جمع بندی ادبیات گفتگو با دوستان یا غریبه ها (استفاده از ضمیر جمع یا مفرد)

تب‌های اولیه

37 پستها / 0 جدید
آخرین ارسال
ادبیات گفتگو با دوستان یا غریبه ها (استفاده از ضمیر جمع یا مفرد)

بسم رب الحیدر

سلام و عرض ادب و احترام
در صحبت کردن و گفتگوهامون هم در واقعیت هم مجازی بهتره از افعال و الفاظ جمع استفاده کنیم یا مفرد؟ (مثلا بده یا بدید - گفتی یا گفتید)
از یه طرف جمع صحبت کردن نشانه ادب و شخصیت دادن هم به خود هم به طرفه مقابله
از یه طرف جمع صحبت کردن یه حس سنگینی و یه حسایی ایجاد میکنه که زیاد راحت نیستیم باهاش و اون حس دوستانه کمتر شکل میگیره
اگرچه این مسائل شاید از دید خیلیها چیز خاصی به حساب نیاد و اصلا توجهی بهش نکنن اما مطمئنا تاثیر زیادی داره
یا مثلا استفاده از کلمه تو و شما
و یا کلمات و الفاظ و نکته های دیگه که تو ذهنم نیست و ممنون میشم بهش اشاره کنید
اما سوالاتم:
میخواستم ببینم نظر دین و اخلاق و روانشناسی چیه؟
آیا مفرد صحبت کردن و یا گفتن تو بی ادبی محسوب میشه؟
آیا این موارد بستگی به مکان و زمان و شرایط و طرف مقابل داره یا میشه براش یه قانون کلی گفت؟
اگه بسته به شرایطه ممنون میشم بگید در هر شرایط بهتره چطور رفتار کنیم؟
مثلا تو همین انجمن یا تو واقعیت اگه نقش یه راهنما و کمک کننده یا یه حالت مشاور رو داشتیم چطور صحبت کنیم؟
آیا جمع و سنگین صحبت کردن باعث کمتر شدن حس دوستانه نمیشه؟
ممنون ازتون

یاعلی مدد

با نام و یاد دوست




کارشناس بحث: استاد بصیر

[="Tahoma"][="Blue"]

غلام عشقتم یاعلی;698175 نوشت:
میخواستم ببینم نظر دین و اخلاق و روانشناسی چیه؟

باسلام و عرض ادب و تشکر از این که این پست را ایجاد کردید و مسئله ای کاربردی را مدنظر داشتید و طرح نمودید. احسنتم
از نظر اخلاق، ضمیر جمع به کاربردن یا مفرد، به تخاطب، بستگی به شرایط و موقعیت آدمی دارد، یک حکم کلی نمی شود اتخاذ نمود،
اگر شخص محترم و والایی است و از جهت طبقه ی اجتماعی و رتبه و مقام معنوی از ما بالاتر است، مسلما فضای خودمانی ایجاد کردن، کار پسندیده ای نیست و می بایست از جهت احترام، با ضمائر جمع او را صدا زد، مگر این که شخص مورد نظر، خودش درخواست کند که مرا ساده تر صدا بزنید.
اما اگر جمع خیلی دوستانه و خودمانی شد، یا با فرد، احساس نزدیک بودن رتبه و مقامی داشتیم، با حفظ احترام و به نیت حفظ صمیمیت، از ضمائر مفرد استفاده می کنیم.
اگر هم در جایی شک کردی که مفرد به کارببریم یا جمع، جمع به کار بردن به احترام، نزدیکتر است و نیازی نیست که سریع فضای خودمانی را ایجاد کرد.

غلام عشقتم یاعلی;698175 نوشت:
آیا مفرد صحبت کردن و یا گفتن تو بی ادبی محسوب میشه؟

عرض شد که بستگی به شرایط دارد، نمی تواند حکم کلی داد.

غلام عشقتم یاعلی;698175 نوشت:
آیا این موارد بستگی به مکان و زمان و شرایط و طرف مقابل داره یا میشه براش یه قانون کلی گفت؟

بلی قانون کلی دارد، هر جایی به کار بردن ضمیر جمع یا مفرد، معنای خاص خودش را پیدا می کند.

غلام عشقتم یاعلی;698175 نوشت:
اگه بسته به شرایطه ممنون میشم بگید در هر شرایط بهتره چطور رفتار کنیم؟

شرایط را هم عرض کردم که بستگی به فضای صمیمی یا رتبه و مقام طرف مقابل دارد.
مثلا شایسته است انسان هر چقدر هم با والدینش صمیمی و الفت دارد، باز هم ضمائر جمع را به کار ببرد. کلا با اشخاصی که از ما بزرگتر هستند چه از نظر مقام و معنویت و چه از نظر سن، با ضمیر جمع آنها را خطاب کنیم.
اما با دوستانی که مدتی با آنها بوده ایم و صمیمی شده ایم، و هم رتبه هستیم، با ضمیر مفرد آنها را خطاب کنیم، اگر اینجا ضمیر جمع به کار ببریم یک نوع فاصله ایجاد کردن است، یعنی طرف مقابل را از جهت مقام و منزلت، از خودمان دور دانسته ایم.

غلام عشقتم یاعلی;698175 نوشت:
مثلا تو همین انجمن یا تو واقعیت اگه نقش یه راهنما و کمک کننده یا یه حالت مشاور رو داشتیم چطور صحبت کنیم؟

اینجا هم ضمیر باید جمع باشد، مخصوصا اگر با جنس مخالف طرف هستیم و این نکته را باید دقت نمود که با جنس مخال، نباید فضای صمیمیت و انس را باز کرد.

غلام عشقتم یاعلی;698175 نوشت:
آیا جمع و سنگین صحبت کردن باعث کمتر شدن حس دوستانه نمیشه؟

بله باعث کمتر شدن حس دوستانه می شود، اما قرار نیست هر جایی حس دوستانه و رفیق قدیمی بودن را بازی کنیم، گاهی اوقات باید حواس خود را جمع کنیم با شخصتی که هم قد و اندازه ی ما نیست و از ما بزرگتر است، خیلی خودمان را نزدیک حساب نکنیم، مگر این که ایشان صلاح بدانند و خودشان را در حدّ ما تصور کنند و فضا را خودمانی بسازند.
به عبارتی، ایجاد فضای خودمانی و صمیمی، با اجازه و از طرف شخص بالاتر است، نه پایین تر. مقام بالا باید فضای صمیمی را ایجاد کند(در صورت لزوم) و سنگین بودنِ موقعیت را بشکند نه مقام پایین تر.
موفق و موید باشید.[/]

سلام علیکم و رحمه الله

اول تشکر میکنم از موسس گرامی دوم از مدیران و صاحب نظران سایت
سوم از حضور دوستانی که نظر میدن و نمیدن
خب من از مدیر سایت خواهش میکنم و بقیه دوستان ،
من رو بخاطر احترام و ادب و

فاصله سنی و سواد و رتبه علمی و بحث و تبادل نظر فکری و جهد و کوشش و تخصص فنی و رعایت ادب عرفی و شخصیت و شان کلامی و ادبی
و به علت
اختلافات جنسی با صیغه جمع بکار ببرید:Kaf:

ضمنا هر جا متوجه بشم قصدتون تمسخر و احیانا استهزاء و تنزیل درجه ورتبه و مقام من هست خودم شخصا اقدام به ترک این صفحه خوام نمود
خواهشمند است در جهت بالا بردن روحیه دوستان یه صلوات بفرستید

اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم


سلام
دوست عزیز در مورد جنس مخالف مناسب نیست کلمه مفرد به کار ببریم...:ok:
اما در خصوص جنس موافق بستگی به میزان رفاقت و صمیمیت بنظرم اشکالی نداره .:samt:.. البته جایی که
باعث کوچک شمردن طرف و تحقیر باشه کاملا کار نادرستیه:no:
:Gol::ok:

اناالعبد;704744 نوشت:
دوست عزیز در مورد جنس مخالف مناسب نیست کلمه مفرد به کار ببریم...

