جمع بندی مراد از حرف اول در قرآن

تب‌های اولیه

17 پستها / 0 جدید
آخرین ارسال
مراد از حرف اول در قرآن

سلام

(حديث موقوف) قَالَ مُسَدَّدٌ : ثنا أَبُو عَوَانَةَ ، عَنْ مُغِيرَةَ ، عَنْ إِبْرَاهِيمَ قَالَ : " إِنَّ ابْنَ عَبَّاسٍ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُ ، سَمِعَ رَجُلًا ، يَقُولُ : الْحَرْفُ الْأَوَّلُ ، فَقَالَ ابْنُ عَبَّاسٍ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُمَا : مَا الْحَرْفُ الْأَوَّلُ ؟ فَقَالَ لَهُ رَجُلٌ : يَا ابْنَ عَبَّاسٍ ، إِنَّ عُمَرَ بَعَثَ ابْنَ مَسْعُودٍ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُ ، مُعَلِّمًا إِلَى أَهْلِ الْكُوفَةِ ، فَحَفِظُوا مِنْ قِرَاءَتِهِ ، فَغَيَّرَ عُثْمَانُ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُ ، الْقِرَاءَةَ ، فَهُمْ يَدْعُونَهُ الْحَرْفَ الْأَوَّلَ ، فَقَالَ ابْنُ عَبَّاسٍ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُ : إِنَّهُ لَآخِرُ حَرْفٍ عَرَضَ بِهِ إلى النَّبِيُّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ عَلَى جِبْرِيلَ عَلَيْهِ السَّلَامُ .

مقصود از حرف اول یا همان قران اول چیست وچرا عثمان آنرا تغییر داد ؟

با نام و یاد دوست




کارشناس بحث: استاد یاسین

خیر البریه;684000 نوشت:
سلام

(حديث موقوف) قَالَ مُسَدَّدٌ : ثنا أَبُو عَوَانَةَ ، عَنْ مُغِيرَةَ ، عَنْ إِبْرَاهِيمَ قَالَ : " إِنَّ ابْنَ عَبَّاسٍ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُ ، سَمِعَ رَجُلًا ، يَقُولُ : الْحَرْفُ الْأَوَّلُ ، فَقَالَ ابْنُ عَبَّاسٍ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُمَا : مَا الْحَرْفُ الْأَوَّلُ ؟ فَقَالَ لَهُ رَجُلٌ : يَا ابْنَ عَبَّاسٍ ، إِنَّ عُمَرَ بَعَثَ ابْنَ مَسْعُودٍ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُ ، مُعَلِّمًا إِلَى أَهْلِ الْكُوفَةِ ، فَحَفِظُوا مِنْ قِرَاءَتِهِ ، فَغَيَّرَ عُثْمَانُ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُ ، الْقِرَاءَةَ ، فَهُمْ يَدْعُونَهُ الْحَرْفَ الْأَوَّلَ ، فَقَالَ ابْنُ عَبَّاسٍ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُ : إِنَّهُ لَآخِرُ حَرْفٍ عَرَضَ بِهِ إلى النَّبِيُّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ عَلَى جِبْرِيلَ عَلَيْهِ السَّلَامُ .

مقصود از حرف اول یا همان قران اول چیست وچرا عثمان آنرا تغییر داد ؟

بسم الله الرحمن الرحیم

با سلام و احترام

عبارت مذکور در هیچ یک از منابع شیعی یافت نشد، به نظر می رسد تنها در منابع اهل سنت یافت شود.
اگرچه طاهر عبارت رسا و واضح نیست ولی به نظر می رسد درباره قرائت سبعه احرف باشد.

مضمون عبارت این است؛ عمر، ابن مسعود را به کوفه فرستاد و مردم طبق قرائت ابن مسعود قرآن را حفظ کردند و این قرائت طبق اولین حرف از هفت حرفی بود که نازل شده بود. عثمان در زمان خلافتش شخص دیگری را به کوفه می فرستد که قرائت دیگری را برای مردم قرائت می کرد. ابن عباس می گوید قرائتی که در زمان عثمان برای مردم تلاوت می شد آخرین قرائتی بود که بر پیامبر اکرم(ص) نازل شد.

یاسین;690813 نوشت:
مضمون عبارت این است؛ عمر، ابن مسعود را به کوفه فرستاد و مردم طبق قرائت ابن مسعود قرآن را حفظ کردند و این قرائت طبق اولین حرف از هفت حرفی بود که نازل شده بود. عثمان در زمان خلافتش شخص دیگری را به کوفه می فرستد که قرائت دیگری را برای مردم قرائت می کرد. ابن عباس می گوید قرائتی که در زمان عثمان برای مردم تلاوت می شد آخرین قرائتی بود که بر پیامبر اکرم(ص) نازل شد.

با عرض سلام وتشکر

بنظر میرسد ترجمه صحیح با توجه به اخبار دیگر چنین باشد که :

وعند مسدد في مسنده من طريق إبراهيم النخعي "أن ابن عباس سمع رجلا يقول: الحرف الأول، فقال: ما الحرف الأول؟ قال إن عمر بعث ابن مسعود إلى الكوفة معلما فأخذوا بقراءته فغير عثمان القراءة، فهم يدعون قراءة ابن مسعود الحرف الأول، فقال ابن عباس: إنه لآخر حرف عرض به النبي صلى الله عليه وسلم على جبريل" وأخرج النسائي من طريق أبي ظبيان قال: "قال لي ابن عباس: أي القراءتين تقرأ؟ قلت: القراءة الأولى قراءة ابن أم عبد - يعني عبد الله بن مسعود - قال: بل هي الأخيرة أن رسول الله صلى الله عليه وسلم كان يعرض
على جبريل - الحديث وفي آخره - فحضر ذلك ابن مسعود فعلم ما نسخ من ذلك وما بدل" وإسناده صحيح، فتح الباري

فقال ابن مسعود: فلو علمت أحدا أحدث عهدا بالعرضة الآخرة مني تبلغه الإبل لتجشمت أن آتيه أو لتكلفت أن آتيه.
الكتاب: فضائل القرآن
المؤلف: أَبُو العَبَّاسِ جَعْفَرُ بنُ مُحَمَّدِ بنُ المُعْتَزِّ بنِ مُحَمَّدِ بنِ المُسْتَغْفِرِ بنِ الفَتْحِ بنِ إِدْرِيْسَ المُسْتَغْفِرِيُّ، النَّسَفِيُّ (المتوفى: 432هـ)

یعنی قرائت ابن مسعود رض مطابق با آخرین عرضه قران است یا همان حرف اول که عثمان آنرا تغییر داد !

عرضه اخیر = حرف اول

قرآن اولیه (حرف اول) همان قران رسول الله ص بود که توسط علی ع جمع شد وقران ثانویه توسط ابوبکر وعمر وعثمان .

واژه تحریف یعنی حرف حرف کردن وتغییر وتبدیل ، واولین تحریف کنندگان همان ابوبکر وعمر وعثمان بودند که حروف سبعه را مطرح نمودند .

