جمع بندی صحت فرموده ای از پیامبر

کارشناس بحث: استاد پیام

بهتر است برای درک بهتر معنای این روایت به رسوم مصطلح دوره پیامبر(ص) مراجعه کرد (مانند رسم زنان بدکاره واستفاده از عطر در خارج از منزل)وهر خانواده ای را اینگونه قضاوت نکرد.
گرچه استعمال عطر برای بانوان در بیرون منزل در اسلام پسندیده نیست وباید آنرا از گروه فقه سوال بفرمایید.

پیامبر اکرم (ص) فرمود:
هر مردی که همسرش آرایش کند و از منزل با حالت آرایش کرده خارج شود دیوث است، و هر کس او را دیوث بنامد گناه نکرده است و چنانچه زنی با چهره ی آرایش کرده و عطر زنان از منزلش خارج شود، و شوهرش نیز به این کار او راضی و خشنود باشد، با هر گامی که زن با این حالت بر می دارد، برای شوهرش خانه ای در آتش جهنم بنا می شود. پس پر و بال خانم هایتان را از این جهت ببندید که رضایت خدا و شادمانی و بهشتی شدن بدون حساب را در پی دارد و پر بال زنانتان را در این جهت باز نگذارید.
بحار الانوار، جلد 100، صفحه ی 249

اگه دقت کنیم این احادیث برای حفظ آرامش وامنیت جنسی جامعه است.

