.:❖:. حقیقت همیشه زنده .:❖:. ویژه نامه رحلت امام خمینی رحمة الله علیه و قیام 15 خرداد

[h=1]امام خمینى از نگاه اندیشمندان خارجى[/h]
دكتر «فرانسیسكو اسكودرو بداته‏» رئیس فدراسیون جوامع اسلامى اسپانیا:
«چهره حیات بخش امام خمینى در جهان اسلام، امرى غیر قابل اغماض مى‏باشد و ایشان یكى از بزرگترین شخصیت هاى قرن حاضر محسوب مى‏شوند. وى افزود: انقلاب اسلامى ایران، به رهبرى امام خمینى سبب بروز تحولات و دگرگونی هاى عظیم در جهان اسلام شد و وى چهره جدیدى از اسلام را ارائه كرد. انقلاب ایران ، درس مبارزه علیه بى عدالتى و مقابله با حكومت هاى دیكتاتورى و غیر انسانى را آموخت. » (1)
«احمد جبرئیل» دبیر كل جبهه خلق آزادی فلسطین :
امام خمینى ، كرامت و عزت را به مسلمانان بازگرداند. امام خمینى (ره) با انقلاب اسلامى خود، روحیه انقلابى را به اسلام و عزت و كرامت را به مسلمانان بازگرداند.
بنیانگذار جمهورى اسلامى، اسلام را از انزوا نجات داد . دیدگاه مرتجعانه، نسبت ‏به این دین مبین را كه دشمنان در طول صدها سال ارائه كرده بودند، از میان برد و مقوله"دین افیون ملت ها " را منسوخ كرد و اسلام را در سطح بین المللى به عنوان یك نیاز انسانى در زمینه‏هاى سیاسى، اقتصادى، اجتماعى، مادى و معنوى، مطرح كرد.
امام خمینى (ره) توانست جهان اسلام را از خواب بیدار كند ، به مسلمانان حیات جدیدى ببخشد.
امام راحل ثابت كرد كه اسلام قادر است ملت هاى مستضعف و محروم را آزاد كرده ، آنان را در برابر كشورهاى استكبارى و طغیانگر به حركت درآورد .
امام خمینى ، نشان داد كه اسلام در زمان كنونى ، یك عنصر اصلى در تحرك و مقابله مردمى با حكومت هاى ستمگر و فاسد است. (2)

مفتى قزاقستان :
امام خمینى به همه جهانیان تعلق داشت.‏ ایشان نه به ایران و دنیاى اسلام ، بلكه به كلیه جهان تعلق داشت .
وقتى عالمى مى‏ میرد، در واقع جهانى مرده است . (3)
وی امام خمینى (ره) را یك چهره برجسته دینى و سیاسى جهان دانست و گفت: دنیا به نیك از وى یاد كرده و خواهد كرد؛ زیرا او را نه تنها دنیاى اسلام ، بلكه تمام جهان مى‏شناسند . من نیز به عنوان یك انسان و روحانى دینى ، براى او ارزش و احترام فوق العاده ای قائلم .
وى یادآور شد: مؤمنان مانند قطعات یك ساختمان هستند كه یكدیگر را نگه مى‏دارند و امام خمینى یك چهره برجسته سیاسى - مذهبى در تاریخ بود كه براى وحدت مسلمانان بسیار كوشید.
مفتى قزاقستان یادآور شد ، دنیا امام خمینى (ره) را مى‏شناسد و پیام وى به گورباچف ، كه فرمود كمونیست را باید در موزه دید، همچنان در گوش ها طنین انداز است. او مبارزه با دین را شكست ‏خورده دانست و اكنون نظاره‏ گر عمق پیام او هستیم.
دكتر محمد تاجیك :
قبل از انقلاب اسلامى ، رویكرد اندیشمندان ما براى تعریف كلمات ظریفى همچون آزادى، اخلاق و ورود به عرصه سیاست ، به سوى مكاتب فكرى سوسیالیسم و لیبرالیسم سوق مى ‏كرد.
امام خمینى (ره)، معادلات رایج غربى را بر هم ریخت و با استفاده از كلمات رقیق و لطیف منحصر به فرد ، واژه‏هاى دور از ذهن را تعریف كرد و براى بیان ایده‏ها، آرزوها و حرف هاى ملتش، از فرهنگ ویژه خویش استفاده كرد .
امام با تعریف جدید از مقوله قدرت و تكیه بر چهره اخلاقى آن، موفق شد نیروهاى مردمى را جذب كند و با این تعریف جدید ، حكومت پهلوى را زیر سؤال ببرد. (4)
پروفسور«میخاییل لمشف‏» نویسنده روس:
امام خمینى (ره) برخلاف رهبران سیاسى قرن حاضر كه هر یك داراى استعدادى خاص در یكى از زمینه‏هاى اقتصادى، سیاسى، علمى، فرهنگى، دینى یا حقوقى بوده اند ، توانایى سازماندهى امور در همه حوزه‏ها را داشت.
پروفسور«میخاییل لمشف‏» افزود: امام خمینى (ره) سیاست را بخش لاینفك دین مى‏دانست و با اراده دینى و الهى علیه ستمگران بپاخاست.
امام راحل، در تمامى سطوح حیات اجتماعى و سیاسى جامعه، اسلام را به عنوان عامل تعیین كننده در تحولات انقلابى و حمایت كننده ارزش هاى انسانى مطرح كرد . (5)
امام جماعت ‏بزرگترین مسجد مادرید:
«امام خمینى، هدایت كننده و روشنگر جامعه بود» امام جماعت ‏بزرگترین مسجد مسلمانان در مادرید، پایتخت اسپانیا، تلاش ها و مجاهدت هاى امام خمینى (ره) را براى سربلندى اسلام و عزت مسلمان در جهان ستود.
امام خمینى ، شخصیتى نادر در دنیاى اسلام است كه از توانمندى و قابلیت هاى فراوانى براى هدایت و روشنگرى برخوردار بوده است.
امام خمینى (ره) توانست احساسات مذهبى و اعتقادى را گسترش ‏بخشد و اقدامات و تلاش هاى ایشان، ثابت كرد كه تنها همین عامل مى ‏تواند در افراد تغییر به وجود آورد . (6)
نلسون ماندلا :
«رهبرى منحصر به فرد امام (ره) بود كه توانست ‏با دست ‏خالى ، انقلاب اسلامى ایران را به پیروزى برساند.»
رئیس جمهورى سابق آفریقاى جنوبى ، ضمن تمجید از شخصیت استثنایى امام خمینى تأكید نمود: «من با دقت آن روزهاى حساس را دنبال مى‏كردم‏». (7)
شاعر تاجیكستانى:
امام خمینى از شخصیت هاى برجسته و ماندگار تاریخ بشرى است‏ . یكى از ویژگی هاى منحصر به فرد انقلاب اسلامى، حضور رهبرى امام خمینى به عنوان پشتوانه الهى این انقلاب است. امام خمینى یكى از شخصیت هاى برجسته و ماندگار تاریخ بشرى هستند كه داراى ویژگی هاى انسانى ، الهى و ملكوتى خاص بودند . این شخصیت الهى در تمام جهان آنجا كه قلبى، الهى و ملكوتى خاص بودند. این شخصیت الهى در تمام جهان، آنجا كه قلبى براى عشق و حقیقت مى‏تپد، حضور دارد و زنده است و ماندگار. سراسر جهان اسلام و مستضعفین به حضور چنین رهبرى افتخار مى‏كنند، بوسیدن دست آن حضرت ، دیروز و بوسیدن خاك حرم آن حضرت امروز، آرزویى است كه بسیارى از مسلمانان جهان آن را با خویشتن خویش نجوا مى‏كنند. (8)
معاون وزیر فرهنگ قرقیزستان :
امام خمینى ، آخرین پدیده بزرگ قرن ماست . یعنى درست در زمانی كه آمریكا و شوروى جهان را به دو قطب بزرگ تقسیم كرده بودند و خطر هیچ قدرتى را تصور نمى‏كردند، امام خمینى ظهوركرد و این حركتى بسیار جسورانه است. شگفتى در اینجاست كه وى نزد هر ملتى محترم است و این از تیزهوشى و نبوغ اوست كه توانست چنین تأثیرى در جهان معاصر باقى بگذارد.
امام خمینى ، رهبرى مقتدر و دوراندیش، انسانى والا و منزه ، برخوردار از باطنى شفاف و زلال و طبعى غنى و سرشار بوده است. به نظر من، رهبرى و رهنمودهاى او ، چه در خصوص مسائل ملل اسلامى و چه درباره معضلات جهانى، هدیه‏اى الهى بوده است. وى به باطن انسان ها نظر دارد و انسان را به زبانى ساده به آن سرچشمه‏هاى ازلى و ارتباط با مبدأ وجود دعوت مى‏كند و این هدف غایى زندگى است. معنى زندگى و نهایت تمدن ، رسیدن به همین منظور است. وى به این نكته توجه خاصى دارد و همه انسان ها را با همین ملاك ، یعنى انسان بودن ارزیابى مى ‏كند و این در هر شرایطى ارزشمند است. فكر مى‏كنم ، رمز تمامى پیروزی ها و دستاوردهاى انقلاب اسلامى نیز در همین است . این یك واقعیت است كه هر رهبرى كه در كوران مبارزات قرار مى‏گیرد ، در گردابى از مشكلات غوطه مى‏زند ، اما او مسیر درستى را مشخص كرد و این دیگر با آیندگان است كه راه او را تا حصول نتایجش پیگیرى كنند. (9)
«حسین افندی اسمائیچ» مفتی سارایوو:
امام خمینى مسلمانان جهان را به هویت اصلى‏شان بازگرداند، مفتى شهر سارایوو( مركز بوسنى هرزگوین ) گفت: امام خمینى (ره) توانست‏ با انقلاب اسلامى در ایران ، مسلمانان جهان را به اسلام و هویت اصلى شان بازگرداند.
انقلاب اسلامى ایران به رهبرى امام خمینى (ره) ، در زمانى شكل گرفت كه مسلمانان در اقصى نقاط دنیا، با غفلت ، از اسلام فاصله گرفته بودند و این انقلاب آنان را بیدار كرد.
آنچه امام خمینى (ره) در ایران انجام داد ، در قرن فعلى بى ‏نظیر بود و این كار بزرگ مى‏تواند پیام و سرمشقى براى كسانى باشد كه خواستار دین اسلام هستند . (10)
پی نوشت ها:
1- روزنامه جمهوری اسلامی، 5/7/78 .
2- روزنامه جمهوری اسلامی، 12/7/78 .
3- روزنامه جمهوری اسلامی ، 7/7/78 .
4- روزنامه جمهوری اسلامی، 18/7/78 .
5- روزنامه جمهوری اسلامی، 18/7/81 .
6- روزنامه جمهوری اسلامی، 4/7/78 .
7- روزنامه جمهوری اسلامی، 6/7/78 .
8- امام خمینی و جهان معاصر، ج 2، تهران : مؤسسه چاپ و نشر عروج، 1376 .
9- امام خمینی و جهان معاصر، ج1.
10- روزنامه جمهورى اسلامى ، 5/7/78.

