جمع بندی عوارض این اذکار و اعمال ؟!!!
تبهای اولیه
با سلام
در تاپیک زیر برای اولین بار متوجه شدم که اذکار هم میتونن عوارض داشته باشن !
http://www.askdin.com/thread49475.html
از شما عزیزان و همینطور اساتیدی که باهاشون ارتباط دارید خواهش دارم که ببینید اعمال و اذکار زیر شامل این عوارض و ... می شوند یا نه
با تشکر
بعد از نماز صبح:
- از حضرت سلمان فارسی رحمه الله روایت شده اگر کسی ده روز بعد از نماز صبح قبل از سخن گفتن با کسی، سوره یس را بخواند و این دعا را قبل از تلاوت سوره مزبور ده مرتبه بخواند بعد سوره را بخواند هر حاجتی را که بخواهد انجام شود، ان شاءالله زیرا که اسم اعظم خداوندی در این دعا است:
- فرمایش حضرت آیت الله مکارم شیرازی دامت برکاته :
بعد از نماز عشا:
- نماز نافله عشا (وتیره): حتما به صورت نشسته خوانده شود. رکعت اول حمد و واقعه ، رکعت دوم حمد و توحید
طول روز:
- هر کس در هر روز بعد از نماز های واجب و ذکر سه صلوات ، آیه ۲ و ۳ سوره طلاق را سه مرتبه بخواند و سه مرتبه صلوات در آخر آن بخواند موجب وسعت رزق شود ان شاء الله:
- خواندن سوره ذاریات
- خواندن سوره واقعه قبل خواب
- خواندن سوره دخان
- در شگفتم از کسی که طالب دنیا و زیباییهای دنیاست، چگونه به ذکر «ماشاءالله لاقوة الا بالله» (سوره مبارکه کهف آیه 39) پناه نمیبرد؛ زیرا خداوند بعد از ذکر یادشده فرموده است: «مردی که فاقد نعمتهای دنیوی بود، خطاب به مردی که از نعمتها برخوردار بود) فرمود: اگر تو مرا به مال و فرزند، کمتر از خود میدانی امید است خداوند مرا بهتر از باغ تو بدهد.» ( معنی: آنچه خداوند بخواهد، خواهد شد و هيچ نيرو و توانى ، جز با كمك او نخواهد بود )
- علامه طباطبائی رحمه الله علیه فرمودند هر وقت مشکلی برایتان پیش آمد سیلی از صلوات راه بیندازید تا این سیل مشکل را با خود ببرد.
- آیه الله بهجت رحمه الله علیه فرمودند کسی که در بین الطلوعین (5 دقیقه مانده به اذان صبح تا 5 دقیقه بعد از اذان صبح) این ذکر را بگوید حاجتش را میگیرد ولو حاجتش رسیدن به خدمت امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف باشد: 14 مرتبه صلوات بعد 40 مرتبه "یا مولای یا صاحب الزمان ادرکنی" و بعد 14 مرتبه صلوات
- از مرحوم آيت الله بهجت پرسيدند:جهت در امان ماندن از تصادف و خطرات جاده اي چه ذکري بگوييم؟فرمودند:هنگام سوار شدن يک مرتبه آيت الکرسي و ۶ مرتبه سوره مبارکه قدر را بخوانيد که مجرب است.انشاءالله
- توسل به حضرت حجة عليه السلام جهت گشايش هر كارى گفتن هفتاد مرتبه ذكر : يا اللّه يا محمد يا على يا فاطمه يا صاحب الزمان ادركنى و لاتهلكنى در برآمدن حاجت بسيار مؤثر است انشاءالله
- چند عمل باعث استجابت دعا است
اول - گفتن بسم اللّه الرحمن الرحيم در اول دعا
دوم - مدح خداوند عالم
سوم - صلوات فرستادن بر محمد و آل محمد
چهارم - نا اميد شدن از مردم
پنجم - حضور قلب و اميدوار شدن به استجاب دعا
ششم - اصرار كردن در دعا
هفتم - انگشتر عقيق در دست داشتن
هشتم - انگشتر فيروزه در دست كردن
نهم - دعا كردن چهل مومن قبل از دعا
دهم - خواندن صد آيه از قرآن و پس از آن هفت مرتبه گفتن(يا اللّه )
يازدهم - ختم كردن دعا به (ماشاء اللّه لا حول و لا قوه الا باللّه )
اَلْسَّلامْ (بی عیب و سلامتی بخش): در این نام شفای بیماران و سلامت از آفات و بیماریهاست وهر کس آن را 100 بار برای مریضی بخواند به اذن خداوند شفا مییابد.
