جمع بندی بررسی عوامل موثر در سعادت و شقاوت انسان

تب‌های اولیه

3 پستها / 0 جدید
آخرین ارسال
بررسی عوامل موثر در سعادت و شقاوت انسان

با سلام و عرض ادب خدمت دوستان و کارشناسان محترم
سوال بنده در مورد بررسی فلسفی سعادت و شقاوت انسان است.
چه عواملی در سعادت یا شقاوت انسان بیشترین تاثیر رو دارند؟
کدام یک از فضائل اخلاقی باعث سعادت و کدامیک از رذائل موجب شقاوت انسان هستند؟
آیا عاقبت به خیری همان رسیدن به سعادت است؟
اگر کتابهائی را هم در این زمینه معرفی بفرمائید بسیار سپاسگزار خواهم بود.

با نام و یاد دوست




کارشناس بحث: استاد بصیر

سوال:
چه عواملی در سعادت یا شقاوت انسان بیشترین تاثیر رو دارند؟

پاسخ:
باسلام و عرض ادب
سعادت و شقاوت امری است که هم به اعتقاد و هم عمل صالح مربوط است، یعنی هم باید اعتقاد درستی داشت تا به سعادت رسید و هم عمل صحیحی داشت به عبارتی هم باید حسن فعلی داشت و هم حسن فاعلی.
در آیات متعدد قرآن هم به این مطلب اشاره شده است.
در آیات قرآن که مشاهده می کنیم همیشه عمل صالح را کنار ایمان به خدا گذاشته، یعنی اعتقاد درست کنار عمل صالح جواب می دهد و نتیجه را هم بهشت یا جنات قرار داده و با تعابیر مختلف، به این مهم اشاره کرده است چنانچه در سوره بقره می خوانیم:
وَ الَّذينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ أُولئِكَ أَصْحابُ الْجَنَّةِ هُمْ فيها خالِدُونَ (بقره، 82)

یا در سوره مبارکه عصر چنین بیان می کند که همه ی انسانها در خسران و زیان هستند مگر کسانی که ایمان بیاورند و عمل صالح انجام دهند:

إِلاَّ الَّذينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ وَ تَواصَوْا بِالْحَقِّ وَ تَواصَوْا بِالصَّبْرِ (عصر آیه 39)

اما در بین روایات، احادیث کلیدی و مهمی داریم که سعادت و شقاوت را دائر مدار چند امر مهم اخلاقی می داند که البته از آیات قرآن و سایر احادیث پیداست که این اعمال اخلاقی کنار اعتقاد درست، کارگشا خواهند بود.
مثلا در حدیث زیبایی از رسول مکرم اسلام صلی الله علیه و آله و سلم می خوانیم که فرمودند:

قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص أَرْبَعٌ مَنْ كُنَّ فِيهِ وَ كَانَ مِنْ قَرْنِهِ إِلَى قَدَمِهِ ذُنُوباً بَدَّلَهَا اللَّهُ حَسَنَاتٍ الصِّدْقُ وَ الْحَيَاءُ وَ حُسْنُ الْخُلُقِ وَ الشُّكْرُ (کافی، ج 2، ص 107)

چهار خصلت هست که اگر در کسی وجود داشته باشد اگر چه از سرتا به پا آلوده به گناه باشد، خداوند این گناهانش را تبدیل به حسنه می کند: این صفات شامل صدق، حیاء، حسن خلق و شکر می باشد.
ناگفته پیداست که منظور این حدیث تجویز گناه نیست، بلکه می خواهد بفهماند کسی که این چهار خصلت در او باشد از سر تا به پا آلوده به گناهی نخواهد شد که بخواهد با این چهار خصلت آنها را پاک کند. کسی که حیاء دارد یا زبانی شاکر دارد نمی تواند گناه کند، حیاء و شرم از خدا به همراه شکر گذاری از نعمتهای او، منافات با گناه کردن دارد.

بلی بالاترین مصداق عاقبت به خیری، سعادت و رستگاری است.
از بهترین کتابها در این زمینه می توان به کتاب اخلاق در قرآن اثر آیت الله مصباح یزدی جلد اول و دوم اشاره نمود.

موضوع قفل شده است