آیا زیارت امام زاده بدعت است؟

تب‌های اولیه

8 پستها / 0 جدید
آخرین ارسال
آیا زیارت امام زاده بدعت است؟

با سلام

در خیلی از شهرهای زیادرتگاه‌هایی هست به اسم امام زاده (یا شاهزاده) شناخته می‌شوند که مردم بسیار به زیارت آن‌ها می‌روند و ضریحشان را می‌بوسند، پول در آن می‌ریزند، نمازهای خاصی می‌خوانند و... .

در حالی که به نظر نمی‌رسد این همه امام زاده همه واقعاً فرزند امام معصوم باشند و حتی اگر باشند دلیلی بر رحجان آنان بر دیگر متوفیان مسلمان نیست (که پسر نوح(ع) و جعفر کذاب شاهد این مدعایند)، این مراسم، این ضریح بوسیدن‌ها یا ضریح ساختن‌ها، این ابنیه، این نذورات و نمازها از کجا آمده؟
شاید این کارها شبیه نوعی تفریح موجه برای اقشار خاصی است و اساس دینی نداشته باشد؟ به خصوص که به ظاهر زیارتگاه‌هایی که از نظر بنا آبادتر و زیباتر و بزرگتند، زائر بیش‌تر دارند و گاه به افتخار یک شهر تبدیل می‌شوند و تبلیغات فراوان می‌شود که همه فلان امام زاده را بشناسند و خرج‌های فراوان می‌شود که بارگاهش را بازسازی کنند. گاه در برخی شهرهای مذهبی نزدیک به هم، دو شهر در تبلیغ امام زادۀ خود رقابت دارند!

در مورد خود امام معصوم مسلما زیارت توجیه دارد، هر چند باز هم دلیل به کارگیری طلا و بوسیدن طلا را نمی‌دانم؛ اما در مورد امام زاده‌هایی که معلوم نیست که هستند، آیا آنچه گفته شد بدعت نیست؟ آیا دلیلی یا احادیثی برای تأیید این امور وجود دارد؟

با نام و یاد دوست




کارشناس بحث: استاد صدرا

irancplusplus;721900 نوشت:
با سلام در خیلی از شهرهای زیادرتگاه‌هایی هست به اسم امام زاده (یا شاهزاده) شناخته می‌شوند که مردم بسیار به زیارت آن‌ها می‌روند و ضریحشان را می‌بوسند، پول در آن می‌ریزند، نمازهای خاصی می‌خوانند و... .

با سلام و عرض ادب

1) هر چند«بدعت» در لغت بر کار نو و بی سابقه اطلاق می گردد؛‌ اما بدعت در اصطلاح بر عملی صادق است که علاوه بر عدم داشتن اصلی دینی، به همراه استناد به دین و شریعت نیز همراه باشد؛ لذا اگر عملی به همراه استناد و نسبت دادن به دین نباشد از دایره ی بدعت اصطلاحی خارج بوده و تنها بدعت در لغت بر آن صادق می باشد.

2) قرآن کریم اجر و مزد پیامبراکرم(صلی الله علیه وآله) را محبت و مودت ذوی القربی می داند:«قُلْ لا أَسْئَلُكُمْ عَلَيْهِ أَجْراً إِلاَّ الْمَوَدَّةَ فِي الْقُرْبى»؛[1] بگو: «به ازاى آن [رسالت‏] پاداشى از شما خواستار نيستم، مگر دوستى درباره خويشاوندان».

3) خانه های اهل بیت(علیهم السلام) مکانهایی اند که خداوند متعال بدانها رفعت بخشیده؛ همچنان که قرآن کریم می فرماید:«في بيوتٍ أَذِنَ اللَّهُ أَنْ ترْفَعَ وَ يذْكرَفيها اسمهُ يسبحُ لهُ فيها بالغدُوِّ وَالْآصال»؛[2]بنابراین خداوند خانه های اهل بیت(علیهم السلام) را رفعت بخشیده و ترفیع ظاهری آن هم از مصادیق حب به رسول خدا(صلی الله علیه وآله) است که یک مصداق مزد رسالت آن حضرت است و چنین امری خود مصداق بارز تعظیم شعائر الهی است؛[3] همچنان که می توان همین امر را در مورد امامزادگان عظیم الشانی که مقام و منزلت آنان در بیانات معصومین (علیهم السلام) و بزرگان دین بیان شده است در مرتبه ای پائینتر بیان نمود.

4) در مورد ساخت بنا و بارگاه و ضریح در مورد کسانی که شناسنامه ی مشخصی نداشته و صرفا به اعتقاد اهل مکانی مورد احترام اند؛ دلیل شرعی ای در دست نیست و نمی توان به آن رنگ دینی بخشید.

5) اینکه اهل شهری تبلیغ امامزاده ی شهر خود را بنمایند و این امر در مواردی(بر فرض) موجب انجام برخی رفتارهای غیر اخلاقی گردد؛ موجب آن نخواهد بود که مجوزی برای عدم تکریم امامزادگان فراهم گردد؛ همچنان که چنین امری مختص به امامزادگان نیز نبوده و امور مختلفی در زندگی اجتماعی مردم وجود دارد که می تواند منشائی برای افتخارات ظاهری آنان فراهم سازد.

