جمع بندی حدود احترام و مراتب سپاسگزاری کلامی نسبت به نامحرم

تب‌های اولیه

21 پستها / 0 جدید
آخرین ارسال
حدود احترام و مراتب سپاسگزاری کلامی نسبت به نامحرم

بسم ربّ فاطمة الزهرا سلام الله علیها

با سلام و احترام

استاد گرامی

حدود سپاس کلامی در مقابل نامحرمی که حقی بر گردن انسان دارد(مثل حق تعلیم و تربیت) مانند اساتید دانشگاه

و یا اساتید اخلاق و یا علماء و..................

چگونه است؟ و سؤالم ناظر برمسائل روانشناختی و تاثیرات استفاده از کلمات و یا جملات

و تطبیقش با دستور دین در این موضع نیز هست.

با سپاس

با نام و یاد دوست




کارشناس بحث: استاد نشاط

یا رب
با سلام و تحیت
از اینکه سوال دقیق و بسیار خوبی را مطرح کرده اید متشکریم.
برای توضیح بیشتر از باب مقدمه:
آنچه به عنوان اصل مسلم شارع می باشد، عبارت است:
تکلم با نا محرم (به جز موارد ضروری،آن هم باید به حداقل بسنده کرد) و نگاه به او با قصد ریبه و لذت جویی حرام است.
در حقیقت اگر قصد لذت جویی نیست و نگاه خیره و هوس آلود نباشد و گفتگویی که منشا شهوانی ندارد و از باب یادگیری و آموختن هست،و ضرورت مراجعه کردن هم دارد،با حفظ حریم و متانت می توان بهره علمی برد و مشکلی از سوی شارع نیست.منتها تشخیص این موضوع بستگی به خود فرد و نیت او دارد،پس در این مواقع با حفظ حرمت و متانت و رعایت حدود و نگاه (هنگام صحبت و گفتگو نگاه به طور مستقیم نباشد،و حجاب و اداب رعایت شود) اشکالی ندارد.
اما حضور در خلوت (در یک اتاق تنها) و گفتگوی خصوصی و لو با استاد نیاز به احتیاط دارد و باید رعایت شود،و چه بسا برخی از مراجع چنین کاری را جایز ندانند،البته در جای عمومی در یک گوشه ای سوال مطرح شود،این مصداق خلوت نیست،و با حفظ حریم و حرمت اشکالی ندارد (البته در جایی که واقعا نیاز هست که مراجعه شود)
ضمنا در صحبتها باید از بکار بردن واژه های شل و لوس و تحریک کننده پرهیز شود.چرا که استفاده از این ابزار باعث لغزش و مهر ومحبت نا صحیح و مشکل ساز و چه بسا زمینه ساز انحراف باشد.
و همچنین ملاقاتها و دیدارها باید حداقلی باشد،چون محبت و علاقه با ارتباط بیشتر،افزون تر می شود و از این رو امکان خطا و یا وابستگی عاطفی را شاید داشته باشد که خود این قضیه مشکل افرین خواهد بود.
و اما تقدیر و تشکر از استادی که به گردن شاگردش حق دارد،می توان با دعا کردن و یا در صورت مقدور بودن با اهدا کتاب و یا با لسان تشکر کرد،و بیشتر از این وظیفه ای نیست.
و هیچ مشکلی هم ندارد،منتها در مواردی که حس عاطفی خاصی(به اعتباری حالت وابستگی) بین شاگرد و استاد برقرار شده بهتر است (در صورت تصمیم بر تشکر مادی مثلا: اهدا یک کتاب و یا یک کادویی،)با یک مشاوری این موضوع در میان گذاشته شود تا راهکار مناسب ارائه شود.
جملات تشکری که هم گفته می شود،همان کلماتی باشد که در عرف مرسوم هست و بیشتر از آن لزومی هم ندارد(به صورت محترمانه و با وقار و متین بیان شود)از نگاه روانشناختی هم با حفظ این مسائل مساله ای خاص نخواهیم داشت.


نشاط;733326 نوشت:
برای توضیح بیشتر از باب مقدمه:
آنچه به عنوان اصل مسلم شارع می باشد، عبارت است:

به نام حق

با سلام و احترام

استاد گرامی از اینکه بطور دقیق و با ذکر نمونه و بیان موارد مشخص توضیح فرمودید سپاسگزارم.