ورووا أن عبد الله بن مسعود لما خرج من الكوفة اجتمع إليه أصحابه فودعهم ثم قال: لا تَنازعوا في القرآن، فإنه لا يختلف ولا يتلاشى ولا ينفَد لكثرة الرد. وإنه شريعةَ الإسلام وحدوده
وفرائضه فيه واحدة، ولو كان شيء من الحرفين ينهَى عن شيء يامر به الآخر كان ذلك الاختلافُ.
ولكنه جامع ذلك كله، لا تختلف فيه الحدود ولا الفرائضُ ولا شيء من شرائع الإسلام، ولقد رأيتُنا نتنازعُ فيه عند رسول الله - صلى الله عليه وسلم - فيأمرنا نقرأ عليه فيخبرنا أن كلنا محسن؛ ولو
أعلم أحداً أعلم بما أنزلَ الله على رسوله مني لطلبتُه حتى أزدادَ علمه إلى علمي، ولقد قرأت من لسان رسول الله - صلى الله عليه وسلم - سبعين سورةَ، وقد كنت علمتُ أنه يعرضُ عليه القرآن في كل رمضان، حتى
كان عامُ قبِضَ فعُرض عليه مرتين، فكان إذا فرغ أقرأ عليه فيخبرني أني مُحسن.
فمن قرأ على قراءتي فلا يدعتَها رغبة عنها، ومن قرأ على شيء من هذه الحروف فلا يدعئه رغبة عنه، فإن من
جحد بآية جحد به كلهِ.
جمله وإنه شريعةَ الإسلام وحدوده ، نشان میدهد تا این زمان یعنی حضور ابن مسعود در کوفه ، ابن مسعود قرائت خاص خودش را از قران انجام میداده وتوجهی به خلفا نداشته و شواهد دیگر هم نشان میدهد تا قرون بعدی نیز قرائات ابن مسعود توسط عده ای از قراء مخصوصا شنبوذیان حفظ شده بود (حتی ابوحنیفه بقرائت ابن مسعود برای استخراج احکام فتوا میداد ) اما در قرن 4 با سعایت ابوبکر مجاهد وخلیفه عباسی سرکوب شد .

قرائت ابن مسعود رض همان قرآن است (به معنی جمع شده در زمان رسول ) وقرائت عثمان وزید بن ثابت قرائت مصحف تجرید شده در زمان ابوبکر وعمر وعثمان .

وروى ابن أبي داود عن مسروق قال: قال عبد الله - حين صنع
بالمصاحف ما صنع -: والذي لا إله غيره، ما أنزلت سورة إلا أعلم حيث
أنزلت، وما من آية إلا أعلم فيم أنزلت، ولو أني أعلم أحداً أعلم بكتاب
الله مني، تبلغه الإِبل لأتيته.
ورواه عنه أبو عبيد، ولفظه: قال: لو أعلم أحداً تبلغنيه الإِبل.
أحدث عهداً بالعرضة الأخيرة مني لأتيته.
أو قال: لتكلفت أن آتيه.

وخبر زیر نشان میدهد که ابن مسعود بر خلاف مصحف رایج از حفظ سینه اش قرآن میخوانده همچنانکه قبلا هم گفته بود که اگر مصحفم را سوختید با مصحف در قلبم چه میکنید :

وروى أبو بكر - أيضاً - عن علقمة قال: جاء رجل إلى عمر رضي الله
عنه، وهو بعرفة فقال: يا أمير المؤمنين جئتك من الكوفة، وتركت بها رجلا
يملي المصاحف عن ظهر قلب، قال: فغضب عمر رضي الله عنه وانتفخ حتى
كاد أن يملأ ما بين شعبتي الرجل، قال: من هو ويحك؟.
قال: هو عبد الله بن مسعود رضي الله عنه، قال: فما زال يطفأ ويتسري عنه الغضب. حتى عاد إلى حاله التي كان عليها ثم قال: ويحك، والله ما أعلم بفتى من
الناس أحداً هو أحق بذلك منه، وسأحدثك عن ذلك، كان رسول الله - صلى الله عليه وسلم - يسمر عند أبي بكر الليلة، كذلك في الأمر من أمر المسلمين، وأنه سمر عنده ليلة وأنا معه، فخرج رسول الله - صلى الله عليه وسلم - يمشي، وخرجنا معه نمشي، فإذا رجل قائم يصلي في المسجد فقال رسول الله - صلى الله عليه وسلم -: من سرَّه أن يقرأ القرآن رطباً كما
نزل، فليقرأه على قراءة ابن أم عبد، قال: ثم جلس الرجل يدعو، فجعل
رسول الله - صلى الله عليه وسلم - يقول: سل تعطه، سل تعطه، فقال عمر رضى الله عنه: فقلت: والله لأغدون فلأبشرنه.
قال: فغدوت لأبشره، فوجدت أبا بكر رضي الله عنه قد سبقنى إليه
فبشره ولا - والله - ما سابقته قط إلى خير، إلا سبقني إليه.

وروينا بإسناد صحيح عن زر بن حبيش قال: قال لي ابن عباس: أي القراءتين تقرأ؟ قلت: الأخيرة: قال: فإن النبي -صلى الله عليه وسلم- كان يعرض القرآن على جبريل -عليه السلام- في كل عام مرة. قال: فعرض عليه القرآن في العام الذي قبض فيه النبي --صلى الله عليه وسلم-- مرتين، فشهد عبد الله -يعني ابن مسعود- ما نسخ منه وما بدل، فقراءة عبد الله الأخيرة

- أخبرنا نصر بن محمد حدثنا عمر بن محمد بن بجير حدثنا محمد بن يحيى القطعي حدثنا الحجاج هو ابن المنهال حدثنا يزيد بن إبراهيم التستري عن محمد هو ابن سيرين قال: نبئت أن النبي صلى الله عليه وسلم كان يعرض عليه القرآن في كل عام مرة حتى كان العام الذي توفي فيه فعرض عليه مرتين قال: فكأنهم يرون أن العرضة الأخيرة هي قراءة ابن عفان.
قال محمد: لولا أني أخاف أن تلبس قراءتي لأحببت أن أقرأ القراءتين جميعاً قراءة ابن مسعود وقراءة ابن عفان.
الكتاب: فضائل القرآن
المؤلف: أَبُو العَبَّاسِ جَعْفَرُ بنُ مُحَمَّدِ بنُ المُعْتَزِّ بنِ مُحَمَّدِ بنِ المُسْتَغْفِرِ بنِ الفَتْحِ بنِ إِدْرِيْسَ المُسْتَغْفِرِيُّ، النَّسَفِيُّ (المتوفى: 432هـ)

فعن ابن عبّاس، رضي الله عنهما، قال: أيّ القراءتين تعدّون أوّل؟ قالوا: قراءة عبد الله، قال: لا، بل هي الآخرة (وفي رواية:
قراءتنا القراءة الأولى، وقراءة عبد الله قراءة الأخيرة)، كان يعرض القرآن على رسول الله صلى الله عليه وسلم في كلّ عام مرّة، فلمّا كان العام الّذي قبض فيه عرض عليه مرّتين، فشهده عبد الله، فعلم ما نسخ منه وما بدّل .1
(1) حديث صحيح. أخرجه أحمد (رقم: 3422) وابن أبي شيبة (رقم: 30279) وابن سعد في «الطّبقات» (2/ 342) والبخاريّ في «خلق أفعال العباد» (رقم:
382) والنّسائيّ في «الكبرى» (رقم: 7994، 8258) وأبو يعلى (رقم: 2562) والطّحاويّ في «شرح المعاني» (1/ 356) و «شرح المشكل» (رقم: 286، 5590) وابن عساكر في «تاريخه» (33/ 140) من طرق عن الأعمش، عن أبي ظبيان، عن ابن عبّاس، به.
والرّواية الأخرى لأبي يعلى.
قلت: وإسناده صحيح.

ورد في حديث ابن مسعود أنه قال: أنا أعرف القرائن، أي: السور التي يقرن بينها النبي -صلى الله عليه وسلم، ثم عددها على هذا الترتيب المعروف، وهذا القول أقوى من القول الأول،

وذكر النووي عن بعض أهل العلم أنه لا يُدرى أي القراءات كانت العرضة الأخيرة.