6) در مورد مس نمودن ضریح و یا بوسیدن آن؛ بدیهی است که انسان مومن مشتاق بوسیدن در و دیوار و فلز نیست و در هیچ جای دیگری چنین عملی را انجام نمی دهد؛ بلکه این امور از باب تبرک جستن به صاحب قبر است؛ همچنان که در اشار منسوب به مجنون آمده است:

أمُرُّ عَلَى الدِّيارِ دِيار سَلْمى ‏
أقَبِّلُ ذَا الْجِدارَ وَ ذَا الْجِدارا

وَ ما حُبُّ الدِّيارِ شَغَفْنَ قلْبِىْ
وَلكِنْ حُبُّ مَنْ سَكَنَ الدِّيارا

بر ديار سلمى مى‏ گذرم، اين ديوار و آن ديوار را مى ‏بوسم. دوستى آن ديار، قلب مرا شاد نمى ‏سازد، بلكه محبّت ساكن آن است كه مرا به وجد و سرور مى ‏آورد.

موفق باشید.


[/HR] [1] . الشوری(42)،23.

[2] . النور(24)،36: (اين چراغ پر فروغ) در خانه ‏هايى قرار دارد كه خداوند اذن فرموده ديوارهاى آن را بالا برند خانه‏ هايى كه نام خدا در آن برده شود و صبح و شام در آن تسبيح گويند.

[3] . الحج(22)،32:« وَ مَنْ يُعَظِّمْ شَعائِرَ اللَّهِ فَإِنَّها مِنْ تَقْوَى الْقُلُوب»؛و هر كس شعاير خدا را بزرگ دارد در حقيقت، آن [حاكى‏] از پاكى دلهاست.

صدرا;725428 نوشت:
4) در مورد ساخت بنا و بارگاه و ضریح در مورد کسانی که شناسنامه ی مشخصی نداشته و صرفا به اعتقاد اهل مکانی مورد احترام اند؛ دلیل شرعی ای در دست نیست و نمی توان به آن رنگ دینی بخشید
سلام
با اجازه یه جمله به فرمایش شما اضافه میکنم و بعد هم یه سؤال از شما دارم

در ادامهء فرمایش استاد:
دلیل شرعی در دست نیست ، اما چه بسا مردم آن دیار خود میدانند که آن شخص چه کراماتی داشته (و البته گاهی هم اشتباه میکنند)
پس به همین دلیل که مشخص نیست تشخیص مردم درست بوده یا نه ، نمیتوان با قاطعیت گفت که آن امام زاده لزوماً لایق آن جایگاه است
اما به همان میزان نمیتوان با قاطعیت هم گفت که لایق آن جایگاه نیست

پرسش:
چرا مسئولین و بخصوص علما و حوزوی ها ، روی این مسئله تاکید و آموزش بیشتری ندارن تا جلوی بدعت گذاری های احتمالی رو بگیرن؟
چرا سعی و تلاشی در جهت جدا کردن خرافه (یا تشخیص اشتباه) ، از زیارت ها و توسل های صحیح ، وجود نداره؟

Reza-D;725436 نوشت:

پرسش:
چرا مسئولین و بخصوص علما و حوزوی ها ، روی این مسئله تاکید و آموزش بیشتری ندارن تا جلوی بدعت گذاری های احتمالی رو بگیرن؟
چرا سعی و تلاشی در جهت جدا کردن خرافه (یا تشخیص اشتباه) ، از زیارت ها و توسل های صحیح ، وجود نداره؟

با سلام و عرض ادب

اشکال جنابعالی وارد است. نهادهای مسوول خصوصا اوقاف باید مراقب باشند که به جهت کسب درآمد، امام زاده سازی نکنند.

موفق باشید.

سلام

گویا ائمه فرزندان خود را برای ادامه ی تحصیل به ایران می فرستادند!
خخخخخخخخخ

حالا جدا از شوخی....
دریکی از روستاهای مناطق محروم برای اردوی جهادی رفته بودیم...
چندتا امامزاده داشت!!!
پرسیدم اینا قضیه اش چیه؟!
گفتن چند سال پیش، یه نفر خواب دید که اینجا یه امامزاده دفنه! اومد مقبره ساخت!

اللهم اجعل عواقب امورنا خیرا

[="Navy"]یه چیزم هست
ما وقتی میریم یک امام زاده ای طرفو نمیپرستیم که حالا مهم باشه طرف حق بوده یا نبوده یا اصلا کسی اون زیر هست یا نیست
یه قرآنی میخونیم ، یه نماز و زیارت عاشورا میخونیم
ثوابشو میربیم . زیاد در قید و بند این نباش که واقعی هست یا نیست

البته این حرفم به این معنی نیست که بریم امام زاده قلابی بسازیم
یا مسئولین قلابیارو جمع نکنن

ولی وقتی نمیتونیم صحتشو تایید یا تکذیب کنیم ، فقط با شک داشتن خودمونو محروم نکنیم[/]

لا حول و لا قوة الا بالله

به نظرم کار اشتباهیه
وقتی فقط یک امام در ایران هست و 11000 امامزاده پس احتمالاً تمام کسانی که در عراق و عربستان دفن شدن امام زاده هستن
متاسفانه خیلی از اهالی ساده ای که نزدیک امام زادگان هستند دچار خرافه میشن ، مثل امامزاده قلقلی که واقعاً مضحک هست و آبروی دین و مذهب رو هم بردند و خیلی های دیگه
جاده ها هم که دیگه شاهکارن ، وسط بیابون برهوت که هیچ سکنه ای نداره ی گنبد و گلدسته زدن میگن امام زاده هست
الله اعلم

موضوع قفل شده است