دردها و رنج های فاطمه(س)

[="Arial"][="Green"]دردها و رنج های فاطمه(س)

پس از ماجرای سقیفه، فاطمه(س) پرچم مبارزه را بر دوش کشید و در این راه رنج‌های بسیار برد که آسیب‌ بدنی و سقط جنین از جمله آنهاست.
او به سبب فشارهای مضاعف تنها مدتی اندک زنده ماند و سپس جان به جان آفرین تسلیم کرد.

فاطمه زهرا(س) در روزهای آخر عمرش و در پاسخ به ام‌سلمه که حال او را جویا شد، صراحتا اعلام کرد:
محزون فقدان رسول خدا و مغموم غصب حق وصی اوست.

در فرصتی دیگر فاطمه(س) شبیه به همین اظهارات را به طور مبسوط و گسترده‌تر با زنان مدینه که به عیادت او رفته بودند، در میان گذاشت و گفت:
صبح کردم به خدا، بیزار از دنیای شما و خشمگین از مردهای شما...
وای بر اینان! چرا این منصب [جانشینی رسول خدا (ص)] را از فراز پایه‌های محکم و تزلزل ناپذیر رسالت و نبوت و وحی بَرکندند و از کسی که بر امر دنیا و دینشان آگاه‌تر و کار آمدتر بود گرفتند؟ ... اینان از ابوالحسن چه‌مشکلی در دل داشتند؟

...سوگند به خدا اگر زمام مرکب حکومت کَه رسول خدا به او سپرده بود، در دست او باز می‌گذاشتند و از او دفاع و پیروی می‌کردند، به خوبی این مرکب را مهار می‌کرد...

به راستی که اگر چنین کرده بودند درهای برکت آسمان و زمین به روی آنان گشوده می‌شد. اما...

‌خلیل آقاخانی

http://jmaliahmad6.samenblog.com/

[/][/]