اره داداش ولی میگن مثلا شهره خانم هم نگین! این کلمه خانم خوبه دیگه مشکل نداره ک:Ghamgin:
بعضا تیکه کلامه و اصلا رواج داره! اقدس خانوم کبری خانم صغرا خانوم!

[=Microsoft Sans Serif]

monji-sec;704851 نوشت:
اره داداش ولی میگن مثلا شهره خانم هم نگین! این کلمه خانم خوبه دیگه مشکل نداره ک
بعضا تیکه کلامه و اصلا رواج داره! اقدس خانوم کبری خانم صغرا خانوم!

سلااااااااااااااااام

گیر دادی ها:khandeh!:

اونی که گفتم می خواستم بدونی که میشه حتی بین این دو حالت هم فرق باشه، کلا باید خودت دقت کنی نتیجه جملت چه حسی رو ایجاد می کنه

تاکید بیشترمم روی لفظ سرکار به جای خانوم بود که اینجوری رسمی تر و بهتر است

یا‌رقیه;704857 نوشت:
[=Microsoft Sans Serif]

سلااااااااااااااااام

گیر دادی ها:khandeh!:

اونی که گفتم می خواستم بدونی که میشه حتی بین این دو حالت هم فرق باشه، کلا باید خودت دقت کنی نتیجه جملت چه حسی رو ایجاد می کنه

تاکید بیشترمم روی لفظ سرکار به جای خانوم بود که اینجوری رسمی تر و بهتر است


(^_^)
ما مخلص شماییم...........
صحیحه فرمایش شما....

سلام علیکم
اگراشتباه نکنم حاج آقا دهنوی بودندکه فرمودندآقایی به همکارخانم پیام می دهدومثلا خانم امینی ایشان راخطاب می کنندبعدکم کم خانم امینی به مریم خانم وبعدرابطه ها که عادی تر وراحت ترشدمریم خانم به عزیزم وبعد دادن آدرس و........ازهمین صحبت های عادی که فکر میکنیم چیزی نیست شروع می شود..چگونه خطاب قراردادن مهم است

من طلبه ام;704895 نوشت:
سلام علیکم
اگراشتباه نکنم حاج آقا دهنوی بودندکه فرمودندآقایی به همکارخانم پیام می دهدومثلا خانم امینی ایشان راخطاب می کنندبعدکم کم خانم امینی به مریم خانم وبعدرابطه ها که عادی تر وراحت ترشدمریم خانم به عزیزم وبعد دادن آدرس و........ازهمین صحبت های عادی که فکر میکنیم چیزی نیست شروع می شود..چگونه خطاب قراردادن مهم است

حکم کلی نیست و در همه موارد صادق نیست..........

سلام علیکم
علت اینکه دراسلام بسیار سفارش شده است که فقط درصورت ضرورت با نامحرم صحبت کنیداین است که یکی ازغرایزقوی درانسان،شهوات جنسی است که اگر طغیان کند کنترل آن نا ممکن یا مشکل خواهدبود.بروزاین غریزه ی شهوانی درانسان هم تدریجی وگام به گام است که شیطان این وظیفه را به عهده می گیرد قرآن کریم دراین باره می فرمایند:ولا تتبعوا خطوات الشیطان انه لکم عدو مبین
جلوگیری از گام های شیطان در ابتدا آسان به نظر می رسد ولی بعد مشکل می شود بنابراین پیشگیری بهترازدرمان است.
به همین جهت است که اسلام در مبارزه با انحرافات از زمینه های آن جلوگیری کرده است
مثل: نهی مردان ازنشستن درجای زن ها قبل از سردشدن آن مکان.
یا به زن ها دستورداده است دربرخورد با نامحرم ملاطفت ونرمی نشان ندهند.
یا تاکیدبرتنها نبودن دو نامحرم در یک اتاق.(چت نکردن با نامحرم به صورت خصوصی )

بسم رب الحیدر

سلام و ادب و تشکر از پاسختون

بصیر;704633 نوشت:

باسلام و عرض ادب و تشکر از این که این پست را ایجاد کردید و مسئله ای کاربردی را مدنظر داشتید و طرح نمودید. احسنتم

خب شما یه قانون کلی گفتید که اگه به شخصی نزدیک بودیم از لحاظ صمیمیت و مقام امکان خودمونی صحبت کردن وجود داره اما در بقیه موارد بهتره از ضمایر جمع استفاده کنیم

شما میگید اگه بعنوان مشاور و یه کمک کننده هستیم بصورت جمع صحبت کنیم و از طرفی هم میگید که حس دوستانه رو پایین میاره
بنظرم این تناقض داره
خیلی خوبه به فردی که داریم مشاوره و کمک میدیم دوستانه صحبت کنیم اما ادب جای خودش باشه

یا اینکه اگه معمولا در اجتماع بصورت جمع صحبت کنیم مسلما حس دوستانه و صمیمیت و در یک کلام محبوبیت انسان ممکنه کمتر بشه
مخصوصا این موضوع برای من سخته چون بدلایلی و بخاطر اهداف و برنامه هایی که دارم احتیاج به این دارم که با مردم رابطه دوستانه داشته باشم

برای مثال وقتی شما به مطب پزشکی برید اگه بصورت جمع با شما صحبت کنه حس بهتری دارید یا خودمونی تر

غلام عشقتم یاعلی;705085 نوشت:
خب شما یه قانون کلی گفتید که اگه به شخصی نزدیک بودیم از لحاظ صمیمیت و مقام امکان خودمونی صحبت کردن وجود داره اما در بقیه موارد بهتره از ضمایر جمع استفاده کنیم

متوجه منظور بنده نشدید، بنده گفتم که شخص عالی با شخص دانی، یعنی مشاور با مراجعش، در صورت صلاحدید برای تلطیف فضا و انس بیشتر، از ضمیر مفرد استفاده کند اشکالی ندارد، اما این که دانی بخواهد از عالی، ضمائر مفرد به کار ببرد خوب نیست مگر اینکه عالی به او اجازه بدهد یا خودش فضا را باز گذاشته باشد.

غلام عشقتم یاعلی;705085 نوشت:
شما میگید اگه بعنوان مشاور و یه کمک کننده هستیم بصورت جمع صحبت کنیم و از طرفی هم میگید که حس دوستانه رو پایین میاره
بنظرم این تناقض داره

بنده امر نکردم که مشاور با ضمائر جمع، مراجعش را مورد خطاب قرار دهد، و نگفتم که حس دوستانه را پایین می آورد.

غلام عشقتم یاعلی;705085 نوشت:
خیلی خوبه به فردی که داریم مشاوره و کمک میدیم دوستانه صحبت کنیم اما ادب جای خودش باشه

بله خیلی خوبه احسنت.

غلام عشقتم یاعلی;705085 نوشت:
یا اینکه اگه معمولا در اجتماع بصورت جمع صحبت کنیم مسلما حس دوستانه و صمیمیت و در یک کلام محبوبیت انسان ممکنه کمتر بشه
مخصوصا این موضوع برای من سخته چون بدلایلی و بخاطر اهداف و برنامه هایی که دارم احتیاج به این دارم که با مردم رابطه دوستانه داشته باشم

رابطه دوستانه برقرار کردن با مردم خیلی خوب و لازم هم هست، اما نباید در همان برخورد اولیه که هنوز صمیمیتی ایجاد نشده ما جلوتر برویم و ضمیر مفرد به کار ببریم، که حتی ممکن است در ذهن مردم سوال ایجاد شود که این بنده خدا چقدر زود خودش را با ما یکی می کند و داداش یا آبجی میشه.
مردم شاید حتی برداشت بی احترامی بکنند اگر انسان در کلام اول آنها را با ضمائر مفرد خطاب کنیم. بلکه ضمیر جمع را ادب و احترام می دانند.
و می دانند تا با کسی رفیق نشدیم، خوب نیست او را مفرد خطاب کنیم.

