جمع بندی حدیث یا آیه ای در مورد تأمین معاش

تب‌های اولیه

24 پستها / 0 جدید
آخرین ارسال
حدیث یا آیه ای در مورد تأمین معاش

باعرض سلام و ادب وقتتون بخیر این سوال فوری می باشد اگر زحمت بکشین ممنون میشم اگر آیه یا حدیثی از رسول اکرم (ص) یا امیر مومنان علی (ع) درمورد اینکه انسانی برای انسانی دیگر وسیله شود یاکمک کند که به نان برسد(جایی برای امرار معاش مشغول شود) یابرعکسش اگر کسی نان کسی را ببرد(مانع امرار معاشش شود یاعلی مدد باتشکرفراوان

با نام و یاد دوست


کارشناس بحث: استاد پیام

البته این موضوعی که فرمودید میشود در موضوعاتی چون سخن چینی اتفاق بیفتد مانند این روایت:
رسول اکرم صلّی اللّه علیه و آله و سلم فرمود: قَالَ النَّبِیُّ صلی الله علیه و آله لَا یَدْخُلُ الْجَنَّةَ نَمَّامٌ سخن چین وارد بهشت نمی شود. (بحار الانوار ج72 ص268)

انگیزه های سخن چینی:
1) انسان به کسی که مطلبی از او نقل می کند نظر سوء داشته و در صدد بدنام کردن وی باشد.2) بخواهد به وسیله نمّامی نسبت به کسی که نزد او سعایت می کند اظهار دوستی و محبّت نماید.3) تفریح و سرگرمی.4) هرزه گویی و مجلس آرایی و همنشـینی با اهل باطل.5) تفرقه افکنی و ایجاد تشویش و اضطراب در اذهان مردم.

6)موقعیت شغلی کسی را برای خود یادیگری خراب کردن(کاررااز چنگ کسی در آوردن).

البته دوست عزیزباید دانست که براساس آموزه های قرآنی روزی و رزق هر موجودی از جمله انسان ها تضمین شده است. (انعام، آیه ۱۵۱؛ اسراء، آیه ۳۱؛ طه، آیه ۱۳۲؛ عنکبوت، آیه ۶۰) منشا این ضمانت همان لطف، قوت و عزت الهی است که تضمین کننده روزی بندگان از سوی خداوند است. (شوری، آیه ۱۹) خداوند در آیه ۱۲ سوره شوری بیان می کند که در اختیار داشتن کلید گنجینه های آسمان و زمین از سوی خدا، باعث تضمین روزی انسان ها و دیگر موجودات است.بنابر این آدمی خیلی نگران روزی خود نبوده وبا توکل بر خدا تلاش خود را بنماید.

پیشنهاد برای مطالعه:
در مورد اينكه آن پيشوايان، اين اموال را از كجا و چگونه فراهم مي‌کردند و چه منابع مالي در اختيار داشتند، چندان بحث نشده است. در هرصورت، منابع مالي ذيل تأمين كننده برخی از انفاقات بود.

1ـ كار
همه امامان(علیهم و السلام) درضمن تعليم و تربيت به كار در مزرعه و نخلستان نيز مي‌پرداختند.
در مورد کار کردن امیرالمومنین در احادیث مفصل مطرح شده است. (كافي 5 و 74 – 75 بحار الأنوار ج 41 ص و 58الارشاد ص 272)

محمد بن منکدرگوید: می‌خواستم محمد بن علی را نصیحت کنم، اما او مرا نصیحت کرد. پرسیدند: چگونه؟ گفت: به یکی از نواحی مدینه رفتم. محمد بن علی را دیدم که کار می‌کند و عرق می‌ریزد. باخود گفتم مردی از قریش با این حال در طلب دنیاست، می‌روم تا اورا نصیحت کنم. نزدش رفتم و سلام کردم و او با مهربانی جواب داد. گفتم مردی از قریش با این حال درطلب دنیاست؟ اگر اجلت فرا رسد چه می‌کنی ؟ جواب داد:

فقال (عليه السلام): لو جاءني الموت و أنا علي هذه الحالة جاءني و أنا في طاعة من طاعة الله عزوجل. اكفُّ بها نفسي و عيالي عنك و عن النّاس، و إنما كنت أخاف أن لو جاءني الموت و أنا علي معصية من معاصي الله. فقلت: صدقت يرحمگ الله أردت أن أعظگ فوعظتني.( الکافی 5/73و74؛ الفصول المهمه /210 ؛ مطالب السئول /411. )

ودر مورد امامان دیگر هم روایت های مشابه وجود دارد.حیاة الامام الصادق 1/ 64 و الکافی 5/74 و کشف الغمة 2/162 وعنه فی بحار الأ نوار 47/5 و سیر اعلام النبلاء 6/271 و سیرة الإمام علی الهادی /59. و الاتحاف بحبّ الاشراف: 176. والفصول المهمة / 274. والصواعق المحرقة: 312.

2ـ تجارت
تجارت، یکی از راههای درآمد بوده است. رسول خدا(صلی الله علیه و آله ) و اجداد آن حضرت از طریق تجارت امرار معاش می‌کردند و برخي از ائمه(علیهم و السلام) نیز تجارت داشتند.

