***بنای عالم و همه اشیاء بر 7 است به چه معناست؟ *****

تب‌های اولیه

10 پستها / 0 جدید
آخرین ارسال
***بنای عالم و همه اشیاء بر 7 است به چه معناست؟ *****

بنای عالم وهمه اشیاء بر 7است به چه معنا

سلام دوستان همه اشیاء بناءاش بر هفت است یعنی چه ؟
اگر کسی مطلبی در این باب می داند بنویسد




قَالَ لَهُ عَلِيٌّ ع قَدْ رَفْرَشَتْ نُزُولُ الْمَلَائِكَةِ بِمِشْفَرَةٍ [عَلَى قَدَرٍ فَرَشْتُ] فَإِنْ عَمِيَ «2»عَلَيْكَ شَرْحُهُ فَسَأُعْطِيكَ ظَاهِراً مِنْهُ تَكُونُ أَعْلَمَ أَهْلِ بِلَادِكَ بِمَعْنَى لَيْلَةِ الْقَدْرِ لَيْلَةِ الْقَدْرِ لَيْلَةِ الْقَدْرِ» «3»قَالَ: قَدْ أَنْعَمْتَ عَلَيَّ إِذاً بِنِعْمَةٍ قَالَ لَهُ عَلِيٌّ ع: «إِنَّاللَّهَ فَرْدٌ يُحِبُّ الْوَتْرَ وَ فَرْدٌ اصْطَفَى الْوَتْرَ «4»فَأَجْرَى جَمِيعَ الْأَشْيَاءِ عَلَى سَبْعَةٍ فَقَالَ عَزَّ وَ جَلَّ:خَلَقَ سَبْعَ سَماواتٍ وَ مِنَ الْأَرْضِ مِثْلَهُنَ «5»وَ قَالَ:خَلَقَ سَبْعَ سَماواتٍ طِباقاً «6»وَ قَالَ جَهَنَّمُلَها سَبْعَةُ أَبْوابٍ «7»وَ قَالَ:سَبْعَ سُنْبُلاتٍ خُضْرٍ وَ أُخَرَ يابِساتٍ


«1»وَ قَالَ:سَبْعَ بَقَراتٍ سِمانٍ يَأْكُلُهُنَّ سَبْعٌ عِجافٌ «2»وَ قَالَ:حَبَّةٍ أَنْبَتَتْ سَبْعَ سَنابِلَ «3»وَ قَالَسَبْعاً مِنَ الْمَثانِي وَ الْقُرْآنَ الْعَظِيمَ «4»فَأَبْلِغْ حَدِيثِي أَصْحَابَكَ لَعَلَّ اللَّهَ يَكُونُ قَدْ جَعَلَ فِيهِمْ نَجِيباً إِذَا هُوَ سَمِعَ حَدِيثَنَا نَفَرَ «5»قَلْبُهُ إِلَى مَوَدَّتِنَا وَ يَعْلَمُ فَضْلَ عِلْمِنَا وَ مَا نَضْرِبُ مِنَ الْأَمْثَالِ الَّتِي لَا يَعْلَمُهَا إِلَّا الْعَالِمُونَ بِفَضْلِنَا قَالَ السَّائِلُ: بَيِّنْهَا فِي أَيِّ لَيْلَةٍ أَقْصِدُهَا؟ قَالَ: «اطْلُبْهَافِي السَّبْعِ الْأَوَاخِرِ وَ اللَّهِ لَئِنْ عَرَفْتَ آخِرَ السَّبْعَةِ لَقَدْ عَرَفْتَ أَوَّلَهُنَّ وَ لَئِنْ عَرَفْتَ أَوَّلَهُنَّ لَقَدْ أَصَبْتَ لَيْلَةَ الْقَدْرِ» قَالَ: مَا أَفْقَهَ مَا تَقُولُ قَالَ: «إِنَّاللَّهَ طَبَعَ عَلَى قُلُوبِ قَوْمٍ فَقَالَ:إِنْ تَدْعُهُمْ إِلَى الْهُدى فَلَنْ يَهْتَدُوا إِذاً أَبَداً «6»فَأَمَّا إِذَا أَبَيْتَ وَ أَبَى عَلَيْكَ أَنْ تَفْهَمَ فَانْظُرْ فَإِذَا مَضَتْ لَيْلَةُ ثَلَاثٍ وَ عِشْرِينَ مِنْ شَهْرِ رَمَضَانَ فَاطْلُبْهَا فِي أَرْبَعٍ وَ عِشْرِينَ وَ هِيَ لَيْلَةُ السَّابِعِ وَ مَعْرِفَةُ «7»السَّبْعَةِ فَإِنَّ مَنْ فَازَ بِالسَّبْعَةِ كَمَّلَ الدِّينَ كُلَّهُ وَ هُنَّ الرَّحْمَةُ لِلْعِبَادِ وَ الْعَذَابُ عَلَيْهِمْ وَ هُمُ «8»الْأَبْوَابُ الَّتِي قَالَ تَعَالَى-:لِكُلِّ بابٍ مِنْهُمْ جُزْءٌ مَقْسُومٌ «9»يَهْلِكُ عِنْدَ كُلِّ بَابٍ جُزْءٌ وَ عِنْدَ الْوَلَايَةِ كُلُّ بَابٍ» (الغارات (ط - القديمة)، ج1، ص: 109)





اللهم صل علی محمد وآ ل محمد وعجل فرجهم والعن من عاداهم
اللهم صل علی فاطمة وابیها وبعلها وبنیها والسر المستودع فیها ان تصلی علی محمد وآل محمد
قال رسول الله صلی الله علیه وآله وسلم :عنوان صحیفة المؤمن حب علی بن ابی طالب علیه السلام
یا مرتضی علی مددی" وهوالعلی العظیم "1001 ,اللهم عجل لولیک الفرج
اللهم العن اول ظالم ظلم حق محمد وآل محمد وآخر تابع له علی ذلک اللهم العنهم جمیعا بعدد ما احاط به علمک وبعدد فضائل امیرالمومنین علی بن ابی طالب علیه السلام وبعدد رذائل اعدائه
اللهم العن قاتلی فاطمة الزهراء

برچسب: 

[=arial] ج: بنای عالم وهمه اشیاء بر 7است به چه معنا
[=arial]


[/HR][=arial] [=arial] [=arial] ج: بنای عالم وهمه اشیاء بر 7است به چه معنا
[=arial]
[/HR][=arial] [=arial] مطالبی مد نظرم هست از کتاب راز 7 نوشته جناب آقای اسدالله بقائی که به هفت بانوی بزرگ عالم خلقت تقدیم شده است و مطالعه آن خالی از لطف نیست ..حقیر به دلیل کثرت روزمرگی و حجم مختلف خوانی چیز زیادی را از این کتاب به خاطر ندارم اما توصیه میکنم به مطالعه آن
1- آسیه موسوی
2- مریم عیسوی
3- خدیجه محمدی
4- فاطمه ی اسدی
5- فاطمه ی نبوی
6- زینب علوی
7- نرگس عسگری

صلوات الله و سلامه علیهم اجمعین
[=arial]با سلام خدمت سرور عزیزم
در اصول کافی بابی هست با این عنوان:بَابٌ فِي أَنَّهُ لَا يَكُونُ شَيْ‏ءٌ فِي السَّمَاءِ وَ الْأَرْضِ إِلَّا بِسَبْعَة
که اولین حدیث این باب شریف و عظیم به صورت زیر است:
عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع أَنَّهُ قَالَ لَا يَكُونُ شَيْ‏ءٌ فِي الْأَرْضِ وَ لَا فِي السَّمَاءِ إِلَّا بِهَذِهِ الْخِصَالِ السَّبْعِ بِمَشِيئَةٍ وَ إِرَادَةٍ وَ قَدَرٍ وَ قَضَاءٍ وَ إِذْنٍ وَ كِتَابٍ وَ أَجَلٍ فَمَنْ زَعَمَ أَنَّهُ يَقْدِرُ عَلَى نَقْضِ وَاحِدَةٍ فَقَدْ كَفَر.
کافی جلد اول صفحه 150
شاید ارتباطی با آنچه شما عنوان کردید داشته باشد.اگه چیزی فهمیدید بی بهره مان نگذارید
در ضمن به طور کلی راجع به این باب شریف اگه مطلبی بود لطفاً بهره مندمان سازید
بگشاده باب توبه ی دربار یا صمد مفتاح غیب کوبه ی هو یا علی مدد
[=arial]سلام علیکم بزرگوار
استفاده کردیم شاید یکی از معانی حدیث شریف فوق این است که اشیاء از بدوشان تا ختمشان بند به این 7حقیقت عالم وجود هست که مطلب هم همین هست
اما اینکه بنای اشیاء بر7است
ایا منحصرا همینه یا نه
وایا خود عدد7 موضوعیت ندارد
اگر اقای حسین لطف فرماید مطلبی بفرمایند استفاده می کنیم

[=arial] [=arial] __________________
class: tborder width: 100% align: center

[TD="class: alt1"][=arial] ج: بنای عالم وهمه اشیاء بر 7است به چه معنا
[=arial]
[/HR][=arial] [=arial] [=arial] [=arial]نقل قول:
[=arial]
width: 100%

[TR]
[TD="class: alt2"][=arial] [=arial] در اصل توسط عبدالعلی69 نوشته شده است
[=arial] [=arial]سرفه هم قبوله
[=arial] [/TD]


[=arial]سلام علیکم

سرفه کردن در فضای علمی، معنایش برخورداری از و لو ذره‌ای فهم و علم است، و الحال دست ما کوتاه و خرما برنخیل!