سلام

من کارشناس نیستم
همینطوری نظر مولکولی خودم رو میگم

من خودم وقتی مثلا یک جنس مخالف و نامحرم، برام کاری انجام میده ، بعدش به قدری باهش سرد برخورد میکنم ، و یک تشکر خشک و خالی و سرسنگینانه ازش میکنم ، که فکر میکنم بیشتر اوقات ، طرفم توی دلش با خودش میگه ، عجب پسریه بی ادب و نمک نشناسی.... ولی واقعا دست خودم نیست ، نمیتونم از یک خانم نامحرم ، تشکر صمیمانه و گرم بکنم. و معمولا تفاوت احترام و سپاسی که در دلم با زبانم ، وجود داره ، خیلی زیاد هست.

با سلام و درود

متاسفانه جدیدا مثل اینکه استاد و معلم و . . . هم مثل بقال سر کوچه و دکتر محرم شده است !

.

نامحرم ، نامحرم هست چه استاد و چه غیر !
.

ارتباط هم اگر از حد ضرورت و رسمی خارج شد مضر هست و شیطانی !

.
.

متاسفانه و صد متاسفانه !

برخی استاد ها هستند که پایبند به هیچ موردی نیستند و گرگ در لباس میش !

وااااااای
انقدر دوست داشتم پسر بودم از سر و کول استادای مرد بالا میرفتم
ولی مطمعنم اگر هم پسر بودم دوست داشتم از سر و کول استادای زن بالا برم
خاک کود بر سر مفسد فی الاعرضم
یکی بیاد با تسبیح بزنه تو سر من

ابوالفضل;733343 نوشت:

برخی استاد ها هستند که پایبند به هیچ موردی نیستند و گرگ در لباس میش !

خیلی.....چیزن
جلوی دخترای چادری بهشون احترام میزارن.پشت سرشون بهشون میگن عقب اقتاده و داهاتی
جلوی دخترای قرتی قربون صدقشون میرن.پشت سرشون بهشون میگن فا*حشه
نکبتا

سلام علیکم
متاسفانه الان صرفا برای تفریح روابط ایجاد می شود
و فرقی نمی کنه بین استاد و شاگرد یا دو همکار یا دو دانشجو یا...
ی تفریح شده...
دو طرف هم میدونند هیچ آینده ای جز تفریح الان نیست...
نمی دونم
ملت دیگه با چی می خواند تفریح کنند...
البته نکته ای که خودم بهش اعتقاد دارم اینه که
گاهی افراد به هم اطمینان دارند, و چه بسا نسبت به مثلا مرد اجنبی بیگانه یا زن اجنبیه نا محرم, که کاملا برخورد سرد صورت میگیره
نسبت به مثلا فلان قوم یا فامیل یا همکار احوالپرسی یا صحبت گرمتری انجام میدند...

سلام
همیشه آرزو می کنم یک وضعیتی پیش بیاد که مهر و محبت و عاطفه در میان انسانها ی مرتبط مثل : استاد و شاگرد - دو رفیق و همدم - دو همسایه - دو همکار و ... اینقدر به اوج خود باشد که فدای هم شوند اما ذره ای در اندیشه ی برقراری ارتباطی که خداوند آن را منع فرموده نباشند .
آیا این اعتماد یک روزی پدید خواهد آمد ؟ راستی در زمان حکومت امام زمان ( ارواحنا و ارواح العالمین له الفداه ) آنچه از آن امنیت میگویند که زن به تنهایی تا نمیدانم کجا برود کسی به او چشم نمی دوزد (همچین مضمونی ) - این اثر بیم از مجازات و حاکم بودن قانون در آن زمان است یا آن وضعیتی که من آرزو کردم پیش آمده است ؟ اساتید عنایت بفرمایند .

[="Tahoma"][="Black"]

نشاط;733326 نوشت:
آنچه به عنوان اصل مسلم شارع می باشد، عبارت است:

با تشکر از توضیح کامل شما،

گاهی ادبیات گفتاری فردی در خانواده و خارج از آن نیز گرم و صمیمی است و در فضای مجازی نمی شود به این عادت گفتاری پی برد ، لذا جهت عدم سوء برداشت شنونده یا شنوندگان چه توصیه ای برای گوینده یا نویسنده در این فضا دارید؟

لطفا از آداب احترام و سپاسگزاری در فضای مجازی که روابط حضوری نمی باشد و درک نگاه خیره و یا احیانا رفتار سوء مشهود نیست، بفرمایید تا با حد و حدود مشخص شده بیشتر آشنا شویم.

با تشکر از وقتی که برای پاسخگویی می گذارید.[/]

ریحانه النبی;733651 نوشت:

با تشکر از توضیح کامل شما،

گاهی ادبیات گفتاری فردی در خانواده و خارج از آن نیز گرم و صمیمی است و در فضای مجازی نمی شود به این عادت گفتاری پی برد ، لذا جهت عدم سوء برداشت شنونده یا شنوندگان چه توصیه ای برای گوینده یا نویسنده در این فضا دارید؟

لطفا از آداب احترام و سپاسگزاری در فضای مجازی که روابط حضوری نمی باشد و درک نگاه خیره و یا احیانا رفتار سوء مشهود نیست، بفرمایید تا با حد و حدود مشخص شده بیشتر آشنا شویم.

