جمع بندی درخواست منابع و متن عربی و ترجمه ی حدیثی از امیرالمومنین علیه السلام درباره ی معرفت به خدا

بالسند المتصل الی الشیخ الجلیل محمد بن یعقوب الکلینی (قدس سره) عن حسین بن محمد علی معلی بن حمد عن محمد بن جمهور عن عبدالله بن عبدالرحمن عن الهیثم ابن واقد عن مقرم ، قال سمعت اباعبدالله (علیه السلام) یقول ، جاء (ابن الکواء) الی امیرالمومنین (علیه السلام) .فقال یا امیرالمومنین (علیه السلام) و علی الاعراف رجال یعرفون کلا بسیماهم ، فقال (علیه السلام) نحن علی الاعراف نحن نعرف انصارنا بسیماهم و نحن الاعراف الذین لا یعرف الله جل ذکره الا بسبیل معرفتنا ، و نحن الاعراف یعرفنا الله عزوجل یوم القیامه علی الصراط ، فلا یدخل الجنه الا من عرفنا و عرفناه و لا یدخل النار الا من انکرنا و انکرناه ، ان الله عزوجل لو شآء الله لعرف العباد نفسه ؛ و لکن جعلنا ابوابه و صراطه و سبیله و الوجه الذی یؤتی منه فمن عدل عن ولایتنا ، او فضل علینا غیرنا ، فانهم عن الصراط لناکبون فلا سواء من اعتصم الناس به ؛ و لا سواء حیث ذهب الناس الی عیون کدره یفرغ بعضها فی بعض؛ و ذهب من ذهب الینا الی عیون صافیه ، تجری بامر ربها لا نفاد لها و لا انقطاع.
ترجمه:
به سند متصل به شیخ جلیل محمد بن یعقوب کلینی از حضرت صادق (علیه السلام) روایت می کنم : مردی بنام ابن الکواء خدمت حضرت امیرالمومنین (علیه السلام) آمد و از آیۀ : « و علی الاعراف رجال یعرفون کلا بسیماهم» سئوال نمود ؟ حضرت فرمود: مائیم بر اعراف که یاران خود را به رخسارشان می شناسیم و مائیم اعراف که خدای عزوجل جز از طریق معرفت ما شناخته نشود و مائیم اعراف که خداوند در روز قیامت بر روی صراط معرفی می نماید ، پس داخل بهشت نشود مگر کسی که ما او را بشناسیم و او نیز نا را شناخته باشد و به دوزخ نرود جز آنکه ما او را ناشناس بدانیم و او با ما بیگانه باشد. البته اگر خدای تعالی می خواست خود را بدون واسطه به بندگانش می شناسانید ولی ما را باب و صراط و سبیل و وجه معرفت خود قرار داد. پس آنها که از ولایت ما تجاوز نمایند و دیگران را بر ما رجحان بخشند ، از جاده هدایت خارجند زیرا با هم مساوی نیستند کسانی که مردم به آنها گرویده اند و مساوی نیستند کسانی که پناه می برند به سوی چشمه های آلوده و کدری که درهم فرو می ریزند (پیشوایان عامه) و کسانی که می آیند به سوی ما بطرفی رفته که همانند چشمه صاف و زلال است که به امر پروردگار همواره در جریان بوده و نفاد و انقطاعی نمی پذیرد (مانند علی (علیه السلام) و یازده فرزندانش).
پی نوشت :
1.کافی، کتاب الحجه، باب معرفة الامام والرد الیه، حدیث 9

جمع بندی
پرسش :
متن عربی و ترجمه و منابع این حدیث« قال امیرالمومنین علیه السلام : لا یعرف الله تعالی الا بسبیل معرفتنا »چیست؟
پاسخ :
بالسند المتصل الی الشیخ الجلیل محمد بن یعقوب الکلینی (قدس سره) عن حسین بن محمد علی معلی بن حمد عن محمد بن جمهور عن عبدالله بن عبدالرحمن عن الهیثم ابن واقد عن مقرم ، قال سمعت اباعبدالله (علیه السلام) یقول ، جاء (ابن الکواء) الی امیرالمومنین (علیه السلام) .فقال یا امیرالمومنین (علیه السلام) و علی الاعراف رجال یعرفون کلا بسیماهم ، فقال (علیه السلام) نحن علی الاعراف نحن نعرف انصارنا بسیماهم و نحن الاعراف الذین لا یعرف الله جل ذکره الا بسبیل معرفتنا ، و نحن الاعراف یعرفنا الله عزوجل یوم القیامه علی الصراط ، فلا یدخل الجنه الا من عرفنا و عرفناه و لا یدخل النار الا من انکرنا و انکرناه ، ان الله عزوجل لو شآء الله لعرف العباد نفسه ؛ و لکن جعلنا ابوابه و صراطه و سبیله و الوجه الذی یؤتی منه فمن عدل عن ولایتنا ، او فضل علینا غیرنا ، فانهم عن الصراط لناکبون فلا سواء من اعتصم الناس به ؛ و لا سواء حیث ذهب الناس الی عیون کدره یفرغ بعضها فی بعض؛ و ذهب من ذهب الینا الی عیون صافیه ، تجری بامر ربها لا نفاد لها و لا انقطاع.
ترجمه:
به سند متصل به شیخ جلیل محمد بن یعقوب کلینی از حضرت صادق (علیه السلام) روایت می کنم : مردی بنام ابن الکواء خدمت حضرت امیرالمومنین (علیه السلام) آمد و از آیۀ : « و علی الاعراف رجال یعرفون کلا بسیماهم» سئوال نمود ؟ حضرت فرمود: مائیم بر اعراف که یاران خود را به رخسارشان می شناسیم و مائیم اعراف که خدای عزوجل جز از طریق معرفت ما شناخته نشود و مائیم اعراف که خداوند در روز قیامت بر روی صراط معرفی می نماید ، پس داخل بهشت نشود مگر کسی که ما او را بشناسیم و او نیز نا را شناخته باشد و به دوزخ نرود جز آنکه ما او را ناشناس بدانیم و او با ما بیگانه باشد. البته اگر خدای تعالی می خواست خود را بدون واسطه به بندگانش می شناسانید ولی ما را باب و صراط و سبیل و وجه معرفت خود قرار داد. پس آنها که از ولایت ما تجاوز نمایند و دیگران را بر ما رجحان بخشند ، از جاده هدایت خارجند زیرا با هم مساوی نیستند کسانی که مردم به آنها گرویده اند و مساوی نیستند کسانی که پناه می برند به سوی چشمه های آلوده و کدری که درهم فرو می ریزند (پیشوایان عامه) و کسانی که می آیند به سوی ما بطرفی رفته که همانند چشمه صاف و زلال است که به امر پروردگار همواره در جریان بوده و نفاد و انقطاعی نمی پذیرد (مانند علی (علیه السلام) و یازده فرزندانش).
پی نوشت :
1.کافی، کتاب الحجه، باب معرفة الامام والرد الیه، حدیث 9