روايت مي كند كه فرمود: «مومن، اهل خود را مي بيند و آن چه را كه موجب محبت او است مشاهده مي نمايد، ليكن چيزهائي كه موجب كراهت او مي گردد از نظر او پوشيده مي شود». نيز فرمود: بعضي از مومنان در هر هفته يك بار، روز جمعه به زيارت و ملاقات اهل خود مي آيند، بعضي ديگر بر حسب مقدار عمل خود مي توانند آنان را ملاقات و زيارت كنند. (4)
ابو بصير نيز از آن حضرت نقل مي كند: هيچ روح مومني نيست مگر آن كه در هنگام ظهر به ديدار اهل خود مي رود، اگر ديد اهلش به اعمال نيك مشغول است، حمد و سپاس خداي را بر اين نعمت به جاي مي آورد. (5)

پی نوشت:
1-عبس آیه 34 و 35
2-سوره طور، آيه 21
3-تفسير نمونه، ج 22، ص 428 تا 430
4-بحارالانوار، ج 6، ص 256
5-بحارالانوار، ج 6، ص 256

سلام و تشکر بابت پاسخ جامع و کامل .
فقط یک نکته ! در بهشت یا جهنم دیگه جسمی وجود نداره ؟ فقط روح انسانهاست ؟

سلام.طبق روایات ارواح همه مرده ها از عصر(غروب)پنجشنبه تا طلوع آفتاب صبح فرداش(جمعه) اذن عمومی دارن و یه جورایی از عذابهای موجود آزاد میشن و میان خونه خودشون و فامیل حاضر میشن ببینن کی بفکرشونه.کی براشون خیرات میکنه؟کی فاتحه میخونه؟کی یادشون میکنه؟خلاصه نگاشون به دست ماست و چشم انتظارن!!!
پس تو برزخ مثل توی خواب روح آدمی سرما گرما گرسنگی ترس خوبی بدی و... حتی رنگها رو تشخیص میده!!!!
یا اونجا که خدا میفرمایند "و لا تحسبن الذین قتلوا فی سبیل الله امواتا.بل هم احیا عند ربهم یرزقون"
پس هر کی مرد(شهید شد)روحش که تموم نمیشه اون روح ابدیه ولی نزد پروردگارش پس دهان هم دارد و رزق دارد(میخورد)پس حالا که دهان داره دعا هم میتونه برامون بکنه البته به شرط اینکه باهاش انس بگیری و هر هفته بری سر خاکش و فاتحه و...
اونوقت تو میپرسی انسانها تو برزخ همدیگرو میشناسن؟؟؟
تو بهشت هم خدا میفرماید"هم وَ أَزْوَاجُهُمْ فِي ظِلَالٍ عَلَى الْأَرَائِكِ مُتَّكِؤُونَ"یس-
56
هم اونها هم زن و بچه هاشون روی تختهای بهشتی تکیه زدند
مراد از زن هم زنش تو دنیاست هم حوری بهشتی هم منظوره!!!
معاد و زنده شدن و در بهشت بودن جسمانی است همونجور که معراج رسول الله جسمانی بود و همنجور که 4 پرنده که حضرت ابراهیم قطعات بدن مخلوط شدشونو روی چهار کوه گذاشت و اونها رو صدا کرد و قطعات بهم متصل شدن و جسم پرنده به اذن الهی دوباره شکل گرفت و زنده شد.همونجور که الاغ حضرت عزیر(ع)زنده شد.در بهشت نعمتهایی مثل همسر نوشیدنی گوارا گوشت پرنده دلخواه و... وجود دارند پس حتما معاد جسمانی است.اصلا خدا میفرمایند ما مرده رو زنده میکنیم.روح که خودش ابدیه و از خداست و نمیمیره و این بدنها هستن که دوباره زنده میشن!!!

[=arial]

ricardo;747693 نوشت:
در بهشت یا جهنم دیگه جسمی وجود نداره ؟ فقط روح انسانهاست ؟

با سلام
جسم به این معنای عالم مادی نخیر جسم نیست
و روح است

درود.این مثالهایی که زدین فکر کنم ملاقات روح با اشنایان زنده در دنیا باشه.مثل همین که 5شنبه ها میگن روح ها میان ملاقات زنده ها.
من سوال مشابهی دارم:
مثلا عزیزی که نسبتی با من داره مثل برادر,دایی ,.... فوت کردند و به بهشت رفتن.(البته همون برزخی) بعد از چند سال من فوت کنم برم اون دنیا میتونم ببینمشون؟میتونم حرف بزنم با اونها؟
اگه میشه پس اینکه میگن اون دنیا کسی ,کسی را نمیشناسه چیه؟یا فقط روز قیامت اینجوریه که کسی نمیشناسه کسی را؟

