با مادرم چطور رفتار کنم که ناراحتش نکنم؟

تب‌های اولیه

9 پستها / 0 جدید
آخرین ارسال
با مادرم چطور رفتار کنم که ناراحتش نکنم؟

سلام
گاهی اوقات مادرم منو با رفتاراش ناراحت و عصبی میکنه. میخواستم بدونم من چطور باید با مادرم برخورد کنم که هم ناراحتش نکنم هم اون و متوجه اشتباهش بکنم؟
گفتنِ تنها هم روش معمولا اثر نمیذاره یا اگه بذاره خیییییلی کم. یعنی گاهی اوقات مجبوریم یه حرف و شونصد بار بهش بگیم تا دقیق بفهمه چی گفتیم یا معذرت میخوام یه کم بهش بی احترامی کنیم تا شاید حرفمون و گوش کنه. هیچی هم نگیم که مشکلی حل نمیشه و بنده این تاپیک رو ایجاد نمیکردم.
من عاشق مادرم هستم و اصلا دوست ندارم ناراحتش کنم. ولی چاره چیه؟ واقعا چاره چیه؟
در ضمن لطفا آیه و حدیث برام نگید. بنده خودم بلدم آیه و حدیث ولی در عمل ضعیفم. متشکرم

با نام و یاد دوست




کارشناس بحث: استاد نشاط

بنام بهترین خالق هستی
با سلام
به نظر می رسد برای اینکه مشکل به خوبی حل شود،نیاز است که یک اصلاح رفتاری صورت بگیرد،رفتارهای ما باعث ناراحتی همدیگر می شود،کسانی که در شناخت رفتار خودشان آگاهی بیشتر و تسلط کافی دارند معمولا مشکلات آنها کمتر خواهد بود.
رفتارهای متناسب و منطقی و صحیح ضامن سلامتی و آرامش روان هر فرد خواهد بود،مطالبی در این باب که می تواند برای شما خواهر گرامی مفید و موثر باشد اشاره می کنیم:

برای تغییر یک رفتار لازم است این مقدمات را رعایت کنید تا یک نتیجه خوبی بگیرید:
1.شناسایی و فهرست بندی رفتارها
بهتر است شما:
شما حساسیت های مادرتان را به دقت کشف کنید.(با اندکی تامل می توانید آنها را مشخص کنید،در حقیقت نقاط قوت و ضعف رفتاری مادرتان را کشف کنید و بعد آنها را به صورت منظم برای خودتان یاداشت کنید)
رفتارهای اشتباه مادرتان را نیز با اندکی تامل بنویسید و روی آنها تامل کنید.
به پاسخ های رفتاری خودتان نیز یک تاملی داشته باشید.
خوب وقتی رفتارها و حساسیت های مادر و رفتارهای خودتان را شناسایی کردید به مرحله تعیین هدف رسیدید.

2.تعيين هدف
مشخص كردن رفتاري را كه قرار است در آن تغيير ايجاد شود.
شما خواهر گرامی با دو مساله روبرو هستید،یکی رفتار مادرتان ودیگری رفتار خودتان،و دنبال عکس العمل مناسبی هستید که هم شما اذیت نشوید و هم مادر عزیزتان ،در هر صورت تصمیم به تغییر و اصلاح اگر دو طرفه باشد،نتیجه مطلوب سریع تر حاصل می شود.
هر چند در برخی مواقع رفتار(مدیریت شده و به شکل صحیح) یک طرفه هم می تواند مانع ایجاد وبروز بسیاری از مشکلات باشد.
بعد از اینکه آن رفتارهاو حساسیت ها مادر و خودتان مشخص شدند.
می توانید خودتان بهترین برخورد و رفتار مناسب را با روحیه مادرتان تعیین و عمل کنید.
وقتی رفتارها هدف گذاری و مشخص می شوند،تمرکز و مدیریت رفتار خوب حاصل می شود.
(مثلا مادری که به سلیقه خونه خیلی حساس است و دوست دارد دخترش،موقع شستن ظرفها و یا تمیز کردن خونه دقت کافی داشته باشد،می توان با یک رفتار خوب یعنی نظافت و تمییز کردن مرتب هم انتظار مادر را بر آورده کنیم و هم خودمان احساس نشاط داشته باشیم....پس خود شناسایی رفتار و عکس العمل مناسب کمک خوبی است تا ناراحتی ها و مشکلات کم شود)
البته فراموش نشود که اگر شما که دوست ندارید مادرتان ناراحت شود پس بهترین شکل حل مشکل در اصلاح رفتار و مدیریت برخورد شما با مادرتان هست.پس تصمیم بگیرید که خودتان اصلاح رفتاری داشته باشید،امید است که با رعایت و انجام بهترین شکل رفتار،رفتارمادرتان نیز اصلاح شود.

