جمع بندی از کجا بفهمیم خداوند ما رو بخشیده؟

تب‌های اولیه

12 پستها / 0 جدید
آخرین ارسال
از کجا بفهمیم خداوند ما رو بخشیده؟

ازکجابفهمیم خداماروبخشیده؟

با نام و یاد دوست


کارشناس بحث: استاد نسیم رحمت

مهشاد;654246 نوشت:
ازکجابفهمیم خداماروبخشیده؟


چه زیبا است توبه و بازگشت به خدا. خوشا به حال شما که پس از لغزش و فراموش کردن خویشتن و خدا، خود و جایگاه انسانی خود را یافتید. به معذرت خواهی از خداوندی برخاستی که در همه جا حاضر و ناظر است و از همه کارهای انسان آگاه است.
خداوند در قرآن می فرماید:
«قل یا عبادی الّذین اسرفوا علی انفسهم لا تقنطوا من رحمة الله أنّ الله یغفر الذنوب جمیعاً، إنّه هوالغفور الرّحیم؛ (1) بگو: ای بندگان من که (با گناه کردن) بر خود ظلم و ستم روا داشتید، از رحمت خداوند مأیوس و ناامید نشوید که خدا همه گناهان را می آمرزد » .

توبة از هر گناهی دو رکن اساسی دارد:
1- پشیمانی از گناه.
2- عزم بر ترک آن. امام علی(ع) می فرماید: "
توبه به دل پشیمان شدن و به زبان آمرزش خواستن و به اندام ترک نمودن است".(2)

بر این اساس می توان گفت:
حقیقت توبه، پشیمانی از گناه و قصد و عزم جدی برای ترک آن است.اگر کسی به این حالت دست یافت ، حقیقت توبه در او محقق شده است. توبه هر گاه حقیقى و واقعى باشد و از اعماق جان برخیزد، واقعاً از گناهى که مرتکب شده ،احساس خجلت و ندامت کند و خود را در پیشگاه خدا شرمنده ببیند و در صدد کسب رضاى حق تعالى باشد, مقبول درگاه احدیت واقع شده و آثار و برکاتش نمایان مى گردد.
وقتى توبه واقعاً انجام گرفت ،به نظر همه علماى اسلام در پیشگاه خداوند مقبول است.

بعد از توبه حالت انتظاری برای قبولی توبه وجود ندارد.

پی نوشت ها:
1. زمر(39) آیة 53.
2. محمد محمدي ري‌شهري، ميزان الحكمه، دار الحديث، 1416 ه.ق، ج 2، ص 997، ماده "ذنب".

خیلی ممنون التماس دعا

مهشاد;654246 نوشت:
ازکجابفهمیم خداماروبخشیده؟
یکی از روحانی ها مطلب جالبی رو گفتن (همه میشناسیدشون ولی متاسفانه اسمشون یادم نیست)

ایشون گفتن:
وقتی حر به سمت امام حسین(ع) اومد ، امام بهش نگفتن که:
نه! عمراً ببخشمت! میدونی چکار کردی؟! تو راه بر فرزند پیامبر(ص) سد کردی! بلایی به سرت بیارم که کِیف کنی!

نخیر ، هیچکدوم از اینها رو نگفتن. بلکه به راحتی ایشون رو بخشیدن

و دیگه هیچ حرفی هم از گذشته نزدن

حالا امام حسین(ع) که بندهء خدا بودن ، ببینید ببخشش خداوند چگونه است....