[h=1][/h]

[h=1][/h]

align: center
[TD="width: 10%"][/TD]
[TD="width: 35%"]
[/TD]
[TD="width: 55%"] مخالفت رژیم با اساس اسلاماسرائیل، دشمن اسلام وایرانمفتخوار كیست؟نصیحت و اخطار به شاهشاه تحت تأثیر بهایی هاربط بین شاه و اسرائیل [/TD]

[h=1]زنجیر دل[/h]

جز گل ِ روی تو امید به جایی نبود
درد عشق است ، به غیر تو دوایی نبود
بنده ی موی توام دست فشانی نرسد
راهی ِ كوی توام راهنمایی نبود
حلقه ی زلف تو زنجیر ِ دل غمگین است
از دلم جز رخ تو ، حلقه گشایی نبود
صوفی صافی از این میكده بیرون نرود
كه به جز كلبه ی عشاق ، صفایی نبود
عاكف كوی بتان باش كه درمسلك عشق
بوسه بر گونه ی دلدار ، خطایی نبود
خادم پیر مغان باش كه در مذهب عشق
جز بت جام به كف ، حكمروایی نبود
برگرفته از دیوان امام خمینی (ره)

[h=1]قناعت و زهد امام خمینی (ره)[/h]

align: center
[TD="width: 47%"]بدهید به كسى كه استفاده كند
[/TD]
[TD="width: 3%"]
[/TD]
[TD="width: 48%"]این ها را نگذارید خراب شوند
[/TD]
[TD="width: 2%"]
[/TD]
[TD="width: 47%"]امام حتى كفن از خود نداشتند
[/TD]
[TD="width: 3%"]
[/TD]
[TD="width: 48%"]باید رعایت كنید
[/TD]
[TD="width: 2%"]
[/TD]
[TD="width: 47%"]از غذاى چرب پرهیز مى ‏كردند
[/TD]
[TD="width: 3%"]
[/TD]
[TD="width: 48%"]هیچ كس مثل امام از دنیا دورى نگرفت
[/TD]
[TD="width: 2%"]
[/TD]
[TD="width: 47%"]شما دو گناه كردید
[/TD]
[TD="width: 3%"]
[/TD]
[TD="width: 48%"]خودشان برمى‏ خاستند
[/TD]
[TD="width: 2%"]
[/TD]
[TD="width: 47%"]حاجى خیلى از آب استفاده مى‏كنى
[/TD]
[TD="width: 3%"]
[/TD]
[TD="width: 48%"]همه را به دیگران مى‏دادند
[/TD]
[TD="width: 2%"]
[/TD]

align: center
[TD="width: 30%"]
[/TD]
[TD="width: 70%"] این ها را نگذارید خراب شونددر منزل امام درخت توتى وجود داشت. توت زیادى مى‏آورد كه معمولا به زمین ریخته شده و از بین مى‏رفت .امام مى ‏فرمودند : «اینها را نگذارید خراب بشوند، جمع كنید.» درخت ‏خرمالویى هم بود كه آقا مى‏فرمودند:«از خرمالوهایى كه مى‏چینید به باغبان ها هم بدهید» . (2)باید رعایت كنیدیك بار كه خدمت امام بودیم، از من خواستند پاكت دارویشان را به ایشان بدهم . داخل پاكت، دارویى بود كه باید به پایشان مى‏مالیدند. [/TD]

[h=1]جلوه های رحمت[/h]بخشی از نامه عرفانی حضرت امام خمینی (ره) به فرزندشان، مرحوم حاج سید احمد خمینی .
پسرم ! آنچه مورد نكوهش، و سرمایه و اساس شقاوت ها و بدبختی ها و هلاكت ها و رأس تمام خطاها و خطیئه ها است، حب دنیا است كه از حب نفس نشأت می گیرد . عالم مـُلك مورد نكوهش نیست بلكه مظهر حق و مقام ربوبیت او است و مهبط ملائكة الله و مسجد و تربیت گاه انبیا و اولیا علیهم سلام الله است و عبادتگاه صلحاء و محل جلوه حق بر قلوب شیفتگان ِ محبوب حقیقی ؛ و حب به آن اگر ناشی ازحب به خدا باشد و به عنوان جلوه او- جلّ و علا- باشد ، مطلوب و موجب كمال است و اگر ناشی از حب به نفس باشد رأس همه خطیئه ها است؛ پس دنیای مذموم در خود تو است، علاقه ها و دلبستگی ها به غیر صاحب دل موجب سقوط است .

[h=1]ناگفته هایی از 15 خرداد[/h]