قال البا قلاني: ولو كان في قراءة ابن مسعود ما يُخالف مصحف عثمان لظهر ذلك في قراءة حمزة خاصةً … إلى أن قال: ولو لقي أحدٌ من أصحاب عبد الله أحدًا مِمَّن قرأ عليه خلاف قراءة الجماعة، لوجب أن ينقل ذلك نقلاً ظاهرًا مشهورًا، وفي عدم ذلك دليلٌ على فساد هذا.

وعلامه مجلسی فرموده :

وروي من الصحاح أكثر الاخبار السالفة بأسانيد، فهذا ما رووه في ابن مسعود وأن النبي
صلى الله عليه وآله أمر الناس بأخذ القرآن منه، وصرح بأن قراءته مطابقة للقرآن
المنزل
، فالمنع من قراءته وإحراق مصحفه رد على الرسول صلى الله عليه وآله ومحادة
عزوجل، ومع التنزل عن مخالفة النص أيضا نقول كان على عثمان أن يجمعهم على قراءة عبد
الله دون زيد، إذ قد روي في فضل عبد الله ما سمعت ولم يذكروا لزيد بن ثابت فضلا
يشابه ما روي في عبد الله سندا ولا متنا، وقد رووا ما يقدح فيه ولم يذكر أحد منهم
قدحا في عبد الله، والاطناب في ذلك يوجب الخروج عما هو المقصود من الكتاب،
بحار الأنوار / جزء 31 / صفحة[216]

قران کریم قابل تحریف نیست بله قرائات متعدد بوده وهست

ژیان;691417 نوشت:
چرا قابل تحریف نیست ؟

بفرمایید اصلن تحریف ینی چی ؟

پس این همه برداشتها و تفسیر های گوناگون از آیا ت قرآن چیه ؟

آیا از قابل تحریف نبودن قرآن چی مونده ؟

اگر آماج شما از تحریف دگر گون نشدن نوشته های آن است این که اصلن ارزش عملی ندارد

آنچه که مهم است برون دهی و بازدهی و عمل به نوشته های قرآن است که تحریف شده است

پس نوشته ها ی قرآن چه تغییر کند چه نکند زیاد تفاوتی نمی کنه عمل شرطه

بر پایه ی همین قرآن است که داهش عمل می کند و جمهوری اسلامی هم عمل می کند و اربستان هم

آیا عمل همه این دسته ها یکسان است ؟

پس قرآن تحریف شده است و هر کس بر پایه ی سودو پندار خود آن را بکار می گیرد

سلام:

تحریف معانی خودش را دارد،آنچه که شما مبنی بر اختلاف در عملکرد گروههای مختلف به آن اشاره کردید

مثل عربستان،داعش و غیره هیچ دخلی به تحریف قرآن ندارد چرا که اصولا اینها فقط داعیه اسلام دارند

و عملشان به قران ادعایی بیش نیست!!!!

ژیان;691417 نوشت:
چرا قابل تحریف نیست ؟

بفرمایید اصلن تحریف ینی چی ؟

پس این همه برداشتها و تفسیر های گوناگون از آیا ت قرآن چیه ؟

آیا از قابل تحریف نبودن قرآن چی مونده ؟

اگر آماج شما از تحریف دگر گون نشدن نوشته های آن است این که اصلن ارزش عملی ندارد

آنچه که مهم است برون دهی و بازدهی و عمل به نوشته های قرآن است که تحریف شده است

پس نوشته ها ی قرآن چه تغییر کند چه نکند زیاد تفاوتی نمی کنه عمل شرطه

بر پایه ی همین قرآن است که داهش عمل می کند و جمهوری اسلامی هم عمل می کند و اربستان هم

آیا عمل همه این دسته ها یکسان است ؟

پس قرآن تحریف شده است و هر کس بر پایه ی سودو پندار خود آن را بکار می گیرد


مصاحف قرآن كريم شبه هولوگرامي تحريف ناپذير

[/HR]
بسم الله الرحمن الرحيم

توفيق رفيق شد بحث‌هاي عزيزان را راجع به مسأله تحريف قرآن مرور كردم، اما سؤالي که برایم مطرح شد اينکه بنده شیعه هستم اما از وقتی خودم را شناختم حرف به حرف مصحف شریف برایم محترم بوده، فتوای همه مراجع است دست بدون طهارت بر یک حرف مصحف نمیتوان گذاشت، و این مال امروز نیست، تمام شیعه از عالم و عامي از فقیه و مقلد از عصر ائمة تا امروز فرهنگسازي کردند، و منکر این مطلب چشم خود را به واضحات میبندد، صغیر و کبیر شیعه برای ختم قرآن چه میکنند، شبهای قدر حتی یک ورق قرآن بر سر میگیرند و خدا را به آن قسم میدهند، بیع مصحف را زیبنده نمیدانند و به جای کلمه خرید میگویند هدیه کردم، افتخار میکنند که کربلائي کاظم ساروقي به عنایت حضرت حجت حافظ قرآن شد با عجائبي که در شرح حالش آمده، و ....

اگر این مصحف نعوذ بالله ربطي به قرآن ندارد پس این همه سفارش اهل البیت به قرآن برای چیست؟ آیا معقول است برای مصحف در منزل خودشان باشد؟ علاوه اینکه مصحف دیگری هم به دست شیعه ندادند بلکه از قرائت غیر آن هم نهي کردند.

اين سؤال از اهميت فراواني برخوردار است، و آنچه به ذهن قاصر بنده ميرسد بايد در دو مرحله بررسي شود:

۱- قرآن چيست؟

۲- مصاحف كدامند؟

۱- قرآن چيست؟

در يك كلمه: قرآن محكمي است به تفصيل آمده، و اين توضيح خود قرآن كريم راجع به خودش است:

بسم الله الرحمن الرحيم
الر كتاب أحكمت آياته ثم فصّلت من لدن حكيم خبير (سوره مباركة هود-۱)

ميبينيم آشكارا اين آية ميفرمايد قرآن دو مرحله مترتّب بر هم دارد: مرحله إحكام، و سپس مرحله به تفصيل آمدن.

آيا معقول است بين محكم و تفصيل آن، رابطه برقرار نباشد؟ اگر به تفصيل آمدن جزاف باشد چگونه مرجع ضمير مقدّر در كلمه (فصّلت) ميتواند به كلمه (آياته) بازگردد؟! يعني دقيقا همين آيات كتاب است كه محكم است و سپس همين آيات به تفصيل در ميآيد، و محكم و مفصّل، دو چيز نيست.

ساده‌ترين مثالي كه ميتوانم عرض كنم جدول ضرب است، ميگوييم فرمول جدول ضرب اين است: (ab=c) با ملاحظه اينكه مثلا a نمايانگر ستون اول و b نمايانگر رديف اول و c نمايانگر سل محل تلاقي براي حاصل ضرب است، اگر بپرسيم مرحله إحكام جدول ضرب چبست؟ ميگوييم همين فرمول كه از دل آن جدول پديد ميآيد، اوست كه مرحله وحدت و احكام و استحكام و مصدريت ترسيم جدول است، اوست كه تعيين ميكند در هر سل خاص چه عددي بايد نوشته شود، و اوست كه اگر اشتباها عددي در غير جاي خود نوشته شد صحيح آن را نشان ميدهد.

و واضح است كه اين مثال، فقط يك جدول دو بعدي است، اگر جدولي داشته باشيم سه بعدي با فرمول: (abc=d) امر پيچيده‌تر ميشود اما روش به تفصيل آمدن يك محكم تغييري نميكند، و جالب است كه هر چند جدول نمايانگر اين فرمول تا بيتهايت ادامه دارد اما در مقام كاربردي، تعيين مقدار جدول ترسيمي، دلخواه خواهد بود.

و نيز واضح است كه تا اين فرمول معلوم نشود جدول ضرب نزد ناآگاه، يك سلسله اعداد نامنظم است! اين ديگر چيست كه نظم اعداد را به هم زده! مثلا بعد از ۳۶ نوشته ۴۲ !!