عن محمد بن عذافر عن أبيه قال: أعطي أبوعبدالله(عليه السلام) أبي ألفا و سبعمائة دينار فقال له: أتجر بها ثم قال: أما إنه ليس لي رغبة في ربحها و إن كان الربح مرغوبا فيه و لکني أحببت أن يراني الله عزوجل متعرضا لفوائده. قال: فربحت له فيها مائة دينار ثم لقيته فقلت له: قد ربحت لگ فيها مائة دينار. قال: ففرح أبوعبدالله(عليه السلام) بذلگ فرحا شديدا فقال: لي أثبتها في رأس مالي. ( كافي 5 / 76و77 )

[=arial]هیچ کس توان قطع رزق کسی را نداره
در یکی از آموزه های دینی از معلم نمونه ی بشریت، رسول گرامی اسلام(صلی الله علیه و آله) به دست ما رسیده چنین می خوانیم: «و لَو اَنّ جمیع الخلائق اجتمعوا علی اَن یَصرِفُوا عَنکَ شیئاً، قَد قُدِّرَلک لَم یستطیعوا...»1 اگر تمام مخلوقات عالم جمع شوند و بخواهند روزی مقدر کسی را از او بگیرند، نخواهند توانست.

[=arial] حال با توجّه به فرمایش گهربار رسول گرامی اسلام (صلی الله علیه و آله)، اگر انسان از عمق جان به این مطلب ایمان داشته باشد که خداوند روزی رسان است به گونه ای که در این مسیر هیچ کس نمی تواند مانعیتی برای آن قادر متعال ایجاد نماید.
1- بحارالأنوار، ج74، ص137

[h=2][=arial]از ما حرکت، از خدا برکت!
[/h][=arial] [=arial]یکی از یاران رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) فقیر شد، محضر رسول خدا (صلی الله علیه و آله) آمد و شرح حال خود را بیان کرد. پیغمبر (صلی الله علیه و آله) فرمود: برو هر چه در منزل داری اگر چه کم ارزش هم باشد بیاور. آن مرد انصار رفت و طاقه ای گلیم و کاسه ای را خدمت پیغمبر (صلی الله علیه و آله) آورد. حضرت آنها را در معرض فروش گذاشتند و فرمودند: چه کسی این ها را از من می خرد؟ مردی گفت: من آنها را به یک درهم خریدارم. حضرت فرمودند: کسی نیست که بیشتر بخرد؟ مرد دیگری گفت: من به دو درهم می خرم. پیغمبر (صلی الله علیه و آله) به ایشان فروخت و فرمود: اینها مال تو است. آن گاه دو درهم را به آن مرد انصار دادند و فرمودند: با یک درهم غذایی برای خانواده ات تهیه کن و با درهم دیگر تبری خریداری کن و او نیز به دستور ایشان عمل کرد و تبری خریداری کرد و خدمت پیغمبر اکرم (صلی الله علیه و آله) آورد. حضرت فرمودند: این تبر را بردار و به بیابان برو و با آن هیزم بشکن و هرچه بود، ریز و درشت، تر و خشک همه را جمع کن و در بازار بفروش. مرد به فرمایشات رسول خدا (صلی الله علیه و آله) عمل کرد، مدّت پانزده روز تلاش نمود، در نتیجه وضع زندگی او بهتر شد. پیغمبر گرامی (صلی الله علیه و آله) به او فرمودند: این بهتر از آن است که روز قیامت بیایی در حالی که در سیمایت علامت زخم صدقه باشد.
برگرفته از کتاب داستان های بحارالانوار، نوشته ی محمود ناصری

karbalanajaf;668331 نوشت:
باعرض سلام و ادب وقتتون بخیر این سوال فوری می باشد اگر زحمت بکشین ممنون میشم اگر آیه یا حدیثی از رسول اکرم (ص) یا امیر مومنان علی (ع) درمورد اینکه انسانی برای انسانی دیگر وسیله شود یاکمک کند که به نان برسد(جایی برای امرار معاش مشغول شود) یابرعکسش اگر کسی نان کسی را ببرد(مانع امرار معاشش شود یاعلی مدد باتشکرفراوان

سلام علیکم
اگر منظور شما از بخش نخست سؤال، آوردن حدیثی باشد که مدح کند کسانی را که برای دیگران شغل ایجاد می کنند یعنی آنها را استخدام می کنند، اینچنین حدیثی نه تنها وجود ندارد بلکه بر عکس احادیثی است بر کراهت این که انسان استخدام دیگری بشود. زیرا این سبب محدود شدن رزق انسان می شود.
در اسلام به دو نوع کار تولیدی و تجارتی تکیه شده است.
برای این که کسی بتواند کار تولیدی و یا تجاری راه بیاندازد می توان پولی را به او بخشید، و یا به او قرض داد و یا او را در کار خود شریک نمود و یا با او قرار داد مضاربه بست.
برای همه این چهار راه فوق، روایات فراوانی در منابع ما وجود دارد.

پیام;668690 نوشت:
البته دوست عزیزباید دانست که براساس آموزه های قرآنی روزی و رزق هر موجودی از جمله انسان ها تضمین شده است.