مردم بی سلاح که در کشتزارها و مزارع و چاهها و قنوات در بیابانها متفرق شده بودند، مزدوران شاه عده ی زیادی را با تیربار به شهادت رساندند و عده زیادی هم زخمی شده بودند، به طوری که شهدا و بعضی از زخمیهای این صحنه را با کامیونهای ارتش حمل کردند و در جاده خاوران در کنار مسجد سیدالشهداء فعلی که چندین گودال از قبل آماده کرده بودند میریزند، حتی عده ای نیمه جان بودند که ما در ورامین سراغ داریم آقای آقائی یکی از افراد داخل کامیون بود که در موقع دفن دسته جمعی خود را از جمع کشته شده ها جدا کرده بود. آن حرکت مردمی با راهنمایی و پیشتازی آیت الله محمودی که خود ازپیشگامان نهضت است انجام شد و در مقابل مزدوران شاه سینه سپر کردند.
اعدام طیب حاج رضایی
رژیم شاه پس از کشتار مردم مسلمان در نیمه خرداد 1342 و دستگیری طیف گسترده ای از روحانیون مبارز و انقلابیون پیرو امام خمینی (ره)، به دلیل هراس از قیام مجدد مردمی و تکرار 15 خرداد سعی کرد از هرگونه عملی که موجبات تحریک مردم را فراهم می آورد بپرهیزد و از جمله از اعدام دستگیر شدگان خودداری ورزید ، اما در کمال شگفتی علیرغم همه این دلائل ، تنها افرادی که به جرم حضور در قیام پانزده خرداد ، جلوی جوخه اعدام گذارد ، طیب حاج رضایی و حاج اسماعیل رضایی بودند. کسانی که حتی در کودتای 28 مرداد یار و یاور کودتاچیان و رژیم شاه بودند ولی در قیام پانزده خرداد ، فقط به دلیل اینکه از توهین به امام خمینی (ره) اجتناب کردند و حاضر نشدند نسبت ناروایی را به ایشان دهند ، تیرباران شدند! آیا واقعا علت حقیقی اعدام طیب حاج رضایی و اسماعیل حاج رضایی همین بود؟
حتی شعبان جعفری (شعبان بی مخ) در خاطراتش ( که توسط نشر ثالث در ایران به چاپ رسیده است) از اعدام طیب،اظهار تعجب می کند وآن را به عواملی به جز حضور در قیام 15خرداد نسبت می دهد.شعبان جعفری در بخشی ازخاطراتش به وساطت ارسنجانی نزد شاه اشاره کرده و می گوید که در اثر همین وساطت ، یکی از همدستان طیب به نام حاج علی نوری را یک درجه تخفیف دادند ولی به طیب و حاج اسماعیل رضایی تخفیفی تعلق نگرفت!!
حسین شاه حسینی از فعالان سیاسی دهه های 20 به بعد ایران در مصاحبه ای مفصل با روزنامه جام جم در مهرماه 1381 ، اظهارات قابل تاملی درمورد علل اعدام طیب حاج رضایی و حاج اسماعیل رضایی ایراد کرد. ایشان ضمن اشاره به خدمات اجتماعی درخشان حاج اسماعیل که بعضا با همکاری مرحوم طیب صورت می گرفت، از اقدامات مهم حاج اسماعیل رضایی مبنی بر برگزاری جشن باشکوه نیمه شعبان در اواسط دهه 1330 در خیابان آزادی (آیزنهاور قدیم) روبروی کارخانه پپسی کولا متعلق به بهاییان (به مالکیت ثابت پاسال بهایی) یاد کردند که جنبه چالش با بهاییت داشت و به گمان ایشان ، این امر در دستگیری و اعدام فجیع حاج اسماعیل بی تاثیر نبود.
اصلاحات ارضی در راستای اهداف بهاییان
اگرچه در مورد اصلاحات ارضی و طراحی لوایح ششگانه یا همان انقلاب به اصطلاح سفید شاه و ملت ، اسناد انکار ناپذیری از نشریات خود صهیونیست ها موجود است که به طراحی و اجرای آنها توسط کانون های جهانی صهیونیسم اشاره دارد. اما پوشیده نیست که سیاست «تقسیم اراضی» حکومت پهلوی در نهایت، در دوران طولانی دولت امیرعباس هویدا، بسیاری از اعضای فرقه بهائی و دیگر صهیونیست ها را به بزرگ مالکان ایران بدل ساخت. کار به جایی رسید که محسن پزشکپور، نماینده آخرین دوره مجلس شورای ملّی حکومت پهلوی، در جلسه طرح و بررسی لایحه بودجه سال 1357 گفت: :"...در مسیر اصلاحات ارضی یک فئودالیسم جدید به‌وجود آوردند... زمین را به روستاییان صاحب نسق دادند و بعد با برنامه کشت و صنعت از آن‌ها گرفتند و آن وقت آن زمین‌ها را به‌دست عده معدودی دادند... این زمین‌ها را به‌نام ملّی شدن از هزار نفر گرفتند و به یک نفر (مثل هژبر یزدانی بهایی ) دادند... "

طبق اسناد موجود در سال 1322 شمسی که مطابق با سده اول بهاییت بود ، در کتاب های بهاییان پیش بینی شده بود که با پایان قرن اول بهاییان ، پیروزی آنان آغاز خواهد شد. لذا محافل بهاییان ، فعالیت و تبلیغات خود را به سرحد امکان رساندند. در یکی از دستورات شوقی افندی ، رهبر بهاییان آمده بود :
"...قبل از انقضای قرن اول تکثیر مراکز و محافل در مدن و قرای در هریک از ایالات ، مهد امرالله است. مساعی فوری و مستمر ، منظم و دلیرانه ضروری . ملاء علی برای تضمین فتح و ظفر مهیا. احیاء فتوحات باهره را به کمال اشتیاق منتظرم..."
به دنبال این دستور از رهبری بهاییان در عکای اسراییل ، محفل بهاییان در ایران در بخشنامه ای به تاریخ چهاردهم تیر 1322 مطابق با سیزدهم شهرالرحمه سال صدم بهاییان به بهاییان اعلام کرد که :
"...برای وصول به سرمنزل مقصود باید در این چند ماه محدود که از آخرین سال قرن اول دوره بهایی باقی مانده ، به همتی بی نظیر و فعالیتی بی مثیل مراحل باقیه را بپیمایند و در این سبیل بی نهایت جدیت و مداومت نمایند تا دستور مطاع مقدس به نحو اکمل و اتم اجرا و تنفیذ گردد..."
چنین اسنادی از تحرکات بهایی ها در ایران و هشیاری امام (ره)حکایت دارد رژیم پهلوی بازیچه دست صهیونیسم در طول حدود 50 سال حکومت خود خون های بسیاری از مردم ایران را ریخت در اینجا ماجراهایی چون کشتار 15 خرداد و دفن پیکرهای نیمه جان و اعدام طیب حاج رضایی تنها گوشه ای از ظلم ها و ناگفته های دوران ستم شاهی بر مردم ایران است.

[h=1]20 سال مواضع امام خمینی را بخوانید![/h]

وی درادامه گفتارخودخطاب به علما، روحانیون،دانشمندان،گویندگان و وطن خواهان می افزاید:
«امروز روزی است كه نسیم روحانی الهی وزیدن گرفته وبرای قیام اصلاحی بهترین روز است...»(3)
وی درخاتمه پیش بینی می كندكه درصورت ترك قیام وتداوم تفرقه بین مسلمانان،روزگارآنها از روزگار رضاخان سخت ترخواهدشد.
این مطالب وسخنان نشان می دهدكه ازهمان ابتدا امام(ره) به دنبال فرصت هایی بود تا با رژیمی كه آن را ادامه رژیم نامشروع وغیرقانونی و وابسته می دانست برخوردكند.
امام(ره) كه خود درآن زمان یكی از استادان حوزه به شمارمی رفت.به منظورتثبیت مرجعیت آیت الله بروجردی دردرسهای ایشان شركت می كرد وآیت الله بروجردی نیزایشان راجزو مشاوران نزدیك خود قرارداد ودرجلسات بحث،درباره مسائل مهم سیاسی ازایشان نظرخواهی می كرد.ایشان همچنین تحت عنوان "هیئت مصلحین " از سوی آیت الله بروجردی مامور سروسامان دادن به حوزه ها شد.
امام دراین سالها هم چنین باآیت الله كاشانی مراوده داشت؛ به طوری كه نزدیكان آیت الله كاشانی اظهارمی دارندكه امام بارهافرزندش مرحوم حاج آقامصطفی رابه نزدایشان می فرستاد و پیامهای شفاهی وكتبی ایشان رامبادله می كرد.

دربهمن ماه 1327شاه ازترورجان سالم به دربرد ودرصددتشكیل مجلس موسسان برآمدكه براساس آن قراربود تغییراتی درمواد قانون اساسی به وجودآید وقدرت واختیارات شاه افزایش یابد.شاه كه با دستگیری وتبعید آیت الله كاشانی ونیزانحلال حزب توده موانع را از سر راه خودبرداشته بود،برای اطلاع ازنظرآیت الله بروجردی درموردتشكیل مجلس موسسان وجلب موافقت یامطمئن شدن ازعدم مخالفت ایشان،وزیركشور(دكترمنوچهراقبال)را ازسوی خودبه دیدارآیت الله بروجردی فرستادتابااو گفت وگوكند.
به نوشته یكی ازمورخان،امام به دعوت آیت الله بروجردی دراین گفتگوشركت كرد و به وزیركشور چنین اظهارداشت:
« مابه شما هرگزاجازه چنین تغییروتبدیل رادرقانون اساسی نمی دهیم؛ زیرا این گونه تغییرافتتاحیه ای جهت دستبرد اساسی به قوانین موضوعه این كشورخواهد شدوبه دولت فرصت خواهددادكه هروقت هرطوركه سیاست ومنافع او اقتضا می كنددرقانون اساسی دست ببرد...»(4)
هرچنددرنهایت آیت الله بروجرودی عدم مخالفت خودراباتشكیل مجلس موسسان به شرط آنكه درامور دیانت تعرضی نكند، اعلام داشت، این موضوع به خوبی حساسیت امام خمینی(ره) رادرمقابل شكل گیری دولت مطلقه ای ازنوع رضاخان نشان می دهد.
امام خمینی(ره)درخلال سالهای نهضت ملی نفت ضمن مكاتبه باآیت الله كاشانی،ازوی می خواهد كه برای جنبه دینی نهضت ،اهمیت بیشتری قایل شود وازاینكه به جای تقویت جنبه مذهبی برجنبه سیاسی تاكید دارد از وی انتقاد می كندواز وی می خواهد كه برای دین كاركند نه اینكه سیاستمدارشود.امام باوجوداین انتقادات معتقد بودكه آقای كاشانی برای اسلام كارمی كردوهدفش پیاده كردن اسلام درایران بود.