سالها در ذهن اين بنده عاجز خدا چنين واضح ميشد كه تفسير راقي محكمات و متشابهات همان حروف مقطعة است، تا اينكه تاييدي عجيب رسيد از دست محبوبي به دستم!

توجه فرماييد كه قرآن ميفرمايد: هو الذي انزل عليك الكتاب منه آيات محكمات هنّ أمّ الكتاب و أخر متشابهات، و حروف مقطعة قرآن كه محل بشارت انبياء سابق به خصوصيت كتاب آخرين پيامبر بود از چنان إحكامي برخوردار است كه با رسيدن به آن تمام قرآن جايگاه خود را مييابد.

مرحبا به يكي از اصحاب خاص امير المؤمنين كه نكته‌اي براي ما به يادگار گذاشته كه خيلي با ارزش است و حالت كليدي دارد، يعني جناب سعيد بن علاقة ابو فاختة كه صريحا اعلان كرده: أمّ الكتاب فواتح سور است! أحسنت! طبري در تفسيرش چنين نقل ميكند:

جامع البيان في تفسير القرآن، ج‏3، ص: 117 --- طبرى ابو جعفر محمد بن جرير
حدثني يونس، قال: أخبرنا ابن وهب، قال: قال ابن زيد في قوله: هُنَّ أُمُّ الْكِتابِ قال: هن جماع الكتاب. و قال آخرون: بل معني بذلك فواتح السور التي منها يستخرج القرآن.
ذكر من قال ذلك: حدثنا عمران بن موسى، قال: ثنا عبد الوارث بن سعيد، قال: ثنا إسحاق بن سويد، عن أبي فاختة أنه قال في هذه الآية: مِنْهُ آياتٌ مُحْكَماتٌ هُنَّ أُمُّ الْكِتابِ قال: أم الكتاب: فواتح السور، منها يستخرج القرآن الم ذلِكَ الْكِتابُ منها استخرجت البقرة، و الم اللَّهُ لا إِلهَ إِلَّا هُوَ منها استخرجت آل عمران.

دقت فرماييد كه نميگويد فقط سوره خاص، بلكه در ابتدا ميگويد: منها يستخرج القرآن! هر چند بعد كه مثال ميزند نام از سوره خاص ميبرد اما نزد اهل تحقيق مقصود كلي و نهائي خود را نشان ميدهد.

ادامه بحث > بتوفيق من الله العزيز
.


[/HR]

ج: مصاحف قرآن كريم شبه هولوگرامي تحريف ناپذير


[/HR] قرآن كريم آشكارا حروف مقطعة را آيات كتاب مبين ميداند و كتاب مبين را بيانگر همه چيز و همه چيز ميداند:

الر تلك آيات الكتاب المبين ، طسم تلك آيات الكتاب المبين ، و ....

و لا حبة في ظلمات الارض و لا رطب و لا يابس الا في كتاب مبين ، و ما يعزب عن ربك من مثقال ذرة في الارض و لا في السماء و لا اصغر من ذلك و لا اكبر الا في كتاب مبين و .....

اکنون بحث دوم:

۲- مصاحف كدامند؟

قرآن كريم ميفرمايد: هر چيز خزائن دارد، و ان من شيء الا عندنا خزائنه و ما ننزله الا بقدر معلوم، و آيا گوهر وحي ميتواند از اين قاعدة مستثني باشد؟

اولين آية مباركة سورة شوري به روشني كيفيت نزول وحي را بيان ميفرمايد:

بسم الله الرحمن الرحيم
حم عسق كذلك يوحي اليك و الي الذين من قبلك الله العزيز الحكيم

اكنون سؤال اساسي اين است كه اولين مرحله كه وحي ظهور نموده به صورت كتابت بوده و سپس ملك وحي قرائت كرده يا برعكس اول به صورت صوت شنيده شده و سپس به كتابت درآمده؟

آيا (انه لقرآن كريم في كتاب مكنون) جلوتر بوده (و همچنين في صحف مكرمة مرفوعة مطهرة) و يا (انه لقول رسول كريم) و (فاذا قرأناه فاتبع قرآنه) مرحله نخست ظهور وحي است؟ آيا نزل به الروح الامين علي قلبك و قاب قوسين و ... چه مرحله‌اي است؟

آيا (حم عسق) در ابتداي ظهور همينگونه بوده و ملك وحي از روي اين مكتوب قرائت كرده به امر خدا به نحو: حا ميم عين سين قاف؟ ما چه راهي داريم براي اثبات اينكه ملك قرائت نكرده مثلا: حيم ميم عيم سيم قيم؟ آيا جز اين است كه صادق مصدق خاتم النبيين به ما اين قرائت را از ناحيه او خبر داده؟ و به نحو تواتر براي ما نقل شده است؟ آيا محال است كه ملك وحي چندين جور همين را براي حضرت قرائت كرده باشد و حضرت تنها يك نوع آن را براي ما نقل كرده باشند؟ آيا محال است در آن واحد چندين قرائت ميكس شود؟ و از ضيق اين عالم براي ما ممكن نباشد همه را درك كنيم، ولي باطن آيات همه وجوه را در بر داشته باشد؟

به نظر ميرسد علم نوپاي نشانه‌شناسي (semiology) آينده درخشاني داشته باشد، و براي محققين علوم قرآني در عصر آينده، راه‌هاي باورنكردني بگشايد، و با كشف نشانه‌هاي چندين منظوره، توضيح قابل قبولي براي بسط همه جانبه حروف در حوزه‌هاي مختلف، ارائه نمايد.

به هر حال در روايات شيعه و سني اشارات روشن به مطالب بسيار دور از ذهن عموم مردم آمده است كه همه چيز در قرآن هست! در كافي آمده حضرت فرمودند: اگر كسي بيايد و ريز به ريز خبر همه عوالم را در قرآن به شما نشان دهد لتعجبّتم!! لو اتاكم من يخبركم بذلك لتعجبّتم! و نيز فرمودند: امام هر چه ميداند از قرآن ميداند اعلم ذلك من كتاب الله، در تفسير قمي آمده: علم كل شيء في عسق! و در ده‌ها كتب اهل سنت از ابن عباس نقل شده كه اگر عقال شتر را گم كنم آن را در كتاب خدا پيدا ميكنم: الإتقان في علوم القرآن (4/ 30) وابن عباس حتى قال: لو ضاع لي عقال بعير لوجدته في كتاب الله تعالى

اما كدام مصحف اين وصف عجيب را دارد؟ جواب مورد ادعا اين است كه اساسا هندسه گوهر وحي قرآني، ريخت هولوگرام دارد، قرآن ميفرمايد: و لو ان قرآنا سيرت به الجبال! دقت فرماييد كه كلمه (قرآنا) تنوين دارد و ميتواند به معناي كوچكترين جزء قرآن باشد! در روايت آمده خذ من القرآن ما شئت لما شئت! به كلمه (من) در اين آيه توجه فرماييد: و ننزل من القرآن ما هو شفاء.

و اهل البيت كه مثل خورشيد اين واقعيت براي آنها مكشوف است هيچ واهمه‌اي براي ارجاع عباد الله به مصحف عثماني ندارند، كما اينكه در كتاب سليم آمده حضرت به طلحة فرمودند: اين مصحف تمامش قرآن است و تو را بس است و كار با مصحف من نداشته باش.

ادامه بحث > بتوفيق من الله الكريم

ج: مصاحف قرآن كريم شبه هولوگرامي تحريف ناپذير


[/HR] افراد در برخورد با پدیده‌هایی که مواجه میشوند بازخوردهای روانی مختلف دارند، نمیدانم چطور توضیح دهم که از سابق هر وقت به مسأله تعدد قرائات قرآن کریم فکر میکردم بر خلاف خیلی‌ها که از آن دل خوشی ندارند من آن را نه تنها نقص نمیدیدم بلکه یک نوع کمال لازم برای قرآن میدانستم!

