مراد ازهاروت و ماروت که در سوره بقره آیه 102 آمده است چه کسانی هستند؟

تب‌های اولیه

1 پست / 0 جدید
مراد ازهاروت و ماروت که در سوره بقره آیه 102 آمده است چه کسانی هستند؟

پاسخ: در خصوص دو فرشته هاروت و ماروت از دو جهت بحث می کنیم:

هنگامى که پیامبر اسلام(ص) ظهور کرد اعلام نمود که سلیمان از پیامبران است. برخى از علماى یهود گفتند:‌ از محمد تعجب نمى کنید که مى گوید سلیمان پیامبر است در صورتى که او ساحر بوده است! آیات فوق به آنها پاسخ داد.(2)

از آیه 102 سورة بقره هم فرشته بودن آن ها استفاده مى شود و هم رسالت و وظیفه آنان که ابطال سحر و یاد دادن آن براى دیگران بود.(4) برخى درباره این دو فرشته افسانه سرایى نموده و داستانى را نقل کرده اند. که این دو فرشته بودند و خداوند آن ها را براى این به زمین فرستاد تا بدانند آنان اگر به جاى انسان ها بودند، از گناه مصون نمى ماندند و خداوند را معصیت مى کردند. آن ها بعد از آن که به زمین فرود آمدند مرتکب چندین گناه بزرگ شدند. بى تردید این نگرش جزء خرافات بوده و قرآن این دو فرشته را از هر گونه گناه مصون مى داند.(5) برخى هاروت و ماروت را دو مرد از ساکنان بابل دانسته(6) و فرشته بودن آنها را منکر شده و حتى به عنوان شیطان معرفى کرده اند، حال آن که آیة مذکور از آن ها به عنوان دو فرشته الهى یاد نموده است.(7) 1: از احادیث استفاده مى شود که در زمان سلیمان (ع) پیامبر، گروهى در کشور او به عمل سحر و جادوگرى پرداختند و سلیمان دستور داد که تمام نوشته هاى آن ها را جمع آورى و در محل مخصوصى نگه دارى کنند. پس از وفات سلیمان گروهى آن ها را بیرون آورده، با بهره گیرى از آن ها به تکذیب حضرت سلیمان پرداخته و پیامبر بودن او را منکر شده و به اذیت و آزار مردم پرداختند. 2: در خصوص هاروت و ماروت اختلاف است، ولى قول صحیح آن است از فرشتگان الهى بودند - چنانکه قرآن بدان تصریح نموده است - که از سوى خداوند مأموریت یافتند در سرزمین بابل به ابطال سحر بپردازند، زیرا در بابل سحر و جادوگرى به اوج خود رسید، برخى با بهره گیرى از سحر به آزار مردم مى پرداختند، از این رو خداوند این دو فرشته را فرستاد که عوامل سحر و طریق ابطال آن را به مردم بیاموزند تا مردم از شرّ ساحران در امان باشند.(3)
پی نوشت ها :
1. بقره(2 )آیة 102؛ تفسیر نمونه، ج 1
2. سیرة ابن هشام، ج2، ص 194؛ مجمع البیان، ج1 - 2، ص 174.
3. تفسیر نمونه، ج1، ص 374.
4. مجمع البیان، ج 1- 2، ص 173 - 176.
5. همان؛ تفسیر نمونه، ج1، ص 375.
6. مجمع البیان،‌ ج 1 - 2، ص 1754.
7. بقره(2 ) آیة‌102؛ مجمع البیان، ج 1 - 2، ص 175.