میزان اعتبار این حدیث؟

تب‌های اولیه

71 پستها / 0 جدید
آخرین ارسال
میزان اعتبار این حدیث؟

سلام. در مورد میزان اعتبار حدیث زیر چقدره؟ آیا صحت و سندیت کافی داره؟

مختصر البصائر، ص: ۱۵۶ و ۱۵۷
وَ مِنْهُ: حَدَّثَنَا عَلِيُّ بْنُ جَعْفَرٍ، قَالَ: حَدَّثَنِي مُحَمَّدُ بْنُ عَبْدِ اللَّهِ الطَّاهِرُ، قَالَ: حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ أَبِي عُمَيْرٍ، قَالَ: حَدَّثَنَا حَفْصٌ الْكُنَاسِيُّ «3»، قَالَ: سَمِعْتُ عَبْدَ اللَّهِ بْنَ بُكَيْرٍ الْأَرَّجَانِيَّ «4»، قَالَ: قَالَ لِيَ الصَّادِقُ جَعْفَرُ بْنُ مُحَمَّدٍ ص: «أَخْبِرْنِي عَنْ رَسُولِ اللَّهِ ص كَانَ عَامّاً لِلنَّاسِ؟ أَ لَيْسَ قَالَ اللَّهُ تَعَالَى فِي مُحْكَمِ كِتَابِهِ
وَ ما أَرْسَلْناكَ إِلَّا كَافَّةً لِلنَّاسِ «5» لِأَهْلِ الشَّرْقِ وَ الْغَرْبِ، وَ أَهْلِ السَّمَاءِ وَ الْأَرْضِ مِنَ الْجِنِّ وَ الْإِنْسِ، هَلْ بَلَّغَ رِسَالَتَهُ إِلَيْهِمْ كُلِّهِمْ؟». قُلْتُ: لَا أَدْرِي، فَقَالَ: «يَا ابْنَ بُكَيْرٍ إِنَّ رَسُولَ اللَّهِ ص لَمْ يَخْرُجْ مِنَ الْمَدِينَةِ فَكَيْفَ بَلَّغَ أَهْلَ الشَّرْقِ وَ الْغَرْبِ؟» قُلْتُ: لَا أَدْرِي، قَالَ: «إِنَّ اللَّهَ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى أَمَرَ جَبْرَئِيلَ ع فَاقْتَلَعَ الْأَرْضَ بِرِيشَةٍ مِنْ جَنَاحِهِ وَ نَصَبَهَا لِمُحَمَّدٍ ص فَكَانَتْ بَيْنَ يَدَيْهِ مِثْلَ رَاحَتِهِ فِي كَفِّهِ، يَنْظُرُ إِلَى أَهْلِ الشَّرْقِ وَ الْغَرْبِ، وَ يُخَاطِبُ كُلَّ قَوْمٍ بِأَلْسِنَتِهِمْ، وَ يَدْعُوهُمْ إِلَى اللَّهِ وَ إِلَى نُبُوَّتِهِ بِنَفْسِهِ، فَمَا بَقِيَتْ قَرْيَةٌ وَ لَا مَدِينَةٌ إِلَّا دَعَاهُمُ النَّبِيُّ ص بِنَفْسِهِ»

با نام و یاد دوست




کارشناس بحث: استاد پیام

روایتی که شما نقل نموده ایددر کتاب بصائر الدّرجات که از نخستین کتاب‌های روایی ماست و در عصر امامان(ع) تدوین شده، بابی دارد با عنوان «باب فی ان رسول الله(ص) کان یقرء ویکتب بکل لسان.»نقل شده است.این روایت در کتب روایی وتفسیر معتبر شیعه نیز نقل شده ،مانند:
في تفسير على بن إبراهيم حدثنا على بن جعفر قال: حدثني محمد بن عبد الله الطائي قال: حدثنا محمد بن أبي عمير قال: حدثنا حفص الكناني قال: سمعت عبد الله بن بكير الرجالي قال: قال لي الصادق جعفر بن محمد صلوات الله عليهما: أخبرنى عن الرسول صلى الله عليه و آله كان عاما للناس أليس قد قال الله عز و جل في محكم كتابه:
- وَ ما أَرْسَلْناكَ إِلَّا كَافَّةً لِلنَّاسِ لأهل الشرق و الغرب و أهل السماء و الأرض من الجن و الانس هل بلغ رسالته إليهم كلهم؟ قلت: لا أدرى، قال: يا ابن بكير ان رسول الله صلى الله عليه و آله لم يخرج من المدينة فكيف أبلغ أهل الشرق و الغرب؟ قلت: لا أدرى، قال: ان الله تعالى أمر جبرئيل عليه السلام فاقتلع الأرض بريشة من جناحه و نصبها لرسول الله صلى الله عليه و آله، فكانت بين يديه مثل راحة في كفه ينظر الى أهل الشرق و الغرب، و يخاطب كل قوم بألسنتهم، و يدعوهم الى الله عز و جل و الى نبوته بنفسه، فما بقيت قرية و لا مدينة الا و دعاهم النبي صلى الله عليه و آله بنفسه.

تفسير نور الثقلين، ج‏4، ص: 336

سلام

اعتبار يك حديث يا خبر به دو عامل بسته است اول رجال دوم متن ، حتي ممكن است رجال يك خبر صحيح باشند اما متني ركيك و قبيح داشته باشد (=حديث ضعيف) وبعكس ممكن است رجال خبري ضعيف باشند اما اين خبر بواسطه شواهد و متابعات و قرائت ، تصحيح شود (=حديث صحيح)

اين خبر اگر چه در كتاب بصائر الدرجات آمده ولي اين طريقش ضعيف است بواسطه ضعف عبدالله بن بكير الأرجاني كه بقول علامه حلي رحمه الله مرتفع القول بوده است و متن خبر هم دليل غلو وي است .

علىّ بن ابراهيم قمى رحمه الله در كتاب «تفسير» از حفص كنانى نقل مى ‏كند كه گفت: از عبداللَّه بن بكر شنيدم كه مى‏ گفت: امام صادق عليه السلام به من فرمود: آيا اين طور نيست كه رسول خدا صلى الله عليه وآله وسلم رسالتش عامّ بود و همگان را فرا مى ‏گرفت و خداوند تبارك و تعالى دركتاب محكم خود فرموده است: «وَما أرْسَلْناكَ إلّا كافَّةً لِلناس»

«ترا نفرستاديم مگر براى تمام مردمان»، يعنى براى اهل مشرق و مغرب و براى اهل آسمان و زمين‏ اعمّ از آدميان و پريان.
سئوال اين است كه آيا آن حضرت رسالت خود را به همه آنها ابلاغ كرد و چگونه اين كار را كرد؟ گفتم: نمى‏ دانم.
فرمود: اى پسر بكر ؛ پيغمبر اكرم صلى الله عليه وآله وسلم از مدينه خارج نشد پس چگونه به اهل شرق و غرب پيغامش را رسانيد؟ گفتم: نمى ‏دانم. فرمود:


خداوند تبارك و تعالى جبرئيل را فرمان داد بسبب پرى از بال خود زمين را كَند و آن را براى محمّد صلى الله عليه وآله وسلم نصب كرد، با اين كار زمين در مقابل آن حضرت مثل كف دست در ميان ‏دستش بود، و توسّط آن به اهل شرق و غرب نگاه كرد و هر طايفه اى را با زبان خودشان ‏مخاطب ساخت و آنها را به سوى خدا و نبوّت خويش دعوت نمود، لذا شهرى و روستائى‏ نماند مگر آنكه پيغمبر اكرم صلى الله عليه وآله وسلم خودش آنها را دعوت كرد.

خیر البریه;728830 نوشت:
اين خبر اگر چه در كتاب بصائر الدرجات آمده ولي اين طريقش ضعيف است بواسطه ضعف عبدالله بن بكير الأرجاني كه بقول علامه حلي رحمه الله مرتفع القول بوده است و متن خبر هم دليل غلو وي است .

روایات این باب منحصر دراین روایت نیست ودرصورت غلو دانستن آن باید گروهی از روایات ذکر شده در بصائر الدرجات را رد کرد.

http://www.askdin.com/thread51084-6.html این روایت ومباحث مرتبط با آن قبلا در این آدرس انجمن مورد بحث قرار گرفته.

پیام;729031 نوشت:
روایات این باب منحصر دراین روایت نیست ودرصورت غلو دانستن آن باید گروهی از روایات ذکر شده در بصائر الدرجات را رد کرد.

وقتی نقل کننده روایت، مرتفع القول باشه آیا روایت ضعیف نیست؟

پیام;729036 نوشت:
آیا نبوت به سرخ پوستها (پس از واقعه بعثت) هم رسیده است؟ این روایت و مباحث مرتبط با آن قبلا در این آدرس انجمن مورد بحث قرار گرفته.

تاپیک مورد اشاره در مورد بررسی روایت مذکور نیست و در میانه بحث اشاره ای هم به این روایت شده و مباحث مرتبط با این روایت در تاپیک مذکور مورد بحث قرار نگرفته.

پیام;729031 نوشت:
روایات این باب منحصر دراین روایت نیست ودرصورت غلو دانستن آن باید گروهی از روایات ذکر شده در بصائر الدرجات را رد کرد.

با سلام

كدام روايات شاهد ومويد اين روايت هستند ؟!

divoone1985;729129 نوشت:
تاپیک مورد اشاره در مورد بررسی روایت مذکور نیست و در میانه بحث اشاره ای هم به این روایت شده و مباحث مرتبط با این روایت در تاپیک مذکور مورد بحث قرار نگرفته.

سلام" بنده هم عرض کردم این روایت با مباحث مرتبط (برای مطالعه بیشتر پیشنهاد شد) نه عین این سوال.

خیر البریه;729284 نوشت:
كدام روايات شاهد ومويد اين روايت هستند ؟!

روایات متعدد ذکر شده در تفاسیر نام برده شده(نوالثقلین وتفسیر قمی) در اولین پست ،در تفسیر آیات وارد شده در روایت مورد بحث در ضمن در همان پست اشاره شد(روایتی که شما نقل نموده ایددر کتاب بصائر الدّرجات که از نخستین کتاب‌های روایی ماست و در عصر امامان(ع) تدوین شده، بابی دارد با عنوان «باب فی ان رسول الله(ص) کان یقرء ویکتب بکل لسان.»نقل شده است.این روایت در کتب روایی وتفسیر معتبر شیعه نیز نقل شده ) این مباحث دسته ای از روایات در این بحث می باشد .

پیام;729362 نوشت:
روایات متعدد ذکر شده در تفاسیر نام برده شده(نوالثقلین وتفسیر قمی) در اولین پست ،در تفسیر آیات وارد شده در روایت مورد بحث در ضمن در همان پست اشاره شد(روایتی که شما نقل نموده ایددر کتاب بصائر الدّرجات که از نخستین کتاب‌های روایی ماست و در عصر امامان(ع) تدوین شده، بابی دارد با عنوان «باب فی ان رسول الله(ص) کان یقرء ویکتب بکل لسان.»نقل شده است.این روایت در کتب روایی وتفسیر معتبر شیعه نیز نقل شده ) این مباحث دسته ای از روایات در این بحث می باشد .

منظور تایید متن حدیث ابن بکیر است وگرنه در مورد ارسال رسول خدا ص به همه مردم شکی نیست اما کیفیتش چگونه است :

61 - في اصول الكافى على بن ابراهيم عن أبيه عن أحمد بن محمد بن أبى نصر وعدة
من أصحابنا عن أحمد بن محمد بن خالد عن ابراهيم بن محمد الثقفى عن محمد بن مروان
جميعا عن أبان بن عثمان عمن ذكره عن أبيعبد الله عليه السلام قال : ان الله تبارك وتعالى
اعطى محمدا صلى الله عليه واله شرايع نوح وابراهيم وموسى وعيسى ، إلى أن قال : وارسله كافة
إلى الابيض والاسود والجن والانس .
62 - في كتاب الخصال عن أبى امامة قال : قال رسول الله صلى الله عليه واله : فضلت بأربع
خصال : جعلت لى الارض مسجدا وطهورا ، إلى قوله : وارسلت إلى الناس كافة .
63 - في مجمع البيان عن ابن عباس عن النبى صلى الله عليه واله اعطيت خمسا ولا أقول فخرا
بعثت إلى الاحمر والاصفر ( الاسود خ ) الحديث .
64 - في روضة الواعظين للمفيد رحمه الله قال على بن الحسين عليهما السلام
كان أبوطالب يضرب عن رسول الله صلى الله عليه واله بسيفه ويقيه بنفسه ، إلى أن قال : فقالوا :
ياأبا طالب سله : أرسله الله الينا خاصة ام إلى الناس كافة ؟ فقال ابوطالب : يا ابن اخ إلى
الناس كافة أرسلت ام إلى قومك خاصة ؟ قال : لا ، بل إلى الناس ارسلت كافة الابيض
والاسود والعربى والعجمى ، والذى نفسى بيده لادعون إلى هذا الامر الابيض والاسود
ومن على رؤس الجبال ومن في لجج البحار . ولا دعون السنة فارس والروم .

65-في كتاب كمال الدين وتمام النعمة باسناده إلى أبى حمزة الثمالى عن
أبى جعفر الباقر عليه السلام حديث طويل وفيه : وان الانبياء بعثوا خاصة وعامة ، فاما نوح :

فانه ارسل إلى من في الارض بنبوة عامة ورسالة عامة . واما هود : فانه ارسل إلى عاد بنبوة خاصة ، واما صالح : فانه ارسل إلى ثمود وهى قرية واحدة لا تكمل أربعين بيتا
على ساحل البحر صغيرة ، واما شعيب : فانه ارسل إلى مدين وهى لا تكمل أربعين بيتا ،
واما ابراهيم : نبوته بكوثا وهى قرية من قرى السواد فيها بدا أول امره ، ثم هاجر منها
وليست بهجرة ، فقال في ذلك قوله عزوجل : ( انى مهاجر إلى ربى سيهدين ) وكانت
هجرة ابراهيم بغير قتال ، واما اسحق : فكانت نبوته بعد ابراهيم ، واما يعقوب : فكانت
نبوته بأرض كنعان ثم هبط إلى ارض مصر فتوفى فيها ، ثم حمل بعد ذلك جسده حتى دفن بأرض
كنعان ، والرؤيا التى راى يوسف الاحد عشر كوكبا والشمس والقمر له ساجدين ،
وكانت نبوته بأرض مصر بدوها ، ثم ان الله تبارك وتعالى ارسل الاسباط اثنى عشر بعد
يوسف ، ثم موسى وهارون إلى فرعون وملائه إلى أرض مصر وحدها ، ثم ان الله تبارك
وتعالى ارسل يوشع بن نون إلى بنى اسرائيل من بعد موسى فنبوته بدوها في البرية التى
تاه فيها بنو اسرائيل ، ثم كانت أنبياء كثيرة منهم من قصه الله عزوجل على محمد ومنهم
من لم يقصصه على محمد ، ثم ان الله عزوجل ارسل عيسى عليه السلام إلى بنى اسرائيل خاصة و
كانت نبوته ببيت المقدس ، وكانت من بعده الحواريون اثنا عشر ، فلم يزل الايمان
يستتر في بقية أهله منذ رفع الله عيسى عليه السلام ، ثم ارسل الله محمدا صلى الله عليه واله إلى الجن والانس
عامة وكان خاتم الانبياء . نورالثقلین

ایا شما بجز از این احادیث حدیث دیگری دیده اید ؟!

متن این اخبار هم مثل آیه : لیظهره علی الدین کله : است یعنی با ظهور حضرت حجت ع دین خاتم ، جهانگیر و همه گیر میشود !

حدثنا احمد بن محمد عن ابی عبدالله البرقی عن جعفر بن محمد الصوفی قال: سألت ابا جعفر محمد بن علی الرضا(ع) وقلت له: یابن رسول الله، لم سمی النبی الامی. قال: ما یقول الناس؟ قال: قلت له: جعلت فداک یزعمون انما سمی النبی الامی لانه لم یکتب فقال: کذبوا علیهم لعنة الله انی یکون ذلک والله تبارک وتعالی یقول فی محکم کتابه: «هو الذی بعث فی الامیین رسولا منهم یتلو علیهم آیاته و یزکیهم ویعلمهم الکتاب والحکمة» فکیف کان یعلمهم ما لا یحسن والله لقد کان رسول الله(ص) یقرأ ویکتب باثنین وسبعین لسانا وانما سمی الامی لانه کان من اهل مکة ومکة من امهات القری وذلک قول الله تعالی فی کتابه: «لتنذر ام القری ومن حولها» بصائر الدرجات، ص 245 و 246

عن ابی ذرالغفاری قال: والله الذی لا اله الاّ هو، ما مات ابوطالب حتی أسلم بلسان الحبشة وقال لرسول الله(ص): أتفقه الحبشة؟ قال: یا عم ان الله علمنی جمیع الکلام.

قال: یا محمد! اسدان لمصافاقا لها لاها، یعنی أشهد مخلصاً لا اله الاّ الله. فبکی رسول الله(ص) وقال: ان الله اقرّ عینی بأبی طالب.
بحارالانوار، ج18، ص 189

پیام;730108 نوشت:
حدثنا احمد بن محمد عن ابی عبدالله البرقی عن جعفر بن محمد الصوفی قال: سألت ابا جعفر محمد بن علی الرضا(ع) وقلت له: یابن رسول الله، لم سمی النبی الامی. قال: ما یقول الناس؟ قال: قلت له: جعلت فداک یزعمون انما سمی النبی الامی لانه لم یکتب فقال: کذبوا علیهم لعنة الله انی یکون ذلک والله تبارک وتعالی یقول فی محکم کتابه: «هو الذی بعث فی الامیین رسولا منهم یتلو علیهم آیاته و یزکیهم ویعلمهم الکتاب والحکمة» فکیف کان یعلمهم ما لا یحسن والله لقد کان رسول الله(ص) یقرأ ویکتب باثنین وسبعین لسانا وانما سمی الامی لانه کان من اهل مکة ومکة من امهات القری وذلک قول الله تعالی فی کتابه: «لتنذر ام القری ومن حولها» بصائر الدرجات، ص 245 و 246

عن ابی ذرالغفاری قال: والله الذی لا اله الاّ هو، ما مات ابوطالب حتی أسلم بلسان الحبشة وقال لرسول الله(ص): أتفقه الحبشة؟ قال: یا عم ان الله علمنی جمیع الکلام.

قال: یا محمد! اسدان لمصافاقا لها لاها، یعنی أشهد مخلصاً لا اله الاّ الله. فبکی رسول الله(ص) وقال: ان الله اقرّ عینی بأبی طالب.
بحارالانوار، ج18، ص 189

با عرض سلام

گفتم كه ما شاهدي بر متن عجيب و غلو آميز آن يك خبر را خواهانيم وگرنه اين احاديث همگي مويد به قران و اخبار ديگر هستند .

[="Franklin Gothic Medium"]

خیر البریه;730115 نوشت:

با عرض سلام

گفتم كه ما شاهدي بر متن عجيب و غلو آميز آن يك خبر را خواهانيم وگرنه اين احاديث همگي مويد به قران و اخبار ديگر هستند .


بسم الله الرحمن الرحیم
سلام علیکم و رحمة الله
برادر بزرگوار شما عالم هستید ولی یک بار در المیزان دیدم مرحوم علامه وقتی نتوانستند معنای یک روایت را متوجه شوند گفتند شاید نیاز به تأویل داشته باشد، شما بهتر می‌دانید که حدیث آل محمد علیه‌وعلیهم‌السلام صعب مستعصب است و انکار کننده‌ی آن را کافر دانسته‌اند، بهتر نیست حدیث را اگر متوجه نمی‌شویم بگوییم شاید باید تأویل شود ولی مطالب آن را غلو‌آمیز نخوانیم؟
خیر البریه;729550 نوشت:
متن این اخبار هم مثل آیه : لیظهره علی الدین کله : است یعنی با ظهور حضرت حجت ع دین خاتم ، جهانگیر و همه گیر میشود !

