جمع بندی پسرم نقص عضو شده آیا باید شکایت کنم یا خیر؟

تب‌های اولیه

10 پستها / 0 جدید
آخرین ارسال
پسرم نقص عضو شده آیا باید شکایت کنم یا خیر؟

سلام خدمت دوستان و اساتید اخلاق
چون سوال من بیشتر جنبه اخلاقی داره اینجا مطرح میکنم اگه اشتباهه ناظر محترم جابجا بفرمایند
من پسری دارم که حدود 16 سالشه دو سه روز پیش در هیئت نشسته بود که ناغافل یکی از دوستاش که هم سن خودشه از روی شوخی یه شیئ فرو میکنه توی گوشش و متاسفانه پرده گوش پسرم پاره میشه پیش چند تا دکتر بردیمش میگن دو سه ماه باید مراقبت کنید اگر خوب شد که فبها اگر نشد که باید عمل بشه . همون روز خانمم با موبایل پسره تماس گرفت وکلی دعواش کرد اونم از پشت موبایل به شدت ابراز پشیمونی کرد. اگه این اتفاق برای شخص خودم افتاده بود من میبخشیدمش چون واقعا پشیمونه از کاری که کرده ولی مطلب و سوالم اینجاست که آیا من حق دارم به عنوان سرپرست پسرم از طرف پسرم هم تصمیم بگیرم و اونو ببخشم و شکایت نکنم؟منظورم از نظر اخلاقی و از نظر شرعیه.
واقعا الان پسر من نقص عضو شده و تا حد زیادی شنوایشو از دست داده و واقعا معلوم نیست که ترمیم بشه چون مادرش هم درکودکی همین مشکل براش پیش اومده و تا حالا برطرف نشده و با این مشکل دست به گریبانه.
آیا من از نظر شرعی و اخلاقی باید شگایت کنم و دیه نقص عضو پسرمو بگیرم و بدم به پسرم؟
آیا اصلا باید به پسرم اطلاع بدم که میتونه شکایت کنه و دیشو بگیره؟ یعنی باید بهش بگم یا نباید بگم؟
از طرفی میترسم اگه کار به شکایت دادگاه برسه حالا چه ما دیه بگیریم چه نگیریم این قضیه روی روحیه اون پسره تاثیر منفی بزاره و از هرچی هیئت و هیئتی منزجر بشه و دیگه نره هیئت و در این جامعه وانفسای از فساد منحرف بشه و گناهش گردن من باشه
واقعا نمیدونم چیکار کنم اساتید و دوستان کمک کنید گیر کردم
با سپاس فراوان

با نام و یاد دوست




کارشناسان بحث: استاد شفا و استاد بصیر

hosain.nor;697243 نوشت:
سلام خدمت دوستان و اساتید اخلاق
چون سوال من بیشتر جنبه اخلاقی داره اینجا مطرح میکنم اگه اشتباهه ناظر محترم جابجا بفرمایند
من پسری دارم که حدود 16 سالشه دو سه روز پیش در هیئت نشسته بود که ناغافل یکی از دوستاش که هم سن خودشه از روی شوخی یه شیئ فرو میکنه توی گوشش و متاسفانه پرده گوش پسرم پاره میشه پیش چند تا دکتر بردیمش میگن دو سه ماه باید مراقبت کنید اگر خوب شد که فبها اگر نشد که باید عمل بشه . همون روز خانمم با موبایل پسره تماس گرفت وکلی دعواش کرد اونم از پشت موبایل به شدت ابراز پشیمونی کرد. اگه این اتفاق برای شخص خودم افتاده بود من میبخشیدمش چون واقعا پشیمونه از کاری که کرده ولی مطلب و سوالم اینجاست که آیا من حق دارم به عنوان سرپرست پسرم از طرف پسرم هم تصمیم بگیرم و اونو ببخشم و شکایت نکنم؟منظورم از نظر اخلاقی و از نظر شرعیه.
واقعا الان پسر من نقص عضو شده و تا حد زیادی شنوایشو از دست داده و واقعا معلوم نیست که ترمیم بشه چون مادرش هم درکودکی همین مشکل براش پیش اومده و تا حالا برطرف نشده و با این مشکل دست به گریبانه.
آیا من از نظر شرعی و اخلاقی باید شگایت کنم و دیه نقص عضو پسرمو بگیرم و بدم به پسرم؟
آیا اصلا باید به پسرم اطلاع بدم که میتونه شکایت کنه و دیشو بگیره؟ یعنی باید بهش بگم یا نباید بگم؟
از طرفی میترسم اگه کار به شکایت دادگاه برسه حالا چه ما دیه بگیریم چه نگیریم این قضیه روی روحیه اون پسره تاثیر منفی بزاره و از هرچی هیئت و هیئتی منزجر بشه و دیگه نره هیئت و در این جامعه وانفسای از فساد منحرف بشه و گناهش گردن من باشه
واقعا نمیدونم چیکار کنم اساتید و دوستان کمک کنید گیر کردم
با سپاس فراوان