امادرمجموع امام به پیروی ازآیت الله بروجردی درخصوص واقعه ملی شدن نفت سكوت كرد.امام هم چنین بعدها ازمصدق انتقاد می كندومی گوید:
« او(دكترمصدق)برای مملكت می خواست خدمت بكندلكن اشتباه هم داشت یكی ازاشتباهاتش این بودكه آن وقتی كه قدرت دستش آمد این(محمدرضاشاه) راخفه اش نكرد كه تمام كندقضیه را.
اشتباه دیگراینكه مجلس را ایشان منحل كرد ویكی یكی وكلارا واداركردكه بروید استعفابدهید.وقتی استعفادادندیك طریق قانونی برای شاه پیدا شدوآنكه بعدازاینكه مجلس نیست،تعیین نخست وزیر با شاه است. شاه تعیین كردنخست وزیر را ،این اشتباهی بودكه ازدكترواقع شدودنبال او،این امررادوباره برگرداندند به ایران،به قول بعضی "محمدرضاشاه" رفت و"رضاشاه " آمد.»(5)
امام درسال 1332 به هنگام تدریس خارج فقه وقتی به بحث تقیه رسید رساله ای مستقل وكم حجم دراین باره تالیف كردكه درآن،ضمن اشاره به معنی اصلی تقیه،كه تاحدودی بامعنای رایج ومصطلح آن درمیان خواص وعوام مغایربود تاكید كردكه تقیه برای حفظ دین است نه محوآن و براین اساس خواستاراجتناب ازتقیه درمقابل اقدامات اسلام ستیزی نظریه پردازان مكتب مدرنیزاسیون شد.

درآذرماه 1338،"لایحه تحدید مالكیت" به منظورفراهم آوردن مقدمات اصلاحات ارضی به مجلس برده شد. این امردرگرماگرم مبارزات انتخاباتی آمریكا به منظوركاهش فشارهای سیاسی آمریكابر ایران مبنی برلزوم اصلاحات سیاسی اقتصادی درایران بود. آیت الله بروجردی طی نامه ای این لایحه راخلاف اسلام وشریعت دانست. شاه درسال 39 طی نامه تندی خطاب به آیت الله بروجردی یادآورشدكه:«مادستورداده ایم قانون اصلاحات ارضی،مثل سایرممالك اسلامی اجراشود.»به دنبال این نامه آیت الله بروجردی به منظورارائه پاسخ مناسب به نامه شاه،ازچندنفرازبزرگان حوزه ازجمله امام خمینی(ره) دعوت كردتادرجلسه مشورتی شركت كنند كه امام دراین جلسه ضمن اعتراض به جمله "مادستورداده ایم" پیشنهاد كردكه شمانیزقاطعانه بنویسید:«این خلاف قانون اساسی است شاه چه حقی دارد بگوید مادستورداده ایم.كشورمشروطه است ومجلس دارد.»(6) حدود یك سال بعدآیت الله بروجردی درگذشت وفصل جدیدی درمبارزات امام خمینی(ره) آغازشد.
یك جمع بندی ازمواضع امام دراین مقطع(1320-1340) نشان می دهد كه امام ازهمان ابتدا با پیش فرض اینكه رژیم پهلوی دوم فاقد مشروعیت قانونی واسلامی می باشد وتداوم رژیم مستبد رضاخانی است همواره نسبت به آن به دیده تردید می نگریست وازتثبیت مجدد دیكتاتوری كه می توانست زمینه فعالیت نظریه پردازان مكتب مدرنیزاسیون رادركشورفراهم آوردو باردیگرفرهنگ وارزشهای اسلامی واستقلال كشور راموردهجوم قراردهد،بیمناك بود.به همین دلیل ضمن تلاش برای آگاهی روحانیون،روشنفكران دینی ومردم واستفاده ازفرصتها برای جلوگیری ازپای گرفتن مجدد"استبداد شبه مدرن" بشدت درمقابل اقدامات شاه،كه به این منظورانجام می شد،موضعگیری می كردكه نمونه آن رامی توان درموضعگیری های اودرقبال اقدامات شاه برای تشكیل مجلس موسسان وتغییرقانون اساسی، برخوردشاه بامخالفین،تلاشهای شاه برای پیاده كردن اصلاحات دیكته شده ازسوی آمریكا،و حمایت های شاه ازصهیونیست هاوبهاییان دركشوردانست،همچنین حمایت غیرمستقیم ازمخالفین شاه ونهضت ملی نفت رانیزدراین جهت می توان ارزیابی كرد.
امام احساس می كردباافزایش قدرت سیاسی شاه وسركوب آزادیهای سیاسی،زمینه اصلی برای جولان تفكرشبه مدرنیستی دركشورفراهم خواهدآمدوبنابراین به شدت درمقابل سقوط اولین سنگرایستادگی می كرد.این تلاش درسالهای بعدازفوت آیت الله بروجردی به شكل منسجم تری خودرا نشان داد.
منابع:
1- روح اله موسوی خمینی،كشف الاسرار،تهران:پیام اسلام،بی تا،صص287-276.
2- امام خمینی،صحیفه نور،ج1،تهران:سازمان مدارك فرهنگی انقلاب اسلامی،صص26-24
3- همان
4- حمید روحانی،بررسی وتحلیلی ازنهضت امام خمینی،ج1،تهران:بی نا،1356،ص102
5- امام خمینی،صحیفه نور،ج3،همان،ص 36.
6- یحیی فوزی تویسركانی،مذهب ومدرنیزاسیون درایران ، تهران: مركزاسناد انقلاب اسلامی،1380.

[h=1]نگاهی به سال آخر حیات ظاهری حضرت امام خمینی
[/h]

اما سال آخر زندگی مبارک حضرت امام، ابتلائات کم‌تر ولی اثرات آن‌ها بسیار وسیع‌تر و دردناک‌تر بود. هم‌چنین اقدامات بسیار مهمی سوای امتحانات، از سوی حضرت معظم‌له انجام شد که نگاهی کوتاه به آن‌‌ها می‌اندازیم.
1- پایان جنگ با نوشیدن جام زهر
اوضاع جبهه‌ها به واسطه عملکرد ضعیف دولت میرحسین موسوی که آن‌ موقع نخست‌وزیر کشور بود واین‌که وی مانند سیدابوالحسن بنی‌صدر، رئیس‌جمهوری مخلوع، جبهه را رها کرده و از آن پشتیبانی نمی‌نمود، سال 67 وخیم بود. نامه‌های مکرر برخی افراد خاص به حضرت امام در این سال درباره وضعیت جنگ، موجب شد، حضرت معظم‌له، برخلاف میل باطنی و تشخیص‌شان، با پذیرش قطعنامه 598 شورای امنیت، آتش‌بس با دیوانه زنجیری‌ای چون صدام، دیکتاتور معدوم عراق را بپذیرند. خود امام امت،‌درباره پذیرش قطعنامه از عبارت بسیار معنادار و پرمفهوم «نوشیدن جام زهر» تعبیر فرمودند که نشان‌دهنده سختی و دشواری گرفتن چنین تصمیمی از سوی حضرت ایشان بوده است.
2- دعوت از سران کمونیسم برای پذیرش اسلام
حضرت امام، سال 67، با فرستادن نامه‌ای خطاب به میخائیل گورباچف، رئیس‌جمهوری وقت شوروی سابق که حامل نامه، آیت‌الله العظمی جوادی آملی بودند، وی و دیگر سران این کشور کمونیستی را به اسلام دعوت فرموده و پیش‌بینی فرمودند، به زودی کمونیسم را در موزه‌های تاریخ می‌بینیم. سران شوروی، ضمن رد پیشنهاد امام، پیش‌بینی ایشان را هم غیرقابل تحقق نامیدند؛ غافل از آن‌که کم‌تر از سه سال بعد، این پیش‌بینی عبد صالح خدا، عملی می‌شود!