آنجا صحبت از غلبه‌ی دین خدا به ادیان و مکاتب دیگر است و اینجا صحبت از ابلاغ دعوت است و هیچ ایرادی ندارد اگر این ابلاغ باطنی باشد چنانکه کار اصلی امام و حجت خدا بر زمین همین هدایت باطنی است ... در آن روایت هم فرموده‌اند که رسول خدا تمام اهل زمین را می‌دیدند انگار در کف دستشان باشد و گفته نشده که آن مردم هم همگی ایشان را دیده باشند که بالای سرشان مانند نعوذبالله یک غول بزرگ ایستاده است و ایشان را در دستان خود گرفته است ... پیامبر خدا با هر کدام ایشان با زبان خودشان صحبت کرده‌اند و به دین خدا دعوت کرده‌اند و اینجا مراد از زبان لغاتی که گوش ظاهر بشنود نیست، نطق در باطن انسان هم محقق می‌شود و این در باورهای شیعه مطلب جدید و عجیبی نیست ... اصل دین هم حب و بغض است و اگر شما انتظار داشته باشید که حتماً همه نماز هم بخوانند آن وقت اهل سنت را هم باید مسلمان ندانید چون نمازشان درست نیست و ستون دینشان خراب است ... ولی ایشان مسلمان هستند و هر کسی به اندازه‌ی استعداد و شرایطی که حکیم او را در آن شرایط قرار داده است از دعوت رسول خدا بهره برده است و در این زمان هم همه‌ی ما و همه‌ی انسان‌ها این دعوت را از زبان وصی رسول خدا در امر هدایت می‌شنویم و وصی کار کسی که او را به وصایت برگزیده انجام داده و تمام می‌کند و در امانت او خیانت نمی‌کند ... و کلهم نور واحد
اگر اشتباه گفتن لطفاً اصلاحم کنید :Gol:
در پناه خدا باشید
یا علی علیه‌السلام

خیر البریه;730115 نوشت:
گفتم كه ما شاهدي بر متن عجيب و غلو آميز آن يك خبر را خواهانيم وگرنه اين احاديث همگي مويد به قران و اخبار ديگر هستند .

سلام اصل بحث در همین غلو واغراق است که در آن خبر وجود دارد یا خیر؟ اگردقت بفرمایید خبر اول در بیان علم پیامبر(ص) به زبانهای دیگر بود که در دوخبری که آورده شد آنرا ملاحظه می فرماییدبعنوان نمونه:(والله لقد کان رسول الله(ص) یقرأ ویکتب باثنین وسبعین لسانا وانما سمی الامی لانه کان من اهل مکة بصائر الدرجات، ص 245 و 246)

سین;730392 نوشت:
برادر بزرگوار شما عالم هستید ولی یک بار در المیزان دیدم مرحوم علامه وقتی نتوانستند معنای یک روایت را متوجه شوند گفتند شاید نیاز به تأویل داشته باشد، شما بهتر می‌دانید که حدیث آل محمد علیه‌وعلیهم‌السلام صعب مستعصب است و انکار کننده‌ی آن را کافر دانسته‌اند، بهتر نیست حدیث را اگر متوجه نمی‌شویم بگوییم شاید باید تأویل شود ولی مطالب آن را غلو‌آمیز نخوانیم؟

سلام بر شما دوست عزيز

دقيقا ما هم بنا بفرمايش خود حضرات معصومين عليهم السلام ، غلات را لعنت ميكنيم زيرا كه ائمه ع فرمودند :

امام صادق (ع) خطاب به مغیرة بن سعد، یکی از سران غلات فرمود: «همانا مغیرة بن سعد که خدایش لعنت کند، احادیث فراوانی در کتاب های اصحاب پدرم گنجانده (جعل کرده) که آنها را بیان نکرده است. پس تقوا پیشه سازید و چیزی را که مخالف قول خدا و سنّت پیامبر است، نپذیرید.»

سدير يكى از اصحاب امام صادق(عليه السلام) است مىگويد:
«قلت لابى عبدالله ان قوماً يزعمون انكم الهه و يتلون بذلك علينا قرانا ((و هو الذي فى السماء اله وفي الارض اله)) فقال يا سدير سمعي و بصري و بشري و لحمي و دمي و شعري من هولاء براء برىء الله منهم. ما هولاء على ديني و لا على دين ابائي لا يجمعني الله و اياهم يوم القيمة الا و هو ساخط عليهم».
به امام جعفر صادق(عليه السلام) عرض كردم كه گروهى شما را خدا مىپندارند و استناد به آيه قرآن مىكنند كه: «و هوالذي في السماء اله و في الارض اله» حضرت فرمودند اى سدير گوش و چشم و پوست و گوش و خون و موى من از اينها بيزار است. چنانچه خداوند نيز از آنان بيزار است. اينان نه بر دين و مذهب من هستند و نه بر دين پدران من و خداوند ميان ما و آنان را روز قيامت جمع نمى كند مگر بر اينكه بر اينان غضبناك است.

امام جعفر صادق(عليهم السلام) فرمودند:
« لعن الله المغيرة بن سعيد انه كان يكذب على ابى فأذاقه الله حرّالحديد، لعن الله من قال فينا ما لا نقوله في انفسنا و لعن الله من ازالنا عن العبودية لله الذى خلقنا و اليه معادنا و بيده نواصينا»

خداوند لعنت كند مغيرة بن سعيد را او بر پدرم دروغ مىبست و خداوند بر او گرمى آتش را چشانيد. خداوند لعنت كندهركسى را كه كلامى رامى گويد كه ما آنرا نمىگوئيم و از رحمت خداوند به دور باد كسى كه ما را از عبوديت و بندگى خداوندى كه ما را خلق كرده است و بازگشت ما به او و جان ما در دست اوست محروم و زائل مىنمايد و ما رابه جاى خداوند معرفىكند

سدير صيرفى كوفى جريانى را نقل مىكند كه كشى در رجال خود اينچنين آورده است او مىگويد: «در سال 138 هجرى درخدمت امام جعفر صادق(عليه السلام) بودم و شخصى به نام مُيسر نيز در خدمت امام مشرف بود او در يكى از سخنان خود كلماتى كه حاكى از گذار زندگى و عمر بود بر زبان جارى كرد و با حالتى متأثر گفت در شگفتم بر گروهى كه روزى با ما در اين خانه رفت و آمد داشتند (و اشاره به منزل امام جعفر صادق(عليه السلام) داشت) و الان آثار آنان منقطع و عمر آنان به پايان رسيده است امام جعفر صادق(عليه السلام) از او پرسيد چه كسانى باشما در اين خانه رفت و آمد داشتند كه الان عمر آنان به پايان رسيده است؟ مُيسّر جواب داد ابوالخطاب و اصحاب و يارانش».
سدير مىگويد كه تا اينجا امام در حالتى راحت تكيه كرده بودند و به حرفهاى ميسر گوش مىدادند ولى وقتى نام ابوالخطاب را شنيدند بر روى پاهاى خود نشستند و انگشتان خود را به طرف آسمان بلندكردند و فرمودند: «علي بن ابى الخطاب لعنة الله و ملائكته و الناس اجمعين! فاشهد بالله انه كافر فاسق مشرك! و انه يحشر مع فرعون في اشد العذاب غدواً وعشياً»
على ابن ابى الخطاب! لعنت خدا و ملائكه و تمام مردمان بر او باد. خدا را گواه مىگيرم كه او كافر فاسق و مشرك است و با فرعون در شديدترين عذابهاى صبحگاهى و شامگاهى محشور خواهد گرديد.

http://library.tebyan.net/fa/Viewer/Text/64449/1

وطبق نظر رجاليون شيعه راوي اين خبر از غلات ( مرتفع القول) است !

سین;730392 نوشت:
در آن روایت هم فرموده‌اند که رسول خدا تمام اهل زمین را می‌دیدند انگار در کف دستشان باشد و گفته نشده که آن مردم هم همگی ایشان را دیده باشند که بالای سرشان مانند نعوذبالله یک غول بزرگ ایستاده است و ایشان را در دستان خود گرفته است ... پیامبر خدا با هر کدام ایشان با زبان خودشان صحبت کرده‌اند و به دین خدا دعوت کرده‌اند و اینجا مراد از زبان لغاتی که گوش ظاهر بشنود نیست، نطق در باطن انسان هم محقق می‌شود و این در باورهای شیعه مطلب جدید و عجیبی نیست ...

اول ببينيم متن را :

خداوند تبارك و تعالى جبرئيل را فرمان داد بسبب پرى از بال خود زمين را كَند و آن را براى محمّد صلى الله عليه وآله وسلم نصب كرد، با اين كار زمين در مقابل آن حضرت مثل كف دست در ميان ‏دستش بود، و توسّط آن به اهل شرق و غرب نگاه كرد و هر طايفه اى را با زبان خودشان ‏مخاطب ساخت و آنها را به سوى خدا و نبوّت خويش دعوت نمود، لذا شهرى و روستائى‏ نماند مگر آنكه پيغمبر اكرم صلى الله عليه وآله وسلم خودش آنها را دعوت كرد.

خوب اگر چنين است پس چرا رسول خدا ص به افراد وپادشاهان نامه نوشت ودعوتشان كرد ؟!

چرا هيچ گزارش تاريخي از دعوت باطني رسول خدا ص از ملل و كشورهاي ديگر وجود ندارد ؟!

چرا در قران آمده كه بايد از شما مسلمين گروهي مامور ابلاغ دين باشند و.......

[="Franklin Gothic Medium"]

خیر البریه;730511 نوشت:

سلام بر شما دوست عزيز

دقيقا ما هم بنا بفرمايش خود حضرات معصومين عليهم السلام ، غلات را لعنت ميكنيم زيرا كه ائمه ع فرمودند :
...
امام جعفر صادق(عليهم السلام) فرمودند:
« لعن الله المغيرة بن سعيد انه كان يكذب على ابى فأذاقه الله حرّالحديد، لعن الله من قال فينا ما لا نقوله في انفسنا و لعن الله من ازالنا عن العبودية لله الذى خلقنا و اليه معادنا و بيده نواصينا»
...
وطبق نظر رجاليون شيعه راوي اين خبر از غلات ( مرتفع القول) است !



بسم الله الرحمن الرحیم
سلام علیکم بزرگوار و رحمة الله
اگر مطمئن هستید که او از غلات است لعنش کنید ولی حقیر کاری با شخص او ندارم، خود این روایت از نظر محتوایی با کدام اعتقاد ما تضاد دارد؟ اینکه زمین از جای خود کنده شود؟ اینکه حضرت به تمام زمین نگاه کنند؟ اینکه همه را با هم ببینند و با هر کدام به زبان خودشان دعوت به خدا کنند؟
ظاهراً حداکثر چیزی که در این روایت عجیب است و از آن خبر نداریم این است که دعوت حضرت ولو باطناً به آن افراد رسیده باشد ... اگر رسیده باشد که موافق قرآن است و اگر نرسیده باشد هم می‌گوییم تأویل آن در ایام ظهور به طور عام و احتمالاً در ایام رجعت به طور خاص می‌باشد ... ولی در هر دو صورت متوجه نمی‌شوم چه جایی از این حدیث را ممکن است لازم باشد غلو بدانیم؟

خیر البریه;730511 نوشت:

اول ببينيم متن را :

خداوند تبارك و تعالى جبرئيل را فرمان داد بسبب پرى از بال خود زمين را كَند و آن را براى محمّد صلى الله عليه وآله وسلم نصب كرد، با اين كار زمين در مقابل آن حضرت مثل كف دست در ميان ‏دستش بود، و توسّط آن به اهل شرق و غرب نگاه كرد و هر طايفه اى را با زبان خودشان ‏مخاطب ساخت و آنها را به سوى خدا و نبوّت خويش دعوت نمود، لذا شهرى و روستائى‏ نماند مگر آنكه پيغمبر اكرم صلى الله عليه وآله وسلم خودش آنها را دعوت كرد.

خوب اگر چنين است پس چرا رسول خدا ص به افراد وپادشاهان نامه نوشت ودعوتشان كرد ؟!

چرا هيچ گزارش تاريخي از دعوت باطني رسول خدا ص از ملل و كشورهاي ديگر وجود ندارد ؟!

چرا در قران آمده كه بايد از شما مسلمين گروهي مامور ابلاغ دين باشند و.......


ایشان در ظاهر و باطن مأمور به ابلاغ دعوت بوده‌اند و هدایت باطنی هم کار حجت خدا هست و امام زمان علیه‌السلام هم در زمان غیبت این نوع دعوت و هدایت را دارند ... در قرآن هم خداوند فرموده است که:

بِسْمِ اللَّـهِ الرَّ‌حْمَـٰنِ الرَّ‌حِيمِ وَالشَّمْسِ وَضُحَاهَا ﴿١ وَالْقَمَرِ‌ إِذَا تَلَاهَا ﴿٢ وَالنَّهَارِ‌ إِذَا جَلَّاهَا ﴿٣ وَاللَّيْلِ إِذَا يَغْشَاهَا ﴿٤ وَالسَّمَاءِ وَمَا بَنَاهَا ﴿٥ وَالْأَرْ‌ضِ وَمَا طَحَاهَا ﴿٦ وَنَفْسٍ وَمَا سَوَّاهَا ﴿٧ فَأَلْهَمَهَا فُجُورَ‌هَا وَتَقْوَاهَا ﴿٨ قَدْ أَفْلَحَ مَن زَكَّاهَا ﴿٩ وَقَدْ خَابَ مَن دَسَّاهَا ﴿١٠

شما بفرمایید چه استبعادی هست که این «فَأَلْهَمَهَا فُجُورَ‌هَا وَتَقْوَاهَا» به همان صورت دعوت باطنی باشد که کار حجت خدا و بقیة الله فی ارضه است؟ مگر رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله مبعوث نشدند که مکارم اخلاق به نهایتش برسد؟ ایا این الهام باطنی در همان راستای بعثت ایشان نیست؟ آیا رستگاری در مقابل پاکیزه کردن نفس مطابق آن هدایت باطنی نتیجه‌ی تسلیم حق بودن یک بنده نیست و آیا این تسلیم شدن و هدایت شدن ولو محدود را نمی‌توان مسلمانی و بر دین رسول خدا بودن برشمرد؟
بله البته در مقام ظاهری هدایت همه‌جانبه در زمان ظهور انجام می‌گیرد که دین خدا بر تمام ادیان غالب می‌شود ... رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌واله هم مأمور به هدایت ظاهری و باطنی بوده‌اند ولی در مأموریت هدایت ظاهری موانعی هست که می‌تواند در کیفیت ابلاغ اثر بگذارد و البته خداوند مطابق حکمتی کل این قضیه را با تمام جزئیاتش نظام داده است ... حالا اگر برای چند شخص خاص بشود در مقام ظاهری با نامه تبلیغ هم کرد دیگر توجیه منطقی دارد ... اگر گروهی از مؤمنین هم بتوانند این کار را بکنند باید بکنند ... اگر هم توانستند که اصلاً‌مقدمات ظهور را فراهم کنند که آن قدم آخر در ظاهر نیز برداشته شود تا دین خدا در ظاهر و باطن و به صورت کامل عرضه شود ...

پاسخ دادن به این سؤالاتی که مطرح فرمودید شاید چندان ساده نباشد و شاید چندان سخت هم نباشد، ولی تا زمانی که متن حدیث در تأیید قران و سازگار با آیات دیگر قرآن و روایات و اعتقادات شیعه هست چه لزومی دارد راحت بگوییم که این روایت مخدوش است؟

در پناه خدا باشید
یا علی علیه‌السلام

سین;730540 نوشت:
پاسخ دادن به این سؤالاتی که مطرح فرمودید شاید چندان ساده نباشد و شاید چندان سخت هم نباشد، ولی تا زمانی که متن حدیث در تأیید قران و سازگار با آیات دیگر قرآن و روایات و اعتقادات شیعه هست چه لزومی دارد راحت بگوییم که این روایت مخدوش است؟

با سلام

وَيَقُولُ الَّذِينَ كَفَرُواْ لَوْلآ أُنزِلَ عَلَيْهِ آيَةٌ مِّن رَّبِّهِ إِنَّمَا أَنتَ مُنذِرٌ وَلِكُلِّ قَوْمٍ هَادٍ {الرعد/7}

اگر سندش مشكلي نداشت باز بهتر ميتوانستيم در مورد متن قضاوت كنيم .

نكته ديگر اينكه بحث من كلي است ، از اين قبيل اخبار زيادند كه حتي سندي صحيح هم دارند و در كتب اربعه آمده اند مانند حديث قرار داشتن كره زمين بر شاخ گاو پشت ماهي و كمتر نبودن ماه رمضان از 30 روز و معالجه ابنه با نشستن بركوهان شتر و ....

بعلت تضاد با عقل سليم اين قبيل اخبار مردود هستند همچنانكه شيخ طائفه شيعه جناب طوسي ره بدان تصريح نموده اند .

بسم الله الرحمن الرحیم

سلام علیکم

بنده هم متوجه وجه "غلو" بودن روایت که جناب خیر البریه فرموده اند، نشده ام. در روایاتی که ایشان زحمت کشیده اند و بیان فرموده اند، موضوغ "غلو" در بحث اعتقاد به "الوهیت" است که هیچ ارتباطی به حدیث مورد نظر ندارد.

از این منظر، رد روایت از منظر "غلو" عالمانه به نظر نمی رسد.

از منظر متابعت موضوع با آنچه جناب خیرالبریه "عقل" خوانده اند، نیز، فارغ از تعریف عقل، فرمایش ایشان صحیح به نظر نمی رسد. یعنی اگر بر اساس آنچه ایشان عقل خوانده اند توضیحی راجع به یک موضوع نداشته باشیم، باید آن را "تکذیب" کنیم؟ آیا به جای "تکذیب" استفاده از عبارت "نمی دانم" عالمانه و عاقلانه تر نیست؟

آیا ایشان توانایی تبیین جابجایی تخت بلقیس را توسط آصف بن برخیا را (هم او که عنده "علم" من الکتاب بود) بر اساس آنچه عقل می خوانند دارند؟ اگر توصیفی عقلی (با تعریف عقل نزد ایشان) از این پدیده وجود دارد بیان بفرمایند و اگر وجود ندارد آیا قرآن در مورد آصف بن برخیا "غلو" کرده است؟

او فقط "علم" من الکتاب داشت و برای او که عنده "علم الکتاب" است چه خواهد بود؟

آیا قرآن در مورد حضرت عیسی علی نبینا و آله وعلیه السلام غلو کرده است که فرموده است انی اخلق من الطین کیهئه الطیر فانفخ فیه فیکون طیراً باذن الله؛ حضرت عیسی مجسمه گلی درست می کرد و به آن می دمید و پرنده می شد. اگر این روایت بود و برای ائمه سلام الله علیهم اجمعین، عده ای می گفتند که غلو شده است.

نباید در تشخیص معیار "غلو" از قرآن جا بمانیم و عقب بمانیم.

پیام;732085 نوشت:
ممنون از تلاش علمی همه عزیزان که به پیشرفت بحث کمک شایانی نمود.

سلام.
جناب خیرالبریه دو دلیل رو برای صحیح نبودن این حدیث آوردند. یکی مرتفع القول بودن راوی از نظر علامه حلی و دوم بحث مفهوم روایت و غلو بودنش.
سایر دوستان در مورد دلیل دوم مباحثی رو مطرح کردند. اما بنده در مورد دلیل اول ایشون جوابی رو از شما یا سایر دوستان ندیدم.
ممنون میشم شما یا دوستان در مورد اول هم توضیحی بفرمایید.

سلام.

divoone1985;728377 نوشت:
عَبْدَ اللَّهِ بْنَ بُكَيْرٍ الْأَرَّجَانِيَّ

به به. ما یه همشهری پیدا کردیم!
حالا از نظر علم رجال ، این همشهری ما چطور آدمی هست؟

divoone1985;732301 نوشت:
سلام.
جناب خیرالبریه دو دلیل رو برای صحیح نبودن این حدیث آوردند. یکی مرتفع القول بودن راوی از نظر علامه حلی و دوم بحث مفهوم روایت و غلو بودنش.
سایر دوستان در مورد دلیل دوم مباحثی رو مطرح کردند. اما بنده در مورد دلیل اول ایشون جوابی رو از شما یا سایر دوستان ندیدم.
ممنون میشم شما یا دوستان در مورد اول هم توضیحی بفرمایید.

سلام دلیل مرتفع القول بودن ،غلو در اعتقادبود که دلایلی برای عدم وجود غلو در این روایات آورده شد مانند وجود باب اختصاصی به این بحث در بصائرالدرجات با روایت دیگر راویان ویا روایاتی که از کتب دیگرنقل گردید که موید محتوای این روایت بود. چراکه اگرضعف این راوی را بپذیریم وجود روایات دیگری با راوایان دیگر ولی متحد با این مضمون مرتفع القول بودن راوی را بی اثر می کند.