غلام عشقتم یاعلی;705085 نوشت:
برای مثال وقتی شما به مطب پزشکی برید اگه بصورت جمع با شما صحبت کنه حس بهتری دارید یا خودمونی تر

عرض کردم مقام عالی اگر خودمانی صحبت کند فرق می کند. پزشک در مقام طبابت، مقام عالی نسبت به بیمارش حساب می شود لذا اگر ضمیر مفرد به کار ببرد، شاید جنبه بی احترامی نداشته باشد و بیمار هم احساس راحتیه بیشتری بکند.
البته ضمیر جمع به کار بردن، به معنای بی احترامی و فاصله نیست، من فکر نمی کنم کسی ضمیر جمع را برای بی احترامی به کار ببرد، معمولا اگر بخواهند به کسی احترام بگذارند و او را بزرگ خطاب کنند از این ضمیر استفاده می کنند.
البته همه ی احترام یا بی احترامی به ضمیر مفرد یا جمع نیست، قرائن و شرایط دیگری هم لازم است، و نمی شود قانون کلی به کار برد.
گاهی همین ضمیر جمع که جنبه احترام دارد، اگر کسی با حالت تمسخر یا به لحن اهانت آمیز به کار ببرد، جز بی احترامی و فاصله در دوستی، چیزی ندارد.

بسم رب الحیدر

بصیر;705735 نوشت:

متوجه منظور بنده نشدید، بنده گفتم که شخص عالی با شخص دانی، یعنی مشاور با مراجعش، در صورت صلاحدید برای تلطیف فضا و انس بیشتر، از ضمیر مفرد استفاده کند اشکالی ندارد، اما این که دانی بخواهد از عالی، ضمائر مفرد به کار ببرد خوب نیست مگر اینکه عالی به او اجازه بدهد یا خودش فضا را باز گذاشته باشد.

اینجا که کارشناسان و مشاوران تقریبا همگی جمع صحبت میکنن حتما اینجوری صلاح میدونن!
بصیر;705735 نوشت:
بنده امر نکردم که مشاور با ضمائر جمع، مراجعش را مورد خطاب قرار دهد، و نگفتم که حس دوستانه را پایین می آورد.

بصیر;704633 نوشت:
بله باعث کمتر شدن حس دوستانه می شود

بصیر;705735 نوشت:
رابطه دوستانه برقرار کردن با مردم خیلی خوب و لازم هم هست، اما نباید در همان برخورد اولیه که هنوز صمیمیتی ایجاد نشده ما جلوتر برویم و ضمیر مفرد به کار ببریم، که حتی ممکن است در ذهن مردم سوال ایجاد شود که این بنده خدا چقدر زود خودش را با ما یکی می کند و داداش یا آبجی میشه.
مردم شاید حتی برداشت بی احترامی بکنند اگر انسان در کلام اول آنها را با ضمائر مفرد خطاب کنیم. بلکه ضمیر جمع را ادب و احترام می دانند.
و می دانند تا با کسی رفیق نشدیم، خوب نیست او را مفرد خطاب کنیم.


درست اما همینکه در کل از دور به این شکل سنگین دیده بشیم کلا کمتر کسی جذب ادم میشه
بصیر;705735 نوشت:
البته ضمیر جمع به کار بردن، به معنای بی احترامی و فاصله نیست، من فکر نمی کنم کسی ضمیر جمع را برای بی احترامی به کار ببرد، معمولا اگر بخواهند به کسی احترام بگذارند و او را بزرگ خطاب کنند از این ضمیر استفاده می کنند.

مشکل اصلی هم همینجاست که با میخواهیم ادب و احترام رو رعایت کنیم اما بعضا برداشتهای دیگه ای داشته باشن

غلام عشقتم یاعلی;705772 نوشت:
مشکل اصلی هم همینجاست که با میخواهیم ادب و احترام رو رعایت کنیم اما بعضا برداشتهای دیگه ای داشته باشن

سلام و عرض ادب

به کاربردن ضمائر فرد و جمع همونطور که خودتون فرمودید در بر خورد و جذب افراد شرط هست ولی تمام راه حل نیست . لحن گفتار ،

نوع رفتار ، فضایی که در اون قرار داریم و همونطور که اشاره کردید افراد مختلف متفاوت هست . حتی سایر کلمات به کار برده شده

دلیل استفاده از این ضمیر رو مشخص میکنه . همونطور که استاد فرمودند در بعضی حالات ممکنه فردی از این ضمیر برای ایجاد فاصله

و یا اهانت استفاده کند . باید تمام این شرایط در نظر گرفته بشه تا متوجه بشیم که استفاده از کدوم لفظ مناسب تر هست

اگر فردی برای مثال همون دندانپزشک این کار شما را بی احترامی میداند و در خواست به کار بردن ضمیر فرد یا به قولی صمیمیت بیشتر را دارد خب میشود از ضمیر مفرد استفاده کرد.

سلام خدمت همه دوستان خصوصا جناب غلام عشقتم یا علی
و تشکر بابت ایجاد این تاپیک کاربردی
البته یک نکته را هم باید مد نظر قرار داد که استفاده از ضمائر مفرد خصوصا در مشاوره ،ممکن است این حس را ایجاد کند که مشاور برای من و نظراتم ارزشی قائل نیست و خودش را ازمن بالاتر میداند و مثل یک والد در مقابل فرزند با من برخورد میکند و این ،ناخودآگاه حالت دفاعی مراجعه کننده را بر می انگیزد.
یک تجربه شخصی که بنده در گفتگوی آنلاین با کارشناسان همین سایت داشتم،در جاهایی از کلام ،ناگهان ضمایر مفرد میشد و این چیز اصلا خوشایندی نبود و به وضوح به منظور تنبه استفاده میشد.

بسم رب الحیدر

سلام و ادب و ممنون از شما

یکی دیگه.;705929 نوشت:
سلام خدمت همه دوستان خصوصا جناب غلام عشقتم یا علی
و تشکر بابت ایجاد این تاپیک کاربردی
البته یک نکته را هم باید مد نظر قرار داد که استفاده از ضمائر مفرد خصوصا در مشاوره ،ممکن است این حس را ایجاد کند که مشاور برای من و نظراتم ارزشی قائل نیست و خودش را ازمن بالاتر میداند و مثل یک والد در مقابل فرزند با من برخورد میکند و این ،ناخودآگاه حالت دفاعی مراجعه کننده را بر می انگیزد.
یک تجربه شخصی که بنده در گفتگوی آنلاین با کارشناسان همین سایت داشتم،در جاهایی از کلام ،ناگهان ضمایر مفرد میشد و این چیز اصلا خوشایندی نبود و به وضوح به منظور تنبه استفاده میشد.

همین چندگانه بودن افراد و برداشتهای متفاوت کارو خیلی سخت میکنه واقعا این یه حرفه ایه که آدم بفهمه هرکجا چطور صحبت کنه
بنظرم حرفه ایه که هیچکس توانایی کسب کاملش رو نداره
چون بخش عظیمیش برمیگرده به خصوصیت طرف مقابل
ما از کجا باید متوجه بشیم که هر فرد از چه طرز بیانی رضایت داره
یکی با جمع صحبت کردن راحته یکی با مفرد

[="Purple"]

