گلچین احادیث معصومین : (فضیلت و اعمال ماه شعبان)

تب‌های اولیه

24 پستها / 0 جدید
آخرین ارسال
گلچین احادیث معصومین : (فضیلت و اعمال ماه شعبان)

(1) 16- ابن عباس روايت كرده است كه رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم در حالى كه يارانش از فضيلت ماه شعبان سخن مى‏گفتند فرمود:

ماه شريفى است، و آن ماه من است، و فرشتگانى كه حامل عرشند آن را بزرگ مى‏دارند و حقّش را مى‏شناسند، و آن ماهى است كه در آن روزيهاى مؤمنان به خاطر ماه رمضان افزون مى‏شوند، و بهشت، زينت و آراسته مى‏گردد،

و به اين جهت نامش را شعبان گذاشتند كه روزيهاى مؤمنان در آن تقسيم مى‏شود، و آن، ماه عمل است، و در آن هر حسنه‏اى هفتاد برابر مى‏شود، و سيئه (از نامه اعمال) پاك و گناهان آمرزيده مى‏گردد، و عمل نيك، مورد قبول قرار مى‏گيرد.

پروردگار با عظمت در آن ماه به بندگانش مباهات مى‏كند و از عرش خويش به روزه‏داران و عبادت‏كنندگان خود نظرى مى‏افكند، و در برابر حاملان عرش خود به آنها مباهات مى‏كند.

در اين هنگام، حضرت علىّ بن ابى طالب عليه السّلام از جا برخاست و عرض كرد: پدر و مادرم بفدايت اى رسول خدا! فضايل اين ماه را بيشتر بيان كنيد، تا ميل به روزه گرفتن و عبادت كردن در اين ماه، در ما افزون شود، و به تهجّد و شب‏زنده‏دارى بپردازيم.

رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم فرمود: هر كس روز اول ماه شعبان را روزه بگيرد خداوند براى او هفتاد حسنه مى‏نويسد، و هر حسنه‏اى برابر با (ثواب) يك سال عبادت است.