(این حرف خدایی نکرده به این معنا نیست که دیگه بگیم خب خدا که توبه پذیره ، پس دیگه هِی شب و روز گناه کنم بعدش هِی برم توبه کنم! نه این هم اشتباست)

یه نکته هم بگم به همه (اول خودم):
خوبه که به این فکر کنیم ، همونطور که ما خوشحال میشیم که خدا راحت ما رو می بخشه
دیگران هم خوشحال میشن که ما راحت اونا رو ببخشیم

Reza-D;655463 نوشت:
یکی از روحانی ها مطلب جالبی رو گفتن (همه میشناسیدشون ولیمتاسفانه اسمشون یادم نیست)

ایشون گفتن:
وقتی حر به سمت امام حسین(ع) اومد ، امام بهش نگفتن که:
نه! عمراً ببخشمت! میدونی چکار کردی؟! تو راه بر فرزند پیامبر(ص) سد کردی! بلایی به سرت بیارم که کِیف کنی!

نخیر ، هیچکدوم از اینها رو نگفتن. بلکه به راحتی ایشون رو بخشیدن

و دیگه هیچ حرفی هم از گذشته نزدن

حالا امام حسین(ع) که بندهء خدا بودن ، ببینید ببخشش خداوند چگونه است....

(این حرف خدایی نکرده به این معنا نیست که دیگه بگیم خب خدا که توبه پذیره ، پس دیگه هِی شب و روز گناه کنم بعدش هِی برم توبه کنم! نه این هم اشتباست)

یه نکته هم بگم به همه (اول خودم):
خوبه که به این فکر کنیم ، همونطور که ما خوشحال میشیم که خدا راحت ما رو می بخشه
دیگران هم خوشحال میشن که ما راحت اونا رو ببخشیم

یعنی خدا با اون همه گناه منو بخشیده؟؟؟؟؟؟؟؟برام دعا کنید خیلی محتاجم

دوست دارم خدااا;655473 نوشت:
یعنی خدا با اون همه گناه منو بخشیده؟؟؟؟؟؟؟؟برام دعا کنید خیلی محتاجم

انشاالله

چهار تا روایت خدمتتون عرض میکنم نزدیک به مضمون (اساتید کمک کنن که چیزی کم و زیاد نگم)

1 - بزرگترین گناه پس از شرک به خدا ، نا امیدی از رحمت خداست

2 - هر چقدر هم گناه بزرگ باشد ، باز رحمت خدا بزرگتر است

3 - به بخشش خدا چنان امید داشته باشید که اگر با تمام گناهان بشریت به درگاهش توبه کنید ، باز شما را ببخشد

4 - شخصی از حضور در حادثهء کربلا و کشتن امام حسین(ع) احساس پشیمانی میکرد و میگفت من دیگه جهنمی هستم!
موضوع به اطلاع معصوم ع (فکر میکنم امام سجاد ع) رسید. ایشون گفتند:
متعجبم که چرا توبه نمیکند؟!

کلاً کار شیطان اینه که:

به اونی که داره گناه میکنه ، میگه:
حالا چه عجله ای برا توبه داری؟!.... خدا که توبه پذیره پس بذار سر فرصت توبه کن....

و به اونی که میخواد توبه کنه ، میگه:
بابا تو که سر تا پا گناهی.... آخه وقتی میدونی خدا نمی بخشت توبه کنی که چی بشه....؟!

Reza-D;655476 نوشت:
انشاالله

چهار تا روایت خدمتتون عرض میکنم نزدیک به مضمون (اساتید کمک کنن که چیزی کم و زیاد نگم)

1 - بزرگترین گناه پس از شرک به خدا ، نا امیدی از رحمت خداست

2 - هر چقدر هم گناه بزرگ باشد ، باز رحمت خدا بزرگتر است

3 - به بخشش خدا چنان امید داشته باشید که اگر با تمام گناهان بشریت به درگاهش توبه کنید ، باز شما را ببخشد

4 - شخصی از حضور در حادثهء کربلا و کشتن امام حسین(ع) احساس پشیمانی میکرد و میگفت من دیگه جهنمی هستم!
موضوع به اطلاع معصوم ع (فکر میکنم امام سجاد ع) رسید. ایشون گفتند:
متعجبم که چرا توبه نمیکند؟!