اَلْوَهّابْ ( بسیار بخشنده): برای برآورده شدن حاجت به مدت چهل روز و هر روز 175 بار بگو «یا وهّاب».
اَلْکَریمُ اَلْوَهّابْ ذُوالطَّوْلْ (صاحب کرم-بسیار بخشنده-خداوند افزون کردن نعمت) : کسی که این ذکر را زیاد قرائت کند خداوند او را از جایی که گمان نمیبرد روزی میرساند.
اَلْرَزّاقْ (همیشه روزی دهنده) : کسی که اول هر صبح 315 بار «یا رزاق» و 308 بار «یا رازق» بگوید روزیاش زیاد میشود.
اَلْفَتّاحْ (گشاینده) : هر کس بعد از نماز صبح در حالی که دستش روی سینهاش قرار دارد 70 مرتبه بگوید الفتاح خداوند حجاب را از قلب او بر میدارد.
اَلْباسِطْ (فراخ کننده روزی) : کسی که میخواهد مالش و فرزندش زیاد شود و در زندگیاش یک راحتی و در کارهای دنیویاش آسانی داشته باشد پس باید این ذکر را مداوم یعنی «یا باسط» 72 بار در روز بگوید. و این تجربه شده است.
اَلْمُعِزّ ْ (عزیزکننده) : هر کس در سحر در حالی که دستانش را بالا برده ده بار این ذکر را بگوید به هیچ مسألهای احتیاج پیدا نخواهد کرد.
اَلسَّمیعْ (همیشه و بسیار شنونده) : هر کس این ذکر را زیاد بگوید دعایش مستجاب میشود.
اَلْشَّکُورْ (بسیار سپاس پذیرنده و پاداش دهنده) : هر کس این نام را چهل بار بر آبی بخواند و با آن چشم بیماری را بشوید خوب خواهد شد.
اَلْعَلیّْ (بلند مرتبه) : هر کس این نام را زیاد بگوید و بر خود آویزان نماید نزد مردم با آبرو خواهد شد.
اَلْحَفیظْ (نگاهدارنده) : هر کس این ذکر را به تعدادش بگوید رنج و درد به سراغ او نمیآید هر چند به زمینهای هفتگانه برود و او از غرق شدن محفوظ است و این نام برای ترسیدگان سریعالاجابه است و نگهداری گوینده آن هرگز ازاله نمیشود و از بین نمیرود.
اَلْحَسیبْ (شمارنده) : برای آسان شدن کارها هر روز 80 مرتبه بگو «یا حسیب».
اَلْکَریمْ (صاحب کرم) : هر کس میخواهد روزیاش زیاد شود چهل روز و هر روز 128 بار به این ذکر مداومت جوید «یا کریم یا وهاب یا ذالطول» خداوند از جاهایی که گمان نمیکند به او روزی میدهد.
اَلْواسِعْ (گشایشگرو بی نیاز) : کسی که این ذکر را زیاد بگوید خداوند برای او وسعت در زندگی ایجاد میکند.
اَلْوَدُودْ (بسیار دوست دار) : کسی که هر روز 100 بار بر غذایی این ذکر را بخواند و به دشمنانش بخوراند با آنها مهربان و دوست خواهد شد.
اَلْمَجیدْ (بزرگوار) : هر کس این ذکر را زیاد بگوید از همه دردها و بیماریها شفا مییابد.
اَلْحَیّْ (همیشه زنده) : کسی که بر مریض و بیمار 19 بار این ذکر را بگوید شفا حاصل میشود و ذکر الحی القیوم در آخر شب اثر بسیار بزرگی در زیادی روزی دارد.
