عثمانيان

تب‌های اولیه

5 پستها / 0 جدید
آخرین ارسال
عثمانيان

يا آل عثمان يا سلاطين عثماني . پادشاهاني هستند که از 699 تا 1342 ه' . ق. دولتي بزرگ تاسيس کردند. اين سلسله بنام جد آنان عثمان بن ارطغرل منسوبند. عثمان به سال 656 ه' . ق. در سکوت متولد شد و در آنجا به تاسيس سلسله عثماني موفق گشت . عثمان سرحد ممالک روم شرقي را به سمت مغرب عقب برد و پسرش ارخان شهرهاي بروسه و نقيه را گرفت و ممالک امراي کراسي را که با خاک او مجاور بودند متصرف شد و لشکريان مشهور به چري را که مدت چندين قرن وسيله عمده فتوحات سلاطين آل عثمان بودند تشکيل داد. در سال 759 ه' . ق. ترکان عثماني از بوغاز داردانل گذشتند و از طرف خود ساخلوي در محل گالي پولي گذاشته به تسخير ممالک اروپاي شرقي روم شروع کردند.شهرهاي ادرنه و فيلي پوپوليس چند سال بعد تسخير شد وبر اثر فتوحات ماريتزا (1364 م .) و قوسوه (1389 م .)و نيکوپوليس و غلبه ترکان بر سواران جنگي تمام اروپا سراسر شبه جزيره بالکان به استثناي حوالي قسطنطنيه بواسطه هجوم ناگهاني امير تيمور به آسياي صغير وشکست سخت بايزيدخان اول در سال 804 ه' . ق. / 1402 م . در آنقره مدتي به تعويق افتاد. و دولتي که از شط دانوب تا نهر العاصي در شام امتداد پيدا کرده بود براثر يک ضربت تا مدتي دچار ضعف و ناتواني گرديد. اگرچه سلطنت سلطان محمد اول تا حدي شکست گذشته را جبران کرد ولي چندان مورد توجه نيست تا آنکه سلطان مرادخان ثاني پس از تحکيم مواقع خود و برقراري صلح موفق گرديد که ممالک عثماني را از حملات هونيادي ملقب به اميرسيف ولايت افلاق خلاص بخشد و بوسيله فتح قطعي که در محل وارنا (1444 م .) نصيب او شد از صليبيون عيسوي که به نقض عهدنامه اقدام کرده بودند انتقام خود را بکشيد. اين فتح ممالک عثماني را از طرف شمال آسوده ساخت و از اين تاريخ تا دو قرن ديگر دوره فتوحات درخشان سلاطين آل عثماني است . قسطنطنيه را سلطان محمدخان ثاني در سال 857 ه' .ق. / 1453 م . مسخر کرد و آخرين باقيمانده دولت روم شرقي به اين ترتيب از ميان رفت . شبه جزيره قرم در سال 1475 م . تسخير شد و جزاير درياي اژه نيز ضميمه خاک عثماني گرديد و بيرق اين سلاطين در ايتاليا بر فراز قصر اترانتو افراشته گرديد. سلطان سليم خان اول در هشت سال پادشاهي خود ايران را مغلوب کرد و کردستان و ديار بکر را به ممالک عثماني ملحق ساخت شام و مصر و عربستان را در سال 923 ه' . ق. / 1517 م . به تصرف درآوردند و بعد بر حرمين استيلا يافت و خليفه عباسي مصر را مطيع خود ساخت و حق خلافت را به خود اختصاص داد و از اين تاريخ سلاطين عثماني لقب اميرالمومنين اختيار نمودند. سلطان سليمان خان کبير نيز عمليات درخشاني انجام داد و در سال 928 ه' . ق. /1522 م . امراي جزيره ردس را براند و در طرف شمال شهرهاي بلگراد را بگرفت و 932 در سال ه' . ق. / 1526 م . مجارها را در دشت موهاکن شکست سخت داد و پادشاه ايشان لوئي ثاني را با بيست هزار سپاهيان او دستگير کرد. مجارستان مدت يک قرن و نيم از ايالات عثماني شد. اين پادشاه در سال 935 ه' . ق. شهر وينه را محاصره کرد و با گرفتن خراجي دست برداشت و بالجمله ممالک عثماني در عهد سلطان سليمان