3- صدور حکم اعدام سلمان رشدی مرتد
در پی انتشار کتاب موهن و سخیف «آیات شیطانی» که مملو بود از اهانت به قرآن مجید، اسلام و پیامبر اعظم (ص)، امام راحل عظیم‌الشأن، حکم ارتداد و مهدور‌الدم بودن نویسنده و ابله و پلید آن کتاب، سلمان رشدی انگلیسی هندی‌الاصل را صادر فرمودند؛ حکمی که سال‌هاست غرب را هراسناک اجرای آن ساخته و در 23 سالی که از صدور این حکم الهی می‌گذرد، به اعتراف خود نویسنده کثیف آیات شیطانی، وی 2 شب پشت سرهم را در یک جا به سر نبرده و همواره در این 23 سال، آواره بوده است.
4-عزل حسینعلی منتظری از قائم‌مقامی رهبری
اما براستی مهم‌ترین اقدام حضرت امام در سال آخر عمر پربرکت‌شان و مهم‌ترین تصمیم حضرت معظم‌له برای تداوم انقلاب اسلامی، 6 فروردین 1368؛ به فاصله 70 روز تا رحمت عارفانه و ملکوتی‌شان انجام و اتخاذ شد. پس از جنجالی که حسینعلی منتظری بر سر اعدام برادر دامادش، سیدمهدی هاشمی که فردی قاتل و مفسد فی‌الارض بود، به پا کرد، ساده‌لوحی مفرط و مضحکی که داشت و تمام اخبار و اطلاعات محرمانه را به اعضای نهضت آزادی که جاسوسی‌شان برای دشمن بعثی محرز شده بود، می‌داد و بیت وی، تبدیل به خانه امید منافقین تروریست شده بود، و با عنایت به آن‌که به‌رغم شعار ولایت‌پذیری‌اش، به تذکرات حضرت امام برای رفع این مشکلات وقعی نمی‌نهاد، حضرت امام خمینی برای حفظ انقلابی که فقط در یک مورد، سیصد هزار جان عاشق، فدای آن شده‌اند، در نامه‌ای بسیار مهم که درد و رنج نایب امام زمان (عج) از جای جای آن، هویدا بود، منتظری را از قائم‌مقامی رهبری عزل فرمودند.

در این نامه، حضرت امام قدس‌سره‌الشریف، عدم رضایت‌شان از انتخاب منتظری به پست بسیار حساسی مانند رهبری انقلاب پس از خود را از همان زمان که این موضوع مطرح شده بود، اعلام فرمودند و خاطرنشان کردند، می‌دانند بعد از ایشان، منتظری این انقلاب را به نهضت آزادی و منافقین خواهند سپرد. نکته بسیار مهم نامه حضرت امام به منتظری، تاکید بر این نکته است که؛ امام از خداوند متعال می‌خواهند، مرگشان فرا رسید تا دیگر شاهد خیانت‌های دوستان نباشند؛ دعایی که 2 ماه بعد، اجابت شد و روح بلند حضرت امام به سوی خداپر کشید. حوادث پس از رحلت حضرت امام؛ تیزبینی و کیاست الهی معظم‌له را نشان داد زیرا؛ اولا: حضرت آیت‌الله العظمی خامنه‌ای در این 22 سال نشان دادند، شایسته‌ترین فرد برای رهبری نظام اسلامی بوده و هستند و ثانیاً: عملکرد‌های قائم‌مقام سابق رهبری و عاقبت منتظری؛ به ویژه در سال‌های آخر عمرش، درستی و صحت قطعی تصمیم حضرت امام را مبنی بر برکناری این فرد از پست حساس رهبری آینده نظام، نمایان کرد؛ صحبت‌ها، عملکرد‌ها و رفتار‌ها و گفتار‌هایی که فقط موجب شادی دشمنان نظام و رضایت‌شان از این فرد شد؛ تا جایی منتظری به «مرجع بی‌بی‌سی» مبدل نشد!

[h=1]امام رفتنی نیست[/h]

حال آنکه در عصر حاضر انقلاب اسلامی سالیان سال شاهد آن هست که رسانه ها ودستگاههای تبلیغاتی زورگویان جهان چگونه هر روز وهر لحظه دروغ پراکنی می کنند و شایعه را در بسته ای شکیل و به نیت باور برای عموم مردم رواج می دهند تا به خواسته ها یشان دست یابند. این دروغ بستن های لحظه به لحظه ی به انقلاب اسلامی که از تفکرات خمینی کبیر (ره) ریشه گرفت توسط رسانه های در دست نظام استعمارجهانی به دنبال فتنه و وقت کشی در راه رسیدن به آرمانهای او به هر دری می زنند تا بتواند مردم را از درون به بردگی ببرد و بهره کشی را برای او نهادینه نماید.
خمینی کبیر (ره) می دانست به کجا می رود ومهمتر آنکه با اعتماد به پروردگار جسورانه ندای آزادی و آزادگی سر داد و استقلال مردمان را برای نسلهای آینده به ارمغان آورد و بنیان نظام مقدس جمهوری اسلامی را بنا نهاد تا آنجا، که شاهدیم در عرصه های مختلف ، ایران سر بلند هر روزه در دنیا حرفی نو برای گفتن دارد. کما آنکه انقلاب اسلامی نیز گفتمانی نو بر پایه های الهی برای بشر به ارمغان آورد.

این موضوع بسیار حائز اهمیت است که یک ملت بداند به کجا خواهد رفت. این اتفاق پر از رنج ودرد برای بشر و به گواهی تاریخ همواره برای او روی داده است که سرنوشتش به دست شخصی که وارث قدرتی بوده است افتاده و او نیز جز به بردگی و بهره کشی از ملت خود و جنگ وخونریزی و فتح وکشورگشایی نیاندیشیده است.
حال آنکه به برکت انقلاب اسلامی ایران که ولی فقیه را همچون سد محکمی در پشت خواسته های برحق یک ملت مستقر ساخت و از آحاد ملت نیزخواسته شد تا پشتیبان ولی فقیه باشند تا به مملکت اسلامی آسیبی نرسد، این تجربه بعد از این سالیانی که از انقلاب می گذرد به بار نشست که شاهدیم ایران عزیز چگونه در راه پیشرفت در جهان می تازد. پیشرفتی که حتی چشمان دشمنان را خیره کرده است، گرچه دستگاه تبلیغاتی اش مآموریتی به جزء سیاه نمایی و دروغ پراکنی ندارد.
و صد البته که امروز ما دچار ضعفها و کاستی هایی هستیم و در این مجال قصد آن نبود که تصویری پیشرفته از ایران نشان داده شود، ولیکن تاریخ را باید دانست و از اوضاع و احوال دیگر کشورها نیزخبردار بود که چگونه پای قدرت طلبی و لذت جویی سران خود با هزاران رنج ومشقت ایستاده اند واین ایستادگی تاریخی همراه رنج و درد ومشقت باعث شد تا در عصر حاضر دیگر به ادامه حیات رازی نشوند تا حقشان را بازستانند و شاهد این مدعا جنبشها و تظاهرات منطقه ای وبین المللی مختلفی است که اخبارش را هر روزه می شنویم. ملت ها بر پایه ی اعتراض ایستاده اند و به خانه هایشان بر نمی گردند حتی اگر کشته شوند تا استقلال وآزادی به سفرهایشان برگردد. این درحالی است که اقتصاد جهانی نیز به خاطر آنکه فقط عده ای را پشتیبانی کرد ، سفره های ملتها را خالی گذاشت.

طرح دوستی با دزد ریختن کاری نیست که فکری پیدا شود تا از آن استقبال نماید. یکی از شبه افکنی هایی که در جامعه ی امروز شنیده می شود آن است که با استکباری که حتی با مردمان خودش الهی وانسانی برخورد نمی نماید و همه ی سیاستش بر مبنای یک اصل و آنهم چاپیدن ملتهاست طرح ریزی شده است پای میز همکاری نشست. رهبر عزیز انقلاب اسلامی حضرت آیه الله خامنه ای که متعهد به آرمانهای خمینی کبیر (ره) صبورانه وجسورانه پای انقلاب اسلامی سال 1357 مردم ایستادند ، هیچگاه این ذلت را نپذیرفتند که پای میز مذاکره و همکاری وهمدستی با سیاستمدارانی بنشیند که برای برده کشی و بهره کشی نسلهای آینده نیز برنامه ریخته اند.
به استناد شواهدی محکم که در دسترس همه چه دوست وچه دشمن قرار دارد، این مسئله روشن است که رهبر عزیز انقلاب همچون خمینی کبیر(ره) می داند به کجا در حرکت هستیم و تصویری امید بخش در مقابل ملت شریف ایران می بینند و این تصویر را به استناد فرمایشاتی که در هر فرصتی تبیین کرده اند می توان دید. و دشمن از تصور این تصویر بی مهاوا به تفکرات زنده خمینی کبیر (ره) هنوز می تازد.