بسم الله الرحمن الرحیم

سلام علیکم

divoone1985;732301 نوشت:
اما بنده در مورد دلیل اول ایشون جوابی رو از شما یا سایر دوستان ندیدم.

اگر راوی یک روایت ضعیف باشد، حداکثر موضع ما نسبت به آن روایت اینست که: اطمینان نداریم که آن کلام از طریق معصوم سلام الله علیه صادر شده باشد؛ بین این عبارت و اینکه گفته شود: وقتی راوی یک روایت ضعیف است آن روایت قطعاً از معصوم صادر نشده است، تفاوت بسیار وجود دارد. مثلاً اگر یک نفر انسان دروغگو و غیرقابل اعتمادی باشد و به شما بگوید در خیابان بالایی تصادف شده است، آیا شما می فهمید که حتماً در خیابان بالایی تصادف نشده است؟ اینگونه نیست؛ بلکه نسبت به پذیرش کلام او اطمینان نخواهیم داشت و سعی می کنیم از طرق دیگر نسبت به آن اطمینان حاصل کنیم؛ به عبارت دیگر، انسان دروغگو همیشه دروغ نمی گوید.

Naghi;732461 نوشت:
اگر راوی یک روایت ضعیف باشد، حداکثر موضع ما نسبت به آن روایت اینست که: اطمینان نداریم که آن کلام از طریق معصوم سلام الله علیه صادر شده باشد؛ بین این عبارت و اینکه گفته شود: وقتی راوی یک روایت ضعیف است آن روایت قطعاً از معصوم صادر نشده است، تفاوت بسیار وجود دارد. مثلاً اگر یک نفر انسان دروغگو و غیرقابل اعتمادی باشد و به شما بگوید در خیابان بالایی تصادف شده است، آیا شما می فهمید که حتماً در خیابان بالایی تصادف نشده است؟ اینگونه نیست؛ بلکه نسبت به پذیرش کلام او اطمینان نخواهیم داشت و سعی می کنیم از طرق دیگر نسبت به آن اطمینان حاصل کنیم؛ به عبارت دیگر، انسان دروغگو همیشه دروغ نمی گوید.

سلام. بله. این که واضحه.
پیام;732428 نوشت:
سلام دلیل مرتفع القول بودن ،غلو در اعتقادبود که دلایلی برای عدم وجود غلو در این روایات آورده شد مانند وجود باب اختصاصی به این بحث در بصائرالدرجات با روایت دیگر راویان ویا روایاتی که از کتب دیگرنقل گردید که موید محتوای این روایت بود. چراکه اگرضعف این راوی را بپذیریم وجود روایات دیگری با راوایان دیگر ولی متحد با این مضمون مرتفع القول بودن راوی را بی اثر می کند.

سلام.
ایشون این موضوع رو به نقل از علامه حلی آوردند. یعنی میفرمایید دلایل علامه حلی بر این موضوع هم همینهایی که فرمودید بوده و نادرسته؟

divoone1985;732550 نوشت:
ایشون این موضوع رو به نقل از علامه حلی آوردند. یعنی میفرمایید دلایل علامه حلی بر این موضوع هم همینهایی که فرمودید بوده و نادرسته؟

سلام "بحث ماپیرامون صحت وعدم صحت این روایت است که اتهام به غلو راوی مضر به قبول خبر نمی باشد وجون غلو نبودن محتوی این روایت اثبات شد دلیلی بر عدم قبول راوی وجود ندارد زیرا قول او معاضد(پشتیبان) ومشابه در روایات دیگر(وباراویان دیگر) دارد . لذا در جریان اثبات این روایت نیازی بررسی قول مرحوم علامه وجود نداشت.

divoone1985;732301 نوشت:
سلام.
جناب خیرالبریه دو دلیل رو برای صحیح نبودن این حدیث آوردند.

سلام

یک دلیل هم من اضافه می کنم.: این روایت یک خبر واحد است و موضوعش هم درباره ی کیفیت نبوت است که یک موضوع اعتقادی است. و در مسائل اعتقادی خبر واحد حجت نمی باشد.( به ویژه آنکه سند آن ضعیف هم هست)

تفصیل سخن در متن پنهان

[SPOILER] _ سید مرتضی، یکی از متکلّمان برجسته امامیه، به هنگام بحث درباره روایتی منقول، اولین اشکال آن را «خبر واحد» بودن آن می‏داند:
اولین اشکال وارد بر آن، خبر واحد بودن آن است که موجب علم نمی‏گردد و نمی‏توان در موقعیت‏های علمی، به خبر واحد استدلال کرد.8
بر اساس این عبارت، از نظر سید مرتضی در کلیه مسائلی که تحصیل علم در آنها لازم است، نمی‏توان از خبر واحد بهره گرفت و بدان استدلال کرد.
ایشان در عبارت دیگری، عدم امکان استفاده از خبر واحد در مسائل اصول دین را، در بین فقها و اندیشمندان اسلامی بدون مخالف می‏داند.9
2. از نظر شیخ طوسی در کتاب عدة الاصول، جملگی صاحب‏نظران بر این عقیده‏اند که در مسائل اصول دین نمی‏توان از اخبار آحاد بهره گرفت؛ هرچند برخی از غافلان ظاهرگرا، این عقیده را نپذیرفته‏اند.10
ایشان در مقدّمه تفسیر تبیان، آنجا که سخن از امکان استفاده از خبر واحد در تفسیر قرآن به میان رفته، با این موضوع به مخالفت برخاسته و امکان بهره‏مندی از خبر واحد در تفسیر را منتفی دانسته است.
گرچه موضوع بحث این نوشتار، کاربرد روایات آحاد در مباحث تفسیری نیست، اما به دلیل سنخیت و تشابه مسائل کلامی و تفسیری، که هر دو مربوط به حوزه غیرفقهی است، می‏توان از نظریات شیخ در زمینه تفسیر، به مبانی نظری او در حوزه کلام نیز پی برد.
شیخ طوسی در مقدّمه تفسیر تبیان می‏نویسد:
سزاوار است به دلیل‏های صحیح عقلی یا شرعی، مانند اجماع یا روایت متواتر کسانی که پیروی آنان واجب شده، رجوع شود و خبر واحد در این مورد [تفسیر] پذیرفتنی نیست، بخصوص در موردی که راه شناخت آن علم باشد.11
3. شهید ثانی در کتاب المقاصد العلیة پس از بیان اینکه شناخت تفاصیل و جزئیات عالم برزخ و معاد لازم نیست، در زمینه مسائلی در این موارد که از طریق خبر واحد بیان شده است می‏نویسد:
... اما آنچه که در این مورد از پیامبر اسلام به صورت خبر واحد به ما رسیده است، تصدیق و پذیرش آن مطلقا واجب نیست، حتی اگر سند آن صحیح و بدون اشکال باشد؛ چراکه خبر واحد ظن‏آور است و علما در جایز بودن عمل به آن در احکام شرعی ظنی اختلاف دارند تا چه رسد به احکام اعتقادی علمی.12
همان‏گونه که از عبارت مزبور پیداست، به نظر شهید ثانی، در همه مسائل اعتقادی، حتی مسائل فرعی و غیر اصول‏الدین، مانند مسائل جزئی برزخ و معاد، خبر واحد صحیح، معتبر و قابل استدلال نیست و حداکثر آن است که از این‏گونه اخبار در احکام عملی استفاده شود.
4. آقا ضیاءالدین عراقی نیز بر این باور است که ادلّه حجّیت خبر واحد فقط به احکام شرعی اختصاص دارد و شامل غیر آن نمی‏شود. ایشان به هنگام پاسخ‏گویی به کسانی که با تمسّک به ادلّه حجّیت خبر واحد درصدد اثبات حجّیت قول لغوی هستند می‏گوید:
اختصاص ادلّه حجّیت خبر واحد به احکام شرعی و عدم شمول آن نسبت به موضوعات خارجی، حجّیت قول لغوی را رد می‏کند.13
ایشان در بحث خبر با واسطه نیز معتقد است:
تعبّد نسبت به گفته فرد عادل و وجوب تصدیق مضمون گفته او بجز ترتیب اثر دادن بر آثار شرعی خبر معنایی ندارد. بنابراین، در صحت تعبّد به یک خبر به ناچار می‏بایست خبر با قطع نظر از این حکم خودش دارای اثر شرعی باشد تا به لحاظ آن تصدیق گردد.14
از این جملات نیز نتیجه می‏گیریم که از نظر ایشان، حجّیت خبر واحد تعبّدی بوده و دایره شمول آن فقط احکام شرعی است و در غیر احکام شرعی، از جمله موضوعات خارجی و تکوینی که پذیرش خبر واحد دارای اثر عملی نیست، خبر واحد معتبر نمی‏باشد.
5. از جمله کسانی که در موضوع بحث، آراء قابل توجهی دارد علّامه طباطبائی است. دقت در گفتار ایشان در این زمینه، حاکی از آن است که وی موضوع بحث را از زوایای مختلف فلسفی، اصولی و تفسیری به خوبی کاویده است. از نظر ایشان:
خبر غیرقطعی که در اصطلاح «خبر واحد» نامیده می‏شود و حجّیت آن مورد اختلاف است، اکنون در علم اصول تقریبا مسلّم است که خبر واحد موثوق‏الصدور تنها در احکام شرعیه حجّت است و در غیر آنها اعتباری ندارد[/SPOILER]

divoone1985;732301 نوشت:
یکی مرتفع القول بودن راوی از نظر علامه حلی

ای کاش فقط مرتفع القول بود.

به این مطلبی که من از جناب خیر البریه نقل کردم با دقت نگاه کنید:

خیر البریه;730511 نوشت:
سدير صيرفى كوفى جريانى را نقل مىكند كه كشى در رجال خود اينچنين آورده است او مىگويد: «در سال 138 هجرى درخدمت امام جعفر صادق(عليه السلام) بودم و شخصى به نام مُيسر نيز در خدمت امام مشرف بود او در يكى از سخنان خود كلماتى كه حاكى از گذار زندگى و عمر بود بر زبان جارى كرد و با حالتى متأثر گفت در شگفتم بر گروهى كه روزى با ما در اين خانه رفت و آمد داشتند (و اشاره به منزل امام جعفر صادق(عليه السلام) داشت) و الان آثار آنان منقطع و عمر آنان به پايان رسيده است امام جعفر صادق(عليه السلام) از او پرسيد چه كسانى باشما در اين خانه رفت و آمد داشتند كه الان عمر آنان به پايان رسيده است؟ مُيسّر جواب داد ابوالخطاب و اصحاب و يارانش».
سدير مىگويد كه تا اينجا امام در حالتى راحت تكيه كرده بودند و به حرفهاى ميسر گوش مىدادند ولى وقتى نام ابوالخطاب را شنيدند بر روى پاهاى خود نشستند و انگشتان خود را به طرف آسمان بلندكردند و فرمودند: «علي بن ابى الخطاب لعنة الله و ملائكته و الناس اجمعين! فاشهد بالله انه كافر فاسق مشرك! و انه يحشر مع فرعون في اشد العذاب غدواً وعشياً»
على ابن ابى الخطاب! لعنت خدا و ملائكه و تمام مردمان بر او باد. خدا را گواه مىگيرم كه او كافر فاسق و مشرك است و با فرعون در شديدترين عذابهاى صبحگاهى و شامگاهى محشور خواهد گرديد
.

همانطور که دیدید شخصی از یاران امام صادق نزد آن حضرت ابراز تاسف از مرگ ابوالخطاب که یکی سرکرده های غلات و ملعونین کرد و امام به شدت نسبت به آن واکنش نشان دادند.

حالا شما مقایسه کن که همین راوی این روایت غلو آمیز یعنی عبدالله بن بکیر ارجانی از زبان امام صادق چه می گوید:

حمدويه ومحمد، قالا: حدثنا الحميدي وهو محمد بن عبد الحميد العطار الكوفي، عن يونس بن يعقوب، عن عبد الله بن بكير الارجاني، قال: ذكرت أبا الخطاب ومقتله عند أبي عبد الله عليه السلام، قال، فرققت عند ذلك فبكيت، فقال: أتأسي عليهم ؟ فقلت: لا وقد سمعتك تذكر أن عليا عليه السلام قتل أصحاب النهر فأصبح أصحاب علي عليه السلام يبكون عليهم، فقال علي عليه السلام لهم: أتأسون عليهم ؟ قالوا: لا الا انا ذكرنا الالفة التي كنا عليها والبلية التي أوقعتهم، فلذلك رفقنا عليهم، قال: لا بأس. ( اختیار معرفه الرجال ج 2 ص 582)

ترجمه: عبدالله بن بکیر ارجانی ( راوی روایت مورد بحث) می گوید نزد امام صادق یادی از ابوالخطاب و ماجرای کشته شدنش کردم. سپس مکث کردم و مدتی گریه کردم. فرمود آیا از آنها پیروی می کنی؟ گفتم: نه ولی من شنیده بودم زمانی که حضرت علی خوارج نهروان را شکست داد اصحاب حضرت برای آنها گریه کردندپس حضرت علی از آنها پرسید که آیا از آنها پیروی می کنید؟ گفتند نه بلکه ما یاد الفتی که با هم داشتیم و بلایی که اتفاق افتاد و رفاقتی که با هم داشتیم افتادیم. فرمود: اشکالی ندارد!!!!

پیام;732605 نوشت:
قول او معاضد(پشتیبان) ومشابه در روایات دیگر(وباراویان دیگر) دارد

سلام
وجود معاضد برای بخشی از روایت که مورد بحث هست هنوز ثابت نشده .
سوال درباره شیوه ابلاغ دین خدا به جهانیان در این روایت است و نه درباره اینکه دین اسلام دینی برای جمیع انسان ها است و یا اینکه پیامبر خداص به زبان تمام اقوام آشنا بودند.
در این بخش از روایت:
نقل قول:
قَالَ: «إِنَّ اللَّهَ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى أَمَرَ جَبْرَئِيلَ ع فَاقْتَلَعَ الْأَرْضَ بِرِيشَةٍ مِنْ جَنَاحِهِ وَ نَصَبَهَا لِمُحَمَّدٍ ص فَكَانَتْ بَيْنَ يَدَيْهِ مِثْلَ رَاحَتِهِ فِي كَفِّهِ، يَنْظُرُ إِلَى أَهْلِ الشَّرْقِ وَ الْغَرْبِ، وَ يُخَاطِبُ كُلَّ قَوْمٍ بِأَلْسِنَتِهِمْ، وَ يَدْعُوهُمْ إِلَى اللَّهِ وَ إِلَى نُبُوَّتِهِ بِنَفْسِهِ، فَمَا بَقِيَتْ قَرْيَةٌ وَ لَا مَدِينَةٌ إِلَّا دَعَاهُمُ النَّبِيُّ ص بِنَفْسِهِ

لطفا برایهمین قسمت که عرض شد اگر شاهدی هست بفرمایید.
با تشکر

سلام همین روایات قبلا بیان شد که علم پیامبر(ص)به زبانهای دیگر را بیان نمود:

حدثنا احمد بن محمد عن ابی عبدالله البرقی عن جعفر بن محمد الصوفی قال: سألت ابا جعفر محمد بن علی الرضا(ع) وقلت له: یابن رسول الله، لم سمی النبی الامی. قال: ما یقول الناس؟ قال: قلت له: جعلت فداک یزعمون انما سمی النبی الامی لانه لم یکتب فقال: کذبوا علیهم لعنة الله انی یکون ذلک والله تبارک وتعالی یقول فی محکم کتابه: «هو الذی بعث فی الامیین رسولا منهم یتلو علیهم آیاته و یزکیهم ویعلمهم الکتاب والحکمة» فکیف کان یعلمهم ما لا یحسن والله لقد کان رسول الله(ص) یقرأ ویکتب باثنین وسبعین لسانا وانما سمی الامی لانه کان من اهل مکة ومکة من امهات القری وذلک قول الله تعالی فی کتابه: «لتنذر ام القری ومن حولها» بصائر الدرجات، ص 245 و 246
والبته نمونه دیگری که درپستهای قبلی آمد و از ابی ذر می باشد.

علامه‌ مجلسی‌(ره) به‌ نقل‌ از عرائس‌ در بحار،جلد12، صفحه‌291، حدیث‌76، و بصائرالدرجات‌،صفحه‌246، روایت‌ مفصلی‌ را نقل‌ می‌کند و می‌نویسدبا اینکه‌ یوسف‌7 در آن‌ هنگام‌ 30 ساله‌ بود به‌ زبانهای‌گوناگون‌ سخن‌ می‌گفت‌. در صفحه‌ 294 همین‌ جلدسطر 7 به‌ بعد می‌نویسد:

«فلمّا ان‌ نظر الیه‌ الملک‌ سلم‌ علیه‌ یوسف‌بالعربیه‌ فقال‌ له‌ الملک‌، ما هذا اللسان‌؟ قال‌: لسان‌عمّی‌ اسماعیل‌ ثم‌ دعا بالعبرانیّه‌، فقال‌ له‌ الملک‌: ماهذا اللسان‌، قال‌ لسان‌ آبائی‌، قال‌ وهب‌ و کان‌ الملک‌یتکلّم‌ سبعین‌ لساناً، فکلّما کلّم‌ الملک‌ یوسف‌ بلسان‌،اجابه‌ یوسف‌ بذلک‌ اللسان‌، فأعجب‌ الملک‌ بما رأی‌منه‌ و کان‌ یوسف‌ یومئذٍ ابن‌ ثلاثین‌ سنه‌، فلما رأی‌الملک‌ حداثه‌ سنّه‌ و غزاره‌ علمه‌ قال‌ لمن‌ عنده‌، ان‌ّهذا علم‌ تأویل‌ رؤیای‌ و لم‌ یعلمه‌ السحره‌ و الکهنه‌،ثم‌ اجلسه‌ و قال‌ له‌: انی‌ احب‌ ان‌ أسمع‌ رویای‌ منک‌شفاهاً...» تا آخر روایت‌.

ماحصل‌ و مختصر روایت‌ چنین‌ است‌ که‌: «ملک‌به‌ هر زبانی‌ صحبت‌ کرد و یا مطلبی‌ را پرسید یوسف‌ به‌ همان‌زبان‌ جواب‌ داد...».

درباره‌ زبان‌دانی‌ پیامبران‌(ع) مرحوم‌ علامه‌طباطبائی‌ در جلد 12 تفسیر المیزان‌ صفحه‌ 15 به‌ بعدمطالبی‌ را آورده‌ که‌ علاقه مندان می‌توانندمراجعه نمایند.

وبازهم نمونه هایی دیگر:

1- امام صادق عليه‏السلام در اين مورد فرمود:

«الصيحة التي في شهر رمضان تکون ليلة الجمعة، لثلاث و عشرين مضين من شهر رمضان.» [1] .

يعني: آن خروش آسماني که در ماه رمضان پيش از ظهور طنين مي‏افکند، در شب جمعه، شب 23 ماه رمضان خواهد بود.

2- ونيز «ابوحمزه ثمالي» از امام صادق عليه‏السلام پرسيد که:

«فکيف يکون النداء؟»

يعني: آن نداي آسماني چگونه خواهد بود؟

که آن حضرت فرمود:

«ينادي مناد من السماء اول النهار يسمعه کل قوم بألسنتهم: «ألا! ان الحق في علي و شيعته.»

ثم ينادي ابليس -في آخر النهار-: «ألا! ان الحق في السفياني و شيعته.» فيرتاب عند ذلک المبطلون.» [2] .

يعني: ندا کننده‏اي، در آغاز روز از آسمان ندايي سر مي‏دهد که هر جامعه و ملتي به زبان و فرهنگ خويش آن را مي‏شنود.

ندا اين است: «جهانيان! بهوش باشيد که حق با علي و در راه و رسم علي عليه‏السلام و شيعيان حقيقي آن گرامي است.»

آنگاه ابليس عصر همان روز ندا مي‏دهد که: «مردم! بهوش باشيد که حق در راه و رسم سفياني و پيروان اوست.»

و اينجاست که باطل‏گرايان به آفت شک و ترديد گرفتار مي‏گردند.

3- امام باقر عليه‏السلام در اين مورد مي‏فرمايد:

«ينادي مناد من السماء باسم القائم عليه‏السلام فيسمع من بالمشرق و من بالمغرب، لايبقي راقد الا استيقظ، و لا قائم الا قعد و لا قاعد الا قام علي رجليه، فزعا من ذلک الصوت، فرحم الله من اعتبر بذلک الصوت فأجاب فان الصوت الأول هو صوت جبرئيل.»

