شگفتی های گوسفند

بره، نجیب ترین حیوانات و سودمندترین حیوانات، برای بشر می باشد. وضع بره در هر منطقه ای مناسب با وضع آن منطقه می باشد. دنبه بره، برای وی، انبار ذخیره آب می باشد. در نقاط کم آب و بیابانهای آب و گیاه، بره ها دارای دنبه های بزرگ می باشند ولی در هندوستان، در گیلان، در مازندران و نقاط پر آب و حاصلخیز، برها دنبه ندارند. بره های وحشی، چون در خطر حمله درندگان قرار دارند و بایستی در گریختن، تیزپا و چابک باشند، و دنبه در دنبال آنها، از دویدن جلوگیر می باشد، از این رو دنبه آنها، در پشت گردنشان قرار دارد. آیا بره، تشخیص کم آبی و پر آبی محیط را می دهد که در کم آبی خود را دنبه دار و در پرآبی بی دنبه می کند؟ آیا قوچ وحشی خودش دنبه اش را بر گردنش نهاده، و قوچ اهلی خودش دنبه اش را در پیش نهاده است؟ نه، نه. کسی که بره را آفریده و منطقه کم آب و پرآب را از نیستی به هستی در آورده، می دانسته که چه وضع حیوان با آنجا مناسب است و چه وضع با این جا، و بره را جوری قرار داده که بتواند هر وضعی را بخود بگیرد. بره دنبه دار، اگر به نقاط پر آب برود، کم کم دنبه اش تحلیل می رود.