اَلْتَّوّابْ (همیشه توبه پذیر) : کسی که بسیار این ذکر را بگوید خداوند توبة او را میپذیرد.
مالِکُ الْمُلْکْ (فرمانروای جهان) : کسی که بسیار این نام را بگوید خداوند در دنیا و آخرت او را بی نیاز میکند.
اَلْبَدیعْ (سنجش ناپذیر، آفریننده) : هر کس این ذکر را هزار بار بگوید حاجتش برآورده میشود.
با سلام
در تاپیک زیر برای اولین بار متوجه شدم که اذکار هم میتونن عوارض داشته باشن !
مگر دعاها و اذكار هم عوارض دارند؟از شما عزیزان و همینطور اساتیدی که باهاشون ارتباط دارید خواهش دارم که ببینید اعمال و اذکار زیر شامل این عوارض و ... می شوند یا نه
با تشکر
سلام علیکم
قاعده:
اذکاری که در روایات صحیح توسط معصومین علیهم السلام بیان شده است و قید هر کس چنین بگوید دارند،دستور العمل عمومی محسوب شده و انجامش ایرادی ندارد.
اما اذکاری که توسط معصومین علیهم السلام یا علما و عرفای حقیقی بیان شده و برای شخص یا اشخاص خاصی است نباید بدون اذن استاد کامل مکمل انجام داد.
بعد از نماز صبح:از حضرت سلمان فارسی رحمه الله روایت شده اگر کسی ده روز بعد از نماز صبح قبل از سخن گفتن با کسی، سوره یس را بخواند و این دعا را قبل از تلاوت سوره مزبور ده مرتبه بخواند بعد سوره را بخواند هر حاجتی را که بخواهد انجام شود، ان شاءالله زیرا که اسم اعظم خداوندی در این دعا است:
«بِسم اللهِ الرَّحمنِ الرَّحيمِ يا قَديمُ يا دائمُ يا حَىُّ يا قَيوُمُ يا فَردُ يا وِترُ يا واحِدُ يا اَحَدُ يا صَمَدُ يا مَن لَم يَلِد وَ لَم يُولَد وَ لَم يَكُن لَهُ كُفُوَاً اَحَدٌ وَ صَلَّى اللهُ عَلى مُحَمَّد وَ آلِهِ اَجمَعينَ بِرَحمَتِكَ يا اَرحَمَ الرّاحِمينَ»
اگر روایت صحیح باشد دستور العمل عمومی است و انجامش هیچ منعی ندارد.
فرمایش حضرت آیت الله مکارم شیرازی دامت برکاته :( سعي کنيد تمام نمازها، مخصوصا نماز صبح را اول وقت بجا آوريد و پس از نماز صبح دست راست را بر سينه نهاده، هفتاد مرتبه ذکر يا فتاح را تکرار کنيد سپس ۱۱۰ مرتبه صلوات بفرستيد و گاه نيز ذکر لا حول و لا قوة الا بالله را تکرار نماييد و هر روز هر چند به مقدار کمي صدقه دهيد. ما هم براي حل مشکل شما دعا مي کنيم. )
ظاهرا برای شخص خاصی در جوابش گفته اند.
بعد از نماز عشا:نماز نافله عشا (وتیره): حتما به صورت نشسته خوانده شود. رکعت اول حمد و واقعه ، رکعت دوم حمد و توحید
طول روز:
هر کس در هر روز بعد از نماز های واجب و ذکر سه صلوات ، آیه ۲ و ۳ سوره طلاق را سه مرتبه بخواند و سه مرتبه صلوات در آخر آن بخواند موجب وسعت رزق شود ان شاء الله:
... وَمَنْ یَتَّقِ اللَّهَ یَجْعَلْ لَهُ مَخْرَجًا ﴿٢﴾ وَیَرْزُقْهُ مِنْ حَیْثُ لا یَحْتَسِبُ وَمَنْ یَتَوَکَّلْ عَلَى اللَّهِ فَهُوَ حَسْبُهُ إِنَّ اللَّهَ بَالِغُ أَمْرِهِ قَدْ جَعَلَ اللَّهُ لِکُلِّ شَیْءٍ قَدْرًا ﴿٣﴾
خواندن سوره ذاریات
خواندن سوره واقعه قبل خواب
خواندن سوره دخاندر شگفتم از کسی که طالب دنیا و زیباییهای دنیاست، چگونه به ذکر «ماشاءالله لاقوة الا بالله» (سوره مبارکه کهف آیه 39) پناه نمیبرد؛ زیرا خداوند بعد از ذکر یادشده فرموده است: «مردی که فاقد نعمتهای دنیوی بود، خطاب به مردی که از نعمتها برخوردار بود) فرمود: اگر تو مرا به مال و فرزند، کمتر از خود میدانی امید است خداوند مرا بهتر از باغ تو بدهد.» ( معنی: آنچه خداوند بخواهد، خواهد شد و هيچ نيرو و توانى ، جز با كمك او نخواهد بود )
علامه طباطبائی رحمه الله علیه فرمودند هر وقت مشکلی برایتان پیش آمد سیلی از صلوات راه بیندازید تا این سیل مشکل را با خود ببرد.
