آیا گناه من باعث عذاب پدرم می شود؟ برعکسش چطور؟

تب‌های اولیه

8 پستها / 0 جدید
آخرین ارسال
آیا گناه من باعث عذاب پدرم می شود؟ برعکسش چطور؟

سلام

من پدرم پارسال فوت کرده. چندتا سوال داشتم
میخواستم بدونم آیا هرگناهی که انجام بدم آیا بابام میبینه؟
بعد آیا با گناهان من اون رو هم تو قبر یا تو قیامت عذاب میدن؟
من نیت کردم هرچی کار خوب انجام میدم از طرف بابام انجام بدم آیا این کارها تاثیری براش داره؟ (زیارت. کمک . نذری . نماز . قران)
از کجا مطمئن بشم بابام الان تو قبر راحته و در عذاب نیست؟ (نماز قضا براش هم پول دادم بخونن هم خودمون هممون میخونیم/ همه ی عمرشو داریم براش دوباره میخونیم و دادیم بخونن/ خمس و زکاتشو هم دادیم/ بدهی هم تا جایی که میدونیم نداشته) رد مظالم هم هر ماهی یک بار براش میدم. هرروز سرخاکش هم میریم (توی این یک سال که رفتیم)
در مغازم کلمن آب سرد هم با خرما براش گذاشتم که هرروز یک چیزی بهش برسه
اما با تمام این کارها هنوز نگرانشم.
اعصابم خورده میدونید چرا؟ حس میکنم با هر گناهی که میکنم باعث عذاب اون میشم . خب بعضی وقت ها که مثلا یک مشتری خفن میاد تو مغازم و چشمم بهش میفته بعد که میره میفهمم چه گناهی کردم و فکر میکنم الان با این کار من بابامو دارن تو قبر عذاب میدن.
از وقتی بابام فوت کرده همش دارم کاری میکنم که مردم بگن خدا باباتو بیامرزه (مثلا قبلا توی رانندگی به هیچکی راه نمیدادم و تند میرفتم طوری که ممکن بود بعضیا زیر لب بگن بر پدرت لعنت...اما الان توی این روابطم با مردم خیلی مراعات میکنم اما توی گناهان شخصی خب نمیتونم همیشه خودمو کنترل کنم و این عذاب وجدان همیشه با منه...
بعد یک سوال دیگه اینکه ممکنه بابام توی جوونیش با بعضیا دعوا کرده باشه و مثلا زده باشه شیشه مغازه طرف رو شکسته باشه . الان من چه جوری خیالم راحت باشه که این حق الناسای این مدلی جلویه بابام رو نگرفته؟؟؟؟ آیا همین که رد مظالم میدم میتونه من رو صددرصد مطمئن کنه یا اینا همش احتماله و ممکنه تاثیر نداشته باشه؟ روایتی چیزی داریم که خیال من راحت بشه؟
من دوست دارم هرکار میتونم بکنم تا بابام اون دنیا در رفاه کامل باشه چون اون کاری کرد که ما اینجا در رفاه کامل باشیم...
واسه همین اصلا نمیتونم راحت باشم حتی یک لحظه هم از فکرش نمیتونم بیام بیرون.

با نام و یاد دوست




کارشناس بحث: استاد طاها

با عرض سلام به شما دوست گرامی

در پاسخ چند نکته عرض میشود:

1. بر پایه برخی از روایات، رابطه مردگان با اهل دنیا بکلی قطع نیست و بسته به شرایطی، از برخی احوال و اعمال ما مطلع میشوند.