به گمانم باید رمز مطلب را در جواب این سؤال پی جویی کنیم که چرا خدای سبحان از بین تمام زبانها زبان عربی را برای نزول کتاب خود برگزید؟ بلسان عربی مبین! ای یبیّن الالسن و لا تبیّنه الالسن! و لو جعلناه قرآنا أعجمیا لقالوا لو لا فصّلت آیاته!

یک امتیاز بارز زبان عربی، چند منظوره بودن کلمات آن است، و این نزد خیلی افراد یک نقص به حساب میآید، ولی بین همه چیز در یک زبان نمیتوان جمع کرد! اگر زبانی بخواهد کتاب مبین لا رطب و لا یابس را نمایش دهد چاره‌ای جز این نیست!

میدانیم حروف زبانها دو نوع هستند: مصوت (Vowel) و صامت (Consonant)، در زبانهایی مثل انگلیسی، حرکات و اعراب ندارند، و اساس آن بر پپیشوند میانوند پسوند است، و حروف مصوت (واکه) جزء خود کلمه هستند و لذا تنها به یک نحو میتوان یک کلمه را خواند، و زبانهایی مثل فارسی هیئات کلمات و اشتقاق ندارند ولی در حد ناچیزی محتاج به حرکت گذاری هستند و لذا از انعطاف بیشتری نسبت به زبان انگلیسی برخوردار هستند، اما زبان عربی مواد کلمات و پایه سازه آنها حروف صامت (همخوان) هستند، و با حرکات و اعراب که ملاحظه شوند ضرب در هم میشوند و هر کلمه میتواند ده‌ها جور تلفظ شود، مثلا ضرب در عربی میتواند معادل: zarab - zarb - zoreba - zaraba و .... به کار رود، و تازه این مربوط به حرکت و اعراب است و نقطه گذاری جهت دیگر انعطاف زبان عربی است که هر کس با اختلاف قرائات مأنوس باشد میداند که چه لوازمی دارد.

بنده چنین فکر میکنم که رمز اتفاق جمیع مسلمین در طول تاریخ بر ترویج تعدد قرائات! یعنی نه تنها بر عدم منع بلکه بر ترویج آن! امری صحیح و مطابق شأن عظیم کتاب مبین است، فقهای شیعه نقل اجماع کردند بر جواز قرائت در نماز به قرائت یکی از قراء سبعه، و ظاهر آن این است که یعنی حتی در یک نماز! در یک رکعت یک قرائت و در رکعت دیگر قرائت دیگر! و این منافات ندارد با حدیث: انما هو واحد نزل من عند واحد، چون باید منظور از این حدیث را در کنار سبعة أحرف فهمید، اگر به صدها تفسیر شیعه و سنی مراجعه کنید میبینید مرتب مسأله تعدد قرائات را ذکر میکنند و مخاطبین خود را مأنوس این فضا میگردانند، و محال است امری مورد رضایت قطعی مولا نباشد و تمام مسلمین بر خلاف آن اجماع کنند.

.

قرائت به رأي و تفسير به رأي ممنوع!

نكته مهم اين است كه هر چه دقت و نظم يك سيستم، پيچيده‌تر شود، دخالت گتره‌اي نااهل در آن حساس‌تر ميشود! و بر اين اساس دو چيز مهم در قرآن كريم ممنوع اعلام شده است:

قرائت به مرادف ممنوع است، و نيز تفسير به رأي ممنوع است، هرج و مرج در قرآن راه ندارد، و چندين منظوره بودن حروف قرآن معنايش بازيچه شدن نزد عوام و خواص نيست! سبعة احرف بودن نزول قرآن متكي به وحي است نه اجتهاد جهّال!

رواياتي وجود دارد كه كنتكس صدور رواياتي نظير: كذبوا انما هو واحد نزل من عند واحد را نشان ميدهد، در تفسير ابن كثير از انس نقل ميكند قرائت كرد: إن ناشئة الليل هي أشد وطأ و أصوب قيلا فقال له رجل: إنما نقرؤها وَ أَقْوَمُ قِيلًا، فقال له: إن أصوب و أقوم و أهيأ و أشباه هذا واحد! اين چه حرفي كه اشباه اين همگي يكي است؟! اين حرف دروغ است! كذبوا ! انما هو واحد نزل من عند واحد! كسي حق ندارد غير مأثور از پيامبر عظيم الشأن را از نزد خود قرائت كند، اما قرائتي كه از استاد به نحو مأثور صورت گيرد هيچ مانعي ندارد و سيره تمام مسلمين هم بر قبول آن بوده و هست و خواهد بود.

و بر همين تلقي از استاد به نحو مأثور حمل ميشود آنچه از ابن مسعود نقل شده: قد سمعت القراء فوجدتهم مقاربين فاقرأوا كما علمتم وإياكم والتنطع والاختلاف فإنما هو كقول أحدكم: هلم وتعال ، اين صحيح است! چرا؟ چون با اتكاي به مأثور است و گتره نيست، هرج ومرج و دلخواه نيست، و همچنين بر همين جور حمل ميشود آنچه طبري ميگويد هر طور قرائت كند قاري مصيب است! چرا؟ چون علماء قرائت به نحو مأثور تلقي كردند:

تفسير الطبري = جامع البيان ت شاكر (20/ 143)
القول في تأويل قوله تعالى: {ولا تصعر خدك للناس ولا تمش في الأرض مرحا إن الله لا يحب كل مختال فخور (18) }
اختلفت القراء في قراءة قوله: (ولا تصعر) فقرأه بعض قراء الكوفة والمدنيين والكوفيين: (ولا تصعر) على مثال (تفعل) . وقرأ ذلك بعض المكيين وعامة قراء المدينة والكوفة والبصرة (ولا تصاعر) على مثال (تفاعل) .
والصواب من القول في ذلك أن يقال: إنهما قراءتان، قد قرأ بكل واحدة منهما علماء من القراء، فبأيتهما قرأ القارئ فمصيب.

اين از ناحيه قرائت، و از ناحيه خبر دادن از مراد خداي سبحان هم امر بدين منوال است، تفسير به رأي غلط است، يعني مسلمين بايد قرآن كريم را از ناحيه مدلول تصوري و تصديقي صيانت كنند، و جز به اثر مراجعه نكنند، در عين حالي كه ميدانند قرآن در واقع و نزد خدا و نزد كساني كه خدا علم الكتاب را به آنان داده تفصيل كل شيء است، و عجيب‌تر كلامي بود كه از ابو فاخته نقل كردم كه تمام قرآن از حروف مقطعه و فواتح سور استخراج ميشود، و پي جوئي بيشتر این براي بعد إن شاء الله تعالی.

ج: مصاحف قرآن كريم شبه هولوگرامي تحريف ناپذير


[/HR] نقل قول:
width: 100%

[TD="class: alt2"] در اصل توسط عبدالعلی69 نوشته شده است
سلام علیکم ورحمة الله وبرکاته
جزاک الله خیرا بزرگواری ولطف بفرما ئید در صورت امکان بحث رو ادامه بفرما ئید
در صورت ادامه بنده پیامم روپاک می کنم تا بحث حضرتعالی پیوسته مکتوب بشه
حفظک الله تعالی
[/TD]

و علیکم السلام و رحمة الله و برکاته

بنده چون از قبل نظم به مطالب نداده‌ام هر چه پیش آید و در ذهنم حاضر شود إن شاء الله مینویسم، و انگیزه من برای نوشتن این است که معلوم شود شیعه و سنی در منابع اصیل بحث، مشترک هستند، ولی از ابتدای قرن چهارم که بر خلاف سابق، شیعه قدرت حکومتی توسط آل‌بویه و فاطمیین پیدا کردند، علمای اهل سنت تا کنون یک تجربه هزار ساله کسب کردند! یک خط کشی ظریف فرهنگی لازم بوده و انجام گرفته است! اما بعض آقایان بدون توجه به این اشتراک و این امتیاز! از این اشتراک بهره میبرند اما از این امتیاز غافل هستند!