خان از بوداپست و ساحل دانوب تا شلاله آسوان در مصر و از ساحل فرات تا باب جبل طارق وسعت داشت . بعد از سلطان سليمان خان ايام نکبت عثمانيان شروع شد و اولين واقعه آن شکست بحري لپانتو است در سال 979 ه' . ق. به دست دن ژوان امير اطريش . سلطان مرادخان چهارم در سال 1048 ه' . ق. بغداد را به خاک عثماني ضميمه کرد و ترکان جزيره کرت و بعضي جزاير ديگر را نيز در سال 1645 م . از دست ونيزيها گرفتند لکن در اروپا شکستهائي بدانها وارد آمد و در سال 1098 ه' . ق. سراسر مجارستان از تصرف ايشان خارج شدو در نتيجه معاهدات 1111 ه' . ق. ولايات مجارستان بکلي از زير سلطه عثمانيان خارج گرديد. سرحدات عثماني از اين تاريخ تا تجزيه اي که در سال 1295 ه' . ق. اتفاق افتاد تغييرات فاحشي نکرد. دوره تعرض روسيه به عثماني از سال 1150 ه' . ق. شروع ميشود و در اين تاريخ اوکزاکف و آزف از تصرف عثمانيان خارج گرديد و درسال 1301 ه' . ق. شبه جزيره قرم محصور شد. داخله عثماني نيز هرج و مرج شده بود و به سال 1301 ه' . ق. مصر تحت لواي محمدعلي پاشا مستقل و از تصرف عثماني خارج گرديد و بترتيب الجزائر در 1070 ه' . ق. و تونس در 1117 ه' . ق. نيمه استقلالي به دست آوردند و از تصرف عثمانيان خارج گرديد. بزرگترين ضربتي که به عثماني وارد آمد در قطعه اروپاست که بوسيله آن يونان در تاريخ 1244 ه' . ق. / 1838 م . از آن جدا شد و ولايت رانوبي بنام روماني در سال 1283 ه' . ق. / 1866 م . و صربستان در 1284 ه' . ق. بر عثمانيان شوريدند و در نتيجه روماني و صربستان هر يک دولتي علي حده شدند. عثمانيه حاليه در اروپا محدود است به باريکه خشکي در جنوب جبال بالکان شامل ولايات قديم تراس و مقدونيه و اپيروس و ايلي ريا. سلاطين عثماني بترتيب عبارتند از:
1 - سلطان عثمان خان غازي سال 699 ه' . ق.
2 - سلطان غازي ارخان 726
3- غازي سلطان مرادخان 761
4 - غازي سلطان بايزيد 791 - 804
- فترت 804 - 816
5 - سلطان محمد خان 816
6 - سلطان غازي مرادخان ثاني 824
7 - سلطان محمدخان ثاني 855
8 - سلطان بايزدخان ثاني 886
9 - سلطان سليم خان 918
10 - سلطان سليمان خان 926
11 - سلطان سليم خان ثاني 974
12 - سلطان مرادخان ثالث 982
13 - سلطان محمدخان ثالث 1003
14 - سلطان احمدخان 1012
15 - سلطان مصطفي خان 1026
16 - سلطان عثمان خان ثاني 1027
17 - سلطان مرادخان رابع 1032
18 - سلطان ابراهيم خان 1049
19 - سلطان محمدخان رابع 1058
20 - سلطان سليمان خان ثاني 1099
21 - سلطان احمدخان ثاني 1102
22 - سلطان مصطفي خان ثاني 1106
23 - سلطان احمدخان ثالث 1115
24 - سلطان محمدخان 1143
25 - سلطان عثمان خان ثالث 1168
26 - سلطان مصطفي خان ثالث 1171
27 - سلطان عبدالحميد خان 1187
28 - سلطان سليم خان ثالث 1203
29 - سلطان مصطفي خان رابع 1222
30 - سلطان محمودخان ثاني 1223
31 - سلطان عبدالمجيد خان 1255
32 - سلطان عبدالعزيزخان 1277
33 - سلطان مرادخان خامس 1293
34 - سلطان عبدالحميدخان ثاني 1293
35 - سلطان محمد خامس 1327
36 - سلطان محمد سادس 1336
37 - سلطان عبدالمجيد ثاني 1341
38 - سلطان عبدالعزيز ثاني 1342
و رجوع به آل عثمان و معجم الانساب ج 2 ص 139- 140 شود.