ثم قال عليه‏السلام «يکون الصوت في شهر رمضان، في ليلة جمعة، في ليلة ثلاث و عشرين، فلا تشکوا في ذلک و اسمعوا و أطيعوا.
و في آخر النهار، صوت الملعون ابليس، ينادي: «ألا! ان فلانا قتل مظلوما.» ليشکک الناس و يفتنهم، فکم في ذلک اليوم من شاک متحير قد هوي في النار.

فاذا سمعتم الصوت في شهر رمضان، فلا تشکوا فيه، انه صوت جبرئيل و علامة ذلک أنه ينادي باسم القائم و اسم أبيه حتي تسمعه العذراء في خدرها، فتحرض أباها و أخاها علي الخروج.»

ثم قال عليه‏السلام: «لابد من هذين الصوتين قبل خروج القائم عليه‏السلام.» [3] .

يعني: نداکننده‏اي از آسمان بنام قائم آل محمد صلي الله عليه و اله و سلم ندا مي‏دهد و همه‏ي کساني که در شرق و غرب عالم هستند مي‏شنوند، خفته‏اي نمي‏ماند جز اينکه بيدار مي‏گردد و ايستاده‏اي نيست جز اينکه مي‏نشيند و نشسته‏اي جز اينکه وحشت‏زده بپا مي‏خيزد.

پس درود خدا بر کساني که از آن نداي آسماني پند و اندرز گيرند چرا که نداگر اول جبرئيل است و ندا، نداي اوست.

آنگاه فرمود: اين ندا، در ماه مبارک رمضان، شب جمعه و در شب 23 خواهد بود از اينرو در آن ترديد نکنيد، آن را بشنويد و اطاعت کنيد. و در پايان روز نداي ابليس طنين مي‏افکند که مي‏گويد: «بهوش باشيد که فلاني مظلوم کشته شده.»

تا بدينوسيله بذر ترديد بيافشاند و مردم را به فتنه افکند و آن روز، ترديدکنندگان حيرت‏زده‏اي که به آتش دوزخ سقوط کنند، بسيارند.

بنابراين هنگامي که نداي آسماني را در ماه رمضان شنيديد، در آن ترديد نکنيد چرا که نداي فرشته‏ي امين است و علامت آن اين است که بنام قائم عليه‏السلام و پدر گرانقدرش ندا مي‏دهد، ندايي که دوشيزگان در سراپرده‏ي خويش آن را مي‏شنوند و پدران و برادران خويش را براي حرکت از خانه و پيوستن به امام مهدي عليه‏السلام تشويق مي‏نمايند.

آنگاه فرمود: «اين دو ندا بناگزير پيش از ظهور قائم خواهد بود.»

4- و نيز آن حضرت فرمود:

«الصوت في شهر رمضان في ليلة ثلاث وعشرين، فلايبقي شي‏ء خلق الله فيه الروح الا سمع الصيحة فتوقظ النائم ويخرج الي صحن داره و تخرج العذراء من خدرها.» [4] .

يعني: نداي آسماني در ماه مبارک رمضان و شب 23 آن خواهد بود، هيچ موجودي که خداوند به او روح ارزاني داشته باشد نخواهد بود، جز اينکه آن خروش آسماني را مي‏شنود. بر اثر آن، همه‏ي خفتگان بيدار و سراسيمه از خانه‏ها خارج خواهند شد و زنان و دختران جوان، سربرهنه از سراپرده‏ي خويش بيرون خواهند ريخت.

5- امام صادق عليه‏السلام فرمود:

«ان اول من يبايع القائم عليه‏السلام جبرئيل، ينزل في صورة طير أبيض، فيبايعه ثم يضع رجلا علي بيت الله الحرام و رجلا علي بيت المقدس، ثم ينادي بصوت طلق ذلق، تسمعه الخلائق: أتي أمرالله فلا تستعجلوه.» [5] .

يعني: نخستين کسي که با قائم بيعت خواهد نمود، فرشته وحي است. او در چهره‏ي پردنده‏ي سفيدي از آسمان فرود مي‏آيد و با آن حضرت، دست بيعت مي‏دهد.

آنگاه يک پا، بر بيت‏الله‏الحرام و پاي ديگر به بيت‏المقدس مي‏گذارد و با نداي زيبا و رسايي که همگان آن را مي‏شنوند مي‏گويد:

«أتي أمر الله فلا تستعجلوه.» [6] .

يعني: فرمان خدا رسيد، پس آن را به شتاب نخواهيد.

6- امام رضا عليه‏السلام فرمود:

«ينادون في رجب ثلاثة اصوات من السماء:

صوتا منها: ألا لعنة الله علي الظالمين.

والصوت الثاني: أزفت الآزفة يا معشر المؤمنين!

و الصوت الثالث: ان الله بعث فلانا فاسمعوا و له أطيعوا.» [7] .

يعني:در ماه رجب سه ندا از آسمان طنين مي‏افکند:

يکي مي‏گويد: «بهوش باشيد که لعنت خدا بر ستمکاران است.»

دومي مي‏گويد: «هان اي مؤمنان! آن حادثه نزديک شونده، نزديک شد.»

و سومي مي‏گويد: «خداوند آن گرامي را فرمان ظهور داده است، پس سخنان او را بشنويد و فرمان او را گردن نهيد.»

7- زراره از امام صادق عليه‏السلام آورده است که مي‏فرمود:

«... و ينادي مناد: ان عليا و شيعته هم الفائزون.»

قلت: «فمن يقاتل المهدي بعد هذا؟»

فقال: «ان الشيطان ينادي: ان فلانا و شيعته هم الفائزون.» [8] .

يعني:... و نداگري ندا مي‏دهد که: «بي‏ترديد علي و شيعيان او رستگار و کاميابند.»

زراره مي‏گويد: «سرورم! پس از آن، چه کساني به مهدي عليه‏السلام مي‏جنگند؟» فرمود: «شيطان ندا مي‏دهد که: فلاني و پيروان او کامياب و رستگارند.» و نام يکي از امويان را مي‏برد.

گفتم: «با اين بيان، چه کسي راستگو را از دروغپرداز باز مي‏شناسد؟»

فرمود: «آنان که روايات ما را مي‏شناسند و روايت مي‏کنند، راستگو را مي‏شناسند.»

8- اميرمؤمنان عليه‏السلام فرمود:

«... فيقول جبرئيل في صيحته: يا عباد الله! اسمعوا ما أقول: ان هذا مهدي آل محمد، خارج من أرض مکة فاجيبوه.» [9] .

يعني:... جبرئيل در نداي خويش مي‏گويد: «هان اي بندگان خدا! آنچه مي‏گويم بشنويد، اين مهدي آل محمد است که از مکه ظهور کرده است، او را پاسخ گوييد و فرمانش را اطاعت کنيد.

[1] اکمال‏الدين، ج 2، ص 650 و بحارالانوار، ج 52، ص 204.

[2] غيبت شيخ طوسي، ص 266، اکمال‏الدين، ج 2، ص 652 و بحارالانوار، ج 52، ص 288.

در يک نسخه آمده است که: «حق در راه و رسم عثمان و پيروان اوست...» که بنظر مي‏رسد منظور از عثمان همان سفياني باشد چرا که نام پليد او «عثمان‏بن‏عنبسه» است.

[3] غيبت نعماني، ص 254، باب 14، روايت 13، عقدالدرر، ص 105، و بحارالانوار، ج 52، ص 230.

[4] غيبت‏نعماني، ص 255 و بحارالانوار، ج 52، ص 230.

[5] بحارالانوار، ج 52، ص 285.

[6] سوره نحل، آيه 1.

[7] غيبت‏طوسي، ص 268 و بحارالانوار، ج 52، ص 289.

[8] غيبت‏نعماني، ص 244، باب 14، روايت 28 و بحارالانوار، ج 52، ص 294.

[9] الزام‏الناصب، ج 2، ص 200.

عصران;732626 نوشت:
یک دلیل هم من اضافه می کنم.: این روایت یک خبر واحد است و موضوعش هم درباره ی کیفیت نبوت است که یک موضوع اعتقادی است. و در مسائل اعتقادی خبر واحد حجت نمی باشد.( به ویژه آنکه سند آن ضعیف هم هست)

سلام همه این روایات آورده شده در ابواب مختلف دلیل بر این است که این خبر(خبرابن بکیر ارجانی) تنها نیست بلکه دسته ای از روایات می باشد.

پیام;732605 نوشت:
سلام "بحث ماپیرامون صحت وعدم صحت این روایت است که اتهام به غلو راوی مضر به قبول خبر نمی باشد وجون غلو نبودن محتوی این روایت اثبات شد دلیلی بر عدم قبول راوی وجود ندارد زیرا قول او معاضد(پشتیبان) ومشابه در روایات دیگر(وباراویان دیگر) دارد . لذا در جریان اثبات این روایت نیازی بررسی قول مرحوم علامه وجود نداشت.

1- غلو نبودن روایت اثبات نشد. همونطور که عرض کردم دوستان مباحثی رو مطرح کردند مبنی بر وجود روایات دیگری با مضمونهایی غلوآمیز. ولی این اثباتی بر غلو نبودن روایت مدکور نیست.
2- در مورد وجود معاضد و پشتیبان هم جناب ذره بین فرمودند.
3- به هر حال مرحوم علامه حلی هم حتما در این مورد دلایلی داشتند. شاید بررسی دلایل ایشون نظر شما رو عوض کنه. البته خوبه که شما وقتی به نتیجه رسیدید، دیگه نظر دیگران (حتی علامه حلی) براتون مهم نیست.

پیام;732785 نوشت:
سلام همین روایات قبلا بیان شد که علم پیامبر(ص)به زبانهای دیگر را بیان نمود:

حدثنا احمد بن محمد عن ابی عبدالله البرقی عن جعفر بن محمد الصوفی قال: سألت ابا جعفر محمد بن علی الرضا(ع) وقلت له: یابن رسول الله، لم سمی النبی الامی. قال: ما یقول الناس؟ قال: قلت له: جعلت فداک یزعمون انما سمی النبی الامی لانه لم یکتب فقال: کذبوا علیهم لعنة الله انی یکون ذلک والله تبارک وتعالی یقول فی محکم کتابه: «هو الذی بعث فی الامیین رسولا منهم یتلو علیهم آیاته و یزکیهم ویعلمهم الکتاب والحکمة» فکیف کان یعلمهم ما لا یحسن والله لقد کان رسول الله(ص) یقرأ ویکتب باثنین وسبعین لسانا وانما سمی الامی لانه کان من اهل مکة ومکة من امهات القری وذلک قول الله تعالی فی کتابه: «لتنذر ام القری ومن حولها» بصائر الدرجات، ص 245 و 246
والبته نمونه دیگری که درپستهای قبلی آمد و از ابی ذر می باشد.

سلام
همون طوری که اشاره شد، بخشی از روایت که مورد سوال است، زبان دانی پیامبر خدا نیست که ما برای آن دنبال معاضد باشیم.
صحبت در این است که در این روایت آمده با انجام یک عمل خارق العاده، زمین مسطح میشود و پیامبر از همان نقطه ای که ایستاده اند تمامی ملل را با زبان خود مورد خطاب قرار می دهند.
صحبت در این عمل خارق العاده است.
یعنی همه ملل در همان عصر حیات حضرت رسول با دین اسلام آن هم از طریق معجزه آسا آشنا شده اند؟
به قول دوستمان پس در این صورت دلیل نامه نوشتن نبی خدا به حکمرانان مناطق مختلف چه بود؟
اگر چنین اتفاقی واقع شده است، چرا خبر آن به کثرت نقل نشده تا به عنوان معجزه ای از پیامبر خدا و دلیلی بر حقانیت اسلام ثبت شود؟

گذشته از همه این سوالات، بر فرض مشکل نداشتن متن، چون خبر واحد در عقاید حجت نیست، لطفا برای همین مطلب و نه اجزای دیگر روایت، مویدی از روایات بفرمایید.
با سپاس

divoone1985;732837 نوشت:
1- غلو نبودن روایت اثبات نشد. همونطور که عرض کردم دوستان مباحثی رو مطرح کردند مبنی بر وجود روایات دیگری با مضمونهایی غلوآمیز. ولی این اثباتی بر غلو نبودن روایت مدکور نیست.
2- در مورد وجود معاضد و پشتیبان هم جناب ذره بین فرمودند.
3- به هر حال مرحوم علامه حلی هم حتما در این مورد دلایلی داشتند. شاید بررسی دلایل ایشون نظر شما رو عوض کنه. البته خوبه که شما وقتی به نتیجه رسیدید، دیگه نظر دیگران (حتی علامه حلی) براتون مهم نیست.

سلام" لطفادقت بفرمایید ما هم گفتیم با این روایت غلو اثبات نمیشه ،چون محتوای روایت این را نمی رسونه .ودرجواب مطالب دیگر هم که نمون بیان شد(درخواست نمونه)ونکته آخر آنکه چون روایت مشابه ومعاضد دارد اتهام غلو برای راوی برفرض اثبات مضر برای محتوی نیست.

ذره بین;732847 نوشت:
سلام
همون طوری که اشاره شد، بخشی از روایت که مورد سوال است، زبان دانی پیامبر خدا نیست که ما برای آن دنبال معاضد باشیم.
صحبت در این است که در این روایت آمده با انجام یک عمل خارق العاده، زمین مسطح میشود و پیامبر از همان نقطه ای که ایستاده اند تمامی ملل را با زبان خود مورد خطاب قرار می دهند.
صحبت در این عمل خارق العاده است.
یعنی همه ملل در همان عصر حیات حضرت رسول با دین اسلام آن هم از طریق معجزه آسا آشنا شده اند؟
به قول دوستمان پس در این صورت دلیل نامه نوشتن نبی خدا به حکمرانان مناطق مختلف چه بود؟
اگر چنین اتفاقی واقع شده است، چرا خبر آن به کثرت نقل نشده تا به عنوان معجزه ای از پیامبر خدا و دلیلی بر حقانیت اسلام ثبت شود؟

گذشته از همه این سوالات، بر فرض مشکل نداشتن متن، چون خبر واحد در عقاید حجت نیست، لطفا برای همین مطلب و نه اجزای دیگر روایت، مویدی از روایات بفرمایید.
با سپاس


لطفا به آدرسهایی که بعنوان نمونه ذکر شده از تفسیر وکتب روایی خصوصا بصائر الدرجات و بحار الانوار مراجعه بفرمایید.

ذره بین;732847 نوشت:
گذشته از همه این سوالات، بر فرض مشکل نداشتن متن، چون خبر واحد در عقاید حجت نیست، لطفا برای همین مطلب و نه اجزای دیگر روایت، مویدی از روایات بفرمایید.
با سپاس

سلام "البته جزء اعتقادات بودن یا نبودن محتوای این خبر را با گروه کلام بحث نمایید ولی مطالعه این نوشته برای داشتن ذهنیت لازم در بحث خالی از لطف نیست.

  • هفت دسته از نظرات علما در مورد مبنای لازم برای اعتقادات، که انسان معتقد باید داشته باشد:
۱- گروهی که اعتقاد مطابق با واقع را لازم دانسته اند: شهید قاضی طباطبایی در حاشیه لوامع. ۲- جزمی که از یقین حاصل شده است: شهید ثانی: اعتقاد جازم مأخوذ از ادله و حجج را لازم می داند. مرحوم خواجه نصیر در تلخیص المحصل، معرفت یقینی را می گویند از راه دلیل باید حاصل شود ولی در رساله (اقل ما یجب الاعتقاد به)، حد مورد نیاز را شهادت به اصول اعتقادی می داند و همین تصدیق که در قلب فرد مستقر شود کافی است ولو این ایمان با برهان همراه نباشد. آیت الله جوادی، معرفت لازم در اصول عقاید را جزم می داند ولی در تفاصیل این را لازم نمی دانند. ۳- اعتقاد صادق جازم را لازم دانسته اند در اینجا همراه بودن دلیل ذکر نشده است پس معرفت تقلیدی جایز است، مرحوم مروج در منتهی الدرایه این را مطرح کرده اند. ۴- کسانی که فقط اعتقاد جازم را لازم می دانند. مرحوم شیخ انصاری در اصول دین، تحصیل دلیل را لازم نمی داند، شیخ موسی تبریزی در اوثق الوسائل، مطلق اعتقاد جزمی را کافی می داند و همراه بودن دلیل را لازم ندانسته است ایشان در اعتقادات جزمی که از راه تقلید از پدر و مادر وجود دارد را هم کافی می داند. آقا ضیاء عراقی می گوید: معرفت لازم نیست از روی دلیل باشد و معرفت برهانی ملاک نبوده است و سیره ائمه علیهم السلام هم این نبوده است ولی البته شرط تقلید را جازم آفرین بودن آن دانسته اند. ۵- اطمینان برخاسته از دلیل لازم است: مرحوم نراقی در جامع السعادات و علامه مجلسی در بحارالانوار، شیخ بهائی و شیخ طوسی و جمع بندی عباراتش همین نظر را دارند.
۶- ضرورت همراه داشتن دلیل: مثل ابن میثم بحرانی فقط لازم است دلیل باشد، محقق حلی و مرحوم مظفر، محقق ترکی، فخر رازی و برخی علمای دیگر. ۷- مطلق ظن کافی است: محقق اردبیلی، ظن در اعتقادات را هم جایز می دانند و تقلید را همان تبعیت کورکورانه می داند. والا تبعیت از انبیاء و اولیاء تقلید مذموم حساب نمی شود.

خیر البریه;728830 نوشت:
عبدالله بن بكير الأرجاني كه بقول علامه حلي رحمه الله مرتفع القول بوده است

divoone1985;729122 نوشت:
وقتی نقل کننده روایت، مرتفع القول باشه آیا روایت ضعیف نیست؟

سین;730540 نوشت:
اگر مطمئن هستید که او از غلات است لعنش کنید ولی حقیر کاری با شخص او ندارم،

divoone1985;732301 نوشت:
یکی مرتفع القول بودن راوی از نظر علامه حلی

divoone1985;732550 نوشت:
ایشون این موضوع رو به نقل از علامه حلی آوردند. یعنی میفرمایید دلایل علامه حلی بر این موضوع هم همینهایی که فرمودید بوده و نادرسته؟

عصران;732626 نوشت:
ای کاش فقط مرتفع القول بود.

حالا کی گفته راوی مرتفع القول است؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟
این مرتفع القول بودن را که حلی در کتابش نقل کرده از کتاب رجال ابن غضایری نقل کرده و اصلا کسی به تضعیفات ابن غضایری توجه ندارد چون نه انتساب کتاب به این غضایری ثابته و نه مبنای ابن غضایری در غلو معتبر است!بسیاری از بزرگان و علمای تراجم این کتاب را از ابن غضائری نمی‌دانند و بعضی چون شیخ آقا بزرگ تهرانی شدیدا مخالف انتساب این کتاب به ابن غضایری هستند و این کتاب را نوشته دشمنان شیعه می‌دانند که با آمیختن مطالب دروغ و انحرافی به بعضی از مطالب کتاب ابن غضائری، سعی در مخدوش نمودن چهره بزرگان شیعه داشته‌اند.
چطور می‌توان این کتاب را از بزرگ مردی چون ابن غضائری دانست و چگونه می‌توان قبول کرد که او تمام همت خویش را صرف مخدوش کردن چهره بزرگان دین کرده و به راست یا دروغ
به اکثر بزرگان شیعه نسبت ضعف و غلو و کذب داده است.
همانطور هم که آیت الله خویی گفته اند این روای هم ثقه است و هم امامی مذهب

پیام;732789 نوشت:
سلام همه این روایات آورده شده در ابواب مختلف دلیل بر این است که این خبر(خبرابن بکیر ارجانی) تنها نیست بلکه دسته ای از روایات می باشد.

سلام
روایت اولی که آوردید درباره ی زبانها است که ارتباطی با مضمون مورد اشکال در حدیث ابن بکیر ندارد. روایت دومی هم که درباره حضرت یوسف آوردید اصلا حدیث معصوم نیست و از اسرائیلیات است. سند حدیث اصلا به معصوم ختم نمی شود بلکه به یک یهودی مسلمان شده به نام وهب بن منبه می رسد. احادیثی که بعد از آن هم آوردید درباره ی مهدویت و علایم ظهور است که ارتباطی به بحث ندارد. قبل از آن هم من ندیدم روایتی برای تقویت مضمون مورد اشکال بیاورید. لطفا اگر روایت خاصی مد نظرتان هست مشخصا آن را بفرمایید.