و هر كس دو روز از ماه شعبان را روزه بگيرد، گناهانى كه باعث نابودى اويند، آمرزيده مى‏شوند.
و هر كس سه روز در ماه شعبان را روزه بدارد، هفتاد درجه در بهشت از درّ و ياقوت براى او بالا برده خواهد شد.
و هر كس چهار روز از ماه شعبان را روزه بگيرد، در روزى او گشايش حاصل مى‏شود.
و هر كس پنج روز از ماه شعبان را روزه بدارد، خداوند محبّت او را در دلهاى مردم قرار مى‏دهد.
و هر كس شش روز از ماه شعبان را روزه بگيرد، خداوند هفتاد نوع بلا را از او دور مى‏سازد.
و هر كس هفت روز از ماه شعبان را روزه بدارد، از ابليس و دستيارانش و وسوسه‏ها و اشارات وسوسه انگيز وى در امان مى‏ماند.
و هر كس هشت روز از ماه شعبان را روزه بگيرد از دنيا رحلت نمى‏كند مگر آنكه از آب حوضهاى قدس سيراب شود.
و هر كس نه روز از ماه شعبان را روزه بگيرد منكر و نكير به هنگام سؤال، با وى مهربان و با عطوفت خواهند بود.
و هر كس ده روز از ماه شعبان را روزه بگيرد، خداوند قبر او را هفتاد ذراع در هفتاد ذراع وسعت مى‏دهد.
و هر كس يازده روز از ماه شعبان را روزه بگيرد، يازده مناره از نور بر فراز قبرش نصب مى‏شود.
و هر كس دوازده روز از ماه شعبان را روزه بگيرد، هفتاد هزار فرشته هر روز او را در قبرش زيارت مى‏كنند تا زمانى كه در صور بدمند.
و هر كس سيزده روز از ماه شعبان را روزه بگيرد، فرشتگان هفت آسمان براى او طلب آمرزش مى‏كنند.
و هر كس چهارده روز از ماه شعبان را روزه بدارد به چهار پايان و درندگان حتّى ماهيان درياها الهام مى‏شود كه براى او طلب آمرزش كنند.
و هر كس پانزده روز از ماه شعبان را روزه بگيرد، پروردگار عزيز و مقتدر او را مورد خطاب قرار مى‏دهد كه: به عزّتم قسم كه تو را در آتش نمى‏سوزانم.
و هر كس شانزده روز از ماه شعبان را روزه بدارد، هفتاد درياى آتش براى او خاموش مى‏شود.
و هر كس هفده روز از ماه شعبان را روزه بگيرد، تمام درهاى آتش به روى او بسته خواهد شد.
و هر كس هجده روز از ماه شعبان را روزه بگيرد، (در آخرت) تمام درهاى بهشت به روى او باز مى‏گردد.
و هر كس نوزده روز از ماه شعبان را روزه بگيرد، هفتاد هزار قصر از درّ و ياقوت در بهشت به وى عطا مى‏شود.
و هر كس بيست روز از ماه شعبان را روزه بدارد، هفتاد هزار از حوريان بهشتى را به‏ همسرى او درآورند.
و هر كس بيست و يك روز از ماه شعبان را روزه بگيرد، فرشتگان به وى خوش آمد مى‏گويند و بالهاى خويش را بر بدن او مى‏سايند.
و هر كس بيست و دو روز از ماه شعبان را روزه بگيرد، هفتاد هزار جامه از سندس و استبرق بر او مى‏پوشانند.
و هر كس بيست و سه روز از ماه شعبان را روزه بدارد، به هنگام بيرون آمدن از قبر، مركبى از نور براى او آماده مى‏كنند، و او بر آن مركب نور سوار مى‏شود و بسوى بهشت به پرواز در مى‏آيد.
و هر كس بيست و چهار روز از ماه شعبان را روزه بگيرد، اختيار شفاعت هفتاد هزار نفر از اهل توحيد به او كرامت مى‏شود.
و هر كس بيست و پنج روز از ماه شعبان را روزه بگيرد، امان بيزارى از نفاق به او داده مى‏شود.
و هر كس بيست و شش روز از ماه شعبان را روزه بگيرد، خداوند جواز عبور از صراط را به او عنايت مى‏فرمايد.
و هر كس بيست و هفت روز از ماه شعبان را روزه بگيرد، خداوند برات رهائى او را از آتش جهنّم صادر مى‏كند.
و هر كس بيست و هشت روز از ماه شعبان را روزه بگيرد، چهره‏اى نورانى و شاد پيدا مى‏كند.
و هر كس بيست و نه روز از ماه شعبان را روزه بگيرد، (مقام و منزلت ناشى از خشنودى پروردگار بزرگ را كه بزرگترين پاداشهاست به دست مى‏آورد.
و هر كس سى روز از ماه شعبان را روزه بدارد، جبرئيل او را از پيشگاه عرش مورد خطاب قرار مى‏دهد كه: اى مرد! عمل خود را از سر گير، و از نو شروع به كار كن، زيرا گناهان گذشته تو همه آمرزيده شد، و اين گفته پروردگار عالميان است كه: اگر گناهان تو به شماره ستارگان آسمان و قطره‏هاى باران و برگهاى درختان و به تعداد شنهاى بيابان و به شماره روزهاى دنيا باشد، من همه آنها را آمرزيدم، و انجام اين كار در ازاى روزه‏دارى تو در ماه شعبان از براى خداوند گران نيست.

ثواب الأعمال و عقاب الأعمال، النص، ص: 61

رسول خدا (ص) فرمود شعبان‏ ماه‏ من‏ است‏ و رمضان ماه خداى عز و جل هر كه يك روز از ماه مرا روزه دارد من در قيامت شفيع اويم و هر كه ماه رمضان را روزه دارد از دوزخ آزاد گردد.

الأمالي( للصدوق)، النص، ص: 628

امام رضا (ع) ميفرمود هر كه در هر روز از شعبان هفتاد بار بگويد استغفر اللَّه و أسأله التوبة خدا برائت از دوزخ و گذرنامه از صراط برايش نويسد.

الأمالي( للصدوق)، النص، ص: 628

ابو عبد اللَّه صادق (ع) فرمود: روزه ماه شعبان با روزه ماه رمضان پشت سر هم- بخدا سوگند- كه مايه آشتى با خداوند است.

الكافي (ط - الإسلامية)، ج‏4، ص: 91

ابو حمزه ثمالى از امام ابو جعفر عليه السّلام روايت كرده است، كه فرمود: كسى كه شعبان را روزه بدارد، آن روزه او را از هر گونه لغزشى و وصمتى و با دره‏اى پاك‏ كننده است.

ابو حمزه گفت: پس به امام ابو جعفر عليه السّلام گفتم:وصمت چيست؟

فرمود: قسم در معصيت، و نذر در معصيت، و هيچ گونه نذرى در معصيت تحقّق نمى‏پذيرد. گفتم: پس بادره چيست؟ فرمود: بادره قسم به هنگام خشم است، و توبه آن پشيمانى از آن است.

من لا يحضره الفقيه، ج‏2، ص: 92

و حسن بن محبوب، از عبد اللَّه بن مرحوم أزدى روايت كرده است، كه گفت: امام صادق عليه السّلام را شنيدم كه مى‏فرمود:

كسى كه نخستين روز از شعبان را روزه بدارد البته بهشت بر او واجب مى‏شود، و كسى كه دو روز روزه بدارد، خدا در هر روز و شب در دار دنيا به نظر لطف در او مى‏نگرد، و در بهشت نگريستن بسوى او را دوام مى‏بخشد، و كسى كه سه روز روزه بدارد، خدا در هر روز از عرش‏ خود او را در بهشت خود ديدار مى‏كند.