موارد فوق را با همان قاعده ی بیان شده ملاحظه کنید.
صلوات به هر تعداد و میزانی منعی ندارد.
آیه الله بهجت رحمه الله علیه فرمودند کسی که در بین الطلوعین (5 دقیقه مانده به اذان صبح تا 5 دقیقه بعد از اذان صبح) این ذکر را بگوید حاجتش را میگیرد ولو حاجتش رسیدن به خدمت امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف باشد: 14 مرتبه صلوات بعد 40 مرتبه "یا مولای یا صاحب الزمان ادرکنی" و بعد 14 مرتبه صلوات
این کلام از مرحوم آیت الله العظمی بهجت نیست و دفتر ایشان نیز این مطلب را تکذیب کرد.
از مرحوم آيت الله بهجت پرسيدند:جهت در امان ماندن از تصادف و خطرات جاده اي چه ذکري بگوييم؟فرمودند:هنگام سوار شدن يک مرتبه آيت الکرسي و ۶ مرتبه سوره مبارکه قدر را بخوانيد که مجرب است.انشاءالله
اگر کلام از ایشان باشد منعی ندارد.
توسل به حضرت حجة عليه السلام جهت گشايش هر كارى گفتن هفتاد مرتبه ذكر : يا اللّه يا محمد يا على يا فاطمه يا صاحب الزمان ادركنى و لاتهلكنى در برآمدن حاجت بسيار مؤثر است انشاءاللهچند عمل باعث استجابت دعا است
اول - گفتن بسم اللّه الرحمن الرحيم در اول دعا
دوم - مدح خداوند عالم
سوم - صلوات فرستادن بر محمد و آل محمد
چهارم - نا اميد شدن از مردم
پنجم - حضور قلب و اميدوار شدن به استجاب دعا
ششم - اصرار كردن در دعا
هفتم - انگشتر عقيق در دست داشتن
هشتم - انگشتر فيروزه در دست كردن
نهم - دعا كردن چهل مومن قبل از دعا
دهم - خواندن صد آيه از قرآن و پس از آن هفت مرتبه گفتن(يا اللّه )
يازدهم - ختم كردن دعا به (ماشاء اللّه لا حول و لا قوه الا باللّه )اَلْسَّلامْ (بی عیب و سلامتی بخش): در این نام شفای بیماران و سلامت از آفات و بیماریهاست وهر کس آن را 100 بار برای مریضی بخواند به اذن خداوند شفا مییابد.
اَلْوَهّابْ ( بسیار بخشنده): برای برآورده شدن حاجت به مدت چهل روز و هر روز 175 بار بگو «یا وهّاب».
اَلْکَریمُ اَلْوَهّابْ ذُوالطَّوْلْ (صاحب کرم-بسیار بخشنده-خداوند افزون کردن نعمت) : کسی که این ذکر را زیاد قرائت کند خداوند او را از جایی که گمان نمیبرد روزی میرساند.
اَلْرَزّاقْ (همیشه روزی دهنده) : کسی که اول هر صبح 315 بار «یا رزاق» و 308 بار «یا رازق» بگوید روزیاش زیاد میشود.