فقط روایت برای تقویت این قسمت بیاورید:

خداوند تبارك و تعالى جبرئيل را فرمان داد بسبب پرى از بال خود زمين را كَند و آن را براى محمّد صلى الله عليه وآله وسلم نصب كرد، با اين كار زمين در مقابل آن حضرت مثل كف دست در ميان ‏دستش بود، و توسّط آن به اهل شرق و غرب نگاه كرد و هر طايفه اى را با زبان خودشان ‏مخاطب ساخت و آنها را به سوى خدا و نبوّت خويش دعوت نمود، لذا شهرى و روستائى‏ نماند مگر آنكه پيغمبر اكرم صلى الله عليه وآله وسلم خودش آنها را دعوت كرد.

شما تا کنون فقط روایت برای تقویت قسمت آبی رنگ آورده اید.


یکتای بی همتا;732982 نوشت:
حالا کی گفته راوی مرتفع القول است؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟

سلام

ا- رجال ابن غضایری معتبر است.( بحثش مفصل است و جای آن اینجا نیست)

یکتای بی همتا;732982 نوشت:
اصلا کسی به تضعیفات ابن غضایری توجه ندارد

اتفاقا در مورد همین تضعیف ابن بکیر ارجانی هم علامه ی حلی ( خلاصة الأقوال : ص 374) و هم ابن داوود ( رجال ابن داوود : ص 253) و هم شیخ جزایری ( حاوي الأقوال : ج 4 ص 75) و هم علامه مجلسی ( رجال المجلسي : ص 240) و نیز در ( مرآة العقول : ج 15 ص 371 و ج 22 ص 118) همین راوی را تضعیف کرده اند.

2- بر فرض اصلا این تضعیف ها درست نباشد روایتی که در پست اولم از زبان خودش آوردم وضعیت رجالیش را تا حدودی مشخص می کند.

3- بر فرض اگر اصلا هیچ تضعیفی هم بر او وارد نباشد وضعیتش بدون جرح و تعدیل و مجهول می شود که باز قابل اعتماد نیست و سند روایت را ضعیف می کند.

یکتای بی همتا;732982 نوشت:
همانطور هم که آیت الله خویی گفته اند این روای هم ثقه است و هم امامی مذهب

خیر . آیت الله خویی او را توثیق نکرده است بلکه آیت الله خویی این را می گوید. دقت داشته باشید:

والمتحصل أن الرجل إمامي ولم تثبت وثاقته، والروايتان على فرض دلالتهما فمن نفسه، وما عن‌ابن الغضائري‌لم يثبت على أنه لا دلالة فيه على التضعيف. ( معجم الرجال الحدیث آیت الله خویی ج11 ص 129)

نیازی به ترجمه که نیست؟

عصران;733116 نوشت:
ا- رجال ابن غضایری معتبر است.( بحثش مفصل است و جای آن اینجا نیست)

خود شما در همین پست نقل کردید که تضعیفات ابن غضایری ثابت نیست این هم نقل قولش
عصران;733116 نوشت:
وما عن‌ابن الغضائري‌لم يثبت على أنه لا دلالة فيه على التضعيف. ( معجم الرجال الحدیث آیت الله خویی ج11 ص 129)

نظر آیت الله شبییری:
با تتبع در كتاب ابن غضائري دريافته‌ايم كه منشأ تضعيفات وى غالباً متن‌شناسى است، به اين معني كه ايشان روايات راويان را بررسى كرده و در صورتي كه متن روايات را به عقيدۀ خود غلوآميز مى‌دانسته است راوى مذكور را تضعيف مى‌نموده‌ است.
به طور كلى تضعيفات مبنى بر متن‌شناسى از هر كس باشد اعتبار ندارد، چون بر پايه استنباط و اجتهاد استوار است و ادله حجيت شهادت، شهادت حسى را معتبر‌ مى‌سازد نه شهادت حدسى را.
اما اينكه ابن غضائرى به جرّاح بودن معروف شده، به خاطر اين است كه كتاب ضعفاى او در دست است، اما كتاب ثقات او در دست نمي‌باشد. در بعضى از موارد كه ديگران تضعيف كرده‌اند، او توثيق نموده و معتبر دانسته است و در بعضى از موارد كه ديگران توثيق كرده‌اند، او تضعيف نموده است و نسبت عامين من وجه است.
به هر حال بايد توجه داشت كه اگر چه تضعيفات ابن غضائري چندان معتبر نيست، اما او در فن خود فرد متخصصى بوده است و در بيان طبقات روات، كنى و القاب و نسب و امثال آن خيلى دقيق بوده و مقبول است و حتى بر افرادى چون نجاشى تقدم دارد.
بر گرفته از دروس نكاح: ج1 / ص 266 – ج 3 / 945 / پاورقي 1 - ج 10 / ص 3431

درباره ابن غضایری گفته اند

«هيچ كس از طعن او سالم نمانده است» و او را «طعان» خوانده‌اند (حسيني جلالي، ص 21 ـ 20؛ براي اطلاع بيشتر از اينگونه داوري‌ها ر. ك: شيخ انصاري؛ 1/57، 2/363؛ خواجوئي، ص 296؛ كلباسي، 1/52؛ ميرداماد، ص 59). «كم ثقه‌اي است كه از طعن ابن غضائري مصون مانده باشد، ديگران جاي خود دارند؛ بنابراين، اعتماد به جرح وي اندك است» (قمي، ميرزا ابوالقاسم، 4/393).

حالا اصلا کتاب ابن غضایری هم ثابت باشد چون مبنای ابن غضایری برای غلو باطل است اصلا به تضعیفات مخصوصا غلو و مرتفع القول بودن توجه نمی شود!
آیت الله شبیری زنجانی می گوید:
تا زمانی که تضعیفات ابن غضائری در جایی که مربوط به غلو و انکار حدیث است نمی تواند برای ما حجّت و قابل اعتماد باشد زیرا این موارد، اجتهادی است و اشتباه در آن زیاد رخ می دهد.
وحید بهبانی نیز این نکته را متذکر می شود که گاه در مورد یکی از روات گفته شده است که اهل غلو بوده است و بعد خود آن راوی مطلبی نقل می کند که بر خلاف غلو است. مثلا می گوید من و فلان کس راجع به الوهیت ائمه اختلاف کرده با هم بحث داشتیم و گفتیم بهتر است از این را از خود امام معصوم بپرسیم. نزد یکی از معصومین علیه السلام مشرف شدند و در را که زدند، امام علیه السلام از پشت در پاسخ فرمود: لا بل عباد مکرمون. یعنی نسبت الوهیت به ما صحیح نیست و ما بنده ی خدا هستیم. بنا بر این این روایت نافی غلو است. بعد عده ای گفته اند که همین روایت دلیل بر غلو فرد می باشد زیرا به امام علیه السلام نسبت علم غیب داده است.
بنا بر این وقتی در مسأله ی غلو تا این حد اختلاف عقیده وجود داشته است نمی توان به صرف وجود رمی به غلو در یک کتاب رجالی به آن اعتماد کرد.
نتیجه اینکه متفرداتی که ابن غضائری به تنهایی آنها را تضعیف می کند نمی تواند منشأ تضعیف باشد.


عصران;733116 نوشت:
اتفاقا در مورد همین تضعیف ابن بکیر ارجانی هم علامه ی حلی ( خلاصة الأقوال : ص 374) و هم ابن داوود ( رجال ابن داوود : ص 253) و هم شیخ جزایری ( حاوي الأقوال : ج 4 ص 75) و هم علامه مجلسی ( رجال المجلسي : ص 240) و نیز در ( مرآة العقول : ج 15 ص 371 و ج 22 ص 118) همین راوی را تضعیف کرده اند.

ابن داود و حلی و مجلسی ... که این راوی را تضعیف کرده اند،از کجا بوده؟ از رجال ابن غضایری،خوب دلیل هم بر باطل بودن رجال ابن غضایری آورده شد،آنوقت این مطالب چه ربطی دارد؟ اصلا شما بگو همه علمای شیعه اجماع دارند بر چیزی باطل! این اجماع باز حجیت ندارد چه رسد به اینکه این عده مثلا تضعیفات ابن غضایری را قبول کنند و ما بخواهیم بر این مبنا تضعیف را بپذیریم!
به عنوان مثال شما می گویید انتساب توحید مفضل ثابت نیست و سند مرسل است من بگویم نه مجلسی گفته این انتساب شهرت دارد و مرسل بودن باعث ضعف نمی شود آنوقت شما کلام مجلسی را تقلیدا قبول می کنید یا می روید کلام مجلسی را نقد می کنید که این شهرت وجود ندارد؟؟؟؟؟ اگر شما کلام مجلسی را در آنجا بدون دلیل قبول کردید ما هم اینجا این سخنان را بدون دلیل (که تنها دلیل تضعیف ابن غضایری است) قبول می کنیم!!!!! شما اسم هزار نفر را بیاورید که بر طبق رجال ابن غضایری تضعیف کرده باشند تضعیفاتش برای ما ارزش ندارد چون مبنا مبنای صحیح نیست!

عصران;733116 نوشت:
2- بر فرض اصلا این تضعیف ها درست نباشد روایتی که در پست اولم از زبان خودش آوردم وضعیت رجالیش را تا حدودی مشخص می کند.

خوب چه ربطی دارد؟
می گوید من گریه کردم همانطور که حضرت علی برای خوارج گریه کردند!!!!
صاحب وسائل هم اتفاقا این روایت را در بَابُ جَوَازِ الْبُكَاءِ عَلَى الْأَلِيفِ الضَّال‏
که تنها همین روایت است می اورد،آیا جایی از آن شخص غالی ملعون تعریف و تمجید می کند؟!!!
اتفاقا روایت علیه شما و باطل کننده ادعای ابن غضایری است و ثابت کننده اینکه او مرتفع القول نیست زیرا امام از او می پرسد آیا به آن غالی تاسی می کنی؟ جواب می دهد خیر
و این غالی را با خوارج مقایسه می کند که نشان می دهد ادعای غلو او باطل است

عصران;733116 نوشت:
3- بر فرض اگر اصلا هیچ تضعیفی هم بر او وارد نباشد وضعیتش بدون جرح و تعدیل و مجهول می شود که باز قابل اعتماد نیست و سند روایت را ضعیف می کند.

بر فرض اصلا راوی کذاب و غالی و مرتفع القول و فاسد المذهب و هر جرحی دل شما و ابن غضایری می خواهد داشته باشد باز روایت معتبر است چون قبل از این راوی محمد بن ابی عمیر که از اصحاب اجماع است وجود دارد که لا یروی و لا یرسل الا عن ثقه و حتی مرسل های ابن عمیر مثل مسانید است و به قول کشی اجماع وجود دارد بر تصحیح روایاتی که به این افراد می رسد و ... (بحث اصحاب اجماع را هم که مفصل است خواستی جای دیگه ای بحث کنیم)
مِنْهُ: حَدَّثَنَا عَلِيُّ بْنُ جَعْفَرٍ، قَالَ: حَدَّثَنِي مُحَمَّدُ بْنُ عَبْدِ اللَّهِ الطَّاهِرُ، قَالَ: حَدَّثَنَا
مُحَمَّدُ بْنُ أَبِي عُمَيْرٍ، قَالَ: حَدَّثَنَا حَفْصٌ الْكُنَاسِيُّ «3»، قَالَ: سَمِعْتُ عَبْدَ اللَّهِ بْنَ بُكَيْرٍ الْأَرَّجَانِيَّ «4»، قَالَ: قَالَ لِيَ الصَّادِقُ جَعْفَرُ بْنُ مُحَمَّدٍ ص: «أَخْبِرْنِي عَنْ رَسُولِ اللَّهِ ص كَانَ عَامّاً لِلنَّاسِ؟ أَ لَيْسَ قَالَ اللَّهُ تَعَالَى فِي مُحْكَمِ كِتَابِهِ وَ ما أَرْسَلْناكَ إِلَّا كَافَّةً لِلنَّاسِ «5» لِأَهْلِ الشَّرْقِ وَ الْغَرْبِ، وَ أَهْلِ السَّمَاءِ وَ الْأَرْضِ مِنَ الْجِنِّ وَ الْإِنْسِ، هَلْ بَلَّغَ رِسَالَتَهُ إِلَيْهِمْ كُلِّهِمْ؟». قُلْتُ: لَا أَدْرِي، فَقَالَ: «يَا ابْنَ بُكَيْرٍ إِنَّ رَسُولَ اللَّهِ ص لَمْ يَخْرُجْ مِنَ الْمَدِينَةِ فَكَيْفَ بَلَّغَ أَهْلَ الشَّرْقِ وَ الْغَرْبِ؟» قُلْتُ: لَا أَدْرِي، قَالَ: «إِنَّ اللَّهَ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى أَمَرَ جَبْرَئِيلَ ع فَاقْتَلَعَ الْأَرْضَ بِرِيشَةٍ مِنْ جَنَاحِهِ وَ نَصَبَهَا لِمُحَمَّدٍ ص فَكَانَتْ بَيْنَ يَدَيْهِ مِثْلَ رَاحَتِهِ فِي كَفِّهِ، يَنْظُرُ إِلَى أَهْلِ الشَّرْقِ وَ الْغَرْبِ، وَ يُخَاطِبُ كُلَّ قَوْمٍ بِأَلْسِنَتِهِمْ، وَ يَدْعُوهُمْ إِلَى اللَّهِ وَ إِلَى نُبُوَّتِهِ بِنَفْسِهِ، فَمَا بَقِيَتْ قَرْيَةٌ وَ لَا مَدِينَةٌ إِلَّا دَعَاهُمُ النَّبِيُّ ص بِنَفْسِهِ»

پس از این جهت هم اعتبار حدیث روشن می شود

[="Franklin Gothic Medium"]

عصران;733116 نوشت:
فقط روایت برای تقویت این قسمت بیاورید:

خداوند تبارك و تعالى جبرئيل را فرمان داد بسبب پرى از بال خود زمين را كَند و آن را براى محمّد صلى الله عليه وآله وسلم نصب كرد، با اين كار زمين در مقابل آن حضرت مثل كف دست در ميان ‏دستش بود، و توسّط آن به اهل شرق و غرب نگاه كرد و هر طايفه اى را با زبان خودشان ‏مخاطب ساخت و آنها را به سوى خدا و نبوّت خويش دعوت نمود، لذا شهرى و روستائى‏ نماند مگر آنكه پيغمبر اكرم صلى الله عليه وآله وسلم خودش آنها را دعوت كرد.

شما تا کنون فقط روایت برای تقویت قسمت آبی رنگ آورده اید.


بسم الله ... الرحمن ... الرحیم
سلام علیکم جناب عصران و رحمت خدا بر شما،
برادر کجای این حدیث برایتان عجیب است که برای تقویتش روایت دیگری می‌خواهید؟ مثلاً اگر به شما گفته شود که این روایت مربوط به زمانی است که حضرت علیه‌السلام در معراج بوده‌اند آن وقت کندن زمینی که ایشان روی آن نیستند باز هم برای شما عجیب خواهد بود؟ صحبت کردن از بال جبرئيل عجیب است؟ اینکه زمین کنده شود عجیب است؟ مثالش در بالا بردن زمین کربلا و طوس هست، مثالش در بالا بردن کعبه توسط امام حسن علیه‌السلام هم هست، احتمالاً مثال‌های دیگری هم برایش باشد ... اینکه حضرت که عین الله الناظره هستند به تمام زمین نگاه کنند و همزمان به شرق و غرب عالم نگاه کنند برایتان عجیب است؟ ... یا اینکه مردم را به سوی خدا و نبوت خودشان دعوت کنند برایتان عجیب است وقتی به قول جناب divoone1985 چنین دعوتی را سراغ ندارید؟ ... در این صورت می‌توان گفت که این دعوت باطنی بوده است و یا می‌توان گفت این خبر در مورد رجعت است گرچه به نظر می‌رسد همان دعوت باطنی باشد با توجه به توصیف خاصی که از نحوه‌ی دعوت بیان شده است ...
با این اوصاف چه قسمتی از این حدیث برایتان عجیب است؟ آیا جایی از آن با آیات و روایات دیگر ضدّیت دارد یا در تأیید آیات قران و سایر روایات است؟
...
به طور خاص لطفاً موضعی که در آن غلو مشاهده می‌کنید را مشخص کنید :Gol:
در پناه خدا باشید
یا علی علیه‌السلام

عصران;733116 نوشت:
سلام
روایت اولی که آوردید درباره ی زبانها است که ارتباطی با مضمون مورد اشکال در حدیث ابن بکیر ندارد. روایت دومی هم که درباره حضرت یوسف آوردید اصلا حدیث معصوم نیست و از اسرائیلیات است. سند حدیث اصلا به معصوم ختم نمی شود بلکه به یک یهودی مسلمان شده به نام وهب بن منبه می رسد. احادیثی که بعد از آن هم آوردید درباره ی مهدویت و علایم ظهور است که ارتباطی به بحث ندارد. قبل از آن هم من ندیدم روایتی برای تقویت مضمون مورد اشکال بیاورید. لطفا اگر روایت خاصی مد نظرتان هست مشخصا آن را بفرمایید.

فقط روایت برای تقویت این قسمت بیاورید:

خداوند تبارك و تعالى جبرئيل را فرمان داد بسبب پرى از بال خود زمين را كَند و آن را براى محمّد صلى الله عليه وآله وسلم نصب كرد، با اين كار زمين در مقابل آن حضرت مثل كف دست در ميان ‏دستش بود، و توسّط آن به اهل شرق و غرب نگاه كرد و هر طايفه اى را با زبان خودشان ‏مخاطب ساخت و آنها را به سوى خدا و نبوّت خويش دعوت نمود، لذا شهرى و روستائى‏ نماند مگر آنكه پيغمبر اكرم صلى الله عليه وآله وسلم خودش آنها را دعوت كرد.

شما تا کنون فقط روایت برای تقویت قسمت آبی رنگ آورده اید.


سلام بزرگوار "فکر کنم آدرس روایات را داه شده را مشاهده بفرمایید برای اطلاعات بیشتر شما مفید می باشد.
ضمنا ما در مقام پاسخ به این سوال بودیم که چنین روایتی وجود دارد یا نه ؟که آورده شد ودیگر اینکه غالی بودن راوی برفرض اثبات مضر نیست چون روایات دیگر(که آدرس آن آمد) موید می باشد.
نکته دیگر آنکه دلیل اسرائیلیات بودن خبری که فرمودید ذکر نمایید.
ودرپایان گرچه به گروه حدیث ارتباطی ندارد اما غلو موجود در روایت از دیگاه شما چیست؟

علىّ بن ابراهيم قمى رحمه الله در كتاب «تفسير» از حفص كنانى نقل مى ‏كند كه گفت: از عبداللَّه بن بكر شنيدم كه مى‏ گفت: امام صادق عليه السلام به من فرمود: آيا اين طور نيست كه رسول خدا صلى الله عليه وآله وسلم رسالتش عامّ بود و همگان را فرا مى ‏گرفت و خداوند تبارك و تعالى دركتاب محكم خود فرموده است: «وَما أرْسَلْناكَ إلّا كافَّةً لِلناس»«ترا نفرستاديم مگر براى تمام مردمان»، يعنى براى اهل مشرق و مغرب و براى اهل آسمان و زمين‏ اعمّ از آدميان و پريان.سئوال اين است كه آيا آن حضرت رسالت خود را به همه آنها ابلاغ كرد و چگونه اين كار را كرد؟ گفتم: نمى‏ دانم.
فرمود: اى پسر بكر ؛ پيغمبر اكرم صلى الله عليه وآله وسلم از مدينه خارج نشد پس چگونه به اهل شرق و غرب پيغامش را رسانيد؟ گفتم: نمى ‏دانم. فرمود:
خداوند تبارك و تعالى جبرئيل را فرمان داد بسبب پرى از بال خود زمين را كَند و آن را براى محمّد صلى الله عليه وآله وسلم نصب كرد، با اين كار زمين در مقابل آن حضرت مثل كف دست در ميان ‏دستش بود، و توسّط آن به اهل شرق و غرب نگاه كرد و هر طايفه اى را با زبان خودشان ‏مخاطب ساخت و آنها را به سوى خدا و نبوّت خويش دعوت نمود، لذا شهرى و روستائى‏ نماند مگر آنكه پيغمبر اكرم صلى الله عليه وآله وسلم خودش آنها را دعوت كرد.