من لا يحضره الفقيه، ج‏2، ص: 92

و امام صادق عليه السّلام فرمود: كسى كه سه روز از آخر شعبان را روزه بدارد، و آن را به ماه رمضان وصل كند، خدا روزه دو ماه پياپى را براى او مى‏نويسد.

من لا يحضره الفقيه، ج‏2، ص: 94

حريز از زراره روايت كرده است كه گفت: به امام ابو جعفر عليه السّلام معروض داشتم كه در باره نيمه شعبان چه مى‏فرمائيد؟

امام علیه السلام فرمود: خداى عزّ و جلّ در آن شب بيشتر از موى بزهاى طايفه كلب از خلق خود را مى‏آمرزد، و خداى عزّ و جلّ فرشتگانش را به آسمان دنيا و به زمين مكه نازل مى‏فرمايد.

من لا يحضره الفقيه، ج‏2، ص: 94

امام صادق (ع) فرموده است، هر كس در ماه شعبان صدقه‏يى بدهد، خداوند آن‏ صدقه را پرورش مى‏دهد، همان گونه كه شما كره شتر خود را پرورش مى‏دهيد و روز قيامت در حالى كه آن صدقه به بزرگى كوه احد شده است به او خواهد رسيد

روضة الواعظين و بصيرة المتعظين (ط - القديمة)، ج‏2، ص: 403

عبد اللَّه بن مرحوم ازدى نقل كرده است كه از امام صادق عليه السّلام شنيدم كه مى‏فرمود:

هر كس روز اول ماه شعبان را روزه بگيرد، حتما بهشت بر او واجب مى‏شود؛ و هر كس دو روز (از ماه شعبان) را روزه بگيرد خداوند متعال در عالم دنيا در هر روز و هر شب به او نظر مى‏كند و نظر خداوند به او تا در بهشت نيز ادامه مى‏يابد؛ و هر كس سه روز روزه بگيرد هر روز از بهشت خدا را در عرشش زيارت مى‏كند

ثواب الأعمال و عقاب الأعمال، النص، ص: 59

مفضّل از امام صادق عليه السّلام روايت كرده است كه: به خدا سوگند كه روزه ماه شعبان و ماه رمضان- دو ماه متوالى- همان توبه‏اى است كه خداوند متعال پذيرفته باشد.

ثواب الأعمال و عقاب الأعمال، النص، ص: 59

زيد بن اسلم روايت كرده است كه از پيامبر خدا صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم در مورد روزه ماه رجب پرسيدند، حضرت فرمود: چرا از (روزه) ماه شعبان غافليد؟!

ثواب الأعمال و عقاب الأعمال، النص، ص: 61

از انس بن مالك روايت شده است كه از رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم پرسيدند: كدام يك از روزه‏ها بهتر است؟ فرمود: ماه شعبان به نيّت بزرگداشت ماه رمضان.

ثواب الأعمال و عقاب الأعمال، النص، ص: 61

ام سلمه روايت كرده است كه رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم در هيچ ماهى تا پايان ماه روزه نمى‏گرفت مگر ماه شعبان كه آن را به ماه رمضان متّصل مى‏كرد.

ثواب الأعمال و عقاب الأعمال، النص، ص: 61

امام رضا (ع) فرموده است، شب نيمه شعبان، شبى است كه خداوند گردنهاى بندگان را از آتش آزاد مى‏فرمايد و گناهان بزرگ را در آن شب مى‏آمرزد.

به ايشان گفته شد، آيا براى آن شب نمازى بيشتر از شبهاى ديگر هست؟ فرمود: چيز واجبى نيست ولى اگر دوست داريد كه نماز مستحبى در آن شب بگزاريد، بر شما باد كه نماز جعفر طيار رضوان اللَّه عليه را بگزاريد و فراوان دعا و طلب آمرزش و ياد خدا كنيد كه پدرم مى‏فرمود: در آن شب دعا مستجاب است.

روضة الواعظين و بصيرة المتعظين (ط - القديمة)، ج‏2، ص: 402

امام صادق (ع) فرموده است، روزه رمضان و شعبان موجب پذيرش توبه است، هر چند براى گناه ريختن خون حرامى باشد

روضة الواعظين و بصيرة المتعظين (ط - القديمة)، ج‏2، ص: 403

امام على عليه السلام :روزه ماه شعبان ، وسواس دل و پريشانى هاى جان را از بين مى برد .