بنده چند یادداشت روایات مناسب این روایت شریفه دارم:

بحار الأنوار (ط - بيروت)، ج‏44، ص: 41

3- ف، تحف العقول قال معاوية للحسن ع بعد الصلح اذكر فضلنا فحمد الله و أثنى عليه و صلى على محمد النبي و آله ثم قال من عرفني فقد عرفني و من لم يعرفني فأنا الحسن بن رسول الله أنا ابن البشير النذير أنا ابن المصطفى بالرسالة أنا ابن من صلت عليه الملائكة أنا ابن من شرفت به الأمة أنا ابن من كان جبرئيل السفير من الله إليه أنا ابن من بعث رحمة للعالمين صلى الله عليه و آله أجمعين فلم يقدر معاوية يكتم عداوته و حسده فقال يا حسن عليك بالرطب فانعته لنا قال نعم يا معاوية الريح تلقحه و الشمس تنفخه و القمر يلونه و الحر ينضجه و الليل يبرده ثم أقبل على منطقه فقال أنا ابن المستجاب الدعوة أنا ابن من كان من ربه كقاب قوسين أو أدنى أنا ابن الشفيع المطاع أنا ابن مكة و منى أنا ابن من خضعت له قريش رغما أنا ابن من سعد تابعه و شقي خاذله أنا ابن من جعلت الأرض له طهورا و مسجدا أنا ابن من كانت أخبار السماء إليه تترى أنا ابن من أذهب الله عنهم الرجس و طهرهم تطهيرا فقال معاوية أظن نفسك يا حسن تنازعك إلى الخلافة فقال ويلك يا معاوية إنما الخليفة من سار بسيرة رسول الله و عمل بطاعة الله و لعمري إنا لأعلام الهدى و منار التقى و لكنك يا معاوية ممن أباد السنن و أحيا البدع و اتخذ عباد الله خولا و دين الله لعبا فكأن قد أخمل ما أنت فيه فعشت يسيرا و بقيت عليك تبعاته يا معاوية و الله لقد خلق الله مدينتين إحداهما بالمشرق و الأخرى بالمغرب أسماؤهما جابلقا و جابلسا ما بعث الله إليهما أحدا غير جدي رسول الله ص فقال معاوية يا أبا محمد أخبرنا عن ليلة القدر قال نعم عن مثل هذا فاسأل إن الله خلق السماوات سبعا و الأرضين سبعا و الجن من سبع و الإنس من سبع فتطلب من ليلة ثلاث و عشرين إلى ليلة سبع و عشرين ثم نهض ع.

در همین جلد بحار که شما روایت الغارات را از صفحه ۶ آن نقل کردید در صفحه ۱۰ آمده:

بحار الأنوار (ط - بيروت)، ج‏94، ص: 10

و عن علي صلوات الله عليه أنه قال: التمسوها في العشر الأواخر فإن المشاعر سبع و السماوات سبع و الأرضين سبع و بقرات سبع و سبع سنبلات خضر «1».

و شاید یکی از مهمترین روایات باب این روایت کافی شریف باشد:

الكافي (ط - الإسلامية)، ج‏2، ص: 44

1- أحمد بن محمد عن الحسن بن موسى عن أحمد بن عمر عن يحيى بن أبان عن شهاب قال سمعت أبا عبد الله ع يقول لو علم الناس كيف خلق الله تبارك و تعالى هذا الخلق لم يلم أحد أحدا- فقلت أصلحك الله فكيف ذاك فقال إن الله تبارك و تعالى خلق أجزاء بلغ بها تسعة و أربعين جزءا ثم جعل الأجزاء أعشارا فجعل الجزء عشرة أعشار ثم قسمه بين الخلق فجعل في رجل عشر جزء و في آخر عشري جزء حتى بلغ به جزءا تاما و في آخر جزءا و عشر جزء و آخر جزءا و عشري جزء و آخر جزءا و ثلاثة أعشار جزء حتى بلغ به جزءين تامين ثم بحساب ذلك حتى بلغ بأرفعهم تسعة و أربعين جزءا فمن لم يجعل فيه إلا عشر جزء- لم يقدر على أن يكون مثل صاحب العشرين و كذلك صاحب العشرين لا يكون مثل صاحب الثلاثة الأعشار و كذلك من تم له جزء لا يقدر على أن يكون مثل صاحب الجزءين و لو علم الناس أن الله عز و جل خلق هذا الخلق على هذا لم يلم أحد أحدا.

طبق قانون اساسی علم حساب، عدد ۴۹ تنها و تنها با ۷ رابطه دارد و از تمام اعداد غیر از یک و ۷ بیگانه است، و این روایت ابتدای خلق و رمز خلقت را بر عدد ۴۹ جزء قرار داده است، که شاید بتواند یک نوع سبع مثانی باشد، یعنی مربع هفت.

و کتاب راز ۷ را بنده ندیدم و چنین برمیآید خیلی خواندنی باشد، و روایت کافی که: هیچ چیز نیست مگر به ۷ ، هم بسیار مهم است و در یادداشت من بود اما به ذهن میرسد مربوط به مبادی خلق اشیاء است، اما روایت الغارات مربوط به کیان و نظام خود اشیاء در مرحله بعد از مبادی است، و الله العالم.

.

[=arial] [/TD]
[/TR]
[TD="class: alt2"][=arial] [/TD]
[TD="class: alt1 align: left"][/TD]

[=arial] ج: بنای عالم وهمه اشیاء بر 7است به چه معنا
[=arial]


[/HR][=arial] [=arial] [=arial] [=arial]نقل قول:
[=arial]
width: 100%

[TD="class: alt2"][=arial] [=arial] در اصل توسط alihashemi نوشته شده است
[=arial] [=arial]با سلام خدمت سرور عزیزم
در اصول کافی بابی هست با این عنوان:بَابٌ فِي أَنَّهُ لَا يَكُونُ شَيْ‏ءٌ فِي السَّمَاءِ وَ الْأَرْضِ إِلَّا بِسَبْعَة
که اولین حدیث این باب شریف و عظیم به صورت زیر است:
عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع أَنَّهُ قَالَ لَا يَكُونُ شَيْ‏ءٌ فِي الْأَرْضِ وَ لَا فِي السَّمَاءِ إِلَّا بِهَذِهِ الْخِصَالِ السَّبْعِ بِمَشِيئَةٍ وَ إِرَادَةٍ وَ قَدَرٍ وَ قَضَاءٍ وَ إِذْنٍ وَ كِتَابٍ وَ أَجَلٍ فَمَنْ زَعَمَ أَنَّهُ يَقْدِرُ عَلَى نَقْضِ وَاحِدَةٍ فَقَدْ كَفَر.
کافی جلد اول صفحه 150
شاید ارتباطی با آنچه شما عنوان کردید داشته باشد.اگه چیزی فهمیدید بی بهره مان نگذارید
در ضمن به طور کلی راجع به این باب شریف اگه مطلبی بود لطفاً بهره مندمان سازید
بگشاده باب توبه ی دربار یا صمد مفتاح غیب کوبه ی هو یا علی مدد
[=arial] [/TD]

[=arial]
[=arial]دوست عزیز وبزرگوار سلام علیکم
جواب اقای حسین به درد شما می خورد

و روایت کافی که: هیچ چیز نیست مگر به ۷ ، هم بسیار مهم است و در یادداشت من بود اما به ذهن میرسد مربوط به مبادی خلق اشیاء است، اما روایت الغارات مربوط به کیان و نظام خود اشیاء در مرحله بعد از مبادی است، و الله العالم.
اگر مطلبی حضرتعالی از فرمایش ایشون برداشت می فرمائید بفرمائید تا استفاده کنیم

[=arial] ج: بنای عالم وهمه اشیاء بر 7است به چه معنا
[=arial]
[/HR][=arial] [=arial] اگر فرمایش اقای حسین حفظه الله تعالی را درست فهمیده باشم روایت کافی شریف مربوط به مبادی خلق اشیاء است
ظاهرا مال قبل از عالم کن است
وروایت غارات مال عالم کن به بعده
شاید
[=arial] ج: بنای عالم وهمه اشیاء بر 7است به چه معنا
[=arial]
[/HR][=arial] [=arial] بلی منظور من همین بود، چون در روایت کافی، تمام هفت چیز، از سنخ قبل از کن ایجادی است، اما در روایت الغارات حضرت کلمه (من) نفرمودند بلکه کلمه (علی) به کار بردند: فاجری جمیع الاشیاء علی سبعة ، نه من سبعة، و نکته لطیف در روایت این است که بدون اینکه تصریح کنند وقتی مثال هم زدند هفت آیه را ذکر فرمودند، و شاید مؤید حدیث دوم کافی که ۴۹ جزء بود استشهاد در روایت الغارات به آیه شریفه لکل باب منهم جزء مقسوم باشد، یعنی هر دو راجع به جزء صحبت میکند و عدد ۷ در این اجزاء نقش دارد.