غلام عشقتم یاعلی;698175 نوشت:
بسم رب الحیدر

سلام و عرض ادب و احترام
در صحبت کردن و گفتگوهامون هم در واقعیت هم مجازی بهتره از افعال و الفاظ جمع استفاده کنیم یا مفرد؟ (مثلا بده یا بدید - گفتی یا گفتید)
از یه طرف جمع صحبت کردن نشانه ادب و شخصیت دادن هم به خود هم به طرفه مقابله
از یه طرف جمع صحبت کردن یه حس سنگینی و یه حسایی ایجاد میکنه که زیاد راحت نیستیم باهاش و اون حس دوستانه کمتر شکل میگیره
اگرچه این مسائل شاید از دید خیلیها چیز خاصی به حساب نیاد و اصلا توجهی بهش نکنن اما مطمئنا تاثیر زیادی داره
یا مثلا استفاده از کلمه تو و شما
و یا کلمات و الفاظ و نکته های دیگه که تو ذهنم نیست و ممنون میشم بهش اشاره کنید
اما سوالاتم:
میخواستم ببینم نظر دین و اخلاق و روانشناسی چیه؟
آیا مفرد صحبت کردن و یا گفتن تو بی ادبی محسوب میشه؟
آیا این موارد بستگی به مکان و زمان و شرایط و طرف مقابل داره یا میشه براش یه قانون کلی گفت؟
اگه بسته به شرایطه ممنون میشم بگید در هر شرایط بهتره چطور رفتار کنیم؟
مثلا تو همین انجمن یا تو واقعیت اگه نقش یه راهنما و کمک کننده یا یه حالت مشاور رو داشتیم چطور صحبت کنیم؟
آیا جمع و سنگین صحبت کردن باعث کمتر شدن حس دوستانه نمیشه؟
ممنون ازتون

یاعلی مدد

سلام...
منم رو این یه مورد حساسم....
اتفاقا این حرف منم هست و چند روز پیش همین اتفاق افتاد که منم توی خصوصی تذکر دادم بهشون....
اگه قرار باشه توی این سایتم این موارد رعایت نشه دیگه چه فرقی داره باشبکه های اجتماعی؟؟؟؟
به نظر من دو جنس مخالف که حتــما باید رعایت کنن و اصلا لازم نیست حتی توی این فضاهم احساس صمیمیت کنن چون دلیلی وجود نداره...
در مورد هم جنس هم بستگی به اخلاق طرفین داره من خودم دوس دارم باافراد صمیمی بشم و تواین مدت کمی که فعالیت دارم این اتفاق افتاده...
از نظر دینی نمیدونم ولی ازنظر اجتماعی مسلما" تـــو "گفتن ها اشکال داره و بی شخصیتتی حساب میشه(دو جنس مخالف)
به نظرم حتی کسی که نقش مشاور هم داره باید رعایت فاصله رو بکنه(درمورد سوال چهارم پنجم تون) درکمال احترام و حفظ شخصیت و حدو حدود طرف مقابل درعین حال فضایی به وجود بیاره که طرف بتونه راحت اعتماد کنه وحرفاشو بزنه و درعین حال فاصله م حفظ بشه...
درمورد اخرین سوالتمونم باید بگم حتی توی فضای دوستانه م (هم جنس) گاهی برای احترام اگه شما خطاب کنیمم مشکلی نداره ولی واسه اینکه زیادم رسمی و سنگین نشه مثلا فعلشو مفرد بگیم... "مثل:شماکه میدونی..."
به نظرم این به معنای ارزشیه که واسه طرف قائلین و احترام گذاشتن هیچ جایی بـــد نیست!!!![/]

[="Purple"]

غلام عشقتم یاعلی;706288 نوشت:
بسم رب الحیدر

سلام و ادب و ممنون از شما

همین چندگانه بودن افراد و برداشتهای متفاوت کارو خیلی سخت میکنه واقعا این یه حرفه ایه که آدم بفهمه هرکجا چطور صحبت کنه
بنظرم حرفه ایه که هیچکس توانایی کسب کاملش رو نداره
چون بخش عظیمیش برمیگرده به خصوصیت طرف مقابل
ما از کجا باید متوجه بشیم که هر فرد از چه طرز بیانی رضایت داره
یکی با جمع صحبت کردن راحته یکی با مفرد

به نظر من شما مثل خودتون و مطابق شخصیت خودتون و انچه برازنده شماست حرف بزنید
چرا سعی کنیم خودمونو با دیگران تطبیق بدیم؟؟؟؟ دیگران میتونن خودشونو تطبیق بدن!
من که شخصا هرجوری هستم رفتارمیکنم و نگاه طرفم نمیکنم...
البته اگه هم جنس باشه بستگی داره به اون اگه درمقابل ابراز محبتم پاسخ صمیمانه ای داد و واکنش سردی نداشت
خب معلومه طرفم آدم خون گرم وخوش برخوردیه و من باهاش احساس راحتی میکنم
ولی نه اگه قاطی نشد سرد برخورد کرد معلومه تمایلی نداره و زیادم زود جوش نیست در اون صورت منم خودمو از تک وتا نمیندازم و رسمی حرف میزنم (گاهیم خیلیییی خشک درمقابل آدمای نچسب!!!!)[/]

[="Olive"]:Gig:خواستم نظر بدم دیدم کامنت ها زیاد و طولانیه ...حوصلم نکشید بخونمشون:khandeh!:

بحث جالبیه....از شروع کننده ممنون[/]

یکی دیگه.;705929 نوشت:
البته یک نکته را هم باید مد نظر قرار داد که استفاده از ضمائر مفرد خصوصا در مشاوره ،ممکن است این حس را ایجاد کند که مشاور برای من و نظراتم ارزشی قائل نیست و خودش را ازمن بالاتر میداند و مثل یک والد در مقابل فرزند با من برخورد میکند و این ،ناخودآگاه حالت دفاعی مراجعه کننده را بر می انگیزد.

هرکس ی نوع شخصیت داره........
اما من راحت نیستم!
مشاور کنکور من که اختصاصی بود یکی از بهترین مشاور های ارشد تهران(به 4 نفر مشاوره میده در طول یک سال کنکوری)
آقا هم بود.....
واقعا صمیمی! اسم کوچیک! کلی بگو بخند! شبا موقع خواب اس ام اس میزد خوابیدی؟یا پای نتی؟ جم ندیاتو کردی؟
یا مثلا در طول روز همش اس ام اس بازی! سر صبح ساعت 8 زنگ میزد بیدارم میکرد!
ظهر پیام میداد از درس خوندن میپرسید!
عصر دوباره همینطور!
حین درس خوندن زنگ میزدم میگفتم الان این قسمت نمیره تو ذهنم چیکار کنم؟مو به مو راهنمایی میکرد !
واقعا ی فضای عالی مشاوره ای!یکی ک دائم چکت میکرد !تا میخواستم برم دنبال بازیگوشی!یادم میومد وای عصر زنگ میزنه باید کارهای روزانمو کرده باشم!
این حس صمیمیت واقعا تاثیر گذار بود....ایشالا جواب کنکورم بیاد معلومه نتیجه داده یا نه!
در این حد:Khandidan!:

نظرسنجیت خیلی با حاله شما شخصیت را از ادب جدا کردید!
مثلا: طرف فرد با ادب بی شخصیتی هست
وای چه آقای بی ادب یاشخصیتی هستید شما!!
یا مثلا : طرف سطح فکریش خیلی بالاست فقط بی ادب و بی شخصیته!!؟
من که نتونستم به گزینه ای رای بدم.

سلام

monji-sec;708294 نوشت:
هرکس ی نوع شخصیت داره........
اما من راحت نیستم!
مشاور کنکور من که اختصاصی بود یکی از بهترین مشاور های ارشد تهران(به 4 نفر مشاوره میده در طول یک سال کنکوری)
آقا هم بود.....
واقعا صمیمی! اسم کوچیک! کلی بگو بخند! شبا موقع خواب اس ام اس میزد خوابیدی؟یا پای نتی؟ جم ندیاتو کردی؟
یا مثلا در طول روز همش اس ام اس بازی! سر صبح ساعت 8 زنگ میزد بیدارم میکرد!
ظهر پیام میداد از درس خوندن میپرسید!
عصر دوباره همینطور!
حین درس خوندن زنگ میزدم میگفتم الان این قسمت نمیره تو ذهنم چیکار کنم؟مو به مو راهنمایی میکرد !
واقعا ی فضای عالی مشاوره ای!یکی ک دائم چکت میکرد !تا میخواستم برم دنبال بازیگوشی!یادم میومد وای عصر زنگ میزنه باید کارهای روزانمو کرده باشم!
این حس صمیمیت واقعا تاثیر گذار بود....ایشالا جواب کنکورم بیاد معلومه نتیجه داده یا نه!
در این حد

فضایی رو که توصیف میفرمایید،درک میکنم.
اما دو نکته :

  • :Sokhan:

اولا ایشون میخواستند با پنبه سر شما رو ببرند.یعنی وظیفه شون این بوده که دائم شما رو تحت کنترل داشته باشند. خب راه دیگه ای هم نداشتند.