سلام عرض مي كنم. خسته نباشيد.
آيا منظور از اين رزق و روزي خوراك و پوشاك هستش؟ در مورد ساير نيازها چه؟
همچنين آيا درخواست نعمت و ثروت از خدا زياده خواهي محسوب مي شه يا نه؟؟
با تشكر

خدا وند در قرآن مي‌فرمايد: « هيچ جنبنده‌اي نيست. مگر اين كه رزق و روزي او بر عهدة خدا است».(1) كه همان روزي است كه خدا تضمين نموده است كه به همة مخلوقات تعلّق مي‌گيرد تا بتوانند به وجود و بقاي خود ادامه دهند. اين روزي قابل كم و زيادي و تحول نيست و حرص آدم آن را افزايش نمي‌دهد، همان طور كه تنبلي باعث كاهش آن نمي‌شود. رسول خدا فرمود: «حرص حريص رزق را بيشتر نمي‌كند و تنبلي تنبل آن را كم نمي‌كند».(2)
1. هود (11) آيه 6.
2. بحارالانوار، ج 74، ص70.

رزق و روزي كه همچون سايه، ما را تعقيب مي‌كند و براي ما مشخّص و مقدّر گرديده است كه به آن رزق مقسو یامحتوم و طالب گفته مي‌شود، اين نوع از رزق نيازي به تلاش و كوشش ندارد و از مقدّرات الهي براي شخص مي‌باشد. معناي روزي فقط خوراكي‌ها و آشاميدني‌ها نيست، بلكه همه نعمت‌هاي الهي را در بر مي‌گيرد. روزي محتوم شامل اصل وجود و هستي انسان،‌ عمر، محيط و خانواده مي‌باشد كه همة اينها بدون هيچ تلاشي براي انسان فراهم است.

پیام;669801 نوشت:
[=arial]هیچ کس توان قطع رزق کسی را نداره
در یکی از آموزه های دینی از معلم نمونه ی بشریت، رسول گرامی اسلام(صلی الله علیه و آله) به دست ما رسیده چنین می خوانیم: «و لَو اَنّ جمیع الخلائق اجتمعوا علی اَن یَصرِفُوا عَنکَ شیئاً، قَد قُدِّرَلک لَم یستطیعوا...»1 اگر تمام مخلوقات عالم جمع شوند و بخواهند روزی مقدر کسی را از او بگیرند، نخواهند توانست.

[=arial] حال با توجّه به فرمایش گهربار رسول گرامی اسلام (صلی الله علیه و آله)، اگر انسان از عمق جان به این مطلب ایمان داشته باشد که خداوند روزی رسان است به گونه ای که در این مسیر هیچ کس نمی تواند مانعیتی برای آن قادر متعال ایجاد نماید.
1- بحارالأنوار، ج74، ص137

لطفا در مورد ریشه هایی که باعث ققر آدمی می شود توضیح بیشتری بفرمایید ؟
ما می بینیم انسان های مومنی که بسیار ثروتمند هستند و انسان هایی که فارغ از سختی نگهداری ایمان و ثروتمندند و گروه های انسانی که مومند و غیر مومند اما فقیرند و حدیث محتوم بودن روزی انسان اگر امکان هست بیشتر موضوع را باز کنید و تفصیل دهید .
خداوند شما را خیر دهد

روح بخش;669981 نوشت:

سلام علیکم
اگر منظور شما از بخش نخست سؤال، آوردن حدیثی باشد که مدح کند کسانی را که برای دیگران شغل ایجاد می کنند یعنی آنها را استخدام می کنند، اینچنین حدیثی نه تنها وجود ندارد بلکه بر عکس احادیثی است بر کراهت این که انسان استخدام دیگری بشود. زیرا این سبب محدود شدن رزق انسان می شود.
در اسلام به دو نوع کار تولیدی و تجارتی تکیه شده است.
برای این که کسی بتواند کار تولیدی و یا تجاری راه بیاندازد می توان پولی را به او بخشید، و یا به او قرض داد و یا او را در کار خود شریک نمود و یا با او قرار داد مضاربه بست.
برای همه این چهار راه فوق، روایات فراوانی در منابع ما وجود دارد.


سلام علیکم
یعنی کارآفرینی در اسلام مذموم و بانکداری ممدوح است؟

رضا12;670351 نوشت:
لطفا در مورد ریشه هایی که باعث ققر آدمی می شود توضیح بیشتری بفرمایید ؟
ما می بینیم انسان های مومنی که بسیار ثروتمند هستند و انسان هایی که فارغ از سختی نگهداری ایمان و ثروتمندند و گروه های انسانی که مومند و غیر مومند اما فقیرند و حدیث محتوم بودن روزی انسان اگر امکان هست بیشتر موضوع را باز کنید و تفصیل دهید .
خداوند شما را خیر دهد

سلام بخش اول که به روایات مربوط میشه را پاسخ دهی می کنم ولی بخش دوم را از کارشناسان کلام واعتقادات سوأل بفرمایید.