.

[=arial]ج: بنای عالم وهمه اشیاء بر 7است به چه معنا


[/HR][=arial] سلام عليكم

وصيّة أمير المؤمنين (عليه السلام) بالتكبير عليه سبعاً(2).
صفات الشيعة: عن مولانا الصّادق (عليه السلام) قال: من أقرّ بسبعة أشياء فهو مؤمن: البراءة من الجبت والطاغوت، والإقرار بالولاية، والإيمان بالرجعة، والإستحلال للمتعة، وتحريم الجرّي والمسح على الخفّين(3).
الروايات من طريق الخاصّة والعامّة أنّ من أكل سبع تمرات عجوات على الريق ـ أو مطلقاً ـ لم يضرّه سمّ ولا سحر ولا شيطان(4)

في رواية مسائل ابن سلام عن النبي (صلى الله عليه وآله): إنّ أوّل يوم خلق الله من الدنيا يوم الأحد، وسمّي أحداًلأنّ الله واحد أحد; وسمّي الاثنين، لأنّه ثاني يوم الدنيا; والثلاثاء، لأ نّه الثالث; والأربعاء، لأنّة الرابع; والخميس، لأنّه الخامس; والجمعة لأنّه يوم مجمع له الناس وذلك يوم مشهود . وهو سادس يوم من أيّام الدنيا; والسبت لأنّه يوم يوكّل فيه ملك ـ الخبر(3). وقريب منه(4).

وضع الله تعالى الاسلام على سبعة أسهم.
الملائكة على سبعة اصناف والحجب سبعة
تنزلت الشياطين على سبعة من الغلاة
الذكر مقسوم على سبعة أعضاء
اللسان والروح والنفس والعقل والمعرفة والسر والقلب .
بلى يا رسول الله ، قال : هذا جبرئيل يخبرني عن الله جل جلاله أنه قد أعطى شيعتك
ومحبيك سبع خصال : الرفق عند الموت ، والانس عند الوحشة ، والنور عند الظلمة
والامن عند الفزع ، والقسط عند الميزان ، والجواز على الصراط ، ودخول الجنة قبل
الناس ، نورهم يسعى بين أيديهم وبأيمانهم .
حدثنا محمد بن الحسن بن أحمد بن الوليد رضي الله عنه قال : حدثنا محمد
ابن الحسن الصفار ، عن العباس بن معروف ، عن الحسن بن محبوب ، عن حنان بن -
سدير قال : حدثني رجل من أصحاب أبي عبد الله عليه السلام قال : سمعته يقول : إن أشد
الناس عذابا يوم القيامة سبعة نفر أولهم ابن آدم الذي قتل أخاه ، ونمرود الذي
حاج إبراهيم في ربه ، واثنان من بني إسرائيل هودا قومهم ونصراهم ، وفرعون الذي
قال : أنا ربكم الاعلى ، واثنان من هذه الامة .

خصال

البته ربط درندگان به 7 را شما بگید :

لدفع السبع: في رواية الكافي: قام رجل إلى أمير المؤمنين (عليه السلام) فقال: إنّ أرضي أرض مسبعة وإنّ السباع تغشى منزلي ولا تجوز حتّى تأخذ فريستها . فقال: اقرأ: (لقد جائكم رسول من أنفسكم) إلى آخر سورة التوبة . فقرأهما الرجل فاجتنبته السباع ـ الخبر(5).
في وصيّة النبي (صلى الله عليه وآله) لأمير المؤمنين (عليه السلام): يا عليّ، من خاف السباع، فليقرأ: (لقد جائكم رسول) ـ إلى آخر السورة ـ الخبر(6).

http://www.tebyan.net/newindex.aspx?...brary&Content=

واز عامه :

فضل الله قريشا بسبع خصال فضلهم بأنهم عبدوا الله عشر سنين لا يعبد الله إلا قرشى وفضلهم بأنه نصرهم يوم الفيل وهم مشركون وفضلهم بأنه نزلت فيهم سورة من القرآن لم يدخل فيها أحد من العالمين وهى { لإيلاف قريش }[قريش : 1] وفضلهم بأن فيهم النبوة والخلافة والحجابة والسقاية (الطبرانى فى الأوسط ، وابن مردويه ، وأبو نعيم فى المعرفة ، وابن عساكر عن الزبير بن العوام وهو حسن)

يا على لك سبع خصال لا يحاجك فيهن أحد يوم القيامة أنت أول المؤمنين بالله إيمانا وأوفاهم بعهد الله وأقومهم بأمر الله وأرأفهم بالرعية وأقسمهم بالسوية وأعلمهم بالقضية وأعظمهم مزية يوم القيامة (أبو نعيم فى الحلية عن أبى سعيد)

أما علمت أن الله اطلع إلى أهل الأرض فاختار منها أباك فأتبعه برسالته ثم اطلع على الأرض اطلاعة فاختار منها بعلك فأوحى إلى أن أنكحك إياه يا فاطمة ونحن أهل بيت قد أعطانا الله سبع خصال لم تعط لأحد قبلنا ولا تعطى لأحد بعدنا أنا خاتم النبيين وأنا أكرم النبيين على الله وأنا أحب المخلوقين إلى الله وأنا أبوك ... الحديث (الطبرانى فى الكبير ، والأوسط عن علىٍّ الهلالى قال دخلت على النبى - صلى الله عليه وسلم - فى شكايته التى قبض فيها فإذا فاطمة عند رأسه وهى تبكى حتى ارتفع صوتها فرفع النبى طرفه إليها فقال حبيبتى ما الذى يبكيك قالت أخشى الضيعة من بعدك ... فذكره) [المناوى]
__________________
قال الله تعالی : إِنَّمَا وَلِيُّكُمُ اللّهُ وَرَسُولُهُ وَالَّذِينَ آمَنُواْ الَّذِينَ يُقِيمُونَ الصَّلاَةَ وَيُؤْتُونَ الزَّكَاةَوَهُمْ رَاكِعُونَ (مائده 55).
صدق الله العلی العظیم .

ثمره سالها بحث و مناظره

: بنای عالم وهمه اشیاء بر 7است به چه معنا


[/HR]
تحف العقول ؛ النص ؛ ص232

ً


خطبته ع حين قال له معاوية بعد الصلح اذكر فضلنا

حَمِدَ اللَّهَ وَ أَثْنَى عَلَيْهِ وَ صَلَّى عَلَى مُحَمَّدٍ النَّبِيِّ وَ آلِهِ‏ «3» ثُمَّ قَالَ مَنْ عَرَفَنِي فَقَدْ عَرَفَنِي وَ مَنْ لَمْ يَعْرِفْنِي فَأَنَا الْحَسَنُ ابْنُ رَسُولِ اللَّهِ أَنَا ابْنُ الْبَشِيرِ النَّذِيرِ أَنَا ابْنُ الْمُصْطَفَى بِالرِّسَالَةِ أَنَا ابْنُ مَنْ صَلَّتْ عَلَيْهِ الْمَلَائِكَةُ أَنَا ابْنُ مَنْ شُرِّفَتْ بِهِ الْأُمَّةُ أَنَا ابْنُ مَنْ كَانَ جَبْرَئِيلُ السَّفِيرَ مِنَ اللَّهِ إِلَيْهِ أَنَا ابْنُ مَنْ بُعِثَ‏ رَحْمَةً لِلْعالَمِينَ‏ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ أَجْمَعِينَ فَلَمْ يَقْدِرْ مُعَاوِيَةُ أَنْ يَكْتُمَ عَدَاوَتَهُ وَ حَسَدَهُ فَقَالَ يَا حَسَنُ عَلَيْكَ بِالرُّطَبِ فَانْعَتْهُ لَنَا قَالَ نَعَمْ يَا مُعَاوِيَةُ الرِّيحُ تَلْقَحُهُ وَ الشَّمْسُ تَنْفُخُهُ وَ الْقَمَرُ يُلَوِّنُهُ وَ الْحَرُّa

______________________________
(1). سورة النبإ آية 32.

(2). سورة الزمر آية 61.

(3). رواه الراونديّ في الخرائج و الطبرسيّ في الاحتجاج مع اختلاف يسير.