  • :ok: ضمن اینکه شما آقا هستید و ایشان هم احتمالا آقا.و در این صورت دیگه حداقل بعد دو سه جلسه اگه ضمایر مفرد نشه،اصلا آدم شک میکنه نکنه طرف داره فقط تحملم میکنه!!
    • :Gig:

  • بعد اگه منظورتون کنکور برای کارشناسی هست،هم اون سن و هم اون فضا اقتضا میکنه که مشاور از ضمائر مفرد استفاده کنه حتی برای جنس مخالف.
    اینجا فکر میکنم بحث مشاوره های دیگه بود.

یا‌رقیه;704857 نوشت:
نوشته اصلی توسط monji-sec نمایش پست ها
اره داداش ولی میگن مثلا شهره خانم هم نگین! این کلمه خانم خوبه دیگه مشکل نداره ک
بعضا تیکه کلامه و اصلا رواج داره! اقدس خانوم کبری خانم صغرا خانوم!

سلام اولا اینکه برای جمعیت نسوان ((منظورم خانمهاست)) کلا اخرش خانم بگید هر چند پسر خاله شده باشید!!

دوم اینهمه اسم چرا مثال میخوای بزنید رو اسم من کلیک میکنید؟
من میخوام بدونم اسم قحطیه؟
من زیادیم؟؟

سنم کمه فکر کردی میتونید همه جوره اذیتم کنی

ادمین؟
ادمین؟ داداش Masoomi ؟
های موسس؟
مدیران ؟
آبجیا
ببین اینا چی میگن
بی زحمت ببینید مشکل چیه
نه من نمیشناسمشون

دوستان ببخشید خواستم فرق استقاده کردن از کلمات رو بدونید بعضی جملات جمه بسته شده بعضیشون پسر خاله ای شده نه ؟
کلا با احترام بحرفیم بهتره


بسم رب الحیدر

سلام و ادب

yaHosseinDS;708322 نوشت:
نظرسنجیت خیلی با حاله شما شخصیت را از ادب جدا کردید!
مثلا: طرف فرد با ادب بی شخصیتی هست
وای چه آقای بی ادب یاشخصیتی هستید شما!!
یا مثلا : طرف سطح فکریش خیلی بالاست فقط بی ادب و بی شخصیته!!؟
من که نتونستم به گزینه ای رای بدم.

فرمایش شما درسته شاید یکم سخت باشه رای دادن
اما منظور من اولین و مهم ترین برداشت و ذهنیت شماست
ضمن اینکه آدم باشخصیت بی ادب و آدم بی شخصیت با ادب هم نتنها وجود داره بلکه کم هم نداریم!!

به نام خدا

با سلام:

هر موقعیت و برخورد با هر گروهی نوع رفتار خاصی را ایجاب می کند،به عنوان مثال در بحثهای علمی باید از ادبیات وزین و مناسب با بحث

استفاده کرد.همینطور در گفتگو با نا محرم و همچنین در گفتگو با بزرگتر به لحاظ سن یا کسانی که شأنشان بزرگ است مانند پدر و مادر

علماء،اساتید و.........

در گفتگو با همجنس هم با همین ملاک اما در جمع دوستان صمیمی با لحاظ احترام تمام وزانت در سخن لازم نیست.

محال است
هیچ وقت نخواهی دانست
هیچ وقت نخواهی توانست
چگونه ممکن است با کسی در مقام و رتبت او صحبت کنی؟
نخواهید توانست؟
از کجا خواهی دانست با چه کسی به صحبت نشسته ای ؟ جز نقاب و اسمی مستعار مخاطب را نفریبد. نقابی زیبا و دلبر؟ یا ..
از کلامی بدان فصیح و بلیغ قران ، هر کسی تفسیری را به زبان می اورد. و جدل رخ می دهد.
چگونه می شود از کلام بنده که نه بوی فصاحت دارد نه بلاغت. منظور او را درک کرد. چگونه خواهید دانست چه می گوید؟ (این پست هزاران برداشت دارد )
پست را می خواند که جوابی دهد؟ یا پست را می خواند که بفهمد؟ شاید درک نکرد ولی جوابی داد. و جز جدل و کینه سودی نداشت.

دیر باز از جا برخواستم . خبرش شنیدم که راهی بیمارستان شده. ولی چرا؟ گفت که حملات عصبی او را کوبیده بود. چگونه و کجا؟ در اسک دین از او پذیرایی حسابی کرده بودند.. چون سوالی پرسیده بود. و جوابی شنیده بود. از نوع غیرقابل تحمل. و اسفی بس بزرگ
اذعان کرد که دیگر هوای انجا نکنم. و دوری کرد.

چرا و چرا باید این چنین چیزی رخ دهد؟
چون فضای مجازی اقتضایش این است؟
پناه بر خدا از دین یا اسک دین؟

ولی ان هم راهی دارد ...

[="Navy"]به نظرم خانوم ها نسبت به آقایون و آقایون نسبت به خانم ها حتما باید خیلی سنگین و مودبانه حرف بزنن حتی اگه خیلی فکر میکنن الان نسبت به هم مثل خواهر برادرن چون همه بدبختیا از همین خواهر برادریاس و خواهر برادریا از همین خودمونی حرف زدن و حتی یک شکلک ساده شروع میشه

من خودم حتی با پسر های هم سنو سال خودم هم سنگین رفتار میکنم نه فقط تو نت حتی توی زندگی معمولی و محل کار و با همین برخوردم همیشه یک خط قرمزی دور خودم کشیدم که هیچکس از اون رد نشده و به کسی اجازه ندادم که بیش از یک حدی به من نزدیک بشه و احساس رفاقت کنه باهام. هرچند باعث تنهاییم میشه ولی اینجوری راحت ترم .[/]

جهنم;708845 نوشت:
محال است
هیچ وقت نخواهی دانست
هیچ وقت نخواهی توانست
چگونه ممکن است با کسی در مقام و رتبت او صحبت کنی؟
نخواهید توانست؟
از کجا خواهی دانست با چه کسی به صحبت نشسته ای ؟ جز نقاب و اسمی مستعار مخاطب را نفریبد. نقابی زیبا و دلبر؟ یا ..
از کلامی بدان فصیح و بلیغ قران ، هر کسی تفسیری را به زبان می اورد. و جدل رخ می دهد.
چگونه می شود از کلام بنده که نه بوی فصاحت دارد نه بلاغت. منظور او را درک کرد. چگونه خواهید دانست چه می گوید؟ (این پست هزاران برداشت دارد )
پست را می خواند که جوابی دهد؟ یا پست را می خواند که بفهمد؟ شاید درک نکرد ولی جوابی داد. و جز جدل و کینه سودی نداشت.

دیر باز از جا برخواستم . خبرش شنیدم که راهی بیمارستان شده. ولی چرا؟ گفت که حملات عصبی او را کوبیده بود. چگونه و کجا؟ در اسک دین از او پذیرایی حسابی کرده بودند.. چون سوالی پرسیده بود. و جوابی شنیده بود. از نوع غیرقابل تحمل. و اسفی بس بزرگ
اذعان کرد که دیگر هوای انجا نکنم. و دوری کرد.

چرا و چرا باید این چنین چیزی رخ دهد؟
چون فضای مجازی اقتضایش این است؟
پناه بر خدا از دین یا اسک دین؟

ولی ان هم راهی دارد ...

با سلام

انسان در دنیا ملزم به حکم ظاهر است،حتی رسول اکرم صلی الله علیه و اله و اهل بیت علیهم السلام

و بزرگانی که دیده بصیرت داشتند با مردم و در معاشرتهایشان به حکم ظاهر عمل می کردند!