عثمانیان شاخه‌ای از ترکهای اوغوز بودند که در اواخر امپراتوری سلجوقیان ازترکستان به آسیای صغیر کوچ کردند. در آن زمان سلجوقیان روم که قسمتی از سلسله دولتهای سلجوقی بودند در این سرزمین فرمان می‌راندند. ترکان عثمانی اندک اندک در نواحی غرب آناتولی به یک قدرت منطقه‌ای و متحد سلاجقه تبدیل شدند وبعدا جانشین سلجوقیان گشتند. ایشان نام خود را از عثمان که رهبر ایل ایشان بود گرفته بودند.
نخستین شاه سرشناس ایشان سلطان محمد دوم معروف به سلطان محمد فاتح، بود که توانست یا چیرگی بر قسطنطنیه (استانبول) به فرمانروائی امپراتوری روم شرقی پایان دهد. تاریخنگاران این زمان را پایان قرون وسطی و آغازرنسانس می‌دانند.
سلطان سلیم نوهٔ سلطان محمد بود که در جنگ چالدران شاه اسماعیل اول صفوی را در سال ۱۵۱۴ میلادی شکست داد و عثمانی بر مناطق غربی ايران دست یافت در نتيجه نواحی غرب ایران که شامل آذربایجان، سرزمین کردستان، و عراق بود از ایران جدا شد. در جنگ هاى بعدى آذربايجان به ايران برگردانده شد ولی سرزمین کردستان و عراق تحت كنترل عثمانی باقى ماندند.
سلطان سلیم با چیرگی بر سرزمینهای اسلامی خود را خلیفهء اسلام خواند. سلیمان قانونی فرزند او همدوره با شاه تهماسب صفوی بود و نیروهایش را تا پشت دروازه‌های وین هم رساند.


ترک های عثمانی
ترک های عثمانی در سه دهه نخست قرن سیزدهم میلادی، بسان بسیاری از قبایل ترک که در طی یک دوره تاریخی و با فواصل زمانی دور و نزدیک، از مناطق استپی آسیا به سمت غرب آناتولی می آمدند، وارد آسیای صغیر شدند. واقعیت آن است که تاریخ دوره نخست عثمانی مبهم و نقل های مربوط به آن، به اسطوره نزدیک تر است تا تاریخ.
از زمانی که ارطغرل در سال 687 هـ/1288م در گذشت، و فرزندش عثمان- کسی که بعدها دولت عثمانی به نام وی نامیده شد- بر جای پدر نشست، این امیر نشین به سرعت ترقی کرده، به مرور به امپراطوری بزرگی تبدیل شد که سرزمین های متعلق به آن در آسیا، اروپا و آفریقا قرار داشت و از بزرگ ترین دولت های اسلامی شد که تاریخ شاهد آن بوده است. این دولت نقش قابل توجهی در نشر اسلام در اروپا و دفاع از مسلمانان در قبال دولت های صلیبی بر عهده داشته است.
نسب آل عثمان
مورخان در نسب این خاندان اختلاف نظر دارند: برخی آنان را حجازی می دانند که جدشان عثمان به منطقه قرامان گریخته. برخی دیگر، نسب عثمانی ها را به ابومسلم خراسانی می رسانند. برخی هم آل عثمان را از چرکسی ها و از فرزندان یافث بن نوح دانسته اند.
..