تحف العقول، النص، ص: 233

يُنْضِجُهُ وَ اللَّيْلُ يُبَرِّدُهُ ثُمَّ أَقْبَلَ عَلَى مَنْطِقِهِ فَقَالَ أَنَا ابْنُ الْمُسْتَجَابِ الدَّعْوَةِ أَنَا ابْنُ مَنْ كَانَ مِنْ رَبِّهِ كَقَابِ‏ قَوْسَيْنِ أَوْ أَدْنى‏ أَنَا ابْنُ الشَّفِيعِ الْمُطَاعِ أَنَا ابْنُ مَكَّةَ وَ مِنَى أَنَا ابْنُ مَنْ خَضَعَتْ لَهُ قُرَيْشٌ رَغْماً أَنَا ابْنُ مَنْ سَعِدَ تَابِعُهُ وَ شَقِيَ خَاذِلُهُ أَنَا ابْنُ مَنْ جُعِلَتِ الْأَرْضُ لَهُ طَهُوراً وَ مَسْجِداً أَنَا ابْنُ مَنْ كَانَتْ أَخْبَارُ السَّمَاءِ إِلَيْهِ تَتْرَى‏ «1» أَنَا ابْنُ مَنْ أَذْهَبَ اللَّهُ عَنْهُمُ الرِّجْسَ وَ طَهَّرَهُمْ تَطْهِيراً فَقَالَ مُعَاوِيَةُ أَظُنُّ نَفْسَكَ يَا حَسَنُ تُنَازِعُكَ إِلَى الْخِلَافَةِ فَقَالَ وَيْلَكَ يَا مُعَاوِيَةُ إِنَّمَا الْخَلِيفَةُ مَنْ سَارَ بِسِيرَةِ رَسُولِ اللَّهِ ص وَ عَمِلَ بِطَاعَةِ اللَّهِ وَ لَعَمْرِي إِنَّا لَأَعْلَامُ الْهُدَى وَ مَنَارُ التُّقَى وَ لَكِنَّكَ يَا مُعَاوِيَةُ مِمَّنْ أَبَارَ السُّنَنَ وَ أَحْيَا الْبِدَعَ وَ اتَّخَذَ عِبَادَ اللَّهِ خَوَلًا «2» وَ دِينَ اللَّهِ لَعِباً فَكَأَنْ قَدْ أُخْمِلَ مَا أَنْتَ فِيهِ فَعِشْتَ يَسِيراً وَ بَقِيَتْ عَلَيْكَ تَبِعَاتُهُ يَا مُعَاوِيَةُ وَ اللَّهِ لَقَدْ خَلَقَ اللَّهُ مَدِينَتَيْنِ إِحْدَاهُمَا بِالْمَشْرِقِ وَ الْأُخْرَى بِالْمَغْرِبِ اسْمَاهُمَا جَابَلْقَا وَ جَابَلْسَا مَا بَعَثَ اللَّهُ إِلَيْهِمَا أَحَداً غَيْرَ جَدِّي رَسُولِ اللَّهِ ص فَقَالَ مُعَاوِيَةُ يَا أَبَا مُحَمَّدٍ أَخْبِرْنَا عَنْ لَيْلَةِ الْقَدْرِ قَالَ نَعَمْ عَنْ مِثْلِ هَذَا فَاسْأَلْ إِنَّ اللَّهَ خَلَقَ السَّمَاوَاتِ سَبْعاً وَ الْأَرَضِينَ سَبْعاً وَ الْجِنَّ مِنْ سَبْعٍ وَ الْإِنْسَ مِنْ سَبْعٍ فَتَطْلُبُ مِنْ لَيْلَةِ ثَلَاثٍ وَ عِشْرِينَ إِلَى لَيْلَةِ سَبْعٍ وَ عِشْرِينَ ثُمَّ نَهَضَ ع.

________________________________________
ابن شعبه حرانى، حسن بن على، تحف العقول عن آل الرسول صلى الله عليه و آله، 1جلد، جامعه مدرسين - قم، چاپ: دوم، 1404 / 1363ق.



تحف العقول / ترجمه حسن زاده ؛ ؛ ص401

سخنرانى امام حسن عليه السّلام پس از صلح

(آن هنگام كه معاويه به ايشان گفت: برترى ما را ياد كن!) امام حسن عليه السّلام پس از حمد و سپاس خدا و فرستادن صلوات بر محمّد و آل محمّد، فرمود: هر كه مرا مىشناسد، مىشناسد و هر كه مرا نمىشناسد، بداند من حسن فرزند پيامبر خدا، فرزند پيامبر بشارتگر و هشداردهنده، فرزند برگزيده به رسالت هستم. منم فرزند آن كس كه فرشتگان بر او صلوات مىفرستند، منم فرزند آن كس كه امّت در سايه او شرافت يافتند، منم فرزند آن كس كه جبرئيل از جانب خدا براى او سفير بود، منم فرزند آن كس كه به رحمت بر جهانيان مبعوث شد

تحف العقول / ترجمه حسن زاده، ص: 403

[صلّى اللَّه عليه و آله اجمعين]. معاويه نتوانست عداوت و حسد خود را پنهان نمايد، لذا گفت: اى حسن! اينك خرماى تازه را براى ما وصف نما. امام حسن عليه السّلام در پاسخ او، فرمود: آرى، اى معاويه! باد آن را باردار نمايد و آفتاب در آن بدمد و مهتاب آن را رنگ آميزى نمايد و گرما آن را بپزاند و شب آن را سرد سازد؛ سپس بر سر سخن خود رفت و فرمود: منم فرزند آن كس كه دعايش مستجاب مىشد، منم فرزند آن كس كه مقام قرب او به پروردگارش به قدر طول دو انتهاى كمان يا نزديكتر از آن بود، منم فرزند آن شفاعتگرى كه شفاعتش پذيرفته شده است، منم فرزند مكّه و منا، منم فرزند آن كس كه قريش مجبور به تسليم در برابر او شد، منم فرزند آن كس كه پيرو او خوشبخت شود و رهاكنندهاش بدبخت گردد، منم فرزند آن كس كه زمين براى او پاككننده و سجدهگاه قرار داده شده، منم فرزند آن كس كه اخبار آسمانى پيوسته برايش مىرسيد. منم فرزند آنان كه خداوند، پليدى را از ايشان دور ساخت و خوب پاكيزه و پاكشان نموده است. پس معاويه گفت: اى حسن! به گمانم هنوز دلت خلافت مىخواهد؟ امام حسن عليه السّلام گفت: واى بر تو اى معاويه! همانا خلافت حقّ كسى است كه به روش پيامبر خدا صلّى اللَّه عليه و آله رفتار نمايد و به طاعت خدا پردازد، به جان خودم سوگند كه ما نشانههاى هدايت و چراغهاى تقواييم، ولى تو اى معاويه! از افرادى هستى كه سنّتهاى پيامبر را تباه ساختند و بدعتها را احيا نمودند و بندگان خدا را به بردگى خويش درآوردند و دين خدا را بازيچه خود نمودند؛ موقعيّتى كه به دست آوردى از بين رفتنى است و زندگى اندكى نمايى و عقوبت هميشگى آن را به دنبال دارى. اى معاويه! به خدا سوگند كه خداوند دو شهر آفريده يكى در مشرق و يكى در مغرب كه نام آنها «جابلقا» و «جابلسا» است و خداوند بر آن دو شهر پيامبرى جز جدّ من رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله مبعث نكرده است. در اين هنگام معاويه گفت: اى ابا محمّد! ما را از شب قدر آگاه ساز.

امام حسن عليه السّلام فرمود: آرى! چنين مسائلى را مطرح كن! به راستى، خداوند آسمانها را هفت و زمينها را هفت و جنّ را از هفت و انسان را از هفت آفريد؛ پس بايد شب قدر را از شب بيست و سوم تا شب بيست و هفتم جستجو كنى. امام حسن عليه السّلام اين بگفت و از جاى برخاست.

تحف العقول / ترجمه حسن زاده، ص: 405

ابن شعبه، حسن بن على - حسن زاده، صادق، تحف العقول / ترجمه حسن زاده، 1جلد، انتشارات آل عليّ عليه السلام - قم، چاپ: اول، 1382ش.