با سلام و احترام

از نظر عقلی با توجه به این که انسان دارای دو بعد است، جسم و روح و انسانیت انسان به روح اوست نه به جسمش و روح یک امر جاویدان و خالد است و همین روح است که از دنیا به آخرت منتقل می‌شود.
چون ارواح در آخرت همان روح‌های دنیائی است پس همان نسبت‌ها بر قرار است. قران کریم می‌فرماید: « یوم یفر المرء من اخیه و امه و ابیه و صاحبته و بنیه» (1) یعنی روزی که انسان (بخاطر هول و وحشت محشر و یا بخاطر حقوقی که نزدیکان ممکن است بر گردن او داشته باشند) از برادر و مادر و پدر و دوست و فرزندانش فرار می‌کند. که آیه شریفه دلالت دارد که این نسبت‌ها بر قرار است گرچه از آن ها فرار می‌کند که در این که چرا از آن ها فرار می‌کند مفسرین سه علت ذکر کرده اند، از هول و وحشت قیامت، از اقوام به خاطر بی تقوائی فرار می‌کند مبادا به سرنوشت آن ها دچار شود و یا این که مبادا آن ها حقوقی به گردنش داشته باشند. (2) در هر صورت ظاهر آیه این است که این خویشاوندی‌ها بر قرار است و امکان دیدن هم هست؛ اما روایات متعددی ذکر شده که دلالت دارد که مؤمنان در برزخ و قیامت یک دیگر را می‌بینند و می‌شناسند

جمع بندی

سوال
میخواستم بیبنم اگه کسی بمیره، در برزخ خانواده ی خودش رو میشناسه ؟ و میتونه با اونها دیدار کنه ؟
و اینکه مثلا اگه به بهشت بره چی ؟

پاسخ
با سلام
عرض ادب و احترام
باید گفت هم از نظر عقلی و هم با نظر در آیات و روایات این مطلب به دست می‌آید که هم امید دیدار عزیزان هست و هم نسبت‌های که در این دنیا بوده بر قرار است؛ لکن شرطی دارد که در آخر اشاره می‌کنیم.
از نظر عقلی با توجه به این که انسان دارای دو بعد است، جسم و روح و انسانیت انسان به روح اوست نه به جسمش و روح یک امر جاویدان و خالد است و همین روح است که از دنیا به آخرت منتقل می‌شود.

چون ارواح در آخرت همان روح‌های دنیائی است پس همان نسبت‌ها بر قرار است. قران کریم می‌فرماید: « یوم یفر المرء من اخیه و امه و ابیه و صاحبته و بنیه» (1) یعنی روزی که انسان (بخاطر هول و وحشت محشر و یا بخاطر حقوقی که نزدیکان ممکن است بر گردن او داشته باشند) از برادر و مادر و پدر و دوست و فرزندانش فرار می‌کند. که آیه شریفه دلالت دارد که این نسبت‌ها بر قرار است گرچه از آن ها فرار می‌کند.
ظاهر آیه این است که این خویشاوندی‌ها بر قرار است و امکان دیدن هم هست؛ اما روایات متعددی ذکر شده که دلالت دارد که مؤمنان در برزخ و قیامت یک دیگر را می‌بینند و می‌شناسند که به چند ایه و روایت اشاره می‌کنیم.

در قرآن كريم آمده: «كساني كه ايمان آوردند و فرزندان شان به پيروي از آنها ايمان اختيار كردند ما فرزندانشان را در بهشت به آنها ملحق مي كنيم، بي آنكه از عمل آنها چيزي بكاهيم». (2)

در روايت ابن عباس از پيامبر گرامي (ص) نقل شده است: «هنگامي كه انسان وارد بهشت مي شود سراغ پدر و مادر و همسر و فرزندانش را مي گيرد، به او مي گويند: آنها به درجه و مقام و عمل تو نرسيده اند، عرض مي كند پروردگارا! من براي خودم و آنها عمل كردم، در اين جا دستور داده مي شود كه آنها را به او ملحق كنيد».

در هر صورت اين احترامي است كه خداوند براي پدران صالح قائل مي شود كه اگر افراد او از نظر عمل كوتاهي و تقصيري داشته باشند مي بخشد و ترفيع مقام مي دهد و به درجه آنها مي رساند. و اين موهبت براي افراداي است كه در مسير پدران گام بر مي دارند در ايمان از انها پيروي مي كنند و از نظر مكتبي به آنها ملحق مي شوند. (3)

حفص بن بختري از امام صادق (ع) روايت مي كند كه فرمود: «مومن، اهل خود را مي بيند و آن چه را كه موجب محبت او است مشاهده مي نمايد، ليكن چيزهائي كه موجب كراهت او مي گردد از نظر او پوشيده مي شود». نيز فرمود: بعضي از مومنان در هر هفته يك بار، روز جمعه به زيارت و ملاقات اهل خود مي آيند، بعضي ديگر بر حسب مقدار عمل خود مي توانند آنان را ملاقات و زيارت كنند. (4)
ابو بصير نيز از آن حضرت نقل مي كند: هيچ روح مومني نيست مگر آن كه در هنگام ظهر به ديدار اهل خود مي رود، اگر ديد اهلش به اعمال نيك مشغول است، حمد و سپاس خداي را بر اين نعمت به جاي مي آورد. (5)

پی نوشت:
1-عبس آیه 34 و 35
2-سوره طور، آيه 21
3-تفسير نمونه، ج 22، ص 428 تا 430
4-بحارالانوار، ج 6، ص 256
5-بحارالانوار، ج 6، ص 256

موضوع قفل شده است