با تشکر از وقتی که برای پاسخگویی می گذارید.

با سلام و احترام
و ممون از دقت و توجه شما
هر رفتار تشکر آمیز که گاهی به صورت مکتوب وگاهی به صورت لسانی بیان می شود،(فضا مجازی باشد یا واقعی )برای اینکه مطلوب و خوشایند و صحیح باشد لازم است این نکات رعایت شود:
1. رعایت اصل احترام و تکریم (تشکرها اگر به صورت رسمی بیان شود خوب است،مثلا: از لطف شما سپاسگزارم. یا خیلی ممونم،)
و فرقی به فضای مجازی و واقعی ندارد.
2. رعایت شان و جایگاه شخص مورد نظر( مثلا تشکر از یک استاد اخلاق و انسان عالم و فاضل،بهتر است بعد تشکر دعایی هم بیان شود،مثلا:از لطف حضرتعالی خیلی سپاسگزارم ،آرزوی سلامتی و توفیقات روز افزون برای شما خواستارم)(منتها استفاده از کلماتی مثل: مرسی،دمت گرم،دارمت و... برای دوستان صمیمی و هم سن و هم جنس شاید خیلی خوشایند باشد،((برای اساتید و کسانی که جایگاه شان اجتماعی آنها بالاست نباید استفاده شود))
3. در صورت امکان و با حفظ (مساله محرم و نامحرم)همراه با عطوفت باشد.(مثلا: یکبار تشکر خالی می کنیم،یکبار دیگر می گوییم از لطفتون سپاسگزارم،دومی جذابتر است)
باز در اینجا باید جایگاه را نیز در نظر بگیریم،(مثلا: برای دوستان و هم جنسان خود میشه گفت: قربون محبتت،ولی استفاده این کلمه برای یک جایگاه دیگر (این لحن گفتار )خوب و دلپسند نباشد و صحیح نیست)
4. به جا باشد(گاهی شاید تشکری داشته باشیم ، و طرف مقابل واقعا شک کند ما برای چی از او تشکر کردیم،و چه بسا شک هم بکند.)مثلا:کسی به ما سلام داده ما در مقابل او بگوییم تشکر،خیلی ممنونم،اصلا ربطی ندارد.
4. تشکر کردن متناسب باشد.
مثلا سوار تاکسی شدیم و کرایه اش را هم داده ایم،بعدا بگوییم خیلی ممونم خدا حفطتون کنه خیلی زحمت کشیدید،نیازی نیست،همان تشکر خالی کافی است.

نشاط;733666 نوشت:
. همراه با عطوفت باشد.(مثلا: یکبار تشکر خالی می کنیم،یکبار دیگر می گوییم از لطفتون سپاسگزارم،دومی جذابتر و شیرین تر و دل پذیر تر است)

با سلام و احترام

محور سؤال بنده نیز همین مطلب بود که در خطاب به نامحرم حتی اگر از اساتید گرانقدر باشند ممکن است کلامی به تعبیر حضرتعالی شیرین-دلپذیر

و جذاب باشد؟ با اینکه در این کلام رعایت آداب سخن با بزرگان علمی و اخلاقی شده است؟ به هر حال سخنی که مخاطب آن نامحرم است نباید

شیرین و دلپذیر باشد! قسمتی را که به لحاظ روانشناختی مورد سؤال قرار دادم دقیقا به همین دلیل بود.

با سپاس

حبیبه;733679 نوشت:
با سلام و احترام

محور سؤال بنده نیز همین مطلب بود که در خطاب به نامحرم حتی اگر از اساتید گرانقدر باشند ممکن است کلامی به تعبیر حضرتعالی شیرین-دلپذیر

و جذاب باشد؟ با اینکه در این کلام رعایت آداب سخن با بزرگان علمی و اخلاقی شده است؟ به هر حال سخنی که مخاطب آن نامحرم است نباید

شیرین و دلپذیر باشد! قسمتی را که به لحاظ روانشناختی مورد سؤال قرار دادم دقیقا به همین دلیل بود.

با سپاس


با سلام
احسنتم
بله احتیاط در این است که رعایت کنیم،منتها یک استادی که سنی از او گذشته،چنین تعابیر مودبانه مثل :از حضرتعالی تشکر می کنیم،مساله ای ندارد،ولی افرادی که استاد جوانی هستند هر الفاظی که ایجاد رابطه حس عاطفی خاصی باشد،باید پرهیز کرد.