__________________

ج: بنای عالم وهمه اشیاء بر 7است به چه معنا


[/HR]
الكافي (ط - الإسلامية) ؛ ج‏2 ؛ ص44

1- أَحْمَدُ بْنُ مُحَمَّدٍ عَنِ الْحَسَنِ بْنِ مُوسَى عَنْ أَحْمَدَ بْنِ عُمَرَ عَنْ يَحْيَى بْنِ أَبَانٍ عَنْ شِهَابٍ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ ع يَقُولُ‏ لَوْ عَلِمَ النَّاسُ كَيْفَ خَلَقَ اللَّهُ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى هَذَا الْخَلْقَ لَمْ‏ يَلُمْ‏ أَحَدٌ أَحَداً «1»- فَقُلْتُ أَصْلَحَكَ اللَّهُ فَكَيْفَ ذَاكَ فَقَالَ إِنَّ اللَّهَ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى خَلَقَ أَجْزَاءً بَلَغَ بِهَا تِسْعَةً وَ أَرْبَعِينَ جُزْءاً ثُمَّ جَعَلَ الْأَجْزَاءَ أَعْشَاراً فَجَعَلَ الْجُزْءَ عَشْرَةَ أَعْشَارٍ ثُمَّ قَسَمَهُ بَيْنَ الْخَلْقِ فَجَعَلَ فِي رَجُلٍ عُشْرَ جُزْءٍ وَ فِي آخَرَ عُشْرَيْ جُزْءٍ حَتَّى بَلَغَ بِهِ جُزْءاً تَامّاً وَ فِي آخَرَ جُزْءاً وَ عُشْرَ جُزْءٍ وَ آخَرَ جُزْءاً وَ عُشْرَيْ جُزْءٍ وَ آخَرَ جُزْءاً وَ ثَلَاثَةَ أَعْشَارِ جُزْءٍ حَتَّى بَلَغَ بِهِ جُزْءَيْنِ تَامَّيْنِ ثُمَّ بِحِسَابِ ذَلِكَ حَتَّى بَلَغَ بِأَرْفَعِهِمْ تِسْعَةً وَ أَرْبَعِينَ جُزْءاً فَمَنْ لَمْ يَجْعَلْ فِيهِ إِلَّا عُشْرَ جُزْءٍ- لَمْ يَقْدِرْ عَلَى أَنْ يَكُونَ مِثْلَ صَاحِبِ الْعُشْرَيْنِ وَ كَذَلِكَ صَاحِبُ الْعُشْرَيْنِ لَا يَكُونُ مِثْلَ صَاحِبِ الثَّلَاثَةِ الْأَعْشَارِ وَ كَذَلِكَ مَنْ تَمَّ لَهُ جُزْءٌ لَا يَقْدِرُ عَلَى أَنْ يَكُونَ مِثْلَ صَاحِبِ الْجُزْءَيْنِ وَ لَوْ عَلِمَ النَّاسُ أَنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ خَلَقَ هَذَا الْخَلْقَ عَلَى هَذَا لَمْ‏ يَلُمْ‏ أَحَدٌ أَحَداً.

________________________________________
كلينى، محمد بن يعقوب بن اسحاق، الكافي (ط - الإسلامية)، 8جلد، دار الكتب الإسلامية - تهران، چاپ: چهارم، 1407 ق.



أصول الكافي / ترجمه مصطفوى ؛ ج3 ؛ ص73

 

باب ديگريست از اين باب

1-

شهاب گويد: شنيدم امام صادق عليه السّلام فرمود: اگر مردم ميدانستند كه خداى تبارك و تعالى اين مخلوق را چگونه آفريده، هيچ كس ديگرى را سرزنش نميكرد، عرضكردم:- اصلحك اللَّه- مگر

أصول الكافي / ترجمه مصطفوى، ج3، ص: 74

چگونه بوده است؟ فرمود:

همانا خداى تبارك و تعالى اجزائى آفريد و آنها را تا 49 جزء رسانيد، سپس هر جزئى را ده بخش كرد (تا جمعا 490 بخش شد) آنگاه آنها را ميان مخلوق پخش كرد، و بمردى يكدهم جزء داد و بديگرى دو دهم تا بيك جزء كامل رسانيد و بديگرى يكجزء و يكدهم داد و بديگرى يكجزء و دو دهم و بديگرى يكجزء و سه دهم تا بدو جزء كامل رسانيد، سپس بهمين حساب بآنها داد تا بعاليترينشان 49 جزء داد، پس كسى كه تنها يكدهم جزء دارد، نميتواند مانند دو دهم جزء دار باشد و نيز آنكه دو دهم دارد مثل صاحب سه دهم نتواند بود و نيز كسى كه يك جزء كامل دارد، نميتواند مانند داراى دو جزء باشد، و اگر مردم ميدانستند كه خداى عز و جل اين مخلوق را بر اين وضع آفريده هيچ كس ديگرى را سرزنش نمىكرد (كه چرا اين مطلب دقيق را نميفهمى يا چرا فضايل و اخلاق حسنه كسب نميكنى).

كلينى، محمد بن يعقوب - مصطفوى، سيد جواد، أصول الكافي / ترجمه مصطفوى، 4جلد، كتاب فروشى علميه اسلاميه - تهران، چاپ: اول، 1369 ش.

شرح الكافي-الأصول و الروضة (للمولى صالح المازندراني) ؛ ج1 ؛ ص417


شرح الكافي-الأصول و الروضة (للمولى صالح المازندراني)، ج1، ص: 417

في القوّة و الضعف يدلّ على ذلك ما رواه يحيى بن أبان عن شهاب قال: سمعت أبا عبد اللّه عليه السّلام يقول: «لوعلم الناس كيف خلق اللّه تعالى هذا الخلق لم يلم أحد أحدا فقلت: أصلحك اللّه و كيف ذلك؟ فقال: إنّ اللّه تبارك و تعالى خلق اجزاء بلغ بها تسعة و أربعين جزءا، ثمّ جعل الأجزاء أعشارا فجعل الجزء عشرة أعشار ثمّ قسّمه بين الخلق فجعل في رجل عشر جزء و في آخر عشري جزء، حتّى بلغ به جزءا تامّا، و في آخر جزءا و عشر جزء و في آخر جزء و عشري جزء و آخر جزءا و ثلاثة أعشار جزء حتّى بلغ به جزءين تامّين ثم بحساب ذلك حتّى بلغ بأرفعهم تسعة و اربعين جزءا، فمن لم يجعل فيه إلّا عشر جزء لم يقدر على أن يكون مثل صاحب العشرين، و كذلك صاحب العشرين لا يكون مثل صاحب الثلاثة الاعشار، و كذلك من تمّ له جزء لا يقدر على أن يكون مثل صاحب الجزءين، و لو علم الناس أنّ اللّه عزّ و جلّ خلق هذا الخلق على هذا لم يلم أحد أحدا «1»» و يحتمل أن يكون قوله «منعجنت نطفته بعقله» معناه من خلقت نفسه قبل التعلّق بالبدن على وصف كمالي مناسب للعقل و ارتباطها به ثمّ تعلّقت بالبدن و قوله «فذاكالّذي ركّب عقله فيه في بطن أمّه» معناه هو الّذي اتّصفت نفسه بالوصف الكمالي الموجب لقوّة ارتباطها بالعقل بعد تعلّقها بالبدن و قوله «فذلكالّذي ركب عقله فيه بعد ما كبر» معناه هو الّذي اتّصفت نفسه بذلك الوصف و حصل لها ارتباط بالعقل بعد استعمال الحواسّ و حصول الضروريّات الّتي هي مبادي النظريات و اللّه أعلم بحقايق الامور.

مازندرانى، محمد صالح بن احمد، شرح الكافي-الأصول و الروضة (للمولى صالح المازندراني)، 12جلد، المكتبة الإسلامية - تهران، چاپ: اول، 1382 ق.



__________________

ج: بنای عالم وهمه اشیاء بر 7است به چه معنا


[/HR]
الكافي (ط - الإسلامية) ؛ ج‏1 ؛ ص149

بَابٌ فِي أَنَّهُ لَا يَكُونُ شَيْ‏ءٌ فِي السَّمَاءِ وَ الْأَرْضِ إِلَّا بِسَبْعَةٍ

1- عِدَّةٌ مِنْ أَصْحَابِنَا عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ خَالِدٍ عَنْ أَبِيهِ وَ مُحَمَّدُ بْنُ يَحْيَى عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عِيسَى عَنِ الْحُسَيْنِ بْنِ سَعِيدٍ وَ مُحَمَّدِ بْنِ خَالِدٍ جَمِيعاً عَنْ فَضَالَةَ بْنِ أَيُّوبَ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عُمَارَةَ عَنْ حَرِيزِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ وَ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ مُسْكَانَ جَمِيعاً عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع أَنَّهُ قَالَ: لَا يَكُونُ شَيْ‏ءٌ فِي الْأَرْضِ وَ لَا فِي السَّمَاءِ إِلَّا بِهَذِهِ الْخِصَالِ السَّبْعِ بِمَشِيئَةٍ وَ إِرَادَةٍ وَ قَدَرٍ وَ قَضَاءٍ وَ إِذْنٍ وَ كِتَابٍ وَ أَجَلٍ فَمَنْ زَعَمَ أَنَّهُ يَقْدِرُ عَلَى نَقْضِ وَاحِدَةٍ فَقَدْ كَفَرَ.

- وَ رَوَاهُ عَلِيُّ بْنُ إِبْرَاهِيمَ عَنْ أَبِيهِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ حَفْصٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عُمَارَةَ عَنْ حَرِيزِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ وَ ابْنِ مُسْكَانَ‏ مِثْلَهُ.

