آیا شبکه های مجازی در خدمت ظهور است؟

---

[/HR] امروزه سیستمهای پیشرفته ارتباطی بایستی دارای قوانین خاص و پیوستهای فرهنگی باشند تا هویت اجتماعی، خانوادگی و سبک زندگی دینی و بومی را کمتر تهدید کرده و در خدمت فرهنگ اصیل اسلامی و آموزه ناب ظهور درآیند.

---

[/HR] در بخش اول این نوشتار به بررسی یکی از دو دیدگاه درباره کارکرد شبکه های مجازی در آخرالزمان و نقش آن در زمینه سازی برای ظهور پرداختیم. همچنین به دو نوع سبک زندگی، بر اساس روایات مهدویت اشاره کردیم.
دیدگاه دوم شبکه های مجازی را در خدمت سبک زندگی آخرالزمانی می بیند. دیدگاهی که شبکه های مجازی را ابزار شیطان می داند، واقعیت عینی و ملموس این فضاها را در شرایط کنونی بررسی می کند و درباره خیر و شرش برآیند می گیرد و در مجموع به شاخصه هایی می رسد که منطبق بر سبک زندگی آخرالزمانی است.
ویژگی های کلی این شبکه ها (1) این گونه برشمرده شده اند:
- از بین بردن روحیه نجابت و عفت:
« زنان در آن زمان، بی ‌حجاب و برهنه و خودنما خواهند شد، آنان در فتنه‌ها داخل، به شهوت‌ها علاقه‌مند و با سرعت به سوی لذّت‌ها روی می‌آورند...» (2)
- معکوس کردن جریان پاکی و طهارت در جامعه و گستراندن دام های گروهی و باندی و فرقه ای برای ابتذال و فساد بیشتر:
«... مردم براى فجور پیمان برادرى مى بندند و دیندارى برخى موجب انزواى آنان از دیگران مى شود و با دروغ گفتن عزیز و محبوب مى شوند و محبت تنها بر زبان ها به كار مى رود و دل هاى مردم با یكدیگر كینه دارد.» (3)
- شیوع تجارت فحشا و درآمدزایی نامشروع از طریق پورنو و ابتذال جهانی و تشویق مردم به کسب درآمد از این طریق:
«مى بینى مردان خود را براى مردان آماده ساخته و زنان براى زنان; و خواهى دید كه زن و مرد از عمل نامشروع امرار معاش مى كنند و زنان هم چون مردان به برپایى مجالس اقدام مى كنند.» (4)
- گستراندن رفتارهای پرخاشگرانه و اجتماع گریز و اخلاق ستیز:
«... جوان آنها بدخو شود و هر كه با آن مردم درآمیزد گنه كار باشد... كوچكان بزرگان را احترام نكنند و توانمندان فقیران را پوشش ندهند» (5)

- عادی جلوه دادن فسق و فجور جهانی و ایجاد رقابت در انجام فساد اخلاقی:
«. . . در آن روزگار ـ خواهى دید كه مردى چون روزى بر او گذشت و گناه بزرگى چون فجور و كم فروشى و ارتكاب حرام و... انجام ندهد ـ ناراحت و غمگین بوده و گمان دارد كه آن روز عمرش تلف شده است.» (6)
- گستراندن روحیه فخر فروشی و خودبرتربینی کاذب و پوشالی:
«در آن هنگام مردم بر یكدیگر با نیاكان و ثروتهاى خود برترى مى جویند.» (7)
- ترویج روحیه ثروت دوستی و تجمل گرایی روز افزون:
«در آن روزگار خواهى دید كه ثروتمند از مومن عزیزتر است.» (8)
- گستراندن روحیه خیانت ورزی و عدم پایبندی به تعهدات و پیمان ها:
«امانت داری کم می شود و خیانت زیاد می شود.» (9)
- ترویج جنسیت گرایی افراطی:
«هنگامى كه زنان بر امور جامعه مسلط شوند و دختران زمام كار در دست گیرند و كودكان به امارت رسند...» (10)
- تحقیر و استهزای دینداران و مومنان:
«مومن را می بینی كه غمناك و ذلیل و كوچك شمرده مى شود» (11)

حتی این دیدگاه نیز، با اصل وجود این شبکه های گسترده مخالفت ندارد و معتقد است که بایستی این سیستم های پیشرفته ارتباطی قوانین خاص خودشان را داشته باشند و برای آن ها پیوست فرهنگی تعریف شود که هویت اجتماعی، خانوادگی و سبک زندگی دینی و بومی را کمتر تهدید کنند. چنان چه در همین راستا دیدگاهی که ارتباطات فراگیر را در خدمت ظهور می- داند نیز، با استفاده بی قید و شرط از این شبکه ها مخالف است و معتقد است بایستی این ابزارها در خدمت حق و فرهنگ ناب اسلامی و شیعی در آید.