تاثير گناه در فقير كردن انسان چنان جدي است كه اميرالمومنين علي عليه السلام به ما آموخت تا در دعا اينگونه بخوانيم:
اللَّهُمَّ وَ أَسْتَغْفِرُكَ لِكُلِّ ذَنْبٍ يدْعُو إِلَى الْكُفْرِ وَ يطِيلُ الْفِكْرَ وَ يورِثُ الْفَقْرَ وَ يجْلِبُ الْعُسْرَ فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ اغْفِرْهُ لِي يا خَيرَ الْغَافِرِين
خداوندا از تو طلب آمرزش مي كنم نسبت به هر گناهي كه مرا به كفر مي كشاند و توان فكر كردن را از من مي گيرد و باعث فقر من شده و زندگي مرا به سختي مي اندازد.

بحارالانوار، ج 84، ص 334

عادت بر دروغگويي

امير المومنين علي عليه السلام فرمود: اعْتِيادُ الْكَذِبِ يورِثُ الْفَقْرعادت بر دروغگويي فقرآور است.
مهمترين چيزي كه انسان را زمينگير فقر مي كند آلوده شدن به گناه و معصيت است. قرآن وعده داد كه اگر مردم اهل تقوا و دوري از گناه باشند خداوند خير و بركت آسمان و زمين را به سوي آنها سرازير مي كند؛ وَ لَوْ أَنَّ أَهْلَ الْقُرى‏ آمَنُوا وَ اتَّقَوْا لَفَتَحْنا عَلَيهِمْ بَرَكاتٍ مِنَ السَّماءِ وَ الْأَرْض
وسائل‏ الشيعة، ج 15، ص 347

ضعف مديريت و تخصص نيروي انساني : يكي از علل عمده فقر كشورها, فقدان مديريت متخصص و كاردان در امور اقتصادي است آيات و روايات بسياري , مؤمنان را از سپردن كارها به غير متخصصان و ناآگاهان باز داشته است در قرآن كريم مي خوانيم ; ((ولاتوتوا السفهاء اموالكم التي جعل الله لكم قياما"; يعني اموالتان را كه خدا مايه سامان يابي زندگي شما قرار داده است , در اختيار كم خردان قرار ندهيد)), (نساء, آيه 5).

kobram;670355 نوشت:
سلام علیکم
یعنی کارآفرینی در اسلام مذموم و بانکداری ممدوح است؟

سلام علیکم
بخشیدن پول و یا قرض دادن آن و یا شریک ساختن فردی در کاری و یا بستن عقد مضاربه مگر کارآفرینی نیست؟
اگر بانکداری در کشور، اسلامی باشد، بیشترین سهم را بانک ها در کارآفرینی خواهند داشت!
عرض کردم کارآفرینی به معنای درست کردن کارخانه ای و استخدام نمودن کارگران بدون این که آنها را سهیم در سود کارخانه نموده و مثلا سهام کارخانه را به انها واگذار کنیم، این جایگاه ممدوحی در اسلام ندارد. بلکه مذموم است! زیرا سبب محدود شدن رزق انسانها می شود و توازن عادلانه ای بین تلاش و رزق فراهم نمی شود.

[=arial]

[h=1][=arial]شانزده خصلت است كه تهى دستى آورد و هفده خصلت روزى را فراوان سازد[/h][=arial]ست عشرة خصلة تورث الفقر و سبع عشرة خصلة تزيد في الرزق‏