3.مرحله انتخاب روش مناسب برخورد و رفتار
بعد از شناسایی و هدف گذاری رفتار مرحله برخورد مناسب هست که شما باید با در نظر گرفتن روحیه مادر و خودتان،روش مناسب را اختیار و عمل کنید.
مثلا وقتی مادرتان خیلی عصبانی می شوند و شروع به سرزنش و حرف های ناخوشایند می شوند،شما به جای اینکه از خودتان دفاع کنید بهتر است حرفی نگویید و سکوت کنید تا اینکه آرام شود،و یا در یک شرایط خوب اگر برخوردش هم اشتباه بود و یا قضاوت نا عادلانه کرده بود و... می توانید با نهایت احترام و مودبانه توضیح دهید.
چه بسا سکوت شما مادر را پشیمان کند.
روشها را باید متناسب با خصوصیات شخصیتی مادرتان در نظر بگیرید و عمل کنید.
(چون سوال کلی است ما هم مجبوریم به صورت کلی جواب بدهیم)
البته چند نکته لازم است:
1.تصمیم قاطع
واقعا تصمیم بگیرید که در راستای تغییر و اصلاح رفتار ذره ای کوتاهی نکنید.
2.صبوری و داشتن حوصله زیاد
چه بسا اوائل شروع تغییر و اصلاح خسته کننده باشد ولی باید صبر کنید.
3.امید داشته باشید
برای گرفتن نتیجه و اصلاح ساختاری به این کارتون یقین و باور داشته و امیدوار باشید.
4.اصل تدریج
رفتارهای ما برای اینکه اصلاح شوند و یا بتوانیم تغییرات رفتاری و اصلاحی در دیگران داشته باشیم،بتدریج حاصل می شود و نباید عجله کنیم.

ما موظفیم که مواظب رفتارمان باشیم.
ما باید دنبال وظیفه خودمان باشیم
.

خلاصه خواهر گرامی:
شما صبور باشید،به فکر رفتار خوب باشید،بهترین برخورد و رفتار را کشف کنید،ادب و احترام ومحبت به مادر را رعایت کنید،به رفتارهای خودتان نیز یک تاملی داشته باشید و خودتان را ارزیابی کنید و خودتان قاضی رفتارتان باشید،و بدانید خیلی از چیزها با گفتن و تذکر دادن حل نمی شود،بلکه عمل کردن و تغییر رفتار و اصلاح روش برخورد می تواند قویترین اثر را بگذارد.