[h=2]از سخنان زیبا تا عمل نیک[/h] به علاوه با فرض این که در این شبکه های مجازی صرفا محصولات خاص عقیدتی و اخلاقی ارائه شود، باز هم نکات قابل تأملی در پرهیز از درگیر شدن با این موج های فراگیر وجود دارد. در این شبکه ها هر کسی هر محصولی داشته باشد نشر می دهد. بر فرض که این محصول صرفا عقیدتی و اخلاقی باشد و در راستای افزایش علم و اطلاعات، اولین نکته ای که باید رعایت شود، این است که علم را بایستی از اهلش گرفت و نکته دوم عمل کردن به آن است.

امیرالمومنین علیه السلام می فرماید: «اى مردم بدانید كمال دین طلب علم و عمل بدانست، ... علم نزد أهلش نگهداشته شده و شما مأمورید كه آن را از اهلش طلب كنید، پس آن را بخواهید.» (12)
امام صادق علیه السلام فرمود: «هر كه براى خدا علم را بیاموزد و بدان عمل كند و به دیگران بیاموزد در مقامهاى بلند آسمان ها عظیمش خوانند و گویند: آموخت براى خدا، عمل كرد براى خدا، تعلیم داد براى خدا.» (13)
در این زمینه در وصف مردم آخرالزمان در "مکارم الاخلاق" آمده است: «سخنانشان زیباست، و اعمالشان بیمارى شفا ناپذیر است.» (14)
همچنین در این شبکه ها با نوعی انباشتگی اطلاعات و سرگرمی مواجه هستیم. انباشتگی اطلاعات در کنار همه ویژگی- های زندگی پر مشغله دنیای مدرن، زمینه غفلت را در عصر غیبت (15)، بیش از پیش فراهم می کند.

پی نوشتها:
1) برگرفته از سخنان حجت الاسلام رحیم کارگر، خبرگزاری شبستان.
2) من لایحضره الفقیه، ج۳، ص۳۹۰، ح۴۳۷۴ .
3) نهج البلاغه صبحی صالح، ص 157.
4) كافى، ج 8 ص 38.
5) نهج البلاغه صبحی صالح، ص 354.
6) بحارالانوار، ج 52، ص 259.
7) مکارم الاخلاق، ص 451.
تلخیص و ترجمه منتخب الاثر، ص 179.
9) بحارالانوار، ج 42 ، ص 310.
10) كافی، ج 8 ص 69.
11) همان، ص 39 .
12) همان، ج‏1 ص 30.
13) همان، ص 35.
14) مكارم الأخلاق، ص 448.
15) برای مطالعه در این مورد ر.ک: "راه نجات بشر از سراشیبی غفلت در عصر غیبت "، ویژه نامه نیمه شعبان .

---

[/HR] امروزه سیستمهای پیشرفته ارتباطی بایستی دارای قوانین خاص و پیوستهای فرهنگی باشند تا هویت اجتماعی، خانوادگی و سبک زندگی دینی و بومی را کمتر تهدید کرده و در خدمت فرهنگ اصیل اسلامی و آموزه ناب ظهور درآیند.