اَلْفَتّاحْ (گشاینده) : هر کس بعد از نماز صبح در حالی که دستش روی سینهاش قرار دارد 70 مرتبه بگوید الفتاح خداوند حجاب را از قلب او بر میدارد.
اَلْباسِطْ (فراخ کننده روزی) : کسی که میخواهد مالش و فرزندش زیاد شود و در زندگیاش یک راحتی و در کارهای دنیویاش آسانی داشته باشد پس باید این ذکر را مداوم یعنی «یا باسط» 72 بار در روز بگوید. و این تجربه شده است.
اَلْمُعِزّ ْ (عزیزکننده) : هر کس در سحر در حالی که دستانش را بالا برده ده بار این ذکر را بگوید به هیچ مسألهای احتیاج پیدا نخواهد کرد.
اَلسَّمیعْ (همیشه و بسیار شنونده) : هر کس این ذکر را زیاد بگوید دعایش مستجاب میشود.
اَلْشَّکُورْ (بسیار سپاس پذیرنده و پاداش دهنده) : هر کس این نام را چهل بار بر آبی بخواند و با آن چشم بیماری را بشوید خوب خواهد شد.
اَلْعَلیّْ (بلند مرتبه) : هر کس این نام را زیاد بگوید و بر خود آویزان نماید نزد مردم با آبرو خواهد شد.
اَلْحَفیظْ (نگاهدارنده) : هر کس این ذکر را به تعدادش بگوید رنج و درد به سراغ او نمیآید هر چند به زمینهای هفتگانه برود و او از غرق شدن محفوظ است و این نام برای ترسیدگان سریعالاجابه است و نگهداری گوینده آن هرگز ازاله نمیشود و از بین نمیرود.
اَلْحَسیبْ (شمارنده) : برای آسان شدن کارها هر روز 80 مرتبه بگو «یا حسیب».
اَلْکَریمْ (صاحب کرم) : هر کس میخواهد روزیاش زیاد شود چهل روز و هر روز 128 بار به این ذکر مداومت جوید «یا کریم یا وهاب یا ذالطول» خداوند از جاهایی که گمان نمیکند به او روزی میدهد.
اَلْواسِعْ (گشایشگرو بی نیاز) : کسی که این ذکر را زیاد بگوید خداوند برای او وسعت در زندگی ایجاد میکند.
اَلْوَدُودْ (بسیار دوست دار) : کسی که هر روز 100 بار بر غذایی این ذکر را بخواند و به دشمنانش بخوراند با آنها مهربان و دوست خواهد شد.
اَلْمَجیدْ (بزرگوار) : هر کس این ذکر را زیاد بگوید از همه دردها و بیماریها شفا مییابد.
اَلْحَیّْ (همیشه زنده) : کسی که بر مریض و بیمار 19 بار این ذکر را بگوید شفا حاصل میشود و ذکر الحی القیوم در آخر شب اثر بسیار بزرگی در زیادی روزی دارد.
اَلْتَّوّابْ (همیشه توبه پذیر) : کسی که بسیار این ذکر را بگوید خداوند توبة او را میپذیرد.
مالِکُ الْمُلْکْ (فرمانروای جهان) : کسی که بسیار این نام را بگوید خداوند در دنیا و آخرت او را بی نیاز میکند.
اَلْبَدیعْ (سنجش ناپذیر، آفریننده) : هر کس این ذکر را هزار بار بگوید حاجتش برآورده میشود.
موارد مذکور نیز طبق همان قاعده ی ملاحظه شود.
موارد مذکور نیز طبق همان قاعده ی ملاحظه شود.
ضمن تشکر از جوابتان
ازکجا متوجه بشیم که فلان دعا یا ذکر عام است یا برای شخص خاصی. منبع خاصی سراغ دارید؟
مثلا:
اَلْوَهّابْ ( بسیار بخشنده): برای برآورده شدن حاجت به مدت چهل روز و هر روز 175 بار بگو «یا وهّاب».
اَلْسَّلامْ (بی عیب و سلامتی بخش): در این نام شفای بیماران و سلامت از آفات و بیماریهاست وهر کس آن را 100 بار برای مریضی بخواند به اذن خداوند شفا مییابد.