الخصال، ج‏2، ص: 612

تميم بن عبد اللَّه قرشى بسند مذكور در متن از عبد السّلام هروى‏ روايت كرده كه گفت: در روز جمعه آخر شعبان بود كه بر على بن موسى عليهما السّلام وارد شدم، فرمود:

اى ابا صلت ماه شعبان بيشترش گذشت و اين جمعه آخر آن است، پس آنچه از اعمال خير كه در اين ماه در انجام آن كوتاهى كرده ‏اى در اين چند روزى كه باقى مانده تدارك كن، و بر تو باد به انجام آنچه بحال تو مفيد است و ترك آنچه براى تو فائده‏اى ندارد، و دعا و استغفار و تلاوت قرآن را افزون كن، و از گناهان و نافرمانيهايت بسوى خدا باز گرد و توبه نما، تا اين ماه خدا بتو رو كرده باشد در حالى كه تو با خدايت- عزّ و جلّ- اخلاص ورزيده باشى، و امانتى بر گردن خود باقى مگذار مگر آنكه آن را ادا كنى، و نيز در دلت كينه هيچ مؤمنى نباشد مگر اينكه آن را از دل بيرون كنى، و هيچ گناهى را كه مرتكب بوده‏اى وامگذار مگر آنكه آن را رها كرده و از آن دورى گزينى، و از خداوند پروا داشته باش، و در امور نهان و آشكارت بر او توكّل و اعتماد كن، و هر كس بر خدا توكّل كند همانا خداوند او را كافى است، زيرا خداوند رساننده است كار خود را، و براى هر چيز اندازه‏اى قرار داده است، و در باقيمانده اين ماه زياد اين ذكر را بگوى:


«اللّهم إن لم تكن قد غفرت لنا في ما مضى من شعبان فاغفر لنا فيما بقي منه»



(يعنى: پروردگارا! اگر تاكنون در اين ماه كه بسر نرسيده‏ است ما را نبخشيده ‏اى، پس از تو ميخواهيم كه در باقيمانده اين ماه ما را ببخشى و بيامرزى) زيرا خداوند تبارك و تعالى در اين ماه مردم بسيارى را از آتش آزاد مى‏كند بجهت احترام ماه مبارك رمضان.


[=Traditional Arabic][=Traditional Arabic]

عيون أخبار الرضا عليه السلام، ج‏2، ص: 51
[=Traditional Arabic]

[=Traditional Arabic][=Traditional Arabic]مناجات امیرمومنان عليه السّلام در ماه شعبان‏:
[=Traditional Arabic][=Traditional Arabic]