• " وحدت " دراندیشه سیاسی حضرت امام خمینی (ره )

دعوت به وحدت

[h=1]استقلال سیاسی ازدیدگاه حضرت امام خمینی (ره)[/h]

دراین مرحله مردم نوع نظام سیاسی و خطوط اصلی مسیرحرکت اجتماعی خویش را که درقانون اساسی متبلور شده است تعیین می کنند وزمامداران وکارگزاران نظام را برمی گزینند تا به اداره و رهبری جامعه بر اساس برنامه های پذیرفته شده بپردازند . استقلال دراین مرحله بسیارعمیق تر و دشوارتر است ، از این رو امام با تاکید بیشتری به این استقلال سفارش می کند . ایشان می فرمایند:
" باید ایرانی بسازیم که بدون اتکا به آمریکا و شوروی و انگلستان ، این جهانخواران بین المللی ، استقلال سیاسی ، نظامی ، فرهنگی و اقتصادی خویش را به دست گیرد و روی پای خود بایستد." (همان ، ج8،ص91)
نظیراین کلام را ایشان درباره به استقلال رسیدن سایرملل مسلمان نیز می فرماید :
" مبارک آن روزی است که دست اجانب از ممالک ما و از ممالک اسلامی کوتاه شود و مسلمین روی پای خودشان بایستند وامور مملکتشان را خودشان به دست بیاورند ." (همان ، ج10،ص91)
خودباوری : وقتی ملتی خود را شناخت و به قدرت وتوان خویش درابتکار و نوآوری و برآوردن نیازهای خود پی برد و دانست که ازسایر ملت ها کمتر نیست واگر بخواهد می تواند ، نوبت آن می رسد که تمام تلاش و توان خویش را به کار گیرد و با عزمی جزم و اراده های آهنین و همتی عالی و پشتکاری دایمی به فعالیت و تلاش درجهت رفع وابستگی ها وبه دست آوردن استقلال و خودکفایی درهمه زمینه ها قیام کند و در این راه هیچ چیز نمی تواند مانع رسیدن اوبه هدفش باشد .

" باید به خود بباورانیم که اگر یک ملت بخواهند بدون وابستگی ها زندگی کنند می توانند وقدرتمندان جهان بریک ملت نمی توانند خلاف ایده آنان را تحمیل کنند."( همان ، ج21 ، ص 198 )
بنابراین ، درلابه لای سخنان امام از عزم و اراده و پشتکار در راه رسیدن به هدف – استقلال – پس ازخودباوری ، به عنوان عاملی دیگر یاد می شود ؛ چون لازمه استقلال خودباوری می باشد .
" باید هوشیار و بیدار و مراقب باشید که سیاستبازان پیوسته به غرب و شرق با وسوسه های شیطانی شما را به سوی این چپاولگران بین المللی نکشند و با اراده مصمم و فعالیت و پشتکار خود به رفع وابستگی ها قیام کند. " ( همان ، ج21 ، ص 184 ).
آنچه بیان شد ، مربوط به رهایی حاکمیت سیاسی ازسلطه بیگانه وبه دست گرفتن مقتدرات کشورو رهبری جامعه به سوی اهداف خویش بود ، اما استقلال درحوزه وسیع تری نیز قابل طرح است و آن تلاش درجهت رهایی ازسلطه و حاکمیت نامرئی سلطه گران جهانی است ، که این تلاش دردوقلمرو مطرح می شود:
1 – تلاش درجهت بالابردن توان ایستادگی و آمادگی کامل برای مقابله با فشارها درهمه شرایط .
2 – تلاش درجهت کم کردن و از بین بردن سلطه ظالمانه مستکبران و گسترش حاکمیت اسلام .
نتیجه : باتوجه به بیانات گوناگون امام خمینی (ره ) ، به نظر می رسد که عبارت زیر می تواند گویای معنای استقلال در نظر ایشان باشد : رهایی دستگاه اداره کشور از سلطه و نفوذ بیگانگان و به دست گرفتن مقدرات کشور از سوی ملت و اداره آن براساس قوانین اسلام.

[h=1][/h]سخن از پروانه‏هایى است كه گرد شمع وجود امام جمع شدند و از گرمى ولایت و پرتو انوار خورشید درخشان حضرتش بهره‏ها بردند و از یار سفركرده و خاطرات جاودان پیوندش با ساحت مقدس عترت سخن ‏گفتند تا همه نسل ها با پیروى از حضرتش در شمار ارادتمندان‏ اهل‏بیت: جاى گیرند. در این‏بخش به فرازهایى از آن خاطرات اشاره‏ مى‏شود. باشد تا از سیره عملى این اسوه علم و عمل جرعه‏اى ‏برگیریم و مشعلى فرا روى نسل جوان بر افروزیم. ان‏شاءالله.

[h=2]زیارت امام رضا(ع)[/h]آقاى سیدحمید روحانى مى‏گوید:
یكى از علما براى من نقل مى‏كرد كه یك سال تابستان به اتفاق ‏امام و چندتن دیگر از روحانیون به مشهد مشرف شدیم و خانه‏ دربستى گرفتیم. برنامه ما چنین بود كه بعد از ظهرها، پس ازیكى دو ساعت استراحت، از خواب بلند مى‏شدیم و به طور دسته‏جمعى ‏روانه حرم مطهر مى‏شدیم و پس از زیارت و نماز و دعا به خانه‏ مراجعت و در ایوان باصفایى كه در آن خانه بود، مى‏نشستیم و چاى‏مى‏خوردیم. برنامه امام این بود كه با جمع به حرم مى‏آمدند، ولى ‏دعا و زیارتشان را خیلى مختصر مى‏كردند و تنها به منزل‏ برمى‏گشتند؛ و آن ایوان را آب و جارو مى‏كردند، فرش پهن‏مى‏كردند، سماور را روشن مى‏كردند و چاى را آماده مى‏ساختند؛ و وقتى ‏كه ما از حرم باز مى‏گشتیم، براى ما چاى مى‏ریختند.
یك روز من از ایشان سوال كردم كه این چه كاریه، زیارت و دعا را به خاطر آنكه براى رفقا چاى درست كنید مختصر مى‏كنید و باعجله به منزل باز مى‏گردید؟ امام در جواب فرمودند: من ثواب این ‏كار را كمتر از آن زیارت و دعا نمى‏دانم.

[h=2]زیارت قبر حضرت على(ع)[/h]آقاى سید حمید روحانى مى‏نویسد:
امام در آن حدود پانزده سالى كه در نجف مى‏زیستند، جز در موارد استثنایى، هر شب ساعت 3 بعد از نصف شب در كنار قبر حضرت‏على(ع) بودند؛ و حتى وقتى حكومت نظامى اعلام مى‏شد و رفت و آمد در خیابان ها ممنوع بود، به پشت‏بام مى‏رفت و از دور امام خود رازیارت مى‏كرد.

[h=2]زیارت مرقد مطهر امام حسین(ع)[/h]آقاى سید حمید روحانى مى‏نویسد:
«... در اغلب ایام زیارتى در كنار قبر امام حسین(ع) بودند، در دهه عاشورا هر روز زیارت عاشوراى معروفه را با صدمرتبه سلام‏ و صد مرتبه لعن مى‏خواندند.» 2مرحوم آقاى املائى مى‏فرمود:2 روزى‏ در حرم مطهر امام حسین(ع) امام خمینى را دیدم كه در میان‏انبوه زوار گیر كرده و قدمى ‏نمى‏تواند پیش بگذارد. به جلو دویده‏ به كنار زدن مردم و بازكردن راه پرداختم. امام با تعرض و تغیرمرا منع مى‏كردند. ومن بى‏توجه به منع ایشان به كار خود ادامه‏ مى‏دادم. یكباره متوجه شدم كه امام از مسیرى كه من براى ایشان ‏بازكرده‏ام نیامده و تغییر مسیر داده، در لابه لاى جمعیت‏به راه‏ خود ادامه مى‏دهد.

[h=2]انس با حرم مطهر امیر المؤمنین(ع)[/h]آقاى سید حمید روحانى مى‏گوید:
در سحرگاه وحشتزاى آخرین شبى كه امام در نجف بودند، خدمت امام ‏رسیدم كه دستور العملى از ایشان بگیرم.
یك حالت تاثرى به من دست داده بود از اینكه مى‏دیدم ایشان نجف‏ را ترك مى‏كنند؛ و او پس از خدا و حرم مطهر امیرالمومنین(ع) تنها پناهگاه ما بود.
عرض كردم: آقا، نمى‏شود از این سفر صرف ‏نظر كنید؟! شما الان ‏دارید تشریف مى‏برید كویت و آنجا جاى امنى نیست، سوریه جاى‏ امنى نیست، ایران وضعش آنچنان است؛ كجا مى‏خواهید بروید؟! امام ‏فرمودند: «ناگزیر از اینجا باید بروم.» سپس فرمودند: «من‏ در اینجا با حرم مطهر امیرالمومنین مانوس بودم.»