و حتی خداوند عز و جل که علام الغیوب است با مردم به زبان آنان سخن گفته است!!!!!

حبیبه;708854 نوشت:
انسان در دنیا ملزم به حکم ظاهر است

حبیبه;708854 نوشت:
حتی رسول اکرم صلی الله علیه و اله و اهل بیت علیهم السلام

حبیبه;708854 نوشت:
و بزرگانی که دیده بصیرت داشتند با مردم و در معاشرتهایشان به حکم ظاهر عمل می کردند!

حبیبه;708854 نوشت:
و حتی خداوند عز و جل که علام الغیوب است با مردم به زبان آنان سخن گفته است!!!!!

بِسْمِ اللَّـهِ الرَّحْمَـٰنِ الرَّحِيمِ
[=Traditional Arabic]یَعْلَمُونَ ظَاهِرًا مِنْ الْحَیَاةِ الدُّنْیَا وَهُمْ عَنْ الْآخِرَةِ هُمْ غَافِلُونَ
از زندگی‌ دنیا، ظاهری‌ را می‌شناسند، و از آخرت‌ غافل‌اند

جهنم;708858 نوشت:
بِسْمِ اللَّـهِ الرَّحْمَـٰنِ الرَّحِيمِ
یَعْلَمُونَ ظَاهِرًا مِنْ الْحَیَاةِ الدُّنْیَا وَهُمْ عَنْ الْآخِرَةِ هُمْ غَافِلُونَ
از زندگی‌ دنیا، ظاهری‌ را می‌شناسند، و از آخرت‌ غافل‌اند

خب بهتر است با زبان خودتان سخن گویم(همراهان بزرگوار ببخشید)

ای برادر جهنمِ خاموش:آیا گمان کرده ای که حکم باطن را به ظاهر توان سرایت داد؟ در جایی که خداوند باطن خلایق پوشانیده است

و سرّ و خفی و اخفای آنان را در سراپرده های غیب نفس محفوظ داشته و جز اندکی از لمحات آن را اصحاب ظاهر نبینند

و اصحاب باطن چون بینند چشم اغماض بر بندد که آئینه ستار العیوبی حقند!

و ایا گمان برده ای شما را از ناحیه ی حق این اجازت است که مردم را به باطن نادیده قضاوت کنید و یا در ذهن، باطن آنان را

نیک یا بد به تصویر کشید؟ در حالیکه امیر کلام علیه السلام فرمودند:"چون عملی از برادر مؤمنت دیدی محملی صدق برای آن بیاب"

این نقل به مضمون است و به کلام حضرت امیر علیه السلام بودنش هم اعتمادی نیست که مرا از کلام شما آشفتگی در ذهن پدید آمده است

شما قال معصوم بخوانش که در این حدّم یقین است.
............................................................................................................

خب حالا حضرتعالی فکر می کنید این ادبیات چقدر مناسب جمع است؟

(با عرض پوزش از مدیر محترم/ این متن جهت شفاف سازی ارسال شد)

امام صادق عليه السلام ـ در پاسخ به پرسش از اينكه آيا قاضى مى تواند بر اساس گفته گواهان نا شناس حكم دهد بى آن كه درباره آنان پرس و جو كند؟ ـ فرمود : پنج مورد است كه مردم بايد در آنها به ظاهر حكم عمل كنند: ولايت و سرپرستى، زناشويى، ارث و ميراث، ذبايح و شهادت دادن. اگر ظاهر فرد، درست و در خور اطمينان بود گواهى اش جايز است و نبايد از باطن او پرس و جو كرد.

(حکم به ظاهرا)

حکم به ظاهر . حکمی که که خلقت را سرنگون کرد. حکمی که از روز خلقت همان صدو بیست و چهار هزار پیامبر را از دم تیغ گذراند چون مردم به ظاهر حکم کردند و عناد. حکم به ظاهر بود که چهارده معصوم را در خاک به خون غلتانید. حکم به ظاهر بود که مردم قران را بر سر نیزه ها دیدند و علی را تنها گذاشتند و با او به ستیز پرداختند چون ظاهر همان تکه از پوستین بود ولی علی قران ناطق بود. و مالک اشتر به ظاهر حکم نکرد. و از مولایش تبعیت کرد. حکم به ظاهر بود که خلافت را با انگشتری از دست علی گرفت در حالی که حقش بود و حکم به ظاهر بود که شمسیری فرق مولای متقیان را شکافت. و حکم به ظاهر بود که مردم از گرد فرزندش پراکنده شدند و او را تنها گذاشتند و او را به زهر به شهادت رسانیدند. حکم به ظاهر بود که فوج فوج لشکر در کربلا جمع شدند و به حسین و هفتادو تن مرد وارسته بدیشان تاختند. چون ظاهر حکم کرده بود که حسین خروج کرده. و حکم ظاهری دستور کشتن او را صادر کرد. و شمر حکم ظاهری را اجرا کرد و وضو گرفت و داغی بر دل عالمیان گذاشت. . و همچنین است احکام ظاهری که که با دیگر امامان کرد و حکم به ظاهر است که امام زمان را در پس پرده واگذاشته و همچنان درپس پرده غیبت به سر می برد و زمانی که مردم فریب خورده ظاهر نباشند و گول ظاهر را نخورند ان روز که با دیده ی بصیرت به حق و حقیقت پی بردند ان روز امامشان را خواهند دید.

جهنم;709311 نوشت:
(با عرض پوزش از مدیر محترم/ این متن جهت شفاف سازی ارسال شد)

امام صادق عليه السلام ـ در پاسخ به پرسش از اينكه آيا قاضى مى تواند بر اساس گفته گواهان نا شناس حكم دهد بى آن كه درباره آنان پرس و جو كند؟ ـ فرمود : پنج مورد است كه مردم بايد در آنها به ظاهر حكم عمل كنند: ولايت و سرپرستى، زناشويى، ارث و ميراث، ذبايح و شهادت دادن. اگر ظاهر فرد، درست و در خور اطمينان بود گواهى اش جايز است و نبايد از باطن او پرس و جو كرد.

(حکم به ظاهرا)

حکم به ظاهر . حکمی که که خلقت را سرنگون کرد. حکمی که از روز خلقت همان صدو بیست و چهار هزار پیامبر را از دم تیغ گذراند چون مردم به ظاهر حکم کردند و عناد. حکم به ظاهر بود که چهارده معصوم را در خاک به خون غلتانید. حکم به ظاهر بود که مردم قران را بر سر نیزه ها دیدند و علی را تنها گذاشتند و با او به ستیز پرداختند چون ظاهر همان تکه از پوستین بود ولی علی قران ناطق بود. و مالک اشتر به ظاهر حکم نکرد. و از مولایش تبعیت کرد. حکم به ظاهر بود که خلافت را با انگشتری از دست علی گرفت در حالی که حقش بود و حکم به ظاهر بود که شمسیری فرق مولای متقیان را شکافت. و حکم به ظاهر بود که مردم از گرد فرزندش پراکنده شدند و او را تنها گذاشتند و او را به زهر به شهادت رسانیدند. حکم به ظاهر بود که فوج فوج لشکر در کربلا جمع شدند و به حسین و هفتادو تن مرد وارسته بدیشان تاختند. چون ظاهر حکم کرده بود که حسین خروج کرده. و حکم ظاهری دستور کشتن او را صادر کرد. و شمر حکم ظاهری را اجرا کرد و وضو گرفت و داغی بر دل عالمیان گذاشت. . و همچنین است احکام ظاهری که که با دیگر امامان کرد و حکم به ظاهر است که امام زمان را در پس پرده واگذاشته و همچنان درپس پرده غیبت به سر می برد و زمانی که مردم فریب خورده ظاهر نباشند و گول ظاهر را نخورند ان روز که با دیده ی بصیرت به حق و حقیقت پی بردند ان روز امامشان را خواهند دید.