[=Traditional Arabic] اللّهمّ صلّ على محمّد و ال محمّد و اسمع دعائى اذا دعوتك و اسمع ندائى اذا ناديتك و اقبل علىّ اذا ناجيتك فقد هربت اليك و وقفت بين يديك مسكينا لك متضرّعا اليك راجيا لما لديك ثوابى و تعلم ما فى نفسى و تخبر حاجتى و تعرف ضميري و لا يخفى عليك امر منقلبى و مثواى و ما اريد ان ابدئ به من منطقى و اتفوّه به من طلبتى و ارجوه لعاقبتى و قد جرت مقاديرك علىّ يا سيّدى فيما يكون منّى الى اخر عمرى من سريرتى و علانيتى و بيدك لا بيد غيرك زيادتى و نقصى و نفعى و ضرّى الهى ان حرمتنى فمن ذا الّذى يرزقنى و ان خذلتنى فمن ذا الّذى ينصرنى الهى اعوذ بك من غضبك و حلول سخطك الهى ان كنت غير مستأهل لرحمتك فانت اهل ان تجود علىّ بفضل سعتك الهى كأنّى بنفسى واقفة بين يديك و قد اظلّها حسن توكّلى عليك فقلت ما انت اهله و تغمّدتنى بعفوك الهى ان عفوت فمن اولى منك بذلك و ان كان‏ [=Traditional Arabic][=Traditional Arabic][=Traditional Arabic]قد دنى اجلى و لم يدننى منك عملى فقد جعلت الإقرار بالذّنب اليك وسيلتى الهى قد جرت على نفسى بالنّظر لها فلها الويل ان لم تغفر لها الهى لم يزل برّك علىّ ايّام حيوتى فلا تقطع برّك عنّى فى مماتى الهى كيف ايس من حسن نظرك لى بعد مماتى و انت لم تولّنى الّا الجميل فى حيوتى الهى تولّ من امرى ما انت اهله الهى وعد بفضلك على مذنب قد غمره جهله الهى قد سترت علىّ ذنوبا فى الدّنيا و انا احوج الى سترها علىّ منك فى الأخرى الهى قد احسنت الىّ اذ لم تظهرها لأحد من عبادك الصّالحين فلا تفضحنى يوم القيمة على رؤس الأشهاد الهى جودك بسط املى و عفوك اعظم من عملى الهى فسرّنى بلقائك يوم تقضى فيه بين عبادك الهى اعتذارى اليك اعتذار من لم يستغن عن قبول عذره فاقبل عذرى يا كريم يا اكرم من اعتذر اليه المسيئون الهى لا تردّ حاجتى و لا تخيّب طمعى و لا تقطع منك رجائى و املى الهى لو اردت هوانى لم تهدنى و لو اردت فضيحتى لم تعافنى‏ [=Traditional Arabic][=Traditional Arabic][=Traditional Arabic]الهى ما اظنّك تردّنى فى حاجة قد افنيت عمرى فى طلبها منك الهى فلك الحمد ابدا ابدا دائما سرمدا يزيد و لا يبيد كما تحبّ و ترضى الهى ان اخذتنى بجرمى اخذتك بعفوك و ان اخذتنى بذنوبى اخذتك بمغفرتك و ان ادخلتنى النّار اعلمت اهلها انّى احبّك‏ الهى ان كان قد صغر فى جنب طاعتك عملى فقد كبر فى جنب رجائك املى الهى كيف انقلب من عندك بالخيبة محروما و قد كان حسن ظنّى بجودك ان تقلبنى بالنّجاة مرحوما الهى و قد افنيت عمرى فى شره السّهو عنك و ابليت شبابى فى سكرة التّباعد منك الهى فلم استيقظ ايّام اغترارى بك و ركونى الى سبيل سخطك الهى و انا عبدك و ابن عبديك قائم بين يديك متوسّل بكرمك اليك الهى انا عبد اتنصّل اليك ممّا كنت اواجهك به من قلّة استحيائى من نظرك و اطلب العفو منك اذ العفو نعت لكرمك الهى لم يكن لى حول فأنتقل به عن معصيتك الّا فى وقت ايقظتنى لمحبّتك و كما اردت ان اكون كنت فشكرتك بادخالى فى كرمك و لتطهير قلبى من اوساخ الغفلة عنك الهى انظر الىّ نظر من ناديته فاجابك و استعملته‏ [=Traditional Arabic][=Traditional Arabic][=Traditional Arabic]بمعونتك فأطاعك يا قريبا لا يبعد عن المغترّبه و يا جوادا لا يبخل عن من رجى ثوابه‏ الهى هب لى قلبا يدنيه منك شوقه و لسانا يرفع اليك صدقه و نظرا يقرّبه منك حقّه الهى انّ من تعرّف بك غير مجهول و من لا ذبك غير مخذول و من اقبلت عليه غير مملوك الهى انّ من انتهج بك لمستنير و انّ من اعتصم بك لمستجير و قد لذت بك يا الهى فلا تخيّب ظنّى من رحمتك و لا تحجبنى عن رافتك الهى اقمنى فى اهل ولايتك مقام من رجى الزّيادة من محبّتك الهى و الهمنى ولها بذكرك الى ذكرك و اجعل همّتى الى روح نجاح اسمائك و محلّ قدسك الهى بك عليك الّا الحقتنى بمحلّ اهل طاعتك و المثوى الصّالح من مرضاتك فانّى لا اقدر لنفسى دفعا و لا املك لها نفعا الهى انا عبدك الضّعيف المذنب و مملوكك المنيب المعيب فلا تجعلنى ممّن صرفت عنه وجهك و حجبه سهوه عن عفوك الهى هب لى كمال‏ [=Traditional Arabic][=Traditional Arabic][=Traditional Arabic]الانقطاع اليك و انر ابصار قلوبنا بضياء نظرها اليك حتّى تخرق ابصار القلوب حجب النّور فتصل الى معدن العظمة و تصير ارواحنا معلّقة بعزّ قدسك الهى و اجعلنى ممّن ناديته فاجابك و لاحظته فصعق لجلالك فناجيته سرّا و عمل لك جهرا الهى لم اسلّط على حسن ظنّى قنوط الأياس و لا انقطع رجائى من جميل كرمك الهى ان كانت الخطايا قد اسقطتنى لديك فاصفح عنّى بحسن توكّلى عليك الهى ان حطّتنى الذّنوب من مكارم لطفك فقد نبّهنى اليقين الى كرم عطفك‏ الهى ان انامتنى الغفلة عن الإستعداد للقائك فقد نبّهتنى المعرفة بكرم الائك الهى ان دعانى الى النّار عظيم عقابك فقد دعانى الى الجنّة جزيل ثوابك الهى فلك اسئل و اليك ابتهل و ارغب و اسئلك ان تصلّى على محمّد و ال محمّد و ان تجعلنى ممّن يديم ذكرك و لا ينقض عهدك و لا يغفل عن شكرك و لا يستخفّ‏ [=Traditional Arabic][=Traditional Arabic][=Traditional Arabic]بامرك الهى و الحقنى بنور عزّك الأبهج فاكون لك عارفا و عن سواك منحرفا و منك خائفا مراقبا يا ذا الجلال و الاكرام و صلّى اللّه على محمّد رسوله و اله الطّاهرين و سلّم تسليما كثيرا
[=Traditional Arabic]

