جمع بندی پذیرش دین بدون ایمان

دوست گرامی توجه به چند مطلب لازم است.

- اینکه انسانها در هنگام سختی ها به یاد خداوند می افتند، لزوما معنایش این نیست که ایمان واقعی ندارند بلکه این حالت (قرار گرفتن در سختی) می تواند مقدمه ای باشد برای اینکه فرد به ایمان حقیقی نائل شود و در اوقات راحتی نیز به یاد خداوند باشد و این گونه نباشد که تنها در ایام سختی ها، به فکر خداوند بیافتد.
به عبارت دیگر، قرار گرفتن در سختی ها، مرحله نخستی است که برخی از انسان ها پس از آن با حفظ عهد خود می تواند همچنان مومن باشند.

- مسئله دیگر این است که برای باور به خداوند باید دلایل کافی داشت ولی معنای این سخن این نیست که هر فردی لازم است تمام براهین اثبات وجود خدا را بررسی کند. هر کسی در حدی که می تواند متوجه امور عالم شود، می تواند در سطح خود دلیل یا دلایلی برای وجود خداوند داشته باشد. آنچنان که پیرزنی در زمان پیامبر از گردش چرخ نخ ریسی به این مسئله رسید که چرخش این آسمان ها و زمین نیز چرخنده و خالقی دارد.

- مسئله دیگر از این است که نباید تصور کرد که حالات نفس انسان همواره ثابت است. ممکن است انسان در آنی مومن باشد و در ساعتی دیگر، دچار شک شود. این به معنای بی ایمانی نیست بلکه به معنای آن است که شخص ایمان ضعیفی دارد و باید در جهت تقویت آن بکوشد و این مسئله از دو راه حاصل می شود: نخست مطالعه و تحقیق بیشتر. راه دوم نیز عمل به امور دینی و رعایت اخلاق و انصاف است که موجب می شود که شخص از باطنی پاک تر برخوردار شود و نور حقیقت بیش از پیش در وجود انسان متجلی شود.

موفق باشید

* در این زمینه پیشنهاد می کنم کتاب انسان و ایمان از استاد شهید مطهری را مطالعه بفرمایید.