کلاً کار شیطان اینه که:

به اونی که داره گناه میکنه ، میگه:
حالا چه عجله ای برا توبه داری؟!.... خدا که توبه پذیره پس بذار سر فرصت توبه کن....

و به اونی که میخواد توبه کنه ، میگه:
بابا تو که سر تا پا گناهی.... آخه وقتی میدونی خدا نمی بخشت توبه کنی که چی بشه....؟!

ممنونم
ان شالله خدا کمکم کنه....خداجون من امیدم به بخشش توهست...
برای اینکه خدا همه گناهکارا از جمله من رو ببخشه 1صلوات بفرستیم

دوست دارم خدااا;655483 نوشت:
برای اینکه خدا همه گناهکارا از جمله من رو ببخشه 1صلوات بفرستیم

امام علی(ع) میفرمایند:
در ابتدا و انتهای دعا صلوات بفرستید. زیرا صلوات دعای مستجاب است و خداوند متعال کریم‌تر از آن است که ابتدا و انتهای دعا را مستجاب کند و بین آن را مستجاب ننماید

الّلهُمَّ صَلِّ عَلی مُحَمَّد وَآلِ مُحَمَّد وَعَجِّل فَرَجَهُم
خدای بزرگ ، همه رو به راه راست هدایت کن و قدرت تشخیص حق و باطل رو بهمون عطا بفرما و خطاهای ما رو ببخش
الّلهُمَّ صَلِّ عَلی مُحَمَّد وَآلِ مُحَمَّد وَعَجِّل فَرَجَهُم

خیلی ممنون نامیدشده بودم

مممممممممممممممممممممممممممممممممممممممممممممممممممنون

پرسش :
ازکجابفهمیم خداماروبخشیده است؟


پاسخ :
چه زیبا است توبه و بازگشت به خدا. خوشا به حال شما که پس از لغزش و فراموش کردن خویشتن و خدا، خود و جایگاه انسانی خود را یافتید. به معذرت خواهی از خداوندی برخاستی که در همه جا حاضر و ناظر است و از همه کارهای انسان آگاه است.
خداوند در قرآن می فرماید:
«قل یا عبادی الّذین اسرفوا علی انفسهم لا تقنطوا من رحمة الله أنّ الله یغفر الذنوب جمیعاً، إنّه هوالغفور الرّحیم؛ (1) بگو: ای بندگان من که (با گناه کردن) بر خود ظلم و ستم روا داشتید، از رحمت خداوند مأیوس و ناامید نشوید که خدا همه گناهان را می آمرزد » .

توبة از هر گناهی دو رکن اساسی دارد:
1- پشیمانی از گناه.
2- عزم بر ترک آن. امام علی(ع) می فرماید: "
توبه به دل پشیمان شدن و به زبان آمرزش خواستن و به اندام ترک نمودن است".(2)

بر این اساس می توان گفت:
حقیقت توبه، پشیمانی از گناه و قصد و عزم جدی برای ترک آن است.اگر کسی به این حالت دست یافت ، حقیقت توبه در او محقق شده است. توبه هر گاه حقیقى و واقعى باشد و از اعماق جان برخیزد، واقعاً از گناهى که مرتکب شده ،احساس خجلت و ندامت کند و خود را در پیشگاه خدا شرمنده ببیند و در صدد کسب رضاى حق تعالى باشد, مقبول درگاه احدیت واقع شده و آثار و برکاتش نمایان مى گردد.
وقتى توبه واقعاً انجام گرفت ،به نظر همه علماى اسلام در پیشگاه خداوند مقبول است. بعد از توبه حالت انتظاری برای قبولی توبه وجود ندارد.

پی نوشت ها:
1. زمر(39) آیة 53.
2. محمد محمدي ري‌شهري، ميزان الحكمه، دار الحديث، 1416 ه.ق، ج 2، ص 997، ماده "ذنب".

موضوع قفل شده است