خدايا درود فرست بر محمد و آل محمد و بشنو دعايم را هنگامى كه تو را خوانم و بشنو صدايم را هر گاه ترا صدا زنم و رو بمن كن هر گاه با تو راز گويم، زيرا من بسوى تو گريختم، و پيش رويت ايستادم، در حال بيچارگى و فروتنى بدرگاهت و اميدوارم ثوابم را كه در پيش تو است، و تو آنچه را من در دل دارم ميدانى و حاجتم را آگاهى، و از نهادم با خبرى، و سرانجام كار و سر منزل من بر تو روشن است، و نيز آنچه را ميخواهم از گفتارم كه بدان لب گشايم، و آن طلبى را كه ميخواهم بزبان آرم، و اميد آن را براى سرانجام كارم دارم، اى آقاى من مقدرات تو بر من جارى گشته در آنچه از من تا آخر عمر سرزند، چه از كارهاى پنهانيم و چه آشكارم، و بدست تو است نه بدست ديگرى كم و زياد شدن و سود و زيان من.

[=Traditional Arabic]خدايا اگر توأم محروم كنى پس كيست كه روزيم دهد و اگر تو خوارم كنى پس كيست كه ياريم دهد، خدايا پناه برم بتو از خشمت و فرو ريختن عذابت.

[=Traditional Arabic]خدايا اگر من شايستگى رحمت ترا ندارم ولى تو شايسته آنى كه از زياده بخششت بمن احسان كنى، خدايا خود را چنان مينگرم كه گويا در برابرت ايستاده و آن توكل نيكوئى كه بر تو دارم بر من سايه افكنده و تو نيز آنچه را شايسته آنى در باره من فرموده و مرا در سراپرده عفو خويش پوشانده‏اى.

[=Traditional Arabic]خدايا اگر بگذرى پس كيست كه از تو بدين كار سزاوارتر باشد، و اگر مرگم نزديك شده و عملم مرا بتو نزديك نكرده من بناچار قرار ميدهم اقرار بگناه را وسيله خويش بدرگاهت، خدايا من بر خويشتن ستم كردم در آن توجهى كه بدان كردم، پس واى بر او اگر نيامرزيش،

خدايا پيوسته در دوران زندگى نيكى تو بر من ميرسد پس نيكيت را در هنگام مرگ از من مگير، خدايا من چگونه مأيوس شوم از اينكه پس از مرگ مورد حسن نظر تو واقع گردم، در صورتى كه در دوران زندگيم جز به نيكى سرپرستيم نكردى،

خدايا سرپرستى كن كار مرا چنانچه تو شايسته آنى و توجه كن بر من بفضل خويش كه همچون گنهكارى هستم كه نادانيش سرا پاى او را فرا گرفته، خدايا براستى تو گناهانى را در دنيا بر من پوشاندى كه بپوشاندن آن در آخرت محتاج‏ترم (در دنيا پوشاندى) باينكه آشكارش نكرده‏اى براى هيچ يك از بندگان شايسته‏ات،

اى خدا پس در روز قيامت در برابر ديدگان مردم مرا رسوا مكن، خدايا جود و بخششت آرزويم را گستاخ كرده، و گذشت تو برتر است از عمل من، خدايا مرا در آن روزى كه ميان بندگانت داورى كنى به ديدارت مسرورم ساز،

خدايا عذرخواهى من بدرگاهت عذرخواهى كسى است كه بى‏نياز نشده از پذيرفتن عذرش، پس عذر مرا بپذير اى بزرگوارترين كسى كه گنهكاران بدرگاهش معذرت خواهى كنند،

خدايا حاجتم را باز مگردان و طمعم را بنوميدى مكشان، و اميد و آرزويم را از درگاهت قطع مفرما، خدايا اگر خوارى مرا خواسته بودى راهنمائيم نميكردى، و اگر رسوائيم را ميخواستى تندرستيم نميدادى.