[=arial] [=arial] حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ عَلِيٍّ مَاجِيلَوَيْهِ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُ قَالَ حَدَّثَنَا عَمِّي مُحَمَّدُ بْنُ أَبِي الْقَاسِمِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عَلِيٍّ الْقُرَشِيِّ الْكُوفِيِّ قَالَ حَدَّثَنَا أَبُو زِيَادٍ مُحَمَّدُ بْنُ زِيَادٍ الْبَصْرِيُّ قَالَ حَدَّثَنَا عَبْدُ اللَّهِ بْنُ عَبْدِ الرَّحْمَنِ الْمَدَنِيُّ قَالَ حَدَّثَنَا ثَابِتُ بْنُ أَبِي صَفِيَّةَ الثُّمَالِيُّ عَنْ ثَوْرِ بْنِ سَعِيدٍ عَنْ أَبِيهِ سَعِيدِ بْنِ عِلَاقَةَ قَالَ سَمِعْتُ أَمِيرَ الْمُؤْمِنِينَ عَلِيَّ بْنَ أَبِي طَالِبٍ ع يَقُولُ تَرْكُ نَسْجِ الْعَنْكَبُوتِ فِي الْبَيْتِ يُورِثُ الْفَقْرَ وَ الْبَوْلُ فِي الْحَمَّامِ يُورِثُ الْفَقْرَ وَ الْأَكْلُ عَلَى الْجَنَابَةِ يُورِثُ الْفَقْرَ وَ التَّخَلُّلُ بِالطَّرْفَاءِ يُورِثُ الْفَقْرَ وَ التَّمَشُّطُ مِنْ قِيَامٍ يُورِثُ الْفَقْرَ وَ تَرْكُ الْقُمَامَةِ فِي الْبَيْتِ يُورِثُ الْفَقْرَ وَ الْيَمِينُ الْفَاجِرَةُ تُورِثُ الْفَقْرَ وَ الزِّنَا يُورِثُ الْفَقْرَ وَ إِظْهَارُ الْحِرْصِ يُورِثُ الْفَقْرَ وَ النَّوْمُ بَيْنَ الْعِشَاءَيْنِ يُورِثُ الْفَقْرَ وَ النَّوْمُ قَبْلَ طُلُوعِ الشَّمْسِ يُورِثُ الْفَقْرَ وَ تَرْكُ التَّقْدِيرِ فِي الْمَعِيشَةِ يُورِثُ الْفَقْرَ وَ قَطِيعَةُ الرَّحِمِ يُورِثُ الْفَقْرَ وَ اعْتِيَادُ الْكَذِبِ يُورِثُ الْفَقْرَ وَ كَثْرَةُ الِاسْتِمَاعِ إِلَى الْغِنَاءِ يُورِثُ الْفَقْرَ وَ رَدُّ السَّائِلِ الذَّكَرِ بِاللَّيْلِ يُورِثُ الْفَقْرَ ثُمَّ قَالَ ع أَ لَا أُنَبِّئُكُمْ بَعْدَ ذَلِكَ بِمَا يَزِيدُ فِي الرِّزْقِ قَالُوا بَلَى يَا أَمِيرَ الْمُؤْمِنِينَ فَقَالَ الْجَمْعُ بَيْنَ الصَّلَاتَيْنِ يَزِيدُ فِي الرِّزْقِ وَ التَّعْقِيبُ بَعْدَ الْغَدَاةِ وَ بَعْدَ الْعَصْرِ يَزِيدُ فِي الرِّزْقِ وَ صِلَةُ الرَّحِمِ تَزِيدُ فِي الرِّزْقِ وَ كَسْحُ الْفِنَاءِ يَزِيدُ فِي الرِّزْقِ وَ مُوَاسَاةُ الْأَخِ فِي اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ يَزِيدُ فِي الرِّزْقِ وَ الْبُكُورُ فِي طَلَبِ الرِّزْقِ يَزِيدُ فِي الرِّزْقِ وَ الِاسْتِغْفَارُ يَزِيدُ فِي الرِّزْقِ وَ اسْتِعْمَالُ الْأَمَانَةِ يَزِيدُ فِي الرِّزْقِ وَ قَوْلُ الْحَقِّ يَزِيدُ فِي الرِّزْقِ وَ إِجَابَةُ الْمُؤَذِّنِ يَزِيدُ فِي الرِّزْقِ وَ تَرْكُ الْكَلَامِ فِي الْخَلَاءِ يَزِيدُ فِي الرِّزْقِ وَ تَرْكُ الْحِرْصِ يَزِيدُ فِي الرِّزْقِ وَ شُكْرُ الْمُنْعِمِ يَزِيدُ فِي الرِّزْقِ وَ اجْتِنَابُ الْيَمِينِ الْكَاذِبَةِ يَزِيدُ فِي الرِّزْقِ وَ الْوُضُوءُ قَبْلَ الطَّعَامِ يَزِيدُ فِي الرِّزْقِ وَ أَكْلُ مَا يَسْقُطُ مِنَ الْخِوَانِ يَزِيدُ فِي الرِّزْقِ وَ مَنْ سَبَّحَ اللَّهَ كُلَّ يَوْمٍ ثَلَاثِينَ مَرَّةً دَفَعَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ عَنْهُ سَبْعِينَ نَوْعاً مِنَ الْبَلَاءِ أَيْسَرُهَا الْفَقْرُ

[=arial] [=arial] - سعيد بن علاقة گويد: شنيدم از امير المؤمنين على بن ابى طالب عليه السّلام كه ميفرمود تار عنكبوت از خانه پاك نكردن تهى دستى آورد و در حمام بول كردن تهى دستى آورد و بحال جنابت غذا خوردن تهى دستى آورد و با چوب گز خلال كردن تهى دستى آورد و ايستاده شانه زدن تهى دستى آورد و خاكروبه از خانه بيرون نبردن تهى دستى آورد و سوگند دروغ تهى دستى آورد و زنا كردن تهى دستى آورد و حرص‏ورزيدن تهى دستى آورد و پيش از سرزدن آفتاب بخواب رفتن تهى دستى آورد و در امر معاش اندازه نگه نداشتن تهى دستى آورد و از فاميل بريدن تهى دستى آورد و عادت بدروغ گفتن تهى دستى آورد و بساز و آواز فراوان گوش دادن تهى دستى آورد و گداى مرد را شبانه چيزى ندادن تهى دستى آورد.
سپس فرمود: پس از اين گفتار آيا شما را آگاه نكنم ب‏آنچه روزى را فراوان ميكند؟ عرض كردند: آرى يا امير المؤمنين فرمود: ميان دو نماز جمع كردن روزى را زياد ميكند و پس از نماز صبح و نماز عصر تعقيب خواندن روزى را فراوان سازد و رفت و آمد خانوادگى روزى را زياد ميكند و رفتن آستانه خانه روزى را زياد ميكند و با برادر دينى همراهى كردن روزى را زياد ميكند و از خداوند آمرزش خواستن روزى را زياد ميكند و امانت‏ورزى روزى را زياد ميكند و سخن بحق گفتن روزى را زياد ميكند و بصداى اذان جواب گفتن روزى را زياد مى‏كند و سخن نگفتن در مستراح روزى را زياد ميكند و حرص نورزيدن روزى را زياد مى‏كند و سپاسگزارى صاحب نعمت روزى را زياد مى‏كند و از سوگند دروغ دورى جستن روزى را زياد مى كند و پيش از غذا دست شستن (يا وضو گرفتن) روزى را زياد مى‏كند و خوردن آنچه از سفره بيرون مى‏افتد روزى را زياد مى‏كند و كسى كه هر روز سى بار خدا را تسبيح بگويد خداى عز و جل هفتاد نوع از بلا را از او برگرداند كه آسانترين‏اش تهى دستى است.
خصال شیخ صدوق ابواب سته عشر