نشاط;733710 نوشت:
هر الفاظی که ایجاد رابطه حس عاطفی خاصی باشد،باید پرهیز کرد.

سلام علیکم
با کسب اجازه از استاد محترم:Gol:
گاها بعضی افراد در خصوص تعامل با دیگران، صرفا متوجه حال خودشون هستند، و برداشت ها و احساسات خودشون رو ملاک قرار می دهند، این رویه هر چند غالب هست، ولی نمیشه گفت همیشه درست و جوابگو هم هست.
مثلا بعضی افراد واقعا نیت صادقی دارند، قلب سلیمی هم دارند، رو همین حساب گاهی تو برخوردشان با بقیه همه رو هم سالم یا با همین احساس و فکر تلقی می کنند،
یا نه!
گاهی چون خودشون دغدغه ی عاطفی ندارند( یا ازدواج کردند، یا به هر دلیلی درگیر مسائل عاطفی نمی شند) فکر می کنند بقیه هم با او همینطور هستند یا باید باشند...
خانم آقا
ما نه صرفا وظیفه داریم حافظ و نگهبان دریچه های قلب خودمون از ورود آنچه نشاید باشیم، که وظیفه داریم شرعا حافظ و نگهبان دریچه های قلب بقیه هم از ورود ناخواسته خود یا حتی بقیه باشیم,

یکی از حکمت های حجاب و اینکه گفته شده زن در مقابل نامحرم باید متکبر باشد، همینه که نامحرم هم مصون بمونه!
لذا اشاره استاد به سن و موقعیت طرف مقابل خیلی دقیق و بجاست.
شما اگه احساس میکنی حتی 10 درصد احتمال میدی ممکنه نامحرم مقابلت، استاد باشه یا پسرخاله، یا حتی دامادتان و... با حتی ی احوالپرسی فامیلی و گرمتر بلغزه و سر بخوره...
شرعا وظیفه داری ترک کنی،
نگو 10 در صد که کمه!
احتمالش کمه اما محتملش خیلی قوی هست! باید احتیاط کرد.
البته خانم ها خیلی خوب می تونند تشخیص بدهند که چه کسی دلش قرصه و چه کسی نه! حتی با یک نگاه

سید حسینی;735019 نوشت:

سلام علیکم
با کسب اجازه از استاد محترم:Gol:
گاها بعضی افراد در خصوص تعامل با دیگران، صرفا متوجه حال خودشون هستند، و برداشت ها و احساسات خودشون رو ملاک قرار می دهند، این رویه هر چند غالب هست، ولی نمیشه گفت همیشه درست و جوابگو هم هست.
مثلا بعضی افراد واقعا نیت صادقی دارند، قلب سلیمی هم دارند، رو همین حساب گاهی تو برخوردشان با بقیه همه رو هم سالم یا با همین احساس و فکر تلقی می کنند،
یا نه!
گاهی چون خودشون دغدغه ی عاطفی ندارند( یا ازدواج کردند، یا به هر دلیلی درگیر مسائل عاطفی نمی شند) فکر می کنند بقیه هم با او همینطور هستند یا باید باشند...
خانم آقا
ما نه صرفا وظیفه داریم حافظ و نگهبان دریچه های قلب خودمون از ورود آنچه نشاید باشیم، که وظیفه داریم شرعا حافظ و نگهبان دریچه های قلب بقیه هم از ورود ناخواسته خود یا حتی بقیه باشیم,

یکی از حکمت های حجاب و اینکه گفته شده زن در مقابل نامحرم باید متکبر باشد، همینه که نامحرم هم مصون بمونه!
لذا اشاره استاد به سن و موقعیت طرف مقابل خیلی دقیق و بجاست.
شما اگه احساس میکنی حتی 10 درصد احتمال میدی ممکنه نامحرم مقابلت، استاد باشه یا پسرخاله، یا حتی دامادتان و... با حتی ی احوالپرسی فامیلی و گرمتر بلغزه و سر بخوره...
شرعا وظیفه داری ترک کنی،
نگو 10 در صد که کمه!
احتمالش کمه اما محتملش خیلی قوی هست! باید احتیاط کرد.
البته خانم ها خیلی خوب می تونند تشخیص بدهند که چه کسی دلش قرصه و چه کسی نه! حتی با یک نگاه

با سلام و تحیت
از توجه خوبتان خیلی متشکرم،واقعیت امر طوری است که تشخیص نیت و رفتار افراد خیلی سخت است،ولی به هر حال از احتیاط کردن در نوع استفاده کلمات کسی ضرر نمی بیند.و ما هم طبق همین مبنا این مطلب را ذکر کردیم.و در حقیقت اصل بر رعایت روابط با نا محرم هست،هرچند کسی نیت سوء هم نداشته باشد.حریم باید حفظ شود.

