جمع بندی عباد الرحمن چه کسانی هستند؟

تب‌های اولیه

8 پستها / 0 جدید
آخرین ارسال
عباد الرحمن چه کسانی هستند؟

با سلام و خسته نباشید
تعدادی داستان و روایت در مورد عبادالرحمن بودن که در سوره ی فرقان از آیات ۶۳ به بعد ذکر شده میخواستم.با تشکر


با نام و یاد دوست





کارشناس بحث: استاد آلاء

بسم الله الرحمن الرحيم

با عرض ادب و سلام خدمت شما دوست گرامي

سوال شما مي تواند در چند محور پاسخ داده شود ،‌مي توان نمونه هاي عباد الرحمن را بر اساس فضاي نزول سوره و نيز زمينه هاي نزول آيه بيان کرد و يا مي توان به مصداق هاي اين آيه در تاريخ و سيره اشاره

داشت، من سعي مي کنم در هر پست از هر کدام از موارد فوق نمونه هايي را خدمت شما بيان کنم :

[=BMitra]
در حدیثی از پیامبر عظیم الشان اسلام(ص) نقل شده است که روزی از کوچه ای عبور میکردند ، جمعی از مردم را در یک نقطه مجتمع دیدند فرمودند چه

خبر است؟ عرض کردند یا رسول الله(ص) دیوانه ای است که اعمال خنده دارش مردم را متوجه خود ساخته است پیامبر (ص) آنها را به سوی خود فرا

خواند و فرمود: هذا رجل مبتلی- او یک فرد گرفتار و مریض است نه دیوانه. عرض کردند یا رسول الله(ص) دیوانه کیست؟ قال رسول الله (ص) المجنون

هوالمختبر فی مشیه الناظرفی عطفیه ، المحرک جنبیه بمنکبیه الذی لایرجی خیره و لایومن شره
[=BMitra]
پیامبر(ص) فرمود : کسی که با تکبر و غرور راه می رود و پیوسته به دو طرف خود نگاه می کند ، پهلوهای خود را با شانه خود حرکت می دهد ( غیر از

خود را نمی بیند و اندیشه اش از خودش فراتر نمی رود ) کسی که مردم به خیر او امید ندارند و از شر او در امان نیستند دیوانه واقعی اوست.

در مباحث عقلي بحثي با عنوان تعرف الاشياء‌باضدادها وجود دارد بر اساس اين نظريه،‌اين روايت در حقيقت در بيان خصوصيات افرادي است که « عبادالرحمن»‌ نيستند .

منبع :
تفسير نمونه، ج‏15، ص: 149و150

vahid;740840 نوشت:
تعدادی داستان و روایت در مورد عبادالرحمن بودن که در سوره ی فرقان از آیات ۶۳ به بعد ذکر شده میخواستم

هو الرحمان

با سلام: این آیه شریفه و آیات بعد از آن شامل صفات متعددی است که برای هر یک می توان احادیث و

قصص فراوان آورد، لذا باید از منابع روایی و احادیث گوناگون استفاده کرد.

از لینکهای ذیل می توانید استفاده بفرمائید.

http://www.hawzah.net/fa/Magazine/View/4693/4704/37164/%D8%B9%D9%90%D8%A8%D8%A7%D8%AF%D9%8F-%D8%A7%D9%84%D8%B1%D9%91%D9%8E%D8%AD%D9%85%D9%86

http://ahlolbait.com/article/4899/%D8%AD%D9%84%D9%85-%D8%A7%D8%B2-%D9%88%DB%8C%DA%98%DA%AF%DB%8C-%D9%87%D8%A7%DB%8C-%D8%B9%D8%A8%D8%A7%D8%AF-%D8%A7%D9%84%D8%B1%D8%AD%D9%85%D9%86

http://www.tebyan-ardebil.ir/description.aspx?id=41923

بسم الله الرحمن الرحيم

اما در خصوص حلم و برداري که در اين آيه از صفات مومنان ياد شده است به داستان زير توجه کنيد :