آیا گسترده شدن زمین برای امکان دیدن آن باذن الهی غلو است برای پیامبر(ص)؟؟؟؟؟؟؟


به قول مرحوم گل آقا:

اندکی در کار ما تاخیر شد
مدعی در غیبت ما شیر شد!

یکتای بی همتا;733156 نوشت:
خود شما در همین پست نقل کردید که تضعیفات ابن غضایری ثابت نیست این هم نقل قولش

سلام
بله من این را از آیت الله خویی در رد ادعای شما نقل کردم. این کار را هم برای حفظ امانت سخن انجام دادم. معمولا من اینگونه نیستم که فقط قسمتهایی که به نفع حرفم باشد را نقل کنم و بقیه را سانسور کنم. حال اگر به خیالتان از من اعتراف گرفته اید می توانید بر این خیال باقی بمانید. البته به گمانم این را برای فرار از ادعای خودتان درباره ی توثیق شدن راوی مورد نظر توسط آیت الله خویی مطرح کردید.

یکتای بی همتا;733156 نوشت:
نظر آیت الله شبییری:
با تتبع در كتاب ابن غضائري دريافته‌ايم كه منشأ تضعيفات وى غالباً متن‌شناسى است، به اين معني كه ايشان روايات راويان را بررسى كرده و در صورتي كه متن روايات را به عقيدۀ خود غلوآميز مى‌دانسته است راوى مذكور را تضعيف مى‌نموده‌ است.
به طور كلى تضعيفات مبنى بر متن‌شناسى از هر كس باشد اعتبار ندارد، چون بر پايه استنباط و اجتهاد استوار است و ادله حجيت شهادت، شهادت حسى را معتبر‌ مى‌سازد نه شهادت حدسى را.
اما اينكه ابن غضائرى به جرّاح بودن معروف شده، به خاطر اين است كه كتاب ضعفاى او در دست است، اما كتاب ثقات او در دست نمي‌باشد. در بعضى از موارد كه ديگران تضعيف كرده‌اند، او توثيق نموده و معتبر دانسته است و در بعضى از موارد كه ديگران توثيق كرده‌اند، او تضعيف نموده است و نسبت عامين من وجه است.
به هر حال بايد توجه داشت كه اگر چه تضعيفات ابن غضائري چندان معتبر نيست، اما او در فن خود فرد متخصصى بوده است و در بيان طبقات روات، كنى و القاب و نسب و امثال آن خيلى دقيق بوده و مقبول است و حتى بر افرادى چون نجاشى تقدم دارد.
بر گرفته از دروس نكاح: ج1 / ص 266 – ج 3 / 945 / پاورقي 1 - ج 10 / ص 3431

درباره ابن غضایری گفته اند «هيچ كس از طعن او سالم نمانده است» و او را «طعان» خوانده‌اند (حسيني جلالي، ص 21 ـ 20؛ براي اطلاع بيشتر از اينگونه داوري‌ها ر. ك: شيخ انصاري؛ 1/57، 2/363؛ خواجوئي، ص 296؛ كلباسي، 1/52؛ ميرداماد، ص 59). «كم ثقه‌اي است كه از طعن ابن غضائري مصون مانده باشد، ديگران جاي خود دارند؛ بنابراين، اعتماد به جرح وي اندك است» (قمي، ميرزا ابوالقاسم، 4/393).

حالا اصلا کتاب ابن غضایری هم ثابت باشد چون مبنای ابن غضایری برای غلو باطل است اصلا به تضعیفات مخصوصا غلو و مرتفع القول بودن توجه نمی شود!
آیت الله شبیری زنجانی می گوید:
تا زمانی که تضعیفات ابن غضائری در جایی که مربوط به غلو و انکار حدیث است نمی تواند برای ما حجّت و قابل اعتماد باشد زیرا این موارد، اجتهادی است و اشتباه در آن زیاد رخ می دهد.
وحید بهبانی نیز این نکته را متذکر می شود که گاه در مورد یکی از روات گفته شده است که اهل غلو بوده است و بعد خود آن راوی مطلبی نقل می کند که بر خلاف غلو است. مثلا می گوید من و فلان کس راجع به الوهیت ائمه اختلاف کرده با هم بحث داشتیم و گفتیم بهتر است از این را از خود امام معصوم بپرسیم. نزد یکی از معصومین علیه السلام مشرف شدند و در را که زدند، امام علیه السلام از پشت در پاسخ فرمود: لا بل عباد مکرمون. یعنی نسبت الوهیت به ما صحیح نیست و ما بنده ی خدا هستیم. بنا بر این این روایت نافی غلو است. بعد عده ای گفته اند که همین روایت دلیل بر غلو فرد می باشد زیرا به امام علیه السلام نسبت علم غیب داده است.
بنا بر این وقتی در مسأله ی غلو تا این حد اختلاف عقیده وجود داشته است نمی توان به صرف وجود رمی به غلو در یک کتاب رجالی به آن اعتماد کرد.
نتیجه اینکه متفرداتی که ابن غضائری به تنهایی آنها را تضعیف می کند نمی تواند منشأ تضعیف باشد.

خوب بود که گفتم بحث مفصلی دارد و جایش اینجا نیست. اما حالا که عنوان کردید یک پاسخ مختصر می دهم:

اولا خوب است که حداقل از آن ادعای اولیتان که نظرات کسانی را آورده بودید که اصلا انتساب رجال غضایری به او را قبول نداشتند و این کتاب را ساخته ی دشمنان می دانستند عقب نشینی کردید و نظرات کسانی را آوردید که اصل انتساب را قبول دارند و دیدگاه معتدل تری در نقد رجال ابن غضایری دارند.

دوما آیت الله شبیری هم انتساب رجال ابن غضایری را به او قبول دارند و هم از تخصص او تمجید کرده اند و هم تضعیفها ی او را قبول دارند . فقط ایشان تضعیفات مربوط به غلو ابن غضایری را مورد اشکال می دانند که البته این نظر ایشان است و باید دلایلشان را ببینیم. اتفاقا ایشان در جلسات درسشان ( در اینترنت موجود است می توانید ببینید) بارها به همین تضعیفها هم استناد کرده اند اگر نگوییم که این استناد ها نشانگر اعتمادشان به این تضعیفها است.ولی این را نمی توانیم انکار کنیم که نشانگر اهمیت آنها در نزد ایشان است وگرنه استناد نمی کردند.

یکتای بی همتا;733156 نوشت:
ابن داود و حلی و مجلسی ... که این راوی را تضعیف کرده اند،از کجا بوده؟ از رجال ابن غضایری،خوب دلیل هم بر باطل بودن رجال ابن غضایری آورده شد،آنوقت این مطالب چه ربطی دارد؟ اصلا شما بگو همه علمای شیعه اجماع دارند بر چیزی باطل! این اجماع باز حجیت ندارد چه رسد به اینکه این عده مثلا تضعیفات ابن غضایری را قبول کنند و ما بخواهیم بر این مبنا تضعیف را بپذیریم!

شما گفته بودید (( اصلا کسی به تضعیفات ابن غضایری توجه ندارد)) من هم در نقد این فرمایش شما گفتم اتفاقا در مورد همین راوی خیلی خوب هم توجه دارند و نمونه هم خدمتتان آوردیم.

بعد هم اگر نظر یا اعتماد علما در این مورد اهمیت ندارد پس چرا خودتان در رد تضعیفات ابن غضایری برای ما به سخن علما و دیگران استناد کردید آن هم کسانی که بیشترشان حدود هزار سال با ابن غضایری فاصله زمانی دارند.به قول خودتان:

یکتای بی همتا;733156 نوشت:
اصلا شما بگو همه علمای شیعه اجماع دارند بر چیزی باطل! این اجماع باز حجیت ندارد

یکتای بی همتا;733156 نوشت:
به عنوان مثال شما می گویید انتساب توحید مفضل ثابت نیست و سند مرسل است من بگویم نه مجلسی گفته این انتساب شهرت دارد و مرسل بودن باعث ضعف نمی شود آنوقت شما کلام مجلسی را تقلیدا قبول می کنید یا می روید کلام مجلسی را نقد می کنید که این شهرت وجود ندارد؟؟؟؟؟ اگر شما کلام مجلسی را در آنجا بدون دلیل قبول کردید ما هم اینجا این سخنان را بدون دلیل (که تنها دلیل تضعیف ابن غضایری است) قبول می کنیم!!!!!

تضعیف علامه مجلسی روی این راوی ( ابن بکیر) از آنجایی قابل توجه است که خود علامه مجلسی از منتقدان سرسخت رجال ابن غضایری است.

یکتای بی همتا;733156 نوشت:
خوب چه ربطی دارد؟

ربطش وقتی مشخص می شود که آن روایت را با روایتی که از جناب خیر البریه نقل کردم مقایسه کنید . در آن روایت هنگامی که یکی از افراد یادی از کشته شدن ابوالخطاب و یارانش کرد امام به شدت واکنش نشان دادند. آن وقت چگونه ممکن است که شخصی یاد آن ملعون را بکند و گریه هم برایش بکند و امام فقط از او بپرسد که آیا از او پیروی می کنی؟ بعد یک توجیه بیاورد و امام صادق را هم قانع کند!!

یکتای بی همتا;733156 نوشت:
می گوید من گریه کردم

همینش هم خیلی اشکال دارد :

حمدويه، قال: حدثني محمد بن عيسى، عن النضر بن سويد، عن يحيى الحلبي، عن أبيه عمران بن علي، قال: سمعت أبا عبد الله عليه السلام يقول: لعن الله أبا الخطاب، ولعن من قتل معه، ولعن من بقي منهم، ولعن الله من دخل قلبه رحمة لهم. ( اختیار معرفه الرجال ج2 ص 584)

ترجمه: امام صادق فرمودند :خداوند ابوالخطاب و كساني را كه با وي به قتل رسيدند و هر كس از آنها باقي مانده و هر كس در قلبش نسبت به آنها ترحمي داشته باشد را لعنت كند.

یکتای بی همتا;733156 نوشت:
همانطور که حضرت علی برای خوارج گریه کردند!!!!

روایت را با دقت بخوانید. در روایت گفته نشده حضرت علی برای خوارج گریه کردند بلکه گفته شده اصحاب حضرت برای خوارج گریه کردند. البته همین هم ادعای آن جناب است.

یکتای بی همتا;733156 نوشت:
اتفاقا روایت علیه شما و باطل کننده ادعای ابن غضایری است و ثابت کننده اینکه او مرتفع القول نیست زیرا امام از او می پرسد آیا به آن غالی تاسی می کنی؟ جواب می دهد خیر

بله ولی این را در روایتی می گوید که خودش راوی آن است. دم روباه را برای خودش شاهد نمی آورند.

یکتای بی همتا;733156 نوشت:
و این غالی را با خوارج مقایسه می کند که نشان می دهد ادعای غلو او باطل است

او گریه خودش بر ابوالخطاب را با گریه اصحاب امام علی با خوارج مقایسه کرده نه خود او را با خوارج. این فقط نشان می دهد که او خطابی نیست نه اینکه اصلا غالی نیست.

یکتای بی همتا;733156 نوشت:
بر فرض اصلا راوی کذاب و غالی و مرتفع القول و فاسد المذهب و هر جرحی دل شما و ابن غضایری می خواهد داشته باشد باز روایت معتبر است چون قبل از این راوی محمد بن ابی عمیر که از اصحاب اجماع است وجود دارد که لا یروی و لا یرسل الا عن ثقه و حتی مرسل های ابن عمیر مثل مسانید است و به قول کشی اجماع وجود دارد بر تصحیح روایاتی که به این افراد می رسد و ... (بحث اصحاب اجماع را هم که مفصل است خواستی جای دیگه ای بحث کنیم)
مِنْهُ: حَدَّثَنَا عَلِيُّ بْنُ جَعْفَرٍ، قَالَ: حَدَّثَنِي مُحَمَّدُ بْنُ عَبْدِ اللَّهِ الطَّاهِرُ، قَالَ: حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ أَبِي عُمَيْرٍ، قَالَ: حَدَّثَنَا حَفْصٌ الْكُنَاسِيُّ «3»، قَالَ: سَمِعْتُ عَبْدَ اللَّهِ بْنَ بُكَيْرٍ الْأَرَّجَانِيَّ «4»، قَالَ: قَالَ لِيَ الصَّادِقُ جَعْفَرُ بْنُ مُحَمَّدٍ ص: «أَخْبِرْنِي عَنْ رَسُولِ اللَّهِ ص كَانَ عَامّاً لِلنَّاسِ؟ أَ لَيْسَ قَالَ اللَّهُ تَعَالَى فِي مُحْكَمِ كِتَابِهِ وَ ما أَرْسَلْناكَ إِلَّا كَافَّةً لِلنَّاسِ «5» لِأَهْلِ الشَّرْقِ وَ الْغَرْبِ، وَ أَهْلِ السَّمَاءِ وَ الْأَرْضِ مِنَ الْجِنِّ وَ الْإِنْسِ، هَلْ بَلَّغَ رِسَالَتَهُ إِلَيْهِمْ كُلِّهِمْ؟». قُلْتُ: لَا أَدْرِي، فَقَالَ: «يَا ابْنَ بُكَيْرٍ إِنَّ رَسُولَ اللَّهِ ص لَمْ يَخْرُجْ مِنَ الْمَدِينَةِ فَكَيْفَ بَلَّغَ أَهْلَ الشَّرْقِ وَ الْغَرْبِ؟» قُلْتُ: لَا أَدْرِي، قَالَ: «إِنَّ اللَّهَ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى أَمَرَ جَبْرَئِيلَ ع فَاقْتَلَعَ الْأَرْضَ بِرِيشَةٍ مِنْ جَنَاحِهِ وَ نَصَبَهَا لِمُحَمَّدٍ ص فَكَانَتْ بَيْنَ يَدَيْهِ مِثْلَ رَاحَتِهِ فِي كَفِّهِ، يَنْظُرُ إِلَى أَهْلِ الشَّرْقِ وَ الْغَرْبِ، وَ يُخَاطِبُ كُلَّ قَوْمٍ بِأَلْسِنَتِهِمْ، وَ يَدْعُوهُمْ إِلَى اللَّهِ وَ إِلَى نُبُوَّتِهِ بِنَفْسِهِ، فَمَا بَقِيَتْ قَرْيَةٌ وَ لَا مَدِينَةٌ إِلَّا دَعَاهُمُ النَّبِيُّ ص بِنَفْسِهِ»

پس از این جهت هم اعتبار حدیث روشن می شود

اشتباه یادتان داده اند. این قاعده ((لا یروی و لایرسل)) در احادیث مسند روی مشایخ ابن ابی عمیر است و در احادیث مقطوع هم روی کسانی است که در سند حذف شده اند به علاوه ی کسی که اسمش درست بعد از ابن ای عمیر می آید. بنابراین فقط کسانی که اسمشان درست بعد از ابن ابی عمیر می آید طبق این قاعده ثقه محسوب می شوند نه اینکه کل اشخاصی که در سلسله سند اسمشان بعد از ابن ابی عمیر می آید ثقه بشوند. اگر دیده باشید علما برای این قاعده ی ابن ابی عمیر ( که مستقیما از ضعفا نقل نمی کند یا ارسال نمی دهد) موارد نقضی مطرح کرده اند که بعضی از آنها را پاسخ داده اند و برخی را هم فقط توجیه کرده اند. از جمله توجیهاتشان این است که احتمال داده اند در روایتی بین ابن ابی عمیر و راوی ضعیف واسطه ای بوده باشد که به علت غلط نسخه ای یا راویان بعدی حذف شده باشد . که این هم شاهدی بر حرف من است.

غالی معروف عمرو بن شمر را که می شناسید. اگر این گفته ی شما را درست بدانیم باید عمرو بن شمر را هم توثیق شده و قابل اعتماد بدانیم زیرا ابن ابی عمیر با واسطه از او حدیث نقل کرده است!!

حدثنا ابراهيم بن هاشم عن ابن ابى عمير عن منصور عن عمرو بن شمر. ( بصائر الدرجات ص 318)

علي بن إبراهيم، عن أبيه، عن ابن أبي عمير، عن خلاد السندي، عن عمرو بن شمر [عن جابر]، عن أبي عبد الله ( کافی ج 5 ص 447)

محمد بن إسماعيل، عن الفضل بن شاذان، عن ابن أبي عمير، عن إبراهيم بن عمر، عن عمرو بن شمر، عن جابر، عن أبي جعفر. (کافی ج4 ص 168)

حدثني أبي (ره) قال حدثنا سعد بن عبد الله قال حدثنا أحمد بن محمد عن الحسين بن سعيد عن ابن أبي عمير قال حدثني أحمد بن النضر الخزاز عن عمرو بن شمر عن جابر عن أبي جعفر عليه السلام ( ثواب الاعمال ص 63-64)

در ضمن همه ی علما مراسیل ابن ابی عمیر را قبول ندارند مانند : محقق حلی _ شهید ثانی _ شیخ حسن صاحب المعالم پسر شهید ثانی _ محقق اردبیلی و آیت الله خویی. امام خمینی هم فقط مرسلات را قبول دارند ولی احادیث مسند را بدون بررسی قبول ندارند.

سین;733312 نوشت:
بسم الله ... الرحمن ... الرحیم
سلام علیکم جناب عصران و رحمت خدا بر شما،
برادر کجای این حدیث برایتان عجیب است که برای تقویتش روایت دیگری می‌خواهید؟ مثلاً اگر به شما گفته شود که این روایت مربوط به زمانی است که حضرت علیه‌السلام در معراج بوده‌اند آن وقت کندن زمینی که ایشان روی آن نیستند باز هم برای شما عجیب خواهد بود؟ صحبت کردن از بال جبرئيل عجیب است؟ اینکه زمین کنده شود عجیب است؟ مثالش در بالا بردن زمین کربلا و طوس هست، مثالش در بالا بردن کعبه توسط امام حسن علیه‌السلام هم هست، احتمالاً مثال‌های دیگری هم برایش باشد ... اینکه حضرت که عین الله الناظره هستند به تمام زمین نگاه کنند و همزمان به شرق و غرب عالم نگاه کنند برایتان عجیب است؟ ... یا اینکه مردم را به سوی خدا و نبوت خودشان دعوت کنند برایتان عجیب است وقتی به قول جناب divoone1985 چنین دعوتی را سراغ ندارید؟ ... در این صورت می‌توان گفت که این دعوت باطنی بوده است و یا می‌توان گفت این خبر در مورد رجعت است گرچه به نظر می‌رسد همان دعوت باطنی باشد با توجه به توصیف خاصی که از نحوه‌ی دعوت بیان شده است ...
با این اوصاف چه قسمتی از این حدیث برایتان عجیب است؟ آیا جایی از آن با آیات و روایات دیگر ضدّیت دارد یا در تأیید آیات قران و سایر روایات است؟
...
به طور خاص لطفاً موضعی که در آن غلو مشاهده می‌کنید را مشخص کنید
در پناه خدا باشید
یا علی علیه‌السلام

سلام
به به جناب سین. آخرین باری که با هم صحبت کردیم چه زمانی بود؟
بر این روایت تا الان سه اشکال وارد شده است.
یکی اینکه خبر واحد است و بیشتر علما خبر واحد را در اعتقادات حجت نمی دانند زیرا اعتقادات باید مبنای محکمی داشته باشد.
دوم اینکه راوی این روایت مشکل دارد . آیا مثلا اگر معاویه حرفی از حضرت علی نقل کند شما به راحتی حرف او را می پذیرید؟
و اما مشکل محتوا: بله همانطور که گفتید این روایت عجیب نیست زیرا دروغ بی سر و ته که تعجب ندارد.

عاقبت آن تکه زمینی که روی دست پیامبر بود چه شد؟

چه تفاوتی قبل و بعد از این ماجرا برای مردمی که مخاطب شدند ایجاد شد؟ این واقعه چه ثمری داشت؟

واقعه ی به این بزرگی چرا فقط باید از طریق یک حدیث ضعیف به ما برسد.؟

هدایت و رسالت شرایط دارد. مراحل دارد. قهوه خانه که نیست یک نفر در شلوغی بلند شود روی سکو جار بزند و بعد هم برود و بگوید که من وظیفه ام را انجام داده ام.