2. اسلام بر یک قاعده و قانون کلی تاکید دارد: هر کس بار گناهش را خود به دوش میکشد و هيچكس بار گناه ديگرى را به دوش نمیكشد:

مَنِ اهْتَدى‏ فَإِنَّما يَهْتَدي لِنَفْسِهِ وَ مَنْ ضَلَّ فَإِنَّما يَضِلُّ عَلَيْها وَ لا تَزِرُ وازِرَةٌ وِزْرَ أُخْرى‏؛ هر كس هدايت شود، براى خود هدايت يافته و آن كس كه گمراه گردد، به زيان خود گمراه شده است و هيچ كس بار گناه ديگرى را به دوش نمى‏كشد. (اسراء/15)

اما این قانون تبصره ای هم دارد و آن اینکه: اگر فردی در ارتکاب گناه توسط دیگران نقش داشته باشد وزر و وبال گناه دیگران دامنگیر او هم خواهد بود. قرآن در این باره میفرماید:

لِيَحْمِلُوا أَوْزارَهُمْ كامِلَةً يَوْمَ الْقِيامَةِ وَ مِنْ أَوْزارِ الَّذينَ يُضِلُّونَهُمْ بِغَيْرِ عِلْمٍ أَلا ساءَ ما يَزِرُون؛ آنها بايد روز قيامت، هم بار گناهان خود را بطور كامل بر دوش كشند و هم سهمى از گناهان كسانى كه بخاطر جهل، گمراهشان میسازند! بدانيد آنها بار سنگين بدى بر دوش مى‏كشند!(نحل/25)

در روایتی از امام باقر میخوانیم:
بنده‌ای از بندگان خدا که سنّت نیکو و شایسته ای از خود به‌ جا گذارد پاداشش با پاداش کسی که به ان سنّت عمل می کند برابر است، بی آنکه از پاداش عمل کننده به آن چیزی کم شود؛ و هر بنده ای از بندگان خدا که کار زشت و نکوهیده ای را پایه گذاری کند، گناهش همان گناه کسی است که به آن بدعت عمل می ‌کند، بی آنکه از بار گناه یکی از آنها کم گردد. (ثواب الأعمال و عقاب الأعمال، ص: 132)

بنابراین در صورتى والدين از اعمال بد فرزندان خود معذب و ناراحت خواهند بود كه نقشی در ارتکاب آن گناه داشته باشند مثلا در امر تربيت و هدايت آنها كوتاهى كرده و مقصر باشند.

3. اسلام تاکید عجیبی بر احسان به والدین دارد و این را منحصر به زمان حیات ایشان نمیداند. قرآن میفرماید:

وَ اخْفِضْ لَهُما جَناحَ الذُّلِّ مِنَ الرَّحْمَةِ وَ قُلْ رَبِّ ارْحَمْهُما كَما رَبَّياني‏ صَغيراً؛ و بالهاى تواضع خويش را از محبّت و لطف، در برابر آنان فرود آور! و بگو: پروردگارا! همان‏ گونه كه آنها مرا در كوچكى تربيت كردند، مشمول رحمتشان قرار ده! (اسراء/24)

این آیه به خوبی نشان میدهد دعای فرزند در حق والدین تاثیر بسزائی در سرنوشت و سعادت آنها دارد.

در روایتی از امام صادق میخوانیم:
چه چيز مانع شخص مي شود که وقتي پدر و مادرش زنده يا مرده اند، به آنها نيكي كند، به اين صورت كه به نيّت آنها نماز بخواند، صدقه بدهد، حجّ به جا آورد و روزه بگيرد، زيرا اگر چنين كند ثواب آنها به پدر و مادرش مي رسد و به خود شخص هم همان قدر ثواب داده مي شود. (الكافي (ط - الإسلامية)، ج‏2، ص: 159)

همچنین امام صادق فرمود:
پس از مرگ انسان، جز از ناحيه سه خصلت، پاداشى به او نمیرسد: صدقه‏ اى كه در حال حياتش جارى ساخته و پس از مرگش هم جريان می یابد؛ سنّت و روش هدايتى كه بنيان گذاشته و پس ‏از مرگ هم ‏به آن عمل می شود؛ و فرزند شايسته ‏اى كه براى او دعا میكند. (الكافي (ط - الإسلامية)، ج‏7، ص: 56)

در روایتی از امام کاظم آمده است:
مردی از پیامبر سؤال کرد: حق پدر بر فرزند چیست؟ حضرت فرمود: او را با نام صدا نکند؛ در راه رفتن از او جلو نیفتند؛ قبل از او ننشیند؛ کاری انجام ندهد که مردم به پدرش ناسزا بگویند. (الكافي (ط - الإسلامية)، ج‏2، ص: 158)