تا خدا چه خواهد و چه توفیق رفیق سازد.

فقط همین اندازه عرض میکنم که اگر بنا بر تخریب شیعه نباشد و واقعیت خارجی زندگی شیعه، مد نظر قرار گیرد، مسلمان و کافر شک نمیکنند که قرآن کریم و مصحف شریف در خانه هر شیعه حرف اول را میزند، حتی علمای شیعه رسم استخاره به مصحف برای مردم را دارند و مشهور است، و نمیدانم استخاره به مصحف بین علمای اهل سنت چگونه است؟ شنیده‌ام استخاره نمیکنند، یکی از علما میفرمودند در سامرا دیدم عالم سنی که زیاد با شیعه‌ها برخورد داشت او هم برای اهل سنت استخاره میکرد، و قضیه ولید و شعر تهددنی بجبار عنید در کتب اهل سنت آمده است. و العلم عند الله سبحانه.

رسم رائج قرآن بالای سر مسافر گرفتن را همه میدانند، گمان نمیکنم منصفی پیدا شود و بگوید شیعه‌ها در این کارها تصنعی رفتار میکنند، لا اقل خود شیعه‌ها یقین دارند که برخورد آنها با مصحف شریف چگونه است، ولی روایاتی در فضای کتب غیر مأنوس عموم مردم هست که شیعه و سنی در آنها مشترک هستند، اما در یک جهت تفاوت دارند، و همین جهت، سبب کسب تجربه هزار ساله همانگونه که عرض کردم برای علمای اهل سنت شده است، و آن تفاوت جهت فلش این روایات نسبت به معتقدات و فرهنگ هر یک از شیعه و سنی است! جهت فلش این روایات ناخوشایند فرهنگمداران اهل سنت است، و با مسیر سقیفه هماهنگ نیست، و برعکس، جهت فلش آنها برای شیعه خوشایند است! و هیچ احساس انگیزه نمیکنند تا دست و پا کنند! وقتی مثلا در نقل خود اهل سنت ببینند که ابن مسعود بگوید: ما در زمان رسول الله آیه بلغ ما انزل را با قید ولایت علی میخواندیم! محال است یک شیعه بر آشفته شود! چون به قضیه غدیر یقین دارد و وقتی تاییدی اینچنین از کتب اهل سنت ببیند چرا توجیه کند؟!

و علمای اهل سنت از همین نکته، بهره وافی برده و شمشیر تیزی آماده کرده تا از مشترک بین طرفین، به نفع خود، طرف را محو کنند! و در قرن سوم فضا این گونه نبود، و توضیح خواهم داد، و خلاصه همین امر مشترک، برای یک طرف، نسخ تلاوت و عرضه اخیره و عدم اطلاع از نسخ و ... است! اما برای طرف مقابل، کفر است! غلط میکند که در روایات کتب خودش احتمال نسخ و عرضه اخیره و احتمال تفسیر و تاویل مذکور در حاشیه مصحف بدهد! نه نه! حتما قول به تحریف است و کفر است! و هر شیعه تقیه میکند که به مصحف شریف احترام میگذارد!

.

ج: مصاحف قرآن كريم شبه هولوگرامي تحريف ناپذير


[/HR] نقل قول:
width: 100%

[TD="class: alt2"] در اصل توسط hosyn نوشته شده است
و علیکم السلام و رحمة الله و برکاته

بنده چون از قبل نظم به مطالب نداده‌ام هر چه پیش آید و در ذهنم حاضر شود إن شاء الله مینویسم، و انگیزه من برای نوشتن این است که معلوم شود شیعه و سنی در منابع اصیل بحث، مشترک هستند، ولی از ابتدای قرن چهارم که بر خلاف سابق، شیعه قدرت حکومتی توسط آل‌بویه و فاطمیین پیدا کردند، علمای اهل سنت تا کنون یک تجربه هزار ساله کسب کردند! یک خط کشی ظریف فرهنگی لازم بوده و انجام گرفته است! اما بعض آقایان بدون توجه به این اشتراک و این امتیاز! از این اشتراک بهره میبرند اما از این امتیاز غافل هستند!

تا خدا چه خواهد و چه توفیق رفیق سازد.

فقط همین اندازه عرض میکنم که اگر بنا بر تخریب شیعه نباشد و واقعیت خارجی زندگی شیعه، مد نظر قرار گیرد، مسلمان و کافر شک نمیکنند که قرآن کریم و مصحف شریف در خانه هر شیعه حرف اول را میزند، حتی علمای شیعه رسم استخاره به مصحف برای مردم را دارند و مشهور است، و نمیدانم استخاره به مصحف بین علمای اهل سنت چگونه است؟ شنیده‌ام استخاره نمیکنند، یکی از علما میفرمودند در سامرا دیدم عالم سنی که زیاد با شیعه‌ها برخورد داشت او هم برای اهل سنت استخاره میکرد، و قضیه ولید و شعر تهددنی بجبار عنید در کتب اهل سنت آمده است. و العلم عند الله سبحانه.

رسم رائج قرآن بالای سر مسافر گرفتن را همه میدانند، گمان نمیکنم منصفی پیدا شود و بگوید شیعه‌ها در این کارها تصنعی رفتار میکنند، لا اقل خود شیعه‌ها یقین دارند که برخورد آنها با مصحف شریف چگونه است، ولی روایاتی در فضای کتب غیر مأنوس عموم مردم هست که شیعه و سنی در آنها مشترک هستند، اما در یک جهت تفاوت دارند، و همین جهت، سبب کسب تجربه هزار ساله همانگونه که عرض کردم برای علمای اهل سنت شده است، و آن تفاوت جهت فلش این روایات نسبت به معتقدات و فرهنگ هر یک از شیعه و سنی است! جهت فلش این روایات ناخوشایند فرهنگمداران اهل سنت است، و با مسیر سقیفه هماهنگ نیست، و برعکس، جهت فلش آنها برای شیعه خوشایند است! و هیچ احساس انگیزه نمیکنند تا دست و پا کنند! وقتی مثلا در نقل خود اهل سنت ببینند که ابن مسعود بگوید: ما در زمان رسول الله آیه بلغ ما انزل را با قید ولایت علی میخواندیم! محال است یک شیعه بر آشفته شود! چون به قضیه غدیر یقین دارد و وقتی تاییدی اینچنین از کتب اهل سنت ببیند چرا توجیه کند؟!

و علمای اهل سنت از همین نکته، بهره وافی برده و شمشیر تیزی آماده کرده تا از مشترک بین طرفین، به نفع خود، طرف را محو کنند! و در قرن سوم فضا این گونه نبود، و توضیح خواهم داد، و خلاصه همین امر مشترک، برای یک طرف، نسخ تلاوت و عرضه اخیره و عدم اطلاع از نسخ و ... است! اما برای طرف مقابل، کفر است! غلط میکند که در روایات کتب خودش احتمال نسخ و عرضه اخیره و احتمال تفسیر و تاویل مذکور در حاشیه مصحف بدهد! نه نه! حتما قول به تحریف است و کفر است! و هر شیعه تقیه میکند که به مصحف شریف احترام میگذارد!

.