غافل;720384 نوشت:
سلام
گاهی اوقات مادرم منو با رفتاراش ناراحت و عصبی میکنه. میخواستم بدونم من چطور باید با مادرم برخورد کنم که هم ناراحتش نکنم هم اون و متوجه اشتباهش بکنم؟
گفتنِ تنها هم روش معمولا اثر نمیذاره یا اگه بذاره خیییییلی کم. یعنی گاهی اوقات مجبوریم یه حرف و شونصد بار بهش بگیم تا دقیق بفهمه چی گفتیم یا معذرت میخوام یه کم بهش بی احترامی کنیم تا شاید حرفمون و گوش کنه. هیچی هم نگیم که مشکلی حل نمیشه و بنده این تاپیک رو ایجاد نمیکردم.
من عاشق مادرم هستم و اصلا دوست ندارم ناراحتش کنم. ولی چاره چیه؟ واقعا چاره چیه؟
در ضمن لطفا آیه و حدیث برام نگید. بنده خودم بلدم آیه و حدیث ولی در عمل ضعیفم. متشکرم

سلام و عرض ادب

من فقط نظرم رو مینویسم کار راحتی نیست بعضی وقتا آدمی کم میاره ممکنه سر مادرش داد بزنه در عین حال که اصلا دلش نمیخواد اما مادرش رفتاری

میکنه که نمیدونه اشتباهه ما باید اینو درک کنیم گاهی باید قدر داشته هامون رو بدونیم ا بفهمیم این مادر چقد عزیزه

آره سخته ولی شدنیه گاهی بشین فکر کن که همین مادر چقد برای تو بچه هاش بزرگ کردنتون زحمت کشیده به اینا یکم فکر کنید بیشتر رفتارهای

مادرتون رو میتونید تحمل و درمقابلش صبر کنید

به این فکر کنید که خدا در مقابل همین صبر چه پاداشی بهتون میده

یکم تمرین میخواد ولی اینم بدونید هروقت از دست کارها و رفتارای مادرتون عصبانی شدید صلوات بفرستید وچشم پوشی کنید خودتون کار اشتباهش رو درست کنید

آره هزار بار هم بهش بگید بازم کار خودشو میکنه چون نمیدونه چون به بعضی رفتارا عادت کرده شما که میدونید عاقلید بالغ هستید چشم پوشی کنید

صبر کنیدوخودتون انجامش بدید لازم نیست که حتما اون بفهمه و بهش بفهمونید اینجوری هم خودتون هم اطرافیان هم مادرتون خسته وناراحت میشید

سعی کنید همییشه احترام گذاشتن به مادرتون رو تمرین کنید و بگید خدایا

بخاطر اینکه توگفتی من درمقابل رفتارای مادرم صبرمیکنم صلوات صبر راهکار خوبیه

مادر خیلی عزیزه سعی کنید طاقت بیارید و نه خودتونو ناراحت کنید نه اون رو

با تمرین رفتارتون رو عوض کنید واحترامش بذارید ان شاالله که اجرش رو خواهید دید

یا علی

سلام
منم با مامانم خیلی مشکلات دارم.:khaneh::khaneh:

به نظرم شما هم بی خیال بشید.چون شخصیت مادر و پدرهامون دیگه جا افتاده و قابل تغییر نیست.:Gol:

[="Tahoma"]کنترل کردن عصبانیت خیلی سخته
گذشتن و کم کردن از حساسیت ها یا کلن بی خیال شدنشون هم غیر ممکنه
بی احترامی نمیشه
زبون ساده هم بی خیال میشن و اهمیتی واسه مادر نداره
راهی ندارید جز اینکه خودتون و تغییر بدید
طرز بیانتون
جوری که مادرتون قبول کنند

غافل;720384 نوشت:
سلام
گاهی اوقات مادرم منو با رفتاراش ناراحت و عصبی میکنه. میخواستم بدونم من چطور باید با مادرم برخورد کنم که هم ناراحتش نکنم هم اون و متوجه اشتباهش بکنم؟
گفتنِ تنها هم روش معمولا اثر نمیذاره یا اگه بذاره خیییییلی کم. یعنی گاهی اوقات مجبوریم یه حرف و شونصد بار بهش بگیم تا دقیق بفهمه چی گفتیم یا معذرت میخوام یه کم بهش بی احترامی کنیم تا شاید حرفمون و گوش کنه. هیچی هم نگیم که مشکلی حل نمیشه و بنده این تاپیک رو ایجاد نمیکردم.
من عاشق مادرم هستم و اصلا دوست ندارم ناراحتش کنم. ولی چاره چیه؟ واقعا چاره چیه؟
در ضمن لطفا آیه و حدیث برام نگید. بنده خودم بلدم آیه و حدیث ولی در عمل ضعیفم. متشکرم

