ناوسروان شهید رضا سوزنچی کاشانی

سال ۱۳۱۹ خورشیدی درخانوادهای نجیب ومعتقد ؛از شهر مشهد خطّه هشتمین ستاره تابناک مهر؛ امید تازه ای دمید.مهدی سوزنچی صاحب اولین فرزند شد.نامش را به نشان ارادت سلطان محبت ووفا رضا نهادند.هنوز یک بهار از وجود نازک اونگذشته بود که فضای پاک میهن به نفیر نفس وسفیر گلوله بیگانگان آلوده شد. چرخ روزگار گردید وگشت فرازوفرودها یکی پس از دیگری چون ابرهای تیره وروشن از سر کوهها ودشتهای وطن گذشتند وتاریخ لاجرم ما رقم خورد.تا آنکه رضای جوان وبرومند از دانشکده افسری لیسانس گرفته وبه خدمت نظام مقدس ارتش ملی درآمد.
نماز وکار دورکن مسلم ومتقن اخلاقی وعملی زندگی سراسر صداقت وپاکی اورا تشکیل می دادند آری او (حبّ الوطن من الایمان رادرکلام پارسی گوی ارجمند فردوسی کبیر یافته بودکه
(چوایران نباشد تن من مباد بدین برم وبرزنده یک تن مباد)
درهمین راستا سروان رضا سوزنچی کاشانی درنهم آذرماه ۱۳۵۰ازجهان پاییزی دل کنده ودرقالب ماموریتی مقدس طی تک رهایی بخشی ارتش ایران به جزیره تنب بزرگ ودررویارویی دلاورانه با میراث خواران بازمانده استعمار پیر؛درآخرین لحظات هنگام پاکسازی درپاسگاه پلیس مورد اصابت رگبار ناجونمردانه مسلسل قرار گرفته وبه اتفاق سه همرزم دیگر خود به آسمان جاودانگان پرکشید.همزمان پیوستن سه جزیره تنب بزرگ وتنب کوچک وابوموسی به دامان وطن از رادیوسراسری ایران اعلان گردید.پیکر گلگون اورا طی تشریفاتی بی نظیر از خطّه گلگون خلیج فارس به بارگاه طلایی ثامن الحجج مشایعت نمودند.آری سروان رضا سوزنچی کاشانی را اگر درموتور جستجوی عشق سرچ کنیدبه دنیایی ازجمال؛کمال وافتخار رهنمون خواهید شد.مردی ازتبار خطّه محتشم وسهراب ؛بالنده درخاک پاک طوس واکنون غنوده در حریم بی نظیر مهرامام رضا.