[=Traditional Arabic]خدايا گمان ندارم كه مرا بازگردانى در مورد حاجتى كه عمر خويش را درخواستن آن از تو، سپرى كردم، خدايا ستايش خاص‏ [=Traditional Arabic]تو است ستايش ابدى جاويدان هميشگى كه فزون شود ولى كم نگردد، بدان نحو كه دوست دارى و خوشنود شوى،

خدايا اگر مرا بجنايتم مأخوذ دارى من هم تو را بعفوت بگيرم، و اگر بگناهانم بگيرى من هم تو را بآمرزشت بگيرم، و اگر بدوزخم ببرى بدوزخيان اعلام كنم كه تو را دوست دارم.

[=Traditional Arabic]خدايا اگر عمل من در جنب اطاعت تو كوچك است ولى آرزويم در كنار اميد بتو بزرگ است،

خدايا چگونه من از پيش تو محروم برگردم با اينكه چنان حسن ظنى بجود و بخششت دارم كه مرا مورد رحمت خويش قرار داده با نجات بازم خواهى گرداند،

خدايا من عمرم را در حرص غفلت از تو سپرى كردم، و جوانيم را در مستى دورى از تو از بين بردم، و از اين رو خدايا بيدار نشدم در آن روزگارى كه بكرم تو مغرور بودم، و براه خشم تو متمايل گشته بودم،

خدايا من بنده تو و فرزند بنده توأم كه در برابرت ايستاده و بوسيله كرم تو بدرگاهت توسل جويم، خدايا من بنده‏اى هستم كه ميخواهم از آلودگى آنچه بدان با تو روبرو شدم از بى‏حيائى خودم در پيش روى تو، خود را پاك سازم، و از تو گذشت ميخواهم زيرا گذشت وصف شناساى كرم تو است.

[=Traditional Arabic]خدايا من آن نيروئى كه بتوانم بوسيله آن خود را از نافرمانيت منتقل سازم ندارم، مگر در آن وقت كه تو براى دوستيت بيدارم كنى، و آن طور كه خواهى باشم، پس تو را سپاس گويم كه مرا در كرم خويش داخل كرده‏اى، و دلم را از چركيهاى بيخبرى و غفلت خويش پاكيزه ساختى.

[=Traditional Arabic]خدايا بمن بنگر نگريستن كسى كه او را خوانده ‏اى و او پاسخت داده، و بيارى خويش بكارش واداشته ‏اى، و فرمانبرداريت كرده، اى نزديكى كه دور نگردى از آن كس كه بدو مغرور گشته، و اى بخشنده‏اى كه‏ [=Traditional Arabic]بخل نور زد از آن كس كه اميد نيكش دارد، خدايا دلى بمن بده كه اشتياق بتو موجب نزديكيش گردد، و زبانى كه صدق گفتارش بسوى تو بالا آيد و نظر حقيقت بينى كه همان حقيقتش او را بتو نزديك گرداند،

خدايا كسى كه بوسيله تو شناخته شود گمنام نيست، و كسى كه بتو پناهنده شد خوار نيست و كسى كه تو بسويش رو كنى بنده ديگرى نخواهد بود،

خدايا براستى هر كس بتو راه جويد راهش روشن، و هر كه بتو پناه جويد پناه دارد، و من خدايا بتو پناه آورده‏ام، پس گمانى را كه به رحمتت دارم نوميد مكن، و از مهر خويش منعم مفرما، خدايا جاى مرا در ميان دوستدارانت جاى آن دسته از ايشان قرار ده كه اميد افزايش دوستيت را دارند، خدايا در دلم انداز شيدائى و شيفتگى ذكر خود را پياپى، و همتم را در نشاط فيروز شدن اسمائت و محل قدست قرار ده،

خدايا بحق خودت بر خودت سوگند كه مرا بمحل فرمانبردارانت و جايگاه شايسته‏اى از مقام خوشنوديت برسانى، زيرا كه من قادر بر دفع چيزى از خود نيستم و مالك سودى هم برايش نيستم خدايا من بنده ناتوان گنهكار تو و مملوكى زار و توبه‏ كننده بدرگاهت هستم پس مرا در زمره كسانى كه روى از آنها گرداندى و غفلتشان مانع از گذشت تو گشته قرارم مده، خدايا بريدن كاملى از خلق بسوى خود بمن عنايت كن و ديده‏هاى دلمان را بنور توجهشان بسوى خود روشن گردان تا ديده ‏هاى دل پرده‏هاى نور را پاره كند و بمخزن اصلى بزرگى و عظمت برسد و ارواح ما آويخته بعزت مقدست گردد، خدايا قرارم ده از كسانى كه او را خواندى و پاسخت داد، و در معرض توجه قرارش دادى و او در برابر جلال تو مدهوش گشت، و از اين رو در پنهانى با او براز گوئى پرداختى ولى او آشكارا برايت كار كرد.
[=Traditional Arabic]
خدايا بخوش بينى من نااميدى را مسلط مكن، و اميدم را كه‏
[=Traditional Arabic]بكرم نيكويت دارم قطع مكن، خدايا اگر خطاهايم مرا از نظرت انداخته پس بدان اعتماد خوبى كه بتو دارم از من درگذر، خدايا اگر گناهانم مرا از بزرگواريهاى لطف تو دور ساخته ولى در عوض يقين ببزرگى توجه تو مرا هشيار كرده.