شرایط و مراحل رسالت را در قرآن نگاه بکنید:

ادْعُ إِلِى سَبِيلِ رَبِّكَ بِالْحِكْمَةِ وَالْمَوْعِظَةِ الْحَسَنَةِ وَجَادِلْهُم بِالَّتِي هِيَ أَحْسَنُ إِنَّ رَبَّكَ هُوَ أَعْلَمُ بِمَن ضَلَّ عَن سَبِيلِهِ وَهُوَ أَعْلَمُ بِالْمُهْتَدِينَ (نحل125)

ترجمه: با حكمت و اندرز نيكو به راه پروردگارت دعوت كن و با آنان به [شيوه ‏اى] كه نيكوتر است مجادله نماى در حقيقت پروردگار تو به [حال] كسى كه از راه او منحرف شده داناتر و او به [حال] راه‏يافتگان [نيز] داناتر است.

كَمَا أَرْسَلْنَا فِيكُمْ رَسُولًا مِّنكُمْ يَتْلُو عَلَيْكُمْ آيَاتِنَا وَيُزَكِّيكُمْ وَيُعَلِّمُكُمُ الْكِتَابَ وَالْحِكْمَةَ وَيُعَلِّمُكُم مَّا لَمْ تَكُونُواْ تَعْلَمُونَ( بقره:151)

ترجمه: همان طور كه در ميان شما فرستاده ‏اى از خودتان روانه كرديم [كه] آيات ما را بر شما مى ‏خواند و شما را پاك مى‏گرداند و به شما كتاب و حكمت مى‏آموزد و آنچه را نمى ‏دانستيد به شما ياد مى‏دهد.

لَقَدْ أَرْسَلْنَا رُسُلَنَا بِالْبَيِّنَاتِ وَأَنزَلْنَا مَعَهُمُ الْكِتَابَ وَالْمِيزَانَ لِيَقُومَ النَّاسُ بِالْقِسْطِ وَأَنزَلْنَا الْحَدِيدَ فِيهِ بَأْسٌ شَدِيدٌ وَمَنَافِعُ لِلنَّاسِ وَلِيَعْلَمَ اللَّهُ مَن يَنصُرُهُ وَرُسُلَهُ بِالْغَيْبِ إِنَّ اللَّهَ قَوِيٌّ عَزِيزٌ ( حدید:25)

ترجمه: به راستى [ما] پيامبران خود را با دلايل آشكار روانه كرديم و با آنها كتاب و میزان را فرود آورديم تا مردم به عدل و انصاف برخيزند و آهن را كه در آن براى مردم خطرى سخت و سودهايى است پديد آورديم تا خدا معلوم بدارد چه كسى در نهان او و پيامبرانش را يارى مى‏كند آرى خدا نيرومند شكست ناپذير است.

وَلَقَدْ أَرْسَلْنَا مِن قَبْلِكَ رُسُلًا إِلَى قَوْمِهِمْ فَجَاؤُوهُم بِالْبَيِّنَاتِ فَانتَقَمْنَا مِنَ الَّذِينَ أَجْرَمُوا وَكَانَ حَقًّا عَلَيْنَا نَصْرُ الْمُؤْمِنِينَ (روم:47)

ترجمه: و در حقيقت پيش از تو فرستادگانى به سوى قومشان گسيل داشتيم پس دلايل آشكار برايشان آوردند و از كسانى كه مرتكب جرم شدند انتقام گرفتيم و يارى‏كردن مؤمنان بر ما فرض است.


پیام;733399 نوشت:
سلام بزرگوار "فکر کنم آدرس روایات را داه شده را مشاهده بفرمایید برای اطلاعات بیشتر شما مفید می باشد.

سلام
آدرسهایی که داده بودید را من دیدم ولی روایتی که برای تقویت این روایت مفید باشد پیدا نکردم اگر شما پیدا کردید ما را هم خبر کنید.

پیام;733399 نوشت:
ضمنا ما در مقام پاسخ به این سوال بودیم که چنین روایتی وجود دارد یا نه ؟که آورده شد

خیر . سوال از وجود این روایت نبود بلکه از اعتبار این روایت بود.

پیام;733399 نوشت:
ودیگر اینکه غالی بودن راوی برفرض اثبات مضر نیست چون روایات دیگر(که آدرس آن آمد) موید می باشد.

شما تا کنون هیچ روایت مویدی نیاوردید.

پیام;733399 نوشت:
نکته دیگر آنکه دلیل اسرائیلیات بودن خبری که فرمودید ذکر نمایید.

اگر دقت می کردید همانجا گفته بودم:

عصران;733116 نوشت:
سند حدیث اصلا به معصوم ختم نمی شود بلکه به یک یهودی مسلمان شده به نام وهب بن منبه می رسد.

[="Franklin Gothic Medium"]

عصران;735223 نوشت:
به قول مرحوم گل آقا:
اندکی در کار ما تاخیر شد
مدعی در غیبت ما شیر شد!
...
سلام
به به جناب سین. آخرین باری که با هم صحبت کردیم چه زمانی بود؟

بسم الله الرحمن الرحیم
سلام علیکم جناب عصران و رحمت خدا بر شما و برکاتش
برادر تأخیرتان اندک نبود، آنقدر بود که یک آن نزدیک بود به ذهنم متبادر شود که شاید پذیرفته‌اید که مغلوب شده‌اید :Nishkhand::Gol: ... ولی زهی خیال باطل :ok: ...
ما شاء الله ... شناختید مگر؟ :Moteajeb!: ... چراغ‌پایین آمده بودم که!؟ :Gig:
بله ... یادش بخیر ...:Moshtagh: ... در آن تاپیک در مورد کتاب توحید مفضل هم شما به شدت با مسائلی که در نگاه نخست (و شاید نگاه دوم و نهایتاً سوم) عجیب به نظر می‌رسند مخالفت می‌کردید و حقیر هم با شدتی مشابه از مسائل به ظاهر عجیب دفاع می‌کردم و در واقع از کتاب توحید مفضل دفاع می‌کردم ... به لطف شما یاد گرفتم که تفکیک حیوانات به گوشت‌خوار و گیاهخوار و همه‌چیزخوار اشتباه است و حیوانی که گیاهخوار است هم ممکن است هم حیوانات دیگر را شکار کند و هم آن‌ها را بخورد و هم گوشتخواران گیاه بخورند ... جایتان خالی همین امروز گربه‌ای را در باغچه‌ی بلواری نزدیک محل کارم دیدم که علف می‌خورد و یاد شما افتادم! ... بحث دیگرمان سر گردباد بود و اینکه چطور ممکن است مانند جاروبرقی مار شکار کند ببرد برای یأجوج و مأجوج در زمین چندم ...
درسته که هیچ کدام دیگری را قانع نکردیم ولی حقیقتاً از بحث با شما و جناب جوجه‌اردک‌زشت لذت بردم و از بحث با شما چیز یاد گرفتم و البته کلی هم سر پاسخ دادن به سؤالات شما فسفر سوزاندم :Nishkhand::Gol: شما هم علاوه بر حرصی که خوردید فکر کنم کمی تفریح هم کرده باشید :ok: ان شاء الله گذر حقیر زیاد به کوی شما بیفتد تا از حضورتان استفاده ببرم :Gol:
عصران;735223 نوشت:
بر این روایت تا الان سه اشکال وارد شده است.
یکی اینکه خبر واحد است و بیشتر علما خبر واحد را در اعتقادات حجت نمی دانند زیرا اعتقادات باید مبنای محکمی داشته باشد.
دوم اینکه راوی این روایت مشکل دارد . آیا مثلا اگر معاویه حرفی از حضرت علی نقل کند شما به راحتی حرف او را می پذیرید؟
و اما مشکل محتوا: بله همانطور که گفتید این روایت عجیب نیست زیرا دروغ بی سر و ته که تعجب ندارد.

اینجا بحثمان چندان اعتقادی نیست، اگر باشد هم خداوند فرموده است که «وَلَوْ شِئْنَا لَبَعَثْنَا فِي كُلِّ قَرْ‌يَةٍ نَّذِيرً‌ا» و «وَمَا أَرْ‌سَلْنَاكَ إِلَّا كَافَّةً لِّلنَّاسِ بَشِيرً‌ا وَنَذِيرً‌ا وَلَـٰكِنَّ أَكْثَرَ‌ النَّاسِ لَا يَعْلَمُونَ»، بدون این روایت واحد چطور می‌خواهید این اعتقاد خود را متوجه شوید؟ راستی «وَلَـٰكِنَّ أَكْثَرَ‌ النَّاسِ لَا يَعْلَمُونَ» در این آیه‌ی اخیر چه منظوری دارد با توجه به آنکه امام علیه‌السلام در روایت مورد نظر ما همین آیه را تشریح فرموده‌اند؟ اینکه روایت مذکور را به قران عرضه می‌کنیم و می‌بینیم که آنرا توضیح می‌دهد و تناقضی با آیات خدا ندارد و سازگار با بسیاری از روایات دیگر است را مبنای سست می‌دانید؟ ... امام جواد علیه‌السلام وقتی روایتی دروغ به ایشان عرضه شد فرمودند که دروغ است بعد از قول رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌واله فرمودند که هر گاه روایتی از من نقل کردند آن را به قرآن عرضه کنید اگر ساگار بود بپذیرید و اگر منافات داشت نپذیرید ... ما هم همین کار را کردیم ... اشتباه می‌کنم که امام جواد علیه‌السلام این مطلب را فرمودند؟ ... شما منافاتی در این حدیث نسبت به آیات قرآن می‌بینید؟

در مورد اینکه راوی مذکور مشکل دارد ... اگر غالی است لعنش کنید و ما هم اگر برایمان مشخص شود که حتماً غالی بوده است همین کار را می‌کنیم ... ولی اهل بیت علیهم‌السلام فرمودند که هر چه در وصف ما زیاد بگویید باز هم کم گفته‌اید و هر چه خواستید ما را بالا ببرید و تنها به یاد داشته باشید که ما بندگان خدا و مخلوق‌های خدا و مرزوق خدا هستیم ... حالا در این روایت واقعاً اغراقی در مورد رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله شده است؟ وهابیت شیعه را متهم می‌کنند به اینکه نسبت دادن صفات سمیع و بصیر به پیامبر خدا یا امام شرک است چون این صفات خاص خداست، ولی شیعه پاسخ‌های محکمی برای این نظر دارد و اتفاقاً به قول مولای علیه‌السلام کسی را که برای خدا اسم یا صفت قائل باشد مشرک می‌دانیم گرچه این شرک مصداق شرک خفی باشد و با این اعتقاد اهل سنت را تکفیر نمی‌کنیم ... شما هم آیا در متن روایت اغراقی مشاهده می‌کنید؟
در مورد اینکه فرمودید اگر معاویه از حضرت نقل قولی کند را ما می‌پذیریم یا خیر پاسخ این است که گاهی بله، زمانی که از حضرت تعریف می‌کند و می‌گوید مادران از زاییدن مانند او عقیمند حرف او را می‌پذیریم ... اگر نقل قولی با مضمون‌های این چنینی داشته باشد هم بله از او می‌پذیریم ... فکر می‌کنم شما هم بپذیرید، نمی‌پذیرید؟

و اما در مورد مشکل محتوایی مدّ نظرتان! به همان سبک تاپیک در مورد توحید مفضل حدیثی را که مفادّ آن برایتان عجیب است دروغ بی‌سر و ته خواندید با آنکه خودتان عالم بزرگواری هستید که می‌دانید حدیث آل محمد صعب مستعصب است و کسی که حدیثی به او برسد که برایش سنگین است امر شده است که آن را به امام زمانش عرضه کند یا حداکثر کنارش بگذارد و فرموده‌اند کسی که آن را رد کند این رد کردن در حدّ انکار اهل بیت علیهم‌السلام و آن در حدّ انکار رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله و آن در حدّ کفر به خداست ... ما شاء الله شما به علم خودتان اعتماد بالایی دارید که با وجود ایمان بالایتان به این راحتی حدیثی که با قرآن سازگار و در تفسیر آیات آن است را دروغ بی‌سر و تع معرفی می‌کنید

عصران;735223 نوشت:
عاقبت آن تکه زمینی که روی دست پیامبر بود چه شد؟

اگر روایت را یک بار دیگر و با دقت بالاتری مطالعه بفرمایید می‌بینید که ننوشته زمین بر روی دست ایشان باشد بلکه فرموده‌اند مثل آنکه زمین در کف دستشان باشد «فَكَانَتْ بَيْنَ يَدَيْهِ مِثْلَ رَاحَتِهِ فِي كَفِّهِ» ... مثل اینکه یک نفر به شما بگوید تهران را مثل کف دستم می‌شناسم و شما بگویید این دروغ بی‌سر و ته است که می‌گویید تهران در کف دستتان هست ...
آن زمین مقابل ایشان نگاه داشته شد و بعد به سر جایش برگردانده شد ...
عصران;735223 نوشت:
چه تفاوتی قبل و بعد از این ماجرا برای مردمی که مخاطب شدند ایجاد شد؟ این واقعه چه ثمری داشت؟

این را دیگر باید علم غیب داشت تا بتوان پاسخ داد ... ولی آنقدرها هم سخت نیست که لااقل حدس‌هایی برایش بزنیم ...
به نظر شما چرا زمین هرگز از حجت خدا خالی نمی‌شود؟ آیا صرفاً برای اینکه اگر حجت خدا بر زمین نباشد آسمان بر سر مردم فرو می‌افتد و زمین ایشان را فرو می‌برد یا دلیل اصلی آن چیز دیگری است؟ آیا خدا فقط مسلمین را مکلف کرده است و باقی مردم باری به هر جهت زندگی می‌کنند و می‌میرند و مانند آب و باد و مه و خورشید و فلک در کارند تا شمای مسلمان امتحان شوید و ان شاء الله به بهشت بروید؟ اگر آنها هم به اندازه‌ی خودشان مکلف هستند این اندازه‌ی خودشان چگونه تعیین می‌شود؟ آیا جز با این معنا که «فَأَلْهَمَهَا فُجُورَ‌هَا وَتَقْوَاهَا * قَدْ أَفْلَحَ مَن زَكَّاهَا * وَقَدْ خَابَ مَن دَسَّاهَا» و آیا این الهام جز از طریق واسطه‌ی فیض خدا در هر زمان به ایشان می‌رسد و آیا واسطه‌ی فیض خدا در هر زمان جز حجت خدا در آن زمان است؟
آیا اکنون پاسخ سؤالتان برایتان مشخص نیست؟ رسول خدا دعوت کرده‌اند به خدا و نبوت خودشان ... یعنی دعوت کرده‌اند به فطرت الهی انسان ... فطرت معرفت به خدایی خدا و ولایت اهل بیت علیهم‌السلام بوده است که بر آن از تمام انسان‌ها عهد گرفته شده است ... دعوت پیامبر خدا مستقیماً در ظاهر و باطن به عده‌ای رسید و به برخی دیگر تنها به صورت باطنی رسید ... همانطور که دعوت به دین خدا در زمان ما از طریق امام زمان علیه‌السلام انجام می‌شود که وصی رسول خدا صلوات‌الله‌علیه‌وآله در امر هدایت ایشان هستند ... مگرنه امروز اهل سنت هم از دعوت ظاهری به دین خدا محرومند و نه نمازشان نماز است و نه سایر عباداتشان بدون ولایت آن اثر خاص را دارد ... مانند کسانی که در عمق جنگل‌های آمازون اسمی هم از اسلام نشنیده باشند ... ولی در درون خودشان شناختی از خوبی و بدی دارند ... ولو اینکه همین شناخت هم ناقص و ضعیف باشد ... نسبت به همان شناخت هم مسؤول هستند ...
شما به چه نحو دیگری آن سؤالات بالا را پاسخ می‌دهید اگر این پاسخ را دروغ بی‌سر و ته می‌دانید؟
عصران;735223 نوشت:
واقعه ی به این بزرگی چرا فقط باید از طریق یک حدیث ضعیف به ما برسد.؟

حدیث که ضعیف نیست برادر، حداکثر راوی آن ضعیف است ... ما در به در ایده‌ای بودیم که به ذهنمان برسد تا پاسخ سؤالات خود و دیگران را بدهیم و اینک این پاسخ را در حدیث معصوم علیه‌السلام یافته‌ایم ... پس فبهالمراد و نعم المطلوب ... نه اینکه وا اسفا بر آن خبری که به ما رسیده است ... کدام انسان طالب حقیقتی داده‌ای علمی را ولو اینکه در خرابه‌ای بیابدش به همین راحتی نادیده می‌گیرد و از کنار آن می‌گذرد و دورش می‌ریزد؟
در روایات ما احادیثی هستند که مطالبشان مرتبط با بحث ماست ... مثل اینکه می‌فرمایند ممکن است حکمتی نزد کافر یا منافقی باشد که از زبان او بیان می‌شود و مؤمن آن را می‌شنود و البته مؤمن به دانستن آن سزاوارتر است ...
عصران;735223 نوشت:
هدایت و رسالت شرایط دارد. مراحل دارد. قهوه خانه که نیست یک نفر در شلوغی بلند شود روی سکو جارداد بزند و بعد هم برود و بگوید که من وظیفه ام را انجام داده ام.

از ظاهر روایت بر می‌آید که حضرت همزمان همه را می‌دیده‌اند و طبیعی است که به قول شما انتظار بعیدی است که فکر کنیم مردم هم همزمان حضرت را نعوذبالله مانند یک غول خیلی خیلی بزرگ بالای سر خودشان دیده باشند که ایشان را به اسلام دعوت می‌کند ... بنابراین سعی می‌کنیم روایت را طوری بفهمیم که با اعتقادات دیگرمان سازگار باشد ... در این صورت حضرت آن‌ها را می‌دیده اند و آن‌ها حضرت را مستقیماً و با چشم سر و مقابل خود یا بالای سر خود نمی‌دیدند ... پس این دعوت یک دعوت ظاهری و رودررو نبوده و یک دعوت باطنی بوده است ...
ممکن است بپرسید که پس چرا با همه به یک زبان نبوده و با هر قومی با زبان خودشان بوده است ... پاسخ این است که تفکر انسان هم با زبان خودش روی می‌دهد و البته تفکر به نوعی گوش دادن به ندایی است که از عمق انسان به او می‌رسد ... بحث در این مورد زیاد است و در فلسفه‌ی زبان هم مسائلی در این باره را مطرح می‌کنند و به احتمال زیاد شما خودتان هم دستی در این آتش دارید و ارتباط تفکر و گوش دادن به قلب خود و مخاطب شدن با خدا را می‌دانید ... ولی اگر نمی‌دانید روی این مطلب فکر کنید که چرا تفکر از بزرگترین عبادات شمرده شده است و اینکه چرا یک ساعت تفکر مانند یک سال عبادت شمرده شده است ... اولاً کدام تفکر اینطور است و ثانیاً تفکر مگر چه چیز خاصی است که از نماز و روزه هم بالاتر است مطابق روایت امام رضا علیه‌السلام!؟ ... تفکر خاصّ مدّ نظر حقیر یعنی دریافت وحی و الهام ... در این روایت هم چیزی بیش از این گفته نشده است ... ولی در عین حال تفسیر برخی از آیات قرآن که تا قبل از آن نمی‌دانستیم را نیز در دل خود دارد ...
عصران;735223 نوشت:
شرایط و مراحل رسالت را در قرآن نگاه بکنید:

ادْعُ إِلِى سَبِيلِ رَبِّكَ بِالْحِكْمَةِ وَالْمَوْعِظَةِ الْحَسَنَةِ وَجَادِلْهُم بِالَّتِي هِيَ أَحْسَنُ إِنَّ رَبَّكَ هُوَ أَعْلَمُ بِمَن ضَلَّ عَن سَبِيلِهِ وَهُوَ أَعْلَمُ بِالْمُهْتَدِينَ (نحل125)

ترجمه: با حكمت و اندرز نيكو به راه پروردگارت دعوت كن و با آنان به [شيوه ‏اى] كه نيكوتر است مجادله نماى در حقيقت پروردگار تو به [حال] كسى كه از راه او منحرف شده داناتر و او به [حال] راه‏يافتگان [نيز] داناتر است.

كَمَا أَرْسَلْنَا فِيكُمْ رَسُولًا مِّنكُمْ يَتْلُو عَلَيْكُمْ آيَاتِنَا وَيُزَكِّيكُمْ وَيُعَلِّمُكُمُ الْكِتَابَ وَالْحِكْمَةَ وَيُعَلِّمُكُم مَّا لَمْ تَكُونُواْ تَعْلَمُونَ( بقره:151)

ترجمه: همان طور كه در ميان شما فرستاده ‏اى از خودتان روانه كرديم [كه] آيات ما را بر شما مى ‏خواند و شما را پاك مى‏گرداند و به شما كتاب و حكمت مى‏آموزد و آنچه را نمى ‏دانستيد به شما ياد مى‏دهد.