غیرت یکی از صفات و ویژگی‌های طبیعی انسان است . هر کس به صورت غریزی و فطری از آن برخوردار است.
غیرت عبارت است از تنفر طبیعی انسان از مشارکت دیگران در چیزی که محبوب او است .(1) وجود این صفت باعث آن می‌شود که آدمی از آنچه که دوست می‌دارد و یا وظیفه محافظت از آن بدو سپرده شده است، نگاهبانی نماید.
در روایات اسلامی آمده است که خدای تعالی دارای صفت غیرت است . انسان‌های غیور را دوست دارد . به دلیل وجود همین صفت بود که کارهای زشت را حرام نموده است. «قال الصادق(ع): ان الله غیور یحب کل غیور و من غیرته حرم الفواحش».(2)
غیرت در درجه اول ریشه در طبیعت و فطرت آدمی دارد . انسان، غیور آفرینش شده است . این صفت برآیند ملکات اخلاقی بزرگی همچون شجاعت، کرامت و نیرومندی نفس است و مایه اصلی مردانگی در مردان.
پیامبر اسلام (ص) غیرت را جزء ایمان دانسته : «ان الغیره من الایمان»(3) غیرت گونه‌های متفاوتی دارد که برخی پسندیده و برخی ناپسند است. پیامبر اکرم می‌فرماید:
«غیرتی هست که خدا دوست دارد . غیرتی هست که خدا دوست ندارد. غیرتی که آن را دوست دارد، غیرت ورزی در تهمت و بدگمانی است . غیرتی که دوست ندارد، غیرت نشان دادن در جایی است که بدگمانی و تهمت در بین نباشد».(4)
غیرت دینی به معنای دفاع و پاسداری از ارزش های دینی است. از این رو به عنوان بهترین نوع غیرت محسوب می‌گردد. مقتضای غیرت دینی این است که همه ما به اصول و ارزش های دینی اسلام پایبند باشیم . به صورت آگاهانه و منطقی ،از فرهنگ خودی که فرهنگ اسلام است پاسداری کنیم . اگر دیدیم بیگانگان به ارزش های دینی و فرهنگی ما تعرض می‌کنند، با تعصب یعنی با هوشیاری و جدیت کامل در برابر آنان بایستیم .. پیامبر(ص) فرمود:
"پدر حضرت ابراهیم با غیرت بود . من از او غیرتمندترم . هر مؤمنی که با غیرت نباشد،‌ خداوند بینی او را به خاک می‌مالد( او را خوار و ذلیل می‌کند)". (5)
باز فرمود: "خداوند بندگان غیورش را دوست دارد". (6)
مرحوم نراقی، معلم بزرگ اخلاق می‌گوید: بی غیرتی عبارت است از کوتاهی در محافظت از دین و آبرو و اولاد و اموال، و این مرض از مهلکات عظیم و صفات خبیثه است . چه بسا به دیوثی منجرّ می‌شود. پیامبر (ص) فرمود: "اگر مردی در اهل خانة خود مطلبی که منافی عفّت باشد ببیند و به غیرت نیاید، ‌روح ایمان از او مفارقت می‌کند . ملائکه او را دیوث می‌نامند". دیوث یعنی کسی که خیلی بی غیرت است.
حضرت امیرالمؤمنین(ع) به مردم عراق فرمود: "شنیده ام که زنان شما در راه‌ها و بازارها با مردان نامحرم به گفتگو می‌پردازند و شانه به شانه یکدیگر راه می‌روند! آیا حیا نمی‌کنید؟!".(7)
غیرت بر دو قسم است:
1ـ غیرت در مورد دین و دینداری؛
2ـ غیرت نسبت به ناموس.
غیرت درباره دینداری این است که انسان در برابر اهانت به دین و یا عمل نشدن به دستورهای دین دلسوزی کند . نسبت به آن بی اعتنا نباشد . برای حفظ ارزش‌های اسلامی و رشد و گسترش آن در جامعه بشری کوشش نماید. امر به معروف و نهی از منکر را که از وظایف مهم اسلامی است،‌ ترک نکند.
غیرت در مورد ناموس به این است که بر محافظت زن و دختر و خواهران خود بکوشد؛ از بیرون رفتن بی جهت آنان جلوگیری کند؛ از مناظر شهوت آلود منع کند؛ از پوشیدن لباس نازک و تن نما آنان را بر حذر دارد؛ آنان را از گفتگو با نامحرمان منع کند . همواره سفارش به تقوا و حفظ حجاب نماید، تا آبروی خانوادگی و اجتماعی ‌آنان محفوظ بماند.
در فرهنگ اسلامی «کفر» دوگونه می باشد:
1- «کفر اعتقادی»،
2- «کفر عملی».
منظور از «کفر» در روایاتی مانند «غیرت زن کفر است» کفر عملی می باشد. در مورد خاصی است و آن مورد جایی است که مرد بخواهد زن دیگری انتخاب کند . زن با غیرت(حسادتی) که می ورزد ، موجب می شود حکم الهی مبنی بر جواز تعدد همسر را منکر شود.
امیر مؤمنان در حکمت 124 نهج البلاغه فرمود : «غیره المرأه کفرٌ و غیره الرجل ایمان؛
غیرت ورزیدن به شوهر توسط زن کفر است . غیرت ورزیدن مرد به همسرش ایمان است».
شارح نهج البلاغه در تفسیر کلام حضرت گفته :
اینکه مرد بر اساس غیرت خود از ناموسش مواظبت می کند و از نگاه نامحرم به او جلو می‌نماید و غیرتش اجازه نمی‌دهد کسی به همسرش نگاه بد نماید و تجاوز نماید ، یک اصل عقلی و واجب شرعی و وظیفه دینی خود را عمل کرده است ، غیرت او از ایمان محسوب شده است. اما اگر زنی اجازه ندهد که شوهرش شریک دیگری در زندگی برای او پیدا کند و زنی دیگری داشته باشد ،این کار مخالف حکم قرآن است که تعدد زن را برای مرد جائز دانسته است . غیرت زن در واقع یک نوع نه گفتن به حکم قرآن است ،از این رو کفر تلقی شده است.(8)
یکی دیگر از شارحان نهج البلاغه ضمن بحث مبسوط روایاتی از ائمه(ع) نقل کرده که منشأ غیرت زنان حسادت و کینه‌ورزی است و کفر محسوب می‌شود.(9)
روایت ناظر به موقعیت و مورد خاص است ، نه عام . مثلا اگر زنی غیرت بورزد و راضی نباشد که همسرش با زن نامحرم یا شوهرداری عمل نامشروع انجام دهد ، نه تنها کفر نیست ، بلکه ناشی از ایمان است.
انتخاب زن دوم خیانت محسوب نمی شود ، یا حداقل در تمام اشکال آن خیانت نیست. فرض کنید که زن دوم با اجازه زن اول به همسری شوهرش در آید. این جا خیانتی صورت نگرفته است. پس مورد خیانت متفاوت با این موضوع است ، حداقل در برخی موارد.غیرت صفتی است که مردها لازم است تحصیل کنند تا نسل ها حفظ شود. اما زنان بالفطره به حفظ نسل علاقه دارند . احتیاج به پاسبانی به نام غیرت ندارند
منبع:
مجموعه آثار شهید مطهری، ج19 .
بهشت خانواده ، جواد مصطفوی .
زن در آینه عرفان و زن در ِآینه جلال و جمال ،جوادی آملی .
پی‌نوشت‌ها:
1. مجمع البحرین ،ج3 ،ص346 ،نشر دفتر فرهنگ اسلامی،1367 ش.
2. میزان الحکمه، حدیث 15263،نشر دارالحدیث، قم، 1407 ق.
3. بحارالانوار، ج 71 ،ص 342،نشر دار الاحیا التراث العربی، بیروت، 1403ق .
4. کنز العمال ،ح 7067،نشر موسسه الرساله ،بیروت، 1413 ق.
5. ، میزان الحکمه، حدیث 3142.
6. همان.
7. ملا احمد نراقی، معراج السعاده، ص 163 ،نشر انتشارات دهقان، چاپ هشتم، بی تا ، بی جا.
8.مثیم بحرانی، شرح البلاغه، ج 21، ص 189، نشر المکتبه الاسلامیه، تهران، 1398ش.
9. محمدتقی تستری، بهج البلاغه فی شرح نهج البلاغه، ج 14، ص 300، نشر امیر کبیر تهران، 1376ش.