سلام

به این فکر کنین شما هم یه روزی به اون سن میرسین و ممکنه بچه هاتون عقایدشون با شما فرق کنه و همچنین قطعا شرایط اونموقع هم فرق میکنه

پس ممکنه در آینده فرزندان شما هم با شما همین رفتار رو بکنن .. پس خودتونو بزارین جای مادرتون و

این و قبول کنین که پدر و مادرتون در شرایط و اداب ورسوم کمی متفاوت با شما بزرگ شدن و یک سری اختلاف ها وجود داره ... :yes:

همچنین با بالا رفتن سن خلق و خو ممکنه یکم تند و کم اعصاب بشن ... پس درکشون کنین ..
:reading:

سعی کنین خودتونو نگه دارین .... اوایلش یکم سخته اما به مرور درست میشه ..
:Khab:

یکم رو خوش اخلاقی و صبور بودنتون کار کنین
:ok::Gol:

از آن­جا که زحمات مادر در مقایسه با پدر از اهمیت بیش­تری برخوردار است، اسلام بر احترام و احسان به مادر تأکید زیادتری به عمل آورده است، مثلاً در آیه «و وصینا الانسان بوالدیه احساناً؛ ما به انسان توصیه کردیم که به پدر و مادرش نیکی کند.»(1)
در آغاز آیه سخن از والدین است اما در ادامه لزوم حق­شناسی در برابر مادر را توصیه کرده و می فرماید :« مادر او را با ناراحتی حمل می کند و با ناراحتی بر زمین می گذارد و دوران حمل واز شیر باز گرفتنش سی ماه است».
هر چند پدر نیز نسبت به فرزند متحمل مشکلاتی می شود اما مهم مادر بیش­تر است. از این رو در روایات معصومین نیز بر این نکته تأکید شده است. مردی به پیامبر (ص)گفت: به چه کسی نیکی کنم ؟ فرمود:به مادرت. عرض کرد: بعد از او به چه کسی ؟ فرمود: به مادرت برای سومین بار عرض کرد: بعد ازاو به چه کسی؟ باز فرمود: به مادرت و در چهارمین باروقتی این سؤال را تکرار کرد گفت: به پدرت.(2)

پی نوشت­ها:
1. احقاف(46)آیه 15.
2. وسائل الشیعه، ج15، ص207.

غافل;720384 نوشت:
سلام
گاهی اوقات مادرم منو با رفتاراش ناراحت و عصبی میکنه. میخواستم بدونم من چطور باید با مادرم برخورد کنم که هم ناراحتش نکنم هم اون و متوجه اشتباهش بکنم؟
گفتنِ تنها هم روش معمولا اثر نمیذاره یا اگه بذاره خیییییلی کم. یعنی گاهی اوقات مجبوریم یه حرف و شونصد بار بهش بگیم تا دقیق بفهمه چی گفتیم یا معذرت میخوام یه کم بهش بی احترامی کنیم تا شاید حرفمون و گوش کنه. هیچی هم نگیم که مشکلی حل نمیشه و بنده این تاپیک رو ایجاد نمیکردم.
من عاشق مادرم هستم و اصلا دوست ندارم ناراحتش کنم. ولی چاره چیه؟ واقعا چاره چیه؟
در ضمن لطفا آیه و حدیث برام نگید. بنده خودم بلدم آیه و حدیث ولی در عمل ضعیفم. متشکرم

مشکل شما قطعا مشکل خیلی های دیگه مثل منم،هست.
چه خوب شد که براش تاپیک باز کردید و مطرح کردید.:)
موضوع قفل شده است