لَقَدْ أَرْسَلْنَا رُسُلَنَا بِالْبَيِّنَاتِ وَأَنزَلْنَا مَعَهُمُ الْكِتَابَ وَالْمِيزَانَ لِيَقُومَ النَّاسُ بِالْقِسْطِ وَأَنزَلْنَا الْحَدِيدَ فِيهِ بَأْسٌ شَدِيدٌ وَمَنَافِعُ لِلنَّاسِ وَلِيَعْلَمَ اللَّهُ مَن يَنصُرُهُ وَرُسُلَهُ بِالْغَيْبِ إِنَّ اللَّهَ قَوِيٌّ عَزِيزٌ ( حدید:25)

ترجمه: به راستى [ما] پيامبران خود را با دلايل آشكار روانه كرديم و با آنها كتاب و میزان را فرود آورديم تا مردم به عدل و انصاف برخيزند و آهن را كه در آن براى مردم خطرى سخت و سودهايى است پديد آورديم تا خدا معلوم بدارد چه كسى در نهان او و پيامبرانش را يارى مى‏كند آرى خدا نيرومند شكست ناپذير است.

وَلَقَدْ أَرْسَلْنَا مِن قَبْلِكَ رُسُلًا إِلَى قَوْمِهِمْ فَجَاؤُوهُم بِالْبَيِّنَاتِ فَانتَقَمْنَا مِنَ الَّذِينَ أَجْرَمُوا وَكَانَ حَقًّا عَلَيْنَا نَصْرُ الْمُؤْمِنِينَ (روم:47)

ترجمه: و در حقيقت پيش از تو فرستادگانى به سوى قومشان گسيل داشتيم پس دلايل آشكار برايشان آوردند و از كسانى كه مرتكب جرم شدند انتقام گرفتيم و يارى‏كردن مؤمنان بر ما فرض است.


ان شاء الله با توجه به توضیحات داده شده مشخص باشد که چرا این ایات منافاتی با این حدیث و تبعاتش ندارند ... ولی اگر باز هم مشکلی می‌بینید بفرمایید تا حقیر هم رویش فکر کنم شاید فرجی شد و توافقی حاصل شد :Gol:
در پناه خدا باشید
یا علی علیه‌السلام


با سلام

ظاهرا از بين دوستان فقط جناب عصران متوجه مقصود ما شده است !

تكرار ميكنم ما منكر ارسال نبي ص بكافه ناس نيستيم ، بلكه بدنبال تاييدي لفظي براي اين متن خبر هستيم .

مثلا احاديث ابواب مختلف كافي ومحاسن وبصائر را ببينيد كه اكثرا مويدات وشواهدي دارند .....

[="Franklin Gothic Medium"]

خیر البریه;735344 نوشت:

با سلام

ظاهرا از بين دوستان فقط جناب عصران متوجه مقصود ما شده است !

تكرار ميكنم ما منكر ارسال نبي ص بكافه ناس نيستيم ، بلكه بدنبال تاييدي لفظي براي اين متن خبر هستيم .

مثلا احاديث ابواب مختلف كافي ومحاسن وبصائر را ببينيد كه اكثرا مويدات وشواهدي دارند .....


بسم الله الرحمن الرحیم
سلام علیکم و رحمة الله
برادر اگر تأییدی لفظی برای این حدیث نیافتید با آن چه می‌کنید؟

به نظر شما چطور اولین انسان که حضرت آدم علیه‌السلام بودند خودشان پیامبر بودند و چطور باز در روایت آمده که اگر دو نفر بیشتر بر روی زمین نباشند حتماً یکی حجت خداست بر دیگری؟ با این اوصاف حالا این همه انسان به خودشان رها شده‌اند؟ اگر عقلِ خودشان کفایت می‌کرد که لازم نبود حتماً اگر فقط دو نفر باشند یکی از آنها حجت خدا و مفترض‌الطاعة باشد ... پس برای تک‌تک ابناء انسان باید یک حجت که مفترض‌الطاعة هست هم باشد ... حالا این روایت را بگذارید به یک کناری و بعد آیات بیان شده و این توضیحات را کنار هم بگذارید و پاسخگوی مشکلات باشید، حقیر منتظرم که پاسخ شما و جناب عصران را بشنوم :Gol:


[/HR]إِنَّ الَّذِينَ قَالُوا رَ‌بُّنَا اللَّـهُ ثُمَّ اسْتَقَامُوا تَتَنَزَّلُ عَلَيْهِمُ الْمَلَائِكَةُ أَلَّا تَخَافُوا وَلَا تَحْزَنُوا وَأَبْشِرُ‌وا بِالْجَنَّةِ الَّتِي كُنتُمْ تُوعَدُونَ * نَحْنُ أَوْلِيَاؤُكُمْ فِي الْحَيَاةِ الدُّنْيَا وَفِي الْآخِرَ‌ةِ ۖ وَلَكُمْ فِيهَا مَا تَشْتَهِي أَنفُسُكُمْ وَلَكُمْ فِيهَا مَا تَدَّعُونَ [فصّلت، ۳۰ و ۳۱]
آیا ملائکه که به سوی مؤمنان مذکور در این آیه می‌آیند و با ایشان سخن گفته و می‌گویند که نترسید و ناراحت نباشید و بشارت باد بر شما و ما دوستان شما هستیم در حیات دنیا و آخرت، آیا مؤمنان هم ایشان را با چشم سر می‌بینند و صدایشان را با گوش سر می‌شنوند؟ ... ظاهراً سخن گفتن با انسان‌ها از طریق باطنی موضوعیت قرآنی دارد و آن حدیث هم چیزی فراتر از این مطلب را بیان نمی‌کند ... بلکه کیفیت این مطلب را بیان می‌کند و به وضوح این کیفیت از امور غیبی است که با تعقل ناقص ما قابل تحصیل نیست اگر خبر آن را به کناری بگذاریم و به آن اعتنا نکنیم ... اینکه خداوند بعد از بیان اینکه ای پیامبر تو بر تمام مردم کفایت می‌کنی فرموده است که ولی بیشتر مردم نمی‌دانند شاید به همین مطلب اشاره کرده باشد ... اینکه این مسأله از مسائل غیبی است ... اینکه فهم شما از آن متوقف است بر خبری که راسخان در علم به شما بدهند ...
توجه کنید که در آیه‌ی مذکور در بالا فرشتگان به مؤمنان بشارت می‌دهند و بشارت و انذار دو فعلی است که خداوند در آیه‌ی [=Franklin Gothic Medium]«وَمَا أَرْ‌سَلْنَاكَ إِلَّا كَافَّةً لِّلنَّاسِ بَشِيرً‌ا وَ نَذِيرً‌ا وَلَـٰكِنَّ أَكْثَرَ‌ النَّاسِ لَا يَعْلَمُونَ» هم به آن اشاره فرموده است، انذار باطنی را هم که همه تحت عنوان نفس لوامه و ملامتگر درونی می‌شناسیم ... جالب است که چند جا خداوند فرموده که رسولش را برای همین‌ها به رسالت فرستاده است و تمامی موارد یافت شده از حیث ظاهر با حدیث مورد نظر صراحتاً وفق داشته یا قابل جمع هستند:

وَبِالْحَقِّ أَنزَلْنَاهُ وَبِالْحَقِّ نَزَلَ ۗ وَمَا أَرْ‌سَلْنَاكَ إِلَّا مُبَشِّرً‌ا وَ نَذِيرً‌ا [الإسراء، ۱۰۵]

وَمَا أَرْ‌سَلْنَاكَ إِلَّا مُبَشِّرً‌ا وَ نَذِيرً‌ا [الفرقان، ۵۶]

يَا أَيُّهَا النَّبِيُّ إِنَّا أَرْ‌سَلْنَاكَ شَاهِدًا وَ مُبَشِّرً‌ا وَ نَذِيرً‌ا * وَ دَاعِيًا إِلَى اللَّـهِ بِإِذْنِهِ وَ سِرَ‌اجًا مُّنِيرً‌ا [الأحزاب، ۴۵ و ۴۶]

وَلِلَّـهِ جُنُودُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْ‌ضِ ۚ وَكَانَ اللَّـهُ عَزِيزًا حَكِيمًا * إِنَّا أَرْ‌سَلْنَاكَ شَاهِدًا وَ مُبَشِّرً‌ا وَ نَذِيرً‌ا [الفتح، ۷ و ۸]

در پناه خدا باشید
یا علی علیه‌السلام

[="Franklin Gothic Medium"]

divoone1985;728377 نوشت:
سلام. در مورد میزان اعتبار حدیث زیر چقدره؟ آیا صحت و سندیت کافی داره؟

مختصر البصائر، ص: ۱۵۶ و ۱۵۷
وَ مِنْهُ: حَدَّثَنَا عَلِيُّ بْنُ جَعْفَرٍ، قَالَ: حَدَّثَنِي مُحَمَّدُ بْنُ عَبْدِ اللَّهِ الطَّاهِرُ، قَالَ: حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ أَبِي عُمَيْرٍ، قَالَ: حَدَّثَنَا حَفْصٌ الْكُنَاسِيُّ «3»، قَالَ: سَمِعْتُ عَبْدَ اللَّهِ بْنَ بُكَيْرٍ الْأَرَّجَانِيَّ «4»، قَالَ: قَالَ لِيَ الصَّادِقُ جَعْفَرُ بْنُ مُحَمَّدٍ ص: «أَخْبِرْنِي عَنْ رَسُولِ اللَّهِ ص كَانَ عَامّاً لِلنَّاسِ؟ أَ لَيْسَ قَالَ اللَّهُ تَعَالَى فِي مُحْكَمِ كِتَابِهِ
وَ ما أَرْسَلْناكَ إِلَّا كَافَّةً لِلنَّاسِ «5» لِأَهْلِ الشَّرْقِ وَ الْغَرْبِ، وَ أَهْلِ السَّمَاءِ وَ الْأَرْضِ مِنَ الْجِنِّ وَ الْإِنْسِ، هَلْ بَلَّغَ رِسَالَتَهُ إِلَيْهِمْ كُلِّهِمْ؟». قُلْتُ: لَا أَدْرِي، فَقَالَ: «يَا ابْنَ بُكَيْرٍ إِنَّ رَسُولَ اللَّهِ ص لَمْ يَخْرُجْ مِنَ الْمَدِينَةِ فَكَيْفَ بَلَّغَ أَهْلَ الشَّرْقِ وَ الْغَرْبِ؟» قُلْتُ: لَا أَدْرِي، قَالَ: «إِنَّ اللَّهَ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى أَمَرَ جَبْرَئِيلَ ع فَاقْتَلَعَ الْأَرْضَ بِرِيشَةٍ مِنْ جَنَاحِهِ وَ نَصَبَهَا لِمُحَمَّدٍ ص فَكَانَتْ بَيْنَ يَدَيْهِ مِثْلَ رَاحَتِهِ فِي كَفِّهِ، يَنْظُرُ إِلَى أَهْلِ الشَّرْقِ وَ الْغَرْبِ، وَ يُخَاطِبُ كُلَّ قَوْمٍ بِأَلْسِنَتِهِمْ، وَ يَدْعُوهُمْ إِلَى اللَّهِ وَ إِلَى نُبُوَّتِهِ بِنَفْسِهِ، فَمَا بَقِيَتْ قَرْيَةٌ وَ لَا مَدِينَةٌ إِلَّا دَعَاهُمُ النَّبِيُّ ص بِنَفْسِهِ»


بسم الله الرحمن الرحیم
سلام علیکم و رحمة الله

پس از آنكه مأمون دخترش را به امام جواد تزويج كرد در مجلسى كه مأمون و امام و يحيى بن اكثم و گروه بسيارى در آن حضور داشتند، يحيى به امام گفت: روايت شده است كه جبرئيل به حضور پيامبر رسيد و گفت: يا محمد! خدا به شما سلام مى رساند و مى گويد: «من از ابوبكر راضى هستم، از او بپرس كه آيا او هم از من راضى است؟». نظر شما درباره اين حديث چيست؟
امام فرمود: كسى كه اين خبر را نقل مى كند بايد خبر ديگرى را نيز كه پيامبر اسلام در حجه الوداع بيان كرد، از نظر دور ندارد. پيامبر فرمود: «كسانى كه بر من دروغ ببندد، جايگاهش در آتش خواهد بود. پس چون حديثى از من براى شما نقل شد، آن را به كتاب خدا و سنت من عرضه كنيد، آنچه را كه با كتاب خدا و سنت من موافق بود، بگيريد و آنچه را كه مخالف كتاب خدا و سنت من بود، رها كنيد». سپس امام جواد علیه السلام افزودند ...

البته ظاهراً این حدیث که در بالا تنها بخشی از ابتدای آن آورده شده است را مرحوم علامه‌ی امینی ضعیف دانسته‌اند ولی بجز چند مورد مشکوک که قابل حمل بر تقیه‌ی امام علیه‌السلام نیز هست متن حدیث که در آن استدلال‌های جالبی به کمک آیات قرآن وارد شده است قوی به نظر می‌رسد ... اگر این روایت صحیح باشد معیار اصلی در تشخیص صحت یک حدیث را به تطابق آن با قران و سنت یا قرآن و روایات دیگر معرفی می‌نماید ... با این حساب می‌توان به بررسی روایت مورد نظر این تاپیک نیز پرداخت و ظاهراً که هیچ اشکالی در آن نیست و به استناد نقل قول امام جواد علیه‌السلام از رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله نیز می‌شود این روایت را گرفت و رها نکرد ...
یا علی علیه‌السلام

سین;735605 نوشت:
إِنَّ الَّذِينَ قَالُوا رَ‌بُّنَا اللَّـهُ ثُمَّ اسْتَقَامُوا تَتَنَزَّلُ عَلَيْهِمُ الْمَلَائِكَةُ أَلَّا تَخَافُوا وَلَا تَحْزَنُوا وَأَبْشِرُ‌وا بِالْجَنَّةِ الَّتِي كُنتُمْ تُوعَدُونَ * نَحْنُ أَوْلِيَاؤُكُمْ فِي الْحَيَاةِ الدُّنْيَا وَفِي الْآخِرَ‌ةِ ۖ وَلَكُمْ فِيهَا مَا تَشْتَهِي أَنفُسُكُمْ وَلَكُمْ فِيهَا مَا تَدَّعُونَ [فصّلت، ۳۰ و ۳۱]
آیا ملائکه که به سوی مؤمنان مذکور در این آیه می‌آیند و با ایشان سخن گفته و می‌گویند که نترسید و ناراحت نباشید و بشارت باد بر شما و ما دوستان شما هستیم در حیات دنیا و آخرت، آیا مؤمنان هم ایشان را با چشم سر می‌بینند و صدایشان را با گوش سر می‌شنوند؟ ... ظاهراً سخن گفتن با انسان‌ها از طریق باطنی موضوعیت قرآنی دارد و آن حدیث هم چیزی فراتر از این مطلب را بیان نمی‌کند ... بلکه کیفیت این مطلب را بیان می‌کند و به وضوح این کیفیت از امور غیبی است که با تعقل ناقص ما قابل تحصیل نیست اگر خبر آن را به کناری بگذاریم و به آن اعتنا نکنیم ... اینکه خداوند بعد از بیان اینکه ای پیامبر تو بر تمام مردم کفایت می‌کنی فرموده است که ولی بیشتر مردم نمی‌دانند شاید به همین مطلب اشاره کرده باشد ... اینکه این مسأله از مسائل غیبی است ... اینکه فهم شما از آن متوقف است بر خبری که راسخان در علم به شما بدهند ...
توجه کنید که در آیه‌ی مذکور در بالا فرشتگان به مؤمنان بشارت می‌دهند و بشارت و انذار دو فعلی است که خداوند در آیه‌ی «وَمَا أَرْ‌سَلْنَاكَ إِلَّا كَافَّةً لِّلنَّاسِ بَشِيرً‌ا وَ نَذِيرً‌ا وَلَـٰكِنَّ أَكْثَرَ‌ النَّاسِ لَا يَعْلَمُونَ» هم به آن اشاره فرموده است، انذار باطنی را هم که همه تحت عنوان نفس لوامه و ملامتگر درونی می‌شناسیم ... جالب است که چند جا خداوند فرموده که رسولش را برای همین‌ها به رسالت فرستاده است و تمامی موارد یافت شده از حیث ظاهر با حدیث مورد نظر صراحتاً وفق داشته یا قابل جمع هستند:

وَبِالْحَقِّ أَنزَلْنَاهُ وَبِالْحَقِّ نَزَلَ ۗ وَمَا أَرْ‌سَلْنَاكَ إِلَّا مُبَشِّرً‌ا وَ نَذِيرً‌ا [الإسراء، ۱۰۵]

وَمَا أَرْ‌سَلْنَاكَ إِلَّا مُبَشِّرً‌ا وَ نَذِيرً‌ا [الفرقان، ۵۶]

يَا أَيُّهَا النَّبِيُّ إِنَّا أَرْ‌سَلْنَاكَ شَاهِدًا وَ مُبَشِّرً‌ا وَ نَذِيرً‌ا * وَ دَاعِيًا إِلَى اللَّـهِ بِإِذْنِهِ وَ سِرَ‌اجًا مُّنِيرً‌ا [الأحزاب، ۴۵ و ۴۶]

وَلِلَّـهِ جُنُودُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْ‌ضِ ۚ وَكَانَ اللَّـهُ عَزِيزًا حَكِيمًا * إِنَّا أَرْ‌سَلْنَاكَ شَاهِدًا وَ مُبَشِّرً‌ا وَ نَذِيرً‌ا [الفتح، ۷ و ۸]

در پناه خدا باشید
یا علی علیه‌السلام

سلام
1- یعنی از نظر شما چون امکان تبشیر یا انذار انسان ها از طرق مختلف وجود دارد، دلیل می شود که پیامبر خدا بر قطعه ای از زمین بالا رفته باشند و تمام مردم دنیا را نظاره کرده و هر گروه را با زبان خودشان مورد انذار(حالا انذار باطنی مثلا) قرار داده باشند؟
بین این دو چه ملازمتی هست؟

2- ابلاغ دین و ارسال رسل، حجت را بر مردم از جهت رسیدن هدایت، تمام میکند.[INDENT=4]رسلا مبشرین ومنذرین لئلا یکون للناس علی الله حجة بعد الرسل (نساء/سوره۴، آیه۱۶۵)
[/INDENT]

يعني اگر خداوند پيامبران را نمي فرستاد براي كساني كه ايمان به باورهاي فطري و عقلي نياورده بودند اين فرصت ارائه حجت و دليل در برابر خداوند وجود داشت كه بگويند خدايا! اگر براي ما پيامبري مي فرستادي ما هم ايمان مي آورديم.
حالا این انذار و بشارت درونی و دعوت باطنی پیامبر اسلام که شما از آن یاد میکنید، چه حجتی را بر مردم سراسر زمین تمام میکند و چه تفاوتی با رسول باطن انسان ها دارد؟

سین;735605 نوشت:
به نظر شما چطور اولین انسان که حضرت آدم علیه‌السلام بودند خودشان پیامبر بودند و چطور باز در روایت آمده که اگر دو نفر بیشتر بر روی زمین نباشند حتماً یکی حجت خداست بر دیگری؟ با این اوصاف حالا این همه انسان به خودشان رها شده‌اند؟ اگر عقلِ خودشان کفایت می‌کرد که لازم نبود حتماً اگر فقط دو نفر باشند یکی از آنها حجت خدا و مفترض‌الطاعة باشد ... پس برای تک‌تک ابناء انسان باید یک حجت که مفترض‌الطاعة هست هم باشد ... حالا این روایت را بگذارید به یک کناری و بعد آیات بیان شده و این توضیحات را کنار هم بگذارید و پاسخگوی مشکلات باشید، حقیر منتظرم که پاسخ شما و جناب عصران را بشنوم

سلام.
شاید جای مناسبی برای بحث در این مورد نیست. ولی با توجه به مطالبی که فرمودید و استدلال شما دو نکته به ذهنم رسید:
1- با توجه به استدلال شما میشه نتیجه گرفت که این اتفاف باید برای حضرت عیسی و حضرت موسی و سایر پیامبران هم افتاده باشه. درسته؟
2- در فاصله زمانی بین پیامبران (به عنوان مثال 6قرن فاصله میان حضرت عیسی و پیامبر اسلام) استدلال حضرتعالی چه تعریفی پیدا میکنه؟
موضوع قفل شده است