سلام علیکم

طبق نظر رهبری:

1-در مورد سوال پدر نمی تواند از طرف فرزندش دیه را به جانی ببخشد،چون فرزند بالغ است وپدر بدون اذن او نمی توان در مورد اموال او تصمیم بگیرد.
2-گفتن به فرزند که حق شکایت دارد ، از وظایف شرعی پدر محسوب نمی شود .(چون از موارد ارشاد جاهل محسوب نمی شود تا واجب باشد)
3-ولی اگر شکایتی صورت گرفته پدر نمی تواند بدون اجازه فرزند و دریافت دیه رضایت بدهد
.

[="Tahoma"][="Blue"]

hosain.nor;697243 نوشت:
آیا من از نظر شرعی و اخلاقی باید شگایت کنم و دیه نقص عضو پسرمو بگیرم و بدم به پسرم؟

باسلام و عرض ادب و تشکر از استاد گرامی جناب استاد شفا، و پاسخ فقهی ای که به این سوال دادند.
از جهت اخلاق، بهتر این است که پدر، پسرش را دعوت به بخشش این خطاکار بکند، و از اثرات بخشش و خوبیهای آن بگوید، مخصوصا این جایی که فردِ خطاکار از کارش بسیار پشیمان است و ظاهرا از روی عمد چنین عملی را انجام نداده و از این کار ترسیده است و مطمئنا حواسش را جمع می کند که دیگر بار، این اتفاق نیفتند.
در سیره پیامبر گرامی اسلام و ائمه بزرگوار دین علیهم السلام که نگاه می کنیم، هر جا حقوق شخصی آنها مورد تعرض واقع می شد، وقتی خجالت، شرمندگی و پشیمانی فردِ خاطی را مشاهده می کردند، از خطای او می گذشتند و هرگز مقابله به مثل نمی کردند. حتی گاهی چنان برخورد می کردند که طرفِ مقابل اظهار شرمندگی نکند و ازاین که فردی نزد آنها به خاطر خطای شخصی، ابراز شرمندگی بکند، با او به گونه ای برخورد می کردند که سرافکنده نشود و خطایش را توجیه می کردند.[/]

سلام
جاییکه خداوند در مورد قتل نفس می فرماید: و ان تعفوا خیر لکم، و ان تعفوا أقربوا للتقوی ، عمل أحسن در مورد نقص عضو مشخص است.

از سوی دیگر ، بخشش شخص خطاکار ( خصوصا که عمدی هم نبوده ) یک "احسان" است. و هر احسانی که انسان انجام دهد ، اثرش را در زندگی خودش خواهد دید و خداوند برای او چند برابر جبران خواهد نمود. قرآن می فرماید: هل جزأ الاحسان الا الاحسان؟ و نیز می فرماید: انا لانضيع اجر من احسن عملا.

من جاي شما بودم شكايت مي كردم و ديه رو مي گرفتم
بعدش هم اين قضيه ربطي به هيئت ، كلاس يا جاي ديگه نداره ! هر جاي ديگه ممكن بود اتفاق بيافته
البته مورد مشابه اي در كلاس ما رخ داد كه پدر شخص خطا كار ديه رو پرداخت كرد در عوض اونا هم شكايت نكردن (خودشون حل كردن) حالا اخلاق حكم مي كنه اون خانواده ي شخص خطا كار خسارت رو بده و در مقابل شما هم شكايت نكني تا تأثير منفي نداشته باشه نه اينكه بزنه گوش طرف رو ناقص كنه بعد بگه من نبودم دستم بود تقصير آستينم بود!

96xy;700409 نوشت:
من جاي شما بودم شكايت مي كردم و ديه رو مي گرفتم
بعدش هم اين قضيه ربطي به هيئت ، كلاس يا جاي ديگه نداره ! هر جاي ديگه ممكن بود اتفاق بيافته
البته مورد مشابه اي در كلاس ما رخ داد كه پدر شخص خطا كار ديه رو پرداخت كرد در عوض اونا هم شكايت نكردن (خودشون حل كردن) حالا اخلاق حكم مي كنه اون خانواده ي شخص خطا كار خسارت رو بده و در مقابل شما هم شكايت نكني تا تأثير منفي نداشته باشه نه اينكه بزنه گوش طرف رو ناقص كنه بعد بگه من نبودم دستم بود تقصير آستينم بود!

داش افتاد نفتاد داره.....یبار از یکی دیه گرفتیم چند برابرش از پامون در اومد:Ghamgin:

monji-sec;700421 نوشت:
داش افتاد نفتاد داره.....یبار از یکی دیه گرفتیم چند برابرش از پامون در اومد:Ghamgin:

مگه ديه حق شرعي و قانوني نيست؟!