باسلام و احترام
کاش این اتفاقاتی که در طول تاریخ افتاد و انبیاء و ائمه را از ما گرفتند، به طریق حکم به ظاهر می بود. اگر حکم به ظاهر می کردند، با ادعای پیامبری پیامبران الهی و آوردن معجزه از طرف آنها، حکم به نبوت آنان مینمودند،
اگر گفته پیامبر را گوش می کردند و علی علیه السلام را جانشین می دانستند، خلافت غصب نمی شد و حکم به ظاهر انجام می گرفت، درد این است که حتی حکم به ظاهر هم نکردند،
اگر همه مردمان زمان ائمه، حکم به ظاهر می کردند و حیله نمی نمودند، هیچکدام از ائمه کشته نمی شدند،
اگر اباعبدالله الحسین که عمامه پیامبر (ص) را به سر داشت و عبای ایشان را به دوش انداخته بود، به حجیت ظاهریِ کلام ایشان بسنده می کردند و ندای او را لبیک می گفتند، ایشان و فرزندانش با آن وضع، شهید نمی شدند،
درد اینجاست که در تمام این وقایع، حکم به ظاهر هم نکردند، بلکه خلاف ظاهر عمل نمودند و حقه بازی کردند و الا حق در بسیاری موارد جز در موارد فتنه ها، روشن و ظاهر است و آنچه که باطن است، باطل با جلوه گری های عوام فریبانه ی شیطان است.
اگر مردم به ظاهر قرآن حکم می کردند و شیطان را به ظاهر هم که شده، دشمن خود می پنداشتند، و به ظاهر کلام معصومین عمل می نمودند، وضع عالم این گونه نبود.
شیطان طبق فرموده قرآن، دشمنی آشکار است و نباید از او پیروی کرد.

[=Traditional Arabic] يا أَيُّهَا الَّذينَ آمَنُوا ادْخُلُوا فِي السِّلْمِ كَافَّةً وَ لا تَتَّبِعُوا خُطُواتِ الشَّيْطانِ إِنَّهُ لَكُمْ عَدُوٌّ مُبين‏.([=Traditional Arabic]البقرة : 208)[=Traditional Arabic]

بصیر;710044 نوشت:

باسلام و احترام
کاش این اتفاقاتی که در طول تاریخ افتاد و انبیاء و ائمه را از ما گرفتند، به طریق حکم به ظاهر می بود. اگر حکم به ظاهر می کردند، با ادعای پیامبری پیامبران الهی و آوردن معجزه از طرف آنها، حکم به نبوت آنان مینمودند،
اگر گفته پیامبر را گوش می کردند و علی علیه السلام را جانشین می دانستند، خلافت غصب نمی شد و حکم به ظاهر انجام می گرفت، درد این است که حتی حکم به ظاهر هم نکردند،
اگر همه مردمان زمان ائمه، حکم به ظاهر می کردند و حیله نمی نمودند، هیچکدام از ائمه کشته نمی شدند،
اگر اباعبدالله الحسین که عمامه پیامبر (ص) را به سر داشت و عبای ایشان را به دوش انداخته بود، به حجیت ظاهریِ کلام ایشان بسنده می کردند و ندای او را لبیک می گفتند، ایشان و فرزندانش با آن وضع، شهید نمی شدند،
درد اینجاست که در تمام این وقایع، حکم به ظاهر هم نکردند، بلکه خلاف ظاهر عمل نمودند و حقه بازی کردند و الا حق در بسیاری موارد جز در موارد فتنه ها، روشن و ظاهر است و آنچه که باطن است، باطل با جلوه گری های عوام فریبانه ی شیطان است.
اگر مردم به ظاهر قرآن حکم می کردند و شیطان را به ظاهر هم که شده، دشمن خود می پنداشتند، و به ظاهر کلام معصومین عمل می نمودند، وضع عالم این گونه نبود.
شیطان طبق فرموده قرآن، دشمنی آشکار است و نباید از او پیروی کرد.

[=Traditional Arabic] يا أَيُّهَا الَّذينَ آمَنُوا ادْخُلُوا فِي السِّلْمِ كَافَّةً وَ لا تَتَّبِعُوا خُطُواتِ الشَّيْطانِ إِنَّهُ لَكُمْ عَدُوٌّ مُبين‏.([=Traditional Arabic]البقرة : 208)[=Traditional Arabic]

هیچ وقت و هیچ وقت بر من ارزش نیست
حتی به اندازه ی خردل هم اهمیتی ندارد و نداشته و نخواهد داشت
هیچ وقت

اف بر من که در چنین جمعی حاضر شدم و اف بر من
و اسفی کوبنده بر این دل من
و اتشی کوبنده که سرکش دلهاست

در جمعی که در جلوی چشم حضار مرا در مرتبت جمادات و نباتات دانند و به زبان جاری کنند که
خب بهتر است با زبان خودتان سخن گویم
و این اسفی بس بزرگ بر هر انسانی است که زبانش را غیر زبان نفوس انسانی دانند و چنان بر مرتبت حیوانی او را تنزل دهند
که در جمع حضار گفته شود
همراهان بزرگوار ببخشید
مگر می خواهند چه گویند؟

واین یعنی حتی به اندازه ی شخصیت یک موجود دون و پست حیوانی تو را ارزش قائل نیستیم

و حال به منبر رفتی و مرا از نقصانها اگاه می کنی؟
ایا خود را به من تحمیل می کنی؟
ایا خود بر گفته هایت یقین راسخ داری؟
ایا چشم از حقیقت پوشیده ای ؟
یا ارزشی نیست که شخصیت ها پایمال شود ؟
ایا در این جمع ارزش بر پایمال شخصیت هاست؟
ایا ارزش بر لفظ کوبنده ای است که می کوبد؟
ایا ارزش بر تضییع حقانیت و شخصیت است؟
ارزش این جمع به چیز است؟

حکم به ظاهر کردند و فریفته ی ظاهری شدند. که فریبنده ی دلها برایشان جلوه گر ساخت. ظاهر اگر هم به شق القمری باشد تا وقتی که دل سختی و قساوتی داشته باشد تا وقتی که حایل دل شیطان باشد فریفته ی ظاهری است جلوه گر شده و بس. حکم را عقل بدان ظاهر دهد. و می شود حکم ظاهری()..... حکم ظاهری را شیطان صادر می کند.

«كسان زيادى با هوسهاى خود با غير علم (مردم را) گمراه مى كنند».

جهنم;710145 نوشت:
که در جمع حضار گفته شود
همراهان بزرگوار ببخشید
مگر می خواهند چه گویند؟

سلام علیکم

برادر محترم "ببخشید همراهان بزرگوار"بابت بکار بردن ادبیاتی سنگین و نامناسب با موقعیت و مخاطب بود این در اصول بلاغت روشن است

که معنیش چیست.

گفتم مانند خودتان حرف بزنم چون ادبیات شما در جمع سنگین و ثقیل است و به تعبیری دیگر خیلی ادبی است.

بقیه برداشتهایتان هم فقط برداشت شماست هیچ کس به شما جسارت نکرده است.

یا ربّ
*
ظِلٍّ ذِي ثَلَاثِ شُعَبٍ

فوقع ما وقع ایها الپرنس که ذکری بر کلام من کوبیدی ان دستک که جنباندی به سان شیپور انجمن به صدا در امد ا و مرا بدین مکان هدایت کردی ایا ذکر به دست کوبیدی یا ذکر به دل؟ بر تو باد به دوری از ریا که چون ذکری زنی به دل زنی نه به ذکر به عشق صف کشنده گان مجادل و نه ذکر به سان حقیقت کوبان که صف کشند؟
ایا ذکری کوبیدی یا مهری بر دل؟ که خداوند خود مهر بر دل کوبد که کس حقیقت را درک نکند. پناه بر خدا که دل مان را از دلهایی قرار ندهد که مهر کوبیده شده. که چون به سخن ایم نقاب اتشین بدیشان جلوه کند به لحن اتشین نه روح کلامش. چون به ظاهر حکم کنند نه به واقع.

