آثار بی ایمانی چیست؟

اگر چه آثار و آفات «بی ایمانی» روشن است، ولی به برخی از آثار آن اشاره می‌شود:

1 – پوچی گرایی:
کسی که خدا را باور ندارد و زندگی انسان را در ارتباط با نظام هستی پوچ و بی هدف می‌داند و معتقد نیست که جهان بر اساس طرح و نقشۀ قبلی توسط طراح حکیم و هدفدار، لباس هستی به تن کرده تا هدف و مقصدی از پیش تعیین شده داشته باشد.
چنین دیدگاهی زندگی را فاقد هدف و معنی و جهت می‌سازد.

2 – فقدان آرامش روحی:
کسی که به خدا ایمان ندارد، توجه او تنها به دنیا است و جز دنیا و لذات آن هدف و خواسته دیگری ندارد. نتیجه طبیعی این بینش آن است که نگران از دست دادن چیزی است که دارد، و حسرت چیزی که ندارد می‌خورد، از این رو هرگز روی آرامش نمی‌بیند. خدا در مورد کسانی که از یاد او فاصله گرفته‌اند می‌فرماید: «کسی که از یاد من رو گرداند، زندگانی او تنگ می‌شود» نیز می‌فرماید: « آگاه باشید که تنها با یاد خدا و ارتباط به او دل‌ها آرام می‌گیرد».(2)
آلوین تافلر، نویسنده مشهور آمریکایی در توصیف جامعۀ غربیِ جدا شده از دین می‌نویسد: « افسردگی روانی همه گیر شده است، تقریباً هیچ خانواده‌ای بدون نوعی ناهنجاری روانی وجود ندارد. زندگی روزمره به طرز افتضاح‌آمیزی کیفیت خود را از دست داده است. اعصاب همه خرد است».(3)

3 – فرار از مسئولیت:
کسی که خدا را باور دارد، معتقد است که همۀ کارهای او در نامۀ اعمالش ثبت می‌شود، از این رو خود را در برابر حق تعالی مسئول می‌شناسد. اما کسی که خود را در برابر خدا مسئول نمی‌داند، در عمل بنده و بردۀ هوی و هوس است.
اساساً یکی از علل گرایش به مادیگری و انکار مبدأ و معاد، گریز از مسئولیت‌ها و کسب آزادی برای هر گونه هوسرانی و ظلم و بیدادگری و گناه و شکستن هر گونه قانون الهی است.(4) چنان که قرآن می‌فرماید: «بل یرید الانسان لیفجر امانه؛(5) انسان می‌خواهد جلو او برای گناه باز باشد».

4 – احساس تنهایی:
دوری از خدا آن چنان مردم را گرفتار بحران عاطفی کرده و زندگی‌شان را به حیات بی‌روح و سرد و فاقد روابط انسانی تبدیل ساخته که هر کس تنها به فکر خویش است.
پناه بردن به حیوانات و همدم و همراه شدن با آنها تلاشی است برای پر کردن خلأ و بحران عاطفی موجود.
«تافلر» بحران عاطفی پدید آمده در غرب را (که نتیجه بی ایمانی و دوری از آموزه‌های دینی است) به «طاعون رو به گسترش» تعبیر می‌کند.
وی ضمن بر شمردن آثار این بحران در جوامع غربی می‌نویسد: تنهایی امروز چنان همه جا گیر شده، که به طرز باور نکردنی به صورت یک تجربۀ مشترک درآمده است. امروزه افراد کمی پیدا می‌شوند که به چیزی مهم‌تر و بهتر از خودشان احساس تعلق کنند.(6)

5 – دگرگونی ارزش‌ها و انقلاب در معیارها:
یکی از آثار بی ایمانی، دگرگونی ارزش‌های اخلاقی و فضایل انسانی است.
در جامعۀ جدا شده از دین،‌اخلاق و افکار و رفتار‌های زشت، زیبا معرفی می‌شود.(7)پستی ها و خودفروشی‌ها که در شأن و شخصیت انسان نیست، نشانه افتخار و تمدن و روشنفکری شمرده می‌شود. نیز بدبختی‌ها و سیه‌روزی‌ها، خوشبختی تلقی می‌گردد.
انقلاب در معیار‌ها باعث شده که «معروف» را جای «منکر» و منکر را جای معروف نشانده و آن چنان مورد استقبال قرار گیرد که نویسندۀ معروف آمریکایی می‌نویسد. بربریت و جنایت در جامعه آمریکائی مُد شده ‌است.(8)