چون در این دو ذکر یکی فرمودن "هرکس" و دیگری "بگو" اولی خاص است و دومی عمومی ؟ (!!!!)
منبع خاصی هست که بشود این عمومی بودن یا خاص بودن را تشخیص داد؟ یا منبع خاصی وحود دارد که اذکار و دعاهای عمومی داشته باشد تا شخص بسته به نیازش از بین آن ها انتخاب کند و قطعا ضرر و ایرادی هم نداشته باشد ؟
با سلام
در تاپیک زیر برای اولین بار متوجه شدم که اذکار هم میتونن عوارض داشته باشن !از شما عزیزان و همینطور اساتیدی که باهاشون ارتباط دارید خواهش دارم که ببینید اعمال و اذکار زیر شامل این عوارض و ... می شوند یا نه
باسلام
این مواردی که ذکر کردید انجامش مشکلی ایجاد نمیکند و عوارضی ندارد
اما نباید برای یک حاجت چند دستور انجام داد مثلا صبح یه دستور انجام بدید و ذکر یا رزاق برای رزق بخوانید باز شب دستور دیگری با قرائت آیاتی برای رزق! چون این کار باعث تداخل میشه!
باسلاماین مواردی که ذکر کردید انجامش مشکلی ایجاد نمیکند و عوارضی ندارد
اما نباید برای یک حاجت چند دستور انجام داد مثلا صبح یه دستور انجام بدید و ذکر یا رزاق برای رزق بخوانید باز شب دستور دیگری با قرائت آیاتی برای رزق! چون این کار باعث تداخل میشه!
جالبه !
تا حالا هیچ جایی نشنیده بودم
ضمن عذرخواهی از محضر شما دوست عزیز ، اساتید گرامی نظر بدن آیا درسته چنین چیزی؟ گمان نمیکنم ذکر خدا و یاد خدا و خوندن قران چنین قانونی داشته باشه. البته اساتید بهتر میدونن
پ.ن: جسارتا منظورم زیرسوال بردن مقام علمی شما نبود. و منظورم از استاد ، کاربران تایید شده توسط سایت و مسئول هر بخش هست
ازکجا متوجه بشیم که فلان دعا یا ذکر عام است؟.تا حالا هیچ جایی نشنیده بودم. ضمن عذرخواهی از محضر شما دوست عزیز ، اساتید گرامی نظر بدن آیا درسته چنین چیزی؟ گمان نمیکنم ذکر خدا و یاد خدا و خوندن قران چنین قانونی داشته باشه. البته اساتید بهتر میدونن
بیشتر قرائت اسماء الهی به اعداد زیاد و بصورت مداوم میتواند مشکل زا باشد! برخی آیات قرآن مثل یونسیه هم همینطور!
دستوراتی مثل رزق، شفاء و حفظ و امنیت که آیات و سوره های قرآن و صلوات رو گفتند بخونید عام هستند
اما دستوراتی برای تهذیب نفس و سیر و سلوک و ... غالبا نیاز به اذن استاد دارد که بجای آنها میتوان از ادعیه ائمه نازنین بهره برد!
شما براحتی میتوانید هر ذکری را در همین سایت بپرسید تا برایتان معلوم شود عام است یا خاص؟
دلیل اینکه گفتم نباید دستورات مشابه انجام داد برای اینست که باعث تداخل بین موکلین دستورات میشود.
بسمه تعالی
نکاتی مهم از یکی از اولیاء الله:
1 - اعمال و عبادات مستحبى كه انسان انجام مى دهد، ضمن آنكه بايد با خصوصيات روحى و حال معنوى او مناسب باشد، لازم است حتى المقدور با شوق و نشاط نيز همراه باشد. لذا اگر انجام برخى اعمال مستحب، موجب ملال و تنفّر نفس كسى گرديد، بايد از آن پرهيز نموده و به اصلاح عوامل آن بپردازد، همچنان كه اگر كسى بخواهد به اعمال و عبادات خود بيفزايد بايد به تدريج و به گونه اى عمل نمايد كه رغبت نفس به عبادت محفوظ مانده و باعث ملالت آن نگردد.