دولت عثمانی به عنوان بزرگ‌ترین و پهناورترین دولت اسلامی پس از فروپاشی خلافت عباسی شناخته می‌شود. این دولت در سده‌های هفتم و هشتم هجری (سیزدهم و چهاردهم میلادی) در سرزمین آناتولی ظهور کرد. از سده چهاردهم، به رهبری بایزید اول (ایلدرم بایزید)، قلمرو آن در قاره اروپا گسترش چشمگیر یافت و در اوائل نیمه دوم سده پانزدهم با فتح قسطنطنیه، به رهبری سلطان محمد دوم (فاتح)، در مقام تنها وارث امپراتوری امپراتوری روم شرقیبیزانس) جای گرفت. بدینسان، در پایان سده پانزدهم دولت عثمانی به اوج اقتدار و شکوه خود دست یافت؛ اقتدار و شکوهی که بیش از یک سده دوام آورد. در این دوران، عثمانی نه تنها - از نظر وسعت قلمرو و کثرت اتباع، اقتدار نظامی و سیاسی، نظم و سامان اجتماعی و ثروت دولت و سعادت و رفاه ملت - اولین دولت اروپایی به شمار می‌رفت، بلکه از نیمه سده شانزدهم میلادی خود را وارث رسمی خلافت اسلامی و رهبر جهان اسلام نیز می‌دانست. در این زمان عثمانی کشوری پهناور بود که قلمرو آن در اروپا تا نزدیکی شهر وین (پایتخت امپراتوری هابسبورگ) امتداد داشت، بخش عمده سرزمین‌های جنوب در یای مدیترانه و شبه جزیره عربستان را دربرمی گرفت، از شمال به رود دن و از شرق به مرزها ی ایران محدود بود. از منظر اروپاییان غربی این دولت مهم‌ترین تجلی تمدن اسلامی به شمار می‌رفت و دادوستد و تعارض‌های فرهنگی و سیاسی و نظامی با آن نقش اصلی در تکوین انگاره‌ای داشت که غربیان از اسلام کسب کردند. (


پیروزی عثمانی ها در چالدران نقطه عطفی در تاریخ آناتولی به شمار می رفت. آناتولی شرقی یکبار دیگر به قلمرو امپراتوری ضمیمه شد. در سال 921هـ/1515م دیاربکر مسخر شد و دیگر شهرهای باقیمانده (کردستان، مرعش) در شرق آناتولی در سالهای 921-923هـ/1515-1517م تصرف شدند. سپس به موصل وارد شدند. با این حال، بغداد و بصره همچنان زیر سلطه صفویان باقی ماند. قبایل این منطقه با شرایطی مناسب در قلمرو عثمانی ادغام شدند. حاکم بیتلیس، شرف خان، در ربیع الاول سال 922هـ/1516م به استانبول سفر کرد تا بر دست سلطان بوسه زند. ضمیمه کردن فلات آناتولی شرقی دارای اهمیت سوق الجیشی بسیاری بود. آناتولی در مقابل تهاجمات از سوی شرق به خاکریزی مستحکم دست یافت. به لحاظ اقتصاد نیز این فتوحات پرارزش می نمود، زیرا از طریق همین فتوحات عثمانی ها به جاده های ابریشم تبریز- حلب، و تبریز- بورسا دست یافتند. در سال 936هـ/1528م درآمد استان دیاربکر به 25 میلیون اسپر رسید که خود یک هشتم کل درامد بالکان محسوب می شد.
..