شخصی از امام باقر پرسید: آیا پسر می ‏تواند حق پدر را جبران نماید؟ امام فرمود: نه، مگر اینکه در حق او، یکی از این دو کار را انجام دهد: پدر برده باشد و پسر او را بخرد و آزاد كند یا اینکه پدر بدهي داشته باشد و فرزند آن را بپردازد. (الكافي (ط - الإسلامية)، ج‏2، ص: 163)

در روایتی آمده است شخصی نزد پیامبر آمد و گفت: ای رسول خدا آیا پس از مرگ والدین نیکی و بِرّی وجود دارد که برایشان انجام دهم؟ پیامبر فرمود: بله؛ نمازگزاردن بر ایشان و استغفار برای آنها و به سرانجام رساندن عهد و پیمانهای شان و نیکی به دوستان آنها و... . (تفسير نور الثقلين، ج‏3، ص: 151)

بر پایه این قبیل دستورات اسلامی انجام خیرات برای اموات و بطور خاص پرداخت دینها و حقوقی که به گردن دارند، مایه آسایش آنها میشود. از این روست که علامه مجلسی در کتاب «زاد المعاد» مینویسد:
سزاوار است اموات فراموش نشوند زیرا دستشان از اعمال خیر کوتاه شده است و انتظار احسان اولاد و نزدیکان خویش را میکشند؛ و بطور خاص دعا برای والدین و انجام عمل خیر به نیابت از ایشان. از اهم خیرات برای والدین و سایر اموات نزدیک، پرداخت دیون ایشان و قضای عبادات آنهاست.(زاد المعاد - مفتاح الجنان، ص: 358)

4. نکته پایانی اینکه: آیات و روایات حاکی است تلاش فرزندان برای آسایش والدین در قبر و قیامت بسیار موثر است و رحمت خدا هم که کم نیست. پس بجای نگرانی، سزاوار است به رحمت بیکران خدا امیدوار باشیم.

در پناه حق

[="DarkSlateBlue"]سلام
ممنون بابت پاسخی که دادید تا حدی امیدوار شدم اما چند تا سوال دیگه برام پیش اومد

طاها;718833 نوشت:
بنابراین در صورتى والدين از اعمال بد فرزندان خود معذب و ناراحت خواهند بود كه نقشی در ارتکاب آن گناه داشته باشند مثلا در امر تربيت و هدايت آنها كوتاهى كرده و مقصر باشند.

مثلا یکی که بعضی وقت ها به نامحرم نگاه میکنه از کجا بدونه که این گناه به خاطره اینه که پدر مادرش بد تربیتش کردند یا نه علتش خودشه؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟

طاها;718833 نوشت:
بر پایه برخی از روایات، رابطه مردگان با اهل دنیا بکلی قطع نیست و بسته به شرایطی، از برخی احوال و اعمال ما مطلع میشوند

بسته به چه شرایطی؟
یعنی همه ی اعمال ما رو نمیبینند؟
گناهانمون جزو اون اعمال هست یا نه؟
آیا با دیدن گناه فرزندشون اونو نفرین نمیکنند؟[/]