2 - انسان هنگام توجه به خداى متعال، نبايد در ذهن خود چيزى را تصور كند يا براى خودش چيزى را درست كرده و به آن توجه نمايد. در اين مقام راه هاى گوناگونى از سوى عرفا ارائه شده است، ولى بهترين راه براى «توجّه» همان طريقى است كه حضرات معصومين عليهم السلام ارائه فرموده اند. چنانكه امام صادق عليه السلام ضمن حديثى مى فرمايند: پس از گفتن تكبيرة الاحرام مى گويى:
وَجَّهْتُ وَجْهِىَ لِلَّذى فَطَرَ السَّماواتِ وَ الارْض عالِمِ الْغَيْبِ وَ الشَّهادَةِ حَنيفًا مُسْلِمًا وَ ما اَنَا مِنَ الْمُشْرِكينَ . . .
از اين طريق بدون اينكه انسان تصوّر كند كه او جلّ جلاله چيست يا چگونه است توجه مى كند به «كسى كه آسمان ها و زمين را خلق فرموده است».
و اين همان معنايى است كه قرآن كريم از قول حضرت ابراهيم عليه السلام نقل نموده و گفتن آن هنگام نماز مستحب مى باشد.
3 - همچنين خوب است انسان براى انجام هر عمل مستحب، ساعتى را مشخص كند تا به انجام آن عمل در روزهاى ديگر بهتر موفّق گردد.
4 - بى شك وعده هاى خداوند هيچگاه خلاف ندارد. پس علت اينكه گاهى انسان از عمل خود نتيجه نمى گيرد، بيشتر مربوط به نقصان ايمان و باور خود اوست. لذا كسى كه دعاهاى وارده را مى خواند و به دستورات عبادى عمل مى كند، پيش از هر چيز بايد به گفته هاى پيامبر اكرم و ائمه ى اطهار عليهم السلام «ايمان» داشته باشد.
مهم اين است كه فرموده هاى آنها را «باور» داشته باشيم، لذا اگر كسى عملى را با ترديد، انجام دهد و بگويد: «فعلاً اين دعا را مى خوانم تا ببينم چه مى شود» نه تنها فايده اى نبرده، بلكه خودش را خسته مى كند. و البته اگر متوجه شود كه باور ندارد، پيش از هر چيز بايد بررسى كند كه چرا باور ندارد و علت آن را برطرف سازد.
5 - به طور كلى هر عبادتى كه مستند به روايات بوده و از جانب پيشوايان معصوم عليهم السلام به ما رسيده باشد، عمل به آن بلا مانع است. به خصوص اگر به طور عام دستور داده باشند؛ مثل اينكه فرموده باشند: «هر كس» اين عمل را انجام دهد فلان پاداش نصيب او خواهد شد.
همچنان كه عمل يا دستورى كه مستند به روايات نباشد، نه تنها انجامش قرب آور نيست بلكه گاه موجب دورى يا برخى مفاسد ديگر نيز مى شود.
6 - بسيارى از دعاها و اذكار براى عموم مؤمنين قابل عمل است. اما برخى، مخصوص شخص يا افراد خاصى مى باشد كه معمولاً ديگران با انجام آن به نتيجه ى مورد نظر نمى رسند، لذا اگر كسى با اذن استادى خبير يا شخص صاحب نفَسى انجام دهد، علاوه بر يافتن اثر و نتيجه، از تبعات منفىِ احتمالى آن نيز مصون خواهد بود.
پرسش:
آیا اینکه گفتن اذکار بدون اذن استاد عوارض دارد، صحیح است؟
پاسخ:
به یک قاعده کلی دقت بفرمایید
اذکاری که در روایات صحیح توسط معصومین (علیهم السلام) بیان شده است و قید هر کسی چنین بگوید دارند،دستور العمل عمومی محسوب شده و انجامش ایرادی ندارد.
اما اذکاری که توسط معصومین (علیهم السلام) یا علما و عرفای حقیقی بیان شده و برای شخص یا اشخاص خاصی است نباید بدون اذن استاد کامل مکمل انجام داد.