پیام;671357 نوشت:
[=arial]

[=arial]شانزده خصلت است كه تهى دستى آورد و هفده خصلت روزى را فراوان سازد

[=arial]ست عشرة خصلة تورث الفقر و سبع عشرة خصلة تزيد في الرزق‏

[=arial] حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ عَلِيٍّ مَاجِيلَوَيْهِ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُ قَالَ حَدَّثَنَا عَمِّي مُحَمَّدُ بْنُ أَبِي الْقَاسِمِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عَلِيٍّ الْقُرَشِيِّ الْكُوفِيِّ قَالَ حَدَّثَنَا أَبُو زِيَادٍ مُحَمَّدُ بْنُ زِيَادٍ الْبَصْرِيُّ قَالَ حَدَّثَنَا عَبْدُ اللَّهِ بْنُ عَبْدِ الرَّحْمَنِ الْمَدَنِيُّ قَالَ حَدَّثَنَا ثَابِتُ بْنُ أَبِي صَفِيَّةَ الثُّمَالِيُّ عَنْ ثَوْرِ بْنِ سَعِيدٍ عَنْ أَبِيهِ سَعِيدِ بْنِ عِلَاقَةَ قَالَ سَمِعْتُ أَمِيرَ الْمُؤْمِنِينَ عَلِيَّ بْنَ أَبِي طَالِبٍ ع يَقُولُ تَرْكُ نَسْجِ الْعَنْكَبُوتِ فِي الْبَيْتِ يُورِثُ الْفَقْرَ وَ الْبَوْلُ فِي الْحَمَّامِ يُورِثُ الْفَقْرَ وَ الْأَكْلُ عَلَى الْجَنَابَةِ يُورِثُ الْفَقْرَ وَ التَّخَلُّلُ بِالطَّرْفَاءِ يُورِثُ الْفَقْرَ وَ التَّمَشُّطُ مِنْ قِيَامٍ يُورِثُ الْفَقْرَ وَ تَرْكُ الْقُمَامَةِ فِي الْبَيْتِ يُورِثُ الْفَقْرَ وَ الْيَمِينُ الْفَاجِرَةُ تُورِثُ الْفَقْرَ وَ الزِّنَا يُورِثُ الْفَقْرَ وَ إِظْهَارُ الْحِرْصِ يُورِثُ الْفَقْرَ وَ النَّوْمُ بَيْنَ الْعِشَاءَيْنِ يُورِثُ الْفَقْرَ وَ النَّوْمُ قَبْلَ طُلُوعِ الشَّمْسِ يُورِثُ الْفَقْرَ وَ تَرْكُ التَّقْدِيرِ فِي الْمَعِيشَةِ يُورِثُ الْفَقْرَ وَ قَطِيعَةُ الرَّحِمِ يُورِثُ الْفَقْرَ وَ اعْتِيَادُ الْكَذِبِ يُورِثُ الْفَقْرَ وَ كَثْرَةُ الِاسْتِمَاعِ إِلَى الْغِنَاءِ يُورِثُ الْفَقْرَ وَ رَدُّ السَّائِلِ الذَّكَرِ بِاللَّيْلِ يُورِثُ الْفَقْرَ ثُمَّ قَالَ ع أَ لَا أُنَبِّئُكُمْ بَعْدَ ذَلِكَ بِمَا يَزِيدُ فِي الرِّزْقِ قَالُوا بَلَى يَا أَمِيرَ الْمُؤْمِنِينَ فَقَالَ الْجَمْعُ بَيْنَ الصَّلَاتَيْنِ يَزِيدُ فِي الرِّزْقِ وَ التَّعْقِيبُ بَعْدَ الْغَدَاةِ وَ بَعْدَ الْعَصْرِ يَزِيدُ فِي الرِّزْقِ وَ صِلَةُ الرَّحِمِ تَزِيدُ فِي الرِّزْقِ وَ كَسْحُ الْفِنَاءِ يَزِيدُ فِي الرِّزْقِ وَ مُوَاسَاةُ الْأَخِ فِي اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ يَزِيدُ فِي الرِّزْقِ وَ الْبُكُورُ فِي طَلَبِ الرِّزْقِ يَزِيدُ فِي الرِّزْقِ وَ الِاسْتِغْفَارُ يَزِيدُ فِي الرِّزْقِ وَ اسْتِعْمَالُ الْأَمَانَةِ يَزِيدُ فِي الرِّزْقِ وَ قَوْلُ الْحَقِّ يَزِيدُ فِي الرِّزْقِ وَ إِجَابَةُ الْمُؤَذِّنِ يَزِيدُ فِي الرِّزْقِ وَ تَرْكُ الْكَلَامِ فِي الْخَلَاءِ يَزِيدُ فِي الرِّزْقِ وَ تَرْكُ الْحِرْصِ يَزِيدُ فِي الرِّزْقِ وَ شُكْرُ الْمُنْعِمِ يَزِيدُ فِي الرِّزْقِ وَ اجْتِنَابُ الْيَمِينِ الْكَاذِبَةِ يَزِيدُ فِي الرِّزْقِ وَ الْوُضُوءُ قَبْلَ الطَّعَامِ يَزِيدُ فِي الرِّزْقِ وَ أَكْلُ مَا يَسْقُطُ مِنَ الْخِوَانِ يَزِيدُ فِي الرِّزْقِ وَ مَنْ سَبَّحَ اللَّهَ كُلَّ يَوْمٍ ثَلَاثِينَ مَرَّةً دَفَعَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ عَنْهُ سَبْعِينَ نَوْعاً مِنَ الْبَلَاءِ أَيْسَرُهَا الْفَقْرُ

