مغز مفهوم خدا را چگونه می سازد؟

در مورد سوال مهمی که مطرح کردید، توجه به چند نکته لازم است:

- اینکه فرد بت پرست، به پرستش بت روی آورده است، لزوما به معنای آن نیست که از پرستش آن لذت می برد، ممکن است به جهت ترس از بلا و قحطی آن را بپرستد. بر فرض هم که لذتی از پرستش ببرد، دلیلی وجود ندارد که بگوید که لذت او چه از لحاظ کمی و چه از لحاظ کیفی، مانند لذت پرستش خداوند است.

- نکته دیگر این است که هدف از پرستش، لذت بردن نیست بلکه هدف از آن بندگی خداوند و طی کردن راه کمال است. اگرچه طی این فرایند و عبادت خداوند، لذت بخش است ولی هدف از آن لذت جویی نیست. بنابراین، پرستشی که بر اساس فرمان خداوند جهان باشد با پرستشی که کاملا در مقابل فرمان خداوند جهان باشد، کاملا متفاوت است.
در این زمینه برخی از عرفا توصیه کرده اند که مواظب باشیم که اعمال را صرفا به جهت لذت آنها انجام ندهیم بلکه به جهت این باشد که امر خداوند را به جای می آوریم.

- همان طور که شما گفتید، خداوند نیازی به عبادت ما ندارد. خداوند غنی است. اما از سوی دیگر، خداوند رحیم است، لطیف است و خیرخواه مطلق است. خداوند هادی است و کسی را که در گمراهی باشد، نجات می دهد. اگر فردی در گمراهی به سر می برد و به جای پرستش خدای جهان که همه هستی را با تمام عظمتش آفریده است، تکه چوبی را می پرستد، لطف خداوند و نیز هدایت گری او، ایجاب می کند که انسان ها را از ضلالت و گمراهی نجات دهد. از همین رو، خداوند فرد را از طریق پیامبرانش هدایت می کند.

-دین تنها برای ایجاد لذت نیامده است. لذتی که پایه در حقیقت نداشته باشد، لذت نیست بلکه توهم است. توهماتی که با مواد مخدر هم ممکن است به دست بیاید. دین آمده است که انسان را از طریق درک حقیقت به کمال برساند و سیری را به انسان پیشنهاد میدهد که با طی کردن آن، نه تنها انسان به شعف و لذتی بی مانند می رسد بلکه به سعادت و کمال غایی نیز نائل می شود.

موفق باشید