2- وَ رَوَاهُ أَيْضاً عَنْ أَبِيهِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ خَالِدٍ عَنْ زَكَرِيَّا بْنِ عِمْرَانَ عَنْ أَبِي الْحَسَنِ مُوسَى بْنِ جَعْفَرٍ ع قَالَ: لَا يَكُونُ شَيْ‏ءٌ فِي السَّمَاوَاتِ وَ لَا فِي الْأَرْضِ‏


الكافي (ط - الإسلامية)، ج‏1، ص: 150

إِلَّا بِسَبْعٍ بِقَضَاءٍ وَ قَدَرٍ وَ إِرَادَةٍ وَ مَشِيئَةٍ وَ كِتَابٍ وَ أَجَلٍ وَ إِذْنٍ فَمَنْ زَعَمَ غَيْرَ هَذَا فَقَدْ كَذَبَ عَلَى اللَّهِ أَوْ رَدَّ عَلَى اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ.

بَابُ الْمَشِيئَةِ وَ الْإِرَادَة

________________________________________
كلينى، محمد بن يعقوب بن اسحاق، الكافي (ط - الإسلامية)، 8جلد، دار الكتب الإسلامية - تهران، چاپ: چهارم، 1407 ق.



أصول الكافي / ترجمه مصطفوى ؛ ج‏1 ؛ ص206

باب اينكه چيزى در آسمان و زمين نباشد جز با هفت خصلت‏

1-

امام صادق عليه السلام فرمود: چيزى نه در آسمان و نه در زمين باشد جز با اين هفت خصلت: با مشيت و اراده و قدر و قضاء و اذن و كتاب و اجل، هر كه گمان كند كه او ميتواند يكى از اينها را نقض كند كافر است.

2-

موسى بن جعفر عليه السلام فرمود: چيزى نه در آسمانها و نه در زمين باشد مگر بسبب هفت چيز با قضاء و قدر و اراده و مشيت و كتاب و اجل و اذن. هر كه غير اين گمان كند بر خدا دروغ بسته است- يا فرمود بر خداى عز و جل رد كرده است.

شرح‏

- پيداست كه در اين دو روايت مقدمات وجود و پيدايش هر چيزى را هفت مرتبه دانسته است اما ترتيب آنها محقق نيست زيرا كه همين دو روايت در ذكر ترتيب مختلف است. شارحين دانشمند براى هر يك از اين هفت مرتبه معانى مختلفى گفته‏اند، ولى در باب آينده مشيت و اراده و قضاء و قدر از قول امام هفتم‏


أصول الكافي / ترجمه مصطفوى، ج‏1، ص: 207

عليه السلام توضيح داده مى‏شود و نسبت ببقيه مرحوم مجلسى ره فرمايد مقصود از اذن خدا علم او و يا امر او و يا رفع موانع است و مراد بكتاب، نوشتن در لوحهاى آسمانى و يا واجب ساختن است چنانچه خدا فرمايد كُتِبَ عَلَيْكُمُ الصِّيامُ‏ يعنى روزه بر شما واجب شد و مقصود از اجل مدت معين و وقت مقدريست كه نزد خود او است، مرحوم ملا صدرا گويد: «اين مراتب هفتگانه نسبت بامور تشريعى است و در امور تكوينى هر گاه خدا چيزى را خواهد، گويد «باش، او ميباشد» ولى بنظر ما ظاهر روايات عموم و شمولست.

باب مشيت و ارادة

________________________________________
كلينى، محمد بن يعقوب - مصطفوى، سيد جواد، أصول الكافي / ترجمه مصطفوى، 4جلد، كتاب فروشى علميه اسلاميه - تهران، چاپ: اول، 1369 ش.



__________________

اللهم صل علی محمد وآ ل محمد وعجل فرجهم والعن من عاداهم

اللهم صل علی فاطمة وابیها وبعلها وبنیها والسر المستودع فیها ان تصلی علی محمد وآل محمد
قال رسول الله صلی الله علیه وآله وسلم :عنوان صحیفة المؤمن حب علی بن ابی طالب علیه السلام
یا مرتضی علی مددی" وهوالعلی العظیم "1001 ,اللهم عجل لولیک الفرج
اللهم العن اول ظالم ظلم حق محمد وآل محمد وآخر تابع له علی ذلک اللهم العنهم جمیعا بعدد ما احاط به علمک وبعدد فضائل امیرالمومنین علی بن ابی طالب علیه السلام وبعدد رذائل اعدائه
اللهم العن قاتلی فاطمة الزهراء

ج: بنای عالم وهمه اشیاء بر 7است به چه معنا


[/HR]
بحار الأنوار (ط - بيروت) ؛ ج94 ؛ ص10

1وَ عَنْ عَلِيٍّ صَلَوَاتُ اللَّهِ عَلَيْهِ أَنَّهُ قَالَ:الْتَمِسُوهَا فِي الْعَشْرِ الْأَوَاخِرِ فَإِنَّ الْمَشَاعِرَ سَبْعٌ وَ السَّمَاوَاتِ سَبْعٌ وَ الْأَرَضِينَ سَبْعٌ وَ بَقَرَاتٍ سَبْعٌ وَ سَبْعَ سُنْبُلَاتٍ خُضْرٍ «1».


______________________________

(1) زاد في المصدر: و الإنسان يسجد على سبع.



__________________
ج: بنای عالم وهمه اشیاء بر 7است به چه معنا


[/HR] ضمن تشکر .............. موضوع جالبی یه
زیاده خواهی اگر بخوایم متنهای عربی رو ترجمه کنید ولی ممنون میشم اگر گزیده هر مطلب رو به زبان فارسی هم بذارین
چیزهای جدیدی یاد گرفتیم و بخصوص پستهایی مثل پست 6 چشمانمون رو منور می کنه
اضافه کنید:
هفت بار طواف خونه خدا
هفت بار سعی صفا و مروه
هفت روز در هفته
هفت بخش از بدن که باید در حال سجده روی زمین باشه
استحباب تکرار7 بار اذکار سجده و رکوع
تعداد ایات سوره حمد (که به خاطر همین هم به سبع المثانی معروف)
هفت باررمی جمرات و در هر بار هم هفت پرتاب
واقعا یه رمزایی در این عدد هفت نهفته س وازش بر مییاد که عدد خیلی مقدسی باشه

__________________[=Arial Narrow]و الله اکبر
[=Arial Narrow]لا حول و لا قوة الا باالله
ضمن تشکر از تشنه عزیز
بنده سعی کردم مخصوصا تک تک روایات رو بیاورم با ترجمه
وترجمه روایت فوق
از علی علیه السلام که فرمود : شب قدر را در دهه اخر ماه مبارک رمضان بیابید
پس بدرستیکه مشاعر 7است اسمانها 7زمینها 7گاوها 7سنبله های سبز 7
------------------------------------
در مصدر ی که بحار از او روایت رو نقل کرده اضافه ای دارد : وانسان سجده می کند بر 7
که ظاهرا اشاره است به مواضه 7گانه انسان در سجده که روی زمین قرار می گیرد
یا علی یا حیدر یا الیا
ترجمه روایت پست 1و2را به امر شما اوردم

__________________

[=Arial Narrow]
الغارات / ترجمه آيتى ؛ ؛ ص64

پس على را از ليلة القدر پرسيد و گفت: مىبينم كه از ليلة القدر ياد كردى و فرود آمدن ملائكه و روح در آن شب؟

على گفت: آرى به نزول ملائكه تنها اشارتى كردم، اگر هنوز هم در نيافتهاى ظاهر مطلب را براى تو خواهم گفت، تا تو داناترين مردم بلاد خود به معنى ليلة القدر باشى.

آن مرد گفت: اگر چنين كنى مرا نعمتى فراوان بخشيده باشى.

على گفت: خدا يكتاست و طاق را دوست دارد. خدا يكتاست و طاق را برگزيده است. و اين قاعده هفت بر همه اشياء جارى ساخت: خداى عزّ و جلّ فرمود: «هفتآسمان بيافريد و همانند آنها زمين [115]» و گفت: «هفتآسمان طبقه طبقه بيافريد [116]» و گفت: «جهنمرا هفت در است [117].» و گفت: «هفتسنبله سبز و هفت سنبله خشك [118]» و گفت: «هفتگاو فربه كه هفت گاو لاغر آنها را خورد [119].» و گفت «دانهاىكه هفت خوشه رويانيد [120]» و گفت: «سبعالمثانى و قرآن بزرگ [121]» پس سخن من به يارانت برسان شايد خداوند در ميان آنها نجيبى قرار دهد كه سخن ما بشنود و دلش به محبت ما گرايد و برترى علم ما بداند و ما مثلها مىزنيم كه معنى آنها را جز كسانى كه به بركت ما علم آموختهاند در نمىيابند.