---

[/HR] در بخش اول این نوشتار به بررسی یکی از دو دیدگاه درباره کارکرد شبکه های مجازی در آخرالزمان و نقش آن در زمینه سازی برای ظهور پرداختیم. همچنین به دو نوع سبک زندگی، بر اساس روایات مهدویت اشاره کردیم.
دیدگاه دوم شبکه های مجازی را در خدمت سبک زندگی آخرالزمانی می بیند. دیدگاهی که شبکه های مجازی را ابزار شیطان می داند، واقعیت عینی و ملموس این فضاها را در شرایط کنونی بررسی می کند و درباره خیر و شرش برآیند می گیرد و در مجموع به شاخصه هایی می رسد که منطبق بر سبک زندگی آخرالزمانی است.
ویژگی های کلی این شبکه ها (1) این گونه برشمرده شده اند:
- از بین بردن روحیه نجابت و عفت:
« زنان در آن زمان، بی ‌حجاب و برهنه و خودنما خواهند شد، آنان در فتنه‌ها داخل، به شهوت‌ها علاقه‌مند و با سرعت به سوی لذّت‌ها روی می‌آورند...» (2)
- معکوس کردن جریان پاکی و طهارت در جامعه و گستراندن دام های گروهی و باندی و فرقه ای برای ابتذال و فساد بیشتر:
«... مردم براى فجور پیمان برادرى مى بندند و دیندارى برخى موجب انزواى آنان از دیگران مى شود و با دروغ گفتن عزیز و محبوب مى شوند و محبت تنها بر زبان ها به كار مى رود و دل هاى مردم با یكدیگر كینه دارد.» (3)
- شیوع تجارت فحشا و درآمدزایی نامشروع از طریق پورنو و ابتذال جهانی و تشویق مردم به کسب درآمد از این طریق:
«مى بینى مردان خود را براى مردان آماده ساخته و زنان براى زنان; و خواهى دید كه زن و مرد از عمل نامشروع امرار معاش مى كنند و زنان هم چون مردان به برپایى مجالس اقدام مى كنند.» (4)
- گستراندن رفتارهای پرخاشگرانه و اجتماع گریز و اخلاق ستیز:
«... جوان آنها بدخو شود و هر كه با آن مردم درآمیزد گنه كار باشد... كوچكان بزرگان را احترام نكنند و توانمندان فقیران را پوشش ندهند» (5)

- عادی جلوه دادن فسق و فجور جهانی و ایجاد رقابت در انجام فساد اخلاقی:
«. . . در آن روزگار ـ خواهى دید كه مردى چون روزى بر او گذشت و گناه بزرگى چون فجور و كم فروشى و ارتكاب حرام و... انجام ندهد ـ ناراحت و غمگین بوده و گمان دارد كه آن روز عمرش تلف شده است.» (6)
- گستراندن روحیه فخر فروشی و خودبرتربینی کاذب و پوشالی:
«در آن هنگام مردم بر یكدیگر با نیاكان و ثروتهاى خود برترى مى جویند.» (7)
- ترویج روحیه ثروت دوستی و تجمل گرایی روز افزون:
«در آن روزگار خواهى دید كه ثروتمند از مومن عزیزتر است.» (8)
- گستراندن روحیه خیانت ورزی و عدم پایبندی به تعهدات و پیمان ها:
«امانت داری کم می شود و خیانت زیاد می شود.» (9)
- ترویج جنسیت گرایی افراطی:
«هنگامى كه زنان بر امور جامعه مسلط شوند و دختران زمام كار در دست گیرند و كودكان به امارت رسند...» (10)
- تحقیر و استهزای دینداران و مومنان:
«مومن را می بینی كه غمناك و ذلیل و كوچك شمرده مى شود» (11)

حتی این دیدگاه نیز، با اصل وجود این شبکه های گسترده مخالفت ندارد و معتقد است که بایستی این سیستم های پیشرفته ارتباطی قوانین خاص خودشان را داشته باشند و برای آن ها پیوست فرهنگی تعریف شود که هویت اجتماعی، خانوادگی و سبک زندگی دینی و بومی را کمتر تهدید کنند. چنان چه در همین راستا دیدگاهی که ارتباطات فراگیر را در خدمت ظهور می- داند نیز، با استفاده بی قید و شرط از این شبکه ها مخالف است و معتقد است بایستی این ابزارها در خدمت حق و فرهنگ ناب اسلامی و شیعی در آید.

[h=2]از سخنان زیبا تا عمل نیک[/h] به علاوه با فرض این که در این شبکه های مجازی صرفا محصولات خاص عقیدتی و اخلاقی ارائه شود، باز هم نکات قابل تأملی در پرهیز از درگیر شدن با این موج های فراگیر وجود دارد. در این شبکه ها هر کسی هر محصولی داشته باشد نشر می دهد. بر فرض که این محصول صرفا عقیدتی و اخلاقی باشد و در راستای افزایش علم و اطلاعات، اولین نکته ای که باید رعایت شود، این است که علم را بایستی از اهلش گرفت و نکته دوم عمل کردن به آن است.

امیرالمومنین علیه السلام می فرماید: «اى مردم بدانید كمال دین طلب علم و عمل بدانست، ... علم نزد أهلش نگهداشته شده و شما مأمورید كه آن را از اهلش طلب كنید، پس آن را بخواهید.» (12)
امام صادق علیه السلام فرمود: «هر كه براى خدا علم را بیاموزد و بدان عمل كند و به دیگران بیاموزد در مقامهاى بلند آسمان ها عظیمش خوانند و گویند: آموخت براى خدا، عمل كرد براى خدا، تعلیم داد براى خدا.» (13)
در این زمینه در وصف مردم آخرالزمان در "مکارم الاخلاق" آمده است: «سخنانشان زیباست، و اعمالشان بیمارى شفا ناپذیر است.» (14)
همچنین در این شبکه ها با نوعی انباشتگی اطلاعات و سرگرمی مواجه هستیم. انباشتگی اطلاعات در کنار همه ویژگی- های زندگی پر مشغله دنیای مدرن، زمینه غفلت را در عصر غیبت (15)، بیش از پیش فراهم می کند.