[h=3]عرب بیابان گردی از حضرت علی علیه السلام پرسید: سگی را دیدم که بر گوسفندی جست وگوسفند ابستن شد وچیزی از او متولد شد حلال است یا حرام؟ امام علی علیه السلام فرمود: اورا به خوردن اعتبار کن اگر گوشت بخورد سگ است اگر علف[/h][h=3]خورد گوسفند است. [/h][h=3]عرب بیابانگرد گفت: گاهی علف و گاهی گوشت میخورد. امام علی علیه السلام فرمود: [/h][h=3]ان را به اشامیدن اعتبار کن پس اگر به دهن بیاشامد گوسفند است واگر با زبان بخورد سگ است. [/h][h=3]عرب بیابانگرد گفت: [/h][h=3]گاهی به زبان خورد گاهی به دهن اشامد .امام علی علیه السلام فرمود: [/h][h=3]ان را به راه رفتن اعتبار کن پس اگر در رفتن بر گوسفندان مقدم برود ویا در میان انهابرود گوسفند است واگر به دنبال انها برود سگ است. اعرابی گفت: یک بار چنین است یک بار چنان. امام علی علیه السلام فرمود: [/h][h=3]ان را در نشستن اعتبار کن پس اگر بر سینه مثل گوسفند نشیند گوسفند است واگر بر مقعد نشیند سگ است. عرب بیابانگرد گفت: یک بار چنین نشسته یکبار چنان .امام علی علیه السلام فرمود: ان را ذبح کن پس اگر معده دارد گوسفند است واگر امعاء دارد سگ است. عرب بیابانگرد گفت: [/h][h=3] مایل نیستم ان را ذبح کنم. امام علی علیه السلام فرمود: به صدای ان گوش کن اگر صدای گوسفند دهد گوسفند است واگر صدابی سگ دهد سگ است. عرب بیابانگرد گفت: [/h][h=3] گاهی صدای گوسفند دهد وگاهی صدای سگ. امام علی علیه السلام فرمود: به پای او نظر کن اگر سم دارد گوسفند است واگر چنگال دارد سگ است. عرب بیابان گرد دیگر از جواب دادن عاجز ماند وبر صبر وبردباری حضرت علی علیه السلام افرین گفت ومبهوت شد واسلام اورد[/h]

کتاب کشکول از شیخ بهایی

بسم الله الرحمن الرحيم

و بازهم داستاني ديگر از حلم و صبوري علي عليه السلام

[h=3]در زمان خلافت امام علی علیه السلام در کوفه زره ان حضرت گم شد. پس از چندی در نزدیک مرد مسیحی پیدا شد .امام علی علیه

السلام اورا به محضر قاضی برد و اقامه دعوی کرد: این زره از ان من است نه ان را فروخته ام ونه به کسی بخشیده ام واکنون ان را در

نزد این مرد یافته ام قاضی به مسیحی گفت: امام علی علیه السلام ادعای خود را اظهار کرد تو چه میگویی؟ مسیحی گفت: این زره مال

خود من است ودر عین حال گفته او را تکذیب نمیکنم ممکن است امام علی علیه السلام اشتباه کرده باشد قاضی رو کرد به امام علی

علیه السلام وگفت: تو مدعی هستی واین شخص منکر است بر تو است که شاهد بر مدعای خود بیاوری. امام علی علیه السلام فرمود:

قاضی راست میگوید اکنون میبایست که من شاهد بیاورم ولی من شاهد ندارم. قاضی روی این اصل که مدعی شاهد ندارد به نفع

مسیحی حکم کرد و او هم زره را برداشت وروان شد. ولی مرد مسیحی که خود بهتر میدانست که زره مال کیست. پس از انکه چند

قدمی پیمود وجدانش مرتعش شد ولرزید وبرگشت گفت :این طرز حکومت ورفتار از نوع رفتارهای بشر عادی نیست ازنوع حکومت

انبیاست.واقرار کرد که زره مال امام علی علیه السلام است.[/h][h=3] طولی نکشید اورا دیدند مسلمان شده وبا شوق وایمان در زیر پرچم امام علی علیه السلام در جنگ نهروان میجنگد[/h]

الامام علی علیه السلام . صوت العدالةالانسانیةصفحه 63/ بحار الانوار جلد 9 چاپ تبریز صفحه 598