[/TD]

یا الله

سلام علیکم و رحمة الله

برادر عزیز

بنده نمیخواهم بگویم که شیعیان امروزی قائل به تحریف قران هستند ولی در کتب اربعه روایاتی وجود دارد که بلا شک تحریف قران را به اثبات میرساند و خود جناب مجلسی نیز میفرماید که این روایات به حد تواتر رسیده و رد همگی انها موجب سلب اعتماد از بقیه اخبار میشود ایشان حتی ادعا دارند اخبار تحریف قران کمتر از اخبار امامت نیست

با این روایات چه خواهید در حالی که نمیتوان انها را حمل بر تقییه نمود چرا که عامه مخالفین اعتقاد به تحریف ندارند

یا الله
__________________

وَ لا تَيْأَسُوا مِنْ رَوْحِ اللَّهِ إِنَّهُ لا يَيْأَسُ مِنْ رَوْحِ اللَّهِ إِلَّا الْقَوْمُ الْكافِرُون

ج: مصاحف قرآن كريم شبه هولوگرامي تحريف ناپذير


[/HR] نقل قول:
width: 100%

[TD="class: alt2"] در اصل توسط فقط خدا نوشته شده است
یا الله

سلام علیکم و رحمة الله

برادر عزیز

بنده نمیخواهم بگویم که شیعیان امروزی قائل به تحریف قران هستند ولی در کتب اربعه روایاتی وجود دارد که بلا شک تحریف قران را به اثبات میرساند و خود جناب مجلسی نیز میفرماید که این روایات به حد تواتر رسیده و رد همگی انها موجب سلب اعتماد از بقیه اخبار میشود ایشان حتی ادعا دارند اخبار تحریف قران کمتر از اخبار امامت نیست

با این روایات چه خواهید در حالی که نمیتوان انها را حمل بر تقییه نمود چرا که عامه مخالفین اعتقاد به تحریف ندارند

یا الله

[/TD]

و علیکم السلام و رحمة الله

برادر گرامی، اولا بنده با کلمه تحریف مخالفم و توضیح خواهم داد إن شاء الله، و ثانیا همانطور که عرض کردم شیعه و سنی در منابع اصیل مشترک هستند و اگر اجازه دهید راجع به همین نکته بحث کنیم، اما از آنجا که آفت بحث‌ها این است که چند موضوع با هم مطرح شود بهتر است هر موضوع را تک تک بررسی کنیم و وقتی از یکی فارغ شدیم به دیگری بپردازیم.

فعلا ادعای بنده این است طبق صحیح‌ترین روایات و کتب نزد اهل سنت، پیش از قضیه واضح اختلاف قرائات، مسأله اختلاف مصاحف مطرح بوده و تا قبل از قرن چهارم حساسیتی از اهل سنت راجع به اختلاف مصاحف موجود نبوده، و حساسیت بعد از دست‌یابی شیعه به قدرت حکومتی در قرن چهارم کم کم شروع میشود.

اولین موردی که عرض میکنم تا در خصوص آن بحث کنیم این روایت است:

صحيح ابن حبان - محققا (11/ 92)
ذكر الإخبار عما يجب على المرء من التصبر تحت ظلال السيوف في سبيل الله
4772 - أخبرنا الحسن بن سفيان، قال: حدثنا هدبة بن خالد، قال: حدثنا حماد بن سلمة، عن ثابت، عن أنس، أن أنس بن النضر تغيب عن قتال بدر، وقال: تغيبت عن أول مشهد شهده النبي صلى الله عليه وسلم، والله لئن أراني الله قتالا ليرين ما أصنع، فلما كان يوم أحد انهزم أصحاب النبي صلى الله عليه وسلم، وأقبل سعد بن معاذ يقول: أين أين؟ فوالذي نفسي بيده، إني لأجد ريح الجنة، دون أحد، قال: فحمل، فقاتل، فقتل فقال سعد: والله يا رسول الله، ما أطقت، ما أطاق، فقالت أخته: والله ما عرفت أخي إلا بحسن بنانه، فوجد فيه بضع وثمانون جراحة ضربة سيف، ورمية سهم، وطعنة رمح، فأنزل الله {من المؤمنين رجال صدقوا، ما عاهدوا الله عليه، فمنهم من قضى نحبه، ومنهم من ينتظر، وما بدلوا تبديلا} [الأحزاب: 23] ، قال حماد: «وقرأت في مصحف أبي، ومنهم من بدل تبديلا» (2) . [3: 64]
__________
(2) إسناده صحيح على شرط مسلم، رجاله ثقات رجال الشيخين غير حماد بن سلمة، فمن رجال مسلم.(هذا التصحیح من شعیب و صححه الالبانی مطلقا)

ملاحظه فرمایید که بعد از پانزده قرن دو متخصص علم حدیث اهل سنت با همه سختگیریها این حدیث را تصحیح کرده‌اند، مفاد حدیث شوخی بردار نیست! چون نقل یک کلام نیست بلکه حماد که مورد اعتماد اهل سنت است (و نزدیک صدر اول است و با یک واسطه از صحابی نقل میکند) میگوید با چشم خودم در مصحف أبی دیدم که به جای (و ما بدلوا تبدیلا) آمده: (و منهم من بدل تبدیلا).

و اگر (قال حماد) گفته هدبة بن خالد باشد صحت نقل واضح است و اگر گفته ابن حبان باشد طبق قاعده تعلیق جازم در صحیح، نیز نقل صحیح است.

نظر شما راجع به این حدیث چیست؟

جناب ژیان خیال می شود همین مقدر کفایه هست وفوق کفایه ادامه مطلب را اگر خواهانی http://iranclubs.org/forums/showthread.php?t=125944


با سلام وصلوات وحلول ماه قرآن

بمناسبت ماه قران گفتم به موضوع قران بپردازیم :

اساس دین برمیگردد به شناخت کتاب آسمانی ؛ سوالات اساسی در این زمینه :

چند قران (عرضه) در چند رمضان نازل شد ؟ و کدامیک حرف اول است ؟ أيا مانند حروف هفتگانه هفت عرضه قرآن بوده است ؟!

عرضه اخیر کدام نزول است که رسول خدا ص فرمود هرکس میخواهد قران را تازه بشنود بقرائت ابن مسعود بخواند ؟ من سره أن يقرأ القرآن غضا كما أنزل فليقرأه بقراءة ابن أم عبد.

رابطه منسوخات با عرضه آخر و حرف اول چیست ؟

آیا عرضه اخیر و حروف سبعه در همه آیات بوده یا در بعضی آیات ؟ یا آیات مدنی ؟

آیا خواندن نماز به عرضه اول صحیح است ؟

کدامیک از قرائتهای مختلف یا مصاحف مختلف عرضه اخیرند ؟

سوره مائده آخرین سوره است ومنسوخ ندارد چرا در آیاتی مثل 67 مائده بقرائت ابن مسعود رض اضافاتی وارد شده است ؟ آیا این اضافه جزو قران اول یا حرف آخر بوده است ؟

دعوای بین اصحاب عثمان واصحاب عبدالله بن مسعود رض بر سر عرضه اخیر ( حرف اول ) بود یا توحید ناشیانه مصاحف ؟

رابطه ماه رمضان وشب قدر با امامتا وولایت ائمه ع چیست ؟

بحث سبعة احرف یا حروف هفتگانه چه ربطی با حرف اول ونزول آخر (عرضه اخیر) دارند ؟

اين سخن كه : جبرئیل در هر عرضه حرف واحدى را بر پیامبر(ص) وارد مى‏نمود، تا این‏که به هفت حرف رسیده است . چه مقدار درست است ؟

جواب تفصیلی در لینک زیر ، لازم بذکر است که این فایل هر از گاهی بروز میشود :

Download

سلام

نكته بسيار دقیقی که از ان غفلت شده اینست که واژه قران در زمان رسول الله ص بطورغالب به محفوظات صحابه اعم از آیات بعلاوه احادیث (سنت) گفته میشد که بعلت نبودن نوشت افزار وکاغذ و.... همه اصحاب بجز چند نفری معدود بجای کتابت قران ، قرآن را حفظ میکردند .