بسم الله ... الرحمن الرحیم
سلام علیکم و رحمة الله
سخن رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌واله یکسره حکمت است ... در همان صفحه‌ی ویکی که آورده‌اید بیان شده است که دیوث مردی است که همسرش را برای بهره‌وری جنسی در اختیار دیگران قرار دهد و در مورد او غیرتی نداشته باشد ... آیا کسی که اجازه می‌دهد همسرش با آرایش یا با استعمال عطر مقابل نامحرمان قرار بگیرد به راستی دیوث نیست یا بهره‌ای از دیوث بودن ندارد؟ آیا زنا مراتب ندارد؟ آیا زنا صرفاً نزدیکی و دخول است و زنای چشمی نداریم؟ کسی که اجازه دهد از همسر او ولو به اندازه‌ی بوییدن عطر او استمتاع شود آیا دیوث و بی‌غیرت و بی‌رگ نیست؟
بله شما اگر به کسی بگویید دیوث وقتی معمولاً کسی معنای آن را نمی‌داند و فقط می‌داند که معنای بدی دارد آن را توهین می‌شمارد ... بنابراین شما معنایش را بگویید ... بگویید بی‌غیرت ... اگر عصبانی شد خدا را شکر کنید که مویرگی برایش مانده است اگر رگ ندارد ... زنا مراتب دارد پس دیوث بودن هم مراتبی خواهد داشت ... اینجا بهتر است گفته شود کم‌غیرت ... با کسی که زنش حجاب که نداشت لباس‌های بدی هم می‌پوشید گفتم که اگر همسر شما بخواهد عریان در جامعه ظاهر شود اجازه می‌دهید؟ عصبانی شد که نخیر نمی‌گذارم! یعنی حتی او هم می‌دانست که یک حدّ پایین برای پوشش برای ناموسش باید قائل باشد ... فقط مشکل اینجاست که این حدّ پایین را به جای آنکه ز خدا بگیرد از ماهواره و فرهنگ منحط غربی الگو گرفته است و از خودش تفکری ندارد ... وقتی به او بگویند چه زن زیبایی داری خوشحال می‌شود و به خود می‌بالد نه اینکه غیرتی شود ... چنین کسی اگر به او بگویند بی‌غیرت می‌گوید شما ناراحتید و معذب هستید نگاه نکنید مگرنه اگر به همسرم نگاه کنند تمام نمی‌شود ... به او باید گفت که همسر شما اگر عریان هم باشد و نگاهش کنند باز تمام نمی‌شود پس چرا آن را اجازه نمی‌دهید؟ ... بلکه تمام می‌شود ولی سلامت روحی و معنوی‌اش است که تمام می‌شود، شرافت و عزت و حیاء و زیبایی باطنی‌اش هست که تمام می‌شود مگرنه جسمش سر جایش می‌ماند ...
چنین افرادی را می‌توان دیوث دانست ... کم‌غیرت دانست ... شاید بهتر باشد به ایشان گفته شود شاید که بهشان بربخورد و رگ غیرتشان بجنبد ... باید این کار در جامعه زشت شمرده شود ... بد دانستن کم‌غیرتی و توهین دانستن دیوث خوب است و باید همه‌گیر شود ... شاید عده‌ای که بیشتر از اخلاقیات نگران نگاه و حرف مردم هستند کمی بخاطر همین ترس دانی در ظاهر خود تجدید نظر کردند و البته همیشه می‌توان امید داشت که ظاهر در باطن ریشه زده و حیاء از دست رفته و غیرت تباه شده باز جوانه بزنند و میوه دهند ...