96xy;700439 نوشت:
مگه ديه حق شرعي و قانوني نيست؟!

اره داداش.ولی نمیدونم چرا اینجوریه!یبار دماغ داییمو تو دعوا ک طرف مقصر بود زد شکست.....طرف پول نداشت هی التماس میکرد.......

ولی داییم واسه تنبیه شدن و این ک خرج عملو ی مدت بیکار شدنش دراد گوش نکرد پولشو گرفت چند ملیون یارو با بدبختی قرض و فروختن اینا جور کرده بود........

خلاصه یک ماه نکشید اندازه همون پول رو خرج تصادف ماشینش کرد........
حالا شایدم اتفاقی بوده نمیدونم......
یبارم برا خودمون همین اتفاق افتاد...به نظرم وقتی طرف نداره نباید زور کنی دیه بده! مثلا بهر خونشو بفروشه یا......

سوال
من پسری دارم که حدود 16 سالشه دو سه روز پیش در هیئت نشسته بود که ناغافل یکی از دوستاش که هم سن خودشه از روی شوخی یه شیئ فرو میکنه توی گوشش و متاسفانه پرده گوش پسرم پاره میشه پیش چند تا دکتر بردیمش میگن دو سه ماه باید مراقبت کنید اگر خوب شد که فبها اگر نشد که باید عمل بشه . همون روز خانمم با موبایل پسره تماس گرفت وکلی دعواش کرد اونم از پشت موبایل به شدت ابراز پشیمونی کرد. اگه این اتفاق برای شخص خودم افتاده بود من میبخشیدمش چون واقعا پشیمونه از کاری که کرده ولی مطلب و سوالم اینجاست که آیا من حق دارم به عنوان سرپرست پسرم از طرف پسرم هم تصمیم بگیرم و اونو ببخشم و شکایت نکنم؟منظورم از نظر اخلاقی و از نظر شرعیه.
واقعا الان پسر من نقص عضو شده و تا حد زیادی شنوایشو از دست داده و واقعا معلوم نیست که ترمیم بشه چون مادرش هم درکودکی همین مشکل براش پیش اومده و تا حالا برطرف نشده و با این مشکل دست به گریبانه.
آیا من از نظر شرعی و اخلاقی باید شگایت کنم و دیه نقص عضو پسرمو بگیرم و بدم به پسرم؟
آیا اصلا باید به پسرم اطلاع بدم که میتونه شکایت کنه و دیشو بگیره؟ یعنی باید بهش بگم یا نباید بگم؟
از طرفی میترسم اگه کار به شکایت دادگاه برسه حالا چه ما دیه بگیریم چه نگیریم این قضیه روی روحیه اون پسره تاثیر منفی بزاره و از هرچی هیئت و هیئتی منزجر بشه و دیگه نره هیئت و در این جامعه وانفسای از فساد منحرف بشه و گناهش گردن من باشه

جواب شرعی

طبق نظر رهبری:

  1. در مورد سوال پدر نمی تواند از طرف فرزندش دیه را به جانی ببخشد،چون فرزند بالغ است وپدر بدون اذن او نمی توان در مورد اموال او تصمیم بگیرد.
  2. گفتن به فرزند که حق شکایت دارد ، از وظایف شرعی پدر محسوب نمی شود .(چون از موارد ارشاد جاهل محسوب نمی شود تا واجب باشد)
  3. اگر شکایتی صورت گرفته پدر نمی تواند بدون اجازه فرزند و دریافت دیه رضایت بدهد.

از جهت اخلاق، بهتر این است که پدر، پسرش را دعوت به بخشش خطاکار بکند، و از اثرات بخشش و خوبیهای آن بگوید، مخصوصا این جایی که فردِ خطاکار از کارش بسیار پشیمان است و ظاهرا از روی عمد چنین عملی را انجام نداده و از این کار ترسیده است و مطمئنا حواسش را جمع می کند که دیگر بار، این اتفاق نیفتند
.

در سیره پیامبر گرامی اسلام و ائمه بزرگوار دین علیهم السلام که نگاه می کنیم، هر جا حقوق شخصی آنها مورد تعرض واقع می شد، وقتی خجالت، شرمندگی و پشیمانیِ فردِ خاطی را مشاهده می کردند، از خطای او می گذشتند و هرگز مقابله به مثل نمی نمودند.

حتی گاهی چنان برخورد می کردند که طرفِ مقابل اظهار شرمندگی نکند و ازاین که فردی نزد آنها به خاطر خطای شخصی، ابراز شرمندگی بکند، به گونه ای برخورد می کردند که خاطیِ پشیمان، سرافکنده نشود از این رو خطای او را در صورت سهوی بودن، توجیه می کردند و از جانب او عذرتراشی می نمودند.
موضوع قفل شده است