نشاط;733326 نوشت:
یا رب
با سلام و تحیت
از اینکه سوال دقیق و بسیار خوبی را مطرح کرده اید متشکریم.
برای توضیح بیشتر از باب مقدمه:
آنچه به عنوان اصل مسلم شارع می باشد، عبارت است:
تکلم با نا محرم (به جز موارد ضروری،آن هم باید به حداقل بسنده کرد) و نگاه به او با قصد ریبه و لذت جویی حرام است.
در حقیقت اگر قصد لذت جویی نیست و نگاه خیره و هوس آلود نباشد و گفتگویی که منشا شهوانی ندارد و از باب یادگیری و آموختن هست،و ضرورت مراجعه کردن هم دارد،با حفظ حریم و متانت می توان بهره علمی برد و مشکلی از سوی شارع نیست.منتها تشخیص این موضوع بستگی به خود فرد و نیت او دارد،پس در این مواقع با حفظ حرمت و متانت و رعایت حدود و نگاه (هنگام صحبت و گفتگو نگاه به طور مستقیم نباشد،و حجاب و اداب رعایت شود) اشکالی ندارد.
اما حضور در خلوت (در یک اتاق تنها) و گفتگوی خصوصی و لو با استاد نیاز به احتیاط دارد و باید رعایت شود،و چه بسا برخی از مراجع چنین کاری را جایز ندانند،البته در جای عمومی در یک گوشه ای سوال مطرح شود،این مصداق خلوت نیست،و با حفظ حریم و حرمت اشکالی ندارد (البته در جایی که واقعا نیاز هست که مراجعه شود)
ضمنا در صحبتها باید از بکار بردن واژه های شل و لوس و تحریک کننده پرهیز شود.چرا که استفاده از این ابزار باعث لغزش و مهر ومحبت نا صحیح و مشکل ساز و چه بسا زمینه ساز انحراف باشد.
و همچنین ملاقاتها و دیدارها باید حداقلی باشد،چون محبت و علاقه با ارتباط بیشتر،افزون تر می شود و از این رو امکان خطا و یا وابستگی عاطفی را شاید داشته باشد که خود این قضیه مشکل افرین خواهد بود.
و اما تقدیر و تشکر از استادی که به گردن شاگردش حق دارد،می توان با دعا کردن و یا در صورت مقدور بودن با اهدا کتاب و یا با لسان تشکر کرد،و بیشتر از این وظیفه ای نیست.
و هیچ مشکلی هم ندارد،منتها در مواردی که حس عاطفی خاصی(به اعتباری حالت وابستگی) بین شاگرد و استاد برقرار شده بهتر است (در صورت تصمیم بر تشکر مادی مثلا: اهدا یک کتاب و یا یک کادویی،)با یک مشاوری این موضوع در میان گذاشته شود تا راهکار مناسب ارائه شود.
جملات تشکری که هم گفته می شود،همان کلماتی باشد که در عرف مرسوم هست و بیشتر از آن لزومی هم ندارد(به صورت محترمانه و با وقار و متین بیان شود)از نگاه روانشناختی هم با حفظ این مسائل مساله ای خاص نخواهیم داشت.

سلام علیکم و رحمه الله
جناب استاد از توضیحات کامل و دقیق حضرتعالی سپاسگزارم.
رایحه ای که از کلام شما به مشام می رسد ظاهرا اسلامی و منطبق بر آموزه های دین مبین اسلام می باشد.
از آن نظر لفظ ظاهرا را به کار بردم که یک سوالی برایم پیش آمده و لذا از باطن چنین رویکردی فعلا مطمئن نیستم.
اما سوال حقیر:
از بعد از انقلاب تقریبا آگاهانه و یا بعضا تعبدی و بر اساس مقررات صادره از دستگاههای ذی ربط در کلیه ارگانها و اماکن آموزشی و اداری اعم از مهد کودک ها و مدارس, دانشگاهها و ادارات, شرکتهای دولتی و خصوصی(البته این مورد اوایل انقلاب بود) و تقریبا همه جاهای عمومی و حتی خصوصی...
در همه این اماکن قرار بر این بود که طبق فرمایشات حضرتعالی عمل شود و آموزش داده شود....
اگر خوش بینانه به قضیه نگاه کنیم می بایست حداقل انتظار را امروز از جامعه داشته باشیم که رعایت حد و حدود بین نامحرم روز به روز شرعی تر و بیشتر منطبق بر فرمایشات شما می بود.
و اگر بدبینانه نگاه کینم, انتظار این را باید داشته باشیم که هیچ پیشرفتی نکرده و در همان سطح در جا می زدیم.
ولی آنچه که در واقعیت دیده می شود اعم از کوی و برزن گرفته تا اماکنی چون مدرسه و دانشگاه و موسسات و شرکتها....تا مهمانیهای شبانه و استخرهای مختلط چیز دیگری می گوید.و حکایت از نتیجه معکوس دادن آن احکام و آموزه های اخلاقی است.
به عبارتی سوال بنده این است که اگر این احکام و حدود برای اجرا شدن در این دنیا و به دست انسانهای غیر معصوم و عادی مثل من و شما بنا گذاشته شده است, پس کی و کجا باید یک روزی ببینیم که فرزند ابوالبشر به چنین جایگاهی رسیده است؟
و آیا ارزش یک حکم و قانون به عملی و اجرائی شدن آن نیز بستگی ندارد؟
و آیا باید منتظر باشیم که یک روزی در یک جای دیگر در دنیا و به در کشوری به غیر از ایران که بعضا آن را شیعه خانه امام زمان می نامند (!) این داستان عیتیت پیدا کند؟
متشکرم.