حقیر متن اصلی حدیث را ندیدم ولی در متن ترجمه‌ای که استاد آوردند آمده است اگر کسی آنها را دیوث بنامد گناه نکرده است، گفته نشده که اگر آنها را با لفظ دیوث خطاب کند گناه نکرده است ... توهین از ماده‌ی وهن است که یعنی کوچک کردن، اگر کسی کوچک باشد و به او گفته شود کوچک این دیگر توهین نیست و گناه هم نیست، اگر کسی بخیل باشد و بخیلش بنامند این توهین نیست ولی شاید غیبت باشد، کسی که چاپلوس هست را چاپلوس خواندن توهین نیست، اما عزیز را بگویند ذلیل این توهین است، بزرگ را کوچک خطاب کردن توهین است ... بی‌غیرت را بی‌غیرت و دیوث خواندن توهین نیست ... در روایت هم ظاهراً نیامده که او را با این لفظ خطاب کنید و در واقع آنچه در روایت آمده است این است که اگر بی‌غیرت بودن در نزد شما مذموم است که درستش هم همین است، آگاه باشید که مردی که همسرش را ولو به کمترین مقداری در معرض استمتاع جنسی نامحرمان قرار دهد بی‌غیرت است و اگر کسی چنین صفتی در خود سراغ دارد سریعاً به فکر اصلاح خودش باشد و یکدیگر را نیز در این مسأله نهی از منکر نمایید ... ناموس خود را حفظ کنید و نگذارید حتی بوی خوش او را نامحرمی ببوید و لذت ناموس شما را ببرد

در مورد اینکه فرمودید اکثراً عطر زدن خانم‌ها را عادی می‌دانند هم اگر درست باشد توجیه غلط بودن فرمایش رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله نیست ... اگر اکثراً اینطور هستند پس اکثراً اشتباه می‌کنند ... مطابق قرآن اگر از آراء اکثریت بخواهی تبعیت نمایید گمراهت می‌کنند ... اکثراً شاید بخواهند خیلی گناه‌ها را انجام دهند مسلمین باید سعی کنند که اکثریت مطابق عقل و شرع زندگی کنند و نه مطابق هوای نفس ... گرچه بسیاری از مؤمنین هم می‌دانند که زن نباید خود را در معرض استمتاع نامحرم قرار دهد ولو به میزان بویید بوی خوش یا نرمی سخن و صدای نازک زنانه، و بسیاری از زنان هم این مسائل را رعایت می‌کنند ...

در پناه خدا باشید
یا علی علیه‌السلام

بسم الله ... الرحمن الرحیم
سلام علیکم و رحمت خدا بر شما و برکاتش،
امروزه کسی زیاد معنای دیوث را نمی‌داند و صرفاً آن را یک توهین تلقی می‌کند بدون آنکه کاری به معنای آن داشته باشد، شما اگر می‌خواهید به ایشان بگویید معنای آن را بگویید و توضیح دهید.
در ضمن اینکه در روایت نیامده که حتماً به خودشان این را بگویید بلکه می‌تواند به صورت کلی مطلب را بیان کنید که کسی که این کار را کند اینطور است و تطبیق دادن مطلب به خودشان را بر عهده‌ی خودشان بگذارید و ان شاء الله اگر نیتتان برای خداست خداوند که مالک قلوب است و در دلها هر طور که بخواهد تصرف می‌کند کار ناتمام شما را تمام کرده و ایشان را به کارهای خودشان متوجه می‌گرداند، امروز نباشد فردا، فردا نباشد پس‌فردا، در موقعیتی مناسب کلام شما را به خاطرشان می‌آورد تا ببینید که از نظر رسول خدا ایشان زنانشان را برای استمتاع جنسی نامحرمان عرضه کرده‌اند اگر راضی به این کار همسرانشان باشند ...
این مطلب در مورد بوییدن بوی خوش زنان است، در سایر موارد هم این مطلب را می‌توان در نظر داشت، مثل اینکه مردانی باشند که همسرانشان با لباس‌های نامناسب بیرون بیایند که برجستگی‌های بدنشان معلوم باشد و یا موهایشان بیرون باشد و مطابق روایت امام صادق علیه‌السلام مو نیمی از جمال است (یعنی کسی که مویش بیرون است نیمی از جمال همسرش را اشانتیون به نامحرم‌ها تعارف می‌کند)، به ایشان هم می‌توان همین مطالب را گفت، اینکه ایشان همسرانشان را در اختیار شهوت‌جویی دیگران قرار داده‌اند و به آن راضی هستند، ایشان هم دیوث هستند و صفت دیوث نسبت به ایشان توصیف است و نه توهین ...
خداوند عاقبت همه‌امان را ختم بخیر کند
یا علی علیه‌السلام