asad;716740 نوشت:
سلام

من پدرم پارسال فوت کرده. چندتا سوال داشتم
میخواستم بدونم آیا هرگناهی که انجام بدم آیا بابام میبینه؟
بعد آیا با گناهان من اون رو هم تو قبر یا تو قیامت عذاب میدن؟
من نیت کردم هرچی کار خوب انجام میدم از طرف بابام انجام بدم آیا این کارها تاثیری براش داره؟ (زیارت. کمک . نذری . نماز . قران)
از کجا مطمئن بشم بابام الان تو قبر راحته و در عذاب نیست؟ (نماز قضا براش هم پول دادم بخونن هم خودمون هممون میخونیم/ همه ی عمرشو داریم براش دوباره میخونیم و دادیم بخونن/ خمس و زکاتشو هم دادیم/ بدهی هم تا جایی که میدونیم نداشته) رد مظالم هم هر ماهی یک بار براش میدم. هرروز سرخاکش هم میریم (توی این یک سال که رفتیم)
در مغازم کلمن آب سرد هم با خرما براش گذاشتم که هرروز یک چیزی بهش برسه
اما با تمام این کارها هنوز نگرانشم.
اعصابم خورده میدونید چرا؟ حس میکنم با هر گناهی که میکنم باعث عذاب اون میشم . خب بعضی وقت ها که مثلا یک مشتری خفن میاد تو مغازم و چشمم بهش میفته بعد که میره میفهمم چه گناهی کردم و فکر میکنم الان با این کار من بابامو دارن تو قبر عذاب میدن.
از وقتی بابام فوت کرده همش دارم کاری میکنم که مردم بگن خدا باباتو بیامرزه (مثلا قبلا توی رانندگی به هیچکی راه نمیدادم و تند میرفتم طوری که ممکن بود بعضیا زیر لب بگن بر پدرت لعنت...اما الان توی این روابطم با مردم خیلی مراعات میکنم اما توی گناهان شخصی خب نمیتونم همیشه خودمو کنترل کنم و این عذاب وجدان همیشه با منه...
بعد یک سوال دیگه اینکه ممکنه بابام توی جوونیش با بعضیا دعوا کرده باشه و مثلا زده باشه شیشه مغازه طرف رو شکسته باشه . الان من چه جوری خیالم راحت باشه که این حق الناسای این مدلی جلویه بابام رو نگرفته؟؟؟؟ آیا همین که رد مظالم میدم میتونه من رو صددرصد مطمئن کنه یا اینا همش احتماله و ممکنه تاثیر نداشته باشه؟ روایتی چیزی داریم که خیال من راحت بشه؟
من دوست دارم هرکار میتونم بکنم تا بابام اون دنیا در رفاه کامل باشه چون اون کاری کرد که ما اینجا در رفاه کامل باشیم...
واسه همین اصلا نمیتونم راحت باشم حتی یک لحظه هم از فکرش نمیتونم بیام بیرون.

خوش به حال بابات که این همه به فکرش هستی...
ای کاش وقتی که ما هم مردیم کسی هم اینطور به فکرمون باشه...

با عرض سلام به شما دوست گرامی

asad;718864 نوشت:
بعضی وقت ها به نامحرم نگاه میکنه از کجا بدونه که این گناه به خاطره اینه که پدر مادرش بد تربیتش کردند یا نه علتش خودشه؟

در بعضی موارد تشخیص ساده است اما در برخی موارد نیز ممکن است تشخیص به سادگی امکان پذیر نباشد؛ چند مثال عرض میکنیم:

والدینی که نه تنها فرزندشان را از نگاه حرام به نامحرم منع نکرده اند بلکه محجوب بودن او را نیز به تمسخر گرفته اند و شرایط گناه چشمی فرزند خود را محیا کرده اند به روشنی در گناه چشمی ای که فرزندشان مرتکب میشود سهیم اند؛

در مواردی که والدین از نگاه حرام فرزند بی اطلاعند و در این بی خبری هم مقصر نیستند (مثلا فرزند با بکار بردن تدبیری گناهش را دور از چشم والدینش انجام داده است) والدین بی تقصیرند؛

در مواردی هم که والدین تلاش خود را برای محجوب بودن فرزندشان انجام داده اند اما فرزند خود راه حرام را در پیش گرفته و در قبال تربیت والدین مقاومت به خرج داده است در این مورد نیز والدین بی تقصیرند.

asad;718864 نوشت:
بسته به چه شرایطی؟ یعنی همه ی اعمال ما رو نمیبینند؟ گناهانمون جزو اون اعمال هست یا نه؟ آیا با دیدن گناه فرزندشون اونو نفرین نمیکنند؟

کسانی که دستشان از این دنیا کوتاه میشود دیگر آزادی عمل این دنیا را ندارند و تنها با اذن خدا و بر اساس اعمالی که در این دنیا داشته اند اجازه می یابند تا از احوال بازماندگانش مطلع شوند؛

در روایات آمده است: شخصی از امام معصوم پرسید آیا مؤمن پس از وفاتش به اهل و عیال خود سرمیزند؟ امام فرمود بله از خدا اجازه میگیرد و خدا هم به او اجازه میدهد.(بحار الأنوار (ط - بيروت)، ج‏6، ص: 257، روایت92)