نشاط;735050 نوشت:
با سلام و تحیت
از توجه خوبتان خیلی متشکرم،واقعیت امر طوری است که تشخیص نیت و رفتار افراد خیلی سخت است،ولی به هر حال از احتیاط کردن در نوع استفاده کلمات کسی ضرر نمی بیند.و ما هم طبق همین مبنا این مطلب را ذکر کردیم.

با سلام و احترام
نیت سوء هم که در کار نباشد ، باز رعایت حریم ها لازم و ضروریست.

1) برای پی بردن به این قضیه کافیست آن را نسبت به خودمان منعکس کنیم: آیا اگر کسی بدون نیت سوء ، با ناموس ما ، حریم را کاملا رعایت نکند ، ما ناراحت نمی شویم؟

2) علم اخلاق ، غیر از علم فقه است. ممکن است چیزی از لحاظ فقه ، حرام نباشد اما از لحاظ علم اخلاق ، مجاز نباشد. خط کش فقه ، متری است اما خط کش اخلاق میلیمتری. انی بعثت لاتمم مکارم الاخلاق.

3) نفس انسان عادت پذیر است. ابتدا به جای "شما" ، "تو" می گوید ، یا کلمه محبت آمیزی از باب تشکر ، پس از مدتی ... . پس آب را باید از همان سرچشمه بست.

هر چه در ارتباط با نامحرم ، مرزهای صلب تر رعایت شود ، بهتر. حتی اگر نیت سوء در کار نباشد.

ظاهراً دو دیدگاه فقهی در این باره هست (منبعش یادم نیست):
1- ارتباطی که احتمال مفسده نداشته باشد ، اشکال ندارد.
2- ارتباط باید در حد ضرورت باشد.

دختر حضرت امام (ره) می گوید:
امام نسبت به مسئله محرم و نامحرم و برخورد با نامحرم، بسيار مقيد بودند. من حدوداً 11 سال داشتم و هنوز چادر چيت سر مي‌كردم. آقاي اشراقي (داماد اول امام) ما را دعوت كرده بودند و من همراه ايشان به مهماني رفتم. آقاي اشراقي باغچه‌اي داشتند كه وسط آن معبري بود و آنجا دو سه تا صندلي گذاشته بودند كه در آنها امام و آقاي اشراقي روي صندلي نشسته‌اند. آن روز كسي در را باز كرد و خود آقاي اشراقي به استقبال آمدند. ما به خاطر قضيه نامحرم بودن، جلوي شوهر خواهرها نمي‌آمديم. من يكه خوردم و از امام پرسيديم: «سلام بكنم؟» امام گفتند: «واجب نيست». من چون خجالت مي‌كشيدم با آقاي اشراقي روبه‌رو بشوم و سلام نكنم، از مسير خارج شدم و رفتم ميان علف‌ها و گياهان باغچه و از آن معبر نرفتم تا با ايشان روبه‌رو نشوم.

منبع: http://www.farsnews.com/newstext.php?nn=9003144030

الحمد لله الذی جعل بین البحرین حاجزاً.

شمس الضحی;735131 نوشت:
با سلام و احترام
نیت سوء هم که در کار نباشد ، باز رعایت حریم ها لازم و ضروریست.

1) برای پی بردن به این قضیه کافیست آن را نسبت به خودمان منعکس کنیم: آیا اگر کسی بدون نیت سوء ، با ناموس ما ، حریم را کاملا رعایت نکند ، ما ناراحت نمی شویم؟

2) علم اخلاق ، غیر از علم فقه است. ممکن است چیزی از لحاظ فقه ، حرام نباشد اما از لحاظ علم اخلاق ، مجاز نباشد. خط کش فقه ، متری است اما خط کش اخلاق میلیمتری. انی بعثت لاتمم مکارم الاخلاق.