[=arial]جمع بندی:
سوال:
آیا این صحت داره که پیامبر فرمودن هرکس خانمش عطر زنان از خانه خارج بشه و آرایش کند بهش میتونی بگی دیوث؟ (هیچ اشکالی هم از لحاظ شرعی و قانونی ندارد)آیا این حدیث باعث اختلاف بین مردم نمیشه؟......
پاسخ:

بله چنبن روایتی وجود داره اما این به این معنی که برید بیرون وهر کس را که خانمش با چنین وضعی دنبالش بود با این الفاظ خطاب کنید نیست بلکه این روایت در نهی وباز دارندگی از رشد آرایش زنان وجلوگیری از مفاسد آن در جامعه است .
اما اصل روایت چنین است که پیامبر اکرم (ص) فرمود:
هر مردی که همسرش آرایش کند و از منزل با حالت آرایش کرده خارج شود دیوث است، و هر کس او را دیوث بنامد گناه نکرده است و چنانچه زنی با چهره ی آرایش کرده و عطر زنان از منزلش خارج شود، و شوهرش نیز به این کار او راضی و خشنود باشد، با هر گامی که زن با این حالت بر می دارد، برای شوهرش خانه ای در آتش جهنم بنا می شود. پس پر و بال خانم هایتان را از این جهت ببندید که رضایت خدا و شادمانی و بهشتی شدن بدون حساب را در پی دارد و پر بال زنانتان را در این جهت باز نگذارید.
بحار الانوار، جلد 100، صفحه ی 249

سلام

قبلاً فکر میکردم غرب ، زن رو بی اراده میدونه. مثلاً توی فیلم ها میدیدم که دو تا مرد سرِ زنه دعوا میکنن و یه بار اولی برنده میشه ، زنه میره با اون! بار بعد دومی برنده میشه ، زنه میره با این! یا هر مردی زورش بیشتره ، زن رو تساحب میکنه!

اما حالا می بینم گویا در اسلام هم زن بی اراده فرض شده!
زن رو اسیر بگیری میتونی ازش استفادهء جنسی کنی
میتونی زن اسیر رو تحلیل کنی
اجازهء ازدواجش با پدره
طبق روایت هایی مثل این هم کلاً زن فاقد عقل و شعور فرض شده و مدام یکی باید کنترلش کنه

آخه مگه زن بچه س که یکی کنترلش کنه؟! یا مگه خودش نمیفهمه؟!

اتفاقاً دقیقاً به همین معناست
من یه یکی میگم تو خیلی خری!
بعد میگم: نه! منظورم این بود که شما گاهی درمورد یک سری از موارد دچار سوء تفاهم میشوید!

چندین حدیث رو دیدم که کارشناسان همینطور توجیحش میکنن
حالا اگر همین حرف رو یکی از غربی ها زده بود ، هزار بار قسم خدا و پیر و پیغمبر میخورد که منظورم این نبود ، مگه کسی قبول میکرد؟!

مورد بعد اینکه مگه ما علم غیب داریم؟ شاید شوهر اون زن بارها و بارها تذکر داده ، چه با محبت و چه با شدت
اما فایده ای نداشته و زن همچنان روی روش غلط خودش پافشاری کنه. مرد هم بخاطر بچه هاش و حفظ زندگی ، تحمل کنه (با اینکه مخالفه)
چطور اگر به چنین مردی بگیم دیوث گناه نکردیم؟!!!