جمع بندی حادث یا قدیم بودن جهان در مکتب عرفان اسلامی

تب‌های اولیه

3 پستها / 0 جدید
آخرین ارسال
حادث یا قدیم بودن جهان در مکتب عرفان اسلامی

با سلام

از نظر عرفا و مکتب عرفان اسلامی جهان قدیم است یا حادث ؟

با نام و یاد دوست




کارشناس بحث: استاد صدیق

پرسش:
از نظر عرفا و مکتب عرفان اسلامی، جهان قدیم است یا حادث.؟

پاسخ:
مسأله حدوث و قِدَم عالم، یکی از مسائل مهمی است که از دیرباز مورد توجه و دغدغه اندیشمندان بوده است. در عرف عرفانی این مسأله به عنوان «تجدد امثال» مطرح شده است.

بر اساس نگاه عرفانی، عالم حادث است و دگرگون البته این حدوث به معنای حدوث زمانی متکلمان نیست. یعنی این‌ طور نیست که عرفا نیز مانند متکلمان، ابتدای زمانی برای عالم قائل باشند و معتقد باشند که یک زمانی عالم ایجاد شده است و قبل از آن زمان بوده ولی عالم نبوده است.
بلکه ایشان معتقدند که هر موجودی در عالم وجود که ایجاد می‌شود، ظلّ و سایه‌ای از وجود حقیقی خداوند است و این وجود حقیقی هر لحظه به صورتی ظاهر می‌شود.

هر لحظه به شكلى بت عيّار بر آمد، دل برد و نهان شد
هر دم به لباس دگر آن يار بر آمد، گه پير و جوان شد. (1)

این ظاهر شدن وجود و جلوه وجود حقیقی حق تعالی را تجلّی می‌گویند. این تجلی‌ها به اعتقاد هیچ گاه تکرار نمی‌شود، بلکه هر لحظه با هر تجلی، جهان غیر خدا خلق شده و کامل‌تر می‌گردد و هر تجلی‎ای با تجلی قبلی کاملا متفاوت است هم از نظر جوهر و هم از نظر اعراض. اما انسان و کسی که به این عالم عادت کرده است، عالم را امری تکراری می‌داند و به منزله یک موجود پیوسته است. در حالی که تمام عالم لحظه به لحظه نو می‌شود و به تعبیر عرفانی هر لحظه تجلی جدیدی در عالم وجود می‌یابد و تجلی قبلی از بین می‌رود.(2)
نيست تكرار در تجلى او گرچه باشد بيرون ز حد شمار
ليک آن ز تجدد أمثال‏ می‌نمايد بصورت تكرار.(3)

در این نگاه، تغییر صرفا مربوط به موجودات مادی نیست بلکه کل عالم مخلوق را شامل می‌شود چه مادی و چه مجرد و در هر آنی عالمی جدید و نو حادث می‌شود.(4)
ابن ترکه در چند بیت شعر این مسأله را به خوبی، تبیین کرده است:
به هر جزوى ز كل كان نيست گردد
كل اندر دم ز امكان نيست گردد
جهان كل است و در هر طرفة العين
عدم گردد و لا يبقى زمانين‏
دگر باره شود پيدا جهانى
‏ به هر لحظه زمين و آسمانى‏
به هر لحظه جوانى كهنه پير است‏
به هر دم اندرو حشر و نشير است‏
در او چيزى دو ساعت مى‌نپايد
در آن لحظه كه مى‌‏ميرد بزايد (5)

___________
(1) ابن عربی، ترجمان الاشواق، تهران، روزنه، 1378، ص 17.
(2) اصفهانی، علی بن محمد (ابن ترکه)، شرح گلشن راز، تهران، نشر آفرینش، 1375، ص 178.
(3) کاشفی، حسین، رشحات عین الحیاة، بیروت، دارالکتب العلمیه، 2008، ص 348.
(4) قیصری، شرح فصوص الحکم، قم، انتشارات بیدار، 1363، ص 360.
(5) اصفهانی، علی بن محمد (ابن ترکه)، شرح گلشن راز، ص 178.

موضوع قفل شده است