3) نفس انسان عادت پذیر است. ابتدا به جای "شما" ، "تو" می گوید ، یا کلمه محبت آمیزی از باب تشکر ، پس از مدتی ... . پس آب را باید از همان سرچشمه بست.

هر چه در ارتباط با نامحرم ، مرزهای صلب تر رعایت شود ، بهتر. حتی اگر نیت سوء در کار نباشد.

ظاهراً دو دیدگاه فقهی در این باره هست (منبعش یادم نیست):
1- ارتباطی که احتمال مفسده نداشته باشد ، اشکال ندارد.
2- ارتباط باید در حد ضرورت باشد.

دختر حضرت امام (ره) می گوید:
امام نسبت به مسئله محرم و نامحرم و برخورد با نامحرم، بسيار مقيد بودند. من حدوداً 11 سال داشتم و هنوز چادر چيت سر مي‌كردم. آقاي اشراقي (داماد اول امام) ما را دعوت كرده بودند و من همراه ايشان به مهماني رفتم. آقاي اشراقي باغچه‌اي داشتند كه وسط آن معبري بود و آنجا دو سه تا صندلي گذاشته بودند كه در آنها امام و آقاي اشراقي روي صندلي نشسته‌اند. آن روز كسي در را باز كرد و خود آقاي اشراقي به استقبال آمدند. ما به خاطر قضيه نامحرم بودن، جلوي شوهر خواهرها نمي‌آمديم. من يكه خوردم و از امام پرسيديم: «سلام بكنم؟» امام گفتند: «واجب نيست». من چون خجالت مي‌كشيدم با آقاي اشراقي روبه‌رو بشوم و سلام نكنم، از مسير خارج شدم و رفتم ميان علف‌ها و گياهان باغچه و از آن معبر نرفتم تا با ايشان روبه‌رو نشوم.

منبع: http://www.farsnews.com/newstext.php?nn=9003144030

الحمد لله الذی جعل بین البحرین حاجزاً.


با سلام
احسنتم نکات خوبی بیان کردید،واقعیت امر در این است که باید حریم روابط را رعایت کنیم و نیت افراد هر جند باید خوب و خدا پسندانه باشد،ولی همین خوب بودن ،دلیلی بر ترک و سست گرفتن روابط بین نامحرم نمی تواند باشد.منتها آنچه مسلم است رعایت و رفتار مودبانه همراه احترام طبق موازین شرع(افراط نباشد،وسوسه اور و تحریک پذیر نباشد،مانعی نیست.)

مولکول 68;733339 نوشت:
سلام

من کارشناس نیستم
همینطوری نظر مولکولی خودم رو میگم

من خودم وقتی مثلا یک جنس مخالف و نامحرم، برام کاری انجام میده ، بعدش به قدری باهش سرد برخورد میکنم ، و یک تشکر خشک و خالی و سرسنگینانه ازش میکنم ، که فکر میکنم بیشتر اوقات ، طرفم توی دلش با خودش میگه ، عجب پسریه بی ادب و نمک نشناسی.... ولی واقعا دست خودم نیست ، نمیتونم از یک خانم نامحرم ، تشکر صمیمانه و گرم بکنم. و معمولا تفاوت احترام و سپاسی که در دلم با زبانم ، وجود داره ، خیلی زیاد هست.


سلام داداش منم مث شما هستم
وقتی یه نامحرم میاد پیشم انقدر خشک و سرد باهشون برخورد میکنم که دوستام میگن چرا همش رو زمین نگاه میکنی و ...
به نظر من باید همینجوری برخورد کرد چرا که شاید اگر ادم یکم مهربون تر صحبت کنه احتمال مفسده داره.

مرید الحسین (ع);733605 نوشت:
سلام همیشه آرزو می کنم یک وضعیتی پیش بیاد که مهر و محبت و عاطفه در میان انسانها ی مرتبط مثل : استاد و شاگرد - دو رفیق و همدم - دو همسایه - دو همکار و ... اینقدر به اوج خود باشد که فدای هم شوند اما ذره ای در اندیشه ی برقراری ارتباطی که خداوند آن را منع فرموده نباشند . آیا این اعتماد یک روزی پدید خواهد آمد ؟ راستی در زمان حکومت امام زمان ( ارواحنا و ارواح العالمین له الفداه ) آنچه از آن امنیت میگویند که زن به تنهایی تا نمیدانم کجا برود کسی به او چشم نمی دوزد (همچین مضمونی ) - این اثر بیم از مجازات و حاکم بودن قانون در آن زمان است یا آن وضعیتی که من آرزو کردم پیش آمده است ؟ اساتید عنایت بفرمایند .