پی نوشتها:
1) برگرفته از سخنان حجت الاسلام رحیم کارگر، خبرگزاری شبستان.
2) من لایحضره الفقیه، ج۳، ص۳۹۰، ح۴۳۷۴ .
3) نهج البلاغه صبحی صالح، ص 157.
4) كافى، ج 8 ص 38.
5) نهج البلاغه صبحی صالح، ص 354.
6) بحارالانوار، ج 52، ص 259.
7) مکارم الاخلاق، ص 451.
تلخیص و ترجمه منتخب الاثر، ص 179.
9) بحارالانوار، ج 42 ، ص 310.
10) كافی، ج 8 ص 69.
11) همان، ص 39 .
12) همان، ج‏1 ص 30.
13) همان، ص 35.
14) مكارم الأخلاق، ص 448.
15) برای مطالعه در این مورد ر.ک: "راه نجات بشر از سراشیبی غفلت در عصر غیبت "، ویژه نامه نیمه شعبان .

به هر دلیل و حكمت عادت كرده‌ایم كه سهم امام را تنها از خمس اموال منقول و غیرمنقول محاسبه كنیم، در حالی كه با صد تدبیر و حیله هم از ادای آن حدّاقل می‌گریزیم، در حالی كه در نزد آبرو، اعتبار، قلم، وقت ما و برنامه‌های رسانه‌ای رسمی و غیررسمی ما سهم بزرگی از حقّ امام باقی است كه الزاماً باید پرداخته شود.
امروز هم طبق معمول و سابقة قریب به دویست برنامة رادیویی كه طیّ آنها همواره از دشمنان اسلام، شیعه و ایران و عملكرد آنها گفته‌ام و آخرین خبرها و حوادث جاری را با رویكرد مهدوی تحلیل كرده‌ام، در پی كشف خبری و روایتی بودم؛
گویا عادت كرده‌ایم هر كجا كم آوردیم، از سهم این برنامه‌های كوتاه كه یك میلیونیوم ساعت از جمع كلّیة برنامه‌های فرهنگی رسانه‌های رسمی و غیررسمی هم نمی‌شود، كم كنیم.
این عمل از دو حال خارج نیست، یا شأن موضوع و مطلب (مهدویّت) را اسفل و كم اهمّیت‌تر از سایر موضوعات، همچون تاسوعا و عید نوروز و... فرض كرده‌ایم یا آنكه مجموع ایّام و آنات و حوادث و رخدادهای ماضی و مستقبل را منفك و مستقل از آنچه كه در دایرة گفت‌وگوهای ولایی مهدوی قابل شناسایی است، فرض كرده‌ایم. وگرنه دلیل روشن و قابل دفاعی برای این كم گذاشتن‌ها نمی‌شناسم.
از همین جا بود كه خواستم خودم و دوستانم را متذكّر این معنی شوم و از زبان حضرات معصومان(علیهم السلام) عرض كنم كه:
«دنیا و هر چه در آن است، متعلّق به خدا، رسولش و ما اهل بیت است.»
این كلام حضرت اباعبدالله، امام صادق(علیه السلام) است كه خلق مسلمان را متذكّر می‌شوند:
«هر كه چیزی از مال دنیا به دست آورد، باید تقوا پیشه كند و حقّ خدا، رسول خدا و اهل بیت(علیهم السلام) را بدهد، مباد كه مستوجب و مستحقّ بیزاری آنان شود.» (اصول كافی، كتاب حجّت، ج 2)
به هر دلیل و حكمت عادت كرده‌ایم كه سهم امام را تنها از خمس اموال منقول و غیرمنقول محاسبه كنیم، در حالی كه با صد تدبیر و حیله هم از ادای آن حدّاقل می‌گریزیم، در حالی كه در نزد آبرو، اعتبار، قلم، وقت ما و برنامه‌های رسانه‌ای رسمی و غیررسمی ما سهم بزرگی از حقّ امام باقی است كه الزاماً باید پرداخته شود.