بسم الله الرحمن الرحيم

و اينک داستاني در تواضع امير المومنين عليه عليه السلام



تواضع امام علی علیه السلام

  1. امام علی علیه السلام هنگامی که به کوفه می امد وارد شهر انبار شد.{ که مردمش ایرانی بودند }کدخدایان وکشاورزان ایرانی خوشحال بودند که خلیفه محبوب شان ازشهرانهاعبورمیکند. به استقبالش شتافتند .هنگامیکه مرکب امام علی علیه السلام به راه فتاد انها درجلومرکب امام علی علیه السلام شروع کردندبه دویدن .امام علی علیه السلام انهاراطلبیدوپرسید:چرامی دوید؟این چه کاری است که میکنید؟انها پاسخ دادند: این یک نوعی احترام است مانسبت به امراء وافرادمورداحترام خود میکنیم این سنت ویک نوع ادبی است که درمیان مامعمول بوده است. امام علی علیه السلام فرمود:اینکارشمارادردنیابه رنج میاندازد ودراخرت به شقاوت میکشاند.همیشه ازاینگونه کارها که شما را پست وخوارمیکند خودداری کنید .بعلاوه اینکارها چه فایده ای به حال ان افراد دارد( نهج ا لبلاغه کلمات قصار/ 273)

سوال:
آیا داستان و یا روایتی مرتبط با آیات 63 به بعد سوره­ ی فرقان وجود دارد؟

پاسخ:
این سوال را می توان در چند محور پاسخ گفت، نمونه هاي عباد الرحمن را بر اساس فضاي نزول سوره و نيز زمينه هاي نزول آيه و يا مصداق هاي اين آيه در تاريخ و سيره از آن جمله است:
در حدیثی از پیامبر عظیم الشان اسلام(ص) نقل شده است که روزی از کوچه ای عبور میکردند ، جمعی از مردم را در یک نقطه مجتمع دیدند فرمودند چه خبر است؟ عرض کردند یا رسول الله(ص) دیوانه ای است که اعمال خنده دارش مردم را متوجه خود ساخته است پیامبر (ص) آنها را به سوی خود فرا خواند و فرمود: هذا رجل مبتلی- او یک فرد گرفتار و مریض است نه دیوانه. عرض کردند یا رسول الله(ص) دیوانه کیست؟ «قال رسول الله (ص) المجنون هوالمختبر فی مشیه الناظرفی عطفیه ، المحرک جنبیه بمنکبیه الذی لایرجی خیره و لایومن شره»
پیامبر(ص) فرمود : کسی که با تکبر و غرور راه می رود و پیوسته به دو طرف خود نگاه می کند ، پهلوهای خود را با شانه خود حرکت می دهد غیر از خود را نمی بیند و اندیشه اش از خودش فراتر نمی رود کسی که مردم به خیر او امید ندارند و از شر او در امان نیستند دیوانه واقعی اوست. (۱)
در مباحث عقلي بحثي با عنوان تعرف الاشياء‌باضدادها وجود دارد بر اساس اين نظريه،‌اين روايت در حقيقت در بيان خصوصيات افرادي است که «عبادالرحمن»‌ نيستند .
اما در خصوص حلم و برداري که در اين آيه از صفات مومنان ياد شده است به داستان زير توجه کنيد :
عرب بیابان گردی از حضرت علی علیه السلام پرسید: سگی را دیدم که بر گوسفندی جست وگوسفند ابستن شد وچیزی از او متولد شد حلال است یا حرام؟ امام علی علیه السلام فرمود: اورا به خوردن اعتبار کن اگر گوشت بخورد سگ است اگر علفد خورد گوسفند است.عرب بیابانگرد گفت: گاهی علف و گاهی گوشت میخورد. امام علی علیه السلام فرمود:آن را به اشامیدن اعتبار کن پس اگر به دهن بیاشامد گوسفند است واگر با زبان بخورد سگ است.عرب بیابانگرد گفت:گاهی به زبان خورد گاهی به دهن اشامد .امام علی علیه السلام فرمود:آن را به راه رفتن اعتبار کن پس اگر در رفتن بر گوسفندان مقدم برود ویا در میان انها برود گوسفند است واگر به دنبال انها برود سگ است. اعرابی گفت: یک بار چنین است یک بار چنان. امام علی علیه السلام فرمود:آن را در نشستن اعتبار کن پس اگر بر سینه مثل گوسفند نشیند گوسفند است واگر بر مقعد نشیند سگ است. عرب بیابانگرد گفت: یک بار چنین نشسته یکبار چنان.