[h=2]زیارت هاى امام(ره)[/h]آقاى محمد على انصارى، یكى از اعضاى دفتر امام خمینى(ره)،مى‏گوید:
علاقه امام به اهل‏بیت‏ علیهم السلام وصف ناشدنى است؛ امام عاشق ‏آنها است. عاشقى كه تا صداى یا حسین بلند مى‏شود، او بى‏اختیاراشك مى‏ریزد. امام با اینكه در برابر مصیبت‏ها صابر است و حتى ‏در برابر مشكلاتى چون شهادت حاج آقا مصطفى اشك نمى‏ریزد اما به‏ مجرد اینكه یك روضه ‏خوان بگوید: «السلام علیك یا اباعبدالله‏»، قطرات اشك از دیدگانش فرو مى‏چكد؛ و این واقعا علاقه كمى‏ نیست؛ و در همان مواقعى كه بسیارى از شبه ‏روشنفكران قبل از انقلاب به‏ عزادارى و سینه‏زنى مى‏تاختند و اگر این فرهنگ رشد پیدا مى‏كرد،آثارى از شعائر اسلام باقى نمى‏ماند و ما را از درون بى‏محتوا مى‏كرد. امام شدیدا به ترویج همان سنت‏هاى دیرینه عزادارى‏ مى‏پرداخت و مردم را به برگزارى هرچه باشكوهتر عزادارى‏هاى ‏اهل‏بیت‏علیهم السلام سفارش مى‏كند.

[h=2]علاقه امام به آقا امام زمان (عج)[/h]آقاى محمدعلى انصارى در این باره مى‏گوید:
یك روز یكى از طلاب در مدرسه رفاه به امام عرض مى‏كند كه: شما چرا در بین صحبت هایتان از امام زمان كمتر اسم مى‏برید؟
امام به محض شنیدن این سخن درجا ایستادند و فرمودند:
چه مى‏گویى؟ مگر شما نمى‏دانید ما آنچه داریم از امام زمان است‏ و آنچه من دارم از امام زمان(عج) است و آنچه از انقلاب داریم ‏از امام زمان است.

[h=2]ذكر صلوات[/h]آقاى محمد حسن رحیمیان مى‏نویسد:
روزهاى ملاقات عمومى در حسینیه جماران، كه مردم از یكى دو ساعت ‏قبل تدریجا جمع مى‏شوند، گاه و بیگاه صداى صلواتشان بلند مى‏شد و طبعا صداى این صلوات ها در داخل به گوش امام مى‏رسید.
یك وقتى متوجه شدیم كه امام با شنیدن صداى صلوات و نام مبارك ‏پیغمبراكرم(ص) آهسته صلوات مى‏فرستند؛ و مدت ها دقت داشتم وهیچ‏گاه ندیدم كه ایشان صداى صلوات را بشنوند و صلوات نفرستند.

[h=2]احترام به عزادارى امام حسین(ع)[/h]آقاى محمد حسن رحیمیان مى‏نویسد:
حضرت امام مدظله در یك مراسم ملاقات در حسینیه جماران به طوراستثنایى به جاى آنكه در جایگاه روى صندلى بنشیند... روى زمین‏نشستند، آن هم روز عاشورا و به احترام عزادارى امام حسین(ع) بود.

[h=2]شركت در دعاى توسل[/h]آقاى محمدحسن رحیمیان در این باره مى‏گوید:
یك روز به مناسبت ‏یكى از وفیات ائمه‏ علیهم السلام چند نفرى، به‏عنوان خواندن دعاى توسل، به اتاق امام رفتیم.
همه رو به قبله نشستند و شروع به دعا كردند. بعد از شروع ، امام وارد شدند و صف نشستند و همراه با همه دعا خواندند.
در اثناى دعاى توسل، یكى از آقایان ذكر مصبیت مختصرى كرد. با آنكه ذاكر روضه ‏خوان ماهر نبود و با حضور امام دستپاچه شده بود و صدایش هم مرتعش و بریده بریده بود، همین كه شروع به روضه‏ كرد با آنكه هنوز مطلب حساسى را بیان نكرده بود، امام چنان به‏ گریه افتادند كه شانه‏هایشان به شدت تكان مى‏خورد و بنده وقتى ‏زیر چشم به سیماى امام نگاه كردم، دانه‏هاى متوالى اشك را كه‏از زیر محاسن معظم ‏له روى زانویشان فرو مى‏افتاد، دیدم.

[h=2]توجه امام به زیارت عاشورا[/h]آقاى سیدعلى‏اكبر محتشمى مى‏گوید:
از جمله حوادثى كه در فرانسه اتفاق افتاد در رابطه با آن حالت ‏خلوص و علاقه و محبتى كه امام به ائمه اطهار داشتند، ما روزها كه مى‏شد كلیه گزارش هاى شب گذشته را كه به وسیله تلفن از ایران ‏رسیده بود، مى‏نوشتیم و احیانا آنهایى كه لازم بود عین صدا را امام بشنوند، جمع‏آورى مى‏كردیم و خدمت امام مى‏رسیدیم و این‏گزارش ها را خدمتشان تقدیم مى‏كردیم و اگر توضیح هم لازم بود، توضیح مى‏دادیم.
اول محرم شده آن روز طبق معمول وقتى گزارش ها را بردیم خدمت ‏امام، دیدیم امام در اتاق قدم مى‏زنند و با تسبیح ذكرى مى‏گویند و مشخص شد كه امام زیارت عاشورا را طبق معمول كه در سال هاى‏ گذشته هر سال در ایام عاشورا صبح مشرف مى‏شدند حرم و زیارت‏ عاشورا را در حرم حضرت امیرالمؤمنین(ع) مى‏خواندند، در پاریس‏هم همان برنامه را ادامه داده بودند و زیارت عاشورا را مى‏خواندند. امام تذكر فرمودند كه از این به بعد در این ساعت ‏گزارش ها را نیاورید كه در این ساعت من مشغول هستم و این ‏برنامه ادامه داشت در ایام عاشورا.

[h=2]دستور امام به روضه‏خوانى در پاریس[/h]آقاى سیدعلى‏اكبر محتشمى در این باره مى‏گوید:
روز تاسوعا من در محوطه قدم مى‏زدم كه آقاى اشراقى آمدند و گفتند: كه امام فرمودند: «كه شما آماده باشید یك ساعت ‏به ظهر من مى‏خواهم بیایم بیرون و باید امروز روضه‏ بخوانى.» من متحیرشدم، چون یك همچون آمادگى نداشتم كه در آن شرایط و محیط روضه ‏بخوانم. عرض كردم كه: خدمت ایشان عرض كنید كه من آمادگى‏ ندارم تا روضه‏اى كه مناسب این شرایط و در جو پاریس و در میان‏ دانشجویان باشد، خدمت امام بخوانم. روضه‏اى كه من مى‏دانم همان ‏روضه‏هایى است كه در مجالس معمولى ایران خوانده مى‏شود. یك‏ همچنین روضه‏اى من مى‏توانم بخوانم. بعد امام پیغام دادند كه ‏بگویید:
« به فلانى كه همان روضه را مى‏خواهم و همان روضه باید اینجا خوانده بشود. » من از این جریان حس كردم كه امام در هرحال آن‏علاقه‏اى كه به ائمه‏ اطهار دارند و به آن محیطى را كه براى آن ‏محیط مبارزه مى‏كنند، احترام مى‏گذارند و همان محیط را مى‏خواهند و همان آداب و رسومى كه از متن اسلام هست و بیش از هزار سال‏ مسلمان ها با آن بودند را مى‏خواهند ولو اینكه در پاریس و درقلب سرزمین غرب باشد. در آن روز جمعیت زیاد بود، خبرنگاران‏فراوانى هم آمده بودند، ساعت ‏یازده امام تشریف آوردند و امام ‏بسیار محزون بود. من خدمت امام نشستم. امام اشاره كردند به من ‏كه روضه‏ بخوان و من شروع كردم روضه ‏خواندن.
براى كسانى‏ كه از سراسر كشورهاى غرب آمده بودند براى دیدن امام ‏بسیار غیرمترقبه بود این منظره، در شرایطى كه امام در مقابلش‏ شاه و آمریكاست و مبارزه مى‏كند، روز تاسوعا بنشیند و براى‏امام حسین(ع) گریه كند.
جمعیت‏ خیلى زیاد بود و خبرنگارها هم این مجلس را ضبط مى‏كردند.
از همان اولى كه شروع كردم به روضه، امام گریه كردند. در وسط روضه بود كه متوجه شدم تمامى جمعیتى كه در آنجا بودند، یكپارچه گریه مى‏كردند و حتى یادم مى‏آید كه شاید در حدود یكربع‏ بعد از اینكه روضه ما تمام شده بود، هنوز عده‏اى گریه مى‏كردند؛ و یكى از برادرهایى كه آنجا بود، برادرمان دكتر فكرى بود. آمد و صورت مرا بوسید و گفت: كه من بیست و پنج‏ سال در فرانسه هستم ‏و از فرهنگم جدا شده بودم، از دینم جدا شده بودم، از مسائل ‏مكتبى و مذهبى جدا شده بودم، از ائمه اطهار هم جدا شده بودم و امروز با این برنامه و روضه كه تو خواندى مرا به همه چیزبرگرداندى، به مذهبم، به مكتبم، به فرهنگم. و تا آن لحظه هم‏ من دیدم چشم هایش اشك‏آلود بود؛ و این روضه‏خوانى، شب عاشورا خوانده شد.