[=arial] - سعيد بن علاقة گويد: شنيدم از امير المؤمنين على بن ابى طالب عليه السّلام كه ميفرمود تار عنكبوت از خانه پاك نكردن تهى دستى آورد و در حمام بول كردن تهى دستى آورد و بحال جنابت غذا خوردن تهى دستى آورد و با چوب گز خلال كردن تهى دستى آورد و ايستاده شانه زدن تهى دستى آورد و خاكروبه از خانه بيرون نبردن تهى دستى آورد و سوگند دروغ تهى دستى آورد و زنا كردن تهى دستى آورد و حرص‏ورزيدن تهى دستى آورد و پيش از سرزدن آفتاب بخواب رفتن تهى دستى آورد و در امر معاش اندازه نگه نداشتن تهى دستى آورد و از فاميل بريدن تهى دستى آورد و عادت بدروغ گفتن تهى دستى آورد و بساز و آواز فراوان گوش دادن تهى دستى آورد و گداى مرد را شبانه چيزى ندادن تهى دستى آورد.
سپس فرمود: پس از اين گفتار آيا شما را آگاه نكنم ب‏آنچه روزى را فراوان ميكند؟ عرض كردند: آرى يا امير المؤمنين فرمود: ميان دو نماز جمع كردن روزى را زياد ميكند و پس از نماز صبح و نماز عصر تعقيب خواندن روزى را فراوان سازد و رفت و آمد خانوادگى روزى را زياد ميكند و رفتن آستانه خانه روزى را زياد ميكند و با برادر دينى همراهى كردن روزى را زياد ميكند و از خداوند آمرزش خواستن روزى را زياد ميكند و امانت‏ورزى روزى را زياد ميكند و سخن بحق گفتن روزى را زياد ميكند و بصداى اذان جواب گفتن روزى را زياد مى‏كند و سخن نگفتن در مستراح روزى را زياد ميكند و حرص نورزيدن روزى را زياد مى‏كند و سپاسگزارى صاحب نعمت روزى را زياد مى‏كند و از سوگند دروغ دورى جستن روزى را زياد مى كند و پيش از غذا دست شستن (يا وضو گرفتن) روزى را زياد مى‏كند و خوردن آنچه از سفره بيرون مى‏افتد روزى را زياد مى‏كند و كسى كه هر روز سى بار خدا را تسبيح بگويد خداى عز و جل هفتاد نوع از بلا را از او برگرداند كه آسانترين‏اش تهى دستى است.
خصال شیخ صدوق ابواب سته عشر

میان دو نماز جمع کردن یعنی چی ؟

ایستاده شانه کردن چرا تهی دستی می اورد ؟

رضا12;671460 نوشت:
میان دو نماز جمع کردن یعنی چی ؟

سلام علیکم
یعنی نماز ظهر و عصر و نیز نماز مغرب و عشاء را پشت سر هم بخواند و بینشان فاصله نیاندازد.
البته استحباب خواندن نماز در وقتهای فضیلت آن مشهور بین فقهاء است. ولی از حدیثی در کافی _ج: 3 ص: 278) بر می آید که استحباب جمع بین نمازها مقید است به وقتی که وقت شخص ضیق است و اگر بخواهد برای هریک از نماز عصر و نماز عشاء وقت جدایی قرار دهد مشتریان خود را از دست می دهد.
ظاهرا به همین خاطر است که جمع بین دو نماز روزی را افزایش می دهد.
رضا12;671460 نوشت:
ایستاده شانه کردن چرا تهی دستی می اورد ؟

امام کاظم علیه السلام می فرماید:
لَا تَمْتَشِطْ مِنْ قِيَامٍ فَإِنَّهُ يُورِثُ الضَّعْفَ فِي الْقَلْبِ وَ امْتَشِطْ وَ أَنْتَ جَالِسٌ فَإِنَّهُ يُقَوِّي الْقَلْبَ وَ يَمْخَجُ الْجِلْدَة. (مكارم الأخلاق، ص: 72)
ايستاده شانه مزن كه دل را سست كند و نشسته شانه كن كه دل را نيرو دهد و پوست را بجنباند (يعنى خون را بدان كشد تا آماده رويش مو گردد).
طبق حدیث فوق رابطه ای بین ضعف قلب و کم شدن توان جسمی و روانی برای کسب رزق وجود دارد.
[=Traditional Arabic]