البته این معنی نازل قرانست و معنی عالی قرآن = آیات مجموع مصحف در سینه علم داده شدگان ودر لوح محفوظ ودر کتاب مکنون است .

در زمان عمر دستور تجرید قرآن را داد (چون ناسخ ومنسوخ در عرضه اخیر یا حرف اول با عرضه های قبل وحروف دیگر مخلوط شده بودند ) یعنی به صحابه گفت که احادیث رسول خدا ص را نقل نکنید همانطور که در روایت صحیح ابن ماجه ودارمی وابن کثیر وحاکم وبیهقی و عبدالرزاق وطحاوی وابن المقری آمده که دستور داد : [=&quot]جَرِّدُوا الْقُرْآنَ [=&quot]وَ[=&quot]أَقِلُّوا الرِّو[=&quot]َايَةَ عَنْ رَسُولِ اللَّهِ...
یعنی جنبه محفوظات صحابه را در نظر داشت چون تعداد مصاحف مکتوب بسیار کم بود .

سپس عمر کشته شد اما هنوز صحابه قرائات قران (آیات وروایات) بر خلاف میل عمر وحزب حاکم را داشتند در این زمان عمر طوری شورای 6 نفره را تعیین نمود تا عثمان بتواند کارش را یکسره کند یعنی عثمان کار تجرید مصاحف مکتوب نه محفوظ یا همان توحید مصاحف را انجام داد اما قرائات مختلف چون در سینه هاحفظ بودند همچنان ادامه داشتند .

بزبان دیگر عمده کارعمردر اجرای نقشه توحید قرائات = تجرید قران (محفوظ در صدور) بود در راستای حسبنا کتاب الله وممانعت از احادیث وتفریق بین الله ورسول یا تفریق بین کتاب الله وسنت واختلاف قرائات یا اختلاف در قران ریشه اش برمیگردد به اینجا .

و عثمان برنامه عمر را در توحید مصاحف مکتوب = تجرید قرائات مکتوب دنبال نمود ومصاحف مکتوب را آتش وتمزیق نمود....

هرچند که قرائات غیر از مصحف عثمان (خارج از مصحف = شاذ) که از محفوظات اصحاب (قرآن حفظ شده در سینه صحابه ) روایت میشدند وبه نسل های بعدی رسیده بودند تا قرن 4 ادامه داشتند ( وهنوز هم ادامه دارند ) وتوسط ابن شنبوذ وشاگردانش خوانده میشدند اما در این قرن با قدرت حاکم عباسی الراضی بالله و سعایت ابوبکر مجاهد سرکوب و قرائات به 7 عدد محدود شد و این یعنی که قرآن یا قرائت محصور به این 7 تا نیست وکار ابوبکر مجاهد در تعیین شهرت این 7 قرائات سلیقه ای و تعیین وتقسیم بندی به قرائات شاذ ومتواترناممکن است !

بزبان دیگر قرائت نماز به قرائات دیگر (چون قرانند)که سندی صحیح دارند مثل قرائات #شنبوذیان صحیح است وشاذ نیست .

خیر البریه;684000 نوشت:
سلام

(حديث موقوف) قَالَ مُسَدَّدٌ : ثنا أَبُو عَوَانَةَ ، عَنْ مُغِيرَةَ ، عَنْ إِبْرَاهِيمَ قَالَ : " إِنَّ ابْنَ عَبَّاسٍ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُ ، سَمِعَ رَجُلًا ، يَقُولُ : الْحَرْفُ الْأَوَّلُ ، فَقَالَ ابْنُ عَبَّاسٍ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُمَا : مَا الْحَرْفُ الْأَوَّلُ ؟ فَقَالَ لَهُ رَجُلٌ : يَا ابْنَ عَبَّاسٍ ، إِنَّ عُمَرَ بَعَثَ ابْنَ مَسْعُودٍ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُ ، مُعَلِّمًا إِلَى أَهْلِ الْكُوفَةِ ، فَحَفِظُوا مِنْ قِرَاءَتِهِ ، فَغَيَّرَ عُثْمَانُ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُ ، الْقِرَاءَةَ ، فَهُمْ يَدْعُونَهُ الْحَرْفَ الْأَوَّلَ ، فَقَالَ ابْنُ عَبَّاسٍ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُ : إِنَّهُ لَآخِرُ حَرْفٍ عَرَضَ بِهِ إلى النَّبِيُّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ عَلَى جِبْرِيلَ عَلَيْهِ السَّلَامُ .

مقصود از حرف اول یا همان قران اول چیست وچرا عثمان آنرا تغییر داد ؟


تاپیک جمع بندی
بسم الله الرحمن الرحیم

متن عبارت مطابق آنچه در کتاب فضائل القرآن ابن حجر عسقلانی آمده عبارت است از:« الحرف الأول، فقال: ما الحرف الأول؟ قال ان عمر بعث ابن مسعود الى الكوفة معلما فأخذوا بقراءته فغير عثمان القراءة، فهم يدعون قراءة ابن مسعود الحرف الأول، فقال ابن عباس: انه لآخر حرف عرض به النبي صلّى اللّه عليه و سلّم على جبريل» و أخرج النسائي من طريق أبي ظبيان قال «قال لي ابن‏عباس: أي القراءتين تقرأ؟ قلت: القراءة الأولى قراءة ابن أم عبد- يعني عبد اللّه بن مسعود- قال: بل هي الأخيرة، ان رسول اللّه صلّى اللّه عليه و سلّم كان يعرض على جبريل- الحديث و في آخره- فحضر ذلك ابن مسعود فعلم ما نسخ من ذلك و ما بدل» و اسناده صحيح، و يمكن الجمع بين القولين بأن تكون العرضتان الأخيرتان وقعتا بالحرفين المذكورين، فيصح اطلاق الآخرية على كل منهما.»[1]

مضمون عبارت که در پرسش مطرح شد این است؛ عمر، ابن مسعود را به کوفه فرستاد و مردم طبق قرائت ابن مسعود قرآن را حفظ کردند و این قرائت طبق اولین حرف از هفت حرفی بود که نازل شده بود. عثمان در زمان خلافتش شخص دیگری را به کوفه می فرستد که قرائت دیگری را برای مردم قرائت می کرد. ابن عباس می گوید قرائتی که در زمان عثمان برای مردم تلاوت می شد آخرین قرائتی بود که بر پیامبر اکرم(ص) نازل شد.

در کتاب فضائل القرآن، بحث از عرضه قرآن از سوی جبرئیل(علیه السلام) بر پیامبر(صلی الله علیه و آله و سلم) است. گفته شد هر سال در ماه رمضان جبرئیل قرآن را بر پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) نازل می کرد، جز سال آخر عمر پیامبر که در آن سال دوبار قرآن بر آن حضرت نازل شد. همچنین پیامبر(ص) نیز قرآن را بر جبرئیل عرضه می کرد و می خواند.

آنچه از عبارت فوق در مورد قرائت ابن مسعود و «حرف اول» استفاده می شود این است که، منظور از تغییر در قرآن در قرائت اول یا اخر، بحث از ناسخ و منسوخ در قرآن است. یعنی گاهی احکامی در یک زمان نازل شده بود که بعدا نسخ شد و مساله تحریف قرآن در کار نبود، زیرا همه قرائت ها به پیامبر(صلی الله علیه و آله و سلم) نسبت داده شد، و مسلما در قرائت پیامبر(ص) تحریفی وجود نداشت.


[/HR][1] - فضائل القرآن، ابن حجر عسقلانی، ص: 96-97.(دار و مکتب الهلال،بیروت،2003 میلادی).


موضوع قفل شده است