ایها ال جهنم

روزگاری گذشت عده ای بر تو تاختند و مردانگی از کف بدادند.
چونان که ایامی بر تو وارد شود که لحن و گفتار ادب را بر بی ادبی حمل کنند و لحن نازک و دلشکن را به جای مردانگی خود گزیدند.
و باز به محافلی چند وارد می گشتی در گذشته و اینده که چند مرد بر گرد زنی ایند باز و باز چند زن بر گرد مردی در ان محافل برایند و این همیشه بر انجمها حاکم بوده
و چونان وسوسه حال کنند که کمتر نفس طیبی انرا برتابد چون ان منظره به چشم بینی . و لحن و ادب گفتار را به حالتی دگرگون کنند که بر لسان عترت مغایر است.

روزگارها بر مردان و زنان فضای مجازی چونان سیطره خود افکند و احوالات دگرگون کند که در فضای واقعی:
مرد چون سخن گوید لحن مردانگی او را نیابند و پندارند مونث است
زن چون سخن گوید لحن زنانگی او را نیابد و پندارند مذکر است.

پناه بر جهنم ان گه که انی که امید ز کف بدهد و ماوایی جز ان نبیند و و این سخن بر دل ندارم و نخواهم داشت بل پناهم کسی نیست جز رب العرش العظیم که گویند حکم به ظاهر کند و من انرا نتابم و ان را به دور از صفت خداوندیش دانم که خدای من ظاهر است و باطن و اوست که حکم را نه به ظاهر کند بل حکم او به عدالتست و بس. و عدالت اوست که ذات او عدل است . و حکم او به عدالت است

ایها الجهنم
بترس از روزی که چون به لحن و گفتار ایی و باطن جنسیت شما را نیابند . چرا؟ چون مردان، لحن با زنان امیزند و زنان لحن با مردان امیزند. و حقیقت لحن را گم کنند. و این لحن بر اکثریت سیطره افکنده و کس نداند که جنسیتش چیست.
ولی نه لحن نازکین زنان .
نه مردی
نه زنی
هیچیک
چون وارسته جنسیت را نبیند
بلکه انسانیت را ببیند

ایها الجهنم
اگر به محملی وارد گشتی لحن خویش از جنسیت خود برگیر و لحن به انسانیت خویش ده. چونان لحنی بر خود برگزین که در گفتار لطیف (نه نازک دلی)به لطافت پی ببرندو چون به گفتار متین (نه خود نمایی) برایی به متانت پی ببرند. بر خود گزین متانت مردان و حیای زنان و نه مشکوک و دو دل. (و این نه نقض قبل است بل مکمل)

سوال
آیا ضمیر مفرد به کاربردن و صحبت کردن و یا گفتن تو، بی ادبی محسوب میشه؟
آیا این موارد بستگی به مکان و زمان و شرایط و طرف مقابل داره یا میشه براش یه قانون کلی گفت؟
اگه بسته به شرایطه ممنون میشم بگید در هر شرایط بهتره چطور رفتار کنیم؟
مثلا تو همین انجمن یا تو واقعیت اگه نقش یه راهنما و کمک کننده یا یه حالت مشاور رو داشتیم چطور صحبت کنیم؟
آیا جمع و سنگین صحبت کردن باعث کمتر شدن حس دوستانه نمیشه؟

جواب
باسلام و احترام
از نظر اخلاق، ضمیر جمع به کاربردن یا مفرد، بستگی به شرایط و موقعیت ها دارد، حکم کلی­ای نمی شود صادر نمود،
اگر شخصِ محترم و والایی است و از جهت طبقه ی اجتماعی و رتبه و مقام معنوی از ما بالاتر است، مسلما فضا را خودمانی کردن، و سبک یا غیر محترمانه و بدون آداب صحبت کردن، کار پسندیده ای نیست، می بایست از جهت احترام، با ضمائر جمع او را صدا زد، مگر این که شخص مورد نظر، درخواست کند که مرا ساده تر و بی تکلف و آداب، صدا بزنید.

اما اگر جمع دوستانه و خودمانی شد، یا فرد، احساس نزدیک بودن رتبه و مقام با مخاطب داشتیم، در عین حفظ احترام، از ضمائر مفرد استفاده می کنیم.
اگر هم در جایی شک کردید که مفرد به کارببریم یا جمع، جمع به کار بردن به احترام، نزدیکتر است و نیازی نیست که سریع فضای خودمانی ایجاد نمود.

پس مفرد صحبت کردن یا استفاده از لفظ «تو» به جای «شما» بستگی به شرایط مکانی، مقامی و فردی دارد، نمی تواند حکم کلی داد.
مثلا شایسته است انسان هر چقدر هم با والدینش صمیمی شد و الفت ایجاد نمود، باز هم ضمائر جمع را به کار ببرد. کلا با اشخاصی که از ما بزرگتر هستند چه از نظر مقام و معنویت و چه از نظر سن، با ضمیر جمع آنها را خطاب کنیم به اخلاق و ادب، نزدیکتر است.

اما با دوستانی که مدتی با آنها بوده ایم و صمیمی شده ایم، و هم رتبه هستیم، با ضمیر مفرد آنها را خطاب می کنیم، اگر اینجا ضمیر جمع به کار ببریم یک نوع فاصله ایجاد می کند، و آنها توقع استفاده از الفاظ آداب انگیز و القاب بزرگ را ندارند، یعنی طرف مقابل را از جهت مقام و منزلت، هم رتبه ی خویش می بینند و نیاز به تکلّف نیست. چه بسا در اینجا، کنار گذاشتنِ آداب و القاب، به مودت و محبت نزدیکترباشد.

یا اگر در انجمنی مثل همین «اسک دین» یا سایر فضاهای مجازی، بخواهیم صحبت کنم، ضمیر به کار رفته در تخاطب، باید جمع باشد، مخصوصا اگر با جنس مخالف طرف هستیم و این نکته را باید دقت نمود که با جنس مخالف، نباید فضای صمیمیت و محبت را باز کرد.

رابطه دوستانه برقرار کردن با مردم خیلی خوب و لازم هم هست، اما نباید در همان برخورد اولیه که هنوز الفت و صمیمیتی ایجاد نشده، جلوتر برویم و ضمیر مفرد به کار ببریم، که حتی ممکن است در ذهن مردم سوال ایجاد شود که این بنده خدا چقدر زود خودش را با ما قاطی و یکی می کند و خیلی زود، خودمانی و فامیل می شود.

در ارتباط اولیه بامردم، شاید برداشت بی احترامی بشود اگر انسان در کلام اول، آنها را با ضمائر مفرد خطاب کنیم. بلکه ضمیر جمع را ادب و احترام می دانند. و می دانند تا با کسی رفیق نشدیم، خوب نیست او را مفرد خطاب کنیم.

مقام عالی اگر خودمانی صحبت کند فرق می کند. مثلا پزشک در مقام طبابت، مقام عالی نسبت به بیمارش حساب می شود لذا اگر ضمیر مفرد به کار ببرد، شاید جنبه بی احترامی نداشته باشد و بیمار هم احساس راحتیه بیشتری بکند.

البته ضمیر جمع به کار بردن، به معنای بی احترامی و فاصله نیست، کسی ضمیر جمع را برای بی احترامی به کار ببرد، معمولا اگر بخواهند به کسی احترام بگذارند و او را بزرگ خطاب کنند از این ضمیر استفاده می کنند.
البته همه ی احترام یا بی احترامی به ضمیر مفرد یا جمع نیست، قرائن و شرایط دیگری هم لازم است، و نمی شود قانون کلی به کار برد.

گاهی همین ضمیر جمع که جنبه احترام دارد، اگر کسی با حالت تمسخر یا به لحن اهانت آمیز به کار ببرد، جز بی احترامی و فاصله در دوستی، چیزی حاصل نمی کند.

موضوع قفل شده است