در روایت دیگری آمده است: میت به اهل و عیال خود سر میزند؛ در برخی از زمانها مثل جمعه؛ و میزان این سر زدنها بستگی به منزلتی دارد که نزد خدا داراست. (بحار الأنوار (ط - بيروت)، ج‏6، ص: 257، روایت91)

در روایتی هم آمده است: برخی از اموات هستند که هر جمعه به زیارت اهل و عیال خود می آیند و برخی دیگر به میزان اعمالی که در این دنیا انجام داده اند به چنین توفیقی دست می یابند. (بحار الأنوار (ط - بيروت)، ج‏6، ص: 256، روایت89)

همچنین در روایتی میخوانیم: مؤمن پس از وفاتش به اهل و عیال خود سر میزند و این بستگی به فضائل او دارد: برخی هر روز، برخی هر دو روز، و... اما کمترین آن هر جمعه است.(بحار الأنوار (ط - بيروت)، ج‏6، ص: 257، روایت93)

این ملاقاتها همراه با اطلاع یافتن از خوب و بد زندگی اهل و عیال است؛ در روایات آمده است: مومن در این ملاقاتها وقتی اهل و عیال خود را در مسیر خیر و سعادت و انجام عمل صالح می بیند خوشحال میشود و حمد خدا را بجا می آورد و اگر آنها در مسیر نادرست گام برمیدارند ناراحت شده و طلب غفران میکند.(بحار الأنوار (ط - بيروت)، ج‏6، ص: 257 و 258)

در پناه حق

[="DarkSlateBlue"]

طاها;718975 نوشت:
کسانی که دستشان از این دنیا کوتاه میشود دیگر آزادی عمل این دنیا را ندارند و تنها با اذن خدا و بر اساس اعمالی که در این دنیا داشته اند اجازه می یابند تا از احوال بازماندگانش مطلع شوند؛

در روایات آمده است: شخصی از امام معصوم پرسید آیا مؤمن پس از وفاتش به اهل و عیال خود سرمیزند؟ امام فرمود بله از خدا اجازه میگیرد و خدا هم به او اجازه میدهد.(بحار الأنوار (ط - بيروت)، ج‏6، ص: 257، روایت92)

در روایت دیگری آمده است: میت به اهل و عیال خود سر میزند؛ در برخی از زمانها مثل جمعه؛ و میزان این سر زدنها بستگی به منزلتی دارد که نزد خدا داراست. (بحار الأنوار (ط - بيروت)، ج‏6، ص: 257، روایت91)

در روایتی هم آمده است: برخی از اموات هستند که هر جمعه به زیارت اهل و عیال خود می آیند و برخی دیگر به میزان اعمالی که در این دنیا انجام داده اند به چنین توفیقی دست می یابند. (بحار الأنوار (ط - بيروت)، ج‏6، ص: 256، روایت89)

همچنین در روایتی میخوانیم: مؤمن پس از وفاتش به اهل و عیال خود سر میزند و این بستگی به فضائل او دارد: برخی هر روز، برخی هر دو روز، و... اما کمترین آن هر جمعه است.(بحار الأنوار (ط - بيروت)، ج‏6، ص: 257، روایت93)

این ملاقاتها همراه با اطلاع یافتن از خوب و بد زندگی اهل و عیال است؛ در روایات آمده است: مومن در این ملاقاتها وقتی اهل و عیال خود را در مسیر خیر و سعادت و انجام عمل صالح می بیند خوشحال میشود و حمد خدا را بجا می آورد و اگر آنها در مسیر نادرست گام برمیدارند ناراحت شده و طلب غفران میکند.(بحار الأنوار (ط - بيروت)، ج‏6، ص: 257 و 258)

خدا خیرتون بده واقعا ممنونم از جواب جامع و بر پایه روایات شما... ممنونم[/]

سلام
افارین بر شما که اینقدر به پدرتون اهمیت میدهید
حتما دعای خیر ایشون پشتوانه شما در طول زندگیتون خواهد بود
:Gol:

موضوع قفل شده است