و به این چند نکته نیز توجه بفرمایید
1 - اعمال و عبادات مستحبى كه انسان انجام مى دهد، ضمن آنكه بايد با خصوصيات روحى و حال معنوى او مناسب باشد، لازم است حتى المقدور با شوق و نشاط نيز همراه باشد.
لذا اگر انجام برخى اعمال مستحب، موجب ملال و تنفّر نفس كسى گرديد، بايد از آن پرهيز نموده و به اصلاح عوامل آن بپردازد،
همچنان كه اگر كسى بخواهد به اعمال و عبادات خود بيفزايد بايد به تدريج و به گونه اى عمل نمايد كه رغبت نفس به عبادت محفوظ مانده و باعث ملالت آن نگردد.
2 - انسان هنگام توجه به خداى متعال، نبايد در ذهن خود چيزى را تصور كند يا براى خودش چيزى را درست كرده و به آن توجه نمايد. در اين مقام راه هاى گوناگونى از سوى عرفا ارائه شده است، ولى بهترين راه براى «توجّه» همان طريقى است كه حضرات معصومين (عليهم السلام) ارائه فرموده اند. چنانكه امام صادق (عليه السلام) ضمن حديثى مى فرمايند: پس از گفتن تكبيرة الاحرام مى گويى:
وَجَّهْتُ وَجْهِىَ لِلَّذى فَطَرَ السَّماواتِ وَ الارْض عالِمِ الْغَيْبِ وَ الشَّهادَةِ حَنيفًا مُسْلِمًا وَ ما اَنَا مِنَ الْمُشْرِكينَ . . .
از اين طريق بدون اينكه انسان تصوّر كند كه او جلّ جلاله چيست يا چگونه است توجه مى كند به «كسى كه آسمان ها و زمين را خلق فرموده است».
و اين همان معنايى است كه قرآن كريم از قول حضرت ابراهيم (عليه السلام) نقل نموده و گفتن آن هنگام نماز مستحب مى باشد.
3 - همچنين خوب است انسان براى انجام هر عمل مستحب، ساعتى را مشخص كند تا به انجام آن عمل در روزهاى ديگر بهتر موفّق گردد.
4 - بى شك وعده هاى خداوند هيچگاه خلاف ندارد. پس علت اينكه گاهى انسان از عمل خود نتيجه نمى گيرد، بيشتر مربوط به نقصان ايمان و باور خود اوست. لذا كسى كه دعاهاى وارده را مى خواند و به دستورات عبادى عمل مى كند، پيش از هر چيز بايد به گفته هاى پيامبر اكرم و ائمه ى اطهار (عليهم السلام) «ايمان» داشته باشد.
مهم اين است كه فرموده هاى آنها را «باور» داشته باشيم، لذا اگر كسى عملى را با ترديد، انجام دهد و بگويد: «فعلاً اين دعا را مى خوانم تا ببينم چه مى شود» نه تنها فايده اى نبرده، بلكه خودش را خسته مى كند. و البته اگر متوجه شود كه باور ندارد، پيش از هر چيز بايد بررسى كند كه چرا باور ندارد و علت آن را برطرف سازد.
5 - به طور كلى هر عبادتى كه مستند به روايات بوده و از جانب پيشوايان معصوم (عليهم السلام) به ما رسيده باشد، عمل به آن بلا مانع است. به خصوص اگر به طور عام دستور داده باشند؛ مثل اينكه فرموده باشند: «هر كس» اين عمل را انجام دهد فلان پاداش نصيب او خواهد شد.
همچنان كه عمل يا دستورى كه مستند به روايات نباشد، نه تنها انجامش قرب آور نيست بلكه گاه موجب دورى يا برخى مفاسد ديگر نيز مى شود.
6 - بسيارى از دعاها و اذكار براى عموم مؤمنين قابل عمل است. اما برخى، مخصوص شخص يا افراد خاصى مى باشد كه معمولاً ديگران با انجام آن به نتيجه ى مورد نظر نمى رسند، لذا اگر كسى با اذن استادى خبير يا شخص صاحب نفَسى انجام دهد، علاوه بر يافتن اثر و نتيجه، از تبعات منفىِ احتمالى آن نيز مصون خواهد بود.