[=Traditional Arabic]
خدايا اگر بيخبرى از آماده شدن براى ديدارت مرا بخواب فرو برده، ولى در عوض معرفت ببزرگى نعمتهايت مرا بيدار كرده، خدايا اگر بزرگى كيفرت مرا بدوزخ انداخته ولى در مقابل پاداش فراوانت مرا ببهشت دعوت ميكند،

خدايا پس از تو ميخواهم و بسوى تو زارى كنم و بگرايم، و از تو خواهم كه درود فرستى بر محمد و آل محمد، و مرا از كسانى قرار دهى كه پيوسته بياد تواند و پيمانت را نمى‏شكنند، و از شكر تو غافل نشوند، و دستور تو را سبك نشمارند، خدايا مرا برسان بنور درخشان عزتت تا عارف بذاتت باشم، و از غير تو روگردان باشم، و از تو ترسان و نگران باشم، اى صاحب جلالت و بزرگوارى، و درود خدا بر محمد پيامبرش و بر آل پاكش و سلام بسيار بر ايشان باد.[=Traditional Arabic]

[=Traditional Arabic]
[=Traditional Arabic]الصحيفة العلوية و التحفة المرتضوية / ترجمه رسولى، النص، ص: 185

حضرت ابى عبد اللَّه عليه السّلام فرمودند:


هنگامى كه نيمه شعبان مى‏شود از افق اعلى منادى نداء مى‏كند: اى زائرين حسين عليه السّلام به اهل خود برگرديد در حالى كه آمرزيده شده‏ايد، ثواب و اجر شما بر خدا است كه پروردگار شما بوده و بر محمّد است كه پيغمبر شما مى‏باشد.

كامل الزيارات، النص، ص: 179
[=Traditional Arabic]

حضرت على بن الحسين عليهما السّلام فرمودند:
كسى كه دوست دارد صد و بيست و چهار هزار پيامبر با او مصافحه كنند بايد قبر حضرت حسين بن على عليهما السّلام را در نيمه ماه شعبان زيارت كند چه آنكه ارواح انبياء عليهم السّلام از خدا اذن گرفته تا آن جناب را زيارت كنند پس به ايشان اذن داده مى‏شود، پنج تن از ايشان اولو العزم هستند.

عرض كرديم: ايشان چه كسانى هستند؟

امام عليه السّلام فرمودند: حضرات نوح و ابراهيم و موسى و عيسى و محمّد صلى اللَّه عليهم اجمعين.

محضر مباركش عرضه داشتيم: معناى اولو العزم چيست؟

حضرت فرمودند:

يعنى مبعوث شده‏اند به شرق و غرب زمين، به جنّ و انس.

كامل الزيارات، النص، ص: 179

حضرت ابو عبد اللَّه عليه السّلام فرمودند:


كسى كه حضرت امام حسين عليه السّلام را شب نيمه شعبان و شب عيد فطر و شب عرفه در يك سال زيارت كند خداوند متعال ثواب هزار حج و هزار عمره قبول شده برايش مى‏نويسد، و هزار حاجت از حوائج دنيا و آخرش روا مى‏گردد.


كامل الزيارات، النص، ص: 180

حضرت ابو عبد اللَّه عليه السّلام فرمودند:

اى يونس، در شب نيمه شعبان خداوند متعال گناهان گذشته و آينده هر مؤمنى كه قبر حضرت امام حسين عليه السّلام را در آن شب زيارت كند مى‏آمرزد و به ايشان گفته مى‏شود:

شروع به انجام عمل كنيد.

راوى مى‏گويد: محضر مباركش عرض كردم: اين همه عنايت و لطف براى كسى است كه امام حسين عليه السّلام را در نيمه شعبان زيارت كند؟

حضرت فرمودند:

اى يونس اگر مردم را خبر دهم به فضيلتى كه در زيارت اين شب است قطعا مردان بر چوب سوار شده و خود را به سر قبر مطهّرش مى‏رسانند.

كامل الزيارات، النص، ص: 181
[=Traditional Arabic]

امام رضا عليه السلام : امير المؤمنين عليه السلام سه شب را نمى خوابيد : شب بيست و سوم ماه رمضان ، شب عيد فطر و شب نيمه ماه شعبان ؛ در اين شبها ، روزيها تقسيم و مدّت عمر و هر آنچه در آن سال رخ خواهد داد ، تعيين مى شود .

وسائل الشيعة، ج‏8، ص: 110