با سلام آنچه در حکومت حضرت مهدی موعود (عج) قابل تصور است: 1. حکومت عدل الهی حاکم خواهد شد و از اقتضای حکم الهی رعایت حدود الهی است. ( پس مردم باید احکام الهی را رعایت کنند و از ارتکاب کار حرام دوری می کنند چرا که همراه با اجرای حکم الهی است, لذا انگیزه گناه هم کمتر خواهد شد) 2. مردم در آن زمان معصوم نمی شوند, بلکه انیگزه گناه کمتر خواهد شد, و در عین حال رعایت احکام الهی برای همه حتی در آن زمان لازم الاجراست.( هم مردان باید غمض بصر کنند و از نگاه آلوده و گناه آلود خود نسبت به نا محرم دوری کنند و هم زنان باید طوری حضور یابند که باعث ابتذال دیگران نشوند) 3. تا این دنیا هست انسان تحت امتحان الهی است و باید از گناه خود را حفظ کند. ولی در عین حال در عصر غیبت نیز اگر زنی با وقار و حجاب کامل در جامعه حضور یابد, نگاه آلوده به ایشان به مراتب خیلی کمتر خواهد بود.

پرسش:
حدود سپاس کلامی در مقابل نامحرمی که حقی بر گردن انسان دارد (مثل حق تعلیم و تربیت) مانند اساتید دانشگاه و یا اساتید اخلاق و یا علماء و ... چگونه است؟

پاسخ:
آنچه به عنوان اصل مسلّم شارع می باشد، عبارت است:
تکلم با نا محرم (به جز موارد ضروری،آن هم باید به حداقل بسنده کرد) و نگاه به او با قصد ریبه و لذت جویی حرام است.
در حقیقت اگر قصد لذت جویی نیست و نگاه خیره و هوس آلود نباشد و گفتگویی که منشا شهوانی ندارد و از باب یادگیری و آموختن هست، و ضرورت مراجعه کردن هم دارد، با حفظ حریم و متانت می توان بهره علمی برد و مشکلی از سوی شارع نیست. منتها تشخیص این موضوع بستگی به خود فرد و نیت او دارد، پس در این مواقع با حفظ حرمت و متانت و رعایت حدود و نگاه (هنگام صحبت و گفتگو نگاه به طور مستقیم نباشد، و حجاب و آداب رعایت شود) اشکالی ندارد.

اما حضور در خلوت (در یک اتاق تنها) و گفتگوی خصوصی و لو با استاد نیاز به احتیاط دارد و باید رعایت شود، و چه بسا برخی از مراجع چنین کاری را جایز ندانند، البته در جای عمومی در یک گوشه ای سوال مطرح شود، این مصداق خلوت نیست، و با حفظ حریم و حرمت اشکالی ندارد. (البته در جایی که واقعا نیاز هست که مراجعه شود)
ضمنا در صحبت ها باید از بکار بردن واژه های شل و لوس و تحریک کننده پرهیز شود. چرا که استفاده از این ابزار باعث لغزش و مهر و محبت نا صحیح و مشکل ساز و چه بسا زمینه ساز انحراف باشد.
و همچنین ملاقات ها و دیدارها باید حداقلی باشد، چون محبت و علاقه با ارتباط بیشتر، افزون تر می شود و از این رو امکان خطا و یا وابستگی عاطفی را شاید داشته باشد که خود این قضیه مشکل آفرین خواهد بود.

و اما تقدیر و تشکر از استادی که به گردن شاگردش حق دارد، می توان با دعا کردن و یا در صورت مقدور بودن با اهدا کتاب و یا با لسان تشکر کرد، و بیشتر از این وظیفه ای نیست، و هیچ مشکلی هم ندارد، منتها در مواردی که حس عاطفی خاصی (به اعتباری حالت وابستگی) بین شاگرد و استاد برقرار شده بهتر است (در صورت تصمیم بر تشکر مادی مثلا: اهدا یک کتاب و یا یک کادو) با یک مشاوری این موضوع در میان گذاشته شود تا راهکار مناسب ارائه شود.
جملات تشکری که هم گفته می شود، همان کلماتی باشد که در عرف مرسوم هست و بیشتر از آن لزومی هم ندارد.

_ نتیجه گیری:
حدود سپاس با حفظ حرمت و حریم شرعی به طوری که منشا فساد و ایجاد مشکل نباشد، و خصوصا سپاسگزاری به صورت متین و با وقار موردی از سوی شارع نیست.

واژگان کلیدی:حدود، استاد، نامحرم، دانشگاه

موضوع قفل شده است