مگر نخوانده و نشنیده‌ایم این فراز دعای «عدیله» را كه می‌فرماید:
امام، آن كسی است كه «بِبقائِهِ بَقیتُ الدُّنیا، بِیمنِه رزق الوری، و بوجودِهِ ثَبتّتِ الأرضِ و السَماء» به حضور اوست كه دنیا باقی است و به وجود او و بركت اوست كه رزق و روزیِ آفریده‌ها می‌رسد و به وجود اوست كه زمین و آسمان ثابت مانده است.
به قول شاعری:

امام صادق(علیه السلام) می‌فرمایند:
«ما اهل بیت(علیهم السلام) آن نعمتی هستیم كه خدا به سبب ما بندگان را نعمت داده است و این نعمتی است كه منقطع نمی‌شود و خداوند از حقّ این نعمتی كه به ایشان ارزانی داشته، سۆال خواهد كرد.» (نورالثّقلین، ج 5، ص 663)
هر آنچه كه خیر و بركت و توفیق و روزی است از مسیر امام، به واسطة امام و به اذن امام عصر(عج) به ما رسیده است. صاحب نعمتی كه می‌بایست در صدر و ذیل تمامی سخنان، برنامه‌ها، بزرگداشت‌ها، اعیاد و ایّام از ایشان یاد شود و به واسطه‌اش خداوند را شكر گوییم. مباد كه ناسپاسی نعمت را بدل به نقمت كنیم در حالی كه مهربان‌ترین مهربان عالم است.

امام علی(علیه السلام) خطاب به «رمیله» فرمودند:
«هیچ مۆمنی بیمار نمی‌شود، مگر اینكه ما هم به خاطر او بیمار می‌شویم و هیچ مۆمنی غمگین نمی‌شود، مگر اینكه ما هم در غم او غمگین می‌شویم و هیچ دعایی نمی‌كند، مگر آنكه ما به دعای او آمین می‌گوییم و سكوت نمی‌كند، مگر آنكه ما برایش دعا می‌كنیم.» (بحارالأنوار، ج 26، باب 9، ص 140)
در تندباد حوادث و فتنه‌های آخرالزّمانی كه هر دم رو به فزونی است و در میان حملات جنود ابلیسی كه از فراز و فرودمان هر لحظه چون طوفان حمله می‌آورند، چه كسی است كه پناه امن و حصن حصین باشد؟ گویا خود را ایمن شناخته‌ایم یا پناهگاهی امن‌تر یافته‌ایم وگرنه چرا چنین؟

این سخن جز آن است كه امروزه روز، تنها با رویكرد مهدوی می‌توان به تفسیر و رمزگشایی از همة حوادث و رخدادهای سیاسی، طبیعی، اجتماعی و حتّی فرهنگی در سطح كلان و خرد پرداخت.
امام باقر(علیه السلام) فرمودند:
«مهدی از همة شما بیشتر مردمان را پناه می‌دهد و از همة شما علمش افزون‌تر است و از همه رحمت و لطفش فراگیرتر.»
اگر چنین نبود، در آن سحرگاه و در سرداب مقدّس این مناجات، چنان كه «سیّد بن طاووس» نقل كرده است، از ایشان شنیده نمی‌شد:
«خداوندا! شیعیان ما از پرتو انوار ما خلق شده‌اند و از زیادی گِل ما سرشته گردیده‌اند، آنها گناهان زیادی به اتّكای محبّت ما و ولایت ما مرتكب شده‌اند، اگر گناهان آنها در ارتباط با توست، از آنها درگذر كه ما نسبت به حقّ خود اظهار رضایت كرده‌ایم و آنچه از گناهان در ارتباط با خودشان و مردم است، خودت بین آنها اصلاح كن و از خمس كه حقّ من است به آنها بده تا راضی شوند و آنها را از آتش نجات بده و با دشمنان ما در سخط خود جمع نفرما.»
هیهات! به ندانستیم كه به قول امام حسن عسكری(علیه السلام)، یتیم‌تر از این یتیم آن كسی است كه از امامش دور افتاده و قادر نیست او را بیابد و نمی‌داند احكام دینش را چه سازد و از كجا حاصل كند.
خودم و شما را متذكّر این همه غفلت می‌شوم و دعوت می‌كنم به ادای حقّ امام و تجدید عهد با امام، چنان كه در نامه‌ای به «شیخ مفید(ره)» فرمودند:
«اگر شیعیان ما كه خداوند توفیق طاعتشان دهد، به عهدی كه با ما داشتند وفا می‌كردند، همانا فیض دیدار ما از آنان سلب نمی‌شد.» والسّلام