پرسنده گفت: بيان كن كه من شب قدر را در كدام شب سراغ گيرم؟ گفت: در هفتهاى آخرى. به خدا سوگند اگر آخرين هفت را بشناسى اولين هفت را هم شناختهاى و اگر اولين آنها را شناخته باشى ليلة القدر را دريافتهاى. آن مرد گفت: نفهميدم كه چه مىگويى. گفت:

خدا بر دلهاى قومى مهر نهاده است و در حق آنان گفته است كه «اگرآنها را به هدايت فراخوانى هرگز هدايت نمىشوند [122]» و اما اگر فهم سخن بر تو دشوار است؛ پس بنگر: چون بيست و سه شب از ماه رمضان رفت تو ليلة القدر را در شب بيست و چهارم بطلب. و آن هفتمين شب است و شناخت هفت كه هر كه به هفت دست يابد، همه دين را كامل كرده است و آنها براى بندگان رحمتاند و بر آنها عذاب. و آنها در رهايى هستند كه خداى تعالى گويد: «براىهر در از ايشان جزئى قسمت شده است [123]» در هر در جزئى هلاك مىشوند و در نزد ولايت همه درهاست.

یا علی یا حیدریا ایلیا

الغارات / ترجمه آيتى، ص: 65


ثقفى، ابراهيم بن محمد بن سعيد بن هلال - آيتى عبد المحمد، الغارات / ترجمه آيتى، 1جلد، وزارت ارشاد - تهران، چاپ: دوم، 1374 ش.


__________________

ج: بنای عالم وهمه اشیاء بر 7است به چه معنا


[/HR]
الغارات / ترجمه آيتى ؛ ؛ ص63

اصبغ بن نباته [107] گويد: مردى از على پرسيد: كه «روح» چيست؟ آيا جبرئيل نيست؟

على گفت: جبرئيل از ملائكه است و روح غير از جبرئيل است. آن مرد در ترديد بود و گفت: سخنى شگفت گفتى، هيچ يك از مردم نپندارد كه روح غير از جبرئيل باشد. على گفتش: تو مردى گمراهى و از گمراهان نقل سخن مىكنى خداى تعالى به پيامبرش مىگويد:

«فرمان خدا در رسيد به شتابش مخواهيد. او منزه است و از هر چه شريك او مىسازيد برتر.

فرشتگان را همراه روح- كه فرمان اوست- بر هر يك از بندگانش كه بخواهد فرو مىفرستد [108]» پس روح غير از ملائكه است. و نيز گويد: «شب قدر بهتر از هزار ماه است. در آن شب ملائكه و روح به فرمان پروردگارشان فرود مىآيند [109].» و گفت: «روزى كه روح و ملائكه در يك صف مىايستند [110].» و نيز درباره آدم گفت: «من بشرى از گل مىآفرينم، چون تمامش

الغارات / ترجمه آيتى، ص: 64

كردم و در آن از روح خود دميدم همه سجدهاش كنيد [111].» اين خطاب به ملائكه بود و جبرئيل نيز از ملائكه بود. پس جبرئيل با ملائكه براى روح سجده كردند و درباره مريم گفت: «ما روح خود را نزدش فرستاديم و چون انسانى تمام بر او نمودار شد [112].» و در حق محمد گفت: «آن را روح الامين نازل كرده است بر دل تو.- سپس گفت- تا از بيمدهندگان باشى. به زبان عربى روشن. و آن در نوشتههاى پيشينيان نيز هست [113].» «زبر» به معنى «ذكر» يعنى كتاب است. «اولين» رسول اللّه هم از ايشان است. پس روح يكى است و صورتها گوناگون.

سعد [114] گويد: آن مرد كه در ترديد افتاده بود سخن امير المؤمنين در نيافت جز اينكه گفت:

روح غير از جبرئيل است.

پس على را از ليلة القدر پرسيد و گفت: مىبينم كه از ليلة القدر ياد كردى و فرود آمدن ملائكه و روح در آن شب؟

على گفت: آرى به نزول ملائكه تنها اشارتى كردم، اگر هنوز هم در نيافتهاى ظاهر مطلب را براى تو خواهم گفت، تا تو داناترين مردم بلاد خود به معنى ليلة القدر باشى.

آن مرد گفت: اگر چنين كنى مرا نعمتى فراوان بخشيده باشى.

على گفت: خدا يكتاست و طاق را دوست دارد. خدا يكتاست و طاق را برگزيده است. و اين قاعده هفت بر همه اشياء جارى ساخت: خداى عزّ و جلّ فرمود: «هفت آسمان بيافريد و همانند آنها زمين [115]» و گفت: «هفت آسمان طبقه طبقه بيافريد [116]» و گفت: «جهنم را هفت در است [117].» و گفت: «هفت سنبله سبز و هفت سنبله خشك [118]» و گفت: «هفت گاو فربه كه هفت گاو لاغر آنها را خورد [119].» و گفت «دانهاى كه هفت خوشه رويانيد [120]» و گفت: «سبع المثانى و قرآن بزرگ [121]» پس سخن من به يارانت برسان شايد خداوند در ميان آنها نجيبى قرار دهد كه سخن ما بشنود و دلش به محبت ما گرايد و برترى علم ما بداند و ما مثلها مىزنيم كه معنى آنها را جز كسانى كه به بركت ما علم آموختهاند در نمىيابند.

پرسنده گفت: بيان كن كه من شب قدر را در كدام شب سراغ گيرم؟ گفت: در هفتهاى آخرى. به خدا سوگند اگر آخرين هفت را بشناسى اولين هفت را هم شناختهاى و اگر اولين آنها را شناخته باشى ليلة القدر را دريافتهاى. آن مرد گفت: نفهميدم كه چه مىگويى. گفت:

خدا بر دلهاى قومى مهر نهاده است و در حق آنان گفته است كه «اگر آنها را به هدايت فراخوانى هرگز هدايت نمىشوند [122]» و اما اگر فهم سخن بر تو دشوار است؛ پس بنگر: چون بيست و سه شب از ماه رمضان رفت تو ليلة القدر را در شب بيست و چهارم بطلب. و آن هفتمين شب است و شناخت هفت كه هر كه به هفت دست يابد، همه دين را كامل كرده است و آنها براى بندگان رحمتاند و بر آنها عذاب. و آنها در رهايى هستند كه خداى تعالى گويد: «براى هر در از ايشان جزئى قسمت شده است [123]» در هر در جزئى هلاك مىشوند و در نزد ولايت همه درهاست.

الغارات / ترجمه آيتى، ص: 65

اصبغ نباته گويد: فرمانرواى روم به معاويه نامه نوشت و از او در باب ده مسأله سؤال كرد.

معاويه درماند، آن سان كه خر در گل مىماند. پس سوارى نزد على فرستاد. على در رحبه بود. آن مرد گفت: يا امير المؤمنين سلام بر تو. على گفت: تو از مردم سرزمين من نيستى. آن مرد گفت: بلى، من مردى از مردم شام هستم. معاويه مرا نزد تو فرستاده تا پاسخ ده سؤال را كه فرمانرواى روم از او كرده است بداند. كه گفته است: اگر تو پاسخ دادى من به تو خراج مىدهم و اگر پاسخ ندادى تو بايد خراجت را براى من روانه دارى. معاويه پاسخ آن سؤالها نمىدانست و مرا به نزد تو فرستاده است تا از تو بپرسم.

على گفت: آنها چيستند؟

آن مرد گفت: نخستين چيزى كه بر روى زمين جنبيد چه بود؟ نخستين چيزى كه بر روى زمين زارى كرد چه بود؟ فاصله ميان حق و باطل چقدر است؟ فاصله ميان مشرق و مغرب چيست؟ فاصله ميان زمين و آسمان چند است؟ ارواح مسلمانان در كجا جاى گيرند؟ ارواح مشركين در كجا جاى گيرند؟ اين رنگين كمان چيست؟ اين كهكشان چيست؟ خنثى چگونه ارث مىبرد؟

على گفت: نخستين چيزى كه بر روى زمين جنبيد نخل بود و آن همانند فرزند آدم است كه اگر سرش را قطع كنند، مىميرد. و چون سر نخل را ببرند تنه بيجانى از آن بر جاى ماند. و نخستين چيزى كه در روى زمين زارى كرد، درهاى بود در يمن و آن اولين درهاى است كه آب از آن جوشيد. ميان حق و باطل چهار انگشت است و آن همان است كه مىگويى چشمم ديد و گوشم شنيد. و فاصله ميان آسمان و زمين همان قدر است كه نگاه گسترش مىيابد و دعاى مظلوم از زمين به آسمان مىرود و فاصله ميان مشرق و مغرب يك روزه راه خورشيد است. ارواح مسلمانان در چشمهاى در بهشت به نام سلمى جاى گيرند و ارواح مشركين در چاهى در جهنم به نام برهوت. و اين كمان نشان امان يافتن مردم روى زمين است از غرق، هنگامى كه آن را در آسمان بنگرند. اما اين كهكشان درهاى آسمان است كه خدا براى قوم نوح گشود، سپس آنها را بست و ديگر نگشود. اما خنثى بايد بول كند اگر بول او از آلت مرديش بيرون آمد مرد است و احكام مردان درباره او جارى مىشود و اگر از آلت زنانگيش بيرون آمد زن است و احكام زنان درباره او جارى مىشود.