عثمانی ها و نبرد در غرب مدیترانه

از مشهورترین و موفق ترین رجال دریایی مسلمانان، دو برادر با نام های عروج و خیرالدین بارباروسا بودند که ابتدا مسیحی بودند و سپس مسلمان شدند. آنها به خدمت سلطان محمد حفصی در تونس در آمدند و به کشتی های نصرانی حمله می کردند و اموال آنان را تصرف نموده، کارگران آن را به بردگی می فروختند. همین دو نفر یکی از کشتی هایی را که به اسارت گرفته بودند، به استانبول فرستادند. سلطان عثمانی هدیه آنان را قبول کرده، متقابلا هدایایی برای آنان فرستاد که سبب تقویت روحی آن دو برادر شد. آنان در منطقه حلق الوادی در ساحل تونس مستقر شدند. زمانی که عروج کشته شد، بلافاصله برادرش خیر الدین به عنوان قهرمان اسلام شهرت یافت؛ به طوری که اروپا به سبب توان ناوگان خیر الدین، وی را هزار مرتبه بیشتر بیش از حد معمول به شمار می آورد.[سایت تخصصی تاریخ اسلام]


سرآغاز انحطاط امپراتوری عثمانی

مورخین مرگ سلیمان قانونی (۲۰ صفر ۹۷۴ ق./ ۵ سپتامبر ۱۵۶۶ م.) را نقطه عطفی در تاریخ عثمانی و سرآغاز فرایند انحطاط تدر یجی این دولت می‌دانند. در واقع، این انحطاط هر چند در اواخر سده شانزدهم میلادی، پس از مرگ سلیمان، رخ نمود و در نیمه اول سده هفدهم شتاب گرفت، ولی بنیانها ی اجتماعی آن در دوران حکومت سلیمان و در اوج شکوه دولت عثمانی تکوین یافت.
سیر افول مداوم دولت عثمانی مقارن و همپیوند با سیر ظهور و اعتلای روزافزون تمدن جدیدی است که در اروپای غربی سربرکشید. این دو تحول مواز ی بخش مهمی از فرایند عظیمی را شکل داد که سرنوشت بشر یت را در طول سده‌های اخیر رقم زد و سرانجام در اوایل سده بیستم میلادی جغرافیای سیاسی کنونی جهان را پدید آورد.
.

عوامل انحطاط امپراتوری عثمانی

در بررسی علل انحطاط عثمانی باید نقش عوامل چهارگانه:

  • افزایش جمعیت و عدم تناسب آن با اراضی زیرکشت،
  • تأثیر سلطه غربیان بر قاره اروپا و ظهور اقتصاد جدید پلانت کاری،
  • گشایش راه دریایی تجارت غرب با شرق،
  • خرابکاری و مقابله نظامی و اطلاعاتی قدرت‌های اروپایی معارض عثمانی،
را اصلی دانست و دو عامل بعدی رشد فساد در ساختار سیاسی و تحجر اندیشه دینی و سیاسی را فرعی تلقی کرد.
بنابراین، فساد در ساختار سیاسی و تحجر در اندیشه دینی را نباید به‌عنوان عواملی تعیین کننده و سرنوشت ساز ارز یابی کرد. برای رسیدن به شناختی عینی و به دور از ذهنگرایی و خیالپردازی از علل واقعی تفوق غرب و افول عثمانی، و سایر دولتهای غیر غربی، باید بر نقش عوامل چهارگانه نخستین تأکید کرد و فساد در ساختار سیاسی و تحجر در اندیشه و ایستایی در فرهنگ را بنوبه خود به عنوان پیامد و معلول عوامل فوق بشناسیم.
نابودی امپراتوری عثمانی

امپراتوری عثمانی سالها چون ابرقدرتى بر گوشه‌ای از جهان دربرگیرندهٔ، سرزمین کردستان، سرزمینهای عربی، آسیای صغیر و بالکان فرمان‌راندند. با شکست در جنگ جهانی اول امپراتورى عثمانی فروپاشيد و جای خود را به ترکیه داد. پس از فروپاشى امپراتورى عثمانی و پيدايش كشور تركيه اين نواحى به دست كشورهاى پیروز در جنگ، بعضا تقسيم و يا مستقل گرديدند.

موضوع قفل شده است