[h=2]توسل به ثامن الحجج(ع)[/h]آقاى سید محمد جواد علم‏الهدى مى‏گوید:
یكى از خاطرات شخصى من با حضرت امام این بود كه آن موقعى كه(در) مجلس شوراى ملى آن عصر به فرمان استعمارگران مطلبى مطرح‏ شد به عنوان «انجمنهاى ایالتى و ولایتى...» و اینكه نام مقدس ‏قرآن و قسم به قرآن كه وظیفه هر نماینده‏اى است كه قسم بخورد و متعهد شود، برداشته شود و به جایش كتاب آسمانى گفته شود؛ و اینكه اسم اسلام از روى این كشور به گونه‏اى برداشته شود به ‏بهانه اینكه بتوانند ملت هاى دیگر هم دراین كشور دست‏اندر كارباشند.
تنها این سه جمله نبود؛ بلكه امام هشدار مى‏داد كه این یك نوع ‏رقیت و استعمار خانمانسوزى است كه همه مقدسات اسلام را لگدكوب ‏مى‏كند. حضرت امام لازم دیدند كه شب ها... استادان حوزه علمیه قم‏ را جمع كنند و در این باره شور و مشورت هایى بشود. ..، به دولت ‏وقت هشدار بدهند و مى‏دادند و اعلامیه‏هایى صادر مى‏شد. من به اذن‏ امام مامور شدم كه بلادى كه در قسمت ‏شرق ایران قرار گرفته(یعنى استان خراسان) را از مشهد مقدس تا زاهدان كه دورترین ‏شهربود، بروم و علماى بلاد را ببینم؛ و براى بعضى از بزرگانشان‏ كه حائزاهمیت ‏خاصى از حیث نفوذ مردمى بودند با قلم مقدسشان‏ نامه نوشتند. شبى كه عازم بودم، خدمت ایشان شرفیاب شدم و امام‏ از اندرون تشریف آوردند بیرون و نامه‏ها را به من لطف كردند واین جمله را فرمودند: «شما قبل از اینكه با هركس ملاقات كنید،اول مشرف بشوید حرم مطهر ثامن الحجج على‏ابن موسى‏الرضا(ع) و از زبان من به آن حضرت بگویید كه آقا! كار بسیار عظیم و مساله‏ خطیرى پیش آمده و ما وظیفه دانستیم قیام كنیم، چنانچه مرضى‏شماست ما را تایید كنید.»

[h=2]گریه بر اهل بیت علیهم السلام[/h]آقاى على دوانى مى‏گوید:
یكى از خاطرات جالبى كه از امام دارم این است كه معظم‏له به ‏قدرى مسلط برخود هستند و خویشتن‏دار مى‏باشند كه شاید حدى نتوان ‏براى آن تصور نمود.
... بارها مى‏دیدم كه در مسجد بالاى سرحضرت معصومه(س) یا خانه ‏بعضى از آقایان علما كه در مجلس روضه نشسته بودند، هرچه واعظیا هركس مى‏گفت، چه شیرین و چه تلخ، چه حزن‏انگیز و چه خنده‏دار،عده‏اى تبسم مى‏كردند یا مى‏خندیدند و جمعى تحت تاثیر مطالب حزن‏انگیز سر تكان مى‏دادند و با صداى بلند گریه مى‏كردند؛ ولى امام‏ همچنان آرام و بى‏تفاوت نشسته و فقط گوش بودند كه واقعا باعث‏ تعجب هر بیننده بود؛ ولى همین كه لحظه ذكر مصیبت اهل‏بیت ‏علیهم‏السلام فرا مى‏رسید، امام دستمال از جیب در مى‏آوردند و آرام و بى‏اختیار مى‏گریستند و اشك مى‏ریختند.
گاهى مى‏دیدم كه دستمال را با دست تا حدود دهان گرفته بودند و به سخنان واعظ یا روضه‏خوان گوش مى‏دادند و در همان حال قطرات ‏درشت و پى‏ درپى اشك از دو سمت صورتشان جارى بود.

[h=2]احترام به مداح اهل بیت‏علیهم السلام[/h]آقاى محمد فاضلى‏اشتهاردى مى‏گوید:
حضرت امام تواضع عجیبى نسبت ‏به طلبه‏هایى كه درس‏خوان بودند، داشتند. طلبه، روضه‏خوان، مداح اهل‏بیت‏ علیهم السلام را كه ‏مى‏دیدند، تمام قد بلند مى‏شدند و موقعى كه مى‏خواستند از پیش‏استاد بروند، از او بدرقه مى‏كردند و بالاخره با اصرار میهمان ‏باز مى‏گشتند.

[h=2]شركت در جشن امام حسن مجتبى(ع)[/h]آقاى سیدحسن طاهرى خرم آبادى مى‏گوید:
ما در شب هاى نیمه ماه رمضان، یك جشنى به عنوان حضرت امام حسن‏مجتبى(ع) در خانه مى‏گرفتیم كه آقایان طلبه‏ها و علما را هم‏دعوت مى‏كردیم و من مقید بودم كه حضرت امام را در این جشن دعوت‏كنیم و ایشان هم اظهار لطفى مى‏كردند و در این جشن شركت‏ مى‏كردند.

[h=2]گریه امام براى على‏اكبر(ع)[/h]آقاى على دوانى مى‏گوید:
آقاى حاج سیدمحمد كوثرى، ذاكر معروف قم، از دوستان صمیمى كه ‏از سال ها قبل در قم روضه‏ خوان خاص امام بود و در سنوات اخیر هم‏ ایام عاشورا در حضور جمع در حسینیه جماران به یاد ایامى كه ‏امام در قم اقامت داشتند و ایشان ذاكر خاص امام بود و ذكرمصیبت وى مطلوب امام بود، نقل مى‏كرد كه پس از شهادت مرحوم حاج‏ آقا مصطفى، فرزند ارشد امام، وارد نجف اشرف شدم. رفقا گفتند:
خوب به موقع آمدى، امام را دریاب كه هرچه ما كردیم در مصبیت‏ حاج آقا مصطفى گریه كنند، از عهده برنیامده‏ایم. مگر تو كارى ‏بكنى.
من خدمت امام رسیدم و عرض كردم: اجازه مى‏دهید ذكر مصیبتى ‏بكنم؟ امام اجازه دادند. هرچه نام حاج آقا مصطفى را بردم تا با آهنگ حزین امام را منقلب كنم كه در عزاى پسراشك بریزد، امام ‏تغییر حال پیدا نكردند و همچنان ساكت و آرام بودند؛ ولى همین‏كه نام حضرت على‏اكبر(ع) را بردم هنگامه شد، امام چنان گریستند كه قابل وصف نیست.

آیت‌الله زنجانی ادامه می‌دهد:یادم هست یک شب که ایشان به عیادت من آمده بودند، پزشکى قبل از ‏ایشان آمده بود و داروى اشتباهى داده بود و حال من بسیار بد بود. حضرت امام در آن زمستان سرد، پیاده به دنبال طبیبى که به‏ طرز قدیم معالجه مى‏‌کرد رفتند و او را آوردند. پس از بهبود نسبى حال من، منزل را ترک فرمودند. آنگاه وسایل انتقال مرا‏به بیمارستان فراهم ساختند. اینها فراموش ‏شدنى نیست. به جد اطهرم سوگند، آن مقدار که حضرت امام(س) در مدت بیمارى به من مهربانى کردند و از من مراقبت فرمودند، اگر پدرم در قم بود، این مقدار از من مراقبت نمى‌کرد. این تنها به لحاظ این ‏بود که من طلبه‌اى بودم غریب و در قم درس مى‏‌خواندم.

آیت‌الله زنجانی با اشاره به روحیۀ شاگردپرورى و غریب ‏نوازى امام می‌افزاید:این روحیه موجب شده بود که ایشان از من مراقبت کنند. دیگران هم بودند که‏ من در درسشان شرکت مى‏‌کردم، اما یک مرتبه هم به عیادت من نیامدند. حتى یک‏نفر را نفرستادند که ببینند چرا در درس شرکت نمى‏‌کنم. ظاهراً آن موقع امام‏ مشهور به استاد فقه و اصول و نیز صاحب مرجعیت نبودند. فقط "اسفار" درس مى‏‌دادند و احتمال آن هم نمى‌‏رفت که العیاذباللّه‏ ایشان بخواهند مرا پرورش دهند‏ که بعداً مروج رسالۀ ایشان باشم. خدا مى‏ داند که ایشان فوق این حرفها بودند.

انتهای پیام/