معاويه اين پاسخها براى فرمانرواى روم نوشت او هم خراج خود براى معاويه فرستاد و گفت: اين پاسخها از كتابهاى پيامبران بيرون آمده و در انجيل هم كه خدا بر عيسى بن مريم- نازل كرده است چنين است.

يكى از شيوخ فزاره گويد كه على گفت: از نيكيهاى خدا در حق شما يكى اين است كه دشمنتان به شما نامه مىنويسد و مسائل دين خويش از شما مىپرسد.

سعيد بن مسيب [124] گويد: مردى در شام بود به نام ابن الخيبرى. مردى را با زن خود ديد و

الغارات / ترجمه آيتى، ص: 66

آن مرد را كشت. دعوى به معاويه بردند. معاويه به يكى از ياران على نامه نوشت و حكم آن از او پرسيد. على گفت: آيا در قلمرو ما چنين اتفاقى افتاده؟ گفتند: معاويه نامه نوشته و پرسيده است. على گفت: اگر چهار شاهد نياورد كه به آن عمل شهادت دهند بايد قصاص شود.

ابو حيره [125] گويد: روزى مردى نزد على آمد. على پرسيد: از كجا مىآيى؟

گفت: از مردم عراق هستم. گفت: از كجاى عراق؟ گفت: از بصره. على گفت: اين شهر اولين شهرى است كه ويران مىشود يا در آب غرق مىشود، يا در آتش مىسوزد. تنها بيت المال و مسجدش بر جاى مانند و چون سينه كشتى نمودار باشند. پس، از آن مرد پرسيد كه خانه تو در كجاى شهر است؟ گفت: در فلان جا. على گفت: بر تو باد به اطراف شهر، به اطراف شهر.

شرحبيل [126] گويد: على گفت: چه خواهيد كرد با فرمانروايى كودكانى از قريش؟

قومى كه در آخر الزمان مىآيند اموال را ميان خود دست به دست مىكنند و مردان را مىكشند.

اوس بن حجر ثمالى كه از حاضران بود گفت: در آن هنگام- به كتاب خدا سوگند- با آنان مىجنگيم. على گفت: به كتاب خدا سوگند كه تو دروغ مىگويى.

حسن بن بكر بجلى [127] گويد: پدرم گفت كه ما، در رحبه، در نزد على بوديم. چند تن نزد او آمدند و سلام كردند. چون على در ايشان نگريست، نشناختشان و پرسيد از مردم عراق هستيد، يا جزيره [128]؟ گفتند: نه، از مردم شام. پدرمان مرده و مالى بسيار و فرزندانى بسيار، از زن و مرد، بر جاى نهاده. در ميان ميراث بران كسى است كه هم شرم زنان دارد و هم آلت مردان و مدعى است كه بايد چون مردان ارث برد و ما نمىپذيريم. على گفت: پس معاويه چه كاره است؟ گفتند: نزد او داورى بردهايم، در قضاوت در ماند. على به چپ و راست نگريست و گفت: خداوند لعنت كند قومى را كه به قضاوت ما رضا مىدهند و در دين، بر ما طعنه مىزنند. به نزد او رويد و بنگريد كه از كجا بول مىكند. اگر از آلت مرديش بول مىكند، چون مردان ارث مىبرد و اگر از جاى ديگر، چون زنان. آن مرد بول كرد و همانند مردان به او ارث دادند.

ابن عباس گويد: على مىگفت كه اولين جماعتى از مردم روى زمين كه هلاك شوند، قريش و ربيعه باشند. گفتند: چگونه؟ گفت: قريش را پادشاهى هلاك كند و ربيعه را تعصب.

با حذف اسناد گويد: على گفت كه به خدا سوگند قتال نمىكنم مگر از بيم آنكه بزى از بنى اميه بر كرسى خلافت بجهد و دين خدا را به بازى گيرد.

الغارات / ترجمه آيتى، ص: 67

ثقفى، ابراهيم بن محمد بن سعيد بن هلال - آيتى عبد المحمد، الغارات / ترجمه آيتى، 1جلد، وزارت ارشاد - تهران، چاپ: دوم، 1374 ش.


__________________

اللهم صل علی محمد وآ ل محمد وعجل فرجهم والعن من عاداهم

اللهم صل علی فاطمة وابیها وبعلها وبنیها والسر المستودع فیها ان تصلی علی محمد وآل محمد
قال رسول الله صلی الله علیه وآله وسلم :عنوان صحیفة المؤمن حب علی بن ابی طالب علیه السلام
یا مرتضی علی مددی" وهوالعلی العظیم "1001 ,اللهم عجل لولیک الفرج
اللهم العن اول ظالم ظلم حق محمد وآل محمد وآخر تابع له علی ذلک اللهم العنهم جمیعا بعدد ما احاط به علمک وبعدد فضائل امیرالمومنین علی بن ابی طالب علیه السلام وبعدد رذائل اعدائه
اللهم العن قاتلی فاطمة الزهراء

(بحارج94ص6)كتاب الغارات، لإبراهيم بن محمد الثقفي رفعه عن الأصبغ بن نباتة أن رجلا سأل عليا ( ع ) عن الروح قال ليس هو جبرئيل قال علي جبرئيل من الملائكة و الروح غير جبرئيل و كان الرجل شاكا فكبر ذلك عليه فقال لقد قلت عظيما ما أحد من الناس يزعم أن الروح غير جبرئيل قال ع أنت ضال تروي عن أهل الضلال يقول الله لنبيه أَتى أَمْرُ اللَّهِ فَلا تَسْتَعْجِلُوهُ سُبْحانَهُ وَ تَعالى عَمَّا يُشْرِكُونَ يُنَزِّلُ الْمَلائِكَةَ بِالرُّوحِ مِنْ أَمْرِهِ عَلى مَنْ يَشاءُ مِنْ عِبادِهِ فالروح غير الملائكة و قال لَيْلَةُ الْقَدْرِ خَيْرٌ مِنْ أَلْفِ شَهْرٍ تَنَزَّلُ الْمَلائِكَةُ وَ الرُّوحُ فِيها بِإِذْنِ رَبِّهِمْ و قال يَوْمَ يَقُومُ الرُّوحُ وَ الْمَلائِكَةُ صَفًّا و قال لآدم و جبرئيل يومئذ مع الملائكة إِنِّي خالِقٌ بَشَراً مِنْ طِينٍ فَإِذا سَوَّيْتُهُ وَ نَفَخْتُ فِيهِ مِنْ رُوحِي فَقَعُوا لَهُ ساجِدِينَ فسجد جبرئيل مع الملائكة للروح و قال لمريم فَأَرْسَلْنا إِلَيْها رُوحَنا فَتَمَثَّلَ لَها بَشَراً سَوِيًّا و قال لمحمد ( ص ) نَزَلَ بِهِ الرُّوحُ الْأَمِينُ عَلى قَلْبِكَ لِتَكُونَ مِنَ الْمُنْذِرِينَ بِلِسانٍ عَرَبِيٍّ مُبِينٍ وَ إِنَّهُ لَفِي زُبُرِ الْأَوَّلِينَ و الزبر الذكر و الأولين رسول الله ص منهم فالروح واحدة و الصور شتى قال سعد فلم يفهم الشاك ما قاله أمير المؤمنين ع غير أنه قال الروح غير جبرئيل فسأله عن ليلة القدر فقال إني أراك تذكر ليلة القدر تنزل الملائكة و الروح فيها قال له علي ( ع ) إن عمي عليك شرحه فسأعطيك ظاهرا منه تكون أعلم أهل بلادك بمعنى ليلة القدر قال قد أنعمت علي إذا بنعمة قال له علي ( ع ) إن الله فرد يحب الوتر و فرد اصطفى الوتر فأجرى جميع الأشياء على سبعة فقال عز و جل خَلَقَ سَبْعَ سَماواتٍ وَ مِنَ الْأَرْضِ مِثْلَهُنَّ و قال خَلَقَ سَبْعَ سَماواتٍ طِباقاً و قال في جهنم لَها سَبْعَةُ أَبْوابٍ و قال سَبْعَ سُنْبُلاتٍ خُضْرٍ وَ أُخَرَ يابِساتٍ و قال سَبْعَ بَقَراتٍ سِمانٍ يَأْكُلُهُنَّ سَبْعٌ عِجافٌ و قال حَبَّةٍ أَنْبَتَتْ سَبْعَ سَنابِلَ و قال سَبْعاً مِنَ الْمَثانِي وَ الْقُرْآنَ الْعَظِيمَ فأبلغ حديثي أصحابك لعل الله يكون قد جعل فيهم نجيبا إذا هو سمع حديثنا ......
چنانکه ملاحظه فرمودید سند روایت در بحار همان سند کتاب الغارات است نه روایتی باسند جدید.

موضوع قفل شده است