عن النبی صلّی الله علیه و آله: أَكْثِرُوا الِاسْتِغْفَارَ فَإِنَّهُ یَجْلِبُ الرِّزْق
زیاد استغفار کنید که استغفار سبب جلب روزی است.
تحف العقول، ص۱۰۶

پیام;671357 نوشت:
شانزده خصلت است كه تهى دستى آورد و هفده خصلت روزى را فراوان سازد

با سلام مجدد
اگر امكان داشته باشه مي شه جواب سوال بنده رو بفرماييد؟
آيا درخواست نعمت و ثروت از خدا زياده خواهيه؟ يعني خدا چنين كاري رو نمي پسنده؟ و دعا براي توانگري طمع محسوب مي شه؟
پيشاپيش ممنون

درخواست ازدیاد رزق ایرادی نداره وخود درخواست ،دعا است وبسیار مطلوب

اَللّهُمَّ ارْزُقْنى مِنْ فَضْلِكَ الْواسِعِ الْحَلالِ الطَّيِّبِ رِزْقاً واسِعاً حَلالاً طَيِّباً بَلاغاً لِلدُّنْيا وَالاْخِرَةِ صَبّاً صَبّاً هَنيَّئاً مَري ئاً مِنْ غَيْرِ كَدٍّ وَلا مَنٍّ مِنْ اَحَدٍ مِنْ خَلْقِكَ اِلا سَعَةً مِنْ فَضْلِكَ الْواسِعِ فَاِنَّكَ قُلْتَ وَاسْئَلُوا اللَّهَ مِنْ فَضْلِهِ فَمِنْ فَضْلِكَ اَسْئَلُ وَ مِنْ عَطِيَّتِكَ اَسْئَلُ وَ مِنْ يَدِكَ الْمَلاْ اَسْئَلُ
خداى نصيبم كن از فضل گسترده‏ات،حلال پاكيزه روزى فراخ حلال پاك‏رساى براى‏ دنيا و آخرت،ريزان‏ريزان گوارا لذيذ بدون زحمت و بدون منّت از احدى از بندگانت،جز وسعتى از فضل واسعت،زيرا تو فرمودى:«از فضل خدا بخواهيد»پس از فضل تو مى‏خواهم،و از عطاى تو درخواست مى‏نمايم،و از دست پر تو مى‏طلبم.

اللهم اَغْنِني بِحلالك عن حَرامِكَ و بِفَضْلِكَ عمَّن سواك
خدایا از رزق حلال خویش بما ببخش ومارا بی نیاز از حرام کن وبه فضلت از غیر خویش بی نیاز.

جمع بندی:

سوال:
باعرض سلام و ادب
اگر آیه یا حدیثی از رسول اکرم (ص) یا امیر مومنان علی (ع) درمورد اینکه انسانی برای انسانی دیگر وسیله شود یاکمک کند که به نان برسد(جایی برای امرار معاش مشغول شود) یابرعکسش اگر کسی نان کسی را ببرد(مانع امرار معاش شود

پاسخ :سلام علیکم"
پیرامون کار آفرینی وارزش آن در تعالیم الهی باید دانست که افرادی هم که از جانب او - اداره و مدیریت جامعه را بر عهده می گیرند - مسئولیت دارند تا در امور اجتماعی، سیاست گذاری و تنظیم امور اقتصادی و حرفه ای در سطح کلان، متناسب با شرایط و مقتضیات زمان و مکان، تدبیر کنند و کارآفرینان را مجال بروز استعداد دهند و محوریت عدالت را بر اساس سه مقوله آبادانی، کشف استعداد (کارآفرینان)، انجام کارهای نیک و پاینده قرار دهند و این مهم، میسر نمی شود؛ مگر با شناخت و داشتن برنامه که خداوند کریم ارسال پیامبران از کارگاه آفرینش را مثال و شاهد می آورد؛ مانند ابراهیم، لوط، اسحاق و یعقوب
اما در مورد بخش دوم سوال(قطع روزی)باید دانست که رزق و روزي كه همچون سايه، ما را تعقيب مي‌كند و براي ما مشخّص و مقدّر گرديده است كه به آن رزق مقسوم یامحتوم و طالب گفته مي‌شود، اين نوع از رزق نيازي به تلاش و كوشش ندارد و از مقدّرات الهي براي شخص مي‌باشد. معناي روزي فقط خوراكي‌ها و آشاميدني‌ها نيست، بلكه همه نعمت‌هاي الهي را در بر مي‌گيرد. روزي محتوم شامل اصل وجود و هستي انسان،‌ عمر، محيط و خانواده مي‌باشد كه همة اينها بدون هيچ تلاشي براي انسان فراهم است.
[=arial]در همین ارتباط رسول گرامی اسلام(صلی الله علیه و آله) می فرمایند: «و لَو اَنّ جمیع الخلائق اجتمعوا علی اَن یَصرِفُوا عَنکَ شیئاً، قَد قُدِّرَلک لَم یستطیعوا...»اگر تمام مخلوقات عالم جمع شوند و بخواهند روزی مقدر کسی را از او بگیرند، نخواهند توانست.[=arial]
بحارالأنوار، ج74، ص

موضوع قفل شده است