امام علی علیه السلام فرمود: ان را ذبح کن پس اگر معده دارد گوسفند است واگر امعاء دارد سگ است. عرب بیابانگرد گفت:مایل نیستم ان را ذبح کنم. امام علی علیه السلام فرمود: به صدای ان گوش کن اگر صدای گوسفند دهد گوسفند است واگر صدابی سگ دهد سگ است. عرب بیابانگرد گفت:گاهی صدای گوسفند دهد وگاهی صدای سگ. امام علی علیه السلام فرمود: به پای او نظر کن اگر سم دارد گوسفند است واگر چنگال دارد سگ است. عرب بیابان گرد دیگر از جواب دادن عاجز ماند وبر صبر وبردباری حضرت علی علیه السلام افرین گفت ومبهوت شد واسلام اورد.(۲)
اما در داستان دیگری در همین موضوع در روایتی بیان شده است که در زمان خلافت امام علی علیه السلام در کوفه زره ان حضرت گم شد. پس از چندی در نزدیک مرد مسیحی پیدا شد .امام علی علیه السلام اورا به محضر قاضی برد و اقامه دعوی کرد: این زره از ان من است نه ان را فروخته ام ونه به کسی بخشیده ام واکنون ان را درنزد این مرد یافته ام قاضی به مسیحی گفت: امام علی علیه السلام ادعای خود را اظهار کرد تو چه میگویی؟ مسیحی گفت: این زره مال خود من است ودر عین حال گفته او را تکذیب نمیکنم ممکن است امام علی علیه السلام اشتباه کرده باشد قاضی رو کرد به امام علی علیه السلام وگفت: تو مدعی هستی واین شخص منکر است بر تو است که شاهد بر مدعای خود بیاوری. امام علی علیه السلام فرمود:قاضی راست میگوید اکنون میبایست که من شاهد بیاورم ولی من شاهد ندارم. قاضی روی این اصل که مدعی شاهد ندارد به نفع مسیحی حکم کرد و او هم زره را برداشت وروان شد. ولی مرد مسیحی که خود بهتر میدانست که زره مال کیست. پس از انکه چند قدمی پیمود وجدانش مرتعش شد ولرزید وبرگشت گفت :این طرز حکومت ورفتار از نوع رفتارهای بشر عادی نیست ازنوع حکومت انبیاست.واقرار کرد که زره مال امام علی علیه السلام است.طولی نکشید اورا دیدند مسلمان شده وبا شوق وایمان در زیر پرچم امام علی علیه السلام در جنگ نهروان میجنگد.(۳)
اما در باب تواضع امیر مومنان که از مصادیق این آیه است نیز این روایت بیان شده است:
امام علی علیه السلام هنگامی که به کوفه می امد وارد شهر انبار شد.( که مردمش ایرانی بودند)کدخدایان و کشاورزان ایرانی خوشحال بودند که خلیفه محبوب شان ازشهرانهاعبورمیکند. به استقبالش شتافتند .هنگامیکه مرکب امام علی علیه السلام به راه فتاد انها درجلومرکب امام علی علیه السلام شروع کردندبه دویدن .امام علی علیه السلام انها را طلبید و پرسید:چرامی دوید؟ این چه کاری است که میکنید؟انها پاسخ دادند: این یک نوعی احترام است مانسبت به امراء وافرادمورداحترام خود میکنیم این سنت ویک نوع ادبی است که درمیان مامعمول بوده است. امام علی علیه السلام فرمود:اینکارشمارادردنیابه رنج میاندازد ودراخرت به شقاوت میکشاند.همیشه ازاینگونه کارها که شما را پست وخوارمیکند خودداری کنید.بعلاوه اینکارها چه فایده ای به حال آن افراد دارد(۴)

منابع :
۱. مکارم شیرازی، تفسير نمونه، ج‏15، ص: 149و150
۲.کشکول شیخ بهایی
۳. الامام علی علیه السلام . صوت العدالةالانسانیةصفحه 63/ بحار الانوار جلد 9 چاپ تبریز صفحه 598
۴. نهج ا لبلاغه کلمات قصار/ 273

موضوع قفل شده است