جمع بندی نماز با تدبر به چه معناست؟

تب‌های اولیه

4 پستها / 0 جدید
آخرین ارسال
نماز با تدبر به چه معناست؟

السلام علیک یا فاطمه الزهراء س


سلام علیکم و عرض ادب

حقیر یک سوال دارم تدبر در نماز که در احادیث امده است به چه معناست؟؟ مثلا حدیث می فرماید::

رسول الله (ص) می فرماید: دو رکعت نماز سبک با تدبر، از نماز در تمام شب بهتر است

که این حدیث به دو لفظ امده است

1-

قال رسول الله صلى الله عليه وآله ركعتان خفيفتان في التفكر خير من قيام ليلة .

2-

قال رسول الله صلى الله عليه وآله ركعتان خفيفتان في تدبر خير من قيام ليلة

یعنی چه نمازی باید باشد که مشمول این حدیث قرار بگیرد و ظرف ان باشد؟؟

با تشکر

با نام و یاد دوست




کارشناس بحث: استاد سینا

برای نماز آداب ظاهری و باطنی وجود دارد که رعایت هر کدام از آنها و میزان توجه به آنها شرایط قبولی نماز ما را رقم خواهد زد.

نماز ظاهری دارد و باطنی . ظاهر نماز همان حرکاتی است که نمازگزار در نماز دارد اما باطن نماز امری فراتر از ظواهر است در واقع در ظاهر نماز جسم مااقامه کننده ی نماز است و در باطن پای روح در میان است.

هر چیزی تأویلی دارد و تاویل و حقیقت نماز رسیدن به قله ی انسانیت و خداگونه شدن است .بنابراین تمام سعی نمازگزار باید بر این باشد که خود را به حقیقت عینی نماز نزدیک کند.انسان با رعایت آداب ظاهری و توجه به آداب باطنی نماز می تواند به اسرار و ملکوت نماز پی ببرد.

بنابراین در مرحله ی اول باید از پل آداب ظاهری و باطنی عبور نماید تا توانایی رسیدن به اسرار و ملکوت نماز را پیدا کند. که البته رسیدن به این مرتبه کاری بس سخت و سنگین است.

یکی ازشرایط و آداب باطنی که برای نماز ذکر می شود حضور قلب است. حضور قلب در نماز یعنی توجه دادن دل به سوی معبود. چرا که گاهی ما نماز می خوانیم و اصلا توجه قلبی به نماز نداریم و دقیقا تمام گمشده های مادی خود را در نماز پیدا می کنیم.

مهمترین هدفی که در آموزه های اسلام برای دستورات دینی و از جمله نماز مطرح می شود تربیت انسان و پاک سازی قلب انسان از غیر خداست.لذا تمام دستورات به گونه ای است تا انسان را به این امر نزدیک نماید. دستور به حضور قلب در نماز نیز برای رسیدن به همین هدف در نظر گرفته شده است.

حال برای رسیدن به حضور قلب در نماز راهکارهای متعددی بیان شده است. از جمله کم رنگ کردن حب دنیا در قلب هر چقدر حب و وابستگی به دنیا و زخارف آن در قلب انسان کم رنگ تر شود حضور قلب در نماز برای انسان پر رنگ تر جلوه خواهد کرد.

یکی از عوامل موثر برای رسیدن به حضور قلب در نماز بحث تدبر و تفکر است در واقع برای رسیدن به حضور قلب در نماز انسان باید اهل تدبر و تفکر باشد.بعضی فکر می کنند حالت تدبر و تفکر تنها حالتی است که در خود نماز باید حاصل شود در صورتی که اگر بخواهیم به چنین حالتی در نماز برسیم باید در ساعات دیگر روز نسبت به این امر تمرین داشته باشیم.

در واقع وقتی انسان خودش و جایگاه خودش را نسبت به معبود بشناسد و معرفت خود را نسبت به خود و خدا بالا ببرد و تدبر یعنی عاقبت اندیشی در همه ی امور داشته باشد خواه ناخواه این حالت در نماز او نیزمشهود خواهد بود.و همین تدبر در عاقبت امور او را به حضور قلب نزدیک می کند.

حضور قلب فارغ ساختن دل است از امور بیگانه تا جایی که انسان در نماز بداند چه می گوید و چه می کند و چه می خواهد و این دانستن و معرفت فرع بر تدبر است.یعنی باید در ابتدا تفکر و تدبر و مراحل آن طی شود تا انسان بتواند به این مقام برسد.انسان وقتی پیش زمینه های لازم را در زندگی برای تفکر و تدبر فراهم کرده باشدو معرفت خود را از طریق مطالعه و تهذیب نفس بالا ببردخواه ناخواه این حالت در نماز او نیز جلوه خواهد کرد البته انسان ها در این حالات دارای مراتب هستند. پس برای رسیدن به حضور قلب انسان باید به یقین برسد و رسیدن به یقین از راه تدبر و تفکر بدست می آید به گونه ای که انسان برسد به اینجا که خانه آخرت بهتر از دنیا و پاینده تر است، وعلم پیدا کند به خواری دنیا چرا که نماز، دعوت به شناخت مبدأ هستی است.


پست جمعبندی:


سوال:


حقیر یک سوال دارم تدبر در نماز که در احادیث امده است به چه معناست؟؟

پاسخ:

برای نماز آداب ظاهری و باطنی وجود دارد که رعایت هر کدام از آنها و میزان توجه به آنها شرایط قبولی نماز ما را رقم خواهد زد.

نماز ظاهری دارد و باطنی . ظاهر نماز همان حرکاتی است که نمازگزار در نماز دارد اما باطن نماز امری فراتر از ظواهر است در واقع در ظاهر نماز جسم مااقامه کننده ی نماز است و در باطن پای روح در میان است.

هر چیزی تأویلی دارد و تاویل و حقیقت نماز رسیدن به قله ی انسانیت و خداگونه شدن است .بنابراین تمام سعی نمازگزار باید بر این باشد که خود را به حقیقت عینی نماز نزدیک کند.انسان با رعایت آداب ظاهری و توجه به آداب باطنی نماز می تواند به اسرار و ملکوت نماز پی ببرد.

بنابراین در مرحله ی اول باید از پل آداب ظاهری و باطنی عبور نماید تا توانایی رسیدن به اسرار و ملکوت نماز را پیدا کند. که البته رسیدن به این مرتبه کاری بس سخت و سنگین است.

یکی ازشرایط و آداب باطنی که برای نماز ذکر می شود حضور قلب است. حضور قلب در نماز یعنی توجه دادن دل به سوی معبود. چرا که گاهی ما نماز می خوانیم و اصلا توجه قلبی به نماز نداریم و دقیقا تمام گمشده های مادی خود را در نماز پیدا می کنیم.

مهمترین هدفی که در آموزه های اسلام برای دستورات دینی و از جمله نماز مطرح می شود تربیت انسان و پاک سازی قلب انسان از غیر خداست.لذا تمام دستورات به گونه ای است تا انسان را به این امر نزدیک نماید. دستور به حضور قلب در نماز نیز برای رسیدن به همین هدف در نظر گرفته شده است.

حال برای رسیدن به حضور قلب در نماز راهکارهای متعددی بیان شده است. از جمله کم رنگ کردن حب دنیا در قلب هر چقدر حب و وابستگی به دنیا و زخارف آن در قلب انسان کم رنگ تر شود حضور قلب در نماز برای انسان پر رنگ تر جلوه خواهد کرد.

یکی از عوامل موثر برای رسیدن به حضور قلب در نماز بحث تدبر و تفکر است در واقع برای رسیدن به حضور قلب در نماز انسان باید اهل تدبر و تفکر باشد.بعضی فکر می کنند حالت تدبر و تفکر تنها حالتی است که در خود نماز باید حاصل شود در صورتی که اگر بخواهیم به چنین حالتی در نماز برسیم باید در ساعات دیگر روز نسبت به این امر تمرین داشته باشیم.

در واقع وقتی انسان خودش و جایگاه خودش را نسبت به معبود بشناسد و معرفت خود را نسبت به خود و خدا بالا ببرد و تدبر یعنی عاقبت اندیشی در همه ی امور داشته باشد خواه ناخواه این حالت در نماز او نیزمشهود خواهد بود.و همین تدبر در عاقبت امور او را به حضور قلب نزدیک می کند.

حضور قلب فارغ ساختن دل است از امور بیگانه تا جایی که انسان در نماز بداند چه می گوید و چه می کند و چه می خواهد و این دانستن و معرفت فرع بر تدبر است.یعنی باید در ابتدا تفکر و تدبر و مراحل آن طی شود تا انسان بتواند به این مقام برسد.انسان وقتی پیش زمینه های لازم را در زندگی برای تفکر و تدبر فراهم کرده باشدو معرفت خود را از طریق مطالعه و تهذیب نفس بالا ببردخواه ناخواه این حالت در نماز او نیز جلوه خواهد کرد البته انسان ها در این حالات دارای مراتب هستند. پس برای رسیدن به حضور قلب انسان باید به یقین برسد و رسیدن به یقین از راه تدبر و تفکر بدست می آید به گونه ای که انسان برسد به اینجا که خانه آخرت بهتر از دنیا و پاینده تر است، وعلم پیدا کند به خواری دنیا چرا که نماز، دعوت به